-
1 finit
-
2 finit
-
3 finit
-
4 finit
wiss <tech.allg> ■ finite -
5 finit
финитный, конечный -
6 finit
[ffnid] sb.adj.=, -teличный (o глаголе) -
7 finit
-
8 finit
матем.финитный, конечный -
9 finit
finito -
10 finit
adj finite -
11 finit
конечный мат.; финитный мат. -
12 finit
спряга́емый -
13 Finit-Element-Methode
прил.Универсальный немецко-русский словарь > Finit-Element-Methode
-
14 finit element method-metod konačnih elemenata
• femSerbian-English dictionary > finit element method-metod konačnih elemenata
-
15 finit element analysis
-
16 tout est bien qui finit bien
tout est bien qui finit bienproverbe Ende gut, alles gutDictionnaire Français-Allemand > tout est bien qui finit bien
-
17 tout est bien qui finit bien
prov.все хорошо, что хорошо кончаетсяPierre écouta un moment. Tout commençait à se brouiller en lui quand la voix de Kid lança: - Allez, bonne nuit, petit môme... Tu vois, tout est bien qui finit bien. (B. Clavel, L'Hercule sur la place.) — Пьер прислушался: все начинало путаться у него в сознании, когда до него донесся голос Кида: - Ну, спокойной ночи, малыш... Ты видишь, все хорошо, что хорошо кончается.
Dictionnaire français-russe des idiomes > tout est bien qui finit bien
-
18 tout finit par des chansons
Dictionnaire français-russe des idiomes > tout finit par des chansons
-
19 il finit sur une anecdote
Dictionnaire français-néerlandais > il finit sur une anecdote
-
20 qui bien engrène bien finit
qui bien engrène bien finitDictionnaire français-néerlandais > qui bien engrène bien finit
См. также в других словарях:
finit — FINÍT, Ă, finiţi, te, adj. 1. Care are o existenţă limitată. ♦ (Substantivat, n.) Categorie filozofică ce se referă la stările relative ale materiei, care au o existenţă limitată şi se pot transforma unele într altele. 2. (Despre produse, mărfuri … Dicționar Român
finit — Adj bestimmt (als Terminus der Grammatik) per. Wortschatz fach. (19. Jh.) Entlehnung. Übernommen aus l. fīnītus, eigentlich begrenzt , PPP. zu l. fīnīre begrenzen , zu l. fīnis Grenze, Ende . Ebenso ne. finite, nschw. finit, nnorw. finitt;… … Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache
finit — I fi|nit 1. fi|nit sb., tet, ter, terne (verbum i finit form) II fi|nit 2. fi|nit adj., te; et finit verbum … Dansk ordbog
finit — fi|nit 〈Adj.; Gramm.〉 bestimmt; Ggs infinit ● finite Verbform die konjugierte V.; Sy Verbum finitum; → Lexikon der Sprachlehre [<lat. finitus] * * * fi|nit <Adj.> [spätlat. finitus, adj. 2. Part. von lat. finire, ↑ Finish] (Sprachwiss.) … Universal-Lexikon
finit — définit finit redéfinit … Dictionnaire des rimes
finit — adj (finit, a) SPRÅK finita och infinita verbformer … Clue 9 Svensk Ordbok
finit — 3 p.s. Prés., 3 p.s. Pas. finir … French Morphology and Phonetics
finît — 3 p.s. Impar. subj. finir … French Morphology and Phonetics
finit — fi|nit Mot Agut Adjectiu variable … Diccionari Català-Català
finít — s. n., pl. finíturi … Romanian orthography
finit — fi|nit 〈Adj.; Gramm.〉 bestimmt; finite Verbalform, finites Verb durch Person, Numerus (u. Genus) bestimmte Verbalform; Syn. Verbum finitum; Ggs.: infinit [Etym.: <lat. finitus] … Lexikalische Deutsches Wörterbuch