Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

flagello

  • 1 flagellō

        flagellō —, —, āre    [flagellum], to scourge, lash: parte caudae robora (arboris), O.
    * * *
    flagellare, flagellavi, flagellatus V TRANS
    flog, whip, lash, scourge; strike repeatedly; thresh/flail (grain); "whip up"

    Latin-English dictionary > flagellō

  • 2 flagello

    flăgello, āvi, ātum, 1, v. a. [flagellum], to whip, scourge, lash ( poet. and in postAug. prose).
    I.
    Lit.:

    quaestorem suum in conjuratione nominatum flagellavit,

    Suet. Calig. 26:

    aliquem manu sua,

    id. ib. 55; id. Claud. 38:

    canes extremis polypi crinibus,

    Plin. 9, 30, 48, § 92:

    terga caudā (leo),

    id. 8, 16, 19, § 49; cf.:

    arborem caudā (serpens),

    Ov. M. 3, 94:

    messem perticis,

    to thresh out, Plin. 18, 30, 72, § 298:

    serpentes sese interimunt flagellando,

    id. 25, 8, 55, § 101.— Absol.:

    in tergum flagellat,

    Quint. 11, 3, 118.—
    II.
    Transf.:

    flagellent colla comae,

    beat, dangle against his face, Mart. 4, 42, 7:

    sertaque mixta comis sparsa cervice flagellat,

    i. e. shakes, Stat. Th. 10, 169; cf. id. ib. 3, 36:

    flagellatus aër,

    Plin. 2, 45, 45, § 116:

    si puteal multa cautus vibice flagellas,

    i. e. practise outrageous usury, Pers. 4, 49: cujus laxas arca flagellat opes, presses down, i. e. encloses, Mart. 2, 30, 4; 5, 13, 6; cf.: prout aliquis praevalens manceps annonam flagellet, keeps back commodities, i.e. maintains them at too high a price, Plin. 33, 13, 57, § 164.

    Lewis & Short latin dictionary > flagello

  • 3 flagellum

        flagellum ī, n dim.    [flagrum], a whip, scourge: flagella rettulit: horribili sectari flagello, H.: accincta flagello Tisiphone, V.— A riding-whip, V. — A thong (of a javelin), V.— A young branch, vine-shoot, V., Ct.— The arm of a polypus, O.— Fig., a lash, sting, goad: flagello Tange Chloen, H.: Occultum (of conscience), Iu.
    * * *
    whip, lash, scourge; thong (javalin); vine shoot; arm/tentacle (of polyp)

    Latin-English dictionary > flagellum

  • 4 īn-sonō

        īn-sonō uī, —, āre,     to resound: Boreae cum spiritus Insonat Aegaeo, roars over, V.: caeli delapsa per auras Insonuit, resounded, V.: pennis, rustle with, O.: calamis, make music with, O.: insonuitque flagello, cracked his whip, V.: Verbera, cracked, V.

    Latin-English dictionary > īn-sonō

  • 5 sector

        sector ātus, ārī, dep. freq.    [sequor], to follow eagerly, run after, attend, accompany, press upon, follow after, chase, pursue: sectari iussi, to join my train, L.: at sectabantur multi: si conducti sectarentur: Chrysogonum (servi): neque te stipator sectabitur, H.: qui eiusmodi est, ut eum pueri sectentur: Ne scuticā dignum horribili sectere flagello, H.—Of game, to chase, hunt: sectaris apros, V.: leporem, H.—Fig., to follow after, pursue eagerly, search for, hunt: hanc miseram praedam, Cs.: litīs, T.: Nomina tironum, H.: Mitte sectari, quo, etc., H.: virtutes, emulate, Ta.
    * * *
    sectari, sectatus sum V DEP
    follow continually; pursue; pursue with punishment; hunt out; run after

    Latin-English dictionary > sector

  • 6 apto

    apto, āvi, ātum, 1, v. freq. [apo], to fit, adapt, accommodate, apply, put on, adjust, etc. (cf. accommodo); absol., with dat. or less freq. with ad (in Cic. only once, as P. a.).
    I.
    Lit.
    a.
    Absol.:

    aptat cristas telaque,

    Verg. A. 11, 8:

    arma aptare,

    Liv. 5, 49, 3:

    remos,

    Curt. 9, 9, 12:

    tabulam,

    Col. 12, 56, 2:

    jubas,

    Sil. 5, 166:

    armamenta, vela,

    Quint. 10, 7, 23.—
    b.
    With dat.:

    aliquid umeris,

    Verg. A. 9, 364:

    arma corpori,

    Liv. 44, 34, 8:

    vincula collo,

    Ov. M. 10, 381:

    claves foribus,

    Mart. 9, 47:

    sagittas nervo,

    Verg. A. 10, 131:

    dexteris enses,

    Hor. Epod. 7, 2:

    tela flagello,

    Verg. A. 7, 731:

    os cucurbitulae corpori,

    Cels. 2, 11:

    anulum sibi,

    Sen. Ben. 3, 25, 1:

    digito (anulum),

    Suet. Tib. 73.—
    II.
    Trop.
    a.
    With the access. idea of fitting:

    bella citharae modis,

    Hor. C. 2, 12, 4; cf. id. Ep. 1, 3, 13.—And with ad:

    sed usum nec ad commoditatem ferendi nec ad ipsius munitionis firmamentum aptaverunt,

    Liv. 33, 5, 5:

    ad transeundum omnia aptaverant,

    Curt. 7, 8, 8:

    ad militares remus aptatur manus,

    i. e. is taken in hand by the soldiers, Sen. Agam. 425.—
    b.
    Without the access. idea of fitting, to prepare, get ready, furnish, put in order; constr. absol., with dat. or ad.
    (α).
    Absol.: aptate convivium, Pomp. ap. Non. p. 234, 30:

    idonea bello,

    Hor. S. 2, 2, 111.—
    (β).
    With dat.:

    arma pugnae,

    Liv. 22, 5; cf.:

    aptat se pugnae,

    Verg. A. 10, 588;

    and, animos aptent armis,

    id. ib. 10, 259.—
    (γ).
    With ad:

    Aptat et armiferas miles ad arma manus,

    Ov. Am. 1, 13, 14:

    ad pugnam classem,

    Liv. 22, 5: ad primum se velut aspectum orationis aptare, Quint. 10, 2, 16.—Hence,
    c.
    With abl. of that with which something is fitted, furnished, provided:

    oppidi partes testudinibus et musculis, Auct. B. Alex. 1: biremes remigio,

    Verg. A. 8, 80:

    classem velis,

    id. ib. 3, 472; so,

    pinum armamentis,

    Ov. M. 11, 456: ut quisque se aptaverat armis, had fitted himself with arms, i. e. for battle, Liv. 9, 31.—Hence, aptātus, a, um, P. a., pr., fitted for something; thus, suitable, fit, appropriate, accommodated to (syn.: aptus, accommodatus): hoc verbum est ad id aptatum, quod ante dixerat, * Cic. de Or. 3, 40, 162:

    ad popularem delectationem,

    Quint. 2, 10, 11; so Sen. Contr. 6 al.:

    omnia rei aptata,

    id. Ep. 59.

    Lewis & Short latin dictionary > apto

  • 7 buxum

    buxum, i, n. [id.], the wood of the boxtree (cf. Neue, Formenl. 1, 509; 1, 625).
    I.
    In gen.:

    torno rasile,

    Verg. G. 2, 449:

    ora buxo Pallidiora,

    Ov. M. 4, 134:

    multifori tibia buxi,

    id. ib. 12, 158:

    buxoque simillimus Pallor,

    id. ib. 11, 417; cf. Plin. 16, 16, 28, § 70.—
    II.
    Esp. of objects made of boxwood.
    1.
    A flute, pipe:

    inflati murmur buxi,

    Ov. M. 14, 537:

    terebratum per rara foramina,

    id. F. 6, 697; id. P. 1, 1, 45:

    cava buxa,

    Prop. 4 (5), 8, 42:

    ad inspirata rotari Buxa,

    Stat. Th. 7, 171; Sen. Agam. 688.—
    2.
    A top:

    volubile,

    Verg. A. 7, 382:

    buxum torquere flagello,

    Pers. 3, 52.—
    3.
    A comb:

    crines depectere buxo,

    Ov. F. 6, 229:

    caput intactum buxo,

    Juv. 14, 194.—
    4.
    A writingtablet, Prop. 3 (4), 23, 8; Schol. ad Hor. S. 1, 6, 74.—
    III.
    Transf., = buxus, the boxtree, Plin. 16, 43, 84, § 231.

    Lewis & Short latin dictionary > buxum

  • 8 flagellatio

    flăgellātĭo, ōnis, f. [flagello], a whipping, [p. 755] scourging, flagellation (eccl. Lat.), Tert. ad Martyr. 4 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > flagellatio

  • 9 flagellum

    flăgellum, i, n. dim. [flagrum], a whip, scourge; more severe than scutica.
    I.
    (Cf. also: flagrum, verber, lorum.) Lit.:

    nec scuticā dignum horribili sectere flagello,

    Hor. S. 1, 3, 119; cf.:

    ille flagellis Ad mortem caesus,

    id. ib. 1, 2, 41; Cic. Rab. Perd. 4, 12; Dig. 48, 19, 10; Hor. Epod. 4, 11; Cat. 25, 11; Ov. Ib. 185; Juv. 6, 479.—
    B.
    Transf.
    1.
    A riding-whip, Verg. A. 5, 579; Sil. 4, 441; a whip for driving cattle, Col. 2, 2, 26.—
    2.
    The thong of a javelin, Verg. A. 7, 731.—
    3.
    A young branch or shoot, a vine-shoot, Varr. R. R. 1, 31, 3; Verg. G. 2, 299; Cat. 62, 52; Col. 3, 6, 3 al.—
    4.
    The arm of a polypus, Ov. M. 4, 367.—
    5.
    In late Lat., a threshing-flail, Hier. Isa. 28.—
    6.
    A tuft of hair, Sid. Ep. 1, 2.—
    II.
    Trop., the lash or stings of conscience ( poet.), Lucr. 3, 1019; Juv. 13, 195; cf.

    of the goad of love,

    Hor. C. 3, 26, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > flagellum

  • 10 indulgeo

    indulgĕo, si, tum, 2, v. n. and a. [etym. dub.; cf. dulcis], to be courteous or complaisant; to be kind, tender, indulgent to; to be pleased with or inclined to, to give one ' s self up to, yield to, indulge in a thing (as joy or grief); to concede, grant, allow.
    I.
    V. n. (class.); constr. with the dat.
    A.
    In gen.:

    Aeduorum civitati Caesar praecipue indulserat,

    Caes. B. G. 1, 10; 7, 40:

    sic sibi indulsit, ut, etc.,

    indulged himself so, took such liberties, Nep. Lys. 1, 3:

    indulgebat sibi liberalius, quam, ut, etc.,

    id. Chabr. 3:

    irae,

    Liv. 3, 53, 7:

    indulgent sibi latius ipsi,

    Juv. 14, 234:

    ipsa sibi imbecillitas indulget,

    Cic. Tusc. 4, 18, 42:

    indulgent consules legionum ardori,

    Liv. 9, 43, 19:

    dolori,

    Nep. Reg. 1:

    genio,

    Pers. 5, 151:

    amori,

    Plin. Ep. 1, 14, 10:

    precibus,

    id. ib. 4, 15, 11:

    gaudio,

    id. ib. 5, 15, 1:

    desiderio alicujus,

    id. ib. 10, 34, 1:

    odio,

    Liv. 40, 5, 5:

    lacrimis,

    Ov. M. 9, 142: animo, to give way to passion or to anger, id. ib. 12, 598:

    regno,

    to delight in, Luc. 7, 54:

    ordinibus,

    give room to, set apart, Verg. G. 2, 277.—
    (β).
    With acc. of the person (ante-class. and poet.): eri, qui nos tantopere indulgent, Afran. ap. Non. 502, 11 (Fragm. Com. v. 390 Rib.):

