-
1 furiosus
fŭrĭōsus, a, um, adj. [furiae], full of madness or rage, mad, raging, furious (freq. and class.; syn. v. furialis): lex XII. Tabularum) est: SI FVRIOSVS EST, AGNATORVM GENTILIVMQVE IN EO PECVNIAQVE EIVS POTESTAS ESTO, Fragm. XII. Tab. ap. Cic. Inv. 2, 50, 148; cf.:itaque non est scriptum: SI INSANVS, sed: SI FVRIOSVS ESCIT, etc.,
Cic. Tusc. 3, 5, 11; id. Rep. 3, 33:ego te non vecordem, non furiosum, non mente captum putem?
id. Pis. 20, 47:aiunt hominem, ut erat furiosus, respondisse, etc. (shortly before: hominem longe audacissimum et insanissimum),
id. Rosc. Am. 12, 33; cf. Hor. S. 2, 3, 222; 207; 303:dormientium et vinolentorum et furiosorum visa imbecilliora esse quam vigilantium, siccorum, sanorum,
Cic. Ac. 2, 27, 88:mulier jam non morbo sed scelere furiosa,
id. Clu. 65, 182:furiosus vultus et acer,
Lucr. 6, 1184:quod si delira haec furiosaque cernimus esse,
id. 2, 985; Asin. ap. Quint. 9, 2, 9:exululant comites, furiosaque tibia flatur,
i. e. inciting to frenzy, maddening, Ov. F. 4, 341:laevam involvere togā, etc.... paene furiosum est,
Quint. 11, 3, 146: quaedam pars exercitus non minus furiosa est, quam qui cum Antonio fuerunt, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 11, 2:bello furiosa Thrace,
Hor. C. 2, 16, 5:cupiditas effrenata ac furiosa,
Cic. Cat. 1, 10, 25: fervido quodam et petulanti et furioso genere dicendi, id. Brut. 68, 241:dictum,
Quint. 11, 1, 37:vociferatio,
id. 2, 18, 8:initium,
id. 3, 8, 59:inceptum,
Liv. 36, 34, 3:vota,
Ov. M. 10, 370.—Esp., in law, insane, =non compos mentis:furiosus mutusve morbosi sunt,
Gell. 4, 2, 15:furiosus nullum negotium gerere potest, quia non intelligit quid agat,
Gai. Inst. 3, 106:infans non multum a furioso differt,
id. ib. 3, 109; Paul. Sent. 2, 17, 10 et saep.— Comp.:furiosior amor,
Ov. M. 9, 737:quanto hoc furiosius atque Majus peccatum est,
Hor. S. 1, 3, 83.— Sup.:nisi eum furiosissimum judicas,
Cic. Deiot. 5, 15:contiones furiosissimae Publii,
id. Att. 4, 3, 4.—Hence, adv.: fŭrĭōse, furiously, madly:etsi solet eum, cum aliquid furiose fecit, paenitere,
Cic. Att. 8, 5, 1.— Comp.:servo in se cum gladio furiosius irruente,
Spart. Hadr. 12, 5. -
2 furiosus
furĭōsus, a, um [st2]1 [-] qui est en délire, fou, insensé. [st2]2 [-] furieux, en furie, forcené, impétueux, violent. [st2]3 [-] qui rend furieux.* * *furĭōsus, a, um [st2]1 [-] qui est en délire, fou, insensé. [st2]2 [-] furieux, en furie, forcené, impétueux, violent. [st2]3 [-] qui rend furieux.* * *Furiosus, pen. prod. Adiectiuum. Cic. Forcené, Enragé, Furieux. -
3 furiosus
furiosus furiosus, a, um душевнобольной, безумный -
4 furiosus
furiosus furiosus, a, um сумасшедший, умалишённый -
5 furiosus
furiōsus, a, um, Adi. m. Compar. u. Superl. (furia), voller Wut, -Raserei, wütend, rasend, unsinnig, sowohl durch Geistesstörung als durch leidenschaftliche Aufregung (Ggstz. sanus), v. Pers., si furiosus est, XII tabb. fr.: pars exercitus, Planc. in Cic. ep.: orator, Liv.: mulier iam non morbo sed scelere furiosa, Cic. – übtr., v. Lebl., cupiditas Cic.: inceptum, Liv.: genus dicendi, Cic.: vota, Ov.: tibia, begeisternd, Ov.: peccatum furiosius, Hor.: contiones furiosissimae Publi, Cic.
