-
1 gderać
ژكيدن ; گله ; لندلند ; ناله -
2 renauder
gderać -
3 hüňürdi
gderać; mruczeć; warczeć -
4 hyňranmak
gderać; mruczeć; warczeć -
5 брюзжать
глаг.• burczeć• gderać• warczeć• zrzędzić• złorzeczyć• łajać* * *burczeć, gderać, mantyczyć, ( время от времени) pokwękiwać, sarkać, tetryczyć, ( gderać) truć, zrzędzić -
6 ворчать
глаг.• burczeć• gderać• grzmieć• pomrukiwać• szemrać• warczeć• warkotać• zrzędzić* * *burczeć, gderać, mantyczyć, pomrukiwać, sarkać, tetryczyć, warczeć, zrzędzić -
7 grouch
-
8 пилить
-
9 brummen
-
10 knurren
-
11 grouse
-
12 bougonner
1. gderać2. nudzić3. zrzędzić4. łajać -
13 chigner
1. gderać2. zrzędzić -
14 criailler
1. biadolić2. gderać3. gęgać4. krakać5. wrzeszczeć6. wykrzykiwać7. zrzędzić -
15 maronner
1. gderać2. mruczeć3. pomrukiwać -
16 ronchonner
1. burczeć2. gderać3. warczeć4. zrzędzić -
17 ceasnaigh
1 burczeć 2 dokuczać 3 gderanie 4 gderać 5 grzmieć 6 mruczenie 7 narzekać 8 pomruk 9 sarkać 10 skarżyć 11 szemrać 12 utyskiwać 13 zrzędzić -
18 drantaigh
1 gderanie 2 gderać 3 mruczenie 4 mruczeć 5 pomruk 6 warczenie 7 warczeć -
19 bumulong-bulong
1 burczeć2 gderać3 zrzędzić -
20 dumabog
1 burczeć2 gderać3 mruczeć4 pomruk5 warczeć6 warknąć7 zrzędzić
- 1
- 2
См. также в других словарях:
gderać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa a. IIa, gderaćam || gderzę, gderaća || gderze, gderaćają || gderzą {{/stl 8}}{{stl 7}} w sposób nużący wyrażać słownie swoje niezadowolenie, nieustannie narzekać na kogoś, coś (często bez istotnego powodu);… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
gderać — ndk I, gderaćam, gderaćasz, gderaćają, gderaćaj, gderaćał, rzad. ndk IX, gderzę, gderzesz, gderz pot. «ustawicznie zwracać komuś uwagę, pouczać kogoś w sposób nudny, dokuczliwy, narzekać stale na coś; zrzędzić, utyskiwać» Stale gderała na dzieci … Słownik języka polskiego
burczeć — ndk VIIb, burczećczę, burczećczysz, burcz, burczećczał, burczećczeli 1. częściej nieos. pot. «o brzuchu, kiszkach: wydawać charakterystyczny dźwięk, spowodowany zwykle głodem, zaburzeniami w trawieniu; kruczeć» Burczy komuś w brzuchu (z głodu). 2 … Słownik języka polskiego
gderacz — m II, DB. a; lm M. e, DB. y a. ów pot. «człowiek lubiący gderać, narzekać, gderliwy; zrzęda, nudziarz» Skwaśniały gderacz ciągle tylko narzeka. Ten gderacz widzi tylko zło … Słownik języka polskiego
gderanie — n I rzecz. od gderać … Słownik języka polskiego
gderliwy — gderliwywi 1. «skłonny do gderania, lubiący gderać» Gderliwy staruszek. 2. «charakterystyczny dla człowieka skłonnego do gderania; zrzędzący, gderający, swarliwy» Gderliwy głos. Gderliwe narzekania, uwagi … Słownik języka polskiego
marudzić — ndk VIa, marudzićdzę, marudzićdzisz, marudzićudź, marudzićdził 1. «robić coś powoli, ślamazarnie, opieszale, długo; zwlekać, guzdrać się, grzebać się» Marudzić z robotą. 2. «ględzić, nudzić, gderać, zrzędzić; grymasić, kaprysić» Chore dziecko… … Słownik języka polskiego
truć — ndk Xa, truję, trujesz, truj, truł, truty 1. «wprowadzać do organizmu substancję wywołującą chorobę lub śmierć; zabijać za pomocą trucizny» Truć myszy strychniną. Trująca dawka narkotyku. przen. a) «dawać złe, niezdrowe jedzenie mogące spowodować … Słownik języka polskiego
zrzędzić — ndk VIa, zrzędzićdzę, zrzędzićdzisz, zrzędź, zrzędzićdził pot. «wyrażać swoje niezadowolenie, strofować kogoś w sposób nudny, dokuczliwy; mówić gderliwie; narzekać, gderać, utyskiwać» Zrzędzić cały dzień. Zrzędzić na domowników, na nieporządki w… … Słownik języka polskiego
gderliwy — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, gderliwywi {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} lubiący gderać, zrzędzić, mający naturę gderacza : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wyprowadzić się od gderliwej teściowej. {{/stl 10}}{{stl 20}}… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
gęgać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, gęgaćam, gęgaća, gęgaćają {{/stl 8}}– gęgnąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, gęgaćnę, gęgaćnie, gęgaćnij, gęgaćnął, gęgaćnęli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o gęsiach: wydawać głos … Langenscheidt Polski wyjaśnień