-
1 ignis
ignis, is, m. [st2]1 [-] le feu (élément), feu, incendie, flamme. [st2]2 [-] bûcher; cuisson. [st2]3 [-] feu du foyer. [st2]4 [-] météore enflammé, astre, feu d'un camp, torche, éclair, foudre. [st2]5 [-] feu (d'une passion), ardeur, flamme, amour; objet aimé. - abl. sing. igni; igne surtout chez les poètes et après Auguste. - aqua et igni alicui interdicere: interdire l’eau et le feu à qqn (= l’exiler). - ferro et igni: par le fer et par le feu. - omnia igni ferroque populari, Fl.: mettre tout à feu et à sang. - pati ab igne ignem capere, Cic. Off. 1, 16, 52: laisser prendre du feu à son feu. - in ignem inferre, Caes. BG. 6, 19: mettre sur le bûcher. - ignium jactu circumveniri, Tac.: être enveloppé par les feux lancés de toutes parts. - ignem operibus inferre, Caes. BC. 2, 14, 1: mettre le feu aux ouvrages. - armati ignibus, Liv.: armés de brandons. - inter ignes luna minores, Virg.: la lune au milieu des étoiles qu'elle fait pâlir. - quem ille obrutum ignem reliquerit, Liv. 10: ce feu qu'il a laissé sous la cendre. - rem igni dare, Virg.: mettre le feu à une chose, livrer une chose aux flammes. - ne parvus hic ignis (= Hannibal) incendium ingens exsuscitet, Liv. 21, 3, 6: de peur que cette faible étincelle (= Hannibal) n'allume un vaste incendie. - ignes Amarryllidis, Ov.: les amours d'Amarryllis. - meus ignis, Virg.: celui pour qui je brûle. - ignis sacer: feu sacré (sorte d'érésipèle).* * *ignis, is, m. [st2]1 [-] le feu (élément), feu, incendie, flamme. [st2]2 [-] bûcher; cuisson. [st2]3 [-] feu du foyer. [st2]4 [-] météore enflammé, astre, feu d'un camp, torche, éclair, foudre. [st2]5 [-] feu (d'une passion), ardeur, flamme, amour; objet aimé. - abl. sing. igni; igne surtout chez les poètes et après Auguste. - aqua et igni alicui interdicere: interdire l’eau et le feu à qqn (= l’exiler). - ferro et igni: par le fer et par le feu. - omnia igni ferroque populari, Fl.: mettre tout à feu et à sang. - pati ab igne ignem capere, Cic. Off. 1, 16, 52: laisser prendre du feu à son feu. - in ignem inferre, Caes. BG. 6, 19: mettre sur le bûcher. - ignium jactu circumveniri, Tac.: être enveloppé par les feux lancés de toutes parts. - ignem operibus inferre, Caes. BC. 2, 14, 1: mettre le feu aux ouvrages. - armati ignibus, Liv.: armés de brandons. - inter ignes luna minores, Virg.: la lune au milieu des étoiles qu'elle fait pâlir. - quem ille obrutum ignem reliquerit, Liv. 10: ce feu qu'il a laissé sous la cendre. - rem igni dare, Virg.: mettre le feu à une chose, livrer une chose aux flammes. - ne parvus hic ignis (= Hannibal) incendium ingens exsuscitet, Liv. 21, 3, 6: de peur que cette faible étincelle (= Hannibal) n'allume un vaste incendie. - ignes Amarryllidis, Ov.: les amours d'Amarryllis. - meus ignis, Virg.: celui pour qui je brûle. - ignis sacer: feu sacré (sorte d'érésipèle).* * *Ignis, huius ignis, masc. gen. Le feu.\Pugnax aquae ignis. Ouid. Contraire et repugnant à l'eaue.\Abolitum corpus igni. Tacit. Tout bruslé et consumé.\Vlmos igni dare. Virgil. Mettre dedens le feu.\Ignem facere. Caesar. Allumer le feu.\Ignem operibus inferre. Caes. Mettre le feu dedens.