-
1 fraudare
fraudare vt lett v. defraudare -
2 fraudare
-
3 fraudare
книжн.см. defraudare -
4 fraudare
гл.общ. обманывать -
5 fraudo
Fraudo, fraudas, fraudare: cuius passiuum est Fraudor. Plin. Tromper, Endommager pour son prouffit faire, Frauder.\Fraudare genium. Plaut. Se priver de touts aisements, tant de bouche qu'autres, Ne s'oser bien faire, de paour de despendre, Ne se donner point de bon temps.\Fraudare mutuationibus. Cic. Tromper par emprunter.\Fraudare nomine veteri. Cic. Frustrer, Priver, Frauder.\Fraudare aliquem pecunia. Cic. Luy oster argent par cautelle, Le priver.\Fraudare stipendium militum, et praedam omnem domum auertere. Caesar. Leur retenir leurs gaiges.\Fraudare aliquem testimonio suo. Colum. Taire loz d'autruy, et ne vouloir pas dire le bien qui est en luy.\Fraudare se victu suo. Liu. Espargner sur ce qu'on doibt manger par necessité. -
6 abdarben
abdarben, sich etwas von seinem Essen (etwas am Munde), de mensa sua detrahere aliquid. – sich die Speise am Munde a., fraudare se victu suo; fraudare ventrem. – sich nichts a., defraudare nihil sibi.
-
7 betrügen
betrügen, fraudare. – circumscribere (jmd. be- od. übervorteilen, um sein Vermögen bringen). – fraudem oder fallaciam alci facere. dolum alci nectere, confingere (jmdm. einen Betrug spielen). – inducere (zu etwas Schädlichem verleiten durch trügerischen Rat). – decipere, auch mit dem Zus. fraude (unter dem Schein des Nutzens berücken, hinter das Licht führen, hintergehen). – destituere (den Verleiteten-Berückten plötzlich da, wo er unsere Hilfe erwartet, im Stiche lassen). – fallere, auch mit dem Zus. fraude (jmd. täuschen, bes. durch Worte). – circumvenire (hintergehen). – fraude od. dolo capere. eludere (durch Betrug u. List berücken, listig betr.). – alci imponere, absol. (jmdm. etwas weismachen, aufheften). – alci fucum facere (jmdm. blauen Dunstvormachen). – alci verba dare (nur leere Worte geben, aber keine Tat folgen lassen, listig täuschen). – frustrari (jmd. auf die Erfüllung eines von uns gegebenen Versprechens vergebens warten lassen, ihn in seinen Hoffnungen betrügen) – betrogen werden, auch fraudem pati. – jmd. um etwas b., fraudare, defraudare alqm alqā re: jmd. zu b. suchen, fraude alqm tentare; fallaciam intendere in alqm: das hat mich betrogen, hoc mihi fraudi fuit. – ich habe mich in meiner Hoffnung betrogen, spes me fefellit od. destituit od. frustrata est. – Betrügen, das, s. Betrug.
-
8 bringen
[518] bringen, I) im allg.: A) eig.: ferre (tragen, schaffen). – movere (fortbewegen, bewegend fortbringen). – asportare (forttragen, wegschaffen von einem Orte nach einem andern). – afferre. apportare (herbeischaffen). – adducere (herbeiführen, z. B. adducas equum). – perducere (an seinen Bestimmungsort hinführen). – deducere (begleitend, geleitend, beschützend, bewachend von einem Orte weg-, u. wohin führen, z. B. alqm Romam, secum Romam: u. alqm domum: u. alqm in carcerem). – ducere (führen, abführen, z. B. alqm in carcerem: u. mit von wo od. wohin nehmen, z. B. alqm secum ex Asia: u. uxorem in convivium). – deferre (von einem Orte weg an einen andern Ort hinbringen, z. B. litteras ad Caesarem). – perferre (bis ganz hin, an den Ort seiner Bestimmung tragen; überbringen, z. B. litteras ad alqm). – referre (zurücktragen, bringen, z. B. domum ab aede Veneris vasa; dann auch deferre u. referre = etwas wohin bringen, um es dort niederzulegen, aber def. aus freiem Antrieb, ref. schuldigermaßen, als Tribut, z. B. pecuniam ad aerarium). – advehere (herbeiführen zu Wagen od. zu Schiffe). – von der Stelle b., loco movere: der Südwind bringt Regen, auster apportat imbres: der Nordwestwind bringt Hagel, corus grandines infert.
