Перевод: со всех языков на английский

с английского на все языки

fodio

  • 1 fodiō

        fodiō fōdī, fossus, ere    [FOD-], to dig, dig up: in fundo, T.: fodit, invenit auri aliquantum: humum, V.— To dig out, make by digging, excavate, mine: puteos, Cs.: cubilia (talpae), V.: argentum, L.: murum, undermine, O.— To prick, pierce, wound, thrust, stab: equi calcaribus armos, V.: ora hastis, L.: militem hastā, Ta.: Noli fodere, jog, T.: aquas (ungulā), O.—Fig., to goad, sting, disturb: te stimulis.
    * * *
    fodere, fodi, fossus V
    dig, dig out/up; stab

    Latin-English dictionary > fodiō

  • 2 fodio

    fŏdĭo, fōdi, fossum, 3 (ante-class. form of the inf. praes. pass. fodiri, Cato, R. R. 2, 4; Col. 11, 2, 35, but not in Plaut. Mil. 2, 4, 21, where the correct read. is exfodivi.— Also acc. to the first conj.: Illyrii restant sicis sibinisque fodantes, Enn. ap. Fest. p. 336 Müll.; cf.: fodare fodere, Paul. ex Fest. p. 84, 7 Müll.), v. n. and a. [Sanscr. root badh-, to dig, ava-bādha, dug out; Gr. bathos, bathus, benthos, abussos, etc., bothros, pit; hence, fossa, fundus (for fudnus); cf. Anglo-Sax. bodom; Engl. bottom; Germ. Boden, etc.; cf. Fick, Vergl. Wörterb. p. 131; Grimm, Deutsch. Wörterb. s. v. Boden], to dig, dig up, dig out (class.).—
    I.
    Lit.:

    numquam domum revertor, quin te in fundo conspicer Fodere aut arare,

    Ter. Heaut. 1, 1, 17; cf.: fodit;

    invenit auri aliquantum,

    Cic. Div. 2, 65, 134; and id. de Or. 2, 41, 174:

    vineas novellas fodere aut arare et postea occare,

    Varr. R. R. 1, 31, 1; cf.:

    ut hortum fodiat,

    Plaut. Poen. 5, 2, 59:

    hortum,

    Cato, R. R. 2, 4:

    arva,

    Ov. M. 11, 33:

    solum,

    Plin. 19, 6, 32:

    vites,

    Quint. 9, 4, 5:

    murum,

    to undermine, Ov. M. 11, 535; but, vallum, to dig out the earth needed for it, Tac. A. 11, 18:

    puteum ferramentis,

    to dig, Plaut. Rud. 2, 4, 19; so,

    puteos,

    Caes. B. C. 3, 49, 5:

    scrobes, trium in altitudinem pedum,

    id. B. G. 7, 73, 5:

    fundamenta,

    Plin. 28, 2, 4, § 15:

    cubilia (talpae),

    Verg. G. 1, 183:

    argentum etiam incolae fodiunt,

    Liv. 28, 3, 3:

    gypsum e terra,

    Plin. 36, 24, 59, § 182:

    oculos,

    Plaut. Mil. 2, 4, 21; cf.

    lumina,

    Ov. A. A. 1, 339:

    terram gramineam de cespite,

    Verg. Cul. 391.—
    II.
    Transf., to prick, pierce, wound, thrust, stab (class.):

    at ego te pendentem fodiam stimulis triginta dies,

    to prick, Plaut. Men. 5, 5, 48:

    quia non latus fodi (cultro),

    id. Aul. 3, 2, 4; so,

    equi armos calcaribus,

    Verg. A. 6, 881:

    guttura cultro,

    Ov. M. 7, 315:

    ora hastis,

    Liv. 8, 10, 6:

    aversos (elephantos) sub caudis, qua maxime molli cute vulnera accipiunt,

    id. 21, 55:

    multos pugionibus,

    Tac. H. 4, 29:

    Sarmatam levi gladio,

    id. ib. 1, 79:

    ora,

    id. A. 2, 21; id. Agr. 36:

    adversa ora resistentium,

    Curt. 4, 15: La. Dic jussisse te. Ph. Noli fodere:

    jussi,

    don't punch me in the side, Ter. Hec. 3, 5, 17 (cf. fodicare).— Poet.:

    Ausonius mersis celer fodit aequora remis,

    digs through, ploughs through, Sil. 14, 359:

    aquas (ungula),

    Ov. F. 3, 456.—In mal. part., Mart. 7, 102; Auct. Priap. 53.—
    III.
    Trop., to goad, sting, disturb:

    num exspectas, dum te stimulis fodiam?