-
6 furiosus
furiōsus, a, um, Adi. m. Compar. u. Superl. (furia), voller Wut, -Raserei, wütend, rasend, unsinnig, sowohl durch Geistesstörung als durch leidenschaftliche Aufregung (Ggstz. sanus), v. Pers., si furiosus est, XII tabb. fr.: pars exercitus, Planc. in Cic. ep.: orator, Liv.: mulier iam non morbo sed scelere furiosa, Cic. – übtr., v. Lebl., cupiditas Cic.: inceptum, Liv.: genus dicendi, Cic.: vota, Ov.: tibia, begeisternd, Ov.: peccatum furiosius, Hor.: contiones furiosissimae Publi, Cic.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > furiosus
-
7 furiosus
-
8 furiōsus
furiōsus adj. with comp. and sup. [furia], full of madness, mad, raging, furious: ego te non furiosum putem?: mulier scelere: bello Thrace, H.: genus dicendi: inceptum, L.: furiosior amor, O.: furiosius peccatum, H.: alqs furiosissimus: tibia, maddening, O.* * *furiosa, furiosum ADJfurious, mad, frantic, wild -
9 furiosus
см. furere.Латинско-русский словарь к источникам римского права > furiosus
-
10 Leidenschaft
Leidenschaft, animi concitatio. animi impetus. stärker animi perturbatio. motus animi turbatus od. perturbatus (heftige Gemütsbewegung übh.). – animi prava contentio, auch bl. animi contentio (verkehrtes leidenschaftliches Streben). – cupiditas. libīdo (bes. sinnliche Neigung u. Luft, s. »Begierde« den genauern Untersch.). – magnum studium (großer Eifer). – studium flagrans (brennender Eifer). – temeritas (Unüberlegtheit, Leidenschaftlichkeit). – intemperantia (Mangel an Mäßigung, Zügellosigkeit, Ggstz. aequitas). – heftige L., vehemens animi impetus: die ungeregelten Leidenschaften, libidines: aus L., in der L., (animi) perturbatione incitatus; cupiditate incensus; animi pravā contentione provectus; ut erat furiosus (z.B. homo, ut erat furiosus, respondit): mit L., animi quodam impetu; studio flagranti: ohne L., s. leidenschaftslos: die L. der Menschen aufregen, animorum impetus impellere: in L. handeln, cupide agere: in L. etw. tun, impetu quodam trahi ad alqd: in der L. so weit gehen, studio sie efferri. – eine L. (Passion) für etw. haben, s. (leidenschaftlich) lieben.
-
11 rasend
rasend, I) eig.: furens (wütend, tobend). – rabidus (wütend, der einen Anfall von Wut hat). – furiosus. rabiosus (wütig, insofern Wut in einem vorhanden ist). – amens. mente captus (unsinnig). – vecors (verrückt). – insanus (der ohne Vernunft handelt, toll). – r. machen, in furorem impellere alqm; in rabiem agere alqm; ad insaniam redigere alqm: r. werden, in furorem verti od. impelli; in insaniam incĭdere; ad insaniam, venire; in rabiem agi: r. sein, s. rasen. – wie ein Rasender, furibundus; furenti similis. – II) uneig., der Raserei ähnlich etc.: insanus (unvernünftig, toll, z.B. substructiones, moles). – furiosus. rabidus (wütig, z.B. libido). – effrenatus (zügellos, z.B. libido). – acerrimus (sehr heftig. z.B. dolores). – ingens (sehr groß, z.B. Geldsumme, pecunia). – r. Treiben, furor: mit r. Wut, omni impetu furoris: r. hitzig werden können, furenter irasci.
