Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

fervor

  • 1 fervor

    fervor, ōris, m. [ferveo], a boiling or raging heat, a violent heat, a raging, boiling, fermenting (class.; syn.: ardor, tepor, calor, aestus).
    I.
    Lit.:

    pollens fervore corusco,

    Lucr. 6, 237; cf. id. 6, 856:

    mundi ille fervor purior, perlucidior mobiliorque multo quam hic noster calor,

    Cic. N. D. 2, 11, 30:

    accepit calido febrim fervore coörtam,

    Lucr. 6, 656:

    febris,

    Plin. 31, 9, 45, § 104; cf.:

    caput incensum fervore gerebant,

    a raging heat, fever heat, Lucr. 6, 1145; Plin. 14, 20, 25, § 124:

    vis venti fervorem mirum concinnat in undis,

    Lucr. 6, 437; Luc. 4, 461.—In plur.:

    solis,

    Lucr. 5, 215; cf. ib. 605; 611:

    medii,

    i. e. noontide heat, Verg. G. 3, 154:

    capitis,

    Plin. 15, 4, 5, § 19.—
    II.
    Trop., heat, vehemence, ardor, passion:

    cum hic fervor concitatioque animi inveteraverit,

    Cic. Tusc. 4, 10, 24; cf.:

    fervor mentis,

    id. de Or. 1, 51, 220:

    pectoris,

    Hor. C. 1, 16, 24:

    erat quidam fervor aetatis,

    Cic. de Sen. 13, 45:

    fervore carentes anni (i. e. senectus),

    Sil. 7, 25:

    ut semel icto Accessit fervor capiti,

    i. e. intoxication, Hor. S. 2, 1, 25: maris, an excited, i. e. disturbed, unsafe condition of the sea (caused by pirates), Cic. Prov. Cons. 12, 31.—In plur.:

    pro vitiorum fervoribus,

    Gell. 20, 1, 22.

    Lewis & Short latin dictionary > fervor

  • 2 fervor

        fervor ōris, m    [FVR-], a boiling heat, violent heat, raging, boiling, fermenting: mundi: maris: mediis fervoribus, in noontide heat, V.—Fig., heat, vehemence, ardor, fury: pectoris, H.: aetatis: oceani: fervore furentes, V.: icto Accessit fervor capiti, i. e. intoxication, H.
    * * *
    heat, boiling heat; boiling, fermenting; ardor, passion, fury; intoxication

    Latin-English dictionary > fervor

  • 3 (īcō)

       (īcō) īcī, īctus, ere (in class. prose only perf. system)    [1 IC-], to strike, hit, smite, stab, sting: in proelio telo ictus: lapide ictus, Cs.: in turbā ictus cecidit, L.: icta securibus ilex, V.: vix icto aëre, hardly stirred, O.: e caelo ictus, by lightning.— Fig., of the feelings, only P. perf., struck, smitten: Desideriis icta fidelibus, tormented, H.: novā re consules icti, disturbed, L.: pestifero sidere icti pavebant, panic-stricken, L.: domestico volnere, family affliction, Ta.: icto Accessit fervor capiti, i. e. tipsy, H.—With foedus, to make a covenant, enter into a league: foedus, quod meo sanguine iceras: consul nobiscum foedus icit, L.: ictum iam foedus, V.

    Latin-English dictionary > (īcō)

  • 4 lacus

        lacus ūs, m    [2 LAC-], an opening, hollow, lake, pond, pool (of living water): apud ipsum lacum Est pistrilla, T.: Albanus: ad spurcos lacūs, Iu.: lacu Fluvius se condidit alto, in the water, V.: Quo te cumque lacus Fonte tenet, thy body of water, V.— A reservoir, tank, cistern (for storing water): lacūs sternendos lapide locare, L.: a furno redeuntes lacuque, H.—Prov.: siccus lacus, i. e. something useless, Pr.— A basin, tank, tub, vat, reservoir: de lacubus proxima musta tuis, O.: alii tingunt Aera lacu, cooling-trough, V.: gelido lamina Tincta lacu, O.—Fig.: quasi de musto ac lacu fervida oratio, i. e. still in its fresh fervor.
    * * *
    I
    basin/tank/tub; lake/pond; reservoir/cistern/basin, trough; lime-hole; bin; pit
    II
    basin/tank/tub; lake/pond; reservoir/cistern/basin, trough; lime-hole; bin; pit

    Latin-English dictionary > lacus

  • 5 zelus

    jealousy; spirit of rivalry/emulation, partisanship; zeal (L+S); fervor

    Latin-English dictionary > zelus

  • 6 aestus

    aestus, ūs (archaic gen. aesti, Pac. 97 Rib.; rare form of nom. plur. aestuus). m. [kind. with aestas and Gr. aithô; v. aestas], an undulating, boiling, waving, tossing; a waving, heaving, billowy motion.
    I.
    Lit.
    A.
    Of fire; hence, in gen., fire, glow, heat (orig. in relation to its flashing up; while fervor denotes a glowing, ardor a burning, and calor a warming heat; yet it was early used for warming heat;

    v. the following example): nam fretus ipse anni permiscet frigus et aestum,

    heat and cold are blended, Lucr. 6, 364 (for which calor, id. 6, 368, 371 al.):

    multa aestu victa per agros,

    id. 5, 1104:

    exsuperant flammae, furit aestus ad auras,

    Verg. A. 2, 759:

    caniculae,

    Hor. C. 1, 17, 18; so id. Ep. 1, 8, 5:

    labore et aestu languidus,

    Sall. J. 51.—In plur.:

    neque frigora neque aestus facile tolerabat,

    Suet. Aug. 81.—So of midday heat:

    aestibus at mediis umbrosam exquirere vallem,

    Verg. G. 3, 331 (cf. Cic. Ac. 2, 22: ille cum aestuaret, umbram secutus est).—And of the heat of disease (of [p. 63] wounds, fever, inflammation, etc.): ulceris aestus, Att. ap. Cic. Tusc. 2, 7, 19:

    homines aegri cum aestu febrique jactantur,

    Cic. Cat. 1, 13.—
    B.
    The undulating, heaving motion of the sea, the swell, surge: fervet aestu pelagus, Pac. ap. Cic. de Or. 3, 39; hence, meton. for the sea in agitation, waves, billows:

    delphines aestum secabant,

    Verg. A. 8, 674:

    furit aestus harenis,

    id. ib. 1, 107:

    aestus totos campos inundaverant,

    Curt. 9, 9, 18.—In Verg. once of the boiling up of water in a vessel: exsultant aestu latices, Aen. 7, 464.—
    C.
    Esp., the periodical flux and reflux or ebb and flow of the sea, the tide (cf. Varr. L. L. 9, 19; Mel. 3, 1:

    aestus maris accedere et reciprocare maxime mirum, pluribus quidem modis, sed causa in sole lunāque,

