Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

ficus

  • 1 ficus

    ficus

    Vocabulari Català-Castellà > ficus

  • 2 ficus

    ficus

    Vocabulario Castellano-Catalán > ficus

  • 3 ficus

    fīcus, i and ūs ( dat. sing., gen., dat., and abl. plur., always of second decl.; in other cases of second or fourth; v. Neue, Formenl. 1, 532 sq.— Masc., Mart. 1, 65, 4; 7, 71, 6; Macr. S. 2, 16. The declension and gender were disputed even among the ancients; cf. Varr. L. L. 9, § 80 Müll.; Charis. p. 103 P.; Prisc. p. 713 ib.), f. [etym. dub.; cf. sukon, sWukon], a fig-tree.
    I.
    Lit.:

    cortex levis fico,

    Plin. 16, 31, 55, § 126 sqq.:

    fici, quarum radices longissimae,

    id. 16, 31, 56, § 130:

    exceptā fico,

    id. 16, 26, 49, § 113:

    ficos mariscas in loco cretoso serito,

    Cato, R. R. 8, 1, v. marisca:

    homini Phrygi, qui arborem fici numquam vidisset, fiscinam ficorum objecisti,

    Cic. Fl. 17, 41: Ruminalis and Rumina, v. 1. Rumina, II. A. and B.:

    quod diceret, uxorem suam suspendisse se de ficu,

    Cic. de Or. 2, 69, 278 (for which Quintilian, in making the same statement:

    quod uxor sua e fico se suspendisset,

    Quint. 6, 3, 88):

    sub una ficu,

    Plin. 7, 2, 2, § 21.— Poet.:

    pepedi diffissa nate ficus, i. e. ut ficus (cuius lignum magnopere fissile),

    Hor. S. 1, 8, 47.—
    II.
    Transf.
    A.
    The fruit of the fig-tree, a fig: fici dulciferae, Enn. ap. Charis. p. 103 P. (Ann. v. 71 ed. Vahl.):

    ficis victitamus aridis,

    Plaut. Rud. 3, 4, 59:

    Zacyntho ficos fieri non malas,

    id. Merc. 5, 2, 102:

    per ficos, quas edimus,

    Varr. R. R. 1, 41, 5:

    ex fici tantulo grano,

    Cic. de Sen. 15, 52:

    suamque pulla ficus ornat arborem,

    Hor. Epod. 16, 46: dum ficus prima calorque, etc., the first ripe figs (denoting the beginning of autumn), id. Ep. 1, 7, 5:

    pinguibus ficis pastum jecur anseris,

    id. S. 2, 8, 88:

    nux ornabat mensas cum duplice ficu,

    a split fig, id. ib. 2, 2, 122, v. also in the foll.—Ante- and post-class. in masc.: sicuti cum primos ficus propola recentes Protulit, Lucil. ap. Non. 154, 27:

    grossi,

    Macr. S. 2, 16.—
    B.
    The piles (from their shape):

    cum dixi ficus, rides quasi barbara verba, Et dici ficos, Caeciliane, jubes. Dicemus ficus, quas scimus in arbore nasci: Dicemus ficos, Caeciliane, tuas (al. tuos, v. the commentators, ad loc.),

    Mart. 1, 65, 4 (cf. the same sort of pun in another place, Mart. 7, 71).—Hence poet. transf., of one who has the piles, Mart. 4, 52, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > ficus

  • 4 ficus

    ficus s.f. (bot.) ficus, rubber plant.
    * * *
    ['fikus]
    sostantivo maschile invariabile ficus
    * * *
    ficus
    /'fikus/
    m.inv.
    ficus.

    Dizionario Italiano-Inglese > ficus

  • 5 fīcus

        fīcus ī (ūs, Iu.; abl. ficū, C., H.), f     a fig-tree: suspendisse se de ficu.—A fig: fiscina ficorum: ex fici grano: prima, the first ripe figs, H.: duplex, split, H.
    * * *
    I
    fig; fig tree; haemorrhoids/piles (sg./pl.)
    II
    fig; fig tree; haemorrhoids/piles (sg./pl.)

    Latin-English dictionary > fīcus

  • 6 ficus

    ficus /ˈfaɪkəs/
    n.
    (bot., Ficus) ficus.