B) uneig.: 1) hervorbringen: ferre. efficere. – efferre. proferre (hervorbringen). – afferre. parĕre. movere. creare (verursachen; alle z. B. odium). – habere (an sich haben, z. B. Neid, Haß, invidiam: wieviel Leid sie bringen, quantum luctus habuerint). – esse mit Dativ (gereichen zu etc., z. B. honori, odio, invidiae, jmdm., alci). – invehere (gleichs. herführen, herausführen, z. B. quemcumque casum fortuna invexerit: u. quae [mala] tibi casus invexerat). – Früchte b., fructus ferre, edere, gignere: der Acker bringt achtfach, ager effert od. efficit cum octavo. – 2) bewirken, eine Kraft, einen Einfluß auf etwas haben: efficere. – es weit worin b., in alqa re procedere, proficere, progredi, progressus facere (z. B. in der Tugend, Gelehrsamkeit etc.): es weiter in etwas gebracht haben als andere, alqā re antecedere alios, praestare aliis: er hat es weit gebracht, d. i. hat ein großes Vermögen erworben, magnas sibi peperit (od. collegit) divitias. – das Leben hoch b., diu vivere; sehr hoch, ad summam senectutem venire. – es od. jmd. dahin bringen, daß etc., s. dahin.
II) in Verbindung mit Präpositionen, in verschiedenen, sowohl eig. als uneig. Bedeutungen, u. zwar: 1) mit an: an sich bringen, acquirere (erwerben); parare. comparare [519]( anschaffen); suum facere (zu dem seinigen machen); potiri alqā re (sich in Besitz setzen); usucapere (durch langen Besitz oder Verjährung erwerben). – es an jmd. b., lacessere alqm (jmd. neckend zum Widerstand reizen); irritare alqm (jmd. zum Zorn reizen). – an das Volk b., ad populum ferre (z. B. rogationem od. legem): die Sache an den Senat b., rem ad senatum referre. – an den Mann b., s. anbringen no. II, a. – an das Tageslicht (an den Tag, an das Licht) b., s. Tageslicht. – 2) mit auf: auf die Beine bringen, s. aufbringen no. II, a. – etwas auf jmd. b., culpam alcis rei in alqm conferre: man konnte nichts auf ihn b., nullo crimine convincipotuit. – es auf 80 Jahre b., octoginta annos vivere, conficere, complere: er hat sein Leben auf mehr als 40 Jahre gebracht, quadragesimum annum excessit, egressus est. – 3) mit aus: Flecken aus etwas b., maculas tollere. – jmdm. etwas aus dem Kopfe (Sinne, Gedanken) bringen, alcis animum abducere ab alqa re; alqm sententiā deducere od. demovere. alqm a consilio revocare (erstere von einer Meinung, letzteres von einem Vorhaben abbringen). – 4) mit in: in Ansehen, in Ordnung, in Gefahr etc. b., s. Ansehen (das), Ordnung etc. – 5) mit der Präpos. mit: mit sich b., d. i. a) bei sich haben, afferre; apportare. – b) erfordern: ferre; postu lare:'die Lage des Staats bringt es so mit sich, tempora rei publicae ita ferunt: die Jugend bringt es mit sich, adulescentia haec fert: die Zeit bringt es mit sich, tempus postulat od. ita fert: wenn es die Sache mit sich bringt, si res fert od. (zukünftig) feret: wie es die Sache selbst mit sich bringt, sicuti res ipsa cogit: je nachdem es die Sache mit sich bringt, pro (od. e) re nata. – 6) mit über: Truppen über den Fluß b, copias trans flumen traicere. – sehr viel Unglück über jmds. Haus od. Familie b., plurima mala in domum alcis inferre. – 7) mit um: jmd. um etwas b., alci alqd auferre; alqm alqā re privare (berauben, w. s.), fraudare od. defraudare (betrügen, w. s.): jmd. um ein Vergnügen b., fraudare alqm voluptate. – 8) mit unter: unter die Leute b., s. austragen no. I, B. – 9) mit von: vom Leben zum Tode b., s. Leben (das). – jmd. von Sinnen b., s. Sinn no. III. – 10) mit vor: etw. vor jmd. b, alqd deferre ad alqm (z. B. causam ad iudicem); alqd referre ad alqm (berichtend vortragen, z. B. ad senatum, ad populum). – etwas vor sich b., divitiis se augere: er hat viel vor sich gebracht, magnas divitias peperit. – 11) mit zu: zu den Akten b., in acta od. tabulas referre. – zu dem vorigen Zustand b., in integrum restituere: zu Ende b., s. beendigen. – es zu etwas b. (d. i. sich Vermögen erwerben), divitias sibi parĕre; divitiis se augere: es zu etwas (zu Vermögen) gebracht haben, rem habere coepisse: es zu etwas Großem bringen, summa consequi: es bis zu 80 Jahren u. dgl. bringen, s. oben no. II, 2 mit »auf«. – jmd. zu etwas b., alqm ad alqd adducere,perducere; persuadere alci, ut etc. (durch Überredung); elicere alqm ad alqd (durch Lockungen, List [520] etc.): ich kann nicht dazu gebracht werden, zu glauben, daß dieses sei, non adducor, ut credam hoc esse; od. bl. non adducor, ut hoc sit. – jmd. wieder zu sich bringen, excitare alqm (z. B. torpentem vini odore).
