-
1 herskip
-
2 herskip
-
3 beitiskip, hraîskreitt herskip
-
4 lítiî herskip
-
5 X og O spil, herskip (spil)
-
6 cruiser
1) (a high-speed battleship.) beitiskip, hraðskreitt herskip2) ((also cabin-cruiser) a motor yacht with living quarters.) lystibátur -
7 gunboat
noun (a small warship with large guns.) lítið herskip -
8 noughts and crosses
(a game in which the players try to make a line of three noughts or crosses between vertical and horizontal lines.) X og O spil, herskip (spil) -
9 warship
noun (a ship used in war or defence.) herskip -
10 HERR
(gen. hers, older herjar), m.1) crowd, great number (fylgdi oss h manna); með her manns, with a host of men; úvígar herr, overwhelming host;2) army, troops (on land and sea). Cf. ‘allsherjar-’.* * *m., old gen. herjar, pl. herjar, herja, herjum; later gen. hers, dropping the characteristic j and without pl.; the old form however often occurs in ancient poets, herjar, Hkr. i. 343 (in a verse), Fms. xi. 311 (in a verse), Fas. ii. 38 (in a verse); eins herjar, Hm. 72; as also, allt herjar, Hom. 39; herjum, in herjum-kunnr. famous, Háttat. R.; in prose the old j has been preserved in alls-herjar, Fms. v. 106, see pp. 16, 17; the pl. - jar occurs in Ein-herjar, see p. 121: in compd pr. names with initial vowel, Herj-ólfr (A. S. Herewulf), Herjan; [Goth. harjis, by which Ulf. renders λεγεών, Luke viii. 30, and στρατιά, ii. 13; A. S. here; O. H. G. and Hel. heri; Germ. heer; Dutch heir; Swed. här; Dan. hær]:—prop. a host, multitude:1. a host, people in general, like στρατός in Homer; herr er hundrað, a hundred makes a herr, Edda 108; allr herr, all people, Fms. i. 194, vi. 428 (in a verse); allr herr unni Ólafi konungi hugástum, vi. 441; whence in prose, alls-herjar, totius populi, general, universal, passim; dómr alls-herjar, universal consent, v. 106; Drottinn alls-herjar, Lord of Sabaoth ( hosts), Stj. 428, 456; allt herjar, adv. everywhere; lýsti of allt herjar af ljósinu, Hom. 39; Sænskr herr, the Swedish people; Danskr herr, the Danish people; Íslenzkr herr, the Icelandic people, Lex. Poët.; land-herr (q. v.), the people of the land; en nú sé ek hér útalligan her af landsfólki, a countless assembly of men, Fms. xi. 17; þing-herr, an assembly, Sighvat; Einherjar, the chosen people (rather than chosen warriors); þegi herr meðan, Eb. (in a verse); herjum-kunnr, known to all people, Lex. Poët.; and in compds, her-bergi (q. v.), etc.2. a host; með her manns, with a host of men, Eg. 71, 277; úvígr herr, an overwhelming host, Fms. viii. 51; himin og jörð og allr þeirra her, Gen. ii. 1, passim; cp. her-margr, many as a host, innumerable.β. an army, troops, on land and sea, Fms. i. 22, 90, Nj. 245, and in endless instances; cp. herja, to harry, and other compds: of a fleet, þrjú skip þau sem hann keyri ór herinum, Fms. x. 84; cp. hers-höfðingi: so in the phrase, hers-hendr, leysa e-n ór hers-höndum, to release one out of the hands of war, N. G. L. i. 71; vera í hers höndum, komast í hers hendr, to come into a foe’s hands.3. in a bad sense, the evil host, the fiends, in swearing, Gþl. 119; herr hafi e-n, fiends take him! Fms. vi. 278; herr hafi hölds ok svarra hagvirki! Ísl. ii. (in a verse); hauga herr, vide haugr; and in compds, her-kerling, her-líki.II. in pr. names:1. prefixed, of men, Her-brandr, Her-finnr, Her-gils, Her-grímr, Herj-ólfr, Her-laugr, Her-leifr, Her-mundr, Her-rauðr, Her-steinn, Hervarðr; of women, Her-borg, Her-dís, Her-gunnr, Her-ríðr, Her-vör, Her-þrúðr, Landn.: in Har-aldr ( Harold) the j is dropped without causing umlaut. Herjan and Herja-föðr, m. the Father of hosts = Odin, Edda, Hdl.2. suffixed, -arr, in