    Plin. 2, 97, 99); Plaut. As. 1, 3, 6: quid de fretis aut de marinis aestibus dicam? quorum accessus et recessus ( flow and ebb) lunae motu gubernantur, Cic. Div. 2, 14 fin.:

    crescens,

    Plin. 2, 100, 97, § 219:

    decedens,

    id. ib.:

    recedens,

    id. 2, 98, 101, § 220: secundus, in our favor, Sall. Fragm. ap. Gell. 10, 26, 2: adversus, against us, id. ap. Non. 138, 8.—
    II.
    Trop.
    A.
    The passionate ferment or commotion of the mind, the fire, glow, ardor of any ( even a good) passion (cf. aestuo, II. A.):

    et belli magnos commovit funditus aestus (genus humanum),

    has stirred up from their very bottom the waves of discord, Lucr. 5, 1434:

    civilis belli aestus,

    Hor. Ep. 2, 2, 47 (cf. id. C. 2, 7, 15):

    repente te quasi quidam aestus ingenii tui procul a terrā abripuit atque in altum abstraxit,

    Cic. de Or. 3, 36:

    hunc absorbuit aestus quidam gloriae,

    id. Brut. 81:

    stultorum regum et populorum continet aestus,

    Hor. Ep. 1, 2, 8:

    perstet et, ut pelagi, sic pectoris adjuvet aestum,

    the glow of love, Ov. H. 16, 25.—
    B.
    A vacillating, irresolute state of mind, doubt, uncertainty, hesitation, trouble, embarrassment, anxiely:

    qui tibi aestus, qui error, quae tenebrae,

    Cic. Div. in Caecin. 14:

    vario fluctuat aestu,

    Verg. A. 12, 486:

    amor magno irarum fluctuat aestu,

    id. ib. 4, 532; cf. id. ib. 8, 19:

    aestus curaeque graves,

    Hor. S. 1, 2, 110.—
    C.
    In the Epicurean philos. lang. of Lucretius, the undulatory flow or stream of atoms, atomic efflux, as the cause of perception (cf. affluo, I.):

    Perpetuoque fluunt certis ab rebus odores, Frigus ut a fluviis, calor ab sole, aestus ab undis Aequoris, exesor moerorum litora propter, etc.,

    Lucr. 6, 926; and in id. 6, 1002 sq., the magnetic fluid is several times designated by aestus lapidis.

    Lewis & Short latin dictionary > aestus

  • 7 Calidae Aquae

    călĭdus and caldus, a, um, adj. (contr. access. form caldus in the anteAug. per. is freq. only in Cato and Varr.; Lucr. and Cic. use only calidus; acc. to Quint. 1, 6, 19, caldus appears to have been predom. in the Aug. per., though used by Aug. poets only when demanded by the rules of prosody, as comp. caldior, Hor. S. 1, 3, 53) [caleo, like fervidus, frigidus, from ferveo, etc., aridus from areo, etc.], warm, hot.
    I.
    Lit.:

    fons luce diurnă Frigidus, et calidus nocturno tempore,

    Lucr. 6, 850; 6, 749; 6, 888:

    corpora secreta omnino calidi vaporis,

    devoid of warmth, id. 2, 844; 2, 858; 3, 127; 3, 216; 5, 568; 5, 595; 5, 796; 6, 859;

    6, 949 al.: fervor,

    id. 6, 657; 5, 604:

    fornaces,

    id. 6, 148:

    lavacra,

    id. 6, 800:

    corpus,

    id. 6, 856:

    febres,

    id. 2, 34.—As epitheton ornans with ignis, Lucr. 1, 648; 1, 1087; 2, 431; 6, 516; 6, 689;

    with flamma,

    id. 3, 903:

    omne quod est calidum et igneum, etc.,

    Cic. N. D. 2, 9, 23:

    calidior est enim, vel potius ardentior, animus, quam hic aër,

    id. Tusc. 1, 18, 42:

    calidissimae hiemes,

    Vitr. 2, 1:

    aestas,

    Sen. Hippol. 765:

    dies,

    Plin. 10, 54, 75, § 152; Quint. 11, 3, 27.—Contr. form in agro caldo, Cato, R. R. 6, 1; 6, 2:

    sole caldo,

    Varr. R. R. 3, 2, 1:

    calda puls,

    id. L. L. 5, § 127 Müll.— Comp.:

    caldior est,

    Hor. S. 1, 3, 53.— Prop. nom.: Călĭdae Ăquae, = /(gdata Therma, Hot Springs, a bathing place in Zeugitana, now Hammam Gurbos, Liv. 30, 24, 9.—
    B.
    Subst.
    1.
    călĭda ( calda), ae, f. (sc. aqua), warm water, Cato, R. R. 156, 3; Plin. 25, 7, 38, § 77; Tac. G. 22; cf. Just. 44, 2, 6;

    contr. calda,

    Col. 6, 13 fin.; 6, 30, 5; Plin. 23, 4, 41, § 83; Sen. Ep. 77, 9; 83, 5; Mart. 1, 12.—
    2.
    călĭ-dum ( caldum), i, n., = to thermon (sc. hudôr), a hot drink (a mixture of wine and boiling hot water), Plaut. Curc. 2, 3, 14:

    calix a caldo, quod in eo calda puls apponebatur et caldum eo bibebant,

    Varr. L. L. 5, § 127 Müll.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., fiery, rash, eager, spirited, fierce, impassioned, vehement (of living beings, only in the poets):

    equus calidus animis,

    of a fiery spirit, Verg. G. 3, 119:

    redemptor,

    eager, active, Hor. Ep. 2, 2, 72:

    calidus juventă,

    id. C. 3, 14, 27:

    caldior est,

    id. S. 1, 3, 53:

    rixa,

    id. C. 3, 27, 70.—
    2.
    Esp. freq. (also in prose): consilium, of a conclusion made under excitement, inconsiderate, hasty, rash = temerarium, praeceps (v. Ruhnk. ad Ter. Eun. 2, 3, 89; Doed. Syn. II. p. 124; cf. also Lidd. and Scott under thermos):

    reperias multos, quibus periculosa et calida consilia quietis et cogitatis et splendidiora et majora videantur,

    Cic. Off. 1, 24, 82; Hirt. ap. Cic. Att. 15, 6, 2:

    agitabanturque pro ingenio ducis consilia calidiora,

    Liv. 22, 24, 2:

    consilia calida et audacia primă specie laeta, tractatu dura, eventu tristia esse,

    id. 35, 32, 13; Ter. Eun. 2, 3, 89; cf.:

    calidoque habitata Gradivo Pectora,

    Sil. 15, 337 Drak. ad loc.—Hence,
    3.
    As a Roman proper name, Caldus ( hot-head):

    idcirco aliquem Caldum (al. Calidium) vocari, quod temerario et repentino consilio sit,

    Cic. Inv. 2, 9, 28.—So C. Caelius Caldus, Cic. Fam. 2, 19.—
    B.
    With the prevailing idea of haste, quick, ready, prompt (rare;

    perh. only anteclass.): huic homini opus est quadraginta minis celeriter calidis,

    quickly procured, Plaut. Ep. 1, 2, 39: pedes, Varr. ap. Non. p. 263, 20.—Esp.: consilium, quick, ready device or plan:

    reperiamus aliquid calidi conducibilis consili,

    Plaut. Ep. 2, 2, 73:

    reperi, comminiscere, cedo calidum consilium cito,

    id. Mil. 2, 2, 73 Brix. ad loc.; cf.:

    calidum hercle audivi esse optumum mendacium,

    id. Most. 3, 1, 136.—Hence, * adv.: călĭdē, quickly, promptly, etc.:

    calide quicquid acturus,

    Plaut. Ep. 2, 2, 99.

