Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

gracefully

  • 1 decenter

        decenter adv. with comp.    [decens], becomingly, decently, properly, fitly: Singula quaeque locum teneant sortita decenter, H.: maesta, O.: pulsare decentius, H.
    * * *
    decentius, decentissime ADV
    appropriately/decently, with good taste; becomingly, pleasingly, gracefully

    Latin-English dictionary > decenter

  • 2 ēleganter

        ēleganter adv. with comp. and sup.    [elegans], with good judgment, tastefully, neatly, finely, gracefully, elegantly: lautiores accepti: acta aetas: causam dicere: psallere et saltare elegantius, S.: elegantius facturos dixit, si, etc., becomingly, L.: elegantius loca cepisse, judiciously, L.: loqui elegantissime.
    * * *
    elegantius, elegantissime ADV
    elegantly, attractively; properly/rightly, w/correct taste/conduct; neatly

    Latin-English dictionary > ēleganter

  • 3 facētē

        facētē adv. with comp. and sup.    [facetus], finely, gracefully, neatly: dictum, T.— Pleasantly, wittily, facetiously: dicere: multa conligere: facetius eludimur: facetissime dare.

    Latin-English dictionary > facētē

  • 4 fōrmōsē

        fōrmōsē adv. with comp.    [formosus], gracefully: saltare, Pr.: surgere formosius, Pr.
    * * *
    formosius, formosissime ADV
    beautifully, in a beautiful manner

    Latin-English dictionary > fōrmōsē

  • 5 decoriter

    gracefully, in a pleasing manner

    Latin-English dictionary > decoriter

  • 6 speciose

    speciosius, speciosissime ADV
    attractively, gracefully; strikingly, impressively; speciously, plausibly

    Latin-English dictionary > speciose

  • 7 venuste

    venustius, venustissime ADV
    charmingly, attractively, gracefully; in a charming/attractive manner

    Latin-English dictionary > venuste

  • 8 elegans

    ēlĕgans (in some MSS. eligans; cf. Beier Cic. Orr. Fragmm. p. 105), antis, adj. [prob. collat. form of eligens, from eligo, Cic. N. D. 2, 28, 72].
    I.
    In the ante-class. period in a bad sense, luxurious, effeminate, fastidious, nice: elegans homo non dicebatur cum laude;

    sed id fere verbum ad aetatem M. Catonis vitii, non laudis fuit... ex quibus verbis (Catonis) apparet, elegantem dictum antiquitus non ab ingenii elegantia, sed qui nimis lecto amoenoque cultu victuque esset, etc.,

    Gell. 11, 2, 1; cf. Non. 465, 11 sq.:

    heia, ut elegans est!

    how choice! how nice! Ter. Heaut. 5, 5, 19 Ruhnk.; cf. id. Eun. 3, 1, 18; 3, 5, 18 (but not in Plaut. Trin. 2, 1, 14, v. Ritschl ad h. l.).—
    II.
    Class. in a good sense, choice, nice, fine, neat, tasteful, elegant.
    A.
    Of persons: tu festivus, tu elegans, tu solus urbanus, quem decet muliebris ornatus, etc., Cic. Clod. et Cur. 5, p. 105, ed. Beier; cf. (with mundus) id. Fin. 2, 8, 23; (with splendidus) Nep. Att. 13, 5;

    and opp. parcus,

    Cic. Brut. 40, 148; id. Or. 25, 83:

    auctor,

    Vell. 1, 13:

    mulier (Phryne—with formosa),

    Val. Max. 4, 3, 3 ext.:

    intelligo te hominem in omni judicio elegantissimum,

    Cic. Fam. 7, 23 et saep.:

    scriptor,

    id. Brut. 9; 16, 63; 68, 239; Quint. 10, 1, 78 al.; cf. in the comp.: quis verbis aut ornatior aut elegantior (sc. Caesare)? Cic. ap. Suet. Caes. 55; in the sup.:

    poëta,

    Nep. Att. 12, 4:

    elegans et concinnus (pictor),

    Plin. 35, 10, 36, § 111.—As subst.: ēlĕgantes, ium, m., fine gentlemen, city people (opp. agrestes), Col. 7, 2, 1.—
    B.
    Of things:

    nec magis compositum quicquam, nec magis elegans,

    Ter. Eun. 5, 4, 13; cf. (with decorum) Cic. Div. 1, 30:

    a necessariis artificiis ad elegantiora defluximus,

    id. Tusc. 1, 25, 62; cf. Liv. 44, 9:

    artes elegantes et ingenuae,

    Cic. Fin. 3, 2:

    temperamentum,

    Tac. A. 11, 4:

    color,

    Plin. 15, 8, 8, § 34 et saep.:

