Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

furious

  • 1 saeviō

        saeviō iī, ītus, īre    [saevus].—Of animals, to be fierce, be furious, rage, rave: rabieque fameque, O.: anguis, V.: panthera, Ph.: aper in pecudes, O.: in praesepibus ursi, V.—Of persons, to rage, rave, be furious, be violent, be passionate: ne saevi, magna sacerdos, V.: saevire Fortuna ac miscere omnia coepit, S.: saeviens turba, L.: animis, V.: pater Saevit, quod, etc., H.: in tergum et in cervices, L.: in coniuges ac liberos, Ta.: Qui mihi nunc saevit, O.: manus impia saevit Romanum exstinguere nomen, O.: constat Troiā captā in ceteros saevitum esse, L.: in libros quoque eorum saevitum, Ta.—Of things, to be furious, rage: Dum saeviat pontus, H.: mare ventis, S.: ventus, Cs.: venenum in praecordiis, H.: gula, Iu.: Saevit amor ferri, V.: in quem mea saeviat ira, O.
    * * *
    saevire, saevivi, saevitus V
    rage, rave, be angry

    Latin-English dictionary > saeviō

  • 2 furia

    fŭrĭa, ae, f., and, more commonly, plur.: fŭrĭae, ārum, f. [furo], violent passion, rage, madness, fury.
    I.
    Appellatively (only poet. for furor or rabies):

    unius ob noxam et furias Ajacis Oï_lei,

    Verg. A. 1, 41:

    ubi concepit furias,

    i. e. became furious, id. ib. 4, 474:

    tauri,

    Mart. 2, 43, 5:

    canum,

    Grat. Cyneg. 392:

    in furias agitantur equae,

    i. e. furious, ardent desire, Ov. A. A. 2, 478; Verg. G. 3, 244; Prop. 4 (5), 4, 68:

    auri,

    the fierce greediness for gold, Sil. 2, 500:

    ergo omnis furiis surrexit Etruria justis,

    in just fury, just wrath, Verg. A. 8, 494:

    honestae (Sagunti),

    Stat. S. 4, 6, 84.—

    Of things: tranare sonoras Torrentum furias,

    the wild raging, roaring, Claud. III. Cons. Hon. 45.—
    II.
    As a nom. prop.: Fŭrĭae, the three goddesses of vengeance (Allecto, Megaera, and Tisiphone), the Furies (syn.: Dirae, Eumenides).
    A.
    Prop.:

    Furiae deae sunt speculatrices, credo, et vindices facinorum et scelerum,

    Cic. N. D. 3, 18, 46:

    ut eos agitent insectenturque Furiae, non ardentibus taedis, sicut in fabulis sed angore conscientiae,

    id. Leg. 1, 14, 40; cf. id. Rosc. Am. 24, 66 sq.; id. Pis. 20, 46; Auct. ap. Quint. 9, 3, 47; Verg. A. 3, 331; Hor. S. 2, 3, 135; 1, 8, 45 al.—
    B.
    Transf., in gen., avenging spirits, tormenting spirits.
    (α).
    Plur.:

    itaque eos non ad perficiendum scelus sed ad luendas rei publicae poenas furiae quaedam incitaverunt,

    Cic. Sull. 27, 76:

    Furiae Catilinae,

    id. Par. 4, 1, 27:

    sceleratum vicum vocant, quo amens, agitantibus furiis sororis ac viri, Tullia per patris corpus carpentum egisse fertur,

    Liv. 1, 48, 7; cf. id. 1, 59 fin.; 40, 10, 1:

    his muliebribus instinctus furiis Tarquinius circumire et prensare patres, etc.,

    urged on by this female tormenting spiril, this fury of a woman, id. 1, 47, 7.—
    (β).
    Sing., applied to persons who are furious or who are plotting mischief, a fury. —So of Clodius:

    illa furia ac pestis patriae,

    Cic. Sest. 14, 33;

    of the same,

    id. ib. 17, 39; cf.

    also: illa furia muliebrium religionum, qui non pluris fecerat Bonam Deam quam tres sorores,

    id. Fam. 1, 9, 15; id. Q. Fr. 3, 1, 4; Hor. S. 2, 3, 141:

    hunc juvenem (i. e. Hannibalem) tamquam furiam facemque hujus belli odi ac detestor,

    Liv. 21, 10, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > furia

  • 3 Furiae

    fŭrĭa, ae, f., and, more commonly, plur.: fŭrĭae, ārum, f. [furo], violent passion, rage, madness, fury.
    I.
    Appellatively (only poet. for furor or rabies):

    unius ob noxam et furias Ajacis Oï_lei,

    Verg. A. 1, 41:

    ubi concepit furias,

    i. e. became furious, id. ib. 4, 474:

    tauri,

    Mart. 2, 43, 5:

    canum,

    Grat. Cyneg. 392:

    in furias agitantur equae,

    i. e. furious, ardent desire, Ov. A. A. 2, 478; Verg. G. 3, 244; Prop. 4 (5), 4, 68:

    auri,

    the fierce greediness for gold, Sil. 2, 500:

    ergo omnis furiis surrexit Etruria justis,

    in just fury, just wrath, Verg. A. 8, 494:

    honestae (Sagunti),

    Stat. S. 4, 6, 84.—

    Of things: tranare sonoras Torrentum furias,

    the wild raging, roaring, Claud. III. Cons. Hon. 45.—
    II.
    As a nom. prop.: Fŭrĭae, the three goddesses of vengeance (Allecto, Megaera, and Tisiphone), the Furies (syn.: Dirae, Eumenides).
    A.
    Prop.:

    Furiae deae sunt speculatrices, credo, et vindices facinorum et scelerum,

    Cic. N. D. 3, 18, 46:

    ut eos agitent insectenturque Furiae, non ardentibus taedis, sicut in fabulis sed angore conscientiae,

    id. Leg. 1, 14, 40; cf. id. Rosc. Am. 24, 66 sq.; id. Pis. 20, 46; Auct. ap. Quint. 9, 3, 47; Verg. A. 3, 331; Hor. S. 2, 3, 135; 1, 8, 45 al.—
    B.
    Transf., in gen., avenging spirits, tormenting spirits.
    (α).
    Plur.:

    itaque eos non ad perficiendum scelus sed ad luendas rei publicae poenas furiae quaedam incitaverunt,

    Cic. Sull. 27, 76:

    Furiae Catilinae,

    id. Par. 4, 1, 27:

    sceleratum vicum vocant, quo amens, agitantibus furiis sororis ac viri, Tullia per patris corpus carpentum egisse fertur,

    Liv. 1, 48, 7; cf. id. 1, 59 fin.; 40, 10, 1:

    his muliebribus instinctus furiis Tarquinius circumire et prensare patres, etc.,

    urged on by this female tormenting spiril, this fury of a woman, id. 1, 47, 7.—
    (β).
    Sing., applied to persons who are furious or who are plotting mischief, a fury. —So of Clodius:

    illa furia ac pestis patriae,

    Cic. Sest. 14, 33;

    of the same,

    id. ib. 17, 39; cf.

    also: illa furia muliebrium religionum, qui non pluris fecerat Bonam Deam quam tres sorores,

    id. Fam. 1, 9, 15; id. Q. Fr. 3, 1, 4; Hor. S. 2, 3, 141:

    hunc juvenem (i. e. Hannibalem) tamquam furiam facemque hujus belli odi ac detestor,

    Liv. 21, 10, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > Furiae

  • 4 furiae

    fŭrĭa, ae, f., and, more commonly, plur.: fŭrĭae, ārum, f. [furo], violent passion, rage, madness, fury.
    I.
    Appellatively (only poet. for furor or rabies):

    unius ob noxam et furias Ajacis Oï_lei,

    Verg. A. 1, 41:

    ubi concepit furias,

    i. e. became furious, id. ib. 4, 474:

    tauri,

    Mart. 2, 43, 5:

    canum,

    Grat. Cyneg. 392:

    in furias agitantur equae,

    i. e. furious, ardent desire, Ov. A. A. 2, 478; Verg. G. 3, 244; Prop. 4 (5), 4, 68:

    auri,

    the fierce greediness for gold, Sil. 2, 500:

    ergo omnis furiis surrexit Etruria justis,

    in just fury, just wrath, Verg. A. 8, 494:

    honestae (Sagunti),

    Stat. S. 4, 6, 84.—

    Of things: tranare sonoras Torrentum furias,

    the wild raging, roaring, Claud. III. Cons. Hon. 45.—
    II.
    As a nom. prop.: Fŭrĭae, the three goddesses of vengeance (Allecto, Megaera, and Tisiphone), the Furies (syn.: Dirae, Eumenides).
    A.
    Prop.:

    Furiae deae sunt speculatrices, credo, et vindices facinorum et scelerum,

    Cic. N. D. 3, 18, 46:

    ut eos agitent insectenturque Furiae, non ardentibus taedis, sicut in fabulis sed angore conscientiae,

    id. Leg. 1, 14, 40; cf. id. Rosc. Am. 24, 66 sq.; id. Pis. 20, 46; Auct. ap. Quint. 9, 3, 47; Verg. A. 3, 331; Hor. S. 2, 3, 135; 1, 8, 45 al.—
    B.
    Transf., in gen., avenging spirits, tormenting spirits.
    (α).
    Plur.:

    itaque eos non ad perficiendum scelus sed ad luendas rei publicae poenas furiae quaedam incitaverunt,

    Cic. Sull. 27, 76:

    Furiae Catilinae,

    id. Par. 4, 1, 27:

    sceleratum vicum vocant, quo amens, agitantibus furiis sororis ac viri, Tullia per patris corpus carpentum egisse fertur,

    Liv. 1, 48, 7; cf. id. 1, 59 fin.; 40, 10, 1:

    his muliebribus instinctus furiis Tarquinius circumire et prensare patres, etc.,

    urged on by this female tormenting spiril, this fury of a woman, id. 1, 47, 7.—
    (β).
    Sing., applied to persons who are furious or who are plotting mischief, a fury. —So of Clodius:

    illa furia ac pestis patriae,

    Cic. Sest. 14, 33;

    of the same,

    id. ib. 17, 39; cf.

    also: illa furia muliebrium religionum, qui non pluris fecerat Bonam Deam quam tres sorores,

    id. Fam. 1, 9, 15; id. Q. Fr. 3, 1, 4; Hor. S. 2, 3, 141:

    hunc juvenem (i. e. Hannibalem) tamquam furiam facemque hujus belli odi ac detestor,