    Lewis & Short latin dictionary > Calidae Aquae

  • 8 calidum

    călĭdus and caldus, a, um, adj. (contr. access. form caldus in the anteAug. per. is freq. only in Cato and Varr.; Lucr. and Cic. use only calidus; acc. to Quint. 1, 6, 19, caldus appears to have been predom. in the Aug. per., though used by Aug. poets only when demanded by the rules of prosody, as comp. caldior, Hor. S. 1, 3, 53) [caleo, like fervidus, frigidus, from ferveo, etc., aridus from areo, etc.], warm, hot.
    I.
    Lit.:

    fons luce diurnă Frigidus, et calidus nocturno tempore,

    Lucr. 6, 850; 6, 749; 6, 888:

    corpora secreta omnino calidi vaporis,

    devoid of warmth, id. 2, 844; 2, 858; 3, 127; 3, 216; 5, 568; 5, 595; 5, 796; 6, 859;

    6, 949 al.: fervor,

    id. 6, 657; 5, 604:

    fornaces,

    id. 6, 148:

    lavacra,

    id. 6, 800:

    corpus,

    id. 6, 856:

    febres,

    id. 2, 34.—As epitheton ornans with ignis, Lucr. 1, 648; 1, 1087; 2, 431; 6, 516; 6, 689;

    with flamma,

    id. 3, 903:

    omne quod est calidum et igneum, etc.,

    Cic. N. D. 2, 9, 23:

    calidior est enim, vel potius ardentior, animus, quam hic aër,

    id. Tusc. 1, 18, 42:

    calidissimae hiemes,

    Vitr. 2, 1:

    aestas,

    Sen. Hippol. 765:

    dies,

    Plin. 10, 54, 75, § 152; Quint. 11, 3, 27.—Contr. form in agro caldo, Cato, R. R. 6, 1; 6, 2:

    sole caldo,

    Varr. R. R. 3, 2, 1:

    calda puls,

    id. L. L. 5, § 127 Müll.— Comp.:

    caldior est,

    Hor. S. 1, 3, 53.— Prop. nom.: Călĭdae Ăquae, = /(gdata Therma, Hot Springs, a bathing place in Zeugitana, now Hammam Gurbos, Liv. 30, 24, 9.—
    B.
    Subst.
    1.
    călĭda ( calda), ae, f. (sc. aqua), warm water, Cato, R. R. 156, 3; Plin. 25, 7, 38, § 77; Tac. G. 22; cf. Just. 44, 2, 6;

    contr. calda,

    Col. 6, 13 fin.; 6, 30, 5; Plin. 23, 4, 41, § 83; Sen. Ep. 77, 9; 83, 5; Mart. 1, 12.—
    2.
    călĭ-dum ( caldum), i, n., = to thermon (sc. hudôr), a hot drink (a mixture of wine and boiling hot water), Plaut. Curc. 2, 3, 14:

    calix a caldo, quod in eo calda puls apponebatur et caldum eo bibebant,

    Varr. L. L. 5, § 127 Müll.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., fiery, rash, eager, spirited, fierce, impassioned, vehement (of living beings, only in the poets):

    equus calidus animis,

    of a fiery spirit, Verg. G. 3, 119:

    redemptor,

    eager, active, Hor. Ep. 2, 2, 72:

    calidus juventă,

    id. C. 3, 14, 27:

    caldior est,

    id. S. 1, 3, 53:

    rixa,

    id. C. 3, 27, 70.—
    2.
    Esp. freq. (also in prose): consilium, of a conclusion made under excitement, inconsiderate, hasty, rash = temerarium, praeceps (v. Ruhnk. ad Ter. Eun. 2, 3, 89; Doed. Syn. II. p. 124; cf. also Lidd. and Scott under thermos):

    reperias multos, quibus periculosa et calida consilia quietis et cogitatis et splendidiora et majora videantur,

    Cic. Off. 1, 24, 82; Hirt. ap. Cic. Att. 15, 6, 2:

    agitabanturque pro ingenio ducis consilia calidiora,

    Liv. 22, 24, 2:

    consilia calida et audacia primă specie laeta, tractatu dura, eventu tristia esse,

    id. 35, 32, 13; Ter. Eun. 2, 3, 89; cf.:

    calidoque habitata Gradivo Pectora,

    Sil. 15, 337 Drak. ad loc.—Hence,
    3.
    As a Roman proper name, Caldus ( hot-head):

    idcirco aliquem Caldum (al. Calidium) vocari, quod temerario et repentino consilio sit,

    Cic. Inv. 2, 9, 28.—So C. Caelius Caldus, Cic. Fam. 2, 19.—
    B.
    With the prevailing idea of haste, quick, ready, prompt (rare;

    perh. only anteclass.): huic homini opus est quadraginta minis celeriter calidis,

    quickly procured, Plaut. Ep. 1, 2, 39: pedes, Varr. ap. Non. p. 263, 20.—Esp.: consilium, quick, ready device or plan:

    reperiamus aliquid calidi conducibilis consili,

    Plaut. Ep. 2, 2, 73:

    reperi, comminiscere, cedo calidum consilium cito,

    id. Mil. 2, 2, 73 Brix. ad loc.; cf.:

    calidum hercle audivi esse optumum mendacium,

    id. Most. 3, 1, 136.—Hence, * adv.: călĭdē, quickly, promptly, etc.:

    calide quicquid acturus,

    Plaut. Ep. 2, 2, 99.