    te indulgebant,

    Ter. Heaut. 5, 2, 34; id. Eun. 2, 1, 16.— Pass.: animus indulgeri potuisset, be pleased, Gell. praef. 1.—
    B.
    Esp., to give one ' s self up to, to be given or addicted to, to indulge in:

    veteres amicitias spernere, indulgere novis,

    Cic. Lael. 15, 54:

    labori,

    Verg. A. 6, 135:

    theatris,

    Ov. R. Am. 751:

    eloquentiae,

    Quint. 10, 1, 84:

    somno,

    Tac. A. 16, 19.— Pass. impers.:

    nihil relicturus, si aviditati indulgeretur, quod in aerarium referret,

    Liv. 45, 35, 6:

    sero petentibus non indulgebitur,

    Gai. Inst. 4, 164.—
    II.
    V. a., to concede, allow, grant, permit, give, bestow as a favor, confer (post- Aug.):

    alicui usum pecuniae,

    Suet. Aug. 41:

    ornamenta consularia procuratoribus,

    id. Claud. 24:

    damnatis arbitrium mortis,

    id. Dom. 11:

    insignia triumphi indulsit Caesar,

    Tac. A. 11, 20:

    patientiam flagello,

    i. e. to submit to patiently, Mart. 1, 105, 3:

    nil animis in corpora juris natura indulget,

    grants no power, Juv. 2, 140:

    basia plectro,

    id. 6, 384:

    si forte indulsit cura soporem,

    id. 13, 217:

    veniam pueris,

    to make allowance for, id. 8, 168.—
    (β).
    With inf. ( poet.):

    incolere templa,

    Sil. 14, 672.— Pass.:

    qui jam nunc sanguinem meum sibi indulgeri aequum censet,

    Liv. 40, 15, 16:

    rerum ipsa natura in eo quod indulsisse homini videtur, etc.,

    Quint. 12, 1, 2:

    abolitio reorum, quae publice indulgetur,

    is granted, Dig. 48, 16, 17. —
    B.
    Se alicui, in mal. part., Juv. 2, 165 al.—Hence, indulgens, entis, P. a.
    A.
    Indulgent, kind, or tender to one, fond of one; constr. with dat., or in with acc. (class.).
    (α).
    With dat.:

    obsequium peccatis indulgens praecipitem amicum ferri sinit,

    Cic. Lael. 24, 89.—
    (β).
    With in and acc.:

    civitas minime in captivos indulgens,

    Liv. 22, 61, 1. —
    (γ).
    Absol.:

    quo ipsum nomen amantius, indulgentiusque maternum, hoc illius matris singulare scelus,

    Cic. Clu. 5, 12:

    ministri irarum,

    Liv. 24, 25, 9. —
    B.
    Addicted to:

    aleae indulgens,

    addicted to dicing, Suet. Aug. 70.—
    C.
    In pass., fondly loved: fili, indulgentissime adulescens, Ps.-Quint. Decl. 10, 13.— Adv.: indulgenter, indulgently, kindly, tenderly:

    nimis indulgenter loqui,

    Cic. Att. 9, 9, 2:

    bestiae multa faciunt indulgenter,

    id. Fin. 2, 33, 109. — Comp.:

    dii alios indulgentius tractant,

    Sen. Ben. 4, 32.— Sup.:

    indulgentissime,

    Sen. Cons. ad Helv. 5.

    Lewis & Short latin dictionary > indulgeo

  • 11 insono

    in-sŏno, ŭi, 1, v. n., to make a noise in or on, to sound, sound loudly, resound (mostly poet.):

    Boreae cum spiritus alto Insonat Aegaeo,

    roars on the Ægean Sea, Verg. A. 12, 366:

    insonuere cavernae,

    id. ib. 2, 53:

    caeli delapsa per auras Insonuit,

    resounded flying through the air, id. ib. 11, 596; cf.

    pennis,

    Ov. M. 13, 608:

    calamis,

    to play upon, id. ib. 11, 161:

    insonuitque flagello,

    cracked his whip, Verg. A. 5, 579; cf. poet. with acc.:

    verbera insonuit,

    id. ib. 7, 451: quasi faucibus aliquid obstiterit, insonare, to clear one ' s throat, to hawk, Quint. 11, 3, 121.

    Lewis & Short latin dictionary > insono

  • 12 malleolus

    mallĕŏlus, i, m. dim. [malleus], a small hammer or mallet.
    I.
    Lit., Cels. 8, 3, 29; Vulg. Jud. 4, 21:

    verba mea sunt quasi malleus conterens petram,

    id. Jer. 23, 29.—
    II.
    Transf.
    A.
    A hammershaped slip, a mallet-shoot for planting:

    malleolus novellus est palmes, innatus prioris anni flagello, cognominatusque a similitudine rei, quod in ea parte, quae deciditur, ex vetere sarmento prominens utrinque, malleoli speciem praebet,

    Col. 3, 6, 3; cf. Plin. 17, 21, 35, § 156:

    malleolos pangere,

    to set in, plant, Col. 3, 3, 12; so,

    deponere,

    id. ib.:

    conserere,

    id. 3, 14, 2:

    demergere,

    id. 3, 18, 2:

    serere sulco, vel scrobe,

    Plin. 17, 22, 35, § 169.—
    B.
    In milit. lang., a kind of fire-dart, Amm. 23, 4, 14; cf. Paul. ex Fest. p. 135 Müll.:

    malleoli, manipuli spartei pice contecti, qui incensi aut in muros aut in testudines jaciuntur,

    Non. 556, 11 sq.: partim malleolos, partim fasces sarmentorum incensos supra vallum, etc., Sisenn. ap. Non. 556, 13:

    malleolos et faces ad inflammandam urbem comparare,

    Cic. Cat. 1, 13, 32; cf. id. Mil. 24, 64: faces taedamque et malleolos stupae illitos pice parari jubet, Liv 42, 64, 3; cf. id. 38, 6, 2. —
    C.
    The tongue of a shoe-buckle:

    malleoli ossei vel aerei,

    Isid. 19, 34, 10.