-
9 darben
darben, egēre. in egestate esse. – vitam in egestate degere (in Armut leben). – fraudare se victu. fraudare ventrem (sich alles am Munde abdarben).
-
10 entziehen
entziehen, detrahere. – subtrahere (unter der Hand wegnehmen, entreißen). – subducere (unter der Hand wegtun, benehmen). – adimere (abnehmen, z.B. das Bürgerrecht, civitatem). – abstrahere ab etc. (mit Gewalt von etwas abziehen, entfernen; dann = von jmd. wegschleppen, z.B. a parentibus liberos). – eripere alqm alci rei (gewaltsam entreißen, z.B. alqm poenae, periculo). – fraudare alqm (alqd) alqā re (unrechtmäßigerweise e., um etwas betrügen, z.B. alqm cibo victuque: u. lucernam oleo). – privare alqm alqā re (einer Sache berauben, z.B. patriam aspectu [769] suo: u. alqm communi luce). – dem Staate seine Dienste e., rei publicae deesse: jmdm. den Schlaf e., somno prohibere alqm. – einen dem Blicke jmds. e., alcis conspectum auferre alci (z.B. contioni); alqm a conspectu od. ab oculis alcis removere: dem Blicke od. den Augen entzogen werden, ex oculis od. e conspectu auferri, eripi; e conspectu tolli; ab oculis od. a conspectu removeri. – sich einer Sache entziehen, se removere, recedere ab alqa re (sich von etwas zurückziehen). – vitare, evitare, devitare alqd (sich mit etwas nicht befassen wollen, etwas vermeiden). – deesse alci rei (seine Hilfe od. Dienste entziehen). – alqd deprecari (sich etwas verbitten, z.B. ein Amt). – alqd detrectare (verweigern, nicht tun wollen, z.B. militiam, pugnam). – alqd subterfugere (heimlich zu entgehen suchen, z.B. militiam). – sich den öffentlichen Geschäften e., deesse rei publicae. abstinere administratione rei publicae (wenn man sie noch nicht geführt hat); a re publica recedere. a negotiis publicis se removere (wenn man sie geführt hat): ganz, se subtrahere ab omni parte rei publicae; abducere se ab omni rei publicae cura. – sich jmds. Anblick od. Blicken (Augen) e., se removere ab alcis conspectu od. oculis; recedere ab alcis conspectu; fugere alcis conspectum; vitare alcis oculos od. aspectum: sich seinen Verfolgern e., se eripere sequentibus. – sich alle Lebensmittel e., suo se fraudare victu.
-
11 fiducia
fīdūcĭa, ae, f. [fido] [st1]1 [-] confiance. - alicujus fiducia, Cic. Verr. pr. 40: confiance en qqn. - fiducia mei, Virg. En. 8, 395: confiance en moi. - ea tuā se fiduciā facere dicebat, Cic. Verr. 5, 136: il faisait cela, disait-il, par confiance en toi. - fiducia civitatis, Cic Verr. 5, 167: confiance dans le titre de citoyen romain. - fiducia stabilis benevolentiae, Cic. Lael. 52: confiance dans un dévouement solide. - fiducia loci, Caes. BG. 7, 19: avantage d'une position (confiance qu'elle donne). [st1]2 [-] confiance en soi, assurance, hardiesse. - Caes. BG. 7, 76, 5 ; Liv. 30, 29, 4. - fiduciam facere alicui, Sen. Ep. 24, 12: donner de l'assurance à qqn. - tanta fiducia sui: une si grande confiance en soi. - fiduciam alicui afferre, Caes.: donner de l'assurance à qqn, inspirer de la confiance à qqn. - fiduciam prae se ferre, Quint.: montrer trop d'assurance. - non quo fiducia desit (mihi), Ov. H. 17, 37: ce n'est pas que je manque de hardiesse. [st1]3 [-] fidélité. - Plaut. Trin. 1, 2, 105; Aul. 3, 6, 50. [st1]4 [-] cession fiduciaire, cession de bien sur parole, fidéiscommis (ce qui est confié à la bonne foi, avec engagement moral de restituer sous certaines conditions en temps et lieu). - Cic. Off. 3, 61. - judicium fiduciae, Cic. Com. 16: instance pour non-observation de contrat fiduciaire (instance traitant d'un abus de confiance). - per fiduciae rationem fraudare aliquem, Cic. Cic. 7: tromper qqn dans une cession fiduciaire. [st1]5 [-] bien donné en hypothèque, gage, nantissement, dépôt. - fiduciam accipere, Cic. Flac. 51: recevoir un dépôt. - fiducia commissa, Cic.: objet donné en gage.