Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

honōrificē

  • 1 honorifice

    hŏnōrĭfĭcē, adv. avec honneur, avec distinction, avec déférence.
    * * *
    hŏnōrĭfĭcē, adv. avec honneur, avec distinction, avec déférence.
    * * *
        Honorifice, pen. corr. Aduerb. Cice. Avec honneur, Honorablement.
    \
        Honorifice appellare. Caes. Honorifice ciuitates appellando. Parlant aux communautez priveement, et leur faisant honneur.
    \
        Honorificentissime. Cic. Nunquam, nisi honorificentissime, Pompeium appellat. Il ne parle jamais de Pompee, sinon en tout honneur et en tresbonne partie, ou treshonorablement.

    Dictionarium latinogallicum > honorifice

  • 2 honōrificē

        honōrificē adv. with comp. honōrificentius and sup. honōrificentissimē    [honorificus], honorably, with honor, with respect: respondere alicui: consurgitur: nihil in se honorifice factum, that no honors had been shown him, L.: honorificentius tractari: aliquem honorificentissime appellare.
    * * *
    honorabilius, honorabilisse ADV

    Latin-English dictionary > honōrificē

  • 3 honorifice

    honōrificē (compar. honorificentius; superl. honorificentissime) [ honorificus ]
    почётно, с почтением (aliquem appellare Cs, tractare C, excipere Su)

    Латинско-русский словарь > honorifice

  • 4 honorifice

    honōrificē, Compar. honorificentius, Superl. honorificentissime, Adv. (honorificus), mit Ehren, ehrenvoll, h. alqm appellare, Hirt. b. G.: respondere h. Marrucinis, Cic.: alqm h. excipere, Suet.: nec liberalius nec honorificentius potuisse tractari, Cic.: alqm honorificentissime appellare, Cic.: alqm liberalissime atque honorificentissime tractare, Cic.

    lateinisch-deutsches > honorifice

  • 5 honorifice

    honōrificē, Compar. honorificentius, Superl. honorificentissime, Adv. (honorificus), mit Ehren, ehrenvoll, h. alqm appellare, Hirt. b. G.: respondere h. Marrucinis, Cic.: alqm h. excipere, Suet.: nec liberalius nec honorificentius potuisse tractari, Cic.: alqm honorificentissime appellare, Cic.: alqm liberalissime atque honorificentissime tractare, Cic.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > honorifice

  • 6 honorifice

    hŏnōrĭfĭcē, adv., v. honorificus fin.

    Lewis & Short latin dictionary > honorifice

  • 7 honorifice

      adv.
      с почётом

    Dictionary Latin-Russian new > honorifice

  • 8 De se ipso modifice, de aliis honorifice

    О себе самом, соблюдая меру, о других - с почтением. О себе самом следует говорить, соблюдая меру, о других - с почтением.
    Взаимные посещения уроков учителями, производя благоприятное влияние во многих отношениях, действительно примут вид посещений дружеских, не будут возбуждать подозрений ни в преподавателях, ни в учениках относительно личности посетителя, не будут стеснять на уроке деятельность преподавателя, а, напротив, возбуждать ев и развивать, а с другой стороны, ограничатся взаимностью некоторых учителей, действительно сближенных сродством преподаваемых ими предметов и другими отношениями. Надеюсь, что с мнением моим согласны слова апостола: "не мнози, учители бывайте, ведяще, яко большее осуждение примите" и старинное правило "de se ipso modifice, de aliis honorifice". (H. И. Пирогов, Циркуляры по Киевскому округу. Взаимоотношения учителей.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > De se ipso modifice, de aliis honorifice

  • 9 honorificus

    hŏnōrĭfĭcus, a, um, adj. [honor + facio], that does honor, honorable (class.):

    numquam ab eo mentio de me nisi honorifica,

    Cic. Phil. 2, 15, 39:

    cum tu a me rebus amplissimis atque honorificentissimis ornatus esses,

    id. Fam. 5, 2, 1:

    orationem meam in te honorificam fuisse,

    id. ib. §

    3: honorificentissima verba,

    id. Phil. 14, 11, 29:

    seria partitur (Domitius Marsus) in tria genera, honorificum, contumeliosum, medium,

    Quint. 6, 3, 108; cf. id. ib. §

    6: si quid honorificum pagina blanda sonat,

    Mart. 10, 45, 2:

    P. Clodius in senatu sub honorificentissimo ministerii titulo M. Catonem a re publica relegavit,

    Vell. 2, 45, 4.— Comp.:

    honorificentius est,

    Nep. Eum. 1, 5.— Adv.: hŏnōrĭfĭcē, honorably, with honor or respect, honorably:

    aliquid de aliquo honorifice praedicare,

    Cic. Phil. 11, 13, 33:

    respondere alicui,

    id. ib. 7, 8, 23:

    consurgitur,

    id. Verr. 2, 4, 62, § 138:

    promittere (with large),

    Q. Cic. Petit. Cons. 11, 44:

    iratus, quod... nihil in se honorifice neque publice neque privatum factum esset,

    that no honors had been shown him, Liv. 42, 1, 7.— Comp.:

    ut nemini sit triumphus honorificentius quam mihi salus restitutioque perscripta,

    Cic. Pis. 15, 35:

    nec liberalius nec honorificentius se potuisse tractari,

    id. Fam. 13, 27, 2.— Sup.:

    aliquem honorificentissime appellare,

    id. ib. 6, 6, 10:

    litterae tuae cum amantissime tum honorificentissime scriptae,

    id. Att. 14, 13, B, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > honorificus