    Liv. 21, 10, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > furiae

  • 5 ārdēscō

        ārdēscō ārsī, —, ere, inch.    [ardeo], to take fire, kindle, be inflamed: ne longus ardesceret axis, O.: ut imagine Largior arserit ignis, H.— Fig., to gleam, light up: ardescunt ignibus undae, O.: voltu, oculis, Ta.—Of passion, to be inflamed, take fire, grow furious: in iras, O.: fremitusque ardescit equorum, grows furious, V.: arsit virgine raptā, H.: ardescente pugnā, Ta.
    * * *
    ardescere, arsi, - V INTRANS
    catch/take fire, kindle; become ignited/inflamed/hot/eager; erupt (volcano)

    Latin-English dictionary > ārdēscō

  • 6 furibundus

        furibundus adj.    [FVR-], raging, mad, furious: homo: taurus, O.: latronis impetūs: Dido, V.— Filled with prophetic inspiration, inspired: vatum praedictiones: Sibylla, O.
    * * *
    furibunda, furibundum ADJ
    raging, mad, furious; inspired

    Latin-English dictionary > furibundus

  • 7 furiōsus

        furiōsus adj. with comp. and sup.    [furia], full of madness, mad, raging, furious: ego te non furiosum putem?: mulier scelere: bello Thrace, H.: genus dicendi: inceptum, L.: furiosior amor, O.: furiosius peccatum, H.: alqs furiosissimus: tibia, maddening, O.
    * * *
    furiosa, furiosum ADJ
    furious, mad, frantic, wild

    Latin-English dictionary > furiōsus

  • 8 (furō)

       (furō) —, —, ere    [FVR-], to rage, rave, be out of one's mind, be mad, be furious: valetudinis vitio: inquiram, quid sit furere, etc., H.: recepto Dulce mihi furere est amico, play the fool, H.: luctu filii, be distracted: dolore, O.: Inachiā, to be madly in love with, H.: furebat, se vexatum, etc.: te reperire, is madly eager, H.—Poet.: hunc sine me furere ante furorem, V.—Of things, to rage, be furious: furit mugitibus aether Concussus, V.: ignis in stipulis, V.: stella leonis, H.

    Latin-English dictionary > (furō)

  • 9 saevus

        saevus adj. with comp. and sup.    [1 SAV-].— Of animals, raging, mad, furious, fell, fierce, savage, ferocious: lea, O.: leaena Saevior, V.: canes, O.—Of persons, fierce, cruel, violent, harsh, severe, fell, dire, barbarous: gens: uxor, cross, T.: vir, H.: magister, H.: novercae, V.: Mater Cupidinum, H.: necessitas, H.: tyrannus, L.: saevorum saevissime Centaurorum, O.: in armis, terrible, V.: in paelice, O.: in quemvis opprobria fingere saevus, H.—Of things, furious, fierce, aroused: mare, S.: pelagus, O.: ventus, L.: Orion, V.: bipennis, O.: tympana, harsh, H.: verba, H.: iocus, H.: militia, H.: horror, V.: caedes, O.: paupertas, H.
    * * *
    saeva, saevum ADJ
    fierce, savage, raging, cruel, harsh

    Latin-English dictionary > saevus

  • 10 bacchantes

    bacchor, ātus ( part. pres. gen. plur. bacchantum; v. I. fin. infra), 1, v. dep. [Bacchus].
    I.
    Lit., to celebrate the festival of Bacchus:

    Baccha bacchans,

    Plaut. Am. 2, 2, 71:

    saxea ut effigies bacchantis prospicit Evoe,

    i. e. which cries Evoe in the orgies, Cat. 64, 61; 64, 255:

    cum aliquo,

    Plin. 3, 1, 3, § 8.—Hence, P. a. as subst.: bacchan-tes, um, f., Bacchae, the Bacchantes: passis Medea capillis Bacchantum ritu, Ov.M. 7, 258; 3, 703; Curt. 8, 10, 15; gen. Bacchantium, id. 9, 10, 24.—
    B.
    Pass. (as in later Gr. bakcheuesthai, bakcheuthênai) of the place in which the orgies of Bacchus were celebrated:

    virginibus bacchata Lacaenis Taygeta,

    Verg. G. 2, 487 Heyn.:

    bacchata jugis Naxos,

    id. A. 3, 125:

    Dindyma sanguineis famulum bacchata lacertis,

    Val. Fl. 3, 20: ita obsoletum sono furenter ab omni parti bacchatur nemus, Santra ap. Non. p. 78, 28:

    ululatibus Ide bacchatur,

    Claud. Rapt. Pros. 1, 206.—
    II.
    Transf., in gen., to revel, rave, rant, like the Bacchœ (of every species of mental excitement, love, hatred, joy, etc.; mostly poet. and in more elevated prose):

    quibus gaudiis exsultabis? quantā in voluptate bacchabere?

