-
1 fərasətli
прил. сообразительный, сметливый, догадливый, смышлёный, смекалистый. Fərasətli uşaq сообразительный ребенок -
2 səxavətli
прил.1. щедрый:1) охотно делящийся с другими своими средствами, имуществом и т.п. Səxavətli dost щедрый друг2. богатый, обильный (о природе, жизни, времени и т.п.). Səxavətli torpaqlarımız щедрые земли наши, сяхавятли Xəzər dənizi щедрое Каспийское море -
3 yağış
Iсущ. дождь:1. атмосферные осадки в виде водяных капель. Yağış yağır идёт дождь, yağışlar başladı начались дожди (пошли дожди), yağış yağacaq собирается дождь, пойдёт дождь, yağışa düşmək попасть под дождь, yağış tutdu kimi дождь настиг (застал) кого, yağış ara vermirdi дождь не прекращался, yağış çisələyirdi моросило, дождь накрапывал мелкими каплями, дождило, yağış şiddətlənirdi дождь усиливался, yağışdan qorunmaq укрываться от дождя, yağış tökür льёт дождь, yağış sərasər yağırdı непрерывно шёл дождь, yağış dayandı дождь прекратился, yağışda в дождь, yağış altında под дождём, narın yağış мелкий дождь, payız yağışları осенние дожди, bahar yağışları весенние дожди, bərk yağış yağdı хлынул проливной (сильнейший) дождь, qısamüddətli yağış кратковременный дождь, ilıq yağış тёплый дождь, güclü yağış сильный дождь, leysan yağış ливневый дождь, selləmə yağış проливной дождь, süni yağış искусственный дождь, çiskin yağış мелкий дождь2. поток мелких частиц чего-л., сыплющихся во множестве. Konfetti yağışı дождь конфетти3. перен. множество, большое количество чего-л., непрерывно исходящего о т куда-л. Qığılcım yağışı дождь искрIIприл. дождевой. Yağış buludları дождевые тучи, дождевые облака, yağış axımı дождевой сток, yağış gölməçələri дождевые лужи, yağış çətiri дождевой зонтик, yağış suyu дождевая вода, yağış damlaları дождевые капли; yağış milçəyi зоол. дождёвка (род двукрылых насекомых сем. слепней), yağış göbələyi бот. дождевик (шарообразный гриб), Yağışlar Dənizi (Ayda) астр. Море Дождей (на Луне), yağış papağı морск. зюйд-вестка (непромокаемая клеёнчатая шапка)◊ yağışdan çıxdıq, yağmura düşdük из огня да в полымя; от горя бежал, да в беду попал; islanmışın yağışdan nə qorxusu мокрому дождя не бояться; yağışı tut, göyə çıx льёт как из ведра
См. также в других словарях:
fərasətli — sif. Dərhal anlayan, başa düşən, dərk edən, qavrayan; itizehinli, dərrakəli, ayıq. Fərasətli uşaq. – <Komandir:> Bilirsinizmi, komandir yaxşı əsgəri ana fərasətli balasını sevdiyindən daha çox sevir. M. İ.. <Mirzə Cəmil:> Böyük bir… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
fəhmli — sif. Anlaqlı, idraklı, dərrakəli. Fəhmli adam. – <Ərknaz:> Ramiz çox qeyrətli, fərasətli uşaqdır. Çox qanacaqlı, mərifətli, fəhmli, qabiliyyətli uşaqdır. M. C … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
düşüncəli — sif. 1. Düşüncəsi olan, ağıllı, şüurlu, anlaqlı, qanacaqlı, dərrakəli, mərifətli, fərasətli. Düşüncəli uşaq. – . . Sizin Qətibə ilə olan rəftarınız düşüncəli bir hökmdarın rəftarı deyildi. M. S. O.. Alnı düşüncəli, qolları sarqıq, Yetim… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
orta — 1. is. Bir şeyin kənarlarından, uclarından az çox bərabər dərəcədə aralı olan yer; bir şeyin mərkəzi. Kəndin ortası. – Otağın ortasında bir soba vardı. S. H.. Dördkünc həyətin ortasında dördkünc bir bağça, bağçanın ortasında yenə dördkünc bir… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
anlayışlı — sif. Düşüncəli, fərasətli, zehinli, tez başa düşən, tez qavrayan … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
huşlu — sif. Huşu, ağlı başında olan; fərasətli, dərrakəli, hafizəli. Huşlu adam. Çox huşlu uşaqdır … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
tizfəhm — sif. <fars. tiz və ər. fəhm> Tez başa düşən, çox anlaqlı, çox zirək, çox fərasətli, zəkalı. Mansur böyük bir həvəslə oxumaqla bərabər, çox zirək və tizfəhm olduğu üçün arif olanlar gələcəkdə bu yetim cavanı gözəl səadət gözləyəcəyini… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
uslu — sif. qəd. 1. Ağıllı, dərrakəli, zəkalı, fərasətli. 2. Ədəbli, tərbiyəli, ağıllı kamallı. Yadımdadır onun: «Gözəl balam usludur; Yoxsa nağıl söyləmərəm sənə», – deyən sədası. M. R … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
zəkalı — sif. Zəkası olan, fəhmli, zehinli, ağıllı, fərasətli, istedadlı, zəkası kəskin. Zəkalı qız. – Uşaq zəkalıydı, alnı ay kimi. S. V.. Zəkalı adamdı. Bir dəfə eşitdiyi söz həmişəlik hafizəsində qalırdı. S. Rəh … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
göz — is. 1. İnsan və heyvanda görmə orqanı. Qara gözlər. Ala gözlər. İri göz. – Xumar xumar baxmaq göz qaydasıdır; Lalə tək qızarmaq üz qaydasıdır. M. P. V.. Arvad . . yaşarmış gözlərini silib ərinin qabağında döyükə döyükə qaldı. S. Rəh.. Göz ağı… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
baş — is. 1. İnsan bədəninin kəllə və sifətdən ibarət olan yuxarı hissəsi. İri baş. Onun başı ilə bədəni arasında tənasüb yoxdur. – Baş bədənin tacıdır, gözlər onun daş qaşı. (Ata. sözü). // Heyvan bədəninin beyin olan yuxarı və ya ön hissəsi. Toğlular … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