\Moliri ignem. Virgil. Jecter du feu.\Ignem ignes procudunt. Lucret. Font, Engendrent, Produisent.\Ignem subiicere. Cic. Mettre le feu.\Liquidus ignis. Virgil. L'element du feu.\Astrorum ignes. Virgil. Les claires estoilles et luisantes.\Tremuli ignes. Lucret. La lueur et splendeur du soleil tressaillant.\Fulmineus ignis. Lucret. Le feu de fouldre.\Crebris micat ignibus aether. Virgil. D'esclers.\Rapidus ignis Iouis. Virgil. Fouldre.\Meus ignis Amyntas. Virgil. Mes amours que j'ayme ardamment.\Caeco carpitur igni. Virgil. Elle est esprinse d'amour.\Subiicere ignem, per translationem. Cicero. Bailler matiere d'envie.\Ignis sacer. Plin. Le feu sainct Antoine, Estiomene. -
2 ignis
ignis, is (abl. usu. igni; poet. and postAug. igne; so Plin. ap. Charis. p. 98 P.; Charis. p. 33 P.; Prisc. p. 766 P.; and always in Mart., e. g. 1, 21, 5; 4, 57, 6; cf. Neue, Formenl. 1, 223 sq.;I.scanned ignis,
Verg. E. 3, 66; id. G. 3, 566; Ov. H. 16, 230; Lucr. 1, 663; 853;but ignīs,
Hor. C. 1, 15, 36), m. [Sanscr. agnis, fire; Lith. ugn-is; Slav. ogný; Gr. aiglê, aglaos], fire (com mon in sing. and plur.; cf. flamma, incendium).Lit.:2.lapidum conflictu atque tritu elici ignem videmus,
Cic. N. D. 2, 9, 25:admoto igni ignem concipere,
id. de Or. 2, 45, 190:pati ab igne ignem capere, si qui velit,
id. Off. 1, 16, 52; cf.:datur ignis, tametsi ab inimico petas,
Plaut. Trin. 3, 2, 53:ignis periculum,
id. Leg. 2, 23, 58; plur. = sing.:subditis ignibus aquae fervescunt,
id. N. D. 2, 10, 27:cum omnes naturae numini divino, caelum, ignes, terrae, maria parerent,
id. ib. 1, 9, 22:hisce animus datus est ex illis sempiternis ignibus, quae sidera et stellas vocatis,
id. Rep. 6, 15:ut fumo atque ignibus significabatur,
Caes. B. G. 2, 7 fin.:quod pluribus simul locis ignes coörti essent,
Liv. 26, 27, 5:ignibus armata multitudo, facibusque ardentibus collucens,
id. 4, 33, 2:ignes fieri prohibuit,
Caes. B. C. 3, 30, 5:ignem accendere,
Verg. A. 5, 4:ignem circum subicere,
Cic. Verr. 2, 1, 27, § 69:ignem operibus inferre,
Caes. B. C. 2, 14, 1:ignem comprehendere,
id. B. G. 5, 43, 2:igni cremari,
id. ib. 1, 4, 1:urbi ferro ignique minitari,
Cic. Phil. 11, 14 fin.:ignis in aquam conjectus,
id. Rosc. Com. 6, 17 et saep.:quodsi incuria insulariorum ignis evaserit (opp. incendium inferre),
Paul. Sent. 5, 3, 6.— Poet.:fulsere ignes et conscius aether,
lightnings, Verg. A. 4, 167; cf.: Diespiter Igni corusco nubila [p. 881] dividens, Hor. C. 1, 34, 6:caelum abscondere tenebrae nube una subitusque antennas impulit ignis,
Juv. 12, 19; 13, 226:micat inter omnes Julium sidus, velut inter ignes luna minores,
i. e. stars, id. ib. 1, 12, 47:et jam per moenia clarior ignis Auditur,
the crackling of fire, Verg. A. 2, 705:Eumenidum ignis,
torches, Juv. 14, 285.—In partic.a.Sacer ignis, a disease, St. Anthony's fire, erysipelas, Cels. 5, 28, 4; Verg. G. 3, 566; Col. 7, 5, 16.—b.Aqua et ignis, to signify the most important necessaries of life; v. aqua.—B.Transf., brightness, splendor, brilliancy, lustre, glow, redness (mostly poet.):2. II.fronte curvatos imitatus ignes lunae,