    perspicitis, hoc genus (jocandi) quam sit facetum, quam elegans, quam oratorium,

    Cic. de Or. 2, 59, 241; cf. id. Off. 1, 29, 104; id. Brut. 85; Quint. 6, 3, 39; 10, 1, 65 al.— Comp.:

    ego autem a te elegantiora desidero,

    Cic. Fin. 4, 10; and sup.:

    epistola,

    id. Att. 16, 13 a.; cf.:

    scripta Terentii,

    Quint. 10, 1, 99: utrum sit elegantius, Anton. ap. Cic. Phil. 13, 18:

    solum,

    Plin. 14, 4, 5, § 50. —Hence, adv.: ēlĕganter, with correct choice, tastefully, neatly, finely, gracefully, elegantly:

    lautiores eleganter accepti,

    Cic. Att. 13, 52, 2:

    quiete et pure atque eleganter acta aetas,

    id. de Sen. 5; cf.:

    acta vita,

    Liv. 35, 31:

    herba foliis rotundis eleganter vestita,

    Plin. 25, 5, 19, § 43 et saep.— Comp.:

    psallere et saltare,

    Sall. C. 24, 2:

    quid enim facere potuit elegantius ad hominum existimationem?

    Cic. Div. in Caecil. 17:

    elegantius aut justius fieri,

    id. Fam. 3, 8, 2:

    facturos si, etc.,

    Liv. 37, 1:

    neminem elegantius loca cepisse,

    more fitly, judiciously, Liv. 35, 14:

    causam accurate eleganterque dicere,

    Cic. Brut. 22, 86;

    so of speech,

    id. Fam. 5, 13, 3; id. Tusc. 2, 3; Quint. 6, 3, 102; 8, 2, 21 al.; cf. in the sup., Cic. Brut. 72, 252; Quint. 11, 1, 74.

    Lewis & Short latin dictionary > elegans

  • 9 elegantes

    ēlĕgans (in some MSS. eligans; cf. Beier Cic. Orr. Fragmm. p. 105), antis, adj. [prob. collat. form of eligens, from eligo, Cic. N. D. 2, 28, 72].
    I.
    In the ante-class. period in a bad sense, luxurious, effeminate, fastidious, nice: elegans homo non dicebatur cum laude;

    sed id fere verbum ad aetatem M. Catonis vitii, non laudis fuit... ex quibus verbis (Catonis) apparet, elegantem dictum antiquitus non ab ingenii elegantia, sed qui nimis lecto amoenoque cultu victuque esset, etc.,

    Gell. 11, 2, 1; cf. Non. 465, 11 sq.:

    heia, ut elegans est!

    how choice! how nice! Ter. Heaut. 5, 5, 19 Ruhnk.; cf. id. Eun. 3, 1, 18; 3, 5, 18 (but not in Plaut. Trin. 2, 1, 14, v. Ritschl ad h. l.).—
    II.
    Class. in a good sense, choice, nice, fine, neat, tasteful, elegant.
    A.
    Of persons: tu festivus, tu elegans, tu solus urbanus, quem decet muliebris ornatus, etc., Cic. Clod. et Cur. 5, p. 105, ed. Beier; cf. (with mundus) id. Fin. 2, 8, 23; (with splendidus) Nep. Att. 13, 5;

    and opp. parcus,

    Cic. Brut. 40, 148; id. Or. 25, 83:

    auctor,

    Vell. 1, 13:

    mulier (Phryne—with formosa),

    Val. Max. 4, 3, 3 ext.:

    intelligo te hominem in omni judicio elegantissimum,

    Cic. Fam. 7, 23 et saep.:

    scriptor,

    id. Brut. 9; 16, 63; 68, 239; Quint. 10, 1, 78 al.; cf. in the comp.: quis verbis aut ornatior aut elegantior (sc. Caesare)? Cic. ap. Suet. Caes. 55; in the sup.:

    poëta,

    Nep. Att. 12, 4:

    elegans et concinnus (pictor),

    Plin. 35, 10, 36, § 111.—As subst.: ēlĕgantes, ium, m., fine gentlemen, city people (opp. agrestes), Col. 7, 2, 1.—
    B.
    Of things:

    nec magis compositum quicquam, nec magis elegans,

    Ter. Eun. 5, 4, 13; cf. (with decorum) Cic. Div. 1, 30:

    a necessariis artificiis ad elegantiora defluximus,

    id. Tusc. 1, 25, 62; cf. Liv. 44, 9:

    artes elegantes et ingenuae,

    Cic. Fin. 3, 2:

    temperamentum,

    Tac. A. 11, 4:

    color,

    Plin. 15, 8, 8, § 34 et saep.:

