-
1 gramen
grāmĕn, ĭnĭs, n. [st1]1 [-] gazon, herbe. - sing., Lucr. 2, 29; Hor. O. 1, 15, 30, etc. - plur. Cato, Ag. 151, 2; Lucr. 2, 660; Virg. B. 10, 29, etc. [st1]2 [-] herbe, plante. - Virg. G. 4, 63; En. 12, 415; Quint. 5, 8, 1. - gramen Indum, Stat. S. 2, 1, 160 costus (plante). [st1]3 [-] chiendent. - Plin. 24, 178.* * *grāmĕn, ĭnĭs, n. [st1]1 [-] gazon, herbe. - sing., Lucr. 2, 29; Hor. O. 1, 15, 30, etc. - plur. Cato, Ag. 151, 2; Lucr. 2, 660; Virg. B. 10, 29, etc. [st1]2 [-] herbe, plante. - Virg. G. 4, 63; En. 12, 415; Quint. 5, 8, 1. - gramen Indum, Stat. S. 2, 1, 160 costus (plante). [st1]3 [-] chiendent. - Plin. 24, 178.* * *Gramen, graminis, pen. cor. neut. gen. Herba: Sanguinaria vulgo appellatur. Plin. De la saignee, Du dentchien.\Gramen, generali vocabulo quancunque herbam comprehendit. Cic. Toute sorte d'herbe.\Inexpugnabile. Ouid. Herbe qu'on ne peult garder de croistre parmi les bleds et les gaster, quelque chose qu'on y face.\Canent gramina. Virgil. Les herbes sont blanches de rosee.\Carpunt gramen equi. Virgil. Paissent l'herbe. -
2 grämen
-
3 grämen
-
4 gramen
gramen gramen, inis n трава -
5 gramen
gramen gramen, inis n злак -
6 gramen
grāmen, inis, n. (viell. aus *grasmen zu griech. γράσις, Grünfutter), der Stengel, der die Kraft hat zu wachsen (crescere), I) im allg., der Grasstengel, das Gras, herba graminaque, Cato: graminis herba, die jungen Sprossen des Grases, Verg.: graminis herba pura, ein frischer u. junger Grashalm, Liv.: graminis herbae, Ov.: gr. molle, Hor., viride, Verg.: religatos rite videbat carpere gramen equos, Verg. – II) insbes.: A) die Pflanze, das Kraut, Verg., Quint. u.a.: Indum, Kostwurz (costum), Stat.: gramina serere, Iustin. – B) der Rohrstengel, das Rohr (Bambusrohr), hastae de gramine, Ampel. lib. mem. 8, 10 (vgl. gramineus no. I, B). – C) das Hundskraut, Plin. 24, 178.
-
7 gramen
grāmen, inis, n. (viell. aus *grasmen zu griech. γράσις, Grünfutter), der Stengel, der die Kraft hat zu wachsen (crescere), I) im allg., der Grasstengel, das Gras, herba graminaque, Cato: graminis herba, die jungen Sprossen des Grases, Verg.: graminis herba pura, ein frischer u. junger Grashalm, Liv.: graminis herbae, Ov.: gr. molle, Hor., viride, Verg.: religatos rite videbat carpere gramen equos, Verg. – II) insbes.: A) die Pflanze, das Kraut, Verg., Quint. u.a.: Indum, Kostwurz (costum), Stat.: gramina serere, Iustin. – B) der Rohrstengel, das Rohr (Bambusrohr), hastae de gramine, Ampel. lib. mem. 8, 10 (vgl. gramineus no. I, B). – C) das Hundskraut, Plin. 24, 178. -
8 gramen
grāmen, ĭnis, n. [Sanscr. root gar-, to swallow; Gr. bor- in bibrôskô, bora; Lat. -vorus, in carnivorus, vorare, etc.; hence, fuller root gras-; Gr. grastis; Lat. grāmen for gras-men; cf. Germ. Gras; Engl. grass], grass (cf.: herba, faenum, cespes, glaeba).(α).Sing.:(β).prostrati in gramine molli,
Lucr. 2, 29; 5, 1392; Hor. Epod. 2, 24:cervus graminis immemor,
id. C. 1, 15, 30:aprici campi,
id. A. P. 162:graminis herba,
