-
1 gentilis
gentīlis, e [gens] [st1]1 [-] qui appartient à une famille (à une gens), propre à une famille. - gentile nomen, Suet. Ner. 41: nom de famille. - gentilis, is, m.: parent [en ligne collatérale], proche. - gentiles sunt, qui inter se eodem nomine sunt, qui ab ingenuis oriundi sunt, quorum majorum nemo servitutem servivit, qui capite non sunt deminuti, Cic. Top. 29: les parents sont ceux qui portent le même nom, qui sont nés de parents ayant toujours été libres, dont aucun des ancêtres n'a vécu dans l'esclavage, qui n'ont rien perdu de leur état juridique. - si furiosus est, agnatum gentiliumque in eo pecuniaque ejus potestas esto, XII TAB. d. Cic. Inv. 2, 148: s'il est fou, que sa personne et ses biens soient sous la tutelle de ses parents en ligne directe et de ses collatéraux. [st1]2 [-] qui est du même nom. - Cic. Verr. 2, 190. [st1]3 [-] qui appartient à la maison d'un maître [en parl. d'un esclave]. - Plin. 33, 26. [st1]4 [-] qui appartient à une espèce. - arbor induit non gentilia poma, Calp. Ecl. 2, 41: l'arbre se couvre de fruits étrangers. [st1]5 [-] qui appartient à une nation, national. - gentilis utilitas, Tac. An. 12, 17: l'intérêt national. - gentilis, is, m.: compatriote. --- Gell. 17, 17. [st1]6 [-] [période de décad.] - gentiles, ium: les étrangers, les barbares. --- Aus. Grat. act. 4 ; Cod. Th. 3, 14, 1. - gentilis, is, m.: un païen, un gentil. --- Prud. Peri. 10, 464 ; Eccl.* * *gentīlis, e [gens] [st1]1 [-] qui appartient à une famille (à une gens), propre à une famille. - gentile nomen, Suet. Ner. 41: nom de famille. - gentilis, is, m.: parent [en ligne collatérale], proche. - gentiles sunt, qui inter se eodem nomine sunt, qui ab ingenuis oriundi sunt, quorum majorum nemo servitutem servivit, qui capite non sunt deminuti, Cic. Top. 29: les parents sont ceux qui portent le même nom, qui sont nés de parents ayant toujours été libres, dont aucun des ancêtres n'a vécu dans l'esclavage, qui n'ont rien perdu de leur état juridique. - si furiosus est, agnatum gentiliumque in eo pecuniaque ejus potestas esto, XII TAB. d. Cic. Inv. 2, 148: s'il est fou, que sa personne et ses biens soient sous la tutelle de ses parents en ligne directe et de ses collatéraux. [st1]2 [-] qui est du même nom. - Cic. Verr. 2, 190. [st1]3 [-] qui appartient à la maison d'un maître [en parl. d'un esclave]. - Plin. 33, 26. [st1]4 [-] qui appartient à une espèce. - arbor induit non gentilia poma, Calp. Ecl. 2, 41: l'arbre se couvre de fruits étrangers. [st1]5 [-] qui appartient à une nation, national. - gentilis utilitas, Tac. An. 12, 17: l'intérêt national. - gentilis, is, m.: compatriote. --- Gell. 17, 17. [st1]6 [-] [période de décad.] - gentiles, ium: les étrangers, les barbares. --- Aus. Grat. act. 4 ; Cod. Th. 3, 14, 1. - gentilis, is, m.: un païen, un gentil. --- Prud. Peri. 10, 464 ; Eccl.* * *Gentilis alicui. Cincius. Qui porte mesme nom et mesmes armes qu'un autre, et qui est descendu de mesme maison.\Gentiles. Cic. Gentils hommes qui portent mesme nom et mesmes armes, et desquels les ancestres n'ont jamais esté de condition servile.\Gentiles dominorum serui. Plin. Qui portent le nom de leurs maistres qui les ont affranchiz.\Gentile, dicitur quod est gentis proprium et familiare. Suet. Propre et commun à une race. -