    perspicitis, hoc genus (jocandi) quam sit facetum, quam elegans, quam oratorium,

    Cic. de Or. 2, 59, 241; cf. id. Off. 1, 29, 104; id. Brut. 85; Quint. 6, 3, 39; 10, 1, 65 al.— Comp.:

    ego autem a te elegantiora desidero,

    Cic. Fin. 4, 10; and sup.:

    epistola,

    id. Att. 16, 13 a.; cf.:

    scripta Terentii,

    Quint. 10, 1, 99: utrum sit elegantius, Anton. ap. Cic. Phil. 13, 18:

    solum,

    Plin. 14, 4, 5, § 50. —Hence, adv.: ēlĕganter, with correct choice, tastefully, neatly, finely, gracefully, elegantly:

    lautiores eleganter accepti,

    Cic. Att. 13, 52, 2:

    quiete et pure atque eleganter acta aetas,

    id. de Sen. 5; cf.:

    acta vita,

    Liv. 35, 31:

    herba foliis rotundis eleganter vestita,

    Plin. 25, 5, 19, § 43 et saep.— Comp.:

    psallere et saltare,

    Sall. C. 24, 2:

    quid enim facere potuit elegantius ad hominum existimationem?

    Cic. Div. in Caecil. 17:

    elegantius aut justius fieri,

    id. Fam. 3, 8, 2:

    facturos si, etc.,

    Liv. 37, 1:

    neminem elegantius loca cepisse,

    more fitly, judiciously, Liv. 35, 14:

    causam accurate eleganterque dicere,

    Cic. Brut. 22, 86;

    so of speech,

    id. Fam. 5, 13, 3; id. Tusc. 2, 3; Quint. 6, 3, 102; 8, 2, 21 al.; cf. in the sup., Cic. Brut. 72, 252; Quint. 11, 1, 74.

    Lewis & Short latin dictionary > elegantes

  • 10 euscheme

    euschēmē, adv., = euschêmôs, becomingly, gracefully, handsomely, Plaut. Mil. 2, 2, 58; id. Trin. 3, 1, 24.

    Lewis & Short latin dictionary > euscheme

  • 11 pono

    pōno, pŏsŭi (Plaut. posīvi), pŏsĭtum, 3 (old form of perf. POSEIVEI, Inscr. Orell. 3308:

    posivi,

    Plaut. Ps. 5, 1, 35: posivimus, id. Fragm. ap. Prisc. p. 898 P.:

    posiverunt, Cato, R. R. praef. 1: posiveris,

    id. ib. 4, 1; Plaut. Trin. 1, 2, 108: POSIER unt, Inscr. Orell. 5061:

    POSIT, contr. from posivit,

    ib. 71; 732; 1475; 3087 al.; part. perf. sync. postus, a, um, Lucr. 1, 1059; 3, 87; 6, 965), v. a. [for posno, posino, from old prep. port, = proti, pros, and sino; cf.: porricio, pollingo, etc., and v. pro, sino], to put or set down a person or thing, to put, place, set, lay, etc. (syn.: colloco, statuo); constr. with acc. alone, or with in and abl., or with adv. of place; sometimes with in and acc., or absol.; v. infra.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    tabulas in aerario ponere,

    Caes. B. C. 3, 108:

    castra,

    to pitch, id. ib. 1, 65 fin.:

    castra iniquo loco,

    id. ib. 1, 81:

    milia passuum tria ab eorum castris castra ponit,

    id. B. G. 1, 22 fin.: qui indicabantur, in senatu sunt positi, Cic. Fragm. ap. Quint. 9, 3, 50:

    tabulas obsignatas in publico,

    Cic. Fl. 9, 21:

    sejuges in Capitolio aurati a P. Cornelio positi,

    Liv. 38, 35, 4:

    tyrannicidae imago in gymnasio ponatur,

    Quint. 7, 7, 5; cf. id. 1, 7, 12:

    collum in Pulvere,

    Hor. C. 4, 6, 11; cf.:

    artus in litore ponunt,

    Verg. A. 1, 173; and with simple abl.:

    saxo posuit latus,

    Val. Fl. 4, 378:

    in curulibus sellis sese posuerunt,

    seated themselves, Flor. 1, 13.—With in and acc.: hodierno die primum longo intervallo in possessionem libertatis pedem ponimus, Cic. Phil. 3, 11, 28 B. and K. (Klotz, possessione):

