Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

habitus

  • 1 habitus

        habitus ūs, m    [HAB-], a condition, state, plight, habit, deportment, appearance, presence, mien: vir optimo habitu: corporis opimi: mediocris: oris et voltūs: habitūs corporum varii, Ta.: signa virginali habitu atque vestitu: Punicus, aspect, L.: muliebris.—Of things, condition, habit, appearance: armorum, L.: temporum, L.: gentes variae habitu vestis, V.—Of places: locorum, quality (of the soil), V.: Italiae, L.— Dress, attire Punicus cultus habitusque, L.: ubi Dardanios habitūs vidit, V.: Romano (i. e. the toga), H.: pastorum, L.: nec alius feminis quam viris, Ta.: longos habitūs sumit, Iu.—Fig., quality, nature, character: iustitia est habitus animi, etc.: rationis: Suo habitu vitam degere, Ph.: orationis.— A state of feeling, disposition: ex praesenti eos aestimat habitu, L.: quis habitus provinciarum? Ta.—In philos., moral culture.
    * * *
    condition, state; garment/dress/"get-up"; expression, demeanor; character

    Latin-English dictionary > habitus

  • 2 habitus

    habitus habitus, us m облик

    Латинско-русский словарь > habitus

  • 3 habitus

    habitus habitus, us m особенность, свойство

    Латинско-русский словарь > habitus

  • 4 habitus

    habitus habitus, us m внешний вид

    Латинско-русский словарь > habitus

  • 5 habitus

    habitus habitus, us m вид, состояние

    Латинско-русский словарь > habitus

  • 6 habitus

    habitus habitus, us m телосложение

    Латинско-русский словарь > habitus

  • 7 habitus

        habitus adj. with comp.    [P. of habeo], disposed, inclined: ut patrem tuom vidi esse habitum, T.— Well kept, fleshy, corpulent: (virgo) habitior, T.
    * * *
    condition, state; garment/dress/"get-up"; expression, demeanor; character