Hor. C. 4, 2, 57; cf.:jam clarus occultum Andromedae pater Ostendit ignem,
id. ib. 3, 29, 17; so of the brightness of the stars, Ov. M. 4, 81; 11, 452; 15, 665;of the sun,
id. ib. 1, 778; 4, 194; 7, 193;of Aurora,
id. ib. 4, 629:arcano florentes igne smaragdi,
Stat. Th. 2, 276; cf. Mart. 14, 109; and:acies stupet igne metalli,
Claud. VI. Cons. Hon. 51:cum ignis oculorum cum eo igne qui est ob os offusus,
redness, blush, Cic. Univ. 14; Stat. Ach. 1, 516.—Trop.A.(Mostly poet.) The fire or glow of passion, in a good or bad sense; of anger, rage, fury:2.exarsere ignes animo,
Verg. A. 2, 575:saevos irarum concipit ignes,
Val. Fl. 1, 748; most freq. of the flame of love, love:cum odium non restingueritis, huic ordini ignem novum subici non sivistis,
Cic. Rab. Post. 6, 13:laurigerosque ignes, si quando avidissimus hauri,
raving, inspiration, Stat. Ach. 1, 509:quae simul aethereos animo conceperat ignes, ore dabat pleno carmina vera dei,
Ov. F. 1, 473:(Dido) caeco carpitur igni,
the secret fire of love, Verg. A. 4, 2; so in sing., Ov. M. 3, 490; 4, 64; 195; 675 et saep.; in plur., Hor. C. 1, 13, 8; 1, 27, 16; 3, 7, 11; Ov. M. 2, 410; 6, 492 et saep.; cf.:socii ignes,
i. e. nuptials, Ov. M. 9, 796.—Transf., like amores, a beloved object, a flame (only poet.):B.at mihi sese offert ultro meus ignis, Amyntas,
Verg. E. 3, 66; Hor. Epod. 14, 13.—Figuratively of that which brings destruction, fire, flame:quem ille obrutum ignem (i. e. bellum) reliquerit,
Liv. 10, 24, 13:ne parvus hic ignis (i. e. Hannibal) incendium ingens exsuscitet,
id. 21, 3, 6; cf.:et Syphacem et Carthaginienses, nisi orientem illum ignem oppressissent, ingenti mox incendio arsuros,
i. e. Masinissa, id. 29, 31, 3. -
3 ignis
īgnis, is, Abl. e u. ī, m. (altind. agnī-h), das Feuer, I) eig.: A) im engern Sinne: 1) im allg.: ignis aëre purior, Ov.: ignis multus, Caes.: vivus ignis, lebendiges Feuer = brennende Kohlen, Vell.: e cavernis maris ignium eruptio, Sen.: versare in igne, am F., Hor.: ignem concipere od. comprehendere, Feuer fangen, Cic. u. Caes.: ignem accendere, Verg.: ignem ab igne capere, Feuer (Licht) am Feuer (Lichte) anzünden, Cic.: operibus ignem inferre, Caes.: alqm igni cremare, necare, interficere, Caes.: dare alimenta igni, Curt.: dare alqd igni, Val. Flacc., ignibus, Prop.: ferro ignique, s. ferrumno. II, 2. – aestivi ignes, Prop.: illi sempiterni ignes, quae sidera et stellas vocatis, Cic.: malleoli ignesque, Feuerstoffe, Auct. b. Alex. – im Bilde, von verderbenbringenden Zuständen od. Pers., die Flamme, der Brand, quem ille obrutum ignem reliquerit, ita ut toties novum ex improviso incendium daret, eum se exstincturum, Liv.: ne parvus hic ignis incendium ingens exsuscitet, Liv.: et Syphacem et Carthaginienses, nisi orientem illum ignem oppressissent, ingenti mox incendio arsuros, Liv. – 2) insbes.: a) die Feuersbrunst, pluribus simul locis, et iis diversis, ignes coorti sunt, Liv. 26, 27, 5: idem annus gravi igni urbem affecit (suchte heim), Tac. ann. 6, 45. – b) das Wachtfeuer, ignes Thessali, Hor.: ignes fieri prohibuit, Caes.: ignibus exstinctis, Liv. – c) der Feuerbrand, Plur., ignibus armata ingens multitudo