Перевод: с польского на русский

с русского на польский

gotowana

  • 1 jaglany

    jaglan|y
    пшённый;

    kasza \jaglanyа а) пшено;

    б) (gotowana) пшённая каша
    * * *

    kasza jaglana — 1) пшено́; 2) ( gotowana) пшённая ка́ша

    Słownik polsko-rosyjski > jaglany

  • 2 jęczmienny

    прил.
    • ячменный
    • ячневый
    * * *
    jęczmienn|y
    ячменный; ячневый;

    kasza \jęczmiennya а) ячневая крупа;

    б) (gotowana) ячневая каша
    * * *
    ячме́нный; я́чневый

    kasza jęczmienna — 1) я́чневая крупа́; 2) ( gotowana) я́чневая ка́ша

    Słownik polsko-rosyjski > jęczmienny

  • 3 kasza

    сущ.
    • каша
    • крупа
    * * *
    kasz|a
    крупа; каша (gotowana);

    \kasza manna манная крупа; манная каша; \kasza krakowska гречневый продел; ● nawarzyć (narobić) \kaszay заварить кашу, наделать дел; nie dać sobie w \kaszaę dmuchać, nie dać się zjeść w \kaszay уметь постоять за себя; не дать себя обмануть (провести)

    * * *
    ж
    крупа́; ка́ша ( gotowana)

    kasza manna — ма́нная крупа́; ма́нная ка́ша

    kasza krakowska — гре́чневый проде́л

    - narobić kaszy
    - nie dać sobie w kaszę dmuchać
    - nie dać się zjeść w kaszy

    Słownik polsko-rosyjski > kasza

  • 4 kaszka

    сущ.
    • кашка
    * * *
    kasz|ka
    ♀, мн. Р. \kaszkaek мелкая крупа; кашка, кашица (gotowana);

    \kaszka na mleku молочная каша; ● \kaszka z mlekiem пустяковое дело, пара пустяков

    * * *
    ж, мн Р kaszek
    ме́лкая крупа́; ка́шка, ка́ши́ца ( gotowana)

    kaszka na mleku — моло́чная ка́ша

    Słownik polsko-rosyjski > kaszka

См. также в других словарях:

  • bigos — m IV, D. u, Ms. bigossie; lm M. y «potrawa przyrządzana z kapusty kwaszonej, różnych gatunków mięsa i kiełbasy, gotowana na wywarze z kości i grzybów suszonych z dodatkiem przypraw» Bigos z pomidorami. Bigos myśliwski. ◊ Narobić bigosu «sprawić… …   Słownik języka polskiego

  • budyń — m I, D. budyńyniu; lm M. budyńynie, D. budyńyni a. budyńyniów «deserowa, słodka potrawa gotowana na mleku z dodatkiem środków zgęszczających, głównie mąki ziemniaczanej oraz substancji zapachowych i smakowych, czasem także owoców; proszek… …   Słownik języka polskiego

  • gorący — gorącyrętszy 1. «mający wysoką temperaturę, bardzo ciepły; silnie nagrzany, rozpalony, upalny, skwarny; silnie grzejący, ogrzewający, prażący» Gorący dzień, gorące lato. Gorące powietrze, słońce. Gorący garnek, piec. Gorące żelazko. Gorąca kawa,… …   Słownik języka polskiego

  • kasza — ż II, DCMs. kaszaszy; lm D. kasz «ziarna zbożowe oczyszczone i łuszczone, grubo zmielone lub utłuczone, czasem całe (np. kasza gryczana); krupy, potrawa z tych ziaren» Kasza gryczana, jęczmienna, jaglana, krakowska, kukurydziana, owsiana,… …   Słownik języka polskiego

  • krupniok — m III, D. u, N. krupniokkiem; lm M. i reg. «kiszka gotowana wyrabiana z mięsa wieprzowego, wątroby, płuc itp. podawana na gorąco, stanowiąca regionalną potrawę śląską» …   Słownik języka polskiego

  • pieróg — m III, D. pierógroga, N. pierógrogiem; lm M. pierógrogi 1. «ciasto z farszem z mięsa lub kapusty, upieczone, podawane zwykle z masłem lub sosem, tradycyjna potrawa rosyjska» 2. częściej w lm «potrawa z ciasta z farszem z mięsa, sera lub owoców,… …   Słownik języka polskiego

  • pudding — m III, D. u, N. puddinggiem; lm M. i «angielska potrawa o konsystencji stałej lub kremu, sporządzana z kaszy, mąki, owoców, mleka, jaj, mięsa i innych składników, z dodatkiem przypraw; gotowana na parze lub pieczona» Pudding wigilijny.… …   Słownik języka polskiego

  • szynka — ż III, CMs. szynkance; lm D. szynkanek «tylna część półtuszy wieprzowej, stanowiąca surowiec do produkcji wędlin i konserw; wędlina z tego mięsa, peklowanego i wędzonego» Szynka surowa, gotowana, wędzona, mielona, konserwowa, sznurowana.… …   Słownik języka polskiego

  • zimny — zimnyni, zimnyniejszy «mający niską temperaturę, taki, w którym panuje niska temperatura; wywołujący wrażenie intensywnego chłodu, ziębiący» Lodowato zimny. Zimny wiatr, powiew. Zimna kawa, woda. Zimny pokój, dzień. Zimne ręce, nogi. Zimna kąpiel …   Słownik języka polskiego

  • żydowski — żydowskiscy przym. od Żyd (żyd) Naród żydowski. Dzielnica żydowska. Religia żydowska. ∆ pot. Język żydowski → jidysz po żydowsku «w języku żydowskim; w sposób właściwy Żydom» Mówić po żydowsku …   Słownik języka polskiego

  • budyń — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż III, D. budyńyniu lm D. budyńyni || budyńyniów {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} potrawa deserowa gotowana na mleku, przyrządzana ze sproszkowanego koncentratu zawierającego głównie mąkę …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»