    Lewis & Short latin dictionary > malleolus

  • 13 scindo

    scindo, scĭdi, scissum, 3 (old perf. redupl. scicidi, Enn., Naev., Att, and Afran. ap. Prisc. p. 890 P.; or Enn. p. 133 Vanl.; Com. Rel. pp. 19 and 164 Rib.; cf. also, sciciderat. [p. 1643] Gell 6, 9, 16), v. a. [akin to Gr. schizô, to split; cf. Germ. scheiden, and Lat. scio], to cut, tear, rend, or break asunder; to split, cleave, divide, or separate by force, etc. (freq. and class.; but in tempp.perf. ante-class.and postAug.; syn.: findo, rumpo).
    I.
    Lit.: quom saxum scisciderit, Enn. ap. Prisc. l. l.: non ergo aquila scisciderat pectus, Att. ib. and ap. Gell. l. l.: satis fortiter vestras sciscidistis colus, Afran. ap. Prisc. l. l.: scindens dolore identidem intonsam comam, Att. ap. Cic. Tusc. 3, 26, 62:

    crines,

    Verg. A. 12, 870; Ov. M. 11, 683:

    capillos,

    id. H. 3, 79; Tib. 1, 10, 55; cf.

    , in a Greek construction: scissaeque capillos matres,

    Ov. M. 8, 526:

    vela,

    Plaut. Trin. 4, 1, 18:

    epistulam,

    Cic. Fam. 5, 20, 9:

    vestem,

    to tear open, Liv. 3, 58; Quint. 2, 15, 7; Prop. 2, 15 (3, 7), 18; Ov. M. 9, 166; Hor. C. 1, 17, 27; cf.:

    vestem tibi de corpore,

    Prop. 2, 5, 21:

    pecora scindunt herbarum radices,

    Col. 2, 18, 2:

    asini me mordicibus scindant,

    tear, lacerate, Plaut. Aul. 2, 2, 57:

    sinus,

    Ov. M. 10, 386:

    latus flagello,

    id. Ib. 185:

    lacerum corpus ictibus innumeris,

    Sil. 1, 172:

    vitiato fistula plumbo Scinditur,

    bursts open, Ov. M. 4, 123; cf.:

    et faceret scissas languida ruga genas,

    wrinkled, Prop. 3, 10, 6:

    vallum,

    to break through, tear up, Caes. B. G. 3, 5; 5, 51; Liv. 7, 37; Tac. H. 4, 28:

    limen portae,

    to break in pieces, Plaut. Bacch. 4, 9, 31:

    pontem,

    to break down, id. ib. 5, 26:

    cuneis lignum,

    to split, cleave, Verg. G. 1, 144:

    quercum cuneis,

    id. A. 7, 510:

    cuneis fissile robur,

    id. ib. 6, 182; cf.:

    ferro aequor (i. e. humum),

    id. G. 1, 50; cf.

    solum,

    id. ib. 2, 399:

    vomere terram,

    Ov. A. A. 2, 671:

    freta ictu (remorum),

    id. M. 11, 463:

    puppis aquas,

    id. Tr. 1, 10, 48:

    fluvios natatu,

    Claud. Cons. Hon. 4, 347:

    tellurem mare scindit,

    Luc. 3, 61:

    agmen,

    Tac. A. 1, 65 et saep.:

    labra,

    to open wide, Quint. 11, 3, 81:

    obsonium,

    to cut up, carve, Sen. Vit. Beat. 17; cf.

    nihil (edulium),

    Mart. 3, 12, 2:

    aves in frusta,

    Sen. Brev. Vit. 12.—
    b.
    Prov.: penulam alicui, to tear off one's travelling cloak, i.e. to urge, press, solicit one to stay, Cic. Att. 13, 33, 4.—
    B.
    Transf., to part, separate, divide; of places:

    dirimit scinditque Sueviam continuum montium jugum,

    Tac. G. 43:

    frons Italia in duo se cornua scindit,

    Mel. 2, 4, 7.—

    Mid.: omnis Italia scinditur in duo promuntoria,

    Sall. H. 4, 18 Dietsch.—In gen.:

    se (lutamenta),

    Cato, R. R. 128:

    se (nubes),

    Verg. A. 1, 587.—Mid.:

    omnis fumus, vapor, etc.... scinduntur per iter flexum,

    Lucr. 4, 91:

    scinditur in geminas partes circumfluus amnis,

    Ov. M. 15, 739; Luc. 1, 551.— Absol.:

    sentes quod tetigere, ilico rapiunt: si eas ereptum, ilico scindunt,

    Plaut. Cas. 3, 6, 2.—
    2.
    To destroy:

    scindunt proceres Pergamum,

    Plaut. Bacch. 4, 9, 130.—
    II.
    Trop., to tear in pieces, to distract, agitate, disturb, etc.:

    aliquem quāvis scindunt cuppedine curae,

    Lucr. 3, 994:

    quantae tum scindunt hominem cuppedinis acres Sollicitum curae,

    id. 5, 46: nolo commemorare, quibus rebus sim spoliatus, ne scindam ipse dolorem meum, tear open, i. e. renew my grief, Cic. Att. 3, 15, 2:

    non sine piaculo sanctissimas necessitudines scindi,

    to be sundered, separated, Plin. Pan. 37 fin.:

    ut (actio) noctis interventu scinderetur,

    was interrupted, id. Ep. 2, 11, 16:

    verba fletu,

    Ov. P. 3, 1, 157:

    vox scinditur,

    is broken, cracked, Quint. 11, 3, 20:

    sic genus amborum scindit se sanguine ab uno,

    divides, branches off, Verg. A. 8, 142; cf.: scidit deinde se studium atque inertiā factum est, ut artes esse plures viderentur, was separated, divided, Quint. prooem. § 13; cf.:

    naturalis pars philosophiae in duo scinditur corporalia et incorporalia,

    Sen. Ep. 89, 16:

    scinditur incertum studia in contraria vulgus,

    Verg. A. 2, 39; cf. Tac. H. 1, 13:

    scindebatur in multiplices curas,

    Amm. 16, 3, 3.—Hence, scissus, a, um, P. a., split, cleft, divided.
    A.
    Lit.:

    folia pluribus divisuris,

    Plin. 25, 5, 21, § 48:

    vitis folio,

    id. 14, 2, 4, § 23:

    scissae (aures) cervis ac velut divisae,

    id. 11, 37, 50, § 136:

    alumen,

    Col. 6, 13, 1 (for which:

    scissile alumen,

    Cels. 5, 2; 6, 11):

    vestibus,

    Vulg. Job, 2, 12.—
    B.
    Trop.:

    genus vocum,

    harsh, grating, Cic. de Or. 3, 57, 216.—No comp., sup., or adv.