* * *fīdūcĭa, ae, f. [fido] [st1]1 [-] confiance. - alicujus fiducia, Cic. Verr. pr. 40: confiance en qqn. - fiducia mei, Virg. En. 8, 395: confiance en moi. - ea tuā se fiduciā facere dicebat, Cic. Verr. 5, 136: il faisait cela, disait-il, par confiance en toi. - fiducia civitatis, Cic Verr. 5, 167: confiance dans le titre de citoyen romain. - fiducia stabilis benevolentiae, Cic. Lael. 52: confiance dans un dévouement solide. - fiducia loci, Caes. BG. 7, 19: avantage d'une position (confiance qu'elle donne). [st1]2 [-] confiance en soi, assurance, hardiesse. - Caes. BG. 7, 76, 5 ; Liv. 30, 29, 4. - fiduciam facere alicui, Sen. Ep. 24, 12: donner de l'assurance à qqn. - tanta fiducia sui: une si grande confiance en soi. - fiduciam alicui afferre, Caes.: donner de l'assurance à qqn, inspirer de la confiance à qqn. - fiduciam prae se ferre, Quint.: montrer trop d'assurance. - non quo fiducia desit (mihi), Ov. H. 17, 37: ce n'est pas que je manque de hardiesse. [st1]3 [-] fidélité. - Plaut. Trin. 1, 2, 105; Aul. 3, 6, 50. [st1]4 [-] cession fiduciaire, cession de bien sur parole, fidéiscommis (ce qui est confié à la bonne foi, avec engagement moral de restituer sous certaines conditions en temps et lieu). - Cic. Off. 3, 61. - judicium fiduciae, Cic. Com. 16: instance pour non-observation de contrat fiduciaire (instance traitant d'un abus de confiance). - per fiduciae rationem fraudare aliquem, Cic. Cic. 7: tromper qqn dans une cession fiduciaire. [st1]5 [-] bien donné en hypothèque, gage, nantissement, dépôt. - fiduciam accipere, Cic. Flac. 51: recevoir un dépôt. - fiducia commissa, Cic.: objet donné en gage.* * *Fiducia, fiduciae, Fiance et asseurance.\Nunc propter te, tuamque prauos factu'st fiduciam. Plaut. Se confiant en toy, Pour la confiance qu'il ha en toy.\Minimae fiduciae exercitus. Liu. A qui on ne se fie gueres.\Mea fiducia promisit. Plaut. A ma fiance ou adveu.\Nihil est quod in dexteram aurem fiducia mei dormias. Plin. iunior. En t'attendant et fiant à moy, Sur mon attente.\Fiducia sui. Liu. Hardiesse et fiance qu'on ha de soymesme.\Qua fiducia id facere audeam, nec quid me nunc faciam icio. Terent. De quelle hardiesse.\Tantum illis in virtute ac fide Theodori fiduciae fuit. Liu. Tant se fioyent en la vertu, etc. Tant avoyent de fiance en, etc.\Fiduciam etiam diligentiae tibi habeo, vt credam te omni ratione id acturum. Plin. iunior. Je croy que tu seras si diligent que, etc.\Fiducia. Quand aucun voulant recouvrer deniers, vendoit son heritage par condition que l'acheteur luy promettoit à part et hors le contract de luy en faire revente en rendant son principal et les usures.\Fiduciam accipere. Cic. Vide ACCIPIO. Acheter heritage à ceste charge.\Fiduciam committere. Cic. Vendre à rachet, et à la charge de le povoir racheter quand on vouldra. -
12 fraildare
обманывать, fraudandorum creditorun consilium (1. 67 § 1. 2 D. 36. 1. 1. 4 § 19 D. 40. 5. 1. 10 § 14. 1. 17 § 1 D. 42, 8. 1. 10 pr. § 1 eod.);exceptio fraudatorum credit. (1. 9 § 5 D. 12, 2. 1. 7 § 10 D. 2, 14. 1. 3 § 3 D. 17, 2);
fraudare legem, edictum, обойти закон (1. 42 pr. D. 29, 2. 1. 64 § 1 D. 35, 1);
fraudatum vectigal, fraudatus census, тайный привоз товаров, утайка пошлин (1. 8 pr. D. 39, 4. 1. 1 C. 9, 41);
fraud. annonam publicam - contra anuonam facere, заниматься перекупкой хлеба, барышничать хлебом (1. 1. 2. pr. D. 48, 12);