    Cic. Phil. 2, 34, 86; cf.:

    cor stimulo foditur,

    Plaut. Bacch. 5, 2, 39:

    pungit dolor, vel fodiat sane,

    Cic. Tusc. 2, 14, 33:

    pectus in iras,

    to excite, stir, Sil. 5, 159.

    Lewis & Short latin dictionary > fodio

  • 3 fodio

    thumb
    v
    * * *
    thumb
    eng. bodio

    Welsh-English dictionary > fodio

  • 4 fodio

    to prick, sting, jab.

    Latin-English dictionary of medieval > fodio

  • 5 cōn-fodiō

        cōn-fodiō fōdī, fossus, ere. — Prop.,    to dig up, dig over; hence, to transfix, stab, pierce: ibique pugnans confoditur, S.: aliquot volneribus, L.: confossus, V.: alqm harpe, O.—Fig., to transfix: tot iudiciis confossi, i. e. hopelessly convicted, L.

    Latin-English dictionary > cōn-fodiō

  • 6 dē-fodiō

        dē-fodiō fōdī, fossus, ere,    to dig deep, dig up, make by digging: specus, V.: terram, H. — To bury, cover with earth: thesaurum defossum esse sub lecto: signum in terram, L.: novaculam in comitio: alqm humo, O.: iacent defossa talenta, V.: abdita ac defossa (sc. loca), i. e. caves, Ta.— To hide, conceal, cover: defodiet (aetas) condetque nitentia, H.: Defossa in loculis sportula, Iu.

    Latin-English dictionary > dē-fodiō

  • 7 īn-fodiō

        īn-fodiō fōdī, fossus, ere,    to bury, inter: squalentīs conchas, V.: taleae in terram infodiebantur, Cs.: corpus procul ab eo loco, N.: infossus puer, H.

    Latin-English dictionary > īn-fodiō

  • 8 per-fodiō

        per-fodiō fōdī, fossus, ere,    to dig through, pierce through, transfix: parietes: thorax perfossus, V.—To make by digging, dig through: fretum manu, L.

    Latin-English dictionary > per-fodiō

  • 9 prae-fodiō

        prae-fodiō fōdī, —, ere,     to dig in front of: portas, V.— To bury in advance: aurum, O.

    Latin-English dictionary > prae-fodiō

  • 10 trāns-fodiō

        trāns-fodiō fōdī, fossus, ere,    to pierce through, run through, stab through, transfix, transpierce: Galli transfodiebantur, Cs.: fugienti latus, L.: pectora duro Transfossi ligno, V.

    Latin-English dictionary > trāns-fodiō

  • 11 circumfodio

    circum-fŏdĭo, no perf., fossum, ĕre ( inf. pass.:

    circumfodiri,

    Col. 5, 9, 12; cf. fodio), v. n. and a., to dig around something, dig about (agricultural t. t.).
    (α).
    Neutr., Cato, R. R. 161. 4.—
    (β).
    Act.:

    truncum,

    Col. 5, 6, 17:

    platanos,

    Sen. Ep 12, 2:

    arbores,

    Plin. 17, 26, 39, § 248:

    plantas,

    Pall. Febr. 20, 2.— Inf. pass.:

    circumfodi,

    Pall. Mart. 10, 19.— Part. perf. pass.:

    circumfosso stipite,

    Plin. 17, 27, 43, § 252.