    Lewis & Short latin dictionary > scindo

  • 14 sector

    1.
    sector, ōris, m. [id.], one who cuts or cuts off, a cutter (rare but class.).
    I.
    Lit.:

    zonarius,

    a cutpurse, Plaut. Trin. 4, 2, 20:

    collorum,

    a cutthroat, Cic. Rosc. Am. 29, 80 (v. II.); so id. ib. 31 fin.:

    feni,

    a haycutter, mower, Col. 11, 1, 12.—
    II.
    Publicists' t. t., a bidder, purchaser at a public sale of goods captured or confiscated by the State (cf. quadruplator):

    sectores vocantur qui publica bona mercantur,

    Dig. 4, 146:

    cum de bonis et de caede agatur, testimonium dicturus est is, qui et sector est et sicarius: hoc est, qui et illorum ipsorum bonorum, de quibus agitur, emptor atque possessor est et eum hominem occidendum curavit, de cujus morte quaeritur,

    Cic. Rosc. Am. 36, 103:

    sector sis,

    id. Phil. 2, 26, 65:

    Pompeii (sc. bonorum),

    id. ib. 13, 14, 30; Crassus ap. Cic. Fam. 15, 19, 3:

    ubique hasta et sector,

    Tac. H. 1, 20:

    hastae subjecit tabernas, nec sector inventus est,

    Flor. 2, 6, 48; Pacat. Pan. Theod. 25, 28; Claud. IV. Cons. Hon. 496; cf. Ps.-Ascon. ap. Cic. Verr. 2, 1, 20, § 52, p. 172, and 2, 1, 23, §

    61, p. 177 Orell.—In a double sense, with the signif. I.: nescimus per ista tempora eosdem fere sectores fuisse collorum et bonorum?

    cutthroats and cutpurses, Cic. Rosc. Am. 29, 80. —
    * B.
    Trop.:

    hinc rapti pretio fasces sectorque favoris Ipse sui populus,

    seller of his favor, Luc. 1, 178.—
    III. 2.
    sector, ātus, 1 ( inf. sectarier, Plaut. Mil. 2, 1, 13; id. Rud. 1, 2, 57; Hor. S. 1, 2, 78), v. dep. freq. a. [sequor], to follow continually or eagerly, in a good or bad sense; to run after, attend, accompany; to follow after, chase, pursue (freq. and class.).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    equidem te jam sector quintum hunc annum,

    Plaut. Pers. 2, 1, 5:

    servum misi, qui sectari solet meum gnatum,

    id. Ep. 3, 4, 50: Chrysogonum (servi), Cic. Rosc. Am. 28, 77:

    praetorem circum omnia fora,

    id. Verr. 2, 2, 70, § 169:

    si mercede conducti obviam candidatis issent, si conducti sectarentur,

    id. Mur. 32, 67:

    at sectabuntur multi,

    id. ib. 33, 70:

    neque te quisquam stipator Praeter Crispinum sectabitur,

    Hor. S. 1, 3, 139:

    equitum manus quae regem ex more sectatur,

    Tac. A. 15, 2; 15, 33 fin.; Gell. 20, 6, 1 et saep.:

    mulieres sectarier,

    to run after, Plaut. Mil. 2, 1, 13; 3, 1, 183; cf.:

    desine matronas sectarier,

    Hor. S. 1, 2, 78:

    ipse suas sectatur oves, at filius agnos,

    accompanies, guards, Tib. 1, 10, 41:

    aratrum,

    to follow the plough, id. 2, 3, 7: canes, to follow the hounds (that hunt on before), Prop. 3, 14 (4, 13), 14:

    aliquem,

    to run after, pursue, Plaut. Cist. 2, 2, 1: servum, Cato ap. Gell. 17, 6, 3:

    homo ridicule insanus, qui ejusmodi est, ut eum pueri sectentur,

    Cic. Verr. 2, 4, 66, § 148:

    ne scuticā dignum horribili sectere flagello,

    Hor. S. 1, 3, 119:

    exagitet nostros Manes sectetur et umbras, etc.,

    Prop. 2, 8, 19 (2, 8 b, 19).— To visit a place gladly, to frequent:

    gymnasia,

    Plin. Ep. 1, 22, 6.— Absol.:

    homo coepit me obsecrare, Ut sibi liceret discere id de me: sectari jussi (alluding to the train of followers who accompanied the ancient philosophers),

    Ter. Eun. 2, 2, 31; id. Phorm. 1, 2, 36: at sectabantur multi... Quid opus est sectatoribus? (of the train of a candidate) Cic. Mur. 34, 71.—
    B.
    In partic., to pursue, chase, hunt animals: sues silvaticos in montibus, Varr. ap. Non. 555, 31:

    sectaris apros,

    Verg. E. 3, 75:

    gallinam,

    Plaut. Mil. 2, 2, 7:

    simiam,

    id. ib. 2, 2, 24; 2, 2, 106; 2, 3, 13 sq.;