fraudare aliquem aliqua re, лишать кого, hereditate (1. 2. D. 28, 4. 1. 26 § 2 D. 40, 5 1. 4 D. 47, 11).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > fraildare
-
13 fraudo
fraudo (arch. frūdo), āvi, ātum, 1 (archaic perf. subj.:(α).fraudassis,
Plaut. Rud. 5, 2, 58; in the dep. form:fraussus sit,
id. As. 2, 2, 20; cf.: frausus erit, fraudem commiserit, Paul. ex Fest. p. 91 Müll.), v. a. [fraus], to cheat, beguile, defraud one of any thing (class.; syn.: fallo, frustror, circumvenio; inesco, deludo, decipio, etc.).Aliquem aliqua re:(β).cum Caecilius a Vario magnā pecuniā fraudaretur,
Cic. Att. 1, 1, 3; cf.:grano uno fraudare decumanum,
id. Verr. 2, 3, 8, § 20:milites praedā,
Liv. 2, 42, 1:milites stipendio,
Just. 6, 2:aurigarios mercede,
Suet. Ner. 5:multos minutis mutuationibus,
Cic. Fl. 20, 47:quos equidem non fraudaverim debitā laude,
Quint. 2, 14, 1:nationes suā gloriā,
Plin. 32, 6, 21, § 62:aliquem triumpho,
Suet. Calig. 48:legentes judicio maximi auctoris,
Quint. 9, 1, 25:pueros somno (Aurora),
Ov. Am. 1, 13, 17:amantem spe,
id. M. 14, 715:superos ture,
Phaedr. 4, 20, 19:artus seniles animā,
Ov. M. 7, 250:(animus) mutila sentit quaedam et quasi decurtata: quibus, tamquam debito fraudetur, offenditur,
Cic. Or. 53, 178:nec fraudare suo veteri nomine,
id. Fin. 5, 30, 91 (v. Madvig ad h. 1.):verba aliqua sui parte,
Quint. 11, 3, 52:nomina origine,
Ov. M. 7, 654:praeclarum factum memoriā,
Vell. 2, 92:bellum sanguine,
Luc. 2, 305:fraudans se ipse victu suo,
Liv. 2, 10 fin.; 5, 47, 10.—Simply aliquem:(γ).quod ille unciatim vix de demenso suo, suum defraudans genium, compersit miser,
Ter. Phorm. 1, 1, 10:quis sit, qui socium fraudarit et fefellerit, consideremus,
Cic. Rosc. Com. 6, 17: VTI NE PROPTER TE FIDEMVE TVAM CAPTVS FRAVDATVSVE SIEM, an old legal formula in Cic. Off. 3, 17, 70:fidentem,
Plaut. As. 3, 2, 15:quempiam,
Cic. Caecin. 3, 7:creditores,
id. Phil. 6, 4, 11:aliquem in hereditaria societate,
id. Quint. 24, 76:lucernas (sc. oleo),
to deprive of, Hor. S. 1, 6, 124:ipso jure rescindi quod fraudandae legis gratia esset ascriptum,
i. e. to violate, Dig. 35, 1, 64.—With a homogeneous object:II.metuo in commune, ne quam fraudem frausus siet,
Plaut. As. 2, 2, 20.—Transf., to embezzle a thing from a person, to purloin, steal; to withdraw, to diminish (perh. not in Cic.):hi stipendium equitum fraudabant,
Caes. B. C. 3, 59, 3: cf.of the same: fraudata restituere,
id. ib. 3, 60 fin.:annonam publicam,
Dig. 48, 12, 1:vectigal,
Papin. ib. 39, 4, 8:quod ego frudavi,
Plaut. Trin. 2, 4, 11 Ritschl N. cr. (but not in id. Rud. 5, 2, 58, where the correct read. is defraudassis):bellum adversus Turnum propter fraudatas Laviniae nuptias fuit,
withdrawn, not granted, Just. 43, 1:sic gignitur laudatus ille pallor, saturitate fraudatā,
diminished, weakened, Plin. 9, 39, 64, § 138. -
14 frudo
fraudo (arch. frūdo), āvi, ātum, 1 (archaic perf. subj.:(α).fraudassis,
Plaut. Rud. 5, 2, 58; in the dep. form:fraussus sit,
id. As. 2, 2, 20; cf.: frausus erit, fraudem commiserit, Paul. ex Fest. p. 91 Müll.), v. a. [fraus], to cheat, beguile, defraud one of any thing (class.; syn.: fallo, frustror, circumvenio; inesco, deludo, decipio, etc.).Aliquem aliqua re:(β).cum Caecilius a Vario magnā pecuniā fraudaretur,
Cic. Att. 1, 1, 3; cf.:grano uno fraudare decumanum,
id. Verr. 2, 3, 8, § 20:milites praedā,
Liv. 2, 42, 1:milites stipendio,
Just. 6, 2:aurigarios mercede,
Suet. Ner. 5:multos minutis mutuationibus,
Cic. Fl. 20, 47:quos equidem non fraudaverim debitā laude,
Quint. 2, 14, 1:nationes suā gloriā,
Plin. 32, 6, 21, § 62:aliquem triumpho,
Suet. Calig. 48:legentes judicio maximi auctoris,