-
12 gentilis
gentīlis, e [gens] [st1]1 [-] qui appartient à une famille (à une gens), propre à une famille. - gentile nomen, Suet. Ner. 41: nom de famille. - gentilis, is, m.: parent [en ligne collatérale], proche. - gentiles sunt, qui inter se eodem nomine sunt, qui ab ingenuis oriundi sunt, quorum majorum nemo servitutem servivit, qui capite non sunt deminuti, Cic. Top. 29: les parents sont ceux qui portent le même nom, qui sont nés de parents ayant toujours été libres, dont aucun des ancêtres n'a vécu dans l'esclavage, qui n'ont rien perdu de leur état juridique. - si furiosus est, agnatum gentiliumque in eo pecuniaque ejus potestas esto, XII TAB. d. Cic. Inv. 2, 148: s'il est fou, que sa personne et ses biens soient sous la tutelle de ses parents en ligne directe et de ses collatéraux. [st1]2 [-] qui est du même nom. - Cic. Verr. 2, 190. [st1]3 [-] qui appartient à la maison d'un maître [en parl. d'un esclave]. - Plin. 33, 26. [st1]4 [-] qui appartient à une espèce. - arbor induit non gentilia poma, Calp. Ecl. 2, 41: l'arbre se couvre de fruits étrangers. [st1]5 [-] qui appartient à une nation, national. - gentilis utilitas, Tac. An. 12, 17: l'intérêt national. - gentilis, is, m.: compatriote. --- Gell. 17, 17. [st1]6 [-] [période de décad.] - gentiles, ium: les étrangers, les barbares. --- Aus. Grat. act. 4 ; Cod. Th. 3, 14, 1. - gentilis, is, m.: un païen, un gentil. --- Prud. Peri. 10, 464 ; Eccl.* * *gentīlis, e [gens] [st1]1 [-] qui appartient à une famille (à une gens), propre à une famille. - gentile nomen, Suet. Ner. 41: nom de famille. - gentilis, is, m.: parent [en ligne collatérale], proche. - gentiles sunt, qui inter se eodem nomine sunt, qui ab ingenuis oriundi sunt, quorum majorum nemo servitutem servivit, qui capite non sunt deminuti, Cic. Top. 29: les parents sont ceux qui portent le même nom, qui sont nés de parents ayant toujours été libres, dont aucun des ancêtres n'a vécu dans l'esclavage, qui n'ont rien perdu de leur état juridique. - si furiosus est, agnatum gentiliumque in eo pecuniaque ejus potestas esto, XII TAB. d. Cic. Inv. 2, 148: s'il est fou, que sa personne et ses biens soient sous la tutelle de ses parents en ligne directe et de ses collatéraux. [st1]2 [-] qui est du même nom. - Cic. Verr. 2, 190. [st1]3 [-] qui appartient à la maison d'un maître [en parl. d'un esclave]. - Plin. 33, 26. [st1]4 [-] qui appartient à une espèce. - arbor induit non gentilia poma, Calp. Ecl. 2, 41: l'arbre se couvre de fruits étrangers. [st1]5 [-] qui appartient à une nation, national. - gentilis utilitas, Tac. An. 12, 17: l'intérêt national. - gentilis, is, m.: compatriote. --- Gell. 17, 17. [st1]6 [-] [période de décad.] - gentiles, ium: les étrangers, les barbares. --- Aus. Grat. act. 4 ; Cod. Th. 3, 14, 1. - gentilis, is, m.: un païen, un gentil. --- Prud. Peri. 10, 464 ; Eccl.