-
1 hastula
hastŭla, ae, f. [st2]1 [-] petite lance, petit javelot. [st2]2 [-] petite baguette. - hastula regia, Plin. 21, 17: asphodèle (plante).* * *hastŭla, ae, f. [st2]1 [-] petite lance, petit javelot. [st2]2 [-] petite baguette. - hastula regia, Plin. 21, 17: asphodèle (plante).* * *Hastula regia, Herba. Plin. Des asphodiles. -
2 hastula
hastŭla, ae, f. dim. [id.].I.A little spear, Fronto de Or. 1 med. —II.Transf.A.A little branch, Sen. Q. N. 2, 31, 2.—B. -
3 hastula
1. hastula, ae, f. (Demin. v. hasta), I) nach hasta no. I: hastula regia, Königsstab, eine Pflanze = asphodelus, Plin. 21, 109 Jan (wo Detl. assula regia). Scrib. Larg. 254 (wo astula regia). Ps. Apul. herb. 33. – II) nach hasta no. II = ein kleiner Speer, Fronto de or. 1. p. 158 22 N.————————2. hastula, s. assula. -
4 hastula [1]
1. hastula, ae, f. (Demin. v. hasta), I) nach hasta no. I: hastula regia, Königsstab, eine Pflanze = asphodelus, Plin. 21, 109 Jan (wo Detl. assula regia). Scrib. Larg. 254 (wo astula regia). Ps. Apul. herb. 33. – II) nach hasta no. II = ein kleiner Speer, Fronto de or. 1. p. 158 22 N.
-
5 hastula [2]
2. hastula, s. assula.
-
6 hastula
-
7 assula
assula u. astula ( auch hastula), ae, f., der Span, Splitter, als Abspalt, Abgang, a) v. Marmor, caementa marmorea, sive assulae dicuntur, Vitr. 7, 6, 1. – b) v. Holz (s. Paul. ex Fest. 84, 17. Isid. 17, 6, 26 [wo hastula]; 19, 19, 12), percussarum (v. Blitz getroffenen) arborum hastulae, Sen. nat. 2, 31, 2: assulae ambustae, Clod. gramm. fr. bei Serv. Verg. Aen. 1, 176: piceae astula, Kienspan, Plin. 16, 54 u. 57: dass. taedae astula, Plin. 29, 34; vgl. Plin. Val. 1, 36 (wo: taedas pingues in astulas concīdere): at etiam cesso foribus facere hisce assulas? diese T. kurz und klein zu schlagen, Plaut. merc. 129: Plur. assulae meton. = ein verschaltes Bretterhaus, Fur. Bibac. b. Suet. gr. 11. – c) v. Stein, Plur., astulae = abgebröckelte Steinchen, Apul. apol. 35. – d) Plur. astulae = in einer Brühe sich absetzende Fasern, teres diligenter, ne astulas habeant, sich nicht fasern, Apic. 2, 41. – / Nbf. acsula (Ellis) od. axula (Schwabe), Catull. 17, 3 (wo arch. Abl. acsuleis od. axuleis).
-
8 assula
assula u. astula ( auch hastula), ae, f., der Span, Splitter, als Abspalt, Abgang, a) v. Marmor, caementa marmorea, sive assulae dicuntur, Vitr. 7, 6, 1. – b) v. Holz (s. Paul. ex Fest. 84, 17. Isid. 17, 6, 26 [wo hastula]; 19, 19, 12), percussarum (v. Blitz getroffenen) arborum hastulae, Sen. nat. 2, 31, 2: assulae ambustae, Clod. gramm. fr. bei Serv. Verg. Aen. 1, 176: piceae astula, Kienspan, Plin. 16, 54 u. 57: dass. taedae astula, Plin. 29, 34; vgl. Plin. Val. 1, 36 (wo: taedas pingues in astulas concīdere): at etiam cesso foribus facere hisce assulas? diese T. kurz und klein zu schlagen, Plaut. merc. 129: Plur. assulae meton. = ein verschaltes Bretterhaus, Fur. Bibac. b. Suet. gr. 11. – c) v. Stein, Plur., astulae = abgebröckelte Steinchen, Apul. apol. 35. – d) Plur. astulae = in einer Brühe sich absetzende Fasern, teres diligenter, ne astulas habeant, sich nicht fasern, Apic. 2, 41. – ⇒ Nbf. acsula (Ellis) od. axula (Schwabe), Catull. 17, 3 (wo arch. Abl. acsuleis od. axuleis). -
9 assula
āssula (astula, hastula), ae f.1) щепка, лучинка (arboris Sen; piceae PM)2) обломок, осколок ( marmorea Vtr) -
10 astula
astula, s. assula, hastula.
-
11 taeda
taeda (tēda), ae, f. (verw. m. δαΐς od. δᾴς, im Acc. δαΐδα od. δᾷδα), I) der Kien- od. Fichtenbaum, der am meisten Harz bei sich hat (Pinus Cembra, L.), Plin. 16, 44 u.a.: Plur. = Kiengehölz, Hor. carm. 4, 4, 43. – II) meton.: A) das fichtene Brett, latissima, Brett od. Boden des Schiffes, Iuven. 12, 59. – B) der Fichtenzweig, frondens, Calp. 2, 29. – C) das ( Stückchen) Kienholz, der Kien, 1) übh., Caes. u. Vitr.: taedae hastula, Plin. – 2) insbes.: a) eine Fackel aus Kienholz, taedae candentes, Cornif. rhet. (dort beim Fackellauf; vgl. lampas no. I): taedae ardentes, Cic.: taedae furiales, Cic.: ardentium taedarum iactatio, Lact.: dicitur inflammasse taedas iis ignibus, qui ex Aetnae vertice erumpunt; quas sibi cum ipse praeferret, orbem omnem peragrasse terrarum, Cic.: nec notis ignibus arsi, ardet ut ad magnos pinea taeda deos, beim Dienste der gr. G., Ov. – bes. die Hochzeitsfackel, Brautfackel, taeda iugalis, Ov.; u. bl. taeda, Catull. u. Prop.: dah. meton. = Hochzeit, Ehe, Catull., Verg. u. Ov.: foedera taedae, Lucan.; u. = Geliebte, Liebe, me non aliae poterunt corrumpere taedae, Prop. 1, 8, 21. – b) als Marterwerkzeug, um den Körper gelegte u. angebrannte Stückchen Kienholz, Plur., Lucr. 3, 1015, Sing. (als Stoff), Iuven. 1, 155. – D) ein Stückchen Speck, zu religiösen Zwecken benutzt, Arnob. 7, 24. – / arch. Genet. taedai, Lucr. 6, 897.
-
12 astula
astula, s. assula, hastula. -
13 taeda
taeda (tēda), ae, f. (verw. m. δαΐς od. δᾴς, im Acc. δαΐδα od. δᾷδα), I) der Kien- od. Fichtenbaum, der am meisten Harz bei sich hat (Pinus Cembra, L.), Plin. 16, 44 u.a.: Plur. = Kiengehölz, Hor. carm. 4, 4, 43. – II) meton.: A) das fichtene Brett, latissima, Brett od. Boden des Schiffes, Iuven. 12, 59. – B) der Fichtenzweig, frondens, Calp. 2, 29. – C) das ( Stückchen) Kienholz, der Kien, 1) übh., Caes. u. Vitr.: taedae hastula, Plin. – 2) insbes.: a) eine Fackel aus Kienholz, taedae candentes, Cornif. rhet. (dort beim Fackellauf; vgl. lampas no. I): taedae ardentes, Cic.: taedae furiales, Cic.: ardentium taedarum iactatio, Lact.: dicitur inflammasse taedas iis ignibus, qui ex Aetnae vertice erumpunt; quas sibi cum ipse praeferret, orbem omnem peragrasse terrarum, Cic.: nec notis ignibus arsi, ardet ut ad magnos pinea taeda deos, beim Dienste der gr. G., Ov. – bes. die Hochzeitsfackel, Brautfackel, taeda iugalis, Ov.; u. bl. taeda, Catull. u. Prop.: dah. meton. = Hochzeit, Ehe, Catull., Verg. u. Ov.: foedera taedae, Lucan.; u. = Geliebte, Liebe, me non aliae poterunt corrumpere taedae, Prop. 1, 8, 21. – b) als Marterwerkzeug, um den Körper gelegte u. angebrannte Stückchen Kienholz, Plur., Lucr. 3, 1015, Sing. (als Stoff), Iuven. 1, 155. – D) ein Stückchen Speck, zu religiösen Zwecken benutzt, Arnob. 7, 24. – ⇒ arch. Genet. taedai,————Lucr. 6, 897.
См. также в других словарях:
Hastula — Hastula Clasificación científica Reino … Wikipedia Español
Hastula — Als Hastula wird bei Palmen ein Gewebelappen bezeichnet, der an der Ansatzstelle der Blattspreite am Blattstiel sitzt. Die Hastula kann an der Blattunterseite, oberseite oder an beiden Seiten gebildet werden. Belege John Dransfield, Natalie W.… … Deutsch Wikipedia
Hastula rossacki — Hastula rossacki Clasificación científica Reino … Wikipedia Español
hastula — has·tu·la … English syllables
hastula — ˈhaschələ noun ( s) Etymology: New Latin, from Latin, small spear, diminutive of hasta spear : a flat often triangular expansion at the upper surface of the petiole of a palm leaf where it joins the blade … Useful english dictionary
Chinesische Hanfpalme — Trachycarpus fortunei Chinesische Hanfpalme (Trachycarpus fortunei), Habitat. Systematik Familie: Palmengewächse (Arecaceae) … Deutsch Wikipedia
Tessiner Palme — Trachycarpus fortunei Chinesische Hanfpalme (Trachycarpus fortunei), Habitat. Systematik Familie … Deutsch Wikipedia
Trachycarpus excelsa — Trachycarpus fortunei Chinesische Hanfpalme (Trachycarpus fortunei), Habitat. Systematik Familie … Deutsch Wikipedia
Trachycarpus fortunei — Chinesische Hanfpalme (Trachycarpus fortunei), Habitat. Systematik Familie … Deutsch Wikipedia
Trachycarpus martianus — Nepal Systematik Familie: Palmengewächse (Arecaceae) Unterfamilie … Deutsch Wikipedia
Trachycarpus wagnerianus — Trachycarpus fortunei Chinesische Hanfpalme (Trachycarpus fortunei), Habitat. Systematik Familie … Deutsch Wikipedia