    Cyzici in Prytaneum vasa aurea mensae unius posuit,

    Liv. 41, 20, 7 Weissenb. ad loc.:

    stipes erat, quem... in flammam triplices posuere sorores,

    Ov. M. 8, 452:

    omnia pone feros in ignes,

    id. R. Am. 719:

    oleas in solem,

    Cato, R. R. 7:

    coronam in caput,

    Gell. 3, 15, 3.—With sub and abl.:

    pone sub curru nimium propinqui,

    Hor. C. 1, 22, 21:

    fundamenta,

    Vulg. 1 Esd. 6, 3:

    ubi pedem poneret non habebat,

    might set his foot, Cic. Fin. 4, 25, 69:

    genu or genua,

    to bow the knee, to kneel, Ov. F. 2, 438; 5, 507; Curt. 8, 7, 13:

    num genu posuit? num vocem supplicem misit?

    id. 4, 6, 28:

    oculos,

    to cast one's eyes on, Vulg. Jer. 24, 6:

    faciem,

    to turn one's face, id. ib. 42, 15.—
    B.
    In partic.
    1.
    In milit. lang., to place, post, set, station a body of troops:

    ibi praesidium ponit,

    Caes. B. G. 2, 5:

    praesidium ibi,

    id. B. C. 1, 47 fin.:

    legionem tuendae orae maritimae causā,

    id. ib. 3, 34:

    insidias contra aliquem,

    Cic. Agr. 2, 18, 49.—
    2.
    To set up, erect, build (mostly poet.):

    opus,

    Ov. M. 8, 160:

    templa,

    Verg. A. 6, 19:

    aras,

    id. ib. 3, 404:

    tropaeum,

    Nep. Dat. 8, 3; so,

    in inscrr., of erecting monuments of any kind: POSVIT, PONENDVM CVRAVIT (usu. abbreviated P. C.), etc.: columna rostrata quae est Duilio in foro posita,

    in honor of Duilius, Quint. 1, 7, 12.—
    3.
    Hence, poet., to form, fashion works of art:

    Alcimedon duo pocula fecit... Orpheaque in medio posuit,

    Verg. E. 3, 46:

    hic saxo liquidis ille coloribus Sollers nunc hominem ponere, nunc deum,

    Hor. C. 4, 8, 8.—
    4.
    To set, set out, plant trees, etc. ( poet. and in postAug. prose;

    syn.: planto, sero): pone ordine vites,

    Verg. E. 1, 74:

    vitem,

    Col. 4, 1; cf.:

    ille et nefasto te (arbor) posuit die,

    planted thee, Hor. C. 2, 13, 1.—
    5.
    To lay, stake, wager, as a forfeit; to lay down, propose, as a prize: pono pallium;

    Ille suum anulum opposuit,

    Plaut. Curc. 2, 3, 76:

    pocula fagina,

    Verg. E. 3, 36:

    invitat pretiis animos et praemia ponit,

    id. A. 5, 292:

    praemia,

    id. ib. 5, 486:

    praemium,

    Liv. 41, 23, 10.—
    6.
    In business lang., to put out at interest, to loan, to invest (less freq. than collocare): pecuniam in praedio ponere, Cic. Tull. § 15 Orell.; cf.:

    pecuniam apud aliquem,

    id. Verr. 2, 3, 70, § 165:

    dives positis in fenore nummis,

    Hor. A. P. 421:

    pecuniam Quaerit Kalendis ponere,

    id. Epod. 2, 70.—
    7.
    To place, set, appoint a person as a watch or guard, accuser, etc. (less freq. than apponere):

    Dumnorigi custodes ponit, ut, quae agat, scire possit,

    Caes. B. G. 1, 20 fin.:

    custos frumento publico est positus,

    Cic. Fl. 19, 45: alicui accusatorem, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 12, 3:

    puer super hoc positus officium,

    Petr. 56, 8.—
    8.
    To serve up, set before one at table (rare for the class. apponere), Cato, R. R. 79; so id. ib. 81:

    posito pavone,

    Hor. S. 2, 2, 23; 2, 4, 14; 2, 6, 64; 2, 8, 91; id. A. P. 422:

    positi Bacchi cornua,

    Ov. A. A. 1, 231:

    vinum,

    Petr. 34, 7:

    calidum scis ponere sumen,

    Pers. 1, 53:

    porcum,

    Mart. 8, 22, 1:

    da Trebio, pone ad Trebium,

    Juv. 5, 135.—
    9.
    To lay aside, take off, put down, lay down, etc. (as clothing, arms, books, the hair or beard, etc., = deponere):

    cum pila ludere vellet tunicamque poneret,

    Cic. Tusc. 5, 20, 60; cf.:

    veste positā,

    id. ib. 1, 47, 113:

    velamina,

    Ov. A. A. 2, 613; cf.:

    velamina de corpore,

    id. M. 4, 345:

    arma,

    Caes. B. G. 4, 37:

    sarcinam,

    Petr. 117, 11:

    barbam,

    Suet. Calig. 5; cf.:

    bicolor positis membrana capillis,

    Pers. 3, 10:

    libros de manibus,

    Cic. Q. Fr. 1, 1, 8, § 23; cf.:

    cum posui librum, et mecum ipse coepi cogitare,

    id. Tusc. 1, 11, 24.—
    10.
    To lay out for the grave:

    toroque Mortua componar, positaeque det oscula frater,

    Ov. M. 9, 503; Verg. A. 2, 644.—Also, to lay in the grave, to bury, inter ( poet. and in post-class. prose;

    syn.: sepelio, condo): corpore posto,

    Lucr. 3, 871:

    te... patriā decedens ponere terrā,

    Verg. A. 6, 508; Ov. F. 5, 480:

    ubi corpus meum positum fuerit,

    Dig. 34, 1, 18 fin.; Inscr. Orell. 4370:

    IN HAC CVPA MATER ET FILIVS POSITI SVNT,

    ib. 4550; 4495:

    HIC POSITVS EST, Inscr. in Boeckh. C. I. Gr. 4156: CINERES,

    Inscr. Orell. 4393; 4489.—
    11.
    Ponere calculum or calculos, transf., to weigh carefully, to ponder, consider:

    si bene calculum ponas,

    Petr. 115, 16:

    examina tecum, omnesque, quos ego movi, in utrāque parte calculos pone,

    Plin. Ep. 2, 19 fin.
    12.
    To arrange, deck, set in order (cf. compono):

    qui suas ponunt in statione comas,

    Ov. A. A. 3, 434:

    quid totiens positas fingis, inepta, comas?

    id. ib. 1, 306; cf. id. H. 4, 77; id. M. 1, 477.—
    13.
    To subdue, calm, allay, quiet:

    quo non arbiter Hadriae Major, tollere seu ponere vult freta,

    Hor. C. 1, 3, 16:

    magnos cum ponunt aequora motus,

    Prop. 4 (5), 14, 31.—Hence, neutr., of the winds, to fall, abate ( poet. and late Lat.):

    cum venti posuere omnisque repente resedit Flatus,

    Verg. A. 7, 27:

    tum Zephyri posuere,

    id. ib. 10, 103:

    simul ac ventus posuit,

    Gell. 2, 30, 2.
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to set, place, put, lay a thing anywhere: noenum ponebat rumores ante salutem, Enn. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. v. 314 Vahl.):

    pone ante oculos laetitiam senatūs,

    Cic. Phil. 2, 45, 115:

    at te apud eum, di boni! quantā in gratiā posui,

    id. Att. 6, 6, 4; cf. id. ib. 5, 11, 6; 6, 1, 22: ponite me ei (Appio) in gratiā, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 6, 5:

    apud Lentulum ponam te in gratiā,

    Cic. Att. 5, 3, 3 B. and K. (Orell. gratiam):

    se quoque in gratiā reconciliatae pacis ponere,

    Liv. 44, 14, 7:

    in laude positus,

    Cic. Sest. 66, 139:

    aliquem in metu non ponere,

    i. e. not to fear, id. Top. 13, 55:

    virtutum fundamenta in voluptate tamquam in aquā ponere,

    id. Fin. 2, 22, 72; cf. id. Pis. 4, 9:

    aliquid in conspectu animi,

    id. de Or. 3, 40, 161; cf.:

    sub uno aspectu ponere,

    Q. Cic. Petit. Cons. 1, 1: ponendus est ille ambitus, non abiciendus, to lay down gently, i. e. close gracefully, Cic. Or. 59, 199:

    super cor,

    to lay to heart, Vulg. Mal. 2, 2.—With in and acc.:

    te in crimen populo ponat atque infamiam,

    Plaut. Trin. 3, 3, 11.—Elliptically: et quidem cum in mentem venit, ponor ad scribendum, when it occurs to Cœsar, he sets me (i. e. my name) to the Senate's decrees, Cic. Fam. 9, 15, 4.—
    B.
    In partic.
    1.
    Ponere aliquid in aliquā re, to put or place a thing in something, to cause a thing to rest or depend upon:

    credibile non est, quantum ego in consiliis et prudentiā tuā, quantum in amore et fide ponam,

    Cic. Att. 2, 23, 3:

    spem in aliquo,

    id. ib. 6, 1, 11:

    salutis auxilium in celeritate,

    Caes. B. G. 5, 48; cf.:

    spem salutis in virtute,

    id. ib. 5, 34, 2:

    ut in dubio poneret, utrum, etc.,

    regarded as doubtful, doubted, Liv. 34, 5, 3: sed haec haud in magno equidem ponam discrimine, I shall attach no great importance to it, id. prooem. § 8.—In pass.: positum esse in aliquā re, to be based or founded upon, to rest upon, depend upon:

    ut salutem praesentium, spem reliquorum in vestris sententiis positam esse et defixam putetis,

