Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

flatus

  • 1 flatus

    flātus, ūs, m. (flo), I) das Blasen des Windes, der wehende Wind, 1) im allg., eig.: flatus etesiarum, Plin.: aurae, Lact.: aëris, Cael. Aur.: flatus secundus aurae od. ventorum, Vulg. u. Amm.: flatus secundus, Ov., Ggstz. adversus, Plin.: flatus antelucanus, ganz frühe Morgenluft, Sen. – Plur., flatus austri, Catull.: Alpini boreae, Verg.: ventorum, Sen. u. Iustin.: flatus hiberni, Verg. – im Bilde, ad id, unde aliquis flatus ostenditur, vela do, Cic.: prospero flatu fortunae uti, Cic.; vgl. is demum vir erit, cuius animum nec prospera (fortuna) flatu suo efferet, nec adversa infringet, Liv.: si (fatorum ordo) adfuisset flatu tandem secundo, Amm.: tamen superba et impotens flatu nimis fortuna magno spiritus tumidos daret, Sen. poët.; vgl. Ruhnken Rutil. Lup. 2, 13 extr. – 2) insbes., das Blasen einer Blähung, cum aliquid immundum flatu explodis, einen streichen läßt, Tert. ad ux. 2, 5. – dah. der Wind = die leise, lautlose Blähung (griech. βδέσμα, hingegen crepitus, der laute Knall, griech. πορδή), flatum crepitumque ventris emittere, Suet. Claud. 32. – II) das Blasen = das Herausstoßen des Atems, A) eig.: 1) im allg.: flatu figuratur vitrum, durch Blasen, Plin. – dah. meton.: a) der Hauch, Atem, Verg. u.a.: flatus vitae, Lebenshauch, Odem, Augustin. serm. 378. – b) die Seele, Prud. perist. 3, 169. – 2) insbes.: a) das Schnauben, equorum, Verg. u. Amm.: flatus validi, Cic. poët. – b) das Blasen auf der Flöte, das Flötenspiel, Hor. de art. poët. 205. Phaedr. 5, 7, 14. – B) übtr., die Aufgeblasenheit, das Sich-Blähen, gew. im Plur., Verg. u.a. Dicht. – / heterokl. Dat. flato, Commod. instr. 1, 12, 5; ebenso Abl. flato, Aethicus cosmogr. 3, 37. p. 24, 25 Wuttke.

    lateinisch-deutsches > flatus

  • 2 flatus

    flātus, ūs, m. (flo), I) das Blasen des Windes, der wehende Wind, 1) im allg., eig.: flatus etesiarum, Plin.: aurae, Lact.: aëris, Cael. Aur.: flatus secundus aurae od. ventorum, Vulg. u. Amm.: flatus secundus, Ov., Ggstz. adversus, Plin.: flatus antelucanus, ganz frühe Morgenluft, Sen. – Plur., flatus austri, Catull.: Alpini boreae, Verg.: ventorum, Sen. u. Iustin.: flatus hiberni, Verg. – im Bilde, ad id, unde aliquis flatus ostenditur, vela do, Cic.: prospero flatu fortunae uti, Cic.; vgl. is demum vir erit, cuius animum nec prospera (fortuna) flatu suo efferet, nec adversa infringet, Liv.: si (fatorum ordo) adfuisset flatu tandem secundo, Amm.: tamen superba et impotens flatu nimis fortuna magno spiritus tumidos daret, Sen. poët.; vgl. Ruhnken Rutil. Lup. 2, 13 extr. – 2) insbes., das Blasen einer Blähung, cum aliquid immundum flatu explodis, einen streichen läßt, Tert. ad ux. 2, 5. – dah. der Wind = die leise, lautlose Blähung (griech. βδέσμα, hingegen crepitus, der laute Knall, griech. πορδή), flatum crepitumque ventris emittere, Suet. Claud. 32. – II) das Blasen = das Herausstoßen des Atems, A) eig.: 1) im allg.: flatu figuratur vitrum, durch Blasen, Plin. – dah. meton.: a) der Hauch, Atem, Verg. u.a.: flatus vitae, Lebenshauch, Odem, Augustin. serm. 378. – b) die Seele, Prud. perist. 3, 169. – 2) insbes.: a) das Schnauben, equorum, Verg.
    ————
    u. Amm.: flatus validi, Cic. poët. – b) das Blasen auf der Flöte, das Flötenspiel, Hor. de art. poët. 205. Phaedr. 5, 7, 14. – B) übtr., die Aufgeblasenheit, das Sich-Blähen, gew. im Plur., Verg. u.a. Dicht. – heterokl. Dat. flato, Commod. instr. 1, 12, 5; ebenso Abl. flato, Aethicus cosmogr. 3, 37. p. 24, 25 Wuttke.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > flatus