    Lewis & Short latin dictionary > circumfodio

  • 12 effodiō (exf-, ecf-)

       effodiō (exf-, ecf-) fōdī, fossus, ere    [ex + fodio], to dig out, dig up, mine, excavate: ferrum: opes, O.: signum, L.: de limite saxum, Iu.: terram, L.: effossis eorum domibus, ransacked, Cs.: portūs, i. e. make by digging, V.: oculi illi ecfodientur, will be torn out, T.: singulis effossis oculis, Cs.

    Latin-English dictionary > effodiō (exf-, ecf-)

  • 13 fossus

        fossus    P. of fodio.

    Latin-English dictionary > fossus

  • 14 suffodiō (subf-)

        suffodiō (subf-) fōdī, fossus, ere    [sub+fodio], to dig under, sap, undermine: murum, S.: sacella suffossa: nullum suffossi specūs vestigium, no indication of a mine, Cu.— To pierce from below, stab underneath, bore through: equis ilia, L.: subfossis equis, stabbed in the belly, Cs.

    Latin-English dictionary > suffodiō (subf-)

  • 15 bàth

    I.
    bà, bàth
    foolish, Fernaig MS. bah: "deadly", (talky?), root ba$$--, kill (speak?); See bàs. Cf. Latin fatuus.
    II.
    I
    drown, Irish báthaim, Old Irish bádud (inf.), Welsh boddi, Breton beuzi; Indo-European $$ga$$-dh, sink, Greek $$G baqús, deep, $$G- bdúw, sink, Sanskrit ga$$-has, the deep. Gl. fodio (Ern.).
    II
    vain, foolish (Hend.); See . Skye.

    Etymological dictionary of the Gaelic language > bàth

  • 16 adfodio

    af-fŏdĭo (better adf-), ĕre, v. a., to dig in addition to:

    vicini caespitem nostro solo,

    Plin. 2, 68, 68, § 175.

    Lewis & Short latin dictionary > adfodio

  • 17 affodio

    af-fŏdĭo (better adf-), ĕre, v. a., to dig in addition to:

    vicini caespitem nostro solo,

    Plin. 2, 68, 68, § 175.

    Lewis & Short latin dictionary > affodio

  • 18 confodio

    con-fŏdĭo, fōdi, fossum, 3, to dig thoroughly, dig round about, to prepare by digging (orig. pertaining to agriculture).
    I.
    Prop.:

    terram minute,

    Cato, R. R. 129:

    jugera,

    Varr. R. R. 1, 18, 2:

    hortum,

    Plaut. Aul. 2, 2, 66: loca palustria, Sisenn. ap. Non. p. 141, 31:

    vineta,

    Col. 4, 5:

    salices,

    Plin. 17, 20, 32, § 142.—
    B.
    Transf., to strike down by stabbing, to pierce, stab, transfix:

    constituere (Ciceronem) de improviso domi suae confodere,

    Sall. C. 28, 1:

    ibique pugnans confoditur,

    id. ib. 60, 7; Nep. Pelop. 5, 4; Liv. 24, 7, 5; Suet. Caes. 81; 82; id. Aug. 27; 51; id. Calig. 28; 59; id. Claud. 26; id. Tit. 6; Verg. A. 9, 445; Ov. M. 5, 176; Luc. 3, 744; Curt. 3, 11, 11; 4, 16, 23; Vell. 2, 22, 3; Val. Fl. 6, 418; Cic. Sull. 11, 33 dub. —
    II.
    Trop. (rare; not ante-Aug.): tot judiciis confossi, praedamnatique, = pierced through, Liv. 5, 11, 12:

    mala quae vos ab omni parte confodiunt,

    Sen. Vit. Beat. 27, 6:

    cujus causa, quamquam gravissimis criminibus erat confossa,

    i. e. seriously damaged, Val. Max. 8, 1, abs. 11: quaedam (scripta) notis confodias, you strike or cross out, Plin. Ep. 9, 26, 13.—Hence, confos-sus, a, um, P. a., pierced through, full of holes:

    te faciam Confossiorem soricina nenia,

    Plaut. Bacch. 4, 8, 48.