    English-Italian dictionary > ficus

  • 7 ficus

    ficus ficus, i f фиговое дерево, смоковница

    Латинско-русский словарь > ficus

  • 8 ficus

    fīcus, ī u. ūs, f. (wahrscheinlich aus dem phönizischen phaggim, halbreife Feigen), I) der Feigenbaum, Scriptt. r. r. u.a.: arbor fici, Cic. u. Augustin. – masc., Cato r. r. 42. – II) die Feige, A) eig., Varro, Hor. u.a.: masc., Lucil. 198. Cael. Aur. de morb. chron. 3, 2, 26 u. ö. – poet., ficus prima, die »erste Feige« = der Anfang des Herbstes, Hor. ep. 1, 7, 5. – u. scherzh. v. Gesäß, Hor. sat. 1, 8, 47. – B) meton., die Feigwarze, Mart. 1, 65, 4 (masc.). Corp. inscr. Lat. 4, 1820 (femin.) – / Dat. Sing. immer fico, Genet. Plur. fast immer ficorum (ficuum nur Cael. Aur. de morb. chron. 2, 6, 92), Dat. u. Abl. Plur. gew. ficis ( doch ficubus bei Th. Prisc. 2, 15); vgl. Neue-Wagener Formenl.3 1, 764–766 u. Georges Lexik. d. lat. Wortf. S. 276 u. 277. – Nbf. fīcum (die Feige), Cael. Aur. de morb. chron. 3, 8, 113.

    lateinisch-deutsches > ficus

  • 9 ficus

    fīcus, ī u. ūs, f. (wahrscheinlich aus dem phönizischen phaggim, halbreife Feigen), I) der Feigenbaum, Scriptt. r. r. u.a.: arbor fici, Cic. u. Augustin. – masc., Cato r. r. 42. – II) die Feige, A) eig., Varro, Hor. u.a.: masc., Lucil. 198. Cael. Aur. de morb. chron. 3, 2, 26 u. ö. – poet., ficus prima, die »erste Feige« = der Anfang des Herbstes, Hor. ep. 1, 7, 5. – u. scherzh. v. Gesäß, Hor. sat. 1, 8, 47. – B) meton., die Feigwarze, Mart. 1, 65, 4 (masc.). Corp. inscr. Lat. 4, 1820 (femin.) – Dat. Sing. immer fico, Genet. Plur. fast immer ficorum (ficuum nur Cael. Aur. de morb. chron. 2, 6, 92), Dat. u. Abl. Plur. gew. ficis ( doch ficubus bei Th. Prisc. 2, 15); vgl. Neue-Wagener Formenl.3 1, 764-766 u. Georges Lexik. d. lat. Wortf. S. 276 u. 277. – Nbf. fīcum (die Feige), Cael. Aur. de morb. chron. 3, 8, 113.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > ficus

  • 10 ficus

    ficus s.m. ( Bot) ficus.

    Dizionario Italiano-Francese > ficus

  • 11 ficus

    ficus [fiekuus]
    〈m.〉

    Dictionnaire français-néerlandais > ficus

  • 12 ficus

    ficus 〈m.〉

    Deens-Russisch woordenboek > ficus

  • 13 ficus

    ficus ['faɪkəs]
    Botany ficus m

    Un panorama unique de l'anglais et du français > ficus

  • 14 ficus

    fīcus, ī и ūs f.
    1) смоковница, фиговое дерево Cato, Col, Vr, J etc.
    2) смоква, фига Vr, H etc.
    prima f. H — первая фига, т. е. начало осени
    3) мед. нарост, кондилома M

    Латинско-русский словарь > ficus

  • 15 Ficus

    Ficus m = см. Feigenbaum

    Allgemeines Lexikon > Ficus

  • 16 ficus

    ficus, i and us, f., fig-tree, ||Mk. 11:13; fig, L. 6:44.