    2, 6, 25: leporem,

    Hor. S. 1, 2, 106; 2, 2, 9 et saep.:

    cervam videre fugere, sectari canes,

    Ter. Phorm. prol. 7.—
    II.
    Trop., to follow or strive after; to pursue eagerly (not freq. till after the Aug. per.; not in Cic.): quid vos hanc miseram ac tenuem sectamini praedam? * Caes. B. G. 6, 35; so,

    praedam,

    Tac. A. 1, 65:

    facinora,

    Plaut. Mil. 3, 1, 28:

    lites,

    Ter. Phorm. 2, 3, 61:

    nomina tironum,

    Hor. S. 1, 2, 16:

    sectantem levia nervi Deficiunt,

    id. A. P. 26:

    gymnasia aut porticus,

    Plin. Ep. 1, 22, 6:

    omnes dicendi Veneres,

    Quint. 10, 1, 79; cf.:

    quas figuras,

    id. 9, 3, 100:

    voluptatem,

    id. 10, 1, 28:

    eminentes virtutes,

    to seek out, Tac. A. 1, 80:

    contumaciam sententiarum, habitum vultumque ejus,

    to seek to imitate, id. ib. 16, 22:

    praecepta salubria,

    Suet. Aug. 89:

    commoda,

    id. ib. 25:

    luxuriosa convivia,

    Just. 11, 10, 2:

    in alienis eripiendis vitam sectari,

    id. 27, 2, 8. —
    (β).
    With a rel. or subj.-clause, to hunt or track out, busy one's self:

    mitte sectari, rosa quo locorum Sera moretur,

    Hor. C. 1, 38, 3:

    non ut omnia dicerem sectatus, sed ut maxime necessaria,

    Quint. 1, 10, 1.
    In a pass.
    signif.:

    qui vellet se a cane sectari,

    Varr. R. R. 2, 9, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > sector

  • 15 stimulo

    stĭmŭlo, āvi, ātum, 1, v. a. [id.], to prick with a goad, to prick or goad on, to urge on (syn. pungo).
    I.
    Lit. (post-Aug. and rare):

    quadrijugos flagello,

    Sil. 4, 439:

    equos calcaribus,

    Val. Max. 3, 2, 9; for which, poet. transf.:

    turbatos currus,

    Luc. 7, 570; Sil. 16, 367:

    aries stimulatus,

    Col. 7, 3, 5.—
    II.
    Trop., to goad, torment, vex, trouble, disquiet, disturb (class. and freq.;

    syn. agito): jactor, crucior, agitor, stimulor, vorsor in amoris rota miser,

    Plaut. Cist. 2, 1, 4:

    hunc sibi ex animo scrupulum, qui se dies noctesque stimulat ac pungit, ut evellatis, postulat,

    Cic. Rosc. Am. 2, 6:

    larvae stimulant virum,

    Plaut. Capt. 3, 4, 66:

    te conscientiae stimulant maleficiorum tuorum,

    Cic. Par. 2, 18:

    me nunc et congressus hujus (Caesaris) stimulat,

    id. Att. 9, 15, 2:

    me haec solitudo minus stimulat quam ista celebritas,

    id. ib. 12, 13, 1:

    consulem cura de minore filio stimulabat,

    Liv. 44, 44:

    stimulatus furenti rabie,

    Cat. 63, 4:

    curis animum stimulantibus,

    Claud. in Ruf. 2, 326.—
    B.
    In gen., to rouse up, set in motion; to spur on, incite, stimulate to any action (syn. cieo, excio).
    (α).
    With simple acc.:

    Phrygio stimulat numero cava tibia mentes,

    Lucr. 2, 620:

    aliquem,

    Liv. 3, 68, 10:

    avita gloria animum stimulabat,

    id. 1, 22, 2:

    irā stimulante animos,

    id. 1, 12, 1; 30, 11:

    cupido animum stimulabat,

    Curt. 4, 7, 8; 6, 5, 19:

    stimulata pellicis irā,

    Ov. M. 4, 235.—With inanim. objects:

    jurgia praecipue vino stimulata,

    Ov. A. A. 1, 591:

    Persicorum sucus sitim stimulat,

    Plin. 23, 7, 67, § 132; so,

    venerem,

    id. 20, 5, 15, § 32; cf.

    conceptus,

    id. 2, 8, 6, § 38:

    fugam hostium,

    id. 9, 8, 9, § 32:

    iras functas,

    to revive, arouse, Stat. Th. 12, 437. —
    (β).
    With ad:

    ad alicujus salutem defendendam stimulari atque excitari,

    Cic. Planc. 28, 69:

    ad perturbandam rempublicam,

    Sall. C. 18, 4:

    ad arma,

    Liv. 1, 23, 7:

    ad iram,

    Tac. H. 2, 44.—
    (γ).
    With in:

    injuriae dolor in Tarquinium eos stimulabat,

    Liv. 1, 40, 4:

    animos eorum irā in hostes stimulando,

    id. 21, 11, 3; cf.

    in a mixed construction: ad iram saepius quam in formidinem stimulabantur,

    Tac. H. 2, 44 fin.
    (δ).
    With ut or ne:

    vetus nostra simultas antea stimulabat me, ut caverem, etc.,

    Cic. Fam. 3, 12, 4:

    rubore stimulabantur, ne clientulorum loco numerarentur,

    Tac. Or. 37; Curt. 7, 7, 26.—
    (ε).
    Poet., with inf.:

    festinare fugam... iterum stimulat,

    Verg. A. 4, 576:

    stimulante metu fati praenoscere cursus,

    Luc. 6, 423:

    juvencos jactare accensis stimulavi cornibus ignes,

    Sil. 12, 504.—
    (ζ).
    Absol.:

    stimulante fame,

    Ov. Tr. 1, 6, 9:

    stimulante conscientiā,

    Curt. 5, 11, 7:

    metu stimulante,

    id. 7, 7, 26.