  • 3 flātus

        flātus ūs, m    [flo], a blowing, breathing, snorting: complere sedilia flatu (sc. tibiae), H.: flatūs austri, Ct.: flatu secundo Carbasa mota sonant, O.: sui flatūs ne sonet aura, cavet, of his breath, O.— Fig., a breath, breeze: prospero flatu fortunae uti. — Plur, pride, haughtiness: flatūs remittat, V.
    * * *
    blowing; snorting; breath; breeze

    Latin-English dictionary > flātus

  • 4 flatus

    flātus, ūs, m. [flo], a blowing, breathing, snorting (mostly poet.; syn.: flamen, flabra, ventus, aura).
    I.
    Lit.:

    nondum spissa nimis complere sedilia flatu (sc. tibiae),

    Hor. A. P. 205; Phaedr. 5, 7, 14:

    flatuque secundo, Carbasa mota sonant,

    Ov. M. 13, 418;

    so of the wind,

    id. ib. 14, 226; Hor. C. 4, 5, 10; also in plur., Ov. M. 15, 302; Verg. G. 2, 339:

    ipsa sui flatus ne sonet aura, cavet,

    of his breath, Ov. F. 1, 428:

    (equi) humescunt spumis flatuque sequentum,

    with the snorting, Verg. G. 3, 111; in plur.:

    aestiferi,

    Cic. Arat. 111:

    ventris (with crepitus),

    a breaking wind, Suet. Claud. 32:

    flatu figuratur vitrum,

    Plin. 36, 26, 66, § 193.—
    B.
    Transf., concr., the breath of life, the soul, Prud. steph. 3, 168.—
    II.
    Trop.
    A.
    A breath, breeze (the fig. being taken from wind):

    cum prospero flatu fortunae utimur, ad exitus pervehimur optatos,

    Cic. Off. 2, 6, 19:

    ad id, unde aliquis flatus ostenditur, vela do,

    id. de Or. 2, 44, 187. —
    B.
    Pride, haughtiness (mostly in plur.):

    det libertatem fandi flatusque remittat,

    Verg. A. 11, 346; Ov. A. A. 1, 715; Val. Fl. 3, 699; Stat. Th. 1, 321; 3, 192.

    Lewis & Short latin dictionary > flatus

  • 5 flatus

    flātus, ūs m. [ flo ]
    1) дуновение, веяние, порыв (ventorum Sen, Just, Ap)
    prosper f. fortunae C — счастливое стечение обстоятельств, везение
    2) дыхание (f. vitae Aug)
    5) чванство, важничанье V
    7) мед. ветры, пучение Su, Tert

    Латинско-русский словарь > flatus

  • 6 flatus

    flatus [ˈfleıtəs] s MED Blähung f

    English-german dictionary > flatus

  • 7 flatus

    n.
    flato s.m.

    English-spanish dictionary > flatus

  • 8 flatus

    flatus /ˈfleɪtəs/
    n. [u]
    (med.) flato.

    English-Italian dictionary > flatus

  • 9 flatus

    Flatus m, Darmwind m, Blähung f

    Fachwörterbuch Medizin Englisch-Deutsch > flatus

  • 10 flatus

    flatus, us, m., blast, breeze, A. 27:15; 27:40.*

    English-Latin new dictionary > flatus

  • 11 flatus

    flatus ['fleɪtəs]
    Medicine flatuosité f

    Un panorama unique de l'anglais et du français > flatus

  • 12 flatus

    Flatus, dolores entre las costillas o el vientre producidos por el frío o por esfuerzos, etc.

    Primer Diccionario Enciclopédicu de la Llingua Asturiana > flatus

  • 13 flatus

    [st1]1 [-] - flātus, a, um: part. passé de flo; soufflé; fondu.    - flata signataque pecunia, Gell.: pièce d'argent fondue et marquée. [st1]2 [-] - flātŭs, ūs, m.: - [abcl][b]a - souffle, haleine, respiration. - [abcl]b - souffle, vent. - [abcl]c - vent, flatuosité. - [abcl]d - souffle vivant, âme. - [abcl]e - arrogance, orgueil.[/b]    - flatus secundus, Ov. M. 13.418: vent favorable.    - flatu prospero fortunae uti, Cic.: avoir le vent en poupe.    - sui flatūs ne sonet aura, cavet, Ov. F. 1, 428: elle a bien soin de ne pas laisser entendre sa respiration.    - (equi) humescunt spumis flatuque sequentum, Virg. G. 3, 111: (les chevaux) sont pénétrés de l'haleine écumante de ceux qui les suivent.    - flatu figuratur vitrum, Plin. 36, 26, 66, § 193: on donne au verre sa forme en le soufflant.
    * * *
    [st1]1 [-] - flātus, a, um: part. passé de flo; soufflé; fondu.    - flata signataque pecunia, Gell.: pièce d'argent fondue et marquée. [st1]2 [-] - flātŭs, ūs, m.: - [abcl][b]a - souffle, haleine, respiration. - [abcl]b - souffle, vent. - [abcl]c - vent, flatuosité. - [abcl]d - souffle vivant, âme. - [abcl]e - arrogance, orgueil.[/b]    - flatus secundus, Ov. M. 13.418: vent favorable.    - flatu prospero fortunae uti, Cic.: avoir le vent en poupe.    - sui flatūs ne sonet aura, cavet, Ov. F. 1, 428: elle a bien soin de ne pas laisser entendre sa respiration.    - (equi) humescunt spumis flatuque sequentum, Virg. G. 3, 111: (les chevaux) sont pénétrés de l'haleine écumante de ceux qui les suivent.    - flatu figuratur vitrum, Plin. 36, 26, 66, § 193: on donne au verre sa forme en le soufflant.
    * * *
        Flatus, huius flatus. Cic. Soufflement.
    \
        Flatum ventris emittere. Sueton. Vessir.