* * *Gentilis alicui. Cincius. Qui porte mesme nom et mesmes armes qu'un autre, et qui est descendu de mesme maison.\Gentiles. Cic. Gentils hommes qui portent mesme nom et mesmes armes, et desquels les ancestres n'ont jamais esté de condition servile.\Gentiles dominorum serui. Plin. Qui portent le nom de leurs maistres qui les ont affranchiz.\Gentile, dicitur quod est gentis proprium et familiare. Suet. Propre et commun à une race. -
13 intermissio
intermissĭo, ōnis, f. interruption, suspension, repos, intermittence, relâche, trêve. - intermissionem officii facere, Cic.: suspendre l'accomplissement d'un devoir. - sine ulla intermissione, Cic.: sans cesse, sans repos. - si furiosus habet intermissionem, Dig.: si un fou a des moments de lucidité. - intermissio verborum, Cic.: phrase entrecoupée. - oratio sine intermissione, Cic.: style monotone.* * *intermissĭo, ōnis, f. interruption, suspension, repos, intermittence, relâche, trêve. - intermissionem officii facere, Cic.: suspendre l'accomplissement d'un devoir. - sine ulla intermissione, Cic.: sans cesse, sans repos. - si furiosus habet intermissionem, Dig.: si un fou a des moments de lucidité. - intermissio verborum, Cic.: phrase entrecoupée. - oratio sine intermissione, Cic.: style monotone.* * *Intermissio, Verbale, Idem. Quum sine vlla intermissione pulsetur. Cic. Sans cesse, Continuellement, Sans relasche, Sans discontinuation et intermission.\Intermissio epistolarum. Cic. Quand on cesse d'escrire et envoyer lettres. -
14 furere
беситься;furor, безумие, сумасшествие;
furiosus, сумасшедший (1. 8 D. 1, 6. 1. 13 § 1. 1. 14 D. 1, 18. 1. 22 § 7 D. 24, 3. tit D. 27, 10. 1. 5 D. 50, 17. 1. 40 eod. 1. 124 § 1 eod.);
si furiosus escit (L. XII tab. V. 7. Gai. I. 197. II. 64. III. 106. 109).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > furere
-
15 suus
свой: 1) его собственный, ему принадлежащий (1. 5 D. 2, 1);suo iure uti (1. 55. 155 § 1 D. 50, 17. 1. 5 § 6 D. 44, 4. § 5 eod. 1. 6 § 12 D. 42, 8. 1. 28 § 1 D. 16, 1);
litem suam facere (см. lis. s. 1); (1. 14 § 1 D. 16, 3);
sua morte (естественная смерть) (1. 28 pr. D. 38, 2);
2) самовластный (1. 50 pr. § 4 D. 32. 1. 28 pr. D. 38, 2. 1. 1 pr. 1. 4 D. 1, 6. 1. 17 D. 3, 2);aes suum, прот. alienum (см. aes s. 3).
si sui iuris sumus (1. 20 pr. D. 46, 2);
sui arbitrii esse;
suae mentis effectus furiosus (см. mens s. 1);
3) = определенный, надлежащий (1. 43 § 1 D. 23, 3. 1. 8 § 3 D. 13, 7. 1. 12 D. 22, 1. 1. 25 § 3 D. 19, 2. 1. 58 pr. D. 7, 1); соответственный, соразмерный: suo pretio vendere res (1. 9 D. 25, 2); надлежaщий = competens, suus iudex (1. 11 C. 6, 50. 1. 1 C. 7, 14. 1. 1 C. 9, 20. 1. 2 C. 11, 29). 4) находящийся под властью отца, принадлежащий к известной семье;qui suus non est = furiosus (1. 7 § 9 D. 42, 4).