    Lewis & Short latin dictionary > stimulo

  • 16 tango

    tango, tĕtĭgi, tactum, 3 (old collat. form tago, xi, 3:

    tagit Pacuvius in Teucro: ut ego, si quisquam me tagit. Et tagam idem in Hermiona: aut non cernam, nisi tagam: sine dubio antiquā consuetudine usurpavit. Nam nunc ea sine praepositionibus non dicuntur, ut contigit, attigit,

    Fest. p. 356 Müll.: PELLEX ARAM IVNONIS NE TANGITO, Lex Numae ap. Fest. p. 222 ib.: sed o Petruelle, ne meum taxis librum, Varr. ap. Non. 176, 18, and 180, 8), v. a. [root tag-; Gr. te-tag-ôn, grasping; tê, take; Lat. tago, tagax; Goth. tēkan, to touch; Engl. take; cf.: inter, contages], to touch (syn. tracto).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    tangere enim et tangi, nisi corpus, nulla potest res, Lucr 1, 304: tange utramvis digitulo minimo modo,

    Plaut. Rud. 3, 4, 15:

    genu terram tangere,

    Cic. Tusc. 2, 24, 57:

    virgā Virginis os,

    Ov. M. 11, 308:

    aliquem cubito,

    Hor. S. 2, 5, 42.—
    B.
    In partic.
    1.
    To touch, i. e.,
    a.
    To take, take away, curry off: Sa. Tetigin' tui quidquam? Aes. Si attigisses, ferres infortunium, Ter. Ad. 2, 1, 24:

    de praedā meā teruncium nec attigit nec tacturus est quisquam,

    Cic. Fam. 2, 17, 4:

    quia tangam nullum ab invito,

    id. Agr. 2, 25, 67; Liv. 29, 20. —
    b.
    To taste, to eat, to drink:

    salsa sunt, tangere ut non velis,

    Plaut. Poen. 1, 2, 35:

    illa (corpora) Non cani tetigere lupi,

    Ov. M. 7, 550:

    saporem,

    id. F. 3, 745:

    cupiens varià fastidia cenā Vincere tangentis male singula dente superbo,

    Hor. S. 2, 6, 87:

    Superorum tangere mensas,

    Ov. M. 6, 173:

    tetigit calicem clanculum,

    has emptied, Plaut. Mil. 3, 2, 10. —
    2.
    Of places.
    a.
    To reach, arrive at, come to a place (syn. pervenio):

    Verres simul ac tetigit provinciam, statim, etc.,

    Cic. Verr. 2, 1, 10, § 27; cf. id. Att. 6, 1, 6:

    portus,

    Verg. A. 4, 612:

    terminum mundi armis,

    Hor. C. 3, 3, 54:

    vada,

    id. ib. 1, 3, 24:

    lucum gradu,

    Ov. M. 3, 36:

    domos,

    id. ib. 4, 779;

    6, 601: quem (Nilum) simul ac tetigit,

    id. ib. 1, 729:

    ut tellus est mihi tacta,

    id. Tr. 3, 2, 18:

    limina,

    id. M. 10, 456; Juv. 14, 44:

    nocturno castra dolo,

    Ov. H. 1, 42 et saep.—
    b.
    To border on, be contiguous to:

    qui (fundi) Tiberim fere omnes tangunt,

    Cic. Rosc. Am. 7, 20:

    haec civitas Rhenum tangit,

    Caes. B. G. 5, 3:

    quae (villa) viam tangeret,

    Cic. Mil. 19, 51:

    vertice sidera,

    Ov. M. 7, 61. —
    3.
    To touch, i. e.,
    a.
    To strike, hit, beat (mostly poet.):

    chordas,

    Ov. R. Am. 336:

    flagello Chloen,

    Hor. C. 3, 26, 12:

    quem tetigit jactu,

    Prop. 2, 34 (3, 32), 60:

    loca tangere fundā,

    Tib. 4, 1, 97:

    te hora Caniculae Nescit tangere,

    to touch, affect, Hor. C. 3, 13, 10.—Euphem., to put to death:

    quemquam praeterea oportuisse tangi,

    Cic. Att. 15, 11, 2:

    statua aut aera legum de caelo tacta,

    i.e. struck by lightning, id. Div. 2, 21, 47; so, de caelo tactus, Liv. 25, 7, 7; 29, 14, 3; Verg. E. 1, 17:

    e caelo tactum,

    Plin. 36, 4, 4, § 10; cf.:

    ulmus fulmine tacta,

    Ov. Tr. 2, 144:

    tacta aedes Junonis,

    Plin. 2, 54, 55, § 144.—Prov.:

    tetigisti acu (rem),

    you have hit the nail on the head, Plaut. Rud. 5, 2, 19; cf.:

    tangis en ipsos metus,

    the thing you fear, Sen. Oedip. 795.—
    b.
    To take hold of, to touch, handle, etc.;

    esp. in mal. part.: virginem,

    Ter. Ad. 4, 5, 52:

    cur id ausus's facere ut id quod non tuom esset tangeres?

    Plaut. Aul. 4, 10, 14; Ter. Heaut. 4, 6, 15; id. Eun. 4, 7, 27 sq.; Cat. 21, 8; Hor. S. 1, 2, 28; 1, 2, 54.— Absol.:

    cibum una capias, assis, tangas, ludas, propter dormias,

    Ter. Eun. 2, 3, 81 (82):

    si non tangendi copia'st,

    id. ib. 4, 2, 10; id. Phorm. 5, 8 (9), 5.—
    4.
    To besprinkle, moisten, wash, smear, anoint ( poet. and in post-Aug. prose;

    syn. tingo): corpus aquā,

    Ov. F. 4, 790:

    comas tristi medicamine,

    id. M. 6, 140:

    oculos olivo,

    Pers. 3, 44:

    superiorem palpebram salivā,

    Plin. 28, 4, 7, § 38:

    caput igne sulfuris,

    Prop. 4 (5), 8, 86; cf.:

    voluit tangi lucerna mero,

    id. 4 (5), 3, 60:

    luto corpora tangit amor,

    Tib. 1, 8, 52.—
    5.
    To color, dye:

    supercilium madidā fuligine,

    Juvenc. 2, 93. —
    II.
    Trop.
    A.
    Of the mind or feelings, to touch, move, affect, impress:

    minae Clodii contentionesque modice me tangunt,

    Cic. Att. 2, 19, 1:

    si vos urbis, si vestri nulla cura tangit,

    Liv. 3, 17, 3:

    Numitori tetigerat animum memoria nepotum,

    id. 1, 5:

    mentem mortalia tangunt,

    Verg. A. 1, 462:

    si curat cor spectantis tetigisse querela,

    Hor. A. P. 98:

    nec formā tangor, poteram tamen hac quoque tangi,

    Ov. M. 10, 614:

    vota tamen tetigere deos, tetigere parentes,

    id. ib. 4, 164:

    nymphas tetigit nova res,

    id. ib. 15, 552:

    nec amor nos tangit habendi,

    id. A. A. 3, 541:

    exemplo tangi,

    id. H. 15 (16), 326; id. F. 5, 489; Prop. 1, 9, 17:

    religione tactus hospes,

    Liv. 1, 45, 7:

    tetigerat animum memoria nepotum,

    id. 1, 5, 6:

    si quem gloria tangit,

    Sen. Hippol. 27.—
    B.
    Qs. to prick or stick one, i. e.,
    1.
    To take in, trick, dupe; to cozen or cheat out of any thing (anteclass.):

    tuom tangam patrem,

    Plaut. Ps. 1, 1, 118; cf.:

    probe tactus Ballio est,

    id. ib. 5, 2, 13:

    tangere hominem volt bolo,

    id. Poen. prol. 101:

    istis adeo te tetigi triginta minis,

    id. Ep. 5, 2, 40: senem triginta minis, Poët. ap. Cic. de Or. 2, 64, 257:

    lenunculum aere militari,

    Plaut. Poen. 5, 5, 7: patrem talento argenti, Turp. ap. Non. 408, 28:

    tactus sum vehementer visco,

    I am limed, caught, Plaut. Bacch. 5, 2, 39:

    volucres harundinibus,

    Petr. 109.—
    2.
    To sting or nettle any one by something said:

    quo pacto Rhodium tetigerim in convivio,

    Ter. Eun. 3, 1, 30; cf.

    maledictis,

    Fest. p. 356 Müll.—
    C.
    Of speech, to touch upon, mention, speak of, refer to, cite:

    non tango, quod avarus homo est, quodque improbu' mitto, Lucil. ap. Rufin. Schem. Lex. § 12 (p. 274 Frotsch.): leviter unum quodque tangam,

    Cic. Rosc. Am. 30, 83:

    ubi Aristoteles ista tetigit?

    id. Ac. 2, 44, 136:

    illud tertium, quod a Crasso tactum est,

    id. de Or. 2, 10, 43: ne tangantur rationes ad Opis, be discussed, examined, Anton. ap. Cic. Phil. 8, 9, 26:

    si tacta loquar,

    Manil. 3, 21; cf.:

    quid minus utibile fuit quam hoc ulcus tangere Aut nominare uxorem?

    Ter. Phorm. 4, 4, 9.—
    D.
    To take in hand, undertake (rare):

    carmina,

    Ov. Am. 3, 12, 17: quis te Carminis heroi tangere jussit opus? prop. 4, 2 (3, 3), 16.

    Lewis & Short latin dictionary > tango

См. также в других словарях:

  • Flagello — ist der Familienname folgender Personen: Ezio Flagello (1931–2009), US amerikanischer Opernsänger Nicolas Flagello (1928–1994) , US amerikanischer Komponist, Dirigent und Pianist Diese Seite ist eine Begriffsklärung zur U …   Deutsch Wikipedia

  • flagello — /fla dʒɛl:o/ (ant. fragello) s.m. [dal lat. flagellum ]. 1. [lunga bacchetta con funicelle sparse di nodi, strisce di cuoio, ecc., usata un tempo come strumento di supplizio: percuotere col f. ] ▶◀ ‖ disciplina, frusta, gatto a nove code, knut,… …   Enciclopedia Italiana

  • flagello — fla·gèl·lo s.m. 1. CO frusta fatta di cordicelle annodate oppure di striscie di cuoio o di fili metallici con palline o uncini di metallo alle estremità, un tempo usata come strumento di penitenza o di supplizio: vibrare il flagello, battere,… …   Dizionario italiano

  • flagello — {{hw}}{{flagello}}{{/hw}}s. m. 1 Sferza formata da funicelle sparse di nodi, o da strisce di cuoio, usata un tempo come strumento di supplizio o disciplina. 2 (fig.) Evento dannoso: il flagello della guerra | Flagello di Dio, chi o ciò che causa… …   Enciclopedia di italiano

  • flagello — pl.m. flagelli …   Dizionario dei sinonimi e contrari

  • flagello — ит. [фладжэ/лло] бич (ударн. инструм.); то же, что frusta …   Словарь иностранных музыкальных терминов

  • flagello — s. m. 1. sferza, frusta, staffile □ disciplina □ (est.) supplizio, castigo 2. (fig.) calamità, sciagura, cataclisma, catastrofe □ danno, rovina, disastro □ virus CONTR. fortuna, bazza, cuccagna …   Sinonimi e Contrari. Terza edizione

  • Nicolas Flagello — (March 15, 1928 – March 16, 1994), was an American composer of classical music. Flagello was born in New York City, into a very musical family. His brother Ezio Flagello was a bass who sang at the Metropolitan Opera. One of his first music… …   Wikipedia

  • Ezio Flagello — (born January 28, 1931) is an Italian American bass, particularly associated with the Italian repertory,he sang at the Metropolitan Opera from 1957 to 1984. Career Flagello was born in New York City, and studied at the Manhattan School of Music,… …   Wikipedia

  • Nicolas Flagello — (* 15. März 1928 in New York City; † 16. März 1994 in New Rochelle war ein US amerikanischer Komponist. Inhaltsverzeichnis 1 Leben 2 Weblinks 3 Referenzen …   Deutsch Wikipedia

  • Ezio Flagello — (* 28. Januar 1931 in New York; † 19. März 2009 in Palm Bay, Florida) war ein US amerikanischer Opernsänger der Stimmlage Bass. Leben Flagello studierte an der Manhattan School of Music und an der Accademia Nazionale di Santa Cecilia in Rom. Er… …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»