-
1 głosić
глаг.• высказывать• гласить• говорить• молвить• оглашать• проговорить• проповедовать• сказать* * *gło|sić\głosićszę, \głosićszony несов. 1. провозглашать, объявлять;\głosić stare prawdy проповедовать старые истины;
2. (о ustawie itp.) гласить;● fama (wieść) \głosićsi молва гласит+1. oznajmiać, obwieszczać, ogłaszać
* * *głoszę, głoszony несов.1) провозглаша́ть, объявля́тьgłosić stare prawdy — пропове́довать ста́рые и́стины
2) (o ustawie itp.) гласи́ть•- wieść głosiSyn: -
2 otwarcie głosić
открыто оглашатьOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > otwarcie głosić
-
3 opiewać
глаг.• воспевать• петь* * *opiewa|ć\opiewaćny несов. 1. книжн. воспевать, славить;2. гласить (о законе, документе); 3. составлять; czek opiewa na sto złotych чек на сумму сто злотых+1. sławić, rozsławiać 2. brzmieć, głosić, orzekać 3. wynosić
* * *opiewany несов.1) книжн. воспева́ть, сла́вить2) гласи́ть (о законе, документе)3) составля́тьczek opiewa na sto złotych — чек на су́мму сто зло́тых
Syn: -
4 predigen
-
5 kazać
глаг.• велеть• выделывать• делать• запрашивать• запросить• командовать• наделать• наносить• натворить• оказывать• повелевать• повелеть• попросить• предрешить• приглашать• приказать• приказывать• причинить• причинять• производить• просить• сделать• совершать• совершить• составлять• спрашивать• спросить• требовать• упрашивать• устраивать* * *1) dk kazać (rozkazać) сов. велеть, повелеть, приказать2) ndk kazać (rozkazywać) несов. велеть, приказывать3) dk kazać (zmusić) сов. заставить, принудить4) ndk kazać (zmuszać) несов. заставлять, принуждать5) ndk przest. kazać (głosić kazanie) проповедовать, читать проповедьpokazywać устар. казать* * *każe, każ 1. сов. несов. велеть, приказать/ приказывать;2. несов. заставлять, принуждать;\kazać czekać na siebie заставлять себя ждать;
jak zwyczaj każe как велит обычай, как принято+1. polecać, zarządzać, rozkazywać 2. zmuszać
* * *każe, każ1) сов., несов. веле́ть, приказа́ть / прика́зывать2) несов. заставля́ть, принужда́тьkazać czekać na siebie — заставля́ть себя́ ждать
jak zwyczaj każe — как вели́т обы́чай, как при́нято
Syn: -
6 Ansprache
Ansprache f przemówienie;eine Ansprache halten wygłaszać <- głosić> przemówienie -
7 bekannt
be'kannt p perf →LINK="bekennen" bekennen; adj znany ( für etwas z G; als jako); ( geläufig) wiadomy (-mo); ( jemandem persönlich) znajomy;bekannt geben poda(wa)ć do wiadomości, oznajmi(a)ć;bekannt machen Sache ogłaszać < ogłosić>; ( ausposaunen) rozgłaszać <- głosić>, nagłaśniać < nagłośnić>;jemanden bekannt machen mit jemandem, etwas zapozna(wa)ć k-o z (I);mit jemandem bekannt werden pozna(wa)ć k-o -
8 Glocke
-
9 halten
I v/t2. Wache, Kurs, Richtung, Wärme, Tier trzymać; ( stützen, auffangen) przytrzym(yw)ać (a jemandem die Tür, Leiter usw); ( länger nicht loslassen, aufbewahren) przetrzym(yw)ać; ( stoppen, nicht gehen lassen) zatrzym(yw)ać; Elfmeter nie przepuścić pf;3. Wort, Schritt, Verabredung dotrzym(yw)ać (G); Rede, Predigt wygłaszać <- głosić>; Hochzeit wyprawi(a)ć; Feind powstrzym(yw)ać;unter Verschluss halten trzymać pod kluczem;jemanden kurz halten trzymać k-o krótko (A);die Nachricht für wahr halten przyjmować <- jąć> wiadomość za prawdziwą;jemanden, sich für … halten uważać k-o, siebie za (A);jemandem die Treue halten trwać w wierności (dla G);II v/iauf sich halten dbać o swój wygląd oder o siebie;was halten Sie davon? co pan(i) o tym sądzi?;viel von jemandem, etwas halten wysoko cenić (A);davon halte ich nichts nie uważam tego za dobre;9. zu jemandem halten trzymać (z I);er war nicht zu halten nie można go było utrzymać;sie ist gehalten, zu … powinna (+ inf);das Zimmer war in Blau gehalten pokój był utrzymany w kolorze niebieskim;III v/rdas Wetter hält sich pogoda utrzymuje się; Lebensmittel nie psuć się, dobrze się przechowywać;sich tapfer halten trzymać się dzielnie;fig an sich halten wziąć się pf w garść, powstrzym(yw)ać się;IV subst etwas zum Halten bringen zatrzymać pf (A) -