    Cic. Cat. 1, 10, 26:

    furor in vestrā caede bacchantis,

    id. ib. 4, 6, 11; id. Har. Resp. 18, 39:

    non ego sanius Bacchabor Edonis,

    Hor. C. 2, 7, 26; Col. poët. 10, 198; * Suet. Calig. 56; Claud. Laud. Stil. 2, 213; id. VI. Cons. Hon. 192.—Of murderous fury:

    tantā in illos caede bacchati sunt,

    Vulg. Judic. 20, 25.—So of poet. inspiration, Stat. S. 1, 2, 258;

    and with carmen as object: grande Sophocleo carmen bacchamur hiatu,

    Juv. 6, 636; cf.:

    furebant Euhoe bacchantes,

    raving to the cry of Euhoe, Cat. 64, 255; 64, 61.—Also, to go or run about in a wanton, wild, raving, or furious manner: animans Omne, quod in magnis bacchatur montibu' passim, * Lucr. 5, 822:

    saevit inops animi, totamque incensa per urbem Bacchatur,

    Verg. A. 4, 301 ( = discursitat, Heyne):

    immanis in antro Bacchatur vates,

    raves, is inspired, id. ib. 6, 78;

    7, 385: infelix virgo totā bacchatur in urbe,

    id. Cir. 166.—Hence,
    B.
    Transf. to inanimate things, to be furious, rage with fury, etc., to be impetuous, etc.
    1.
    So of a vessel of wine that is filled very often:

    ubi bacchabatur aula, casabant cadi,

    Plaut. Mil. 3, 2, 41 Lorenz ad loc.—
    2.
    Of winds:

    Thracio bacchante magis sub interlunia vento,

    Hor. C. 1, 25, 11; Ov. Tr. 1, 2, 29.—Of violent rain, Val. Fl. 6, 632.—
    3.
    Of a rumor: concussam bacchatur fama per urbem, spreads rapidly, Verg A. 4, 666.—
    4.
    Of enthusiastic, raging discourse:

    quod eos, quorum altior oratio actioque esset ardentior furere et bacchari arbitraretur,

    Cic. Brut. 80, 276:

    vitiosum dicendi genus, quod inanibus locis bacchatur, etc.,

    Quint. 12, 10, 73.

    Lewis & Short latin dictionary > bacchantes

  • 11 bacchor

    bacchor, ātus ( part. pres. gen. plur. bacchantum; v. I. fin. infra), 1, v. dep. [Bacchus].
    I.
    Lit., to celebrate the festival of Bacchus:

    Baccha bacchans,

    Plaut. Am. 2, 2, 71:

    saxea ut effigies bacchantis prospicit Evoe,

    i. e. which cries Evoe in the orgies, Cat. 64, 61; 64, 255:

    cum aliquo,

    Plin. 3, 1, 3, § 8.—Hence, P. a. as subst.: bacchan-tes, um, f., Bacchae, the Bacchantes: passis Medea capillis Bacchantum ritu, Ov.M. 7, 258; 3, 703; Curt. 8, 10, 15; gen. Bacchantium, id. 9, 10, 24.—
    B.
    Pass. (as in later Gr. bakcheuesthai, bakcheuthênai) of the place in which the orgies of Bacchus were celebrated:

    virginibus bacchata Lacaenis Taygeta,

    Verg. G. 2, 487 Heyn.:

    bacchata jugis Naxos,

    id. A. 3, 125:

    Dindyma sanguineis famulum bacchata lacertis,

    Val. Fl. 3, 20: ita obsoletum sono furenter ab omni parti bacchatur nemus, Santra ap. Non. p. 78, 28:

    ululatibus Ide bacchatur,

    Claud. Rapt. Pros. 1, 206.—
    II.
    Transf., in gen., to revel, rave, rant, like the Bacchœ (of every species of mental excitement, love, hatred, joy, etc.; mostly poet. and in more elevated prose):

    quibus gaudiis exsultabis? quantā in voluptate bacchabere?

    Cic. Cat. 1, 10, 26:

    furor in vestrā caede bacchantis,

    id. ib. 4, 6, 11; id. Har. Resp. 18, 39:

    non ego sanius Bacchabor Edonis,

    Hor. C. 2, 7, 26; Col. poët. 10, 198; * Suet. Calig. 56; Claud. Laud. Stil. 2, 213; id. VI. Cons. Hon. 192.—Of murderous fury:

    tantā in illos caede bacchati sunt,

    Vulg. Judic. 20, 25.—So of poet. inspiration, Stat. S. 1, 2, 258;

    and with carmen as object: grande Sophocleo carmen bacchamur hiatu,

    Juv. 6, 636; cf.:

    furebant Euhoe bacchantes,

    raving to the cry of Euhoe, Cat. 64, 255; 64, 61.—Also, to go or run about in a wanton, wild, raving, or furious manner: animans Omne, quod in magnis bacchatur montibu' passim, * Lucr. 5, 822:

    saevit inops animi, totamque incensa per urbem Bacchatur,

    Verg. A. 4, 301 ( = discursitat, Heyne):

    immanis in antro Bacchatur vates,

    raves, is inspired, id. ib. 6, 78;

    7, 385: infelix virgo totā bacchatur in urbe,

    id. Cir. 166.—Hence,
    B.
    Transf. to inanimate things, to be furious, rage with fury, etc., to be impetuous, etc.
    1.
    So of a vessel of wine that is filled very often:

    ubi bacchabatur aula, casabant cadi,

    Plaut. Mil. 3, 2, 41 Lorenz ad loc.—
    2.
    Of winds:

    Thracio bacchante magis sub interlunia vento,

    Hor. C. 1, 25, 11; Ov. Tr. 1, 2, 29.—Of violent rain, Val. Fl. 6, 632.—
    3.
    Of a rumor: concussam bacchatur fama per urbem, spreads rapidly, Verg A. 4, 666.—
    4.
    Of enthusiastic, raging discourse:

    quod eos, quorum altior oratio actioque esset ardentior furere et bacchari arbitraretur,

    Cic. Brut. 80, 276:

    vitiosum dicendi genus, quod inanibus locis bacchatur, etc.,

    Quint. 12, 10, 73.