    Cic. Fl. 1, 3; id. Agr. 2, 9, 22:

    omnia posita putamus in Planci tui liberalitate,

    id. Att. 16, 16, F, 2; id. Or. 8, 27:

    in te positum est, ut, etc.,

    id. Att. 16, 16, B, § 8. —
    2.
    To lay out, spend, employ a thing, esp. time, in any thing:

    tempus in cogitatione ponere,

    Cic. de Or. 3, 5, 17:

    si in hac curā vita mihi ponenda sit,

    id. Fam. 9, 24, 4:

    diem totum in considerandā causā,

    id. Brut. 22, 87; cf. id. Fam. 5, 21, 1; id. Att. 6, 2, 6:

    sumptum,

    id. Q. Fr. 3, 1, 2; id. Fam. 13, 54 fin.; cf.:

    totum animum atque omnem curam, operam diligentiamque suam in petitione,

    id. Mur. 22, 45:

    id multo tum faciemus liberius totosque nos in contemplandis rebus perspiciendisque ponemus,

    id. Tusc. 1, 19, 44:

    apud gratissimum hominem beneficium ponere,

    id. Fam. 13, 55 fin.:

    itinera enim ita facit, ut multos dies in oppidum ponat,

    id. Att. 11, 22, 2.—
    3.
    To put, place, count, reckon, consider a thing in or among certain things:

    mortem in malis,

    Cic. Fin. 3, 8, 29:

    in beneficii loco,

    id. Fam. 15, 4, 12; id. Cat. 2, 9, 20:

    si quis motus populi factus esset, id C. Norbano in fraude capitali esse ponendum,

    id. de Or. 2, 48, 199:

    in laude,

    to regard as praiseworthy, id. Top. 18, 71:

    in vitiis poni,

    to be regarded as a fault, Nep. Epam. 1, 2.—
    4.
    To appoint, ordain, make something:

    leges,

    Cic. Verr. 2, 5, 11, § 28:

    festos laetosque ritus,

    Tac. H. 5, 5 fin.:

    ut male posuimus initia, sic cetera sequentur,

    Cic. Att. 10, 18, 2:

    ne tu in spem ponas me bonae frugi fore,

    to hope for, reckon upon, Plaut. Capt. 5, 2, 4 Fleck.: nomen, to apply or give a name (= imponere):

    sunt enim rebus novis nova ponenda nomina,

    Cic. N. D. 1, 17, 44; id. Tusc. 3, 5, 10; Verg. A. 7, 63:

    qui tibi nomen Insano posuere,

    Hor. S. 2, 3, 48: rationem, to furnish an account, to [p. 1397] reckon, Suet. Oth. 7; cf. Col. 1, 3:

    pecuniae,

    Dig. 46, 3, 89.—
    5.
    To make or render vows or votive offerings to the gods:

    Veneri ponere vota,

    Prop. 3, 12, 18:

    nunc ego victrices lauro redimire tabellas, Nec Veneris mediā ponere in aede morer,

    Ov. Am. 1, 11, 25:

    hic ponite lucida Funalia et vectes,

    Hor. C. 3, 26, 6:

    libatum agricolae ponitur ante deo,

    Tib. 1, 1, 14; Ov. M. 3, 506:

    ex praedā tripodem aureum Delphi posuit,

    Nep. Paus. 2, 3.—
    6.
    In speaking or writing, to lay down as true, to state, assume, assert, maintain, allege, take for granted, etc.:

    quamobrem, ut paulo ante posui, si, etc.,

    Cic. Fam. 1, 9, 21; id. Fin. 2, 31, 100:

    recte Magnus ille noster, me audiente, posuit in judicio, rem publicam, etc.,

    id. Leg. 2, 3, 6: verum pono, esse victum eum;

    at, etc.,

    Ter. Phorm. 4, 3, 25:

    positum sit igitur in primis, etc.,

    Cic. Or. 4, 14:

    hoc posito atque concesso, esse quandam vim divinam, etc.,

    id. Div. 1, 52, 118; cf.:

    quo posito, et omnium sensu adprobato,

    id. Fin. 3, 8, 29; id. Leg. 2, 19, 48:

    pono satis in eo fuisse orationis atque ingenii,

    id. Brut. 45, 165:

    aliquid pro certo ponere,

    Liv. 10, 9 fin.:

    nunc rem ipsam ponamus quam illi non negant... Est haec res posita, quae ab adversario non negatur,