2 gentilis
gentīlis, e, adj. [gens].I.Of or belonging to the same clan (gens), stock, or race; and subst.: gentīlis, is, com., a person belonging to the same family or gens, a relative bearing the same name (syn.: gentilicus, genticus; cf.II.also: cognatus, agnatus, affinis): gentiles sunt, qui inter se eodem nomine sunt, qui ab ingenuis oriundi sunt, quorum majorum nemo servitutem servivit, qui capite non sunt deminuti,
Cic. Top. 6, 29: gentilis dicitur et ex eodem genere ortus et is qui simili nomine appellatur; ut ait Cincius, gentiles mihi sunt, qui meo nomine appellantur, Paul. ex Fest. p. 94 Müll.: SI FVRIOSVS EST AGNATORVM GENTILIVMQVE IN EO PECVNIAQVE EIVS POTESTAS ESTO, Fragm. XII. Tab. ap. Cic. Inv. 2, 50, 148:SI AGNATVS NEC ESCIT, GENTILIS FAMILIAM NANCITOR, id. ap. Collat. Legg. Mosaic. et Rom. 16, 4: si nullus agnatus sit, eadem lex XII. tabularum gentiles ad hereditatem vocat,
Gai. Inst. 3, 17; cf. Ulp. Fragm. 26, 1 a.: tuus gentilis ( thy kinsman), Brute, M. Pennus, Cic. Brut. 28, 109:sordidatus cum gentilibus clientibusque,
Liv. 3, 58, 1:e duobus gentilibus,
Suet. Tib. 1:homines deorum immortalium quasi gentiles,
Cic. Univ. 11:tuus paene gentilis,
thy namesake, id. Verr. 2, 2, 77, § 190; cf., jestingly: fuit enim (Pherecydes) meo regnante gentili (i. e. Ser. Tullio),
id. Tusc. 1, 16, 38.— Adj.:nomen,
Suet. Ner. 41:stemma,
id. ib. 37:monumentum Domitiorum,
id. ib. 50: copia, out of their own gens, id. Vit. 1:gentile domus nostrae bonum,
Tac. A. 2, 37; cf.manus (i. e. Fabii),
Ov. F. 2, 198: odia, family enmity (of Hanno towards Hannibal), Sil. 2, 277:capillo erat pone occipitium summissiore, quod gentile in illo videbatur,
peculiar to the family, hereditary, Suet. Tib. 68.—Prov. (cf. the law for the insane, supra):mente est captus atque ad agnatos et gentiles est deducendus,
Varr. R. R. 1, 2, 8.—Transf.* A.Of slaves who bore the name of their masters:B. C.apud antiquos singuli Marcipores Luciporesve dominorum gentiles omnem victum in promiscuo habebant,
Plin. 33, 1, 6, § 26.—In a more extended sense (acc. to gens, II. F.), of or belonging to the same people or nation, national; and subst., a fellow-countryman (post-Aug.):2.multis et validis propinquitatibus subnixus turbare gentiles nationes promptum haberet,
Tac. A. 11, 1 fin.:solum,
id. ib. 3, 59:imperium,
id. ib. 6, 32:religio,
id. ib. 12, 34:levitas,
id. ib. 12, 14;utilitas,
id. ib. 12, 17:lina,
Sil. 4, 223; cf.metallum,
id. 16, 465:gurges,
Stat. Th. 9, 297.—Subst., Gell. 17, 17, 2.—In partic.a.In opp. to Roman: gentīles, foreigners: nulli gentilium provincialis femina copuletur, Cod. Th. 3, 14, 1; 11, 30, 62; Aus. Grat. Act. 4:b.cum scutariis et gentilibus,