suus (heres) (не heres suus = свой наследник, напр. 1. 5 D. 11, 7); нисходящий покойника, находившийся под его властью в момент смерти (§ 2 I. 2, 19. 1. 7 § 18 D. 2, 14. 1. 11. 29 § 12 seq. D. 28, 2. 1. 13 D. 28, 3);
sua heres, напр. дочь, жена, которая считалась "вместо дочери" (1. 9 D. 37, 7);
cui suus heres nec escit (L. XII. tab. V. 4);
liberi, qui propter capitis deminutionem desierunt sui heredes esse (1. 6 § 1 D. 37, 1);
ius sui (1. 1 § 15 D. 35, 3);
sui, свои, ближайшие родственники, домашние, a suscustodiri = per necessarios contineri (1. 14 cf. 1. 13 § 1 D. 1, 18. 1. 6 § 2 D. 9, 3. 1. 3, § ll D. 43, 29. 1. 1 § 10 D. 48, 16. 1. 1 § 4 D. 48, 8. 1. 1 § 1 D. 2, 10. 1. 73 § 1 D. 23, 3. 1. 21 § 1 D. 24, 1);
5) то, что кому следует, suum cuique tribuere (1. 31 § 1 D. 16, 3. § 3 I. 1, 1); принадлежащий кому-нб., составляющий собственность кого-нб. (1. 27 § 2 cf. § 4. 1. 34. pr. D. 34, 2. 1. 73. cf. 1. 71. 72 D. 32);sui обозн. тк. единоземцы, сограждане (1. 8 § 5 D. 50, 5).
suos facere fructus (1. 62 pr. D. 17, 1. 1. 25 pr. 45 D. 22, 1. 1. 10 § 1 D. 41, 1. 1. 15. 30 § 1 D. 36, 1);
de suo erogare, dare (1. 34 D. 3, 5. 1. 31 § 1 D. 16, 3);
suum petere (1. 7 D. 22, 6);
consequi (1. 27 § 1 D. 4, 4);
percipere (l. 36 D. 46, 1);
recipere (1. 44 D. 12, 6. 1. 21 pr. D. 39, 5);
pro suo (прот. animo heredis) gerere (1. 20 § 1 D. 29, 2);
pro suo possidere (tit. D. 41, 10. 1. 1 § 9 D. 9, 3. 1. 26 D. 39, 2. 1. 1 § 11 D. 39, 3).
-
16 agnatus
1. āgnātus (adgnātus), a, umpart. pf. к agnascor2. m.1) агнат, родственник по отцу (cognatus — родственник по матери ; gentīlis — дальний родственник)si furiosus est, agnatorum gentiliumque in eo pecuniāque ejus potestas esto C (текст закона) — если он душевнобольной, то опека над ним и его состоянием поручается агнатам и дальним родственникам; отсюдаad agnatos et gentiles est deducendus шутл. погов. Vr — его нужно свести к родным (т. е. он не в своём уме)2) родившийся после смерти или завещания отца (см. agnascor) T -
17 furiose
furiōsē [ furiosus ]яростно, неистово C, Sen etc. -
18 intermissio
ōnis f. [ intermitto ]1) прекращение, задержкаi. epistularum C — прекращение перепискиi. verborum C — заминка в речиfebris i. CC — падение температуры до нормыsine ullā temporis intermissione C — без всяких перерывов2) упадок ( eloquentiae C)3) мед. светлый промежуток, ремиссия (si furiosus habet intermissionem Dig) -
19 agrestis
agrestis, e, Adi. m. Compar. u. (bei Spät.) m. Superl. (ager), auf dem Acker, Feld, Lande befindlich, I) auf dem Acker od. Felde = wild, wildwachsend, unser Acker-, Feld-, 1) eig.: quadrupes (v. der Schildkröte), Pacuv. fr.: mures, Pallad. (vgl. no. II, 1): animales (Tiere), Ggstz. cicures, Apul.: palmae, Cic.: hedera, Col.: poma, Verg.: columbae, Feldtauben (Ggstz. col. domesticae, Haustauben), Varr.: taurus, Liv.: cibus, rohe (Ggstz. mitiora, mildere Speisen), Iustin.: loca, Pacuv. fr. – subst., agrestia, ium, n., Wildbret, Vopisc. Tac. 11, 5. – 2) poet. übtr. = ferinus, tierisch, wild dem Äußern nach, vultus, Ov.: figura, Prop. – II) auf dem Lande = auf dem Lande lebend, zum Landleben od. Landbau gehörig, ländlich, bäurisch, der Bauern (Ggstz. urbanus), 1) eig.: Musa, Lucr.: mus, Feldmaus (Ggstz. urbanus), Hor.: hospitium, Cic.: amiculum, Nep.: vestitus, Nep.: vasa, Sall. fr.: ferramentum, Liv.: scamnum, Val. Max.: sermo, Liv.: vita agrestis, das bäurische Leben (im Ggstz. zu vita rustica, das Landleben), Cic.: vita agrestis et rusticus cultus, Liv.: agresti loco natus, Vell.: Numidae agrestes, Ackerbau treibende, Sall.: dah. homo agrestis od. subst. bl. agrestis, is, m., der »Landmann, Landwirt, Mann (Gast) vom Lande« usw., Cic., Hor. u.a.: a quodam agresti nationis Termestinae, Tac.: Singular auch kollektiv, urbanos et agrestem confertum in arta tecta aestu ac vigiliis angebat, Liv. 3, 6, 3. Vgl. übh. Drak. Liv. 3, 6, 3. – 2) übtr., wie unser bäurisch, im Ggstz. zum Gebildeten, Feinen, von intellektueller u. moralischer Roheit = ungebildet, ungesittet, unmanierlich, ungeschliffen, ungeschlacht, roh, im mildern Sinne derb, senex durus ac paene agrestis, Cic.: servi agrestes et barbari, Cic.: dominus agr. ac furiosus, barsch u. hitzig, Cic.: genus hominum, Sall.: agreste Latium, Hor.: rustica vox et agrestis, Cic.: sonus vocis agrestis, Cic.: animus agrestis ac durus, Cic.: vita haec rustica, quam tu agrestem vocas, Cic.: fera agrestisque vita (Ggstz. vita mansueta), Vitr.: dah. agrestiores Musae, die mehr bäurischen, gröbern Musen (= die praktischen Beschäftigungen [die Beredsamkeit usw.], im Ggstz. zu den mansuetiores Musae, d.i. der Philosophie), Cic. or. 12 (dazu Piderit). – subst., agrestis, is, m., der Ungebildete usw., aliquis agr. (Ggstz. doctissimus homo), Cic.: non modo docti, sed etiam agrestes, Cic. – / Abl. Sing. auch agreste, Sall. hist. fr. 1, 116 (119); vgl. Charis. 120, 30: Genet. Plur. agrestum, Verg. georg. 1, 10. Ov. met. 14, 635. – Superl. ferae et agrestissimae gentes, Cassiod. var. 7, 4.
-
20 conatus
cōnātus, ūs, m. (conor), der Ansatz, Anlauf, a) als Anstrengung des Körpers oder seiner Glieder, conatus aliquis supra vires, Scrib.: quod in certamine saliendi fieri videmus, ut conatum longius petant (nehmen), Quint.: u. so (im Bilde) multos saepe conatus frustra capere, Liv.: primo statim conatu iuxta cubiculum alcis decidere, beim ersten Auffluge, Suet.: u. im Bilde, crebris parvisque conatibus se attollere, Quint.: nihil probantes nisi planum et humile et sine conatu, ohne Aufschwung, Quint. – b) als Anstrengung der Sinne, der Drang, Trieb, dedit natura beluis et sensum et appetitum, ut altero conatum haberent ad naturales pastus capessendos, altero secernerent pestifera a salutaribus, Cic. de nat. deor. 2, 122. – c) als geistige Anstrengung, das Beginnen, der Versuch (Ggstz. perfectio u. dgl.), nulla est enim ullo in genere laus oratoris, cuius in nostris orationibus non sit aliqua si non perfectio, at conatus tamen atque adumbratio, Cic.: nam in pueris oratio perfecta nec exigi nec sperari potest; melior autem est indoles laeta generosique conatus, Quint. – d) als milit. u. polit. Anstrengung, und zwar: α) als Kraftaufwand, Bemühen, Mühe, tumultus Gallicus haud magno conatu brevi oppressus est, Liv.: profectus magno conatu ad hostes, Liv.: quo maiore conatu studioque aguntur, eo leviora infirmioraque existimo, Cic. – β) als Beginnen, Versuch, die