a blade of grass, Verg. E. 5, 26; Liv. 1, 24, 5:floreum,
flowery turf, Mart. 9, 91, 1:generosum,
Juv. 12, 40:quocumque de gramine (equus),
pasture, id. 8, 60.—Plur.:II.tondere gramina,
Lucr. 2, 660; Hor. C. 4, 7, 1; 4, 1, 39; Verg. E. 10, 29; id. G. 1, 56; 2, 200 et saep.—Transf., a plant, herb.A.In gen.:B.ignobile cerinthae,
Verg. G. 4, 63:Indum,
Indian aromatic herbs, Stat. S. 2, 1, 187; cf.:Arabum de gramine odores,
Prop. 2, 29 (3, 27), 17; Quint. 5, 8, 1:non illa feris incognita capris Gramina (i. e. dictamnus),
Verg. A. 12, 415:neve parum valeant a se data gramina,
Ov. M. 7, 137 (for which:accepit cantatas herbas,
id. ib. 7, 98).—In partic., dog's-grass, couch-grass, Plin. 24, 19, 118, § 178 sq. -
9 grämen
-
10 grämen
-
11 gramen
grāmen, inis n.1)а) трава (g. viride V)graminis herba V, L — молодая траваб) зелень, зелье, растение ( gramina serere Just)aprīci g. campi H — согретая солнцем трава (Марсова) поляg. Indum St — кост ( ароматическое растение)2) сорняк PM -
12 Grämen
-
13 grāmen
grāmen inis, n [3 GAR-], grass: iacēre in gramine, H.: cervus graminis immemor, H.: graminis herba, blade of grass, L.: quocumque de gramine, pasture, Iu.: nec gramina rivis saturantur, the sod, V.: redeunt gramina campis, H.— A plant, herb: cerinthae, V.: incognita capris Gramina, V.* * *grass, turf; herb; plant -
14 grämen
geh.I v/refl (trauern) grieve ( über + Akk over); (sich sorgen) fret (about); sich zu Tode grämen pine away, die of a broken heartII v/t trouble s.o. (deeply)* * *sich grämento sorrow* * *grä|men ['grɛːmən]1. vrsich zu Tode grä́men — to die of grief or sorrow
2. vtto grieve* * *grä·men[ˈgrɛ:mən]I. vrII. vt▪ jdn \grämen to worry [or trouble] sb* * *1.transitives Verb grieve2.reflexives Verb grieve (über + Akk., um over)* * *grämen gehA. v/r (trauern) grieve (sich zu Tode grämen pine away, die of a broken heartB. v/t trouble sb (deeply)* * *1.transitives Verb grieve2.reflexives Verb grieve (über + Akk., um over)* * *v.to trouble someone (deeply) expr. -
15 grämen
'grɛːmənvsich grämen — afligirse, entristecerse
grämen ['grε:mən]■ sich grämen (gehobener Sprachgebrauch) afligirse [über por]transitives Verb————————sich grämen reflexives Verb -
16 grämen
'grɛːmənvsich grämen — se chagriner, s'affliger
grämengr34da53b3ä/34da53b3men ['grε:mən]Beispiel: sich grämen s'affliger; Beispiel: sich über jemanden/etwas grämen s'affliger à cause de quelqu'un/quelque chose -
17 grämen
1) etw. grämt jdn. что-н. огорча́ет <печа́лит> кого́-н. es grämte ihn, daß … его́ огорча́ло <печа́лило> то, что … das soll mich nicht [wenig] grämen э́то меня́ не [ма́ло] тро́гает2) sich grämen über jdn./etw. [wegen jds./etw.] огорча́ться <печа́литься> о ком-н. чём-н. [из-за кого́-н./чего́-н.]. sich zu Tode grämen умира́ть /-мере́ть с <от> го́ря <печа́ли>. wir hatten uns sehr gegrämt, weil … мы бы́ли о́чень огорчены́ <опеча́лены>, так как … -
18 grämen
grä́menI vt огорча́ть, печа́литьdas soll mich wé nig grämen! разг. — меня́ э́то ма́ло огорча́ет!, мне до э́того де́ла нет!