Amm. 14, 7: nullum autem ex gentilibus liberum adprobari licet, Fragm. Jur. Rom. Vat. 34 Huschke.—In eccl. Lat., opp. to Jewish or Christian, heathen, pagan, gentile; and subst.: gentīlis, is, m., a heathen, a pagan: vulgus, Prud. steph. 10, 464:1.nugae,
id. adv. Symm. 1, 576:gentilium litterarum libri,
Hier. Ep. 22, 30; Vulg. Tob. 1, 12; id. Act. 14, 5.— Sup.:Sextus Pythagorēus, homo gentilissimus,
Hier. in Jerem. 4, 22.—Hence, adv.: gentīlĭter (acc. to II. C.; late Lat.).After the manner or in the language of a country:2.Cretes Dianam Britomarten gentiliter nominant,
in their native language, Sol. 11, 8; 20, 8.—Heathenishly, Fulg. Discuss. Arian. 4; Vulg. Gal. 2, 14. -
3 gentīlis
gentīlis e, adj. [gens], of a clan, of a gens: Sumunt gentiles arma manūs, i. e. the warriors of the Fabii, O.: domūs donum, Ta.—As subst m. and f a member of a gens, one of the same clan, kinsman, namesake: gentiles sunt, qui, etc.: cum gentilibus clientibusque, L.: deorum.— Of a nation, national: solum, native, Ta.: utilitas, Ta.* * *Igentiles (pl.); non-Jews (to Jew); heathens (to Christian), not of one's faithII IIIgentilis, gentile ADJgentile; non-Jew (to Jew); heathen/pagan (to Christian), not of one's faithIVgentilis, gentile ADJof same gens; of the same house or family/tribe or race -
4 gentilis
gentīlis, e (gens), I) aus demselben Geschlechte, -Stamme (gens), Geschlechts-, Stamm-, manus, von den dreihundert Fabiern, Ov.: eloquentia, gentile domus nostrae bonum, Tac.: stemma, Suet. – dah. subst., gentīlis, is, m., ein Geschlechtsverwandter, ein Gentile, g. tuus, Cic.: bes. Plur., Cic. u.a.: u. so gentiles deorum, Cic. – übtr., non g. poma, fremde Früchte, die dem Stamme nicht eigen sind, Calp. ecl. 2, 41. – II) aus demselben Volksstamme, aus derselben Nation, A) im allg., landsmännisch, vaterländisch, heimatlich, national, völkisch, einem Volke eigentümlich, für ein Volk charakteristisch (s. Dräger Tac. ann. 12, 14), solum, Tac.: metallum, Sil.: religio, Tac.: levitas, Tac.: proprietates, Tert.: utilitas (des eigenen Volks), Tac. – subst., gentīlis, is, m., ein Landsmann, Gell. 17, 17, 2. – B) insbes.: 1) barbarisch, nichtrömisch, subst., gentīles, ium, m., die Barbaren, Nichtrömer, Auson. u.a. Spät. – 2) heidnisch, poëta (v. Vergil), Hieron. epist. 7, 4 u.a. Eccl.: u. subst., gentīles, ium, m., die Heiden, Eccl. – 3) als gramm. t. t., das Volk-, die Landsmannschaft bezeichnend, in ›as‹ terminantia, quando sunt gentilia, Prisc. 7, 60.
-
5 gentilis