  • 10 consurgo

    consurgo, ĕre, surrexi, surrectum - intr. - se lever ensemble, se lever d’un bloc, se mettre debout.    - consurgitur honorifice, Cic. Verr. 2, 4, 62 § 138: on se lève par déférence.    - in plausus consurrectum est, Phaedr. 5, 7, 28: on se leva pour applaudir (ou en applaudissant).    - consurgere ex insidiis: surgir de l’embuscade.    - clivo fallente consurgere, Plin. Ep. 5, 6, 14: s'élever en rampe douce.    - consurgere ad bellum, Liv. (consurgere in arma, Virg.): courir aux armes.    - consurgit ira, Quint. 1, 11, 12: la colère s'allume.    - consurgere carmine Maeonio, Ov. P. 3, 3, 31: s'élever à une poésie digne d'Homère.
    * * *
    consurgo, ĕre, surrexi, surrectum - intr. - se lever ensemble, se lever d’un bloc, se mettre debout.    - consurgitur honorifice, Cic. Verr. 2, 4, 62 § 138: on se lève par déférence.    - in plausus consurrectum est, Phaedr. 5, 7, 28: on se leva pour applaudir (ou en applaudissant).    - consurgere ex insidiis: surgir de l’embuscade.    - clivo fallente consurgere, Plin. Ep. 5, 6, 14: s'élever en rampe douce.    - consurgere ad bellum, Liv. (consurgere in arma, Virg.): courir aux armes.    - consurgit ira, Quint. 1, 11, 12: la colère s'allume.    - consurgere carmine Maeonio, Ov. P. 3, 3, 31: s'élever à une poésie digne d'Homère.
    * * *
        Consurgo, consurgis, consurrexi, consurrectum, consurgere. Sallust. Quand plusieurs se lievent et sourdent ensemble.
    \
        Consurgunt geminae quercus. Virgil. S'eslevent hault.
    \
        Statis consurgere. Silius. Se lever du lict.
    \
        Consurgere ex insidiis. Caesar. Se desembuscher.
    \
        Consurgere in venerationem. Plin. iunior. Se lever pour faire honneur à quelqu'un.
    \
        Bellum consurgit. Virgil. La guerre s'eslieve, Se sourd.

    Dictionarium latinogallicum > consurgo

  • 11 О себе самом следует говорить, соблюдая меру, о других - с почтением

    De se ipso modifice, de aliis honorifice

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > О себе самом следует говорить, соблюдая меру, о других - с почтением

  • 12 consurgo

    cōn-surgo, surrēxī, surrēctum, ere, den ganzen Körper zusammennehmend sich aufrichten, sich emporrichten, sich erheben, aufstehen, I) eig.: 1) v. leb. Wesen: a) v. Liegenden, am Boden, consolatus (ad terram proiectos) consurgere iussit, Caes.: auf dem Lager, auf dem Krankenlager, semilacer toro tentat consurgere, Ov.: inde graves multi nequeunt consurgere, Ov.: auf dem Speisesofa, senatum eo die forte in Capitolio cenantem consurrexisse et petisse, ut etc., Liv.: consurgens e convivio Caesaris, Tac. – b) von Sitzenden (Ggstz. sedēre, residĕre), consurgite, iuvenes! Catull.: senatus cunctus consurgit, Cic.: v. einem, consurrexit consul, Liv.: m. ex u. Abl., Passiv unpers., consurgitur ex consilio, Caes. – Insbes., α) v. Redner, Vortragenden im Senate, consurgit P. Scaptius de plebe, et... inquit, Liv.: c. ad censendum (im Senate), Plin. ep. – β) v. aus Ehrerbietung sich Erhebenden, consurrexisse omnes et senem sessum recepisse, Cic.: Passiv unpers., honorifice consurgitur, Cic.: m. in u. Akk., c. in venerationem alcis, Plin. pan.: Passiv unpers., in plausus consurrectum est, Phaedr. – c) v. Knienden, bes. v. den Triariern, paulisper addubitavit, an consurgendi iam triariis tempus esset, Liv.: subito ex insidiis, Caes.: consurgite nunc integri adversus fessos! Liv. – d) v. Kämpfenden, beim Hieb, Stoß, um sich mehr Kraft zu geben, mit dem Körper sich emporrecken, sich emporheben, sublatum alte c. in ensem, Verg.: c. ad iterandum ictum, Liv. – e) v. Toten, medio visi consurgere campo tristia Sullani cecinere oracula manes, Lucan. 1, 580 sq. – 2) v. lebl. Subjj., sich erheben, auf-, emporsteigen, sich auftürmen, a) v. Luft, Wind, Fluten usw., unde consurgeret aër, Lucr.: vespere ab atro consurgunt venti, Verg.: mare imo consurgit ad aethera fundo, Verg. – b) v. Örtl., villa leniter et sensim clivo fallente consurgit, Plin. ep.: cautes ut gradus subinde consurgunt, Mela. – c) v. Bauten, moenia pulchrioribus operibus consurgunt, Val. Max.: scandentis Asisi consurgit vertice murus, Prop. – d) v. naturwüchsigen Ggstdn., consurgunt geminae quercus, ragen in die Höhe, Verg.: non presso tellus consurgit aratro, erhebt sich in Furchen, Tibull. – II) übtr.: a) gleichs. aus der Ruhe zu einer Tätigkeit sich erheben, α) v. Pers., in nostri curam tuendi, Ov.: in aemulationem, Iustin.: bes. seindlich zu Aufruhr, Kampf sich erheben, aufstehen, a tergo, Tac.: ad novas res, Suet.: in arma, Verg.: magno tumultu ad bellum, Liv. – β) v. Zuständen, sich erheben, ausbrechen, bellum in media pace consurgit, Sen.: subito novum c. bellum Romulidis, Verg.: v. Affekten, debet docere comoedus, quā concitatione consurgat ira, Quint. – b) zu einer Ehre usw. sich erheben, emporstreben, sich aufschwingen, ad alcis gloriam, Liv.: ad summam di gnitatem, Val. Max. – c) geistig sich erheben, sich im Liede aufschwingen, Maeonio carmine, Ov. ex Pont. 3, 3, 31.

    lateinisch-deutsches > consurgo

  • 13 large

    largē, Adv. (largus), reichlich, I) im allg. = in reichlichem Maße, dah. auch hinlänglich, ganz gut, ›murtatum‹ dictum est a murta, quod eā large fartum, Varro LL.: mittit homini munera satis large ad usum domesticum, Cic.: large adorare deos, mit vielem Weihrauch, Plin.: large frequentare locum, zahlreich, Plin.: contingi large posse ramo oleae, Plin.: large vagari, weit, Pallad.: u. so large procedere, Aur. Vict.: Attius hoc largius a prisca consuetudine movere coepit, Varro LL.: largius pronuntiare, stärker, derber, Gell.: quibus largissime contigit hoc munus naturae, Plin. – II) in bezug auf den Geber usw. = freigebig, qui large blandust dives pauperi, Plaut.: large effuseque donare alci non pauca, Cic.: pastum animantibus large et copiose comparare (v. der Natur), Cic.: large atque honorifice alqd promittere, Cic.: senatus consultum large factum, mit großen Zugeständnissen, Tac.

    lateinisch-deutsches > large

  • 14 consurgitur

        Consurgitur, Impersonale. Cic. In curiam venimus, honorifice sane consurgitur. On se lieve pour nous faire honneur, On se sourd.