facibusque ardentibus tota collucens, Liv.: instrumenta necis ferrumque ignesque parantur, Ov. – d) die Flamme des Scheiterhaufens, der brennende Scheiterhaufen, in ignem ponere, Ter.: alienis ignibus ardent, Ov.: ignes supremi, Begräbnisflamme, Ov. – e) der Feuerstrahl = Blitzstrahl, der Blitz, ignis coruscus, Hor.: Plur., ignes trisulci, rutili, Ov.: elisi nubibus, Ov.: saevi (v. einem Blitz), Ov. – f) das Feuer, Licht der Gestirne, ignes curvati lunae, feurige Sichel, Hor.: ignes minores, die kleinern Lichter des Himmels, die Sterne, Hor. – B) im weitern Sinne: a) die Glut, Hitze, ignes solis, Ov.: u. so siderei, Phoebei, Ov.: diurni, die Tagesglut, Ov.: aëris, Ov. – b) das Feuer, der Glanz, Schimmer, das Funkeln, der Gestirne, Hor.: der Edelsteine, Mart.: der Metalle, Claud.: der Augen, Cic. Tim. 49. – c) das Feuer der Wangen, die Röte, Cic. Tim. 40 M. Stat. Ach. 1, 516: dah. sacer ignis, die sogenannte »Rose«, das »Antoniusfeuer«, od. sonst heftige Entzündungen des Körpers, Verg.: von der Rose (erysipelas) unterschieden, Cels. – II) übtr.: 1) im allg.: quidam divinus ignis ingenii et mentis, Cic. fr.: huic ordini novum ignem subieci, d.i. Grund zum Hasse, Cic.: igni spectatus, der die Feuerprobe ausgehalten, Cic.: ebrietas ignis in igne fuit, der Rausch goß Öl in das Feuer, Ov. – 2) insbes., das leidenschaftliche Feuer, die Glut, a) die Glut der Begeisterung, aetherii ignes, Ov. fast. 1, 473: laurigeri ignes, Stat Ach. 1, 509. – b) das Feuer, die Glut der Liebe, die Liebe, Hor. u. Ov.: castissimi ignes Porciae, Val. Max.: secundus, Liebe, Ehe, Prud.: miseram tuis dicens ignibus uri, Hor. – meton., die Flamme = die geliebte Person selbst (vgl. Prisc. de XII vers. Aen. § 62), Hor. epod. 14, 13: meus ignis, Verg. ecl. 3, 66. Ov. am. 2, 16, 11: tuus ignis, Ov. am. 3, 9, 50. – c) die Zornesglut, Wut, exarsere ignes animo, Verg. Aen. 2, 575: saevos irarum concipit ignes, Val. Flacc. 1, 748. – / Über die Ablative igne u. ignī s. Neue-Wagener Formenl.3 1, 340 u. 341 u. Georges Lexik. d. lat. Wortf. S. 333.
-
4 ignis
īgnis, is, Abl. e u. ī, m. (altind. agnī-h), das Feuer, I) eig.: A) im engern Sinne: 1) im allg.: ignis aëre purior, Ov.: ignis multus, Caes.: vivus ignis, lebendiges Feuer = brennende Kohlen, Vell.: e cavernis maris ignium eruptio, Sen.: versare in igne, am F., Hor.: ignem concipere od. comprehendere, Feuer fangen, Cic. u. Caes.: ignem accendere, Verg.: ignem ab igne capere, Feuer (Licht) am Feuer (Lichte) anzünden, Cic.: operibus ignem inferre, Caes.: alqm igni cremare, necare, interficere, Caes.: dare alimenta igni, Curt.: dare alqd igni, Val. Flacc., ignibus, Prop.: ferro ignique, s. ferrum no. II, 2. – aestivi ignes, Prop.: illi sempiterni ignes, quae sidera et stellas vocatis, Cic.: malleoli ignesque, Feuerstoffe, Auct. b. Alex. – im Bilde, von verderbenbringenden Zuständen od. Pers., die Flamme, der Brand, quem ille obrutum ignem reliquerit, ita ut toties novum ex improviso incendium daret, eum se exstincturum, Liv.: ne parvus hic ignis incendium ingens exsuscitet, Liv.: et Syphacem et Carthaginienses, nisi orientem illum ignem