    Lewis & Short latin dictionary > calidum

  • 9 calidus

    călĭdus and caldus, a, um, adj. (contr. access. form caldus in the anteAug. per. is freq. only in Cato and Varr.; Lucr. and Cic. use only calidus; acc. to Quint. 1, 6, 19, caldus appears to have been predom. in the Aug. per., though used by Aug. poets only when demanded by the rules of prosody, as comp. caldior, Hor. S. 1, 3, 53) [caleo, like fervidus, frigidus, from ferveo, etc., aridus from areo, etc.], warm, hot.
    I.
    Lit.:

    fons luce diurnă Frigidus, et calidus nocturno tempore,

    Lucr. 6, 850; 6, 749; 6, 888:

    corpora secreta omnino calidi vaporis,

    devoid of warmth, id. 2, 844; 2, 858; 3, 127; 3, 216; 5, 568; 5, 595; 5, 796; 6, 859;

    6, 949 al.: fervor,

    id. 6, 657; 5, 604:

    fornaces,

    id. 6, 148:

    lavacra,

    id. 6, 800:

    corpus,

    id. 6, 856:

    febres,

    id. 2, 34.—As epitheton ornans with ignis, Lucr. 1, 648; 1, 1087; 2, 431; 6, 516; 6, 689;

    with flamma,

    id. 3, 903:

    omne quod est calidum et igneum, etc.,

    Cic. N. D. 2, 9, 23:

    calidior est enim, vel potius ardentior, animus, quam hic aër,

    id. Tusc. 1, 18, 42:

    calidissimae hiemes,

    Vitr. 2, 1:

    aestas,

    Sen. Hippol. 765:

    dies,

    Plin. 10, 54, 75, § 152; Quint. 11, 3, 27.—Contr. form in agro caldo, Cato, R. R. 6, 1; 6, 2:

    sole caldo,

    Varr. R. R. 3, 2, 1:

    calda puls,

    id. L. L. 5, § 127 Müll.— Comp.:

    caldior est,

    Hor. S. 1, 3, 53.— Prop. nom.: Călĭdae Ăquae, = /(gdata Therma, Hot Springs, a bathing place in Zeugitana, now Hammam Gurbos, Liv. 30, 24, 9.—
    B.
    Subst.
    1.
    călĭda ( calda), ae, f. (sc. aqua), warm water, Cato, R. R. 156, 3; Plin. 25, 7, 38, § 77; Tac. G. 22; cf. Just. 44, 2, 6;

    contr. calda,

    Col. 6, 13 fin.; 6, 30, 5; Plin. 23, 4, 41, § 83; Sen. Ep. 77, 9; 83, 5; Mart. 1, 12.—
    2.
    călĭ-dum ( caldum), i, n., = to thermon (sc. hudôr), a hot drink (a mixture of wine and boiling hot water), Plaut. Curc. 2, 3, 14:

    calix a caldo, quod in eo calda puls apponebatur et caldum eo bibebant,

    Varr. L. L. 5, § 127 Müll.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., fiery, rash, eager, spirited, fierce, impassioned, vehement (of living beings, only in the poets):

    equus calidus animis,

    of a fiery spirit, Verg. G. 3, 119:

    redemptor,

    eager, active, Hor. Ep. 2, 2, 72:

    calidus juventă,

    id. C. 3, 14, 27:

    caldior est,

    id. S. 1, 3, 53:

    rixa,

    id. C. 3, 27, 70.—
    2.
    Esp. freq. (also in prose): consilium, of a conclusion made under excitement, inconsiderate, hasty, rash = temerarium, praeceps (v. Ruhnk. ad Ter. Eun. 2, 3, 89; Doed. Syn. II. p. 124; cf. also Lidd. and Scott under thermos):

    reperias multos, quibus periculosa et calida consilia quietis et cogitatis et splendidiora et majora videantur,

    Cic. Off. 1, 24, 82; Hirt. ap. Cic. Att. 15, 6, 2:

    agitabanturque pro ingenio ducis consilia calidiora,

    Liv. 22, 24, 2:

    consilia calida et audacia primă specie laeta, tractatu dura, eventu tristia esse,

    id. 35, 32, 13; Ter. Eun. 2, 3, 89; cf.:

    calidoque habitata Gradivo Pectora,

    Sil. 15, 337 Drak. ad loc.—Hence,
    3.
    As a Roman proper name, Caldus ( hot-head):

    idcirco aliquem Caldum (al. Calidium) vocari, quod temerario et repentino consilio sit,

    Cic. Inv. 2, 9, 28.—So C. Caelius Caldus, Cic. Fam. 2, 19.—
    B.
    With the prevailing idea of haste, quick, ready, prompt (rare;

    perh. only anteclass.): huic homini opus est quadraginta minis celeriter calidis,

    quickly procured, Plaut. Ep. 1, 2, 39: pedes, Varr. ap. Non. p. 263, 20.—Esp.: consilium, quick, ready device or plan:

    reperiamus aliquid calidi conducibilis consili,

    Plaut. Ep. 2, 2, 73:

    reperi, comminiscere, cedo calidum consilium cito,

    id. Mil. 2, 2, 73 Brix. ad loc.; cf.:

    calidum hercle audivi esse optumum mendacium,

    id. Most. 3, 1, 136.—Hence, * adv.: călĭdē, quickly, promptly, etc.:

    calide quicquid acturus,

    Plaut. Ep. 2, 2, 99.

    Lewis & Short latin dictionary > calidus

  • 10 Calor

    1.
    călor, ōris, m. [caleo; cf. Varr. ap. Non. p. 46, 22], warmth, heat, glow.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen. (very freq. in prose and poet.): neque mihi ulla obsistet amnis nec calor;

    nec frigus metuo,

    Plaut. Merc. 5, 2, 19; so (opp. frigus) Lucr. 2, 517; 6, 371; Cic. N. D. [p. 272] 2, 39, 101; Verg. G. 2, 344; 4, 36; (opp. refrigeratio) Vitr. 1, 4:

    calor ignis,

    Lucr. 1, 425:

    solis,

    id. 5, 571; 6, 514:

    fulminis,

    id. 6, 234.—In plur., Cic. Off. 2, 4, 13; id. N. D. 2, 60, 151; Hor. C. 3, 24, 37 al.—
    B.
    Esp.
    1.
    Vital heat; so, vitalis, Lucr. 3, 129; Cic. N. D. 2, 10, 27:

    ut omnia quae aluntur atque crescunt, contineant in se vim caloris, sine quā neque ali possent neque crescere,

    id. ib. 2, 9, 23:

    omnis et una Dilapsus calor,

    Verg. A. 4, 705.—
    2.
    Summer heat, the warmth of summer:

    vitandi caloris causā Lanuvii tres horas acquieveram,

    Cic. Att. 13, 34 init.; id. de Or. 1, 62, 265.—Hence also for summer (opp. ver and autumnus), Lucr. 1, 175; Col. 11, 2, 48:

    mediis caloribus,

    in the midst of summer, Liv. 2, 5, 3; so plur.:

    ut tectis saepti frigora caloresque pellamus,

    Cic. N. D. 2, 60, 152.—
    3.
    The glow of a hot wind (cf. Lucr. 6, 323:

    vis venti commixta calore): dum ficus prima calorque, etc.,

    the burning heat of the parching Sirocco, Hor. Ep. 1, 7, 5:

    calores austrini,

    Verg. G. 2, 270 (cf.:

    calidi Austri,

    Ov. M. 7, 532).—
    4.
    The heat of a fever, Tib. 4, 11, 2.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., the heat of passion, fire, zeal, ardor, impetuosity, vehemence (so perh. not before the Aug. per.; esp. freq. in Quint.; cf.:

    ardor, fervor): si calor ac spiritus tulit,

    Quint. 10, 7, 13:

    Polus juvenili calore inconsideratior,

    id. 2, 15, 28:

    calor cogitationis, qui scribendi morā refrixit,

    id. 10, 3, 6; cf. id. 9, 4, 113:

    calorem cogitationis exstinguere,

    id. 8, praef. §

    27: et impetus,

    id. 10, 3, 17:

    dicendi,

    id. 11, 3, 130:

    lenis caloris alieni derisus,

    id. 6, 2, 15:

    dicentis,

    Plin. Ep. 4, 9, 11; 2, 19, 2:

    pietatis,

    id. Pan. 3, 1:

    ambitionis calor abducit a tutis,

    Sen. Ben. 2, 14, 5:

    quod calore aliquo gerendum est, id. Ira, 3, 3, 5: cohortationis,

    Val. Max. 2, 6, 2:

    iracundiae,

    Dig. 50, 17, 48:

    Martius,

    Stat. Achill. 2, 26; Luc. 2, 324 et saep.—
    B.
    Esp., ardent love, the fire of love:

    trahere calorem,

    Ov. M. 11, 305; so id. H. 19, 173; Sil. 14, 223.—In plur. (cf. amores), Hor. C. 4, 9, 11; Ov. A. A. 1, 237.
    2.
    Călŏr, ōris, m., a river in Samnium, now the Calore, Liv. 2, 14, 2; 25, 17, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > Calor

  • 11 calor

    1.
    călor, ōris, m. [caleo; cf. Varr. ap. Non. p. 46, 22], warmth, heat, glow.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen. (very freq. in prose and poet.): neque mihi ulla obsistet amnis nec calor;

    nec frigus metuo,

    Plaut. Merc. 5, 2, 19; so (opp. frigus) Lucr. 2, 517; 6, 371; Cic. N. D. [p. 272] 2, 39, 101; Verg. G. 2, 344; 4, 36; (opp. refrigeratio) Vitr. 1, 4:

    calor ignis,

    Lucr. 1, 425:

    solis,

    id. 5, 571; 6, 514:

    fulminis,

    id. 6, 234.—In plur., Cic. Off. 2, 4, 13; id. N. D. 2, 60, 151; Hor. C. 3, 24, 37 al.—
    B.
    Esp.
    1.
    Vital heat; so, vitalis, Lucr. 3, 129; Cic. N. D. 2, 10, 27:

    ut omnia quae aluntur atque crescunt, contineant in se vim caloris, sine quā neque ali possent neque crescere,

    id. ib. 2, 9, 23:

    omnis et una Dilapsus calor,

    Verg. A. 4, 705.—
    2.
    Summer heat, the warmth of summer:

    vitandi caloris causā Lanuvii tres horas acquieveram,

    Cic. Att. 13, 34 init.; id. de Or. 1, 62, 265.—Hence also for summer (opp. ver and autumnus), Lucr. 1, 175; Col. 11, 2, 48:

    mediis caloribus,

    in the midst of summer, Liv. 2, 5, 3; so plur.:

    ut tectis saepti frigora caloresque pellamus,

    Cic. N. D. 2, 60, 152.—
    3.
    The glow of a hot wind (cf. Lucr. 6, 323:

    vis venti commixta calore): dum ficus prima calorque, etc.,

    the burning heat of the parching Sirocco, Hor. Ep. 1, 7, 5:

    calores austrini,

    Verg. G. 2, 270 (cf.:

    calidi Austri,

    Ov. M. 7, 532).—
    4.
    The heat of a fever, Tib. 4, 11, 2.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., the heat of passion, fire, zeal, ardor, impetuosity, vehemence (so perh. not before the Aug. per.; esp. freq. in Quint.; cf.:

    ardor, fervor): si calor ac spiritus tulit,

    Quint. 10, 7, 13:

    Polus juvenili calore inconsideratior,

    id. 2, 15, 28:

    calor cogitationis, qui scribendi morā refrixit,

    id. 10, 3, 6; cf. id. 9, 4, 113:

    calorem cogitationis exstinguere,

    id. 8, praef. §

    27: et impetus,

    id. 10, 3, 17:

    dicendi,

    id. 11, 3, 130:

    lenis caloris alieni derisus,

    id. 6, 2, 15:

    dicentis,

    Plin. Ep. 4, 9, 11; 2, 19, 2:

    pietatis,

    id. Pan. 3, 1:

    ambitionis calor abducit a tutis,

    Sen. Ben. 2, 14, 5:

    quod calore aliquo gerendum est, id. Ira, 3, 3, 5: cohortationis,

    Val. Max. 2, 6, 2:

    iracundiae,

    Dig. 50, 17, 48:

    Martius,

    Stat. Achill. 2, 26; Luc. 2, 324 et saep.—
    B.
    Esp., ardent love, the fire of love:

    trahere calorem,

    Ov. M. 11, 305; so id. H. 19, 173; Sil. 14, 223.—In plur. (cf. amores), Hor. C. 4, 9, 11; Ov. A. A. 1, 237.
    2.
    Călŏr, ōris, m., a river in Samnium, now the Calore, Liv. 2, 14, 2; 25, 17, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > calor

  • 12 despumo

    dē-spūmo, āvi, ātum, 1, v. a. and n. (perh. not ante-Aug.).
    I.
    Act.
    A.
    To skim off, to skim.
    1.
    Prop.:

    undam aeni foliis,

    Verg. G. 1, 296:

    carnem,

    Plin. 9, 38, 62, § 133:

    mel Atticum,

    Col. 12, 38, 5:

    aquam salsam,

    Pall. Febr. 25, 10.—
    2.
    Transf., to work off, digest wine:

    Falernum,

    Pers. 3, 3; to rub off, polish a pavement:

    pavimenti fastigium cote,

    Plin. 36, 25, 62, § 187; cf. Vitr. 7, 4; to let blood, to bleed a horse, Veg. A. V. 3, 34, 2 al.—
    B.
    To deposit a frothy matter, Luc. 6, 506;

    Claud. in Prob. et Olyb. 54: Phoebe suppositas in herbas,

    Luc. 6, 506; cf.:

    despumantes suas confusiones,

    i. e. expressing by foaming, Vulg. Judae, 13.—
    II.
    Neutr., to cease foaming, to slacken, abate:

    ut nimius ille fervor despumet,

    Sen. Ira, 2, 20:

    cum aliquid lacrymarum affectus despumaverit,

    id. Ep. 99, 27:

    aetas,

    id. ib. 68 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > despumo

  • 13 fervidus

    fervĭdus, a, um, adj. [fervor], glowing hot, burning, fiery, glowing (class.; syn.: tepidus, calidus, ignĕus).
    I.
    Lit.:

    quarta pars mundi (i. e. ignis) tota natura fervida est,

    Cic. N. D. 2, 10, 27:

    sol,

    Lucr. 4, 407; cf.:

    ictus (solis),

    Hor. C. 2, 15, 9:

    ardor,

    Lucr. 5, 204:

    ventus,

    id. 6, 180:

    aestus,

    sultry, Hor. S. 1, 1, 38:

    aequor,

    raging, id. C. 1, 9, 10:

    Aetna,

    id. Epod. 17, 32:

    sidus,

    id. ib. 1, 27:

    vina,

    id. S. 2, 8, 38:

    herba sapore acri et fervido,

    Plin. 20, 11, 44, § 113.— Comp.:

    merum,

    Hor. Epod. 11, 14.— Sup.:

    tempus diei,

    Curt. 3, 5.—
    II.
    Trop., glowing, fiery, hot, vehement, impetuous, violent:

    florente juventā Fervidus (opp. senex),

    Hor. A. P. 116:

    juvenes,

    id. C. 4, 13, 26:

    puer (i. e. Cupido),

    id. ib. 1, 30, 5:

    fervidus ingenio,

    Ov. M. 14, 485; cf.:

    mortis fraternae fervidus irā,

    Verg. A. 9, 736:

    subitā spe fervidus ardet,

    id. ib. 12, 325:

    fervidus ingenii Masinissa et fervidus aevi,

    Sil. 17, 414:

    praepropera ac fervida ingenia,

    Liv. 27, 33, 10:

    fervidi animi vir,

    id. 2, 52, 7 Drak. N. cr.:

    virtus,

    fiery, eager, Cat. 64, 218:

    fervidum quoddam et petulans et furiosum genus dicendi,

    Cic. Brut. 68, 241; cf.:

    fervida oratio,

    id. ib. 83, 288:

    Appii volubilis et paulo fervidior erat oratio,

    id. ib. 28, 108:

    dicta,

    Verg. A. 12, 894.

    Lewis & Short latin dictionary > fervidus

  • 14 icio

    ī̆cĭo and ī̆co), īci, ictum (forms in use, only pres. icit, iciunt, icere; perf. icit, icisse; pluperf. iceram, iceras; fut. perf. icero; pass. pres. icitur, icimur; perf. ictus est; and part. ictus, a, um; pres. ĭco, Prisc. 886 P.;

    but īcit,

    Lucr. 3, 160; Plaut. Mil. 2, 2, 50; pres. icio, Gell. 4, 17, 8; Prisc. 877 P.), 3, v. a. [Gr. ip-, iptomai, to injure; ips, a worm; ikria, scaffolding; cf. Ikaros, en-ipê], to strike, hit, smite, stab, sting (cf.: ferio, percutio, verbero, pulso).
    I.
    Lit. (rare but class.).
    A.
    In gen.:

    exim corpus propellit et icit,

    Lucr. 3, 160:

    unde icimur ictu,

    id. 4, 1050:

    femur,

    Plaut. Truc. 2, 7, 42:

    caput telis (musca),

    Cat. 116, 4: vidulum fuscinā, Plaut. Fragm. ap. Non. 124, 1:

    cum Ptolemaeus in proelio telo venenato ictus esset,

    Cic. Div. 2, 66, 135; cf.:

    lapide ictus,

    Caes. B. C. 3, 22, 2:

    ibi in turba ictus Remus, cecidit,

    Liv. 1, 7, 2:

    velut ictus ab Hercule Cacus,

    Juv. 5, 125.—
    B.
    Esp. of lightning, etc., to strike:

    cum Summanus e caelo ictus esset,

    Cic. Div. 1, 10, 16:

    ictae limen domus,

    Ov. Tr. 5, 4, 34:

    fulmine laurus sola non icitur,

    Plin. 15, 30, 40, § 134; cf.:

    fulmen lauri fruticem non icit,

    id. 2, 55, 56, § 146;

    so in a figure, of a thunderbolt: ut vos iisdem ignibus circumsaepti me primum ictum pro vobis et fumantem videretis,

    Cic. Har. Resp. 21, 45; cf.: exin candida se radiis dedit icta foras lux (i. e. Aurora), struck with rays, irradiated, Enn. ap. Cic. Div. 1, 48, 107 (Ann. v. 93 Vahl.).—
    C.
    With a homogeneous object: Icere colaphum, to give a box on the ear:

    hei, colaphum icit,

    Plaut. Pers. 5, 2, 65.—
    II.
    Trop.
    A.
    In partic., icere foedus, like ferire and percutere foedus (v. ferio and percutio, I. B. fin.), to make a covenant or league:

    foedus, quod meo sanguine in pactione provinciarum iceras, frangere noluisti,

    Cic. Pis. 12, 28:

    cum Gaditanis foedus icisse dicitur,

    id. Balb. 15, 34; Cael. ap. Prisc. p. 886 P.:

    orsi a foedere quod nobiscum icerant,

    Tac. 12, 62 —
    B.
    (Perh. not ante - Aug.) Desideriis icta fidelibus Quaerit patria Caesarem, smitten, tormented, Hor. C. 4, 5, 15:

    novā re consules icti,

    disturbed, Liv. 27, 9, 8; cf. id. 34, 17, 5:

    conscientiā ictus,

    id. 33, 28, 1:

    metu icta,

    id. 1, 16 et saep.:

    haud secus quam pestifero sidere icti pavebant,

    panic - stricken, id. 8, 9, 12:

    domestico vulnere ictus,

    by family affliction, Tac. Agr. 29:

    si existunt, qui magnitudinem multum ultra se positam non icturi appetant,

    reach, attain, Sen. Const. Sap. 3 med.
    C.
    Poet.:

    saltat Milonius, ut semel icto Accessit fervor capiti numerusque lucernis,

    i. e. smitten with wine, tipsy, Hor. S. 2, 1, 25.

    Lewis & Short latin dictionary > icio

  • 15 ico

    ī̆cĭo and ī̆co), īci, ictum (forms in use, only pres. icit, iciunt, icere; perf. icit, icisse; pluperf. iceram, iceras; fut. perf. icero; pass. pres. icitur, icimur; perf. ictus est; and part. ictus, a, um; pres. ĭco, Prisc. 886 P.;

    but īcit,

    Lucr. 3, 160; Plaut. Mil. 2, 2, 50; pres. icio, Gell. 4, 17, 8; Prisc. 877 P.), 3, v. a. [Gr. ip-, iptomai, to injure; ips, a worm; ikria, scaffolding; cf. Ikaros, en-ipê], to strike, hit, smite, stab, sting (cf.: ferio, percutio, verbero, pulso).
    I.
    Lit. (rare but class.).
    A.
    In gen.:

    exim corpus propellit et icit,

    Lucr. 3, 160:

    unde icimur ictu,

    id. 4, 1050:

    femur,

    Plaut. Truc. 2, 7, 42:

    caput telis (musca),

    Cat. 116, 4: vidulum fuscinā, Plaut. Fragm. ap. Non. 124, 1:

    cum Ptolemaeus in proelio telo venenato ictus esset,

    Cic. Div. 2, 66, 135; cf.:

    lapide ictus,

    Caes. B. C. 3, 22, 2:

    ibi in turba ictus Remus, cecidit,

    Liv. 1, 7, 2:

    velut ictus ab Hercule Cacus,

    Juv. 5, 125.—
    B.
    Esp. of lightning, etc., to strike:

    cum Summanus e caelo ictus esset,

    Cic. Div. 1, 10, 16:

    ictae limen domus,

    Ov. Tr. 5, 4, 34:

    fulmine laurus sola non icitur,

    Plin. 15, 30, 40, § 134; cf.:

    fulmen lauri fruticem non icit,

    id. 2, 55, 56, § 146;

    so in a figure, of a thunderbolt: ut vos iisdem ignibus circumsaepti me primum ictum pro vobis et fumantem videretis,