gentīlis, e (gens), I) aus demselben Geschlechte, - Stamme (gens), Geschlechts-, Stamm-, manus, von den dreihundert Fabiern, Ov.: eloquentia, gentile domus nostrae bonum, Tac.: stemma, Suet. – dah. subst., gentīlis, is, m., ein Geschlechtsverwandter, ein Gentile, g. tuus, Cic.: bes. Plur., Cic. u.a.: u. so gentiles deorum, Cic. – übtr., non g. poma, fremde Früchte, die dem Stamme nicht eigen sind, Calp. ecl. 2, 41. – II) aus demselben Volksstamme, aus derselben Nation, A) im allg., landsmännisch, vaterländisch, heimatlich, national, völkisch, einem Volke eigentümlich, für ein Volk charakteristisch (s. Dräger Tac. ann. 12, 14), solum, Tac.: metallum, Sil.: religio, Tac.: levitas, Tac.: proprietates, Tert.: utilitas (des eigenen Volks), Tac. – subst., gentīlis, is, m., ein Landsmann, Gell. 17, 17, 2. – B) insbes.: 1) barbarisch, nichtrömisch, subst., gentīles, ium, m., die Barbaren, Nichtrömer, Auson. u.a. Spät. – 2) heidnisch, poëta (v. Vergil), Hieron. epist. 7, 4 u.a. Eccl.: u. subst., gentīles, ium, m., die Heiden, Eccl. – 3) als gramm. t. t., das Volk-, die Landsmannschaft bezeichnend, in ›as‹ terminantia, quando sunt gentilia, Prisc. 7, 60.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > gentilis
-
6 gentilis
gentilis gentilis, e родовой, принадлежащий роду -
7 gentilis
gentilis gentilis, is m родственник, сородич -
8 gentilis
gentilis, e, heathen, Gentile, non-Jew, Mk. 7:26; (as subst.) Gentile, 1 C. 12:13. -
9 gentilis
I gentīlis, e [ gens ]1) принадлежащий к одному и тому же роду, общий всему роду, родовой (gentīle domūs nostrae bonum T; nomen gentile Su)manus g. O — отряд, состоящий из представителей одного рода (напр. gens Fabia)2) родом из того же племени, соплеменный ( nationes T); национальный, народный, отечественный (solum, utilitas T)3) иноземный, варварский Aus, CTh4) языческий Vlg, EcclII gentīlis, is m.1) сородич, соплеменник или землякmeo regnante gentili шутл. C — в царствование моего родича ( точнее однофамильца), т. е. Сервия Туллия (Цицерон тж. был из рода Туллиев)2) иноземец Aus etc.3) язычник Vlg, Eccl -
10 gentilis
1) член известного рода (gentiles sunt, qui inter se eodem nomine sunt), родич (Gai. III, 17. Paul. IV. 83. Coll. XVI. 4 § 2);2) чужой, иностранец, barbarus, peregrinus (1. un. C. Th. 3, 14)), praefecti, legati gentilium (1. 62 C. Th. 11, 30. 1. 5 C. Th. 12, 12). 3) (subst.) язычник (1. 46. 63 C. Th. 16, 5);gentilicius, касающийся родa, poдичей: ius gentil. (Gai. c. l. C. oll. 1. c.).
gentilicius = paganus (adi.) s. 2, напр. professio, superstitio gentil. (1. 12 § 2. 1. 20 § 2. C. Th. 16, 10).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > gentilis
-
11 Accipiter gentilis
—1. LAT Accipiter gentilis ( Linnaeus)2. RUS ястреб-тетеревятник m3. ENG (northern) goshawk4. DEU Habicht m, Hühnerhabicht m5. FRA autour m commun [des palombes, ordinaire, des ramiers]VOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE — AVES > Accipiter gentilis
-
12 Anolis gentilis
1. LAT Anolis gentilis Garman2. RUS —3. ENG —4. DEU —5. FRA —Ареал обитания: Центральная АмерикаVOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE > Anolis gentilis
-
13 Accipiter gentilis gentilis
ENG Eurasian goshawk -
14 goshawk (Accipiter gentilis L.)
Лесоводство: ястреб-тетеревятникУниверсальный англо-русский словарь > goshawk (Accipiter gentilis L.)