    Latin-English dictionary > habitus

  • 8 habitus

    , habitus m
      собират. свойства, особенности

    Dictionary Latin-Russian new > habitus

  • 9 habitus

    [st1]1 [-] hăbĭtus, a, um: a - part. passé de habeo. b - adjt, bien portant, bien en chair.    - habitior, Plaut. Ep. 10: en assez bon point. --- cf. Ter. Eun. 315.    - habitissimus. --- Mas. Sab. d. Gell. 4, 20, 11. [st1]2 [-] hăbĭtŭs, ūs, m.: a - manière d'être, dehors, aspect extérieur, conformation physique.    - habitus oris, Cic. Nat. 1, 99: les traits du visage.    - habitus oris et vultus, Cic Fin. 3, 56: la disposition du visage et de la physionomie.    - aetas atque habitus virginalis, Cic. Verr. 4, 74: l'âge et l'aspect extérieur d'une vierge. --- cf. Cic. Verr. 4, 5.    - cultus habitusque, Liv 23, 34, 6: le costume et l'allure générale.    - qui non tam habitus corporis opimos quam gracilitates consectentur, Cic. Br. 64: qui recherchent moins l'embonpoint que les formes grêles.    - corpori mediocris habitus accesserat, Cic. Br. 316: mon corps avait acquis un embonpoint raisonnable. b - attitude, contenance.    - ut scias autem non esse sanos quos ira possedit, ipsum illorum habitum intuere, Sen. Ira, 1, 3: pour savoir que ceux que la colère domine n'ont pas leur bon sens, vois bien leur attitude.    - diversus est ascendentium habitus et descendentium, Sen. Ep. 123, 14: l'attitude du corps est tout opposée dans la montée et la descente. --- cf. Suet. Claud. 4.    - moderati aequabilesque habitus, Cic. Fn. 5, 36, contenances réservées et naturelles. c - mise, tenue.    - pastorum habitu, Liv. 9, 2, 2: avec la mise des bergers.    - habitus triumphalis, Quint. 11, 1, 3: tenue du triomphateur. --- cf. Suet. Cal. 52 ; Ner. 38, etc. d - vêtement.    - Quint. 2, 17, 20 ; 3, 7, 6. e - manière d'être, état.    - habitus Italiae, Liv. 9. 17, 17: la manière d'être de l'Italie.    - habitus vestis armorumve, Liv. 9, 36, 6: la nature des vêtements ou des armes.    - pro habitu pecuniarum, Liv. 1, 42, 5: selon la situation de fortune.    - naturae ipsius habitu prope divino, Cic. Arch. 15: par une disposition presque divine de leur nature même.    - habitus orationis, Cic. Br. 227: tenue du style. g - complexion, constitution.    - vir optimo habitu, Cic. Cael. 49: homme d'une complexion excellente.    - qui habitus et quae figura, Cic. Br. 313: complexion (état physique) et conformation qui...    - prudentem non ex ipsius habitu, sed aliqua re externa judicare, Cic. Leg. 1, 45: juger de la prudence d'un homme non pas d'après son caractère propre, mais d'après quelque détail extérieur.    - habitus orationis et quasi color, Cic. de Or. 3, 199: la complexion et, si j'ose dire, le teint du style.    - habitus animorum, Tac. H. 1, 8: l'état des esprits. h - dispositions d'esprit, sentiments.    - habitus provinciarum, Tac. H. 1, 4: dispositions d'esprit des provinces. --- cf. Vell. 2, 99, 3. ii - philos. manière d'être acquise, disposition physique ou morale qui ne se dément pas.    - Cic. Inv. 1, 36 ; 2, 30.
    * * *
    [st1]1 [-] hăbĭtus, a, um: a - part. passé de habeo. b - adjt, bien portant, bien en chair.    - habitior, Plaut. Ep. 10: en assez bon point. --- cf. Ter. Eun. 315.    - habitissimus. --- Mas. Sab. d. Gell. 4, 20, 11. [st1]2 [-] hăbĭtŭs, ūs, m.: a - manière d'être, dehors, aspect extérieur, conformation physique.    - habitus oris, Cic. Nat. 1, 99: les traits du visage.    - habitus oris et vultus, Cic Fin. 3, 56: la disposition du visage et de la physionomie.    - aetas atque habitus virginalis, Cic. Verr. 4, 74: l'âge et l'aspect extérieur d'une vierge. --- cf. Cic. Verr. 4, 5.    - cultus habitusque, Liv 23, 34, 6: le costume et l'allure générale.    - qui non tam habitus corporis opimos quam gracilitates consectentur, Cic. Br. 64: qui recherchent moins l'embonpoint que les formes grêles.    - corpori mediocris habitus accesserat, Cic. Br. 316: mon corps avait acquis un embonpoint raisonnable. b - attitude, contenance.    - ut scias autem non esse sanos quos ira possedit, ipsum illorum habitum intuere, Sen. Ira, 1, 3: pour savoir que ceux que la colère domine n'ont pas leur bon sens, vois bien leur attitude.    - diversus est ascendentium habitus et descendentium, Sen. Ep. 123, 14: l'attitude du corps est tout opposée dans la montée et la descente. --- cf. Suet. Claud. 4.    - moderati aequabilesque habitus, Cic. Fn. 5, 36, contenances réservées et naturelles. c - mise, tenue.    - pastorum habitu, Liv. 9, 2, 2: avec la mise des bergers.    - habitus triumphalis, Quint. 11, 1, 3: tenue du triomphateur. --- cf. Suet. Cal. 52 ; Ner. 38, etc. d - vêtement.    - Quint. 2, 17, 20 ; 3, 7, 6. e - manière d'être, état.    - habitus Italiae, Liv. 9. 17, 17: la manière d'être de l'Italie.    - habitus vestis armorumve, Liv. 9, 36, 6: la nature des vêtements ou des armes.    - pro habitu pecuniarum, Liv. 1, 42, 5: selon la situation de fortune.    - naturae ipsius habitu prope divino, Cic. Arch. 15: par une disposition presque divine de leur nature même.    - habitus orationis, Cic. Br. 227: tenue du style. g - complexion, constitution.    - vir optimo habitu, Cic. Cael. 49: homme d'une complexion excellente.    - qui habitus et quae figura, Cic. Br. 313: complexion (état physique) et conformation qui...    - prudentem non ex ipsius habitu, sed aliqua re externa judicare, Cic. Leg. 1, 45: juger de la prudence d'un homme non pas d'après son caractère propre, mais d'après quelque détail extérieur.    - habitus orationis et quasi color, Cic. de Or. 3, 199: la complexion et, si j'ose dire, le teint du style.    - habitus animorum, Tac. H. 1, 8: l'état des esprits. h - dispositions d'esprit, sentiments.    - habitus provinciarum, Tac. H. 1, 4: dispositions d'esprit des provinces. --- cf. Vell. 2, 99, 3. ii - philos. manière d'être acquise, disposition physique ou morale qui ne se dément pas.    - Cic. Inv. 1, 36 ; 2, 30.
    * * *
        - mea dona deAmata, acceptaque, habita esse apud Phronesium. Plaut. Que mes dons ont esté fort aimez de Phronesium, et à elle fort aggreables.
    \
        Habita huic fides. Plaut. On l'a creu, et s'est on fié en luy.
    \
        Semper eius dicta est haec, atque habita est soror. Terent. On l'a tenue tousjours pour sa seur, On l'a tousjours estimee estre sa seur.
    \
        Vt patrem tuum vidi esse habitum, diu etiam duras dedit. Terent. Veu le train, ou la disposition en quoy il est, Veu sa marrisson, Selon que j'ay peu congnoistre à sa contenance.
    \
        Habitus est hic tibi honos. Terent. Cest honneur t'a esté faict.
    \
        Perdam potius, quam sinam me impune irrisum esse habitum. Plaut. Avoir esté mocqué.
    \
        Habitus magnae authoritatis. Caes. Qui a esté fort estimé.
    \
        Habitus ludibrio. Terent. Qui a esté mocqué.
    \
        Miles in vnum habitus. Tacit. Assemblé.
    \
        Dura imperio habitus. Tacit. Traicté rudement, Sur lequel on a regné rudement et tyranniquement.
    \
        Honor habitus supremis. Tacit. On a honoré la mort et les funerailles.
    \
        Ciuitates non eodem honore habitae. Tacit. Aux quelles on n'a pas faict pareil honneur.
    \
        In leui habitus. Tacitus. Estimé chose legiere et de petite importance.
    \
        Auare habita prouincia. Tacit. Traictee avaricieusement, Mal traictee et pillee par l'avarice des gouverneurs.
    \
        Publice vsui habitus. Tacitus. Estimé utile et prouffitable à la Republique.
    \
        Habitus, huius habitus, pen. cor. Plaut. Le traict de la personne, La contenance, Le maintien, La facon, Le port, Le corsage.
    \
        Cultus et habitus locorum. Virgil. L'assiette des lieux.
    \
        In lectulo suo compositus in habitu studentis. Plin. iunior. En habit, ou contenance et maintien d'estudiant.
    \
        Lugubri habitu venerat. Plin. iunior. Habillé de dueil.
    \
        Habitu aliquo se augustiorem facere. Liu. Se faire magnifique et venerable par ornements et vestements exquis.
    \
        Habitus fortunarum. Horat. Disposition et qualité de fortune.
    \
        Habitus verborum. Quintil. Garniture.
    \
        Nec habitus triumphalis foeminas decet. Quintil. Habit triomphant, et de quoy usoyent ceulx qui triomphoyent.
    \
        Subsistere in eodem habitu. Celsus. Demeurer en une mesme disposition.
    \
        Recidere in malum habitum. Cels. Tomber en mauvaise disposition de corps.
    \
        Habere habitum temporis. Ouid. Estre vestu et accoustré selon le temps, selon la disposition du temps.
    \
        Permutare habitum cum aliquo. Quintil. Changer d'habillements avec aucun.
    \
        Si qua habitior paulo, pugilem esse aiunt. Terent. S'il en y a aucune qui soit quelque peu plus grasse, En meilleur poinct.
    \
        Corpulentior hercle atque habitior. Plautus. Plus grosse et plus grasse.
    \
        Equum nimis strigosum, et male habitum, sed equitem eius huberrimum et habitissimum viderunt. Gellius. En tresbon poinct.

