Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

exultingly

  • 1 tripudiō

        tripudiō —, —, āre    [tripudium], to beat the ground with the feet, leap, jump, dance exultingly: more suo, L.: in funeribus rei p.
    * * *
    tripudiare, tripudiavi, tripudiatus V INTRANS
    dance; perform ritual dance (in triple time in honor of Mars)

    Latin-English dictionary > tripudiō

  • 2 glorianter

    glōrĭor, ātus, 1, v. dep. a. and n. [id.], to glory, boast, vaunt, to brag of any thing, pride one's self on any thing (class.); constr. with acc., or an object - or relativeclause, with abl., de, in aliqua re, or absol.
    (α).
    With acc. of pron. ( cognate acc.):

    vellem equidem idem posse gloriari quod Cyrus,

    Cic. de Sen. 10, 32:

    ut de me ipso aliquid more senum glorier,

    id. ib. 23, 82:

    in eum haec gloriantem impetum facit,

    Liv. 1, 12, 9.—With direct object (post-class. and rare; cf. Weissenb. ad Liv. 27, 17, 10;

    Krebs, Antibarb. p. 502): rem ineptam,

    Vop. Procul. 12, 8: victorem Pacorum. Just. 42, 4, 11.— Hence also in the gerundive:

    beata vita glorianda et praedicanda et prae se ferenda est,

    Cic. Tusc. 5, 17, 50; cf.: est in aliqua vita praedicabile aliquid et gloriandum ac prae se ferendum, ib. § 49.—
    (β).
    With an object - or relative-clause:

    gloriare evenisse ex sententia?

    Ter. Heaut. 4, 5, 18:

    is mihi etiam gloriabitur, se omnes magistratus sine repulsa assecutum?

    Cic. Pis. 1, 2:

    omnes provincias se peragrasse,

    id. de Or. 2, 64, 258:

    in eo multum gloriari, se, etc.,

    id. Rep. 1, 6:

    seque alterum fore Sullam, inter suos gloriatur,

    Caes. B. C. 1, 4, 3: se tenebras offudisse judicibus gloriatus est, Quint. 2, 17, 21; Hor. Epod. 11, 23.—With a rel.clause:

    gloriatus est expergefactae somno Caesoniae, quantum egisset, dum ca meridiaret,

    Suet. Calig. 38.—
    (γ).
    With abl.:

    nominibus veterum gloriantur,

    Cic. Or. 50, 169:

    quibus rebus gloriemini in vobis,

    id. Lig. 7, 20:

    quod sua victoria tam insolenter gloriarentur,

    Caes. B. G. 1, 14, 4:

    hic etiam gloriatus sit occiso malo cive,

    Quint. 3, 6, 93; 11, 2, 22:

    ut nulla re magis gloriarentur quam decepto per indutias rege,

    Liv. 42, 47, 1.—
    (δ).
    With abl. and clause:

    secundis rebus nostris, duos consules ab nobis sub jugum missos,

    Liv. 23, 42, 7.— With two ablat.:

    socero illo,

    in him as father-in-law, Ov. M. 6, 176.—
    (ε).
    With de:

    de tuis divitiis intolerantissime gloriaris,

    Cic. Vat. 12, 29:

    de misera vita gloriari,

    id. Fin. 3, 8, 28:

    de M. Catone, de Ti. Corunciano, etc.,

    id. Planc. 8, 20.—
    (ζ).
    With in:

    non pudet philosophum in eo gloriari, quod, etc.,

    Cic. Tusc. 1, 21, 48: nobis quoque licet in hoc quodammodo gloriari (shortly before with an object-clause), id. Off. 2, 17, 59:

    in virtute recte gloriamur,

    id. N. D. 3, 36, 87.—
    (η).
    With adversus:

    sed ne adversus te quidem ego gloriabor,

    Liv. 22, 39, 16.—
    (θ).
    Absol.:

    licet mihi, Marce fili, apud te gloriari, ad quem et hereditas hujus gloriae pertinet,

    Cic. Off. 1, 22, 78:

    tu ipse mihi gloriari videbare,

    id. Fin. 2, 16, 51:

    ut jure quisquam glorietur,

    id. ib. 4, 18, 50:

    dicitur eo tempore glorians apud suos Pompeius dixisse, etc.,

    Caes. B. C. 3, 45, 6:

    defendendi haec causa, non gloriandi loquor,

    Cic. Cael. 19, 45:

    ait ipse de se, nec mentitur in gloriando,

    id. Brut. 18, 71:

    (Domitia) haud negatura immo etiam gloriatura,

    Suet. Tit. 10 fin.—P. a.: glōriātus, a, um, boastful; comp.:

    gloriatior,

    Jul. Val. Rer. Gest. Alex. 2, 16.— Adv.: glōrian-ter, exultingly (late Lat.): duci ad carcerem, Ps.-Aug. ad Fratr. Erem. 4.

    Lewis & Short latin dictionary > glorianter

  • 3 gloriatus

    glōrĭor, ātus, 1, v. dep. a. and n. [id.], to glory, boast, vaunt, to brag of any thing, pride one's self on any thing (class.); constr. with acc., or an object - or relativeclause, with abl., de, in aliqua re, or absol.
    (α).
    With acc. of pron. ( cognate acc.):

    vellem equidem idem posse gloriari quod Cyrus,

    Cic. de Sen. 10, 32:

    ut de me ipso aliquid more senum glorier,

    id. ib. 23, 82:

    in eum haec gloriantem impetum facit,

    Liv. 1, 12, 9.—With direct object (post-class. and rare; cf. Weissenb. ad Liv. 27, 17, 10;

    Krebs, Antibarb. p. 502): rem ineptam,

    