Quint. 9, 1, 25:pueros somno (Aurora),
Ov. Am. 1, 13, 17:amantem spe,
id. M. 14, 715:superos ture,
Phaedr. 4, 20, 19:artus seniles animā,
Ov. M. 7, 250:(animus) mutila sentit quaedam et quasi decurtata: quibus, tamquam debito fraudetur, offenditur,
Cic. Or. 53, 178:nec fraudare suo veteri nomine,
id. Fin. 5, 30, 91 (v. Madvig ad h. 1.):verba aliqua sui parte,
Quint. 11, 3, 52:nomina origine,
Ov. M. 7, 654:praeclarum factum memoriā,
Vell. 2, 92:bellum sanguine,
Luc. 2, 305:fraudans se ipse victu suo,
Liv. 2, 10 fin.; 5, 47, 10.—Simply aliquem:(γ).quod ille unciatim vix de demenso suo, suum defraudans genium, compersit miser,
Ter. Phorm. 1, 1, 10:quis sit, qui socium fraudarit et fefellerit, consideremus,
Cic. Rosc. Com. 6, 17: VTI NE PROPTER TE FIDEMVE TVAM CAPTVS FRAVDATVSVE SIEM, an old legal formula in Cic. Off. 3, 17, 70:fidentem,
Plaut. As. 3, 2, 15:quempiam,
Cic. Caecin. 3, 7:creditores,
id. Phil. 6, 4, 11:aliquem in hereditaria societate,
id. Quint. 24, 76:lucernas (sc. oleo),
to deprive of, Hor. S. 1, 6, 124:ipso jure rescindi quod fraudandae legis gratia esset ascriptum,
i. e. to violate, Dig. 35, 1, 64.—With a homogeneous object:II.metuo in commune, ne quam fraudem frausus siet,
Plaut. As. 2, 2, 20.—Transf., to embezzle a thing from a person, to purloin, steal; to withdraw, to diminish (perh. not in Cic.):hi stipendium equitum fraudabant,
Caes. B. C. 3, 59, 3: cf.of the same: fraudata restituere,
id. ib. 3, 60 fin.:annonam publicam,
Dig. 48, 12, 1:vectigal,
Papin. ib. 39, 4, 8:quod ego frudavi,
Plaut. Trin. 2, 4, 11 Ritschl N. cr. (but not in id. Rud. 5, 2, 58, where the correct read. is defraudassis):bellum adversus Turnum propter fraudatas Laviniae nuptias fuit,
withdrawn, not granted, Just. 43, 1:sic gignitur laudatus ille pallor, saturitate fraudatā,
diminished, weakened, Plin. 9, 39, 64, § 138. -
15 fiducia
fīdūcia, ae f. [ fido ]1)а) уверенность (f. alicujus C, V)б) упование, надежда ( rei alicujus C)2) уверенность в себе, самоуверенностьafferre alicui fiduciam Hirt — внушить кому-л. веру в себя4) юр. акт, основанный на доверииjudicium fiduciae C — приговор по actio fiduciae (см. fiducia 5.)per fiduciae rationem fraudare aliquem C — пользуясь доверием, обмануть кого-л.5) юр. фидуция, т. е. вещь, продаваемая с правом обратной её покупки ( в отличие от mancipatio) в течение определённого времени -
16 mutuatio
mūtuātio, ōnis f. [ mutuor ] -
17 annuus
annuus, a, um (annus), I) ein Jahr-, jahraus jahrein dauernd, sich auf ein Jahr erstreckend, auf ein Jahr ausreichend, auf ein Jahr beschränkt, jährig, tempus, Cic.: provincia, Cic.: magistratus, Caes.: oppugnatio, Liv.: viginti duo stipendia annua, Liv.: merces annua, Plaut. Bacch. bei Non. 334, 4: annua aera (Sold) habes, annuam operam ede, Liv.: alii (principes) vix annui et bimi, Lampr.: ut simus annui, auf ein Jahr beschränkt bleibe = ein Jahr lang (in der Provinz) bleibe, Cic. – II) alle Jahre wiederkehrend od. geschehend, jährlich (s. Otto Tac. ann. 1, 15 extr. p. 114), solis cursus (Plur.), Cic.: anfractus (Plur.), Cic.: commutationes, Cic.: frigorum et calorum varietates, Cic.: labor agricolarum, Cic.: celebratio, ludi, Tac.: sacra, Verg.: sollemnia, Prop.: liba, Ov.: annuā vice, Plin.: annuis vicibus, Plin. – subst., annuum, ī, n., u. gew. Plur. annua, ōrum, n., das Jahrgeld, Jahrgehalt, alienae uxori annuum praebere, Sen.: si cui annuum relictum fuerit, Ulp. dig.: annua accipere, Plin. ep.: praebitis annuis alqm fraudare, Suet.; vgl. die Auslgg. zu Suet. Tib. 50, 1. – / Arch. Abl. Plur. annueis, Corp. inscr. Lat. 1, 206, 92 u. 102.