oppressissent, ingenti mox incendio arsuros, Liv. – 2) insbes.: a) die Feuersbrunst, pluribus simul locis, et iis diversis, ignes coorti sunt, Liv. 26, 27, 5: idem annus gravi igni urbem affecit (suchte heim), Tac. ann. 6, 45. – b) das Wachtfeuer, ignes Thessali, Hor.: ignes fieri prohibuit, Caes.: ignibus exstinctis,————Liv. – c) der Feuerbrand, Plur., ignibus armata ingens multitudo facibusque ardentibus tota collucens, Liv.: instrumenta necis ferrumque ignesque parantur, Ov. – d) die Flamme des Scheiterhaufens, der brennende Scheiterhaufen, in ignem ponere, Ter.: alienis ignibus ardent, Ov.: ignes supremi, Begräbnisflamme, Ov. – e) der Feuerstrahl = Blitzstrahl, der Blitz, ignis coruscus, Hor.: Plur., ignes trisulci, rutili, Ov.: elisi nubibus, Ov.: saevi (v. einem Blitz), Ov. – f) das Feuer, Licht der Gestirne, ignes curvati lunae, feurige Sichel, Hor.: ignes minores, die kleinern Lichter des Himmels, die Sterne, Hor. – B) im weitern Sinne: a) die Glut, Hitze, ignes solis, Ov.: u. so siderei, Phoebei, Ov.: diurni, die Tagesglut, Ov.: aëris, Ov. – b) das Feuer, der Glanz, Schimmer, das Funkeln, der Gestirne, Hor.: der Edelsteine, Mart.: der Metalle, Claud.: der Augen, Cic. Tim. 49. – c) das Feuer der Wangen, die Röte, Cic. Tim. 40 M. Stat. Ach. 1, 516: dah. sacer ignis, die sogenannte »Rose«, das »Antoniusfeuer«, od. sonst heftige Entzündungen des Körpers, Verg.: von der Rose (erysipelas) unterschieden, Cels. – II) übtr.: 1) im allg.: quidam divinus ignis ingenii et mentis, Cic. fr.: huic ordini novum ignem subieci, d.i. Grund zum Hasse, Cic.: igni spectatus, der die Feuerprobe ausgehalten, Cic.: ebrietas ignis in igne fuit, der Rausch goß Öl in das Feuer, Ov. – 2) insbes., das leidenschaftliche————Feuer, die Glut, a) die Glut der Begeisterung, aetherii ignes, Ov. fast. 1, 473: laurigeri ignes, Stat Ach. 1, 509. – b) das Feuer, die Glut der Liebe, die Liebe, Hor. u. Ov.: castissimi ignes Porciae, Val. Max.: secundus, Liebe, Ehe, Prud.: miseram tuis dicens ignibus uri, Hor. – meton., die Flamme = die geliebte Person selbst (vgl. Prisc. de XII vers. Aen. § 62), Hor. epod. 14, 13: meus ignis, Verg. ecl. 3, 66. Ov. am. 2, 16, 11: tuus ignis, Ov. am. 3, 9, 50. – c) die Zornesglut, Wut, exarsere ignes animo, Verg. Aen. 2, 575: saevos irarum concipit ignes, Val. Flacc. 1, 748. – ⇒ Über die Ablative igne u. ignī s. Neue-Wagener Formenl.3 1, 340 u. 341 u. Georges Lexik. d. lat. Wortf. S. 333. -
5 ignis
ignis ignis, is m огонь -
6 ignis
IGNIS fatuus a лат. блуждаещ огън, прен. измамлива надежда;ignis fatuus; n лат. 1. блуждаещ огън; 2. прен. измамлива надежда/идеал/цел. -
7 ignis
fire, brightness; passion, glow of passion -
8 ignis
ignis, is, m., fire. -
9 ignis
-
10 ignis
◙ n. אור מתעתע, חזיון תעתועים (בביטוי: ignis fatuus)* * *◙ (suutaf singi:יוטיבב) םיעותעת ןויזח,עתעתמ רוא◄ -
11 ignis
n. Waanvoorstelling, licht begoocheling (bij gezegde: ignis fatuus) -
12 ignis
n. illusion ( av termen "ignis fatuus"), förledande ljus -
13 ignis
m. s.&pl.ignis. -
14 ignis
s.ignis, fuego. -
15 ignis