10 Rede
Rede f mowa;eine Rede halten wygłaszać <- głosić> mowę;GR direkte, gebundene, indirekte Rede mowa niezależna, wiązana, zależna;dann kam die Rede auf … wtedy zaczęto mówić o (L);(das ist) nicht der Rede wert nie ma o czym mówić;davon kann keine Rede sein o tym nie ma mowy;…, von dem die Rede war …, o którym była mowa;der langen Rede kurzer Sinn krótko mówiąc, fam. nie ma co dużo gadać;es geht die Rede, dass … krążą pogłoski, że … -
11 Referat
ein Referat halten wygłaszać <- głosić> referat -
12 referieren
refe'rieren (-) vt <z>referować (A); v/i wygłaszać <- głosić> referat ( über A na temat G)
См. также в других словарях:
głosić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, głoszę, głosićsi, głoś, głoszony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} rozpowszechniać, propagować : {{/stl 7}}{{stl 10}}Głosić przestarzałe zasady. Głosić swoje poglądy religijne.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
głosić — ndk VIa, głoszę, głosisz, głoś, głosićsił, głoszony 1. «czynić coś wiadomym, upowszechniać jakieś idee, hasła, myśli, propagować coś; wyrażać jakieś treści» Głosić swe przekonania, sądy. Teza głosząca nowe prawdy. ◊ Fama, wieść itp. głosi… «krążą … Słownik języka polskiego
głosić — Wieść, fama itp. głosi, niesie «krażą plotki na jakiś temat, mówi się o czymś»: Sam zatwierdzał i proponował scenariusze, fama głosi, że zajmował się nawet niekiedy obsadzaniem ról w poszczególnych filmach. F. Ryszka, Noc. (...) jak wieść niesie… … Słownik frazeologiczny
fama — głosi, niesie zob. głosić … Słownik frazeologiczny
nieść — 1. Dźwięk, głos itp. niesie «dźwięk, głos itp. rozbrzmiewa, rozchodzi się na znaczną odległość»: (...) wczorajszej nocy przed północą usłyszeliśmy rozpaczliwe wołanie o ratunek, a po wodzie głos bardzo niesie... K. Makuszyński, Szatan. 2. pot.… … Słownik frazeologiczny
wieść — I. Głucha wieść zob. głuchy 1. Hiobowa wieść zob. hiobowy. Wieść głosi, niesie zob. głosić. Wieść gruchnęła zob. gruchnąć. Wieść o kimś, o czymś zaginęła zob. zaginąć. II. Wieść, wodzić prym, rej «górować, celować w czymś, mieć … Słownik frazeologiczny
ambona — ż IV, CMs. ambonanie; lm D. ambonaon 1. «w kościele chrześcijańskim: rodzaj małej, przyściennej, rzadziej wolno stojącej trybuny, zazwyczaj bogato zdobionej, służącej jako miejsce wygłaszania kazań i czytania Pisma Świętego; kazalnica» Głosić… … Słownik języka polskiego
antyfeminizm — m IV, D. u, Ms. antyfeminizmzmie, blm «nieuznawanie równouprawnienia kobiet, niechętny, wrogi stosunek do kobiet» Być zwolennikiem antyfeminizmu. Głosić antyfeminizm … Słownik języka polskiego
apostołować — ndk IV, apostołowaćłuję, apostołowaćłujesz, apostołowaćłuj, apostołowaćował, apostołowaćowany «głosić wiarę chrześcijańską» przen. «szerzyć, krzewić jakąś ideę, naukę, jakieś zasady» … Słownik języka polskiego
demokracja — ż I, DCMs. demokracjacji; lm D. demokracjacji (demokracjacyj) 1. «forma rządów, w której władzę sprawuje lud bezpośrednio lub przez swoich przedstawicieli; władza ludu; ludowładztwo» Głosić idee demokracji. 2. «forma ustroju państwa, w którym… … Słownik języka polskiego
egalitaryzm — m IV, D. u, Ms. egalitaryzmzmie, blm «pogląd społeczno polityczny uznający za podstawę sprawiedliwego ustroju społecznego zasadę równouprawnienia obywateli pod względem ekonomicznym, społecznym i politycznym» Egalitaryzm społeczny. Głosić hasła… … Słownik języka polskiego