    Lewis & Short latin dictionary > confodio

  • 19 defodio

    dē-fŏdĭo, fōdi, fossum, 3, v. a.
    I.
    To dig downwards or deep; to dig up, to dig (rare):

    scrobem in limine stabuli,

    Col. 7, 5, 17:

    specus,

    Verg. G. 3, 376:

    domos,

    id. Cul. 273:

    terram,

    Hor. S. 1, 1, 42:

    locum in altitudinem pedum quinque,

    Plin. 31, 3, 27, § 46:

    defosso lacu,

    Suet. Caes. 39.—More freq.,
    II.
    To bury in the earth (quite class.): homines defoderunt in terram dimidiatos, Cato ap. Gell. 3, 14, 19; Lucr. 5, 935; 1366; Liv. 8, 10 fin.:

    thesaurum defossum esse sub lecto,

    Cic. Div. 2, 65; cf. id. de Or. 2, 41:

    cotem et novaculam in comitio,

    Cic. Div. 1, 17, 33:

    hospitem (necatum) in aedibus,

    Plaut. Most. 2, 2, 51; 71:

    lapidem in agro,

    Ov. F. 2, 641 al.:

    aliquem humo,

    Ov. M. 4, 239; id. F. 6, 458.—
    B.
    Transf., to hide, [p. 532] conceal, cover:

    defodiet (aetas) condetque nitentia,

    Hor. Ep. 1, 6, 25:

    quae necessitas hominem defodit, ut erueret aurum,

    Sen. N. Q. 5, 15, 3; Plin. 19, 1, 2, § 9:

    se,

    Sen. ad Marc. 2 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > defodio

  • 20 ecfodio

    ef-fŏdĭo, also exf- and ecf- (cf. Neue, Formenl. 2, 767, 769), fōdi, fossum, 3 ( inf. pass.:

    ecfodiri,

    Plaut. Mil. 2, 3, 44; 2, 4, 21), v. a., to dig out, dig up (class.):

    nec ferrum, aes, argentum, aurum effoderetur,

    Cic. Off. 2, 3 fin.:

    carbones e sepulcris,

    Plin. 35, 6, 25, § 41:

    lapides puteis,

    id. 36, 22, 45, § 161:

    aulam auri plenam,

    Plaut. Aul. 4, 8, 9; cf.

    thensaurum,

    id. Trin. 3, 3, 53; 4, 4, 8:

    opes,

    Ov. M. 1, 140;

    and facetiously: ex hoc sepulcro vetere (i. e. ex sene avaro) viginti minas Ecfodiam ego hodie,

    Plaut. Ps. 1, 4, 20:

    signum,

    Liv. 22, 3 fin.:

    saxum medio de limite,

    Juv. 16, 38 et saep,:

    spoliatis effossisque eorum domibus,

    ransacked, Caes. B. C. 3, 42 fin.; cf.:

    terram altius,

    Quint. 10, 3, 2:

    humum rastello,

    Suet. Ner. 19:

    montem,

    id. Claud. 25:

    tellurem, Petr. poët. 128, 6, 2: lacum,

    Suet. Dom. 4; cf.

    cavernas,

    i. e. to make by digging, id. Ner. 48:

    sepulcra,

    Verg. G. 1, 497 et saep.—In the voc. part. pass.:

    ex sterquilinio effosse,

    thou dug from a dung-hill! Plaut. Cas. 1, 26.—Esp. freq.:

    ecfodere oculos or oculum (alicui),

    to scratch out, tear out, Plaut. Aul. 1, 1, 14; id. Curc. 3, 26; id. Men. 1, 2, 46; id. Mil. 2, 3, 44; id. Trin. 2, 4, 62; * Ter. Eun. 4, 6, 2; Caes. B. G. 7, 4 fin.; Cic. Rep. 3, 17; Suet. Dom. 17; Vulg. 4 Reg. 25, 7 et saep.; cf.

    lumen,

    Verg. A. 3, 663;

    and transf.: hi duo illos oculos orae maritimae effoderunt,

    Cic. N. D. 3, 38, 91:

    effossum alterum Romani imperii lumen,

    Vell. 2, 52, 3.—So, too, vesicam, Plaut. Cas. 2, 8, 22; and poet.:

    viscera,

    i. e. to cause abortion, Ov. Am. 2, 14, 27.