Ein-arr, Agn-arr, Ótt-arr, Böðv-arr, Úlf-arr, etc., see Gramm. p. xxxii, col. 1, signif. B. 1.B. COMPDS: herbaldr, herbergi, herblástr, Herblindi, herboð, herborg, herbrestr, herbúðir, herbúinn, herbúnaðr, herdrengr, herdrótt, herfall, herfang, herfenginn, herferð, herfjöturr, herflokkr, herfloti, herforingi, herfólk, herfórur, herfærr, Herföðr, herför, hergammr, herganga, Hergautr, hergjarn, herglötuðr, hergopa, hergrimmr, herhlaup, herhorn, herkastali, herkerling, herklukka, herklæða, herklæði, herkonungr, herkumbl, herland, herleiða, herleiðing, herleiðsla, herlið, herliki, herlúðr, hermaðr, hermannliga, hermannligr, hermargr, hermegir, Hermóðr, hernaðr, hernam, hernumi, hernæma, heróp, hersaga, hersöguör, herskapr, herskari, herskár, herskip, herskjöldr, herskrúð, herspori, herstjóri, herstjórn, hersveitir, hertaka, hertaka, hertekning, hertogi, hertogadómr, hertogadæmi, hertogaefni, hertogainna, hertoganafn, herturn, hertygð, hertýgi, hertýgja, herváðir, hervápn, hervegir, herverk, hervígi, hervíkingr, hervæða, herþing, herþurft, herör. -
11 LIÐ
I)n.1) host, folk, people;fyrða l., the people;þeir vóru allir eins liðs, they were all of one party;vera einn sins liðs, to be alone;2) family, household (lið mitt er heima bjarglaust);3) troops, host;samna liði, to gather troops;4) aid, assistance;veita e-m lið, to aid;koma e-m at liði, to come to one’s assistance.n. poet.2) ship.* * *n. [cp. líða], a host, folk, people; lið heitir mannfólk, Edda 110; fyrða lið, the people, Hm. 160; sjaldan hittir leiðr í lið, 65; Dvalins lið, the dwarf people, Vsp. 14; þrír ór því liði, 17; Ásgrímr bauð því öllu liði til sín, Nj. 209; týndisk mestr hluti liðs þess er þar var inni, Eg. 240; þeir brenndu bæinn ok lið þat allt er inni var, Fms. i. 12; gékk liðit sveitum mjök, the people were much divided, Clem. 43; liðit rann ór þorpinu á landit þegar er þat varð vart við herinn, Eg. 528; ef þeir hafa eigi lið ( crew) til brott at halda, Grág. i. 92; allt lið várt trúir, all our people trow, 656 C. 20; yfir öllu Kristnu liði, 623. 58:—a family, household, hélzk vinátta með þeim Gunnari ok Njáli, þótt fátt væri medal annars liðsins, Nj. 66; hafði hann þá ekki færa lið með sér enn ena fyrri vetr, Eg. 77; konungrinn bað mart lið þangat koma, ok svá Ifigeníu með lið sitt, 656 A. ii. 15; þeir vóru allir eins liðs, all of one party, Eg. 341; samir oss betr at vera eins liðs en berjask, Fs. 15:—a troop, herd, Freyfaxi gengr í dalnum fram með liði sínu, Hrafn. 6; hann (the wild boar) hafði mart lið með sér, Fms. iv. 57; þá rennr þar galti með lið sitt, Fb. ii. 27.II. esp. a milit. term, troops, a host, by land or sea, originally the king’s household troops, as opposed to the levy or leiðangr; this word and liði (q. v.) remind one of the comitatus in Tacit. Germ.; hence the allit. phrase, lið ok leiðangr, hann samnaði bæði liði miklu ok leiðangri, O. H. L. 12; Baglar tóku nú bæði leiðangr ok lið, Fms. viii. 334, Eg. 11, 41; með herskip ok lið mikit, Fms. i. 11; vera í liði með e-m, 12, Nj. 7; skip ok lið, Orkn. 108; fjöldi liðs, Fms. vii. 320; göra lið at e-m, to march against, id.; samna liði, to gather troops, xi. 27, 121.2. help, assistance; veita e-m lið, to aid, Fms. xi. 27, 121, Orkn. 224; gefa fé til liðs (sér), Grág. i. 144; með manna liði, with the help of men, Gþl. 411; sýsla um lið, to treat for help, 285.COMPDS: liðsafli, liðsbeini, liðsbón, liðsdráttr, liðsfjöldi, liðshöfðingi, liðskostr, liðslaun, liðsmaðr, Liðsmannakonungr, liðsmunr, liðssafnaðr, liðsyrði, liðsþurfi, liðsþurft, liðsbörf.B. [A. S. lið = a fleet; prob. from the same root as the preceding, cp. liði]:—a ship; lið heitir skip, Edda 100; lið flýtr, 132 (in a verse); mörg lið, Ó. H. 180 (in a verse), cp. 160 (in a verse): in prose only in the phrase, leggja fyr lið, to throw overboard, to forsake, Kormak; láta fur lið, to abandon, Ísl. ii. 362; cp. also Liðsmanna-konungr, m. a sailor-king; see A. II. -