    Cic. Caecin. 11, 32.—
    7.
    Esp.: exemplum ponere, to cite an instance:

    eorum quae constant exempla ponemus,

    Cic. Inv. 1, 38, 68:

    perspicuo et grandi vitio praeditum posuimus exemplum,

    id. ib. 1, 47, 88:

    ab adjunctis antea posui exemplum,

    id. Top. 11, 50:

    horum exempla posui ex jure civili,

    id. ib. 14, 58:

    horum generum ex Cicerone exempla ponamus,

    Quint. 5, 11, 11; 6, 3, 108 al.—
    8.
    To set before the mind, represent, describe:

    nec ponere lucum Artifices, nec, etc.,

    Pers. 1, 70:

    pone Tigellinum,

    Juv. 1, 155.—
    9.
    To propose, offer, fix upon a theme for discussion (= proponere):

    mihi nunc vos quaestiunculam, de quā meo arbitratu loquar, ponitis?

    Cic. de Or. 1, 22, 102; 2, 1, 2:

    ponere aliquid, ad quod audiam, si tibi non est molestum, volo,

    id. Fat. 2, 4; cf.:

    ponere jubebam, de quo quis audire vellet,

    id. Tusc. 1, 4, 7:

    ponere praemium,

    Liv. 39, 17, 1; and impers. pass.:

    doctorum est ista consuetudo eaque Graecorum, ut iis ponatur, de quo disputent quamvis subito,

    id. Lael. 5, 17; so,

    cum ita positum esset, videri, etc.,

    id. Tusc. 3, 22, 54.—
    10.
    To put away, leave off, dismiss, forego, lay down, surrender (= deponere):

    vitam propera ponere,

    Plaut. Curc. 4, 3, 4:

    vitia,

    Cic. de Or. 3, 12, 46:

    dolorem,

    id. Tusc. 3, 28, 66: inimicitias, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 6:

    curas,

    Liv. 1, 19:

    metum,

    Plin. Ep. 5, 6:

    iram,

    Hor. A. P. 160:

    moras,

    id. C. 4, 12, 25; Ov. F. 2, 816:

    animos feroces,

    Liv. 8, 1:

    corda ferocia,

    Verg. A. 1, 302:

    vires (flammae),

    id. ib. 5, 681:

    ipsum rudimentum adulescentiae bello lacessentem Romanos posuisse,

    had obtained his first experience, Liv. 31, 11 fin.; Suet. Ner. 22; also,

    tirocinium,

    Just. 12, 4, 6:

    animam,

    to lay down life, Vulg. Johan. 10, 15; 17.—Esp., milit. t. t.: arma ponere (= deponere), to lay down arms, yield, surrender:

    Nepesinis inde edictum ut arma ponant,

    Liv. 6, 10, 5:

    dedi imperatorem, arma poni jubet,

    id. 4, 10, 3; cf.:

    positis armis,

    id. 35, 36, 4; id. Epit. 88.—
    11.
    To make, cause to be (eccl. Lat.):

    cornu tuum ponam ferreum,

    Vulg. Mich. 4, 13:

    posuit me desolatam,

    id. Thren. 3, 11; with quasi:

    ponam Samariam quasi acervum,

    id. Mich. 1, 6; with in and acc.:

    posuerunt eam in ruinam,

    id. Isa. 23, 13.—
    12.
    To assume, suppose, put a case (of mere suppositions; only late Lat.; cf. 6 supra): pone tamen ab evangelistis scriptum, Ambros. de Fide, 5, 16, 194; Ps.-Quint. Decl. 273.—Hence, pŏsĭtus, a, um, P. a., of localities, placed, situated; situate, standing, lying anywhere:

    Roma in montibus posita,

    Cic. Agr. 2, 35, 96:

    Delos in Aegaeo mari posita,

    id. Imp. Pomp. 18, 55:

    portus ex adverso urbi positus,

    Liv. 45, 5:

    tumulus opportune ad id positus,

    id. 28, 13:

    urbs alieno solo posita,

    id. 4, 17.— Poet.:

    somno positus = sopitus,

    lulled to sleep, Verg. A. 4, 527.

    Lewis & Short latin dictionary > pono

  • 12 scitulus

    scītŭlus, a, um, adj. dim. [1. scitus, A. 2.], handsome, pretty, neat, trim, elegant (ante- and post-class.):

    facies,

    Plaut. Rud. 2, 7, 7:

    forma atque aetatula,

    id. ib. 4, 1, 3; App. M. 2, 113, 19:

    juvenem formulae scitulae,

    id. ib. 3, 136, 13:

    caupona,

    id. ib. 1, p. 105, 23:

    pusiones,

    Arn. 5, 179.— Adv.: scītŭlē, elegantly, gracefully, App. M. 2, p. 123, 8; 7, p. 192, 35; 10, p. 253, 38.