    Dictionarium latinogallicum > consurgitur

  • 15 consurgo

    cōn-surgo, surrēxī, surrēctum, ere, den ganzen Körper zusammennehmend sich aufrichten, sich emporrichten, sich erheben, aufstehen, I) eig.: 1) v. leb. Wesen: a) v. Liegenden, am Boden, consolatus (ad terram proiectos) consurgere iussit, Caes.: auf dem Lager, auf dem Krankenlager, semilacer toro tentat consurgere, Ov.: inde graves multi nequeunt consurgere, Ov.: auf dem Speisesofa, senatum eo die forte in Capitolio cenantem consurrexisse et petisse, ut etc., Liv.: consurgens e convivio Caesaris, Tac. – b) von Sitzenden (Ggstz. sedēre, residĕre), consurgite, iuvenes! Catull.: senatus cunctus consurgit, Cic.: v. einem, consurrexit consul, Liv.: m. ex u. Abl., Passiv unpers., consurgitur ex consilio, Caes. – Insbes., α) v. Redner, Vortragenden im Senate, consurgit P. Scaptius de plebe, et... inquit, Liv.: c. ad censendum (im Senate), Plin. ep. – β) v. aus Ehrerbietung sich Erhebenden, consurrexisse omnes et senem sessum recepisse, Cic.: Passiv unpers., honorifice consurgitur, Cic.: m. in u. Akk., c. in venerationem alcis, Plin. pan.: Passiv unpers., in plausus consurrectum est, Phaedr. – c) v. Knienden, bes. v. den Triariern, paulisper addubitavit, an consurgendi iam triariis tempus esset, Liv.: subito ex insidiis, Caes.: consurgite nunc integri adversus fessos! Liv. – d) v. Kämpfenden, beim Hieb, Stoß, um sich mehr Kraft zu geben, mit
    ————
    dem Körper sich emporrecken, sich emporheben, sublatum alte c. in ensem, Verg.: c. ad iterandum ictum, Liv. – e) v. Toten, medio visi consurgere campo tristia Sullani cecinere oracula manes, Lucan. 1, 580 sq. – 2) v. lebl. Subjj., sich erheben, auf-, emporsteigen, sich auftürmen, a) v. Luft, Wind, Fluten usw., unde consurgeret aër, Lucr.: vespere ab atro consurgunt venti, Verg.: mare imo consurgit ad aethera fundo, Verg. – b) v. Örtl., villa leniter et sensim clivo fallente consurgit, Plin. ep.: cautes ut gradus subinde consurgunt, Mela. – c) v. Bauten, moenia pulchrioribus operibus consurgunt, Val. Max.: scandentis Asisi consurgit vertice murus, Prop. – d) v. naturwüchsigen Ggstdn., consurgunt geminae quercus, ragen in die Höhe, Verg.: non presso tellus consurgit aratro, erhebt sich in Furchen, Tibull. – II) übtr.: a) gleichs. aus der Ruhe zu einer Tätigkeit sich erheben, α) v. Pers., in nostri curam tuendi, Ov.: in aemulationem, Iustin.: bes. seindlich zu Aufruhr, Kampf sich erheben, aufstehen, a tergo, Tac.: ad novas res, Suet.: in arma, Verg.: magno tumultu ad bellum, Liv. – β) v. Zuständen, sich erheben, ausbrechen, bellum in media pace consurgit, Sen.: subito novum c. bellum Romulidis, Verg.: v. Affekten, debet docere comoedus, quā concitatione consurgat ira, Quint. – b) zu einer Ehre usw. sich erheben, emporstreben, sich aufschwingen, ad alcis gloriam, Liv.: ad summam di-
    ————
    gnitatem, Val. Max. – c) geistig sich erheben, sich im Liede aufschwingen, Maeonio carmine, Ov. ex Pont. 3, 3, 31.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > consurgo

  • 16 large

    largē, Adv. (largus), reichlich, I) im allg. = in reichlichem Maße, dah. auch hinlänglich, ganz gut, ›murtatum‹ dictum est a murta, quod eā large fartum, Varro LL.: mittit homini munera satis large ad usum domesticum, Cic.: large adorare deos, mit vielem Weihrauch, Plin.: large frequentare locum, zahlreich, Plin.: contingi large posse ramo oleae, Plin.: large vagari, weit, Pallad.: u. so large procedere, Aur. Vict.: Attius hoc largius a prisca consuetudine movere coepit, Varro LL.: largius pronuntiare, stärker, derber, Gell.: quibus largissime contigit hoc munus naturae, Plin. – II) in bezug auf den Geber usw. = freigebig, qui large blandust dives pauperi, Plaut.: large effuseque donare alci non pauca, Cic.: pastum animantibus large et copiose comparare (v. der Natur), Cic.: large atque honorifice alqd promittere, Cic.: senatus consultum large factum, mit großen Zugeständnissen, Tac.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > large

  • 17 cōn-surgō

        cōn-surgō surrēxī, surrēctus, ere,    to rise, stand up, arise, start up, rise in a body, lift oneself: consurrexisse omnes illi (seni): honorifice consurgitur (impers.): ex insidiis, Cs.: ubi triarii consurrexerunt integri, L.: tonsis, V.: in consilium: ex consilio, Cs.: In plausūs consurrectum est, Ph.: toro, O.: ad bellum, L.: in ensem, V.: studiis, eagerly, V.: terno ordine remi, V.: Mundus ad Scythiam Consurgit, is elevated, V.: consurgunt quercūs, grow up, V.—To arise, spring up, originate: Consurgunt venti, V.: Romam, O.