    Lewis & Short latin dictionary > ecfodio

См. также в других словарях:

  • Fodio — est une localité du nord de la Côte d Ivoire qui se situe dans la Région des savanes, au nord de la ville de Boundiali. Elle se trouve à mi chemin entre Boundiali et Niofoin. Lien externe Situation sur Visiomap …   Wikipédia en Français

  • Fodio — Usman dan Fodio (* 1754 in Maratta (Nigeria); † 1817 in Sokoto) (auch: Shaikh Usman Ibn Fodio , Shehu Uthman Dan Fuduye, or Shehu Usman dan Fodio) war ein militärischer und religiöser Anführer der Qadiriyya Tariqa (siehe auch Sufismus) aus dem… …   Deutsch Wikipedia

  • Usman dan Fodio — Uthman dan Fodio Sultan of Sokoto, Amir al Muminin Reign 1804 1815 Born 1754 Birthplace Gobir Died 1817 …   Wikipedia

  • Ousman dan Fodio — Usman dan Fodio Pour les articles homonymes, voir Ousmane. Shaihu Usman dan Fodio, (Shehu Usman dan Fodio, Shaikh Usman Ibn Fodio ou Ousmane dan Fodio), (1754 1817) fut un écrivain et homme d État fulani. Il est proche de l école soufie (Tariqa)… …   Wikipédia en Français

  • Ousmane dan Fodio — Usman dan Fodio Pour les articles homonymes, voir Ousmane. Shaihu Usman dan Fodio, (Shehu Usman dan Fodio, Shaikh Usman Ibn Fodio ou Ousmane dan Fodio), (1754 1817) fut un écrivain et homme d État fulani. Il est proche de l école soufie (Tariqa)… …   Wikipédia en Français

  • Usman dan fodio — Pour les articles homonymes, voir Ousmane. Shaihu Usman dan Fodio, (Shehu Usman dan Fodio, Shaikh Usman Ibn Fodio ou Ousmane dan Fodio), (1754 1817) fut un écrivain et homme d État fulani. Il est proche de l école soufie (Tariqa) de la Qadiriyya …   Wikipédia en Français

  • Usman dan Fodio — Pour les articles homonymes, voir Ousmane. Shaihu Usman dan Fodio, (Shehu Usman dan Fodio, Shaikh Usman Ibn Fodio ou Ousmane dan Fodio), (1754 1817) fut un écrivain et homme d État fulani. Il est proche de l école soufie (Tariqa) de la Qadiriyya …   Wikipédia en Français

  • Osman dan Fodio — Usman dan Fodio (* 1754 in Maratta (Nigeria); † 1817 in Sokoto) (auch: Shaikh Usman Ibn Fodio , Shehu Uthman Dan Fuduye, or Shehu Usman dan Fodio) war ein militärischer und religiöser Anführer der Qadiriyya Tariqa (siehe auch Sufismus) aus dem… …   Deutsch Wikipedia

  • Usman Dan Fodio — (* 1754 in Maratta (Nigeria); † 1817 in Sokoto) (auch: Shaikh Usman Ibn Fodio , Shehu Uthman Dan Fuduye, or Shehu Usman dan Fodio) war ein militärischer und religiöser Anführer der Qadiriyya Tariqa (siehe auch Sufismus) aus dem Volk der Fulbe.… …   Deutsch Wikipedia

  • Usman dan Fodio — (* 1754 in Maratta, Nigeria; † 1817 in Sokoto) (auch: Shaikh Usman Ibn Fodio, Shehu Uthman Dan Fuduye, Shehu Usman dan Fodio) war ein militärischer und religiöser Anführer der Qadiriyya Tariqa (siehe auch Sufismus) aus dem Volk der Fulbe. Usman… …   Deutsch Wikipedia

  • Usuman dan Fodio — Usman dan Fodio (* 1754 in Maratta (Nigeria); † 1817 in Sokoto) (auch: Shaikh Usman Ibn Fodio , Shehu Uthman Dan Fuduye, or Shehu Usman dan Fodio) war ein militärischer und religiöser Anführer der Qadiriyya Tariqa (siehe auch Sufismus) aus dem… …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»