-
15 Accipiter gentilis
ENG goshawk, Northern goshawkNLD havikGER HabichtFRA autour des palombes -
16 Accipiter gentilis atricapillus
ENG American goshawkAnimal Names Latin to English > Accipiter gentilis atricapillus
-
17 Accipiter gentilis buteoides
NLD Russische havikAnimal Names Latin to English > Accipiter gentilis buteoides
-
18 gentiles
gentīlis, e, adj. [gens].I.Of or belonging to the same clan (gens), stock, or race; and subst.: gentīlis, is, com., a person belonging to the same family or gens, a relative bearing the same name (syn.: gentilicus, genticus; cf.II.also: cognatus, agnatus, affinis): gentiles sunt, qui inter se eodem nomine sunt, qui ab ingenuis oriundi sunt, quorum majorum nemo servitutem servivit, qui capite non sunt deminuti,
Cic. Top. 6, 29: gentilis dicitur et ex eodem genere ortus et is qui simili nomine appellatur; ut ait Cincius, gentiles mihi sunt, qui meo nomine appellantur, Paul. ex Fest. p. 94 Müll.: SI FVRIOSVS EST AGNATORVM GENTILIVMQVE IN EO PECVNIAQVE EIVS POTESTAS ESTO, Fragm. XII. Tab. ap. Cic. Inv. 2, 50, 148:SI AGNATVS NEC ESCIT, GENTILIS FAMILIAM NANCITOR, id. ap. Collat. Legg. Mosaic. et Rom. 16, 4: si nullus agnatus sit, eadem lex XII. tabularum gentiles ad hereditatem vocat,
Gai. Inst. 3, 17; cf. Ulp. Fragm. 26, 1 a.: tuus gentilis ( thy kinsman), Brute, M. Pennus, Cic. Brut. 28, 109:sordidatus cum gentilibus clientibusque,
Liv. 3, 58, 1:e duobus gentilibus,
Suet. Tib. 1:homines deorum immortalium quasi gentiles,
Cic. Univ. 11:tuus paene gentilis,
thy namesake, id. Verr. 2, 2, 77, § 190; cf., jestingly: fuit enim (Pherecydes) meo regnante gentili (i. e. Ser. Tullio),
id. Tusc. 1, 16, 38.— Adj.:nomen,
Suet. Ner. 41:stemma,
id. ib. 37:monumentum Domitiorum,
id. ib. 50: copia, out of their own gens, id. Vit. 1:gentile domus nostrae bonum,
Tac. A. 2, 37; cf.manus (i. e. Fabii),
Ov. F. 2, 198: odia, family enmity (of Hanno towards Hannibal), Sil. 2, 277:capillo erat pone occipitium summissiore, quod gentile in illo videbatur,
peculiar to the family, hereditary, Suet. Tib. 68.—Prov. (cf. the law for the insane, supra):mente est captus atque ad agnatos et gentiles est deducendus,
Varr. R. R. 1, 2, 8.—Transf.* A.Of slaves who bore the name of their masters:B. C.apud antiquos singuli Marcipores Luciporesve dominorum gentiles omnem victum in promiscuo habebant,
Plin. 33, 1, 6, § 26.—In a more extended sense (acc. to gens, II. F.), of or belonging to the same people or nation, national; and subst., a fellow-countryman (post-Aug.):2.multis et validis propinquitatibus subnixus turbare gentiles nationes promptum haberet,
Tac. A. 11, 1 fin.:solum,
id. ib. 3, 59:imperium,
id. ib. 6, 32:religio,
id. ib. 12, 34:levitas,
id. ib. 12, 14;utilitas,
id. ib. 12, 17:lina,
Sil. 4, 223; cf.metallum,
id. 16, 465:gurges,
Stat. Th. 9, 297.—Subst., Gell. 17, 17, 2.—In partic.a.In opp. to Roman: gentīles, foreigners: nulli gentilium provincialis femina copuletur, Cod. Th. 3, 14, 1; 11, 30, 62; Aus. Grat. Act. 4:b.cum scutariis et gentilibus,
Amm. 14, 7: nullum autem ex gentilibus liberum adprobari licet, Fragm. Jur. Rom. Vat. 34 Huschke.—In eccl. Lat., opp. to Jewish or Christian, heathen, pagan, gentile; and subst.: gentīlis, is, m., a heathen, a pagan: vulgus, Prud. steph. 10, 464:1.nugae,
id. adv. Symm. 1, 576:gentilium litterarum libri,
Hier. Ep. 22, 30; Vulg. Tob. 1, 12; id. Act. 14, 5.— Sup.:Sextus Pythagorēus, homo gentilissimus,
Hier. in Jerem. 4, 22.—Hence, adv.: gentīlĭter (acc. to II. C.; late Lat.).After the manner or in the language of a country:2.Cretes Dianam Britomarten gentiliter nominant,