    Latin-English dictionary > cōn-surgō

  • 18 consurgo

    con-surgo, surrexi, surrectum, 3, v. n., to raise one's self, to rise (esp. of a multitude), to rise up together, stand up, arise (class. in prose and poetry).
    I.
    Lit.
    A.
    Of living beings:

    cum Athenis ludis quidam in theatrum grandis natu venisset... consurrexisse omnes,

    Cic. Sen. 18, 63; so, out of respect, impers.:

    itaque in curiam venimus: honorifice consurgitur,

    id. Verr. 2, 4, 62, § 138; and:

    in venerationem tui,

    Plin. Pan. 54, 2:

    (in concilio Germanorum) consurgunt ii, qui et causam et hominem probant,

    Caes. B. G. 6, 23:

    consurrexit senatus cum clamore ad unum,

    Cic. Q. Fr. 3, 2, 2:

    ex insidiis,

    Caes. B. C. 3, 37; cf. Liv. 2, 50, 6:

    senatum... consurrexisse et petisse,

    id. 38, 57, 5:

    ubi triarii consurrexerunt integri,

    id. 8, 10, 5; cf. id. 8, 8, 12; Cat. 62, 1; Ov. M. 7, 570:

    consurgere tonsis,

    Verg. A. 10, 299:

    consurgitur ex consilio,

    Caes. B. G. 5, 31; so,

    in plausus consurrectum est,

    Phaedr. 5, 7, 28:

    leniter est consurgendum,

    Quint. 11, 3, 156 al.:

    toro consurgere,

    Ov. M. 7, 344:

    ad iterandum ictum,

    Liv. 8, 7, 10; cf.:

    in ensem,

    Verg. A. 9, 749:

    in poenam,

    Plin. 8, 16, 17, § 43:

    ad finitimorum motus,

    Liv. 33, 21, 8:

    ad novas res,

    Suet. Caes. 9.—
    B.
    Of inanimate subjects (mostly poet.):

    consurgeret aër,

    Lucr. 2, 1111.— With ex, Lucr. 6, 498; 4, 929; 6, 474:

    de terra ignis corpora,

    id. 6, 886:

    in auras corpora sponte suā,

    id. 6, 1020:

    mare imo fundo ad aethera,

    Verg. A. 7, 530:

    terno ordine remi,

    id. ib. 5, 120:

    limen earum in tantam altitudinem consurgit quantam, etc.,

    Col. 7, 9, 13:

    villa leniter et sensim clivo fallente consurgit,

    Plin. Ep. 5, 6, 14:

    consurgunt geminae quercus,

    grow up, Verg. A. 9, 681:

    jugata vineta,

    Col. 4, 1, 5:

    in gelidas consurgens Caucasus Arctos,

    Val. Fl. 5, 155:

    tantamque operis consurgere molem,

    id. ib. 1, 499.—
    II.
    Meton.
    A.
    Of living beings; constr., ad or in aliquid, also absol., to rise or stand up for any (esp. a hostile) action (perh. not ante-Aug.):

    ad bellum,

    Liv. 10, 13, 4; 33, 19, 7:

    ad novas res,

    Suet. Caes. 9:

    in arma,

    Verg. A. 10, 90:

    in iras truces,

    Val. Fl. 1, 673:

    in poenam,

    Plin. 8, 16, 17, § 43:

    in aemulationem,

    Just. 12, 15:

    consurgunt iterum partes,

    rise, Luc. 1, 692; cf. Tac. H. 3, 1:

    in nostri curam consurge tuendi,

    Ov. Tr. 4, 3, 71:

    carmine Maeonio,

    id. P. 3, 3, 31.—
    B.
    Of inanimate things, to arise, take rise (like A., perh. not ante-Aug.):

    vespere ab atro consurgunt venti,

    Verg. A. 5, 19;

    so of winds: e terrā,

    Plin. 2, 43, 44, § 114:

    subitoque novum consurgere bellum,

    Verg. A. 8, 637; Sen. Ep. 91, 5:

    quā concitatione consurgat ira,

    Quint. 1, 11, 12:

    fama consurgit,

    Val. Fl. 1, 75.

    Lewis & Short latin dictionary > consurgo

  • 19 jam

    jam, adv. [for diam, collat. form of diem, cf. pri-dem, du-dum, Corss. Ausspr. I. p. 213; II. p. 850; but acc. to Curt. Gr. Etym. 398, 620; locat. form from pronom. stem ja].
    I.
    Of time, denoting a point or moment of time as coinciding with that of the action, etc., described.
    A.
    Of present time.
    1.
    As opp. to past or future, at this time, now, just now, at present, i. e. while I speak or write this.
    a.
    Jam alone:

    jamne autem, ut soles, deludis?

    Plaut. Aul. 5, 11:

    jam satis credis sobrium esse me,

    Ter. Eun. 4, 4, 36:

    saltus reficit jam roscida luna,

    Verg. G. 3, 337:

    jam tenebris et sole cadente,

    id. ib. 3, 401:

    jamque dies, ni fallor, adest,

    id. A. 5, 49:

    jam advesperascit,

    Ter. And. 3, 4, 2:

    reddere qui voces jam scit puer,

    Hor. A. P. 158: stabat modo consularis, modo septemvir epulonum;

    jam neutrum,

    Plin. Ep. 2, 11, 12:

    jam melior, jam, diva, precor,

    Verg. A. 12, 179:

    Hem, scio jam quod vis dicere,

    Plaut. Mil. 1, 1, 36:

    in ea (consuetudine) quaedam sunt jura ipsa jam certa propter vetustatem,

    Cic. Inv. 2, 22, 67:

    jam tempus agi,

    Verg. A. 5, 638:

    surgere jam tempus,

    Cat. 62, 3.—
    b.
    Strengthened.
    (α).
    By repetition: jam jam, jam jamque (nearly = nunc), at this very time, precisely now:

    jam jam intellego, Crasse, quod dicas,

    Cic. de Or. 3, 24, 90:

    jam jam minime miror te otium perturbare,

    id. Phil. 2, 34, 87:

    jam jam dolet quod egi, jam jamque paenitet,

    Cat. 63, 73:

    jam jam linquo acies,

    Verg. A. 12, 875:

    jam jamque video bellum,

    Cic. Att. 16, 9 fin.:

    at illum ruere nuntiant et jam jamque adesse,

    id. ib. 7, 20, 1; cf.:

    jam mihi, jam possim contentus vivere parvo,

    Tib. 1, 1, 25 (7).—
    (β).
    By nunc: jam nunc, just now, at this very time, as things now are:

    jam nunc irata non es,

    Plaut. Am. 3, 2, 65:

    dux, jam nunc locatus in urbe,

    Liv. 22, 38, 9; Hor. Ep. 2, 1, 127:

    quae cum cogito, jam nunc timeo quidnam, etc.,

    Cic. Div. in Caecil. 13, 42:

    deliberationis ejus tempus ita jam nunc statui posse, etc.,

    Liv. 31, 32, 3:

    ipsa Venus laetos jam nunc migravit in agros,

    Tib. 2, 3, 3:

    nec jam nunc regina loquor,

    Val. Fl. 8, 47; so,

    nunc jam (nunciam): secede huc nunciam,

    Plaut. Capt. 2, 1, 23:

    audi nunciam,

    Ter. And. 2, 1, 29:

    i nunciam,

    id. Ad. 2, 1, 21: nunc jam sum expeditus, Cass. ap. Cic. Fam. 12, 12, 5:

    nunc jam nobis vobisque consulatus patet,

    Liv. 7, 32, 14.—
    (γ).
    By tum:

    jam tum opifices funguntur munere,

    Plin. 11, 21, 24, § 74; Verg. G. 2, 405; id. A. 1, 18.—
    (δ).
    By pridem, v. jampridem.—
    2.
    In contrast with the time at which something was expected.
    a.
    Of that which occurs sooner, already, so soon:

    quies (animos) aut jam exhaustos aut mox exhauriendos, renovavit,

    Liv. 21, 21, 7:

    gravitate valetudinis, qua tamen jam paululum videor levari,

    Cic. Fam. 6, 2, 1; 3, 8, 16:

    jamne ibis,

    are you going so soon, Plaut. Men. 2, 3, 86; id. Rud. 2, 7, 26.—
    b.
    Of that which occurs later, at last, now, only now:

    ohe jam desine deos uxor gratulando obtundere,

    Ter. Heaut. 5, 1, 8:

    postulo, Dave, ut redeat jam in viam,

    id. And. 1, 2, 19:

    jamque sero diei subducit ex acie legionem faciendis castris,

    Tac. A. 2, 21:

    jam sanguinis alti vis sibi fecit iter,

    Luc. 2, 214.—Tandem or aliquando is often added:

    jam tandem ades ilico,

    Plaut. Mil. 4, 2, 39:

    putamus enim utile esse te aliquando jam rem transigere,

    Cic. Att. 1, 4, 1:

    jam tandem Italiae fugientis prendimus oras,

    Verg. A. 6, 61; Liv. 22, 12, 10.—
    3.
    As continued from the past, already, by this time, ere now, till now, hitherto:

    et apud Graecos quidem jam anni prope quadrigenti sunt, etc.,

    Cic. Or. 51, 171:

    obsolevit jam ista oratio,

    id. de Imp. Pomp. 17, 52:

    nondum feminam aequavimus gloriā, et jam nos laudis satietas cepit?

    Curt. 9, 6, 23.—With numerals and words specifying time:

    jam biennium est, cum mecum coepit rem gerere,

    Plaut. Merc. 3, 1, 35; so,

    plus jam anno,

    id. Curc. 1, 1, 14:

    sunt duo menses jam,

    Cic. Rosc. Com. 3, 8:

    qui septingentos jam annos vivunt, etc.,

    id. Fl. 26, 63:

    annum jam tertium et vicesimum regnat,

    id. de Imp. Pomp. 3, 7; id. Fin. 2, 29, 94.—
    4.
    With imperatives, to express haste or impatience, like Engl. now, now, straightway, at once:

    quid miserum, Aenea, laceras? Jam parce sepulto,

    Verg. A. 3, 41:

    sed jam age, carpe viam,

    id. ib. 6, 629:

    et jam tu... illum adspice contra,

    id. ib. 11, 373.—So in impetuous or passionate questions (freq. in Plaut.):

    Jam tu autem nobis praeturam geris?

    Plaut. Ep. 1, 1, 23; cf. id. Aul. 5, 11; id. Bacch. 2, 2, 25.—
    5.
    Jam... jam, at one time... at another, now... now, at this time... at that:

    jamque eadem digitis jam pectine pulsat eburno,

    Verg. A. 647:

    jamque hos cursu, jam praeterit illos,

    id. ib. 4, 157:

    qui jam contento, jam laxo fune laborat,

    Hor. S. 2, 7, 20:

    jam vino quaerens, jam somno fallere curas,

    id. ib. 2, 7, 114:

    jam secundae, jam adversae res, ita erudierant, etc.,

    Liv. 30, 30; Tib. 1, 2, 49; Ov. M. 1, 111.—
    B.
    Of past time.
    1.
    In the time just past, but now, a moment ago, a little while ago, just:

    videamus nunc quam sint praeclare illa his, quae jam posui, consequentia,

    Cic. Fin. 3, 7, 26:

    Arsinoë et jam dicta Memphis,

    Plin. 5, 9, 11, § 61:

    insulae praeter jam dictas,

    id. 3, 26, 30, § 151:

    hiems jam praecipitaverat,

    Caes. B. C. 3, 25, 1:

    domum quam tu jam exaedificatam habebas,

    Cic. Att. 1, 6, 1.—
    2.
    Like English now, by this time, already.
    a.
    Alone:

    jam advesperascebat,

    Liv. 39, 50:

    Hannibalem movisse ex hibernis, et jam Alpes transire,

    id. 27, 39:

    et jam fama volans... domos et moenia complet,

    Verg. A. 11, 139; 12, 582; Caes. B. G. 1, 11; 6, 6:

    jamque rubescebat Aurora,

    Verg. A. 3, 521; 10, 260:

    ut semel inclinavit pugna, jam intolerabilis Romana vis erat,

    Liv. 6, 32:

    cum decimum jam diem graviter ex intestinis laborarem,

    Cic. Fam. 7, 26, 1.—
    b.
    Strengthened.
    (α).
    Jam jamque, Verg. A. 8, 708.—
    (β).
    By tum, as early as that:

    se jam tum gessisse pro cive,

    Cic. Arch. 5, 11; Liv. 29, 1; Verg. 7, 738; Tac. Agr. 45.—
    (γ).
    By tunc (post-Aug.;

    once in Cic.),

    Suet. Aug. 89; id. Ner. 7; Tac. H. 4, 50; Cic. Fam. 3, 12, 3 dub.—
    3.
    Of a time succeeding another time referred to, from that time, thenceforth, thereafter (esp. with a or ab, when it is often = Eng. even, very):

    qui aequom esse censent nos jam a pueris nasci senes,

    Ter. Heaut. 2, 1, 2:

    quae me maxime sicuti jam a prima adolescentia delectarunt,

    Cic. Fam. 1, 9, 67:

    benevolentia quae mihi jam a pueritia tua cognita est,

    id. ib. 4, 7, 1:

    dederas enim jam ab adolescentia documenta,

    id. Mil. 8, 22: jam ab illo tempore, cum, etc., from the very time when, etc., id. Fam. 2, 16, 9; cf.:

    urgerent philosophorum greges jam ab illo fonte et capite Socrate,

    id. de Or. 1, 10, 42. —So with ex:

    jam ex quo ipse accepisset regnum,

    ever since, Liv. 42, 11, 8.—
    C.
    Of future time.
    1.
    In the time immediately approaching, forthwith, straightway, directly, presently:

    occlude sis fores ambobus pessulis: jam ego hic ero,

    Plaut. Aul. 1, 2, 25:

    ille jam hic aderit,

    id. Ep. 2, 2, 72: omitte;

    jam adero,

    Ter. Eun. 4, 6, 26; cf. id. ib. 4, 6, 1; id. And. 1, 2, 9; 4, 4, 38: bono animo es;

    jam argentum ad eam deferes, quod ei es pollicitus,

    id. Heaut. 4, 6, 18:

    facere id ut paratum jam sit,

    Plaut. As. 1, 1, 76:

    jam fuerit, neque post unquam revocare licebit,

    Lucr. 3, 927:

    jam faciam quod voltis,

    Hor. S. 1, 1, 16:

    jam enim aderunt consules ad suas Nonas,

    Cic. Att. 7, 20, 2.—
    2.
    In the time immediately succeeding another time referred to, forthwith, at once, straightway, then:

    nunc ubi me illic non videbit, jam huc recurret,

    Ter. Ad. 4, 1, 10:

    accede ad ignem... jam calesces,

    id. Eun. 1, 2, 5:

    nisi puerum tollis, jam ego hunc in mediam viam provolvam,

    id. And. 4, 4, 38:

    de quibus jam dicendi locus erit, cum de senioribus pauca dixero,

    Cic. Brut. 25, 96:

    agedum, dictatorem creemus. Jam hic centicescet furor,

    Liv. 2, 29, 11:

    aperi, inquit, jam scies,

    Petr. 16, 2; cf. Verg. A. 1, 272.—
    3.
    Representing as present an impending event, now, already, presently (mostly poet.):

    jam te premet nox,

    Hor. C. 1, 4, 16:

    jam veniet mors, jam subrepet iners aetas,

    Tib. 1, 1, 70:

    jam mare turbari trabibus videbis, jam fervere litora flammis,

    Verg. A. 4, 566; 6, 676:

    alius Latio jam partus Achilles,

    id. ib. 6, 89:

    hic magnae jam locus urbis erit,

    Tib. 2, 5, 55.—
    D.
    With negatives, denoting cessation of previous condition: jam non, no more, no longer:

    quem odisse jam non potestis,

    Cic. Clu. 10, 29; Ov. M. 4, 382:

    non jam,

    not any more, Cic. Div. in Caecil. 1, 3:

    nihil jam,

    Caes. B. G. 2, 21.—
    E.
    With comparatives:

    ad mitiora jam ingenia,

    which had become milder, Liv. 27. 39:

    ad ferociores jam gentes,

    which then were less civilized, id. 21, 60:

    una jam potior sententia,

    Stat. Th. 2, 368.
    II.
    In other relations.
    A.
    To denote that something will certainly, properly, or easily occur, under certain circumstances.
    1.
    In a conclusion, to emphasize its relation to the condition, then surely, then:

    si cogites, remittas jam me onerare injuriis,

    Ter. And. 5, 1, 6: si quis voluerit animi sui [p. 1012] notionem evolvere, jam se ipse doceat, eum virum bonum esse, Cic. Off. 3, 19, 76:

    si hoc dixissem, jam mihi consuli jure optimo senatus vim intulisset,

    id. Cat. 1, 8, 21; id. Leg. 1, 12, 34; id. Brut. 17, 68:

    si jubeat eo dirigi, jam in portu fore omnem classem,

    Liv. 29, 27, 8.—
    2.
    In a consequence, to show that it is conceived as immediate, now, then, therefore: satis est tibi in te, satis in legibus;

    jam contemni non poteris,

    Cic. Fin. 2, 26, 84:

    jam hoc non potest in te non honorifice esse dictum,

    id. Fam. 5, 2, 2; id. Leg. 2, 24, 60; id. Clu. 16, 46:

    nec hanc solam Romani meretricem colunt... Jam quanta ista immortalitas putanda est,

    Lact. 1, 20, 5:

    Quae cum ita sint, ego jam hinc praedico,

    Liv. 40, 36, 14: conspecta et ex muris ea multitudo erat;

    jamque etiam legionariae cohortes sequebantur,

    id. 10, 43, 1.—
    B.
    In transitions.
    1.
    To a new subject, now, moreover, again, once more then:

    jam de artificiis et quaestibus... haec fere accepimus,

    Cic. Off. 1, 42, 150; Verg. G. 2, 57:

    jam jura legitima ex legibus cognosci oportebit,

    Cic. Inv. 2, 22, 68:

    jam illud senatus consultum, quod eo die factum est, etc.,

    id. Fam. 5, 2, 4:

    jam Saliare Numae carmen qui laudat,

    Hor. Ep. 2, 1, 86. —So with vero:

    jam vero motus animi, sollicitudines aegritudinesque oblivione leniuntur,

    Cic. Tusc. 5, 38, 110:

    jam vero virtuti Cn. Pompei quae potest par oratio inveniri?

    id. de Imp. Pomp. 11, 29; 14, 41; id. Off. 3, 13 init. —With at enim:

    at enim jam dicetis virtutem non posse constitui, si ea, etc.,

    Cic. Fin. 4, 15, 40 init.
    2.
    In enumerations:

    et aures... itemque nares... jam gustatus... tactus autem,

    Cic. N. D. 2, 56, 141.—So sometimes repeatedly, at one time... at another... at another, jam... jam... jam:

    jam medici, jam apparatus cibi, jam in hoc solum importatum instrumentum balinei nullius non succurrit valetudini,

    Vell. 2, 114, 2; cf. Flor. 2, 17, 8, and I. A. 5. supra.—
    C.
    For emphasis.
    1.
    After non modo... sed ( = adeo), now, even, I may say:

    non cum senatu modo, sed jam cum diis bellum gerere,

    Liv. 21, 63, 6.—
    2.
    Pressing the strict sense of a word or clause, now, precisely, indeed:

    (Hieronymum) quem jam cur Peripateticum appellem, nescio,

    Cic. Fin. 5, 5, 14:

    hoc quidem haud molestum est jam, quod collus collari caret,

    Plaut. Capt. 2, 2, 107:

    loquor enim jam non de sapientium, sed de communibus amicitiis,

    Cic. Lael. 21, 77:

    te quoque jam, Thais, ita me di bene ament, amo,

    Ter. Eun. 5, 2, 43:

    imitatio morum alienorum... jam inter leniores affectus numerari potest,

    Quint. 9, 2, 58:

    reliqua jam aequitatis sunt,

    id. 7, 1, 62:

    cetera jam fabulosa,

    Tac. G. 46:

    desine: jam venio moriturus,

    Verg. A. 10, 881.—So esp. with et: et jam (cf. etiam), and indeed, and in fact, et lenitas illa Graecorum et verborum comprehensio, et jam artifex, ut ita dicam, stilus, Cic. Brut. 25, 96:

    pulchriora etiam Polycleti et jam plane perfecta,

    id. ib. 18, 70:

    Pompeium et hortari et orare et jam liberius accusare non desistimus,

    id. Fam. 1, 1, 3; Quint. Decl. 5, 3; Luc. 8, 659; cf.

    jamque,

    Cic. Fam. 4, 6, 9; so,

    jam et: nec deerat Ptolemaeus, jam et sceleris instinctor,

    Tac. H. 1, 23; 1, 22;

    and, ac jam: ac jam, ut omnia contra opinionem acciderent, tamen se plurimum navibus posse,

    Caes. B. G. 3, 9: jam ergo, in very fact:

    jam ergo aliquis condemnavit,

    Cic. Clu. 41, 113.—
    3.
    In climax, even, indeed, really:

    opus Paniceis, opus Placentinis quoque... jam maritumi omnes milites opus sunt mihi,

    Plaut. Capt. 1, 2, 59:

    jam illa quae natura, non litteris, assecuti sunt, neque cum Graecia neque ulla cum gente sunt conferenda,

    Cic. Tusc. 1, 1, 2:

    jam in opere quis par Romano miles?

    Liv. 9, 19, 8; Quint. 12, 1, 45; Cic. Rep. 1, 5; Hor. Ep. 2, 1, 83.

    Lewis & Short latin dictionary > jam

  • 20 Largus

    1.
    largus, a, um, adj. [perh. for lasgus; Sanscr. root lash, desire; Gr. la- in lilaiomai, lêma; cf. Lat. lascivus], abundant, copious, plentiful, large, much.
    I.
    In gen. (mostly poet. and in post-Aug. prose):

    pabula,

    abundant, Lucr. 5, 869:

    haustus,

    id. 1, 412:

    semen,

    id. 4, 1238:

    imbres,

    id. 1, 282; cf.:

    undae fluminis,

    id. 1, 1031:

    lux,

    id. 2, 806; cf.:

    (sol) cum terras larga luce compleverit,

    Cic. N. D. 2, 19, 49:

    odores,

    Ov. M. 4, 758:

    aër,

    Lucr. 4, 894 — Comp.:

    largior ignis,

    Hor. S. 1, 8, 44:

    largiore vino usus,

    Liv. 40, 14:

    largiora stipendia,

    Tac. A. 1, 31:

    nec potentem amicum Largiora flagito,

    Hor. C. 2, 18, 13.— Sup.:

    munus largissimum edere,

    Suet. Tit. 7 fin.:

    vena largissima ferri,

    Plin. 34, 14, 43, § 149.—
    (β).
    With gen., abounding in any thing:

    largus lacrumarum,

    Plaut. As. 3, 1, 30:

    opum,

    Verg. A. 11, 338: fons largus aquae, Luc. 9, 608:

    comae,

    Sil. 7, 601:

    rapinae,

    id. 8, 250.—
    (γ).
    With abl.:

    audin' hunc, opera ut largus est nocturna?

    Plaut. As. 3, 3, 8:

    folia larga suco,

    Plin. 25, 13, 102, § 161.—
    II.
    In partic., giving abundantly or much, bountiful, profuse, liberal:

    justus, injustus: malignus, largus,

    Plaut. Bacch. 3, 2, 17:

    duo sunt genera largorum, quorum alteri prodigi, alteri liberales,

    Cic. Off. 2, 16, 55:

    largissimus esse,

    id. Verr. 2, 3, 50, § 118:

    largus et exundans ingenii fons,

    Juv. 10, 119:

    largus animo,

    of a generous disposition, Tac. H. 2, 59:

    promissis,

    liberal in promises, Tac. H. 3, 58:

    natura,

    Juv. 10, 301.— Comp.:

    Quid ego concesso pedibus, linguā largior?