-
18 creditor
crēditor, ōris, m. (credo), der Gläubiger (Ggstz. debitor, der Schuldner), cr. acerbus, Sen.: cr. lentus (geduldiger) et sapiens (vernünftiger), Sen.: cr. onerosus (lästiger), ICt.: u. (im Bilde) venter non molestus est creditor; parvo dimittitur, Plin. – Damasippi cr., Hor.: quidam creditores Salaminiorum, Cic.: cr. totius summae, Quint. – causa (Rechtssache) creditorum, Cic.: tabulae creditoris, Cic. – accipere pecuniam a creditore, Sen.: privilegio anteponi ceteris creditoribus, Traian. in Plin. ep.: appellari a creditoribus, Quint.: nihil referre, ab hoste in acie, an in foro sub creditoribus caderet, Suet.: postquam Tusculana villa creditoribus cesserat, Suet.: decoquere creditori od. creditoribus suis, Sen. u. Plin.: qui solus creditor exstiterim, Plin. ep.: fraudare creditores, Cic.: alqs instat ut creditor et saepius die appellat (bildl. v. Bauche), Plin.: respondere creditoribus, Sen. fr.: creditoribus satisfacere, Suet.: quadrantem creditoribus solvere, Vell.: non solvere creditori suo pecuniam od. nomina, Sen.: illic stat acerbus super caput creditor, Sen.: tradere possessiones creditoribus, Caes.
-
19 infinitus
īnfīnītus, a, um (in u. finio), nicht durch Grenzen bestimmt, I) unbegrenzt, grenzenlos, unendlich (Ggstz. finitus), 1) eig., dem Raume nach: altitudo, Cic.: ingens infinitumque pelagus, Mela: inf. materia, Cic.: mundus finitus infinito similis, Cic.: nihil cum habet extremum, infinitum sit necesse est, Cic.: magnitudines infinitissimae, Boëth. inst. arithm. 1, 4. – 2) übtr.: a) der Zeit nach, unbegrenzt, unendlich, endlos, unaufhörlich, tempus, Cic.: longa diei infinita aetas, Lucr.: bellum, auf Leben u. Tod, Nep.: u. so odium, Cic.: hoc fructu tanto desine studia tua infinitā istā cunctatione fraudare, Plin. ep. – b) der Zahl nach, grenzenlos, unendlich viel od. zahlreich, zahllos, unzählig, opera, Spart.: muscae, Lampr.: equitatus, Auct. b. Afr.: populi, Eutr.: rapinae, Eutr.: infinitus prope et innumerabilis numerus annorum, Gell.: societas, Cic.: inf. temporum od. causarum varietas, Cic.: m. Abl. (an), eorum iuventus infinita numero, immensa corporibus, Vell. 2, 106, 1. – c) der Ausdehnung, dem Umfang, dem Maße od. Grade nach, grenzenlos, endlos, unendlich (unendlich groß od. reich), unermeßlich, unabsehbar, maßlos, pondus, Iustin.: auri argentique pondus, Eutr.: magnitudo, Caes.: silva (Stoff), Cic.: potestas, Liv.: pretium, ICt.: labor, Cic.: occupationes, Nep.: cura (Sorgfalt), Quint.: pollicitationes, Asin. Poll. in Cic. ep.: spes, Cic.: amor, Val. Max.: infinitum est (es ist eine endlose Aufgabe, es würde kein Ende nehmen) m. Infin., Cic. ep. 1, 9, 23. Quint. 5, 10, 18 u. 11, 3, 121. – subst., īnfīnītum, ī, n., das Unendliche, Unermeßliche, α) absol., sectio in infinitum, Quint.: immensum quiddam et infinitum est, quod vobis debemus, Cic.: infinitum refert et lunaris ratio, Plin.: ne in infinitum abeamus, damit ich nicht die Beispiele ins Unendliche vermehre, Plin.: ad infinitum augere alqd, Plin.: ad infinitum crescere (v. Preis), Plin.: ad infinitum pervenire, eine unbegrenzte Stärke erlangen, Quint.: in infinito, ohne Einschränkung, ICt.: infinitum quantum, über alle Maßen, Plin.: infinito (unendlich) praestare ceteris eiusdem generis, Plin.: infinito se antecedebat, Sen. contr. exc. 3. praef. 6: infinito magis od. plus, unendlich mehr, Quint.: ut flammae infinito (unendlich) acrior vis est, Sen. de ben. 2, 27, 3. – β) m. Genet., eine unendliche Menge, infinitum auri atque argenti, Eutr. 6, 16: auri gemmarumque, Eutr. 9, 15: infinitum muscarum, Lampr. Heliog. 26, 9. – II) unbestimmt = ohne Bestimmung von Person u. Zeit, a) als rhet. u. philos. t. t., unbestimmt, abstrakt (Ggstz. definitus, certus), infinitior distributio, Cic.: res od. quaestio (Gegenstand der Rede), Cic.: res infinitior, Cic.: coniunctiones od. conexa, unbestimmte Aussagen, unbestimmter Folgesatz, Cic.: sin cuiquam nimis infinitum videtur, quod ita posui, ›quacumque de re‹, Cic. – b) als gramm. t. t., vocabula, Varro LL.: verbum inf., der Infinitiv, Quint.: ebenso modus infinitus, der Infinitiv, Ouint.: articuli (wie quis, quem, quoius), Varro LL.: sensus, Varro LL.