    Cic. Har. Resp. 21, 45; cf.: exin candida se radiis dedit icta foras lux (i. e. Aurora), struck with rays, irradiated, Enn. ap. Cic. Div. 1, 48, 107 (Ann. v. 93 Vahl.).—
    C.
    With a homogeneous object: Icere colaphum, to give a box on the ear:

    hei, colaphum icit,

    Plaut. Pers. 5, 2, 65.—
    II.
    Trop.
    A.
    In partic., icere foedus, like ferire and percutere foedus (v. ferio and percutio, I. B. fin.), to make a covenant or league:

    foedus, quod meo sanguine in pactione provinciarum iceras, frangere noluisti,

    Cic. Pis. 12, 28:

    cum Gaditanis foedus icisse dicitur,

    id. Balb. 15, 34; Cael. ap. Prisc. p. 886 P.:

    orsi a foedere quod nobiscum icerant,

    Tac. 12, 62 —
    B.
    (Perh. not ante - Aug.) Desideriis icta fidelibus Quaerit patria Caesarem, smitten, tormented, Hor. C. 4, 5, 15:

    novā re consules icti,

    disturbed, Liv. 27, 9, 8; cf. id. 34, 17, 5:

    conscientiā ictus,

    id. 33, 28, 1:

    metu icta,

    id. 1, 16 et saep.:

    haud secus quam pestifero sidere icti pavebant,

    panic - stricken, id. 8, 9, 12:

    domestico vulnere ictus,

    by family affliction, Tac. Agr. 29:

    si existunt, qui magnitudinem multum ultra se positam non icturi appetant,

    reach, attain, Sen. Const. Sap. 3 med.
    C.
    Poet.:

    saltat Milonius, ut semel icto Accessit fervor capiti numerusque lucernis,

    i. e. smitten with wine, tipsy, Hor. S. 2, 1, 25.

    Lewis & Short latin dictionary > ico

  • 16 illabor

    illābor ( inl-), psus, 3, v. dep. n. [inlabor], to fall, slip, slide, glide, or flow into; to fall down, sink down (rare but class.).
    I.
    Lit.:

    quo (i. e. in stomachum) primo illabuntur ea, quae accepta sunt ore,

    Cic. N. D. 2, 54, 135; Plin. 5, 29, 31, § 113:

    antennis illabitur ebria serpens,

    Claud. III. Cons. Stil. 367:

    notae jugis illabitur Aetnae,

    id. Rapt. Pros. 3, 330:

    si fractus illabatur orbis,

    should fall in, tumble to ruins, Hor. C. 3, 3, 7:

    tepet illabentibus astris Pontus,

    Stat. Ach. 1, 138:

    rapidus fervor, per pingues unguine taedas illapsus,

    Sil. 14, 427:

    conjugis illabi lacrimis, unique paratum scire rogum,

    to sink down dying, Luc. 5, 281:

    qua Nar Tiberino illabitur amni,

    id. 1, 475. —
    II.
    Trop., to flow into, penetrate:

    si ea sola voluptas esset, quae quasi titillaret sensus, ut ita dicam, et ad eos cum suavitate afflueret et illaberetur,

    Cic. Fin. 1, 11, 39:

    sensim pernicies illapsa civium in animos,

    id. Leg. 2, 15, 39:

    da, pater, augurium, atque animis illabere nostris,

    enter into our minds, Verg. A. 3, 89:

    animis illapsa voluptas,

    Sil. 15, 95; with per, id. 11, 400.

    Lewis & Short latin dictionary > illabor

  • 17 incendiosus

    incendĭōsus, a, um, adj. [id.], burning, hot (post - class.):

    folia gustu,

    App. Herb. 58:

    solis fervor incendiosior,

    Fulg. Myth. 1, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > incendiosus

  • 18 inlabor

    illābor ( inl-), psus, 3, v. dep. n. [inlabor], to fall, slip, slide, glide, or flow into; to fall down, sink down (rare but class.).
    I.
    Lit.:

    quo (i. e. in stomachum) primo illabuntur ea, quae accepta sunt ore,

    Cic. N. D. 2, 54, 135; Plin. 5, 29, 31, § 113:

    antennis illabitur ebria serpens,

    Claud. III. Cons. Stil. 367:

    notae jugis illabitur Aetnae,

    id. Rapt. Pros. 3, 330:

    si fractus illabatur orbis,

    should fall in, tumble to ruins, Hor. C. 3, 3, 7:

    tepet illabentibus astris Pontus,

    Stat. Ach. 1, 138:

    rapidus fervor, per pingues unguine taedas illapsus,

    Sil. 14, 427:

    conjugis illabi lacrimis, unique paratum scire rogum,

    to sink down dying, Luc. 5, 281:

    qua Nar Tiberino illabitur amni,

    id. 1, 475. —
    II.
    Trop., to flow into, penetrate:

    si ea sola voluptas esset, quae quasi titillaret sensus, ut ita dicam, et ad eos cum suavitate afflueret et illaberetur,

    Cic. Fin. 1, 11, 39:

    sensim pernicies illapsa civium in animos,

    id. Leg. 2, 15, 39:

    da, pater, augurium, atque animis illabere nostris,

    enter into our minds, Verg. A. 3, 89:

    animis illapsa voluptas,

    Sil. 15, 95; with per, id. 11, 400.