is (abl. e или i) m.1) огоньvivus i. VP — живой огонь, жар, горящие угольяignem concipere (comprehendere) C, CJ — загораться, заниматься (огнём)igni aliquem cremare (necare, interficere) Cs — сжигать кого-л. на огне2) пожар4) головня, факел6) молния (i. elisus nubibus O)8) жара, зной9) блеск, сияние, тж. мерцание (Aurorae O; oculorum C)ignes lapidei PS ap. Pt — сверкание (драгоценных) камней11) воспалениеsacer i. V — антонов огонь или CC рожистое воспаление12) страсть, любовь13) предмет любовной страсти (tuus i. H) -
16 ignis
мед.сущ. огонь -
17 ignis
, is mогонь -
18 ignis
ígneos -
19 ignis
oгoнь, aqua et igni accipere virginem (см. accipere s. 3);aqua et igni interdicere, изгнать кого из отечества;
igne cremari, ignibus tradi, subiugari (1. 28 § 11 D. 48, 19. 1. 1 C. 9, 11. 1. 1 C. 9, 17);
igni necari (L. XII. tab. VIII. 9).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > ignis
-
20 ignis
نار* * *نار
См. также в других словарях:
IGNIS — Persarum Deus, captus, victo Cosroe, a Tiberio II. A. C. 578. Affusâ aquâ Exstinctus, a Iagielone Duce Lithuaniae prius, dein Poloniae Rege, ad fidem converso, A. C. 1390. Imo iam antiquiffimis temporibus a Chaldaeis cultus est, qui eum Ur… … Hofmann J. Lexicon universale
Ignis — (lat.), Feuer; I. S. Antonii, so v.w. Autoniusfeuer; I. judicium, so v.w. Feuerprobe, s.u. Gottesurtheil; I. persicus, Art eines bösartigen Karfunkels; I. sacer, 1) so v.w. Antoniusfeuer; 2) die Rose; 3) Flechte; I. potentialis, so v.w. Ätzmittel … Pierer's Universal-Lexikon
ignis — index conflagration Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
IGNIS Graecus — saevissimum ignis genus, quod ne aquâ quidem exstinguitur: sed insanâ quadam velocitate omnia rapit, et devorat, Wild feur. Eius auctorem fuisse narrat ex Zonara Pancirolus, Callinicum Graecum A. C. 670. qui in subsidium Constantini Pogonati,… … Hofmann J. Lexicon universale
Ignis fatuus — Ig nis fat u*us; pl. {Ignes fatui}. [L. ignis fire + fatuus foolish. So called in allusion to its tendency to mislead travelers.] 1. A phosphorescent light that appears, in the night, over marshy ground, supposed to be occasioned by the… … The Collaborative International Dictionary of English
Ignis Fatuu — Ignis Fatu … Deutsch Wikipedia
IGNIS Judicium — inter purgationes olim vulgares; quo sc. manu in Ignem im missâ, innocentiam quis suam tueri tenebatur: occurrit in L. Ripuar. tit. 30. §. 1. et 31. §. 5. quemadmodum et Iudicium Ignis et aquae, in Diplom. Henr. III. Angl. Regis nisi hoc ad… … Hofmann J. Lexicon universale
ignis fatuus — [ig′nis fach′o͞o əs] n. pl. ignes fatui [ig′nēz fach′o͞o ī΄] [ML < L ignis, a fire + fatuus, foolish] 1. JACK O LANTERN (sense 1) 2. a deceptive hope, goal, or influence; delusion … English World dictionary
Ignis et aquae interdictĭo — (lat., »Untersagung der Gemeinschaft von Feuer und Wasser«), bei den Römern eine Form der Landesverweisung (s. Exil) … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Ignis fatŭus — (lat.), soviel wie Irrlicht … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Ignis et aquae interdictio — Ignis et aquae interdictĭo (lat.), Untersagung des Feuers und Wassers, röm. Verbannungsformel … Kleines Konversations-Lexikon