-
20 lucerna
lucerna, ae, f. (luceo), die Leuchte = die Lampe, Öllampe, I) eig. u. meton.: 1) eig.: lumen lucernae, Cic., lumina lucernarum (Grubenlampen), Plin.: luc. lucida, Apul.: lucernas fraudare olivo, Hor.: lucernas concinnare (zurechtmachen), Hieron.: lucernam accendere, Phaedr.: lucernam accendere sabbatis, Sen.: lucernam interimere (auslöschen), Trag. inc. fr.: vino et lucernis, nächtliche Gelage, Hor.: ante lucernas, vor Nachtzeit, Iuven.: ut accessit numerus lucernis, bei der Trunkenheit, weil Trunkene alles doppelt sehen, Hor. – 2) meton., die Nachtarbeit, Lukubration, haec ego non credam Venusinā digna lucernā, Iuven. 1, 51. – II) übtr., ein bei windstillen Nächten leuchtender Fisch, die Seeleuchte (Trigla lucerna, L.), Plin. 9, 82.
См. также в других словарях:
fraudare — FRAUDÁRE, fraudări, s.f. Acţiunea de a frauda. [pr.: fra u ] – v. frauda. Trimis de RACAI, 21.11.2003. Sursa: DEX 98 fraudáre s. f., pl. fraudări Trimis de siveco, 10.08.2004. Sursa: Dicţionar ortografic FRAUDÁRE … Dicționar Român
fraudare — frau·dà·re v.tr. OB frodare; defraudare {{line}} {{/line}} DATA: av. 1294. ETIMO: dal lat. fraudāre, v. anche fraude … Dizionario italiano
fraudare — /froderiy/ In the civil law, to deceive, cheat, or impose upon; to defraud … Black's law dictionary
fraudare — /froderiy/ In the civil law, to deceive, cheat, or impose upon; to defraud … Black's law dictionary
nemo videtur fraudare eos qui sciunt et consentiunt — /niymow vadiytar froderiy iyows kway sayant et kansenshiyant/ No one seems [is supposed] to defraud those who know and assent [to his acts] … Black's law dictionary
nemo videtur fraudare eos qui sciunt et consentiunt — /niymow vadiytar froderiy iyows kway sayant et kansenshiyant/ No one seems [is supposed] to defraud those who know and assent [to his acts] … Black's law dictionary
Nemo videtur fraudare eos qui sciunt, et consentiunt — (Civil law.) No one is deemed to defraud those persons who have knowledge and give their consent … Ballentine's law dictionary
flouer — [ flue ] v. tr. <conjug. : 1> • 1527, repris 1827; p. ê. var. de frouer « tricher au jeu »; a. fr. froer, lat. fraudare ♦ Vx Voler (qqn) en le dupant. ⇒ escroquer. ♢ Mod. (surtout au passif) Tromper (moralement). ⇒ duper. Il a été floué. ●… … Encyclopédie Universelle
frauder — [ frode ] v. <conjug. : 1> • 1355; lat. fraudare 1 ♦ V. tr. Vx Tromper, abuser. ♢ Mod. Commettre une fraude au détriment de (un créancier, l État, une administration...). ⇒ 2. voler. Frauder la douane, le fisc. 2 ♦ V. intr. Être coupable de … Encyclopédie Universelle
frouer — [ frue ] v. intr. <conjug. : 1> • 1732; arg.XVe « tromper au jeu »; lat. fraudare (→ flouer); p. ê. onomat. au sens actuel; cf. froufrou ♦ Chasse Imiter le cri de la chouette, du geai pour attirer les oiseaux (⇒ 1. pipée). ● frouer verbe… … Encyclopédie Universelle
frauda — FRAUDÁ vb. v. defrauda, delapida, sustrage. Trimis de siveco, 13.09.2007. Sursa: Sinonime fraudá vb. (sil. fra u ), ind. prez. 1 sg. fraudéz, 3 sg. şi pl. fraudeáză … Dicționar Român