-
19 grämen
1. vtогорчать, печалитьdas soll mich wenig grämen! — меня это мало огорчает!; мне до этого дела нет!2. (um A, über A) (sich)скорбеть, грустить, печалиться (о ком-л., о чём-л.), тосковать (по ком-л., по чему-л.)sich zu Tode grämen — умереть с горя -
20 grämen
См. также в других словарях:
gramen — [ gramɛn ] n. m. • 1372; mot lat. « herbe » ♦ Vx ou littér. Herbe à gazon; gazon. « des sentiers sont comme feutrés par l épaisseur magnifique des gramens » (Loti). ⇒ graminée. ⇒GRAMEN, subst. masc. Synon. vieilli de graminée. Les herbacées… … Encyclopédie Universelle
Grämen — Grämen, verb. reg. act. 1) † Zum Zorne reitzen, Schwedisch grämja; ein im Hochdeutschen unbekannter Gebrauch. Er gremet dinen namen, Notk. Die got crement an iro sundon, ebend. 2) Gram, d.i. einen höhern Grad der anhaltenden Betrübniß empfinden,… … Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart
GRAMEN — inter herbas vulgatissimum. Plin. l. 24. c. 19. Geniculatis serpit internodiis crebroque ab his et ex cacumme novas radices spargit. Folia eius in reliquo orbe in exilitatem fastigiantur. In Parnasso tantum ederacea specie densius, quam usquam,… … Hofmann J. Lexicon universale
Gramen — (lat, Bot.), Gras … Pierer's Universal-Lexikon
Gramen — (lat.), Gras; Mehrzahl gramĭna, Gräser … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Gramen — puede referirse a los siguientes artículos: Cynodon dactylon, planta gramínea de la familia de las poáceas; o Festuca, género de gramíneas. Esta página de desambiguación cataloga artículos relacionados con el mismo título. Si llegaste aquí a… … Wikipedia Español
grämen — sich grämen bekümmert sein, sich Gedanken machen, schwernehmen, sich [sehr] sorgen, sich Sorgen machen, trauern, traurig/unglücklich sein; (geh.): sich härmen; (geh. veraltend): sich bekümmern, sich betrüben. * * * grämen: I.grämen:⇨betrüben(I)… … Das Wörterbuch der Synonyme
grämen — (sich) Gedanken machen; (sich) sorgen; (sich) härmen (über, um, wegen); (sich) beunruhigen (um); (sich) Sorgen machen * * * grä|men [ grɛ:mən] <+ sich>: über jmdn., etwas sehr bekümmert sein: sich über/um jmdn, über einen Verlust grämen;… … Universal-Lexikon
gramen — (gra mèn ) s. m. Plante qui constitue principalement le gazon. • Il y a plus de renoncules que de rosiers, plus de gramens que de chênes ; il y a plus de papillons que de poules, plus de pucerons que de chiens, BONNET Contempl. nat. Oeuvres, t … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
GRAMEN — s. m. (MEN se prononce comme dans Amen. ) Mot emprunté du latin, qui se dit quelquefois pour Graminée. Des touffes de gramen et de lierre couvrent ces vieilles murailles … Dictionnaire de l'Academie Francaise, 7eme edition (1835)
GRAMEN — n. m. Herbe de gazon. Des touffes de gramen et de lierre couvrent ces vieilles murailles … Dictionnaire de l'Academie Francaise, 8eme edition (1935)