    Dictionarium latinogallicum > flatus

  • 14 flatus

    Англо-русский синонимический словарь > flatus

  • 15 Flatus

    m; -, -; flatus
    * * *
    Flatus m; -, -; flatus

    Deutsch-Englisch Wörterbuch > Flatus

  • 16 flatus

    subst. \/ˈfleɪtəs\/
    1) ( medisin) tarmgass, flatus, vind
    2) (vind)pust

    English-Norwegian dictionary > flatus

  • 17 flatus

    subst. flatus (pl. -tuses)

    Norsk-engelsk ordbok > flatus

  • 18 flatus

    газове;
    * * *
    flatus[´fleitəs] n мед. газове (в стомаха, червата).

    English-Bulgarian dictionary > flatus

  • 19 flatus

    ['fleɪtəs]
    сущ.; книжн.
    1) дуновение; порыв ветра; поток воздуха
    2) мед.
    3) лингв. придыхание
    4) увеличение, раздувание, разбухание

    Англо-русский современный словарь > flatus

  • 20 flatus

    /'fleitəs/ * danh từ, số nhiều flatuses, flatus - hơi (trong dạ dày) rắm

    English-Vietnamese dictionary > flatus

См. также в других словарях:

  • flatus — flátus s. n. Trimis de siveco, 10.08.2004. Sursa: Dicţionar ortografic  FLÁTUS s.n. (med.) Gaze expulzate din stomac şi intestin. [pl. se. / < lat. flatus – vânt]. Trimis de LauraGellner, 06.04.2005. Sursa: DN  FLÁTUS s …   Dicționar Român

  • FLATUS — seu obsceni ventris crepitus in Microcosmo, Macrocosmi ventos referunt, ut Andr. Laurent. ait Anatom. l. 1. c. 2. Uti enim fulguta referunt excandescentium oculi coruscantes; tonittu, ructus, et intestinorum murmura, quae Graeci βορβορυγὰς et… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Flatus — Fla tus, n.; pl. E. {Flatuses}, L. {Flatus}. [L., fr. flare to blow.] 1. A breath; a puff of wind. Clarke. [1913 Webster] 2. Gas generated in the stomach, intestine, or other cavities of the body. Quincy. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Flatus — Fla tus, n.; pl. E. {Flatuses}, L. {Flatus}. [L., fr. flare to blow.] 1. A breath; a puff of wind. Clarke. [1913 Webster] 2. Gas generated in the stomach, intestine, or other cavities of the body. Quincy. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • flatus — 1660s, from L. flatus a blowing, from flare to blow (see BLOW (Cf. blow) (v.1)) …   Etymology dictionary

  • Flatus — (lat.), das Entweichen angesammelter Luft im Körper, entweder nach oben (Aufstoßen) od. nach unten (Blähungen). Daher Flatulent, blähend, eitel; Flatulenz, Blähsucht …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Flatus — Flatus,der:⇨Wind(I,2) …   Das Wörterbuch der Synonyme

  • flatus — [flāt′əs] n. [L < flare, to blow: see BLAST] gas in, or expelled from, the stomach or intestines …   English World dictionary

  • Flatus — Flatulenz (von lat. flatus „Wind, Blähung“, Blähungen) bezeichnet die Aufblähung des Magens bzw. des Darms durch bei der Verdauung gebildeten Gase (z. B. Methan, Kohlenmonoxid, Kohlendioxid, Schwefelwasserstoff und andere Gär bzw. Faulgase),… …   Deutsch Wikipedia

  • Flatus — Gas in the intestinal tract or passed through the anus. The intestinal gases are hydrogen, nitrogen, carbon dioxide, and methane, all of which are odorless. The unpleasant smell of flatus is the result of trace gases such as indole, skatole, and …   Medical dictionary

  • Flatus — Blähung; Furz (derb); Flatulenz; Darmwind (umgangssprachlich); Pups (umgangssprachlich); Schoas (bayr.) (derb); Schas (österr.) (derb) * * …   Universal-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»