12 megin
I)(gen. -s, dat. magni or megni), n.1) might, power, strenght (svá sem á leið sóttina minkaði storum m. hans);2) the main, chief part of a thing; allt m. landsins, the main part of the land.adv., prop. dat. pl. from vegr; kvenna m., on the women’s side (in a chuch); karla m., on the men’s side; Hjarðarholts m., on the H. side (of the river); inum vinstra m., hœgra m., on the left (right) side; einuni m., from one side only (þar mátti einum m. at sœkja); öðrum m., on the other side (herskip liggja öðrum m. undir nesinu); báðum m., on both sides; öllum m., from all sides; þeim m., on that side.* * *or megum, adv., which may be derived, not from megin, but from vegr, veginn, with the m from the dat. of the preceding word; hjá altara kvenna megin, on the women’s side (in a church), Bs. i. 438; karla megin, on the men’s side, Pm. 108; Hjarðarholts megin, on the H. side (of the river), Nj. 35; þeir sátu í öndvegi enum úæðra megin, i. e. on the left side of the hall, Fs. 72, Fms. xi. 71; hinum vinstra m., Hrafn. 13; hægra m., on the right side; enum syðra m., on the southern side, Stj. 564, Fms. viii. 236; hit nyrðra megin, x. 16 v. l.; öðru-megin, on the other side, Nj. 43, 68, 144, Eg. 531; einu megin (einum-megin). from one side only, Nj. 246, Fms. ii. 281, Ísl. ii. 362; þeim megin, on that side, Grág. ii. 137; sínu megin hvárr, Fms. i. 305; báðu-megin, on both sides, Ld. 46; öllum megin, all around, from all sides. Fms. i. 149, 291, Ísl. ii. 343: hvárungi megin, on neither side, Grág. ii. 266, 267; tveim megin brikar, Kormak.II. megum, hann bjó á Bálkastöðum hvárum megum, Grett.; sínum megum hvárir, Fms. viii. 51; báðum megum, Grág. ii. 266; öllum megum, Eg. 288, Gg. 7; öðrum megum sundsins, Hbl. (prose); tveim megum, Blanda (MS.) -
13 MEGIN
I)(gen. -s, dat. magni or megni), n.1) might, power, strenght (svá sem á leið sóttina minkaði storum m. hans);2) the main, chief part of a thing; allt m. landsins, the main part of the land.adv., prop. dat. pl. from vegr; kvenna m., on the women’s side (in a chuch); karla m., on the men’s side; Hjarðarholts m., on the H. side (of the river); inum vinstra m., hœgra m., on the left (right) side; einuni m., from one side only (þar mátti einum m. at sœkja); öðrum m., on the other side (herskip liggja öðrum m. undir nesinu); báðum m., on both sides; öllum m., from all sides; þeim m., on that side.* * *n., gen. megins, Gs. 22; but else contr. in gen. and dat. megns, megni, see megn; [from mega; Engl. main]:—might, main, strength; kosta megins, Gs. 22; þitt varð nú meira megin. Fm. 22; orms megin, 28; hjörs megin, 30; svá at þitt minnkisk megin, Hsm. 21. 1; oddar görva jarli megin, Mkv.; trúa á mátt sinn ok megin, Fms. i. 35; þegar er hann vitkaðisk ok fékk megin sitt, Fb. ii. 389; ok svá sem á leið sóttina minnkadi stórum megin (acc.) hans, Fms. ix. 250; Medi funnu megin hans, MS. 544. 39: ú-megin, a swoon; van-megin, weakness.II. [cp. Engl. mainland], the main, chief part of a thing; allt megin landsins, the main of the land, Fms. x. 184; Jótland er megin Dana-veldis, vi. 53; megin árinnar, the main-stream, Þórð. 11 new Ed.: in a more local sense, máni þat né vissi hvat hann megins átti, the moon knew not his main, his place in heaven, had not his fixed course, Vsp. 5; jarðar-megin, the earth’s main, the wide earth, Hm.; vetrar-megin, the main part of winter, Sks. 59; veðr-megin, ‘weather-main’ the power, but also the ‘airt,’ direction of the weather; hafs-megin, the main, open sea; lands-megin, the mainland. Eg. 50.B. COMPDS: meginafl, meginá, megináss, meginborg, meginbygð, megindómar, megindráttr, megindróttning, megindýrr, meginekkja, meginfjall, meginfjarri, meginfjöldi, meginflokkr, meginflótti, megingjörð, megingóðr, megingóðvætliga, megingrimmr, meginhaf, meginherr, meginhérað, meginhúfr, meginhyggja, meginhöfn, meginkátr, meginland, meginlauss, meginleikr, meginleysi, meginlið, meginligr, meginlítill, meginljótr, meginmeingjarn, meginmerki, meginmildr, meginmörk, meginnjörðr, meginramr, meginrás, meginrúnar, meginsjór, meginskjótr, meginskjöldungr, meginstjarna, meginstormr, meginstraumr, megintíðendi, megintírr, megintrygðir, meginveðr, meginvegr, meginvel, meginverk, meginþing, meginþungr, meginþorf. -
14 víking
f. freebooting voyage, piracy, (hann var í v. á sumrum ok fekk sér fjár); liggja í víkingu ok hernaði, to be engaged in freebooting expedition and warfare; fara í v., to go out on a freebooting expedition.* * *f. a freebooting voyage, piracy; see víkingr. In heathen days it was usual for young men of distinction, before settling down, to make a warlike expedition to foreign parts, this voyage was called ‘víking,’ and was part of a man’s education like the grand tour in modern times; hence the saying in the old Saga,—‘when I was young and on my voyage (víking), but now I am old and decrepit;’ so a son begs his father to give him a ‘langskip,’ that he may set out on a ‘víking,’ cp. the scene of the young Egil and his mother Bera, and the reference Fms. i. 69; see B. The custom was common among Teutonic tribes, and is mentioned by Caesar B.G. vi. ch. 23 (latrocinia nullam habent infamiam, quae extra fines cujusque civitatis fiunt, sqq.), only there it is a foray on land; (cp. the mod. American filibustering.)B. REFERENCES illustrating this word: Leifr fór í hernað í vestr-víking, Landn. 32; Ólafr inn hvíti herjaði í vestr-víking ok vann Dyflinni, 108; Geirmundr heljar-skinn var herkonungr, hann herjaði í vestr-víking, 121; hann kom út síð landnáma-tíðar, hann hafði verit í vestr-víking ok haft ór vestr-víking þræla Írska, 133; Ánn varð missáttr við Harald konung inn hárfagra, hann fór því ór landi í vestr-víking, 140; Ingimundr var víkingr mikill ok herjaði í vestr-víking jafnan, 174; Ævarr fór til Íslands ór víkingu, ok synir hans, 185; Björn var á sumrum í vestr-víking en á vetrum með Öndótti, Eyvindr fór þá í vestr-víking, 204; þá var Þorsteinn son Ásgríms í víkingu, en Þorgeirr annarr son hans var tíu vetra, 292; hann var í víking á sumrum ok fékk sér fjár, Hkr. i. 171; Hjörleifr konungr féll í víkingu, Fas. ii. 35; leggjask í víking ok hernað, Fms. xi. 73; fara í víking, Eg. 260; Grímr, þeir vóru í vestr-víking, ok drápu í Suðreyjum Ásbjörn jarl skerja-blesa, ok tóku þar at herfangi Ólöfu konu hans, Grímr fór til Íslands, Landn. 314; þá er ek var ungr ok í víkingu … en nú hálfu síðr at ek em gamall ok örvasi, Glúm. 337; ek vil senda yðr austr til Svíþjóðar á fund tins bezta vinar míns, er nú er kallaðr Hákon gamli, við vórum lengi báðir samt í víking, var með okkr inn kærasti félagskapr, ok áttum einn sjóð, Fms. i. 69; en er hann var á unga aldri, lá hann í víkingu ok hernaði, Eg. (begin.); Björn var farmaðr mikill, var stundum í víking en stundum í kaupferðum, 154; er mér þat nær skapi, sagði hann, at þú fáir mér langskip ok þar lið með, ok fara ek í víking (the words of a son to his father), 157: of an expedition in the East (in the Baltic), þeir fóru um sumarit í víking í Austrveg, fóru heim at hausti ok höfðu aflat fjár mikils … skip þat höfðu þeir fengit um sumarit í víking, Eg. 170, 171; Björn var nú í víkingu at afla sér fjár ok frægðar, Bjarn. 13: the word occurs also on Swed. Runic stones, sá varð dauðr í vestr-vegum í víkingu, Baut. 962: þá lögðusk sumir menn út í víking ok á herskip, ok mörg endemi tóku menn þá til önnur þau er nú mundi ódæmi þykkja ef menn henti slíkt, Bs. i. 62 (referring to Iceland of A. D. 1056–1180): one of the last instances on record is Sturl. i. 152,—hann hafði verit útan nokkura vctr ok verit í víkingu, referring to A. D. 1195: in the Orkneys, among the Norsemen, the viking-life lasted till the 13th century, if not longer. -
15 víkingr
(-s, -ar), m.1) freebooter, sea-rover, pirate, viking (Flóki Vilgerðarson hét maðr, hann var v. mikill);2) in later times, robber, highwayman.* * *m. a freebooter, rover, pirate, but in the Icel. Sagas used specially of the bands of Scandinavian warriors, who during the 9th and 10th centuries harried the British Isles and Normandy: the word is peculiarly Norse, for although it occurs in A. S. in the poem Byrnoth (six or seven times), it is there evidently to be regarded as a Norse word; and prob. so too in the poem ‘Exodus,’ in the words rondas bærun sæwicingas, over saltne mere; lastly, in ‘Widsith,’ as the name of a people, and Liðvicingas (= Liðungar? q. v.) The word ‘víkingr’ is thought to be derived from vík ( a bay), from their haunting the bays, creeks, and fjords;—or it means ‘the men from the fjords,’ the coincidence that the old Irish called the Norsemen ‘Lochlannoch.’ and Norway ‘Lochlan,’ is curious.B. A few selected references will illustrate the word:—Naddoddr hét maðr, hann var víkingr mikill, Landn. 26; Flóki Vilgerðarson hét maðr, hann var v. mikill, 28; slógusk í Eyjarnar víkingar ok herjuðu ok ræntu víða, 41; Úlfr víkingr ok Ólafr bekkr fóru samskipa til Íslands, 202; en er þeir lágu til hafs kómu at þeim víkingar ok vildu ræna þá, en Gautr laust stafnbúann þeirra við hjálmun-veli, ok lögðu víkingar við þat frá, siðan var hann kallaðr Hjálmun-gautr, 223; Hrafn hafnar-lykkill var víkingr mikill, hann fór til Íslands ok nam land …, 269; Ölvir barna-karl hét maðr ágætr í Noregi, hann var víkingr mikill, hann lét eigi henda börn á spjóta-oddum sem þá var víkingum títt, því var hann barna-karl kallaðr, 308; maðr hét Þorsteinn, gamall maðr ok sjónlítill, hann hafði verit rauða-víkingr (q. v.) í æsku sinni, Þorst. S.; Þorkell miðlangr, hann er rauðr víkingr ok í missætti við Hákon jarl, Fms. xi. 121; her-víkingr, a pirate, i. 225 (p. 259); víkings efni, víkinga höfðingi, konungr, Eg. 190, Fms. vi. 389, Fas. ii. 132; víkinga lið, Stj.; víkinga skip, skeið, snekkja, Hkr. i. 296, Korm. 236, Fms. i. 289; víkinga bæli, Eg. 251; víkinga rán, Fms. vi. 291; Bera kvað Egil vera víkings-efni … þegar hann hefði aldr til ok honum væri fengin herskip, Eg. 190 (and the following verse—þat mælti mín móðir, at mér skyldi kaupa fley ok fagrar árar, fara í hring með víkingum …); af Gizori má göra þrjá menn, hann má vera víkinga höfðingi …, þá má hann ok vera konungr …, með þriðja hætti má hann vera biskup, ok er hann bezt til þess fallinn af þessum þremr, Fms. vi. 389: on Swed. Runic stones, sá var víkinga-vörðr með Gauti, Baut. 267; allir víkingar, Brocm. 197. Of old poems the Hkv. Hund. well illustrates the life and warfare of Vikings of the 9th and 10th centuries, where also the word itself occurs (verpr vígroða um víkinga); as also vinr víkinga, in the song in Hervar. S.; víkingr Dana, Helr. 11; the saying, víkingar fara ekki at lögum.2. in after times the word fell into discredit, and is used, esp. in eccl. legends, as = robber, being applied by a misnomer even to highwaymen, Stj. passim; víkingsins Alexandri, Al. 98; Besso þeim vánda víkingi, 122; víkinga dráp, Grett. 100; þessum vansignaða víkingi, Stj. 463 (of Goliath), so in Grág. ii. 136; or even in the Landn., Þorbjörn bitra hét maðr, hann var v. ok íllmenni, 159. For the laws of the ancient Vikings, their discipline and manners, see esp. Hálfs S. ch. 10, Jómsvík. ch. 24 (Fms. xi), Flóam. S. ch. 2, Vd. ch. 2, Yngl. S. ch. 34, 41, Eg. ch. 48, Ó. T. (Hkr.) ch. 101, 102, Ó. H. ch. 21, the Orkn. S. (Sweyn Asleifson) ch. 115, Þorvalds S. Víðf. ch. 1 (Bs. i. 36, 37): records of their wars and voyages, the Landn. passim, the first chapters of Eg., Eb., Ld., Grett., Orkn., Hkr. i. passim.II. Víkingr, a pr. name, Landn. and several times on the Swed. Runic stones; cp. Súð-víkingr, a man from Súðavík, Bs.
См. также в других словарях:
Wikingerschiff — Abbildung eines Wikingerschiffes aus dem Nordisk familjebok. Wikingerschiff ist die Bezeichnung für die Schiffstypen, die während der Wikingerzeit (800–1100) in Nordeuropa benutzt wurden. Diese Schiffe wurden auch nach der Wikingerzeit weiter… … Deutsch Wikipedia
Bateau Viking — Les charpentiers vikings avaient une grande maîtrise de leur métier. Noter ici la grosse pièce de bois qui sert à la fois de lest à la coque et de support au mât. Le bateau viking est un bateau scandinave du Moyen Âge utilisé pour la conquête, le … Wikipédia en Français
Bateau viking — Les charpentiers vikings avaient une grande maîtrise de leur métier. Noter ici la grosse pièce de bois qui sert à la fois de lest à la coque et de support au mât (musée Viking d Oslo). Comme le snekkar, le drakkar est un bateau viking scandinave… … Wikipédia en Français
Cargo (navire) — Navire de charge Pour les articles homonymes, voir Cargo. Le Pavel Korchagin, un cargo polyvalent russe de 1980 … Wikipédia en Français
Drakkar — Bateau viking Les charpentiers vikings avaient une grande maîtrise de leur métier. Noter ici la grosse pièce de bois qui sert à la fois de lest à la coque et de support au mât. Le bateau viking est un bateau scandinave du Moyen Âge utilisé pour… … Wikipédia en Français
Esnèque — Bateau viking Les charpentiers vikings avaient une grande maîtrise de leur métier. Noter ici la grosse pièce de bois qui sert à la fois de lest à la coque et de support au mât. Le bateau viking est un bateau scandinave du Moyen Âge utilisé pour… … Wikipédia en Français
Knor — Bateau viking Les charpentiers vikings avaient une grande maîtrise de leur métier. Noter ici la grosse pièce de bois qui sert à la fois de lest à la coque et de support au mât. Le bateau viking est un bateau scandinave du Moyen Âge utilisé pour… … Wikipédia en Français
Knörr — Bateau viking Les charpentiers vikings avaient une grande maîtrise de leur métier. Noter ici la grosse pièce de bois qui sert à la fois de lest à la coque et de support au mât. Le bateau viking est un bateau scandinave du Moyen Âge utilisé pour… … Wikipédia en Français
Langskip — Bateau viking Les charpentiers vikings avaient une grande maîtrise de leur métier. Noter ici la grosse pièce de bois qui sert à la fois de lest à la coque et de support au mât. Le bateau viking est un bateau scandinave du Moyen Âge utilisé pour… … Wikipédia en Français
Lansgskip — Bateau viking Les charpentiers vikings avaient une grande maîtrise de leur métier. Noter ici la grosse pièce de bois qui sert à la fois de lest à la coque et de support au mât. Le bateau viking est un bateau scandinave du Moyen Âge utilisé pour… … Wikipédia en Français
Navire Cargo — Navire de charge Pour les articles homonymes, voir Cargo. Le Pavel Korchagin, un cargo polyvalent russe de 1980 … Wikipédia en Français