    Plaut. As. 2, 2, 24. — Poet.:

    largus animae,

    prodigal of life, Stat. Th. 3, 603.—With inf.:

    spes donare novas largus,

    Hor. C. 4, 12, 19.—Hence, adv. in three forms.
    A.
    largē (class.), abundantly, plentifully, bountifully, liberally:

    large blandus,

    Plaut. Aul. 2, 2, 19:

    large dare,

    Cic. Mur. 4, 10:

    large effuseque donare,

    id. Rosc. Am. 8, 23:

    large et copiose aliquid comparare,

    id. N. D. 2, 47, 121:

    munifice et large dari,

    id. ib. 3, 27, 69:

    large atque honorifice promittere,

    Q. Cic. Petit. Cons. 11, 44:

    large liberaliterque aestimare,

    Cic. Verr. 2, 3, 88, § 204:

    ministrare libertatem alicui,

    id. Rep. 1, 43, 66:

    senatus consultum large factum,

    Tac. A. 6, 15:

    large florescens,

    Plin. 21, 10, 31, § 56:

    large frequentantibus (locum),

    in great numbers, id. 5, 17, 15, § 73:

    large amplecti,

    widely, id. 2, 11, 8, § 50; 17, 19, 30, § 137.— Comp.:

    dare largius,

    Ter. Eun. 5, 9, 48:

    ne potum largius aequo Rideat,

    Hor. Ep. 2, 2, 215.— Sup.:

    copia quam largissime facta,

    Cic. Verr. 2, 1, 61, § 158 Zumpt N. cr. (Klotz, largissima), Plin. 7, 50, 51, § 167.—
    B.
    largĭter, largely, in abundance, plentifully, much; greatly, far (rare in class. prose;

    not used by Cic.),

    Plaut. Truc. 5, 11:

    peccavisti largiter,

    id. Most. 2, 2, 9; cf. id. Ep. 3, 4, 49: apud finitimas civitates largiter posse, to have great weight or influence, Caes. B. G. 1, 18:

    distare,

    Lucr. 6, 1112:

    auferre,

    id. 6, 622; Hor. S. 1, 4, 132:

    discrepare,

    Vitr. 6, 1, 8:

    largius a prisca consuetudine movere,

    Varr. L. L. 10, p. 583.—
    (β).
    Substantively, with gen. (anteand post-class.):

    credo, illic inesse auri et argenti largiter,

    Plaut. Rud. 4, 4, 144; cf.:

    largiter mercedis indipiscar,

    id. ib. 5, 2, 28. —
    * C.
    largĭtus, copiously: quid lacrimas largitus? Afran. ap. Non. 514, 31 (Com. Fragm. v. 212 Rib.).
    2.
    Largus, i, m., a Roman surname, esp. in the gens Scribonia, Cic. Fam. 6, 8, 1; id. de Or. 2, 59, 240:

    P. Largus Caecina,

    Tac. A. 11, 33.—Hence,
    II.
    Largĭānus, a, um, adj., of or belonging to a Largus, Largian:

    senatusconsultum,

    Just. Inst. 3, 7 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > Largus

См. также в других словарях:

  • PERRONA Viromanduorum — Primus eius loci meminit Fortunatus Presbyter, ante annos circiter 1070. in vita S. Rhadegundis, quam manuscriptam legi: in qua Perunna villa appellatur, i. e. vicus Peronna. Aiunt Furseum, natione Scotum, cum ex insula Hibernia venisset in… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • honneur — Honneur, m. acut. Vient de ce Latin, Honor, et en retient la signification: Mais il a esté usité aussi par les anciens pour la dignité qu a le vassal d estre fieffé par un Roy ou grand Seigneur, et consequemment pour le fief mesme duquel le… …   Thresor de la langue françoyse

  • Zadar — For other uses, see Zadar (disambiguation). Zadar   City   City of Zadar Grad Zadar …   Wikipedia

  • Rory O'Donnell, 1st Earl of Tyrconnell — (Irish: Ruairí Ó Domhnaill) (1575 ndash;1608) was the last King of Tyrconnell. An apparent original of the Letters Patent of the Earldom are in the possession of Count O Donell von Tyrconnell in Austria [See Ó Domhnaill Abu O Donnell Clan… …   Wikipedia

  • Corbinian — Saint Corbinian Saint Corbinian depicted in The Miracle of the Bear (1489) by Jan Polack. Diocesan Museum in Freising, Germany. Bishop Born c. 670 …   Wikipedia

  • Glastoniensis — Dieser Artikel oder Abschnitt ist nicht hinreichend mit Belegen (Literatur, Webseiten oder Einzelnachweisen) versehen. Die fraglichen Angaben werden daher möglicherweise demnächst gelöscht. Hilf Wikipedia, indem du die Angaben recherchierst und… …   Deutsch Wikipedia

  • Johannis Glastoniensis — Dieser Artikel oder Abschnitt ist nicht hinreichend mit Belegen (Literatur, Webseiten oder Einzelnachweisen) versehen. Die fraglichen Angaben werden daher möglicherweise demnächst gelöscht. Hilf Wikipedia, indem du die Angaben recherchierst und… …   Deutsch Wikipedia

  • Corbinien De Freising — Le Miracle de l ours, par Jan Polack (1489), Musée de l évêché de Freising (Allemagne) …   Wikipédia en Français

  • Corbinien de Freising — Le Miracle de l ours, par Jan Polack (1489), Musée de l évêché de Freising (Allemagne) …   Wikipédia en Français

  • Corbinien de freising — Le Miracle de l ours, par Jan Polack (1489), Musée de l évêché de Freising (Allemagne) …   Wikipédia en Français

  • Saint Corbinien — Corbinien de Freising Le Miracle de l ours, par Jan Polack (1489), Musée de l évêché de Freising (Allemagne) …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»