    Lewis & Short latin dictionary > inlabor

  • 19 insideo

    insĭdĕo, sēdi, sessum, 2, v. n. and a. [in-sedeo], to sit in or upon any thing; mostly with dat. (class.).
    I.
    Neutr.
    A.
    Lit.:

    equo,

    Liv. 7, 6, 5:

    curru insidens,

    Sen. Med. 29:

    solo,

    Suet. Aug. 82.—
    2.
    To settle:

    ubi Lydia quondam jugis insedit Etruscis,

    Verg. A. 8, 479.—
    B.
    Trop., to be seated, fixed, or stamped in, to adhere to:

    cum in locis semen insedit,

    Cic. N. D. 2, 51, 128:

    longus morbus, cum penitus insedit,

    when it has become deeply seated, Cels. 3, 1:

    insidens capulo manus,

    i. e. keeping firm hold of the handle, Tac. A. 2, 21:

    nihil quisquam unquam, me audiente, egit orator, quod non in memoria mea penitus insederit,

    remained thoroughly fixed in my mind, Cic. de Or. 2, 28, 122:

    insidebat in ejus mente species eloquentiae,

    was firmly stamped on his mind, id. Or. 5, 18:

    voluptas, quae penitus in omni sensu implicata insidet,

    id. Leg. 1, 17, 47:

    cum hic fervor concitatioque animi inveteraverit, et tamquam in venis medullisque insederit,

    has firmly seated itself, id. Tusc. 4, 10, 24.—
    II. A.
    Lit.:

    currum,

    Varr. L. L. 5, 22:

    Joppe insidet collem,

    Plin. 5, 13, 14, § 69. —
    B.
    Transf., to take possession of a place, to hold, occupy:

    locum,

    Liv. 21, 54, 3:

    juga,

    Tac. A. 2, 16:

    militibus arcem,

    Liv. 26, 44, 2:

    insidere vias examina infantium solebant,

    Plin. Pan. 26, 1:

    Aventinum,

    Liv. 9, 34, 3; 3, 50, 13; Sall. H. Fragm. 1, 9 Dietsch:

    medium mare,

    Flor. 4, 8, 2:

    arcem Capitolii,

    id. 3, 21, 7:

    ea loca,

    inhabit, Tac. A. 12, 62. — Pass.:

    viaeque omnes hostium praesidiis insidentur,

    Liv. 25, 13, 2:

    saltus circa insessus ab hoste,

    id. 7, 34, 1:

    per montes praesidiis nostris insessos,

    Tac. A. 13, 9:

    insessus iterum Alpibus,

    id. H. 3, 1:

    insessum diris avibus Capitolium,

    occupied as a perch, id. A. 12, 43.

    Lewis & Short latin dictionary > insideo

  • 20 medulla

    mĕdulla, ae, f. [medius], the marrow of bones; the pith of plants (class.).
    I.
    Lit., Hor. Epod. 5, 37:

    cumque albis ossa medullis,

    Ov. M. 14, 208:

    ossa regum vacuis exsucta medullis,

    Juv. 8, 90:

    per media foramina a cerebro medullā descendente,

    Plin. 11, 37, 67, § 178.—
    B.
    Transf., the pith, inside, kernel:

    vitis medullā,

    Col. 3, 18, 5; Plin. 16, 25, 42, § 103:

    frumenta, quae salsā aquā sparsa moluntur, candidiorem medullam reddunt,

    i. e. meal, flour, Plin. 18, 9, 20, § 87:

    medulla ventris,

    the inside, Plaut. Stich. 2, 2, 17.—
    II.
    Trop., the marrow, kernel, innermost part, best part, quintessence:

    at ego pereo, cui medullam lassitudo perbibit,

    Plaut. Stich. 2, 2, 18:

    cum hic fervor tamquam in venis medullisque insederit,

    Cic. Tusc. 4, 10, 24; cf.:

    in medullis populi Romani ac visceribus haerebant,

    id. Phil. 1, 15, 36:

    haec mihi semper erunt imis infixa medullis,

    Ov. Tr. 1, 5, 9:

    qui mihi haeres in medullis,

    who are at the bottom of my heart, Cic. Fam. 15, 16, 2: [p. 1126] qui mihi sunt inclusa medullis, id. Att. 15, 4, 3:

    nondum implevere medullas maturae mala nequitiae,

    Juv. 14, 215:

    communes loci, qui in mediis litium medullis versantur,

    Quint. 2, 1, 11:

    verborum,

    inner meaning, Gell. 18, 4, 2:

    divisio compagum ac medullarum,

    the innermost parts, Vulg. Heb. 4, 12.— Poet.: suadae, the marrow or quintessence of eloquence, said of Cethegus, Enn. ap. Cic. Brut. 15, 58 (Ann. v. 309 Vahl.); cf. Quint. 2, 15, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > medulla

См. также в других словарях:

  • Fervor — Fer vor, n. [Written also {fervour}.] [OF. fervor, fervour, F. ferveur, L. fervor, fr. fervere. See {Fervent}.] 1. Heat; excessive warmth. [1913 Webster] The fevor of ensuing day. Waller. [1913 Webster] 2. Intensity of feeling or expression;… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • fervor — sustantivo masculino 1. Sentimiento religioso intenso: Asistieron al acto religioso con fervor. Sinónimo: devoción. 2. Cuidado e interés con que se hace una cosa: Habla con fervor. Trabajas con fervor. El fervor que pone en el estudio es digno de …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • Fervor — may refer to:*Fervor Records, an independent record label. *Fervor EP, an album by Jason The Scorchers …   Wikipedia

  • fervor — mid 14c., warmth or glow of feeling, from O.Fr. fervor (Mod.Fr. ferveur) heat, enthusiasm, ardor, passion, from L. fervor a boiling, violent heat; passion, ardor, fury, from fervere to boil (see BREW (Cf. brew)) …   Etymology dictionary

  • Fervor — (Варшава,Польша) Категория отеля: Адрес: ul. Emilii Plater 55/85, Средместье, 00 113 Варшава …   Каталог отелей

  • fervor — I index affection II index ardor III index emotion, passion …   Law dictionary

  • fervor — |ô| s. m. 1. Ato de ferver. 2. Estado daquilo que ferve. 3. Ardência. 4.  [Figurado] Zelo. 5. Grande dedicação. 6. Devoção ardente. 7. Grande desejo. 8. Ardor. 9. Estertor. 10. Ímpeto …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • fervor — ardor, enthusiasm, *passion, zeal Analogous words: devoutness, piousness or piety (see corresponding adjectives at DEVOUT): earnestness, seriousness, solemnity (see corresponding adjectives at SERIOUS): sincerity, heartiness, wholeheartedness… …   New Dictionary of Synonyms

  • fervor — [n] excitement, enthusiasm animation, ardency, ardor, devoutness, eagerness, earnestness, fervency, fire*, heartiness, heat*, hurrah, intensity, jazz*, love, oomph*, passion, pep talk*, piety, piousness, religiousness, seriousness, sincerity,… …   New thesaurus

  • fervor — 1. m. Celo ardiente hacia las cosas de piedad y religión. 2. Entusiasmo o ardor con que se hace algo. 3. Calor muy intenso. 4. ant. hervor …   Diccionario de la lengua española

  • fervor — [fʉr′vər] n. [ME < OFr < L < fervere: see FERVENT] 1. intense heat 2. great warmth of emotion; ardor; zeal: Brit. sp. fervour SYN. PASSION …   English World dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»