    Lewis & Short latin dictionary > bacchor

  • 12 irasco

    īrascor, īrātus ( act. collat. form īra-sco, ĕre, Pompon. and Nigid. ap. Non. 127, 8 sq.:

    irascier,

    Plaut. Capt. 4, 2, 60), 3, v. dep. [ira], to be angry, to be in a rage (syn.: succenseo, indignor); constr. absol.; with dat., with in and acc., or acc. of pronouns (class.).
    (α).
    With dat. (so most freq.):

    vehementer mihi,

    Plaut. Truc. 2, 6, 64:

    tibi jure,

    Ter. And. 2, 3, 20:

    di inmortales hominibus irasci et succensere consuerunt,

    Cic. Rosc. Com. 16, 46:

    ego non tibi irascor, quod, etc.,

    id. Sull. 18, 50:

    miror, cur tu huic irascere,

    id. Planc. 7, 17; id. Vat. 9, 21:

    improbitati candidatorum,

    id. Mil. 16, 42:

    his irascebamur,

    id. Lig. 11, 13; id. Sull. 17, 49:

    ego tibi irascerer: tibi ego possem irasci?

    id. Q. Fr. 1, 3, 1:

    irasci amicis,

    id. Phil. 8, 5:

    inimicis,

    Caes. B. C. 1, 8:

    votis meis,

    Ov. H. 1, 68:

    patriae,

    Nep. Epam. 7, 1:

    admonitioni,

    Quint. 2, 6, 3: erroribus, Sen. de Ira, 2, 10, 1.—
    (β).
    Absol.:

    noli irascier,

    Plaut. Capt. 4, 2, 60:

    de nihilo,

    id. Truc. 4, 2, 56:

    numquam sapiens irascitur,

    Cic. Tusc. 3, 9, 19:

    numquam irasci desinet sapiens, si semel coeperit, Sen. de Ira, 2, 9, 1: nec cuiquam irasci propiusque accedere virtus,

    Verg. A. 10, 712:

    irasci, quod ausi hoc essent superi,

    Ov. M. 6, 269:

    qui nesciat irasci,

    Juv. 10, 360.—
    (γ).
    With in and acc.:

    an et in hunc fratrem irascitur,

    Sen. Contr. 5, 32, 14:

    iratus est Dominus in populum suum,

    Vulg. Psa. 105, 40:

    taurus irasci in cornua discit,

    to gather his rage into his horns, Verg. G. 3, 232; id. A. 12, 104.—
    (δ).
    With acc.: idne irascimini, si quis, etc., Cato ap. Gell. 7, 3:

    nihil,

    Gell. 19, 12, 10:

    ne nostram vicem irascaris,

    with us, Liv. 34, 32, 6.—
    (ε).
    Rarely with pro: viri pro suorum injuriis, Sen. de Ira, 1, 12, 4. —
    II.
    Transf., of inanim. subjects:

    cum pelago ventus irascitur,

    Petr. 104:

    iratus est furor meus in te,

    Vulg. Job, 42, 7:

    irascetur furor eorum in nos,

    ib. Psa. 123, 3.—Hence, īrātus, a, um, P. a., angered, enraged, angry, violent, furious (class.):

    numquid iratus es mihi propter has res?

    Plaut. Ps. 5, 2, 30:

    iratum adversario judicem facere,

    Cic. de Or. 1, 51, 220:

    quam ìratus de judicio, et de vilico!

    id. Fl. 4, 11:

    quamvis irata est, non hoc irata negabit,

    Ov. M. 2, 568 al.:

    cum sint tibi (convivi) irati,

    Cic. Att. 16, 3, 1:

    non existimo Marcellum ideo fortem fuisse, quia fuerit iratus,

    id. Tusc. 4, 22, 49:

    non quasi fortuitus nec ventorum rabie, sed iratus cadat in terras ignis,

    Juv. 13, 226.— Comp.:

    Archytas cum vilico factus esset iratior,

    Cic. Tusc. 4, 36, 78.— Sup.:

    Caesar illis fuerat iratissimus,

    Cic. Phil. 8, 6, 19.—
    B.
    Transf., of things, raging, violent, furious:

    mare,

    Hor. Epod. 2, 6:

    venter,

    ravening, id. S. 2, 8, 5:

    sitis,

    violent, Prop. 4 (5), 9, 62:

    venti,

    id. 4 (5), 6, 28:

    sistrum,

    Juv. 13, 93.— Adv.: īrātē, angrily, Phaedr. 4, 24, 14.— Comp.:

    iratius,

    Col. 7, 12, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > irasco

  • 13 irascor

    īrascor, īrātus ( act. collat. form īra-sco, ĕre, Pompon. and Nigid. ap. Non. 127, 8 sq.:

    irascier,

    Plaut. Capt. 4, 2, 60), 3, v. dep. [ira], to be angry, to be in a rage (syn.: succenseo, indignor); constr. absol.; with dat., with in and acc., or acc. of pronouns (class.).
    (α).
    With dat. (so most freq.):

    vehementer mihi,

    Plaut. Truc. 2, 6, 64:

    tibi jure,

    Ter. And. 2, 3, 20:

    di inmortales hominibus irasci et succensere consuerunt,

    Cic. Rosc. Com. 16, 46:

    ego non tibi irascor, quod, etc.,

    id. Sull. 18, 50:

    miror, cur tu huic irascere,

    id. Planc. 7, 17; id. Vat. 9, 21:

    improbitati candidatorum,

    id. Mil. 16, 42:

    his irascebamur,

    id. Lig. 11, 13; id. Sull. 17, 49:

    ego tibi irascerer: tibi ego possem irasci?

    id. Q. Fr. 1, 3, 1:

    irasci amicis,

    id. Phil. 8, 5:

    inimicis,

    Caes. B. C. 1, 8:

    votis meis,

    Ov. H. 1, 68:

    patriae,

    Nep. Epam. 7, 1:

    admonitioni,

    Quint. 2, 6, 3: erroribus, Sen. de Ira, 2, 10, 1.—
    (β).
    Absol.:

    noli irascier,

    Plaut. Capt. 4, 2, 60:

    de nihilo,

    id. Truc. 4, 2, 56:

    numquam sapiens irascitur,

    Cic. Tusc. 3, 9, 19:

    numquam irasci desinet sapiens, si semel coeperit, Sen. de Ira, 2, 9, 1: nec cuiquam irasci propiusque accedere virtus,

    Verg. A. 10, 712:

    irasci, quod ausi hoc essent superi,

    Ov. M. 6, 269:

    qui nesciat irasci,

    Juv. 10, 360.—
    (γ).
    With in and acc.:

    an et in hunc fratrem irascitur,

    Sen. Contr. 5, 32, 14:

    iratus est Dominus in populum suum,

    Vulg. Psa. 105, 40:

    taurus irasci in cornua discit,

    to gather his rage into his horns, Verg. G. 3, 232; id. A. 12, 104.—
    (δ).
    With acc.: idne irascimini, si quis, etc., Cato ap. Gell. 7, 3:

    nihil,

    Gell. 19, 12, 10:

    ne nostram vicem irascaris,

    with us, Liv. 34, 32, 6.—
    (ε).
    Rarely with pro: viri pro suorum injuriis, Sen. de Ira, 1, 12, 4. —
    II.
    Transf., of inanim. subjects:

    cum pelago ventus irascitur,

    Petr. 104:

    iratus est furor meus in te,

    Vulg. Job, 42, 7:

    irascetur furor eorum in nos,

    ib. Psa. 123, 3.—Hence, īrātus, a, um, P. a., angered, enraged, angry, violent, furious (class.):

    numquid iratus es mihi propter has res?

    Plaut. Ps. 5, 2, 30:

    iratum adversario judicem facere,

    Cic. de Or. 1, 51, 220:

    quam ìratus de judicio, et de vilico!

    id. Fl. 4, 11:

    quamvis irata est, non hoc irata negabit,

    Ov. M. 2, 568 al.:

    cum sint tibi (convivi) irati,

    Cic. Att. 16, 3, 1:

    non existimo Marcellum ideo fortem fuisse, quia fuerit iratus,

    id. Tusc. 4, 22, 49:

    non quasi fortuitus nec ventorum rabie, sed iratus cadat in terras ignis,

    Juv. 13, 226.— Comp.:

    Archytas cum vilico factus esset iratior,

    Cic. Tusc. 4, 36, 78.— Sup.:

    Caesar illis fuerat iratissimus,

    Cic. Phil. 8, 6, 19.—
    B.
    Transf., of things, raging, violent, furious:

    mare,

    Hor. Epod. 2, 6:

    venter,

    ravening, id. S. 2, 8, 5:

    sitis,

    violent, Prop. 4 (5), 9, 62:

    venti,

    id. 4 (5), 6, 28:

    sistrum,

    Juv. 13, 93.— Adv.: īrātē, angrily, Phaedr. 4, 24, 14.— Comp.:

    iratius,

    Col. 7, 12, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > irascor

  • 14 saevio

    saevĭo, ii, ītum, 4 (old form of the imperf. saevibat, Lucr. 5, 1003; fut. saevibo, Mar. Vict. from Macr. 20, p. 443), v. n. [saevus], to be fierce or furious, to rage, to vent one's rage (very freq. since the Aug. per.; once in Cæs.; not in Cic.; but saevus and saevitia several times in Cic.).
    I.
    Lit., of animals:

    ubi equus saevit,

    Lucr. 5, 1075:

    (lupus) rabieque fameque,

    Ov. M. 11, 369:

    anguis,

    Verg. G. 3, 434:

    panthera,

    Phaedr. 3, 2, 14:

    leo,

    Val. Fl. 6, 613 al.:

    aper in pecudes,

    Ov. M. 8, 296:

    accipiter in omnes aves,

    id. ib. 11, 345:

    canes in alios saevientes,

    Gell. 7, 1, 6.—
    B.
    Esp., of the cries of enraged animals:

    hinc exaudiri gemitus iraeque leonum,... atque in praesepibus ursi Saevire,

    Verg. A. 7, 17 Forbig. ad loc. (cf. Rib. ad loc., who conjectures mugire):

    agni balant, porcelli gruniunt, ursi saeviunt,

    Spart. Get. 5.—
    II.
    Transf., of any strong, passionate excitement, to rage, rave; to be furious, mad, violent, angry, etc. (cf.: furo, bacchor).
    A.
    Of persons:

    here mi, nimium saevis,

    Plaut. Cas. 3, 5, 20; id. Truc. 5, 4; cf. id. Ps. 5, 1, 4:

    ah, ne saevi tantopere,

    Ter. And. 5, 2, 27:

    ne saevi, magna sacerdos,

    Verg. A. 6, 544:

    si quid saeviunt senes,

    Plaut. Ep. 5, 1, 51:

    leniter qui saeviunt sapiunt magis,

    who control their anger, id. Bacch. 3, 3, 4:

    saevire Fortuna ac miscere omnia coepit,

    Sall. C. 10, 1:

    saeviens turba,

    Liv. 8, 24:

    seditionibus saevire,

    id. 2, 44:

    in delectibus saevire solitos,

    id. 2, 44 Drak.:

    (paedagogi) imperiosi atque interim saevientes,

    Quint. 1, 1, 8:

    saevire securibus,

    Plin. Pan. 52, 4:

    saevit animis ignobile vulgus,

    Verg. A. 1, 149:

    animis acerbis (with procedere longius iras),

    id. ib. 5, 462:

    pater ardens Saevit, quod, etc.,

    Hor. S. 1, 4, 49:

    saeviat atque novos moveat Fortuna tumultus,

    id. ib. 2, 2, 126:

    saevire in tergum et in cervices,

    Liv. 3, 45:

    in obsides innoxios,

    id. 28, 34:

    in delubra,

    id. 31, 30:

    in se ipsum,

    id. 1, 53:

    in conjuges ac liberos,

    Tac. Agr. 38; id. A. 3, 31 fin.; Suet. Aug. 13; Ov. M. 4, 712 al.; cf.:

    flagellis in aliquem,

    Juv. 10, 180; and:

    in se (corresp. to manus sibi inferre),

    Dig. 29, 5, 1, § 22.— Poet., with dat.:

    qui mihi nunc saevit,

    Ov. H. 4, 148; Tib. 1, 2, 88.— Poet., with inf. (cf. saevus, II. A.):

    cum manus impia saevit Sanguine Caesareo Romanum exstinguere nomen,

    Ov. M. 1, 200.— Impers. pass.:

    clade saevitum est,

    Suet. Ner. 38:

    constat Trojā captā in ceteros saevitum esse Trojanos,

    Liv. 1, 1:

    in aliquid (aliquem),

    id. 34, 14; 41, 6; Vell. 2, 74, 44; Tac. Agr. 2; id. A. 1, 49; 4, 20; id. H. 2, 62 al.—
    B.
    Of things:

    saevit minaci murmure ventus,

    Lucr. 1, 276; cf.:

    frustra mare saepe coortum Saevibat,

    id. 5, 1003:

    dum longus inter saeviat Ilion Romamque pontus,

    Hor. C. 3, 3, 37:

    pelagus,

    Tac. A. 15, 46:

    mare ventis,

    Sall. J. 78, 3: ventus, * Caes. B. G. 3, 13 fin.; cf.

    Aufidus,

    Hor. C. 4, 14, 27:

    medius dies solstitio,

    Sen. Hippol. 766:

    venenum in praecordiis,

    Hor. Epod. 3, 5:

    gula,

    Juv. 5, 94; cf.

    venter (sc. fame),

    App. M. 4, p. 145:

    arbor stridoribus,

    Sil. 13, 600:

    cum tibi flagrans amor... Saeviet circa jecur ulcerosum,

    Hor. C. 1, 25, 15:

    saevit amor ferri,

    Verg. A. 7, 461; 4, 532:

    dolor in erepto amore,

    Prop. 2, 8, 36 (8 b, 20):

    dolor in praecordiis,

    Petr. 17, 8:

    ira in aliquem,

    Ov. M. 14, 193:

    quo fortuna magis saevit,

    id. P. 2, 3, 51:

    fames,

    Val. Fl. 4, 499:

    morbus,

    Gell. 12, 5, 4: acerbus odor. Val. Fl. 4, 493:

    acer hinnitus equorum,

    Sil. 4, 97: oratio ferociens saeviensque (opp. demissa jacensque), Gell 1, 11, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > saevio

  • 15 animōsus

        animōsus adj.    [anima], full of air, airy: guttura, through which the breath passes, O.— Full of life: signa, Pr.— Violent: Eurus, V.
    * * *
    animosa, animosum ADJ
    courageous, bold, strong, ardent, energetic, noble; stormy (wind/sea), furious

    Latin-English dictionary > animōsus

  • 16 animōsus

        animōsus adj. with comp.    [animus], full of courage, bold, spirited, undaunted: pugnis: animosior senectus quam adulescentia, shows more courage: (equorum) pectus, V.: Rebus angustis animosus appare, H.— Proud: parens, vobis animosa creatis, of having borne you, O.—Bold, audacious: corruptor, Ta.
    * * *
    animosa, animosum ADJ
    courageous, bold, strong, ardent, energetic, noble; stormy (wind/sea), furious