in their native language, Sol. 11, 8; 20, 8.—Heathenishly, Fulg. Discuss. Arian. 4; Vulg. Gal. 2, 14. -
19 Соотечественник
- gentilis; popularis; -
20 ястреб-тетеревятник
n1) gener. Hühnerfalke (Accipiter gentilis), Sperberfalke (Accipiter gentilis), Stockfalke (Accipiter gentilis), Stoßer (Accipiter gentilis), Taubenfalke (Accipiter gentilis), der (gemeine) Habicht (Accipiter gentilis)2) zool. Hühnerhabicht (Accipiter gentilis L.)3) forestr. Doppelsperber (Astur polumbarius L.), Hacht (Astur polumbarius L.)4) ornit. Habicht (Accipiter gentilis), Hühnerhabicht (Accipiter gentilis)
См. также в других словарях:
Gentilis — ist der Name folgender Personen: Alberico Gentili (Albericus Gentilis; 1552–1608), italienischer Jurist, Regius Professor für Zivilrecht an der Universität Oxford und Autor im Bereich des Völkerrechts Gentile da Foligno (lat. Gentilis Fulgineus,… … Deutsch Wikipedia
Gentīlis — Gentīlis, 1) Johann Valentin, geb. in Cosenza; ging um die Mitte des 16. Jahrh. nach Genf u. stiftete eine Gemeinde, die ein eignes antitrinitarisches Glaubensbekenntniß aufsetzte u. jeden, der dagegen handelte, für meineidig erklärte; G. deshalb … Pierer's Universal-Lexikon
Gentīlis — Gentīlis, Johann Valentin, Antitrinitarier, kam aus seiner italienischen Heimat als Flüchtling 1556 nach Genf, wo er lehrte, Gott der Vater sei keine Person, sondern das Wesen der Gottheit selbst. Ein Konflikt mit Calvin endete 1558 mit einem… … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Gentilis — Gentilis, Johann Valentin, ein Neapolitaner aus Cosenza, kam um 1550 nach Genf, wo italien. Flüchtlinge eine calvin. Gemeinde bildeten, weckte durch antitrinitarische Ansichten Calvins gefährlichen Haß, rettete sich zunächst durch Widerruf, floh… … Herders Conversations-Lexikon
GENTILIS — I. GENTILIS Medicus peritus, Thadaei Florentini discip. circa A. C. 1310. scripsit in Avicennam. Leand. Alberti, descr. Ital. p. 90. II. GENTILIS apud Cic. 1. Tusc. Quaest. Pherecydes Syrus primus dixit, animos hominum esse sempiternos; Antiquus… … Hofmann J. Lexicon universale
Gentilis, V. (3) — 3V. Gentilis, Vid. (28. Jan.) Die ehrw. Wittwe Gentilis wird von Einigen »heilig«, von andern »selig« genannt, obwohl eine Canonisation oder Beatification nochnicht erfolgt ist. Sie war die Tochter eines Goldschmieds aus Verona, aber in Ravenna… … Vollständiges Heiligen-Lexikon
Gentilis, B. (2) — 2B. Gentilis, M. (5. Sept.) Der sel. Gentilis stammte aus der edeln Familie der Finaguerria zu Matelica32 in der Mark Ancona und begab sich in früher Jugend in den Orden des hl. Franciscus von Assisi. Wie dieser hl. Ordensstifter, schöpfte auch… … Vollständiges Heiligen-Lexikon
Gentilis, S. (1) — 1S. Gentilis, M. (19. April). S. im I. Band S. Angelinus. – Der Name Gentilis stammt vom Lat. Gens und bedeutet: ein Landsmann, dann auch ein Heide etc … Vollständiges Heiligen-Lexikon
GENTILIS Joh. — GENTILIS Joh. Valentinus, Calaber, Genevam se recepit, ubi a Calvino Arianismi convictus, cum peiora metueret, errore eiurato, liber dimissus est, hac lege, ut urbe non excederet. Verum inde postquam nihilominus evasisset, sabaudiâ, Galliâ,… … Hofmann J. Lexicon universale
gentilis — L. of the same clan. Belonging in the same Section of the genus … Etymological dictionary of grasses
Gentilis a Spoleto (4) — 4Gentilis a Spoleto, (6. Febr.), ein Religos des Ordens des hl. Franciscus, welcher nach geduldiger Uebertragung vieler Leiden und Trübsale in Umbrien um das Jahr 1362 gottselig verschied. (Hub. Men.) … Vollständiges Heiligen-Lexikon