    English-Latin new dictionary > ficus

  • 17 ficus

    Van Dale Handwoordenboek Nederlands-Engels > ficus

  • 18 ficus

    [st1]1 [-] fīcus, i, f. (fīcŭs, ūs, f.). a - figuier.    - Cic. de Or. 2, 278. b - figue.    - Cic. CM. 52; Flac. 41.    - en général sing.: gén. Cic. Fl. 41; dat. -o ; abl. -u Cic. de Or. 2, 278 --- plur.: gén. -orum ; dat. -abl. -is m. (arbre) Cato. Agr. 42 II (figue) Lucil. 198. [st1]2 [-] ficus, i, m.: fic, verrue.    - Mart. 1, 65, 4.
    * * *
    [st1]1 [-] fīcus, i, f. (fīcŭs, ūs, f.). a - figuier.    - Cic. de Or. 2, 278. b - figue.    - Cic. CM. 52; Flac. 41.    - en général sing.: gén. Cic. Fl. 41; dat. -o ; abl. -u Cic. de Or. 2, 278 --- plur.: gén. -orum ; dat. -abl. -is m. (arbre) Cato. Agr. 42 II (figue) Lucil. 198. [st1]2 [-] ficus, i, m.: fic, verrue.    - Mart. 1, 65, 4.
    * * *
        Ficus, secundae vel quartae declinationis, foem. g. Plin. Cic. Un figuier.
    \
        Ficus, fructus, secundae etiam declinationis et quartae, foeminini similiter generis. Une figue.
    \
        Ficus, Morbus, secundae declinationis, mascul. g. Martial. Un fic.

    Dictionarium latinogallicum > ficus

  • 19 ficus

    fikys
    nom masculin invariable ficus
    * * *
    fikys nm
    * * *
    ficus nm inv ficus.
    [fikys] nom masculin

    Dictionnaire Français-Anglais > ficus

  • 20 ficus

    m. s.&pl.
    rubber plant.
    * * *
    1 rubber plant
    * * *
    * * *
    masculino rubber plant
    * * *
    masculino rubber plant
    * * *
    rubber plant
    * * *
    ficus nm inv
    rubber plant
    * * *
    m BOT rubber plant

    Spanish-English dictionary > ficus

См. также в других словарях:

  • Ficus — Pour les articles homonymes, voir Figuier (homonymie) …   Wikipédia en Français

  • Ficus — Saltar a navegación, búsqueda Para otros usos de este término, véase Ficus (desambiguación). ? Ficus …   Wikipedia Español

  • ficus — [ fikys ] n. m. • 1870; mot lat. « figuier » ♦ Plante d appartement (ulmacées) se présentant en Inde comme un arbre de grande taille que l on cultive pour son latex. ⇒ caoutchouc (4o). « Les ficus qui bordent la rue » (Camus). ● ficus nom… …   Encyclopédie Universelle

  • ficus — FÍCUS, ficuşi, s.m. Plantă exotică lemnoasă cu frunzele mari, groase, totdeauna verzi şi strălucitoare, cultivată la noi ca plantă ornamentală de interior (Ficus elastica). – Din lat. ficus. Trimis de LauraGellner, 10.05.2004. Sursa: DEX 98 … …   Dicționar Român

  • ficus — (plural ficus) sustantivo masculino 1. Género Ficus. Subgrupo de plantas arbustivas de la familia de las moráceas, propias de zonas cálidas: La higuera pertenece al género ficus. 2. Planta ornamental de hojas grandes, ovaladas y fuertes: Me han… …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • Ficus 4 — (Льорет де Мар,Испания) Категория отеля: Адрес: Can Xanca, 2 5, 17310 Льорет де Мар, Испани …   Каталог отелей

  • ficus — [fī′kəs] n. pl. ficus [ModL < L, fig tree] any of a genus (Ficus) of tropical shrubs, trees, and climbing plants of the mulberry family, with glossy, leathery leaves, including the rubber plant: often grown indoors as an ornamental …   English World dictionary

  • Ficus — Fi cus, n. [L., a fig.] A genus of trees or shrubs, one species of which ({F. Carica}) produces the figs of commerce; the fig tree. [1913 Webster] Note: {Ficus Indica} is the banyan tree; {F. religiosa}, the peepul tree; {F. elastica}, the India… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • ficus — c.1400, from L. ficus fig, fig tree (see FIG (Cf. fig)) …   Etymology dictionary

  • Ficus [1] — Ficus (F. L.), Pflanzengattung aus der Familie der Moreae, Polygamie, Diöcie L.; ausgezeichnet durch einen fleischigen, fast ganz geschlossenen Fruchtboden, auf welchem wenige männliche Blüthen mit dreitheiligen Kelchen, häufiger weibliche mit… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Ficus [2] — Ficus (lat.), 1) die Feige; 2) Feigwarze; 3) Feigmaal des Kopfs …   Pierer's Universal-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»