    Lewis & Short latin dictionary > scitulus

  • 13 venustus

    vĕnustus, a, um, adj. [1. Venus], lovely, comely, charming, pleasing, winning, agreeable, graceful, beautiful, elegant, etc. (syn.: pulcher, formosus, speciosus).
    I.
    Physically:

    species,

    Plaut. Poen. 5, 2, 153:

    vultus,

    Ter. And. 1, 1, 93; Suet. Ner. 51:

    gestus et motus corporis,

    Cic. Brut. 55, 203:

    soror,

    Cat. 89, 2.— Sup.:

    diva venustissima Venus,

    Plaut. Poen. 5, 4, 4:

    forma,

    Suet. Aug. 79.— Transf., of inanim. things:

    sphaera venustior et nobilior,

    Cic. Rep. 1, 14, 21:

    hortuli,

    Phaedr. 4, 5, 34:

    Sirmio,

    Cat. 31, 12:

    aspectus figurationis,

    Vitr. 3, 2.—
    II.
    Mentally:

    Graecus facilis et valde venustus,

    Cic. Pis. 28, 70:

    plerumque dolor etiam venustos facit,

    Plin. Ep. 3, 9, 3: venustum esse, quod cum gratiā quādam et venere dicatur apparet, Quint. 6, 3, 18:

    (genus dictionis) sententiosum et argutum, sententiae concinnae et venustae,

    Cic. Brut. 95, 325:

    (antiqua comoedia) grandis et elegans et venusta,

    Quint. 10, 1, 65:

    transitus,

    id. 9, 2, 61.— Comp.:

    homines venustiores,

    Cat. 3, 1:

    longe venustiora omnia in respondendo quam in provocando,

    Quint. 6, 3, 13.— Sup.:

    repercutiendi genus venustissimum,

    Quint. 6, 3, 78:

    materia,

    id. 6, 3, 84:

    lusus,

    id. 5, 13, 46.— Adv.: vĕnustē, charmingly, gracefully, beautifully: venuste cecidisse, most delightfully, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 4, 2:

    dicere,

    Quint. 6, 3, 54:

    respondere,

    id. 5, 7, 31:

    eludere,

    id. 5, 13, 48:

    scribere mimiambos,

    Plin. Ep. 6, 21, 4.— Comp.:

    Hispanus hunc colorem venustius (adhibuit),

    Sen. Contr. 1, 1, 20.— Sup.: quibus venustissime Curio respondit, se, etc., Cael. ap. Cic. Fam. 8, 11, 2:

    omnia venustissime fingere,

    Quint. 6, 3, 41.

    Lewis & Short latin dictionary > venustus

См. также в других словарях:

  • gracefully — adv. Gracefully is used with these verbs: ↑age, ↑bow, ↑curve, ↑flow, ↑land, ↑sail, ↑sink, ↑slide …   Collocations dictionary

  • gracefully — graceful ► ADJECTIVE ▪ having or showing grace or elegance. DERIVATIVES gracefully adverb gracefulness noun …   English terms dictionary

  • gracefully — adverb 1. in a graceful manner (Freq. 3) she swooped gracefully • Ant: ↑gracelessly • Derived from adjective: ↑graceful 2. in a gracious or graceful manner he did not have a chance to grow up graciously …   Useful english dictionary

  • gracefully adv — For what we are about to receive, may the Lord make us truly thankful, said Tom gracefully …   English expressions

  • Gracefully — Graceful Grace ful, a. Displaying grace or beauty in form or action; elegant; easy; agreeable in appearance; as, a graceful walk, deportment, speaker, air, act, speech. [1913 Webster] High o er the rest in arms the graceful Turnus rode. Dryden.… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • gracefully — adverb see graceful …   New Collegiate Dictionary

  • gracefully — See graceful. * * * …   Universalium

  • gracefully — adverb In a graceful manner. Suddenly I turned around and she was standin there …   Wiktionary

  • gracefully — Synonyms and related words: accommodatingly, aesthetically, artistically, attentively, becomingly, chivalrously, civilly, complacently, complaisantly, courteously, courtly, decently, decorously, deferentially, elegantly, gallantly, genteelly,… …   Moby Thesaurus

  • gracefully — (Roget s IV) modif. Syn. lithely, agilely, harmoniously, daintily, nimbly, elegantly, trimly, symmetrically, beautifully, felicitously, delicately, tastefully, artistically, pliantly, easily, dexterously, smoothly, skillfully, fairly, adroitly,… …   English dictionary for students

  • gracefully — adv. with elegance and beauty …   English contemporary dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»