    Latin-English dictionary > animōsus

  • 17 cor

        cor cordis (no gen plur.), n    [CARD-], the heart: sine corde esse: gemitūs alto de corde petiti, O.— Plur, persons, souls (poet.): fortissima, V.: aspera, V.—Fig., the heart, soul, mind: meo Cordi carior, T.: stupor cordis: cor tangere querelā, H.: nequeunt expleri corda tuendo, V.: excute Corde metum, O.: ferocia corda, furious temper, V.—Esp., dat predic., with esse and dat. of person, to be at heart, please, be agreeable: uterque utriquest cordi, is dear, T.: quae vivis cordi fuisse arbitrantur, loved while alive, Cs.: id eo mihi magis est cordi, quod, etc.: cui tristia bella cordi, V.: adeo exstinguere vestigia urbis cordi est, they are so bent on, L.
    * * *
    heart; mind/soul/spirit; intellect/judgment; sweetheart; souls/persons (pl.)

    Latin-English dictionary > cor

  • 18 fānāticus

        fānāticus adj.    [fanum], inspired, enthusiastic: oestro Percussus, Iu.: carmen, L.: agmen, Ta.— Frantic, furious, mad: homo: iactatio corporis, L.: error, H.
    * * *
    fanatica, fanaticum ADJ
    fanatic, frantic; belonging to a temple

    Latin-English dictionary > fānāticus

  • 19 fervēns

        fervēns entis, adj. with comp. and sup.    [P. of ferveo], boiling hot, glowing, burning, singeing: aqua: fusili ex argillā glandes, Cs.: volnus, smoking, O.: voltus modesto Sanguine, Iu.—Fig., hot, heated, inflamed, violent, impetuous, furious: animus ferventior: rapido ferventius amni Ingenium, H.: fervens ira oculis, sparkling, O.: mero fervens, drunken, Iu.
    * * *
    (gen.), ferventis ADJ
    red hot, boiling hot; burning; inflamed, impetuous; fervent/zealous (Bee)

    Latin-English dictionary > fervēns

  • 20 furēns

        furēns ntis ( gen plur. ntum, V.), adj.    [P. of furo], raging, wild, mad, furious, distracted: in iambos Misit furentem (me), H.: sponsa, inspired, V.: furens animi, V.: animis, V.: flammae, V.

    Latin-English dictionary > furēns

См. также в других словарях:

  • furious — furious, frantic, frenzied, wild, frenetic, delirious, rabid are comparable when they mean possessed with uncontrollable excitement especially under the stress of a powerful emotion. Furious implies strong excitement or violence that… …   New Dictionary of Synonyms

  • Furious — Fu ri*ous, a. [L. furiosus, fr. furia rage, fury: cf. F. furieux. See {Fury}.] 1. Transported with passion or fury; raging; violent; as, a furious animal. [1913 Webster] 2. Rushing with impetuosity; moving with violence; as, a furious stream; a… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Furious — bezeichnet als HMS Furious mehrere Schiffe der Royal Navy darunter die HMS Furious (1916) Diese Seite ist eine Begriffsklärung zur Unterscheidung mehrerer mit demselben Wort bezeichneter Begriffe …   Deutsch Wikipedia

  • furious — [fyoor′ē əs] adj. [ME < OFr furieus < L furiosus] 1. full of fury or wild rage; violently angry 2. moving violently; violently overpowering [a furious attack] 3. very great; intense [with furious speed] furiously adv. furiousness n …   English World dictionary

  • furious — [adj1] extremely angry, very mad bent*, bent out of shape*, beside oneself*, boiling*, browned off*, bummed out*, corybantic, crazed, demented, desperate, enraged, fierce, fit to be tied*, frantic, frenetic, frenzied, fuming, hacked, hopping mad* …   New thesaurus

  • furious — index demonstrative (expressive of emotion), resentful, severe, vehement Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • furious — late 14c., from O.Fr. furieus (14c., Mod.Fr. furieux), from L. furiosus full of rage, mad, from furia rage, passion, fury. Furioso, from the Italian form of the word, was used in English 17c. 18c. for an enraged person, probably from Ariosto s… …   Etymology dictionary

  • furious — ► ADJECTIVE 1) extremely angry. 2) full of energy or intensity. DERIVATIVES furiously adverb. ORIGIN Latin furiosus, from furia fury …   English terms dictionary

  • furious — adj. 1) furious about, at, over smt. 2) furious at (esp. AE), with smb. 3) furious to + inf. (he was furious to learn that his pay check had been lost) 4) furious that + clause (she was furious that the information had been leaked) * * * [… …   Combinatory dictionary

  • furious — fu|ri|ous [ˈfjuəriəs US ˈfjur ] adj [Date: 1300 1400; : Old French; Origin: furieus, from Latin furia; FURY] 1.) very angry furious at/about ▪ Residents in the area are furious at the decision. furious with ▪ She was furious with herself for… …   Dictionary of contemporary English

  • furious — adj. VERBS ▪ be, feel, look, seem, sound ▪ become, get ▪ make sb ▪ …   Collocations dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»