Absicht, die beabsichtigte, versuchte Unternehmung (Ggstz. consilium, Plan; u. factum, Tat, effectus, Ausführung), c. furiosus, Val. Max.: irritus, Sen.: conatus tam audax traiiciendarum Alpium et effectus, Liv.: in ipso conatu belli gerendi revocari (vom Konsul), Liv.: urbis amplius temptandae in praesentia (für den Augenblick) conatu absistere, Liv.: a conatu resistendi deterreri, Nep.: hoc conatu desistere, Caes.: de spe conatuque depelli, Cic.: religione ab hoc conatu repelli, Cic.: furentis hominis conatum atque audaciam comprimere, Cic.: parare omnem conatum in perniciem alcis, Cic. – im Plur., vani conatus, Liv.: magni c., Sen.: c. ingentes adversus Britanniam, Tac.: nefarii, Cic.: conatus alcis comprimere, Cic. u. Liv.: conatus adversariorum infringere, Cic.: omnes illorum conatus investigare et consequi, Cic.: conatibus alcis occurrere, Auct. b. Alex.: omnes alcis motus conatusque prohibere, Cic.: alcis conatus reprimere, Cic.: Tib. Gracchi conatus perditos vindicare, Cic.
См. также в других словарях:
Furiosus — Furiosus, Wahnsinniger. Steht unter Vormundschaft, in lichten Zwischenräumen aber ist er rechtlich handlungsfähig … Herders Conversations-Lexikon
furiosus — Mad; insane; a madman; a lunatic who is violent … Ballentine's law dictionary
Furiosus absentis loco est — A madman is in the same position as a person who is absent … Ballentine's law dictionary
Furiosus furore solo punitur — A lunatic is punished by his madness alone. State v Strasburg, 60 Wash 106, 110 P 1020. If a man becomes non compos after he commits a crime, he shall not be indicted; if after conviction, he shall not receive judgment; if after judgment, he… … Ballentine's law dictionary
Furiosus furore solum punitur — Only because of his insanity, a lunatic is not punished. See 4 Bl Comm 24 … Ballentine's law dictionary
Furiosus nullum negotium contrahere (gerere) potest (quia non intelligit quod agit) — An insane person cannot make a contract (because he cannot understand what he is doing.) … Ballentine's law dictionary
Furiosus nullum negotium gerere potest, quia non intelligit quod agit — A lunatic cannot transact any business, because he does not understand what he is doing. It is a rule, not merely of municipal law, but of universal law, that contracts of all such persons are utterly void. The Roman law adopted this doctrine as… … Ballentine's law dictionary
Furiosus stipulari non potest nee aliquod negotium agere, qui non intelligit quid agit — An insane person who does not understand what he is doing, cannot contract nor transact any business … Ballentine's law dictionary
Pyrococcus furiosus — Taxobox color = #taxobox color|Archaea name= Pyrococcus furiosus domain = Archaea phylum = Euryarchaeota classis = Thermococci ordo = Thermococcales familia = Thermococcaceae genus = Pyrococcus species = P. furiosus binomial = Pyrococcus furiosus … Wikipedia
Pyrococcus furiosus — Systematik Stamm: Euryarchaeota Klasse: Thermococci Ordnung: Thermococcales Familie: Thermococcaceae … Deutsch Wikipedia
Pyrococcus furiosus — Saltar a navegación, búsqueda ? Pyrococcus furiosus Clasificación científica Dominio: Archaea Filo … Wikipedia Español