    Dictionarium latinogallicum > habitus

  • 10 habitus

    1.
    hăbĭtus, a, um, Part. and P. a., from habeo, q. v. fin.
    2.
    hăbĭtus, ūs, m. [1. habitus, P. a., from habeo], the condition or state of a thing (class.).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen., condition, plight, habit, deportment, appearance of the body (in sing. and plur.):

    cum ille vir (Q. Metellus) integerrima aetate, optimo habitu, maximis viribus eriperetur bonis omnibus,

    Cic. Cael. 24, 59:

    qui habitus et quae figura non procul abesse putatur a vitae periculo,

    id. Brut. 91, 313; cf.:

    qui non tam habitus corporis opimos quam gracilitates consectentur,

    id. ib. 16, 64:

    mediocris,

    id. ib. 91, 316:

    oris,

    id. N. D. 1, 25, 99:

    oris et vultus,

    id. Fin. 3, 17, 56:

    habitu corporis brevis fuit (Horatius), Suet. Vit. Hor.: corporum,

    Tac. G. 4; cf.:

    positio caeli corporibus habitum dedit,

    id. Agr. 11:

    adde vultum habitumque hominis,

    Hor. S. 2, 4, 92:

    moderati aequabilesque,

    Cic. Fin. 5, 12, 36:

    signa virginali habitu atque vestitu,

    deportment, appearance, id. Verr. 2, 4, 3, § 5; cf.:

    Himera in muliebrem figuram habitumque formata,

    id. ib. 2, 2, 35, §

    87: habitum vestitumque pristinum reducere,

    Suet. Aug. 40:

    vestitu calciatuque et cetero habitu,

    id. Calig. 52:

    idem habitus cunctis, tonsi rectique capilli, etc.,

    Juv. 11, 149:

    nudus agas... en habitum, quo, etc.,

    id. 2, 72: diversus est ascendentium habitus et descendentium: qui per pronum eunt, resupinant corpora;

    qui in arduum, incumbunt,

    carriage, posture, Sen. Ep. 123 fin.:

    cujus motum et habitum et incessum imitaretur,

    Suet. Claud. 4: morbus est habitus cujusque corporis contra naturam, Cael. Sab. ap. Gell. 4, 2, 3:

    puberem esse dicunt qui habitu corporis pubes apparet,

    Ulp. Fragm. 11, 28; Gai. Inst. 1, 196.—
    2.
    Of things, esp. of places (so perh. not till after the Aug. per.), condition, habit, appearance, etc.: (praedisccre) patrios cultusque habitusque locorum, Verg. G. 1, 52, cf.:

    longe alius Italiae quam Indiae visus illi habitus esset,

    Liv. 9, 17, 17:

    maris,

    Val. Max. 3, 3, ext. 4:

    domicilii,

    Col. 9, 15, 8:

    armorum,

    Liv. 9, 36, 6:

    pecuniarum,

    id. 1, 42, 5:

    temporum,

    id. 10, 46, 2 et saep.:

    urbs in habitum pulveris redacta,

    Val. Max. 9, 3, ext. 3.—
    B.
    In partic., dress, attire (not before the Aug. per.; esp. freq in Suet.; cf.:

    vestis, vestitus): Punicus cultus habitusque suspectos legatos fecit Hannibalis,

    Liv. 23, 34, 6:

    Theopompus permutato cum uxore habitu e custodia, ut mulier, evasit,

    Quint. 2, 17, 20; cf. id. 3, 7, 6:

    Romano,

    Hor. S. 2, 7, 54; cf.:

    Graeco, Romano uti,

    Suet. Aug. 98:

    Gallico,

    id. Caes. 58:

    pastorum,

    Liv. 9, 2, 2:

    triumphalis,

    Quint. 11, 1, 3; cf.

    triumphantis,

    Suet. Ner. 13:

    lugentis,

    id. Calig. 13:

    scenico,

    id. Ner. 38:

    quadrigario,

    id. Calig. 19:

    suus,

    Phaedr. 1, 3, 2:

    segmenta et longos habitus et flammea sumit,

    Juv. 2, 124; 3, 177; Tac. H. 1, 85 et saep.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., quality, nature, character:

    qui manet ut moneatur semper... servos is habitu hau probost,

    Plaut. Stich. 1, 2, 2:

    justitia est habitus animi communi utilitate conservata suam cuique tribuens dignitatem,

    Cic. Inv. 2, 53, 160:

    naturae ipsius habitu prope divino,

    id. Arch. 7, 15:

    prudentem non ex ipsius habitu, sed ex aliqua re externa judicare,

    id. Leg. 1, 16, 45:

    aut habitu aut natura... habitu, ut facile et cito irascatur, etc.,

    id. Top. 16, 62:

    ad rationis habitum perducere,

    id. Fin. 4, 14, 37:

    ne gloriari libeat alienis bonis Suoque potius habitu vitam degere,

    Phaedr. 1, 3, 2:

    si habitum etiam orationis et quasi colorem aliquem requiritis,

    Cic. de Or. 3, 52, 199:

    habitus quidam et quasi gestus (sermonis),

    Quint. 9, 1, 13; 5, 12, 18; cf. id. 11, 3, 62.—
    B.
    In partic.
    1.
    A state of feeling, disposition (friendly or hostile) with regard to any one (mostly post-Aug.):

    quis fuerit eo tempore civitatis habitus, qui singulorum animi, etc.,

    Vell. 2, 99, 3; cf.:

    quae mens exercituum, quis habitus provinciarum,

    Tac. H. 1, 4:

    hic quidem Romae habitus animorum fuit,

    id. ib. 1, 8:

    ex praesenti eos potius quam praeterito aestimat habitu,

    Liv. 32, 14, 6.—
    2.
    In philos. lang., an acquired perfect state or condition:

    habitum appellamus animi aut corporis constantem et absolutam aliqua in re perfectionem: ut virtutis aut artis perceptionem alicujus, aut quamvis scientiam, et item corporis aliquam commoditatem, non natura datam, sed studio et industria partam,

    Cic. Inv. 1, 25, 36:

    habitus... in aliqua perfecta et constanti animi aut corporis absolutione consistit, etc.,

    id. ib. 2, 9, 30.

    Lewis & Short latin dictionary > habitus

  • 11 habitus

    1. habitus, a, um, PAdi.: (v. habeo), irgendwie gehalten, genährt, equus male h., Masur. Sabin. bei Gell. 4, 20, 11: corpulentior videre atque habitior (ziemlich gut genährt, wohl bei Leibe), Plaut. Epid. 10 L.: u. so si qua est (virgo) habitior paulo, Ter. eun. 315: eques habitissimus (höchst wohlgenährter), Masur. Sabin. bei Gell. 4, 20, 11. Vgl. Paul. ex Fest. 102, 1. – Ter. heaut. 402 hält Wagner für verderbt u. schlägt zu lesen vor: immo ut patris tui vidi esse habitum, diu etiam turbas dabit.
    ————————
    2. habitus, ūs, m. (habeo), das »Sich-Gehaben«; dah. I) die äußere Erscheinung, das Äußere, das Aussehen, die äußere Gestalt, die äußere (schöne od. unschöne) Haltung, Stellung des Körpers u. seiner Teile, A) im allg., mit u. ohne corporis, Sen., Curt. u.a.: oris, Gesichtsbildung, Cic.; u. verb. oris et corporis, Curt.: h. oris lineamentaque, Liv.: h. haud indecorus, Curt.: Plur., habitus corporis opimi, Cic.: moderati aequabilesque, Cic. – auch augenblickliche Haltung, Stellung, Lage, hab. sedentis, Suet.: h. corporis quiescenti quam defuncto similior (v. der Leiche des ältern Plinius), Plin. ep.: illorum (iratorum) habitum intuere, Sen.: diversus est habitus ascendentium et descendentium, Sen.: durante adhuc habitu, in quo mors quemque deprehenderat, Curt. – prägn., die Wohlgestalt, lupi, Ambros. de virgg. 2, 4, 28. – B) insbes., die äußere Erscheinung in Anordnung des Putzes, der Kleidung od. Rüstung, die Tracht, das Äußere, 1) eig., oft verb. habitus atque vestitus, habitus vestitusque, habitus cultusque, cultus habitusque, Cic., Liv. u.a. (vgl. Gronov Liv. 20, 27, 11. Fabri Liv. 23, 34, 6. Burmann Suet. Caes. 44). – u. so hab. vestis, Liv. u. Curt.: hab. virginalis, Cic.: fabrilis (eines Schmiedes), Arnob.: nuptialis, Augustin.: citharoedicus vel tragicus, Eutr.: regum Persarum, Iustin.: pastorum, Liv. – 2) meton., die Klei-
    ————
    dung selbst (woher das franz. l'habit), venatorius h., Vopisc.: venatorum h., Frontin.: luxurians h., prachtvolle Kleidung, Kleiderluxus, Sen. rhet.: permutato cum uxore habitu, Quint.: sparsi per domos occulto habitu, Tac.: im Bilde, suo habitu vitam degere, im eigenen Rocke (nicht in geborgtem Schmucke) sein L. hinbringen, Phaedr. 1, 3, 2. – II) übtr.: A) die Beschaffenheit, der Zustand, die Lage, pecuniarum, die Vermögensverhältnisse, Liv.: Italiae, Cic.: domicilii, Col.: locorum, Sen. rhet.: maris, Val. Max.: concussum et labentem civitatis statum in pristinum habitum revocare, Val. Max. – si ex habitu novae fortunae et novi, ut ita dicam, ingenii, quod victor sibi induerat, spectetur, Liv.: naturae ipsius habitu prope divino, durch beinahe gottähnliche Naturanlage, Cic. – B) insbes. (wie εξις), 1) = der passive Zustand, die Stimmung des Körpers od. der Seele, a) übh.: in integerrima aetate, optimo habitu, vom besten Befinden, Cic.: virtus est animi habitus naturae modo atque rationi consentaneus, Cic.: et hic quidem Romae tamquam in tanta multitudine habitus animorum fuit, Tac. – dah. b) die Stimmung, = Gesinnung, provinciarum, Tac.: quis fuerit eo tempore civitatis habitus, Vell. – 2) als philos. t. t. = die erworbene Eigentümlichkeit, die persönliche (individuelle) Eigenschaft, Cic. de inv. 1, 36 u. 2, 30.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > habitus

  • 12 habitus [2]

    2. habitus, ūs, m. (habeo), das »Sich-Gehaben«; dah. I) die äußere Erscheinung, das Äußere, das Aussehen, die äußere Gestalt, die äußere (schöne od. unschöne) Haltung, Stellung des Körpers u. seiner Teile, A) im allg., mit u. ohne corporis, Sen., Curt. u.a.: oris, Gesichtsbildung, Cic.; u. verb. oris et corporis, Curt.: h. oris lineamentaque, Liv.: h. haud indecorus, Curt.: Plur., habitus corporis opimi, Cic.: moderati aequabilesque, Cic. – auch augenblickliche Haltung, Stellung, Lage, hab. sedentis, Suet.: h. corporis quiescenti quam defuncto similior (v. der Leiche des ältern Plinius), Plin. ep.: illorum (iratorum) habitum intuere, Sen.: diversus est habitus ascendentium et descendentium, Sen.: durante adhuc habitu, in quo mors quemque deprehenderat, Curt. – prägn., die Wohlgestalt, lupi, Ambros. de virgg. 2, 4, 28. – B) insbes., die äußere Erscheinung in Anordnung des Putzes, der Kleidung od. Rüstung, die Tracht, das Äußere, 1) eig., oft verb. habitus atque vestitus, habitus vestitusque, habitus cultusque, cultus habitusque, Cic., Liv. u.a. (vgl. Gronov Liv. 20, 27, 11. Fabri Liv. 23, 34, 6. Burmann Suet. Caes. 44). – u. so hab. vestis, Liv. u. Curt.: hab. virginalis, Cic.: fabrilis (eines Schmiedes), Arnob.: nuptialis, Augustin.: citharoedicus vel tragicus, Eutr.: regum Persarum, Iustin.: pastorum, Liv. – 2) meton., die Klei dung selbst (woher das franz. l'habit), venatorius h., Vopisc.: venatorum h., Frontin.: luxurians h., prachtvolle Kleidung, Kleiderluxus, Sen. rhet.: permutato cum uxore habitu, Quint.: sparsi per domos occulto habitu, Tac.: im Bilde, suo habitu vitam degere, im eigenen Rocke (nicht in geborgtem Schmucke) sein L. hinbringen, Phaedr. 1, 3, 2. – II) übtr.: A) die Beschaffenheit, der Zustand, die Lage, pecuniarum, die Vermögensverhältnisse, Liv.: Italiae, Cic.: domicilii, Col.: locorum, Sen. rhet.: maris, Val. Max.: concussum et labentem civitatis statum in pristinum habitum revocare, Val. Max. – si ex habitu novae fortunae et novi, ut ita dicam, ingenii, quod victor sibi induerat, spectetur, Liv.: naturae ipsius habitu prope divino, durch beinahe gottähnliche Naturanlage, Cic. – B) insbes. (wie εξις), 1) = der passive Zustand, die Stimmung des Körpers od. der Seele, a) übh.: in integerrima aetate, optimo habitu, vom besten Befinden, Cic.: virtus est animi habitus naturae modo atque rationi consentaneus, Cic.: et hic quidem Romae tamquam in tanta multitudine habitus animorum fuit, Tac. – dah. b) die Stimmung, = Gesinnung, provinciarum, Tac.: quis fuerit eo tempore civitatis habitus, Vell. – 2) als philos. t. t. = die erworbene Eigentümlichkeit, die persönliche (individuelle) Eigenschaft, Cic. de inv. 1, 36 u. 2, 30.

    lateinisch-deutsches > habitus [2]

  • 13 Habitus

    Вид, облик.
    Употребляется обычно как медицинский термин.
    Весь habitus, все хорошее и дурное в англичанине ненавистно французу. Англичанин платит ему той же монетой, но с завистью смотрит на покрой его одежды и карикатурно старается подражать ему. (А. И. Герцен, Былое и думы.)
    Это был человек среднего роста, на первый взгляд довольно некрасивый и даже нескладный, худощавый, со впалой грудью, с понурой головой. Одна лопатка заметно выдавалась больше другой. Всякого, даже не медика, немедленно поражали в нем все главные признаки чахотки, весь так называемый habitus этой злой болезни. При том же он постоянно кашлял. (И. С. Тургенев, Воспоминания о Белинском.)
    Ее habitus не плох. Рост средний. Окраска накожных покровов и слизистых оболочек правильна. Подкожно-клетчатый слой развит удовлетворительно. Грудь правильная, хрипов нет. Дыхание везикулярное. Тоны сердца чисты. (А. П. Чехов, Два романа. Роман доктора.)
    Говорил он [ А. В. Дружинин ] довольно слабым голосом, шепеляво, медленно, с характерными барскими интонациями. Вообще же, всем своим habitus, похож был скорее на светского, образованного петербургского чиновника, чем на профессионального литератора. (П. Д. Боборыкин, Воспоминания.)
    Они [ лишние люди ] были людьми очень образованными, весь умственный и нравственный habitus которых стоял в полном противоречии с русской действительностью. (Г. В. Плеханов, Как добиваются конституции.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Habitus

  • 14 habitus

    I 1. a, um
    part. pf. к habeo
    2. adj.
    упитанный, вскормленный (equus male h. AG; corpulentior atque habitior Pl)
    II habitus, ūs m. [ habeo ]
    1) внешность, наружность, вид, облик, образ (oris et vultūs C; optimo habĭtu florēre C); осанка (h. gestusque Q)
    2) платье, одежда, костюм, тж. наряд (pastorum L; Persicus QC; Romanus H, Su)
    suo habĭtu vitam degĕre погов. Ph — жить в своей одежде, т. е. не пользуясь чужим добром
    3) положение, поза ( declamantis Q)
    4) состояние (provinciarum T; civitatis VP; maris VM; pecuniarum L)
    5) свойства, особенности ( naturae C); расположение, настроение, характер (animi C etc.)

    Латинско-русский словарь > habitus

  • 15 habitus [1]

    1. habitus, a, um, PAdi.: (v. habeo), irgendwie gehalten, genährt, equus male h., Masur. Sabin. bei Gell. 4, 20, 11: corpulentior videre atque habitior (ziemlich gut genährt, wohl bei Leibe), Plaut. Epid. 10 L.: u. so si qua est (virgo) habitior paulo, Ter. eun. 315: eques habitissimus (höchst wohlgenährter), Masur. Sabin. bei Gell. 4, 20, 11. Vgl. Paul. ex Fest. 102, 1. – / Ter. heaut. 402 hält Wagner für verderbt u. schlägt zu lesen vor: immo ut patris tui vidi esse habitum, diu etiam turbas dabit.

    lateinisch-deutsches > habitus [1]

  • 16 habitus

    - us s m 4
    habitus, aspect, apparence

    Dictionarium Latino-Gallicum botanicae > habitus

  • 17 HABITUS

    condition, habit, character - состояние, характерная черта, устойчивое свойство, характеристика, привычка, обычай; качество, вытекающее из потенциальности и являющееся перманентным, выявляющееся в действиях, которым оно свойственно. Более широко Фома (In lib.Y Met.lect.20, 1062-1064) говорит о двух видах "присущего": "Первый из двух представляет собой нечто среднее между тем что имеет и тем, что имеется. Поскольку устойчивое свойство, хотя и не является действием, означает между тем то, что согласовывается с формой действия. Следовательно, оно понимается как нечто среднее между имеющим и присущим и является разновидностью действия, так тепло понимается как среднее между нагреваемым и нагревающим; это среднее берется как акт, когда нагревание берется активно, или как движение, когда нагревание берется пассивно. Поскольку когда одна вещь совершает, другая вещь - совершается, то среднее есть совершение (factio)... Во втором смысле устойчивое свойство означает критерий (диспозицию), по отношению к которому нечто оценивается как хорошее или плохое, так "здоровье" - это то, что оценивается как хорошее, а "болезнь" - как плохое". В первом смысле восьмую категорию следует объяснить, поскольку средним между человеком, имеющим ботинки и ботинками, которые имеются, является обладание ботинками; следовательно, быть обутым - это и есть устойчивое свойство. Устойчивое свойство отличается от преходящего тем, что оно является более перманентным. По Аристотелю (Сat.8, 8b 27): "Устойчивое свойство отличается от преходящего тем, что оно продолжительнее и прочнее". Различные виды знания и добродетели есть устойчивые свойства, благодаря четким фиксациям; предшествующее бытие основано на абсолютно истинных принципах, последующее - на неизменных принципах; подозрение, сомнение, мнение - это преходящие свойства, как здоровье и болезнь. Устойчивые свойства могут быть бытийными (энтитативными) или оперативными. Через устойчивое свойство потенциальность более легко переходит в актуальность, таким образом, вызвав к жизни другую природу. Сравн. POSTPRAEDICAMENTUM.

    Латинские философские термины > HABITUS

  • 18 Habitus

    внешний вид

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Habitus

  • 19 habitus

    1) положение: a) = habitudo (pr. J. 1, 22);

    b) состояние здоровья: hab. corporis contra naturam = morbus (1. 1 § 7 D. 21,1);

    c) положение, состояние, status et hab. (furiosi) a pupilli conditione non multum abhorret (1. 7 § 11. D. 42, 4. 1. 12 D. 8, 6).

    2) одежда, hab. matronalis (1. 15 § 15. D. 47, 10);

    dignitatis habitum praeferre (1. 4 C. 9, 35. 1. 8 C. 10, 52).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > habitus

  • 20 habitus

    us, m четвёртое склонение внешний вид, телосложение

    Латинско-русский медицинско-фармацевтический словарь > habitus

См. также в других словарях:

  • habitus — [ abitys ] n. m. • 1586; mot lat. « manière d être » 1 ♦ Méd. Apparence générale du corps, en tant qu indication de l état général de santé ou de maladie. ⇒ habitude (I). Habitus physiologique. Des habitus morbides. Bot. Aspect d un végétal qui… …   Encyclopédie Universelle

  • habitus — HÁBITUS s.n. 1. Aspect fizic exterior al unui individ, capabil să prezinte indicaţii asupra stării de sănătate a individului respectiv. 2. Aspect exterior specific pe care îl capătă cristalele prin dezvoltarea diferită a feţelor. – cuv. lat.… …   Dicționar Român

  • Habitus — (von lat. Stellung, Verhalten) steht für: Habitus (Biologie), das äußere Wesen eines Organismus Kristallhabitus, Größenverhältnis der einzelnen Flächen eines Kristalls zueinander Habitus (Soziologie), Ausdruck für ein besonderes Auftreten oder… …   Deutsch Wikipedia

  • HABITUS — corporis tegumentum est; hoc autem duplex, aut cum ornatu, ut spinther, armilla, annulus, mitella, stalagmus, strophium, capitium, zona, baltheus, pinnulae, aut simplex, quales bardocuculli, chlamydes, pallia, pilei etc. Apud Arnob. adv. Gentes l …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Habitus — Sm Verhalten, Erscheinungsbild per. Wortschatz fremd. Erkennbar fremd (18. Jh.) Entlehnung. Entlehnt aus l. habitus, zu l. habēre haben, an sich tragen . Aus der Verwendung des lateinischen Wortes für Ordenstracht ist heutiges Habit entnommen.… …   Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache

  • Habitus — is spelled the same as and has meanings derived from the Latin word habitus , also defined at Wiktionary.It is sometimes used in academic and technical fields to select one specific sense of the word habit or to designate a meaning distinct from… …   Wikipedia

  • habitus — hàbitus m DEFINICIJA 1. držanje tijela, izgled osobe, vanjske oznake; vanjština 2. bot. vanjski izgled nekog organizma (ob. u biljaka žile, stabljika, krošnja) 3. fil. skup etičkih svojstava nekog čovjeka [njegov je moralni habitus neupitan] 4.… …   Hrvatski jezični portal

  • HABITUS —         (лат.) состояние, положение, свойство; внешний облик; обыкновение. Философский энциклопедический словарь. М.: Советская энциклопедия. Гл. редакция: Л. Ф. Ильичёв, П. Н. Федосеев, С. М. Ковалёв, В. Г. Панов. 1983 …   Философская энциклопедия

  • Habitus — »Aussehen, Erscheinungsbild; Anlage; Körperbau«: Das seit dem 18. Jh. gebräuchliche Fremdwort ist aus lat. habitus »Gehabe; Haltung, Verhalten; Erscheinungsbild; Beschaffenheit« entlehnt, das zum Verb habere (habitum) »haben, halten« (mit… …   Das Herkunftswörterbuch

  • Habitus — Habitus,der:1.⇨Aussehen(1)–2.⇨Haltung(1) Habitus 1.(äußere)Erscheinung,Aussehen,Gestalt,Äußeres,Anblick 2.Haltung,Auftreten,Gebaren,Benehmen …   Das Wörterbuch der Synonyme

  • habitus — [hab′i təs] n. pl. habitus [hab′ətəs] [ModL < L, HABIT] 1. HABIT (n. 5 & 7) 2. general physical appearance and body build, sometimes related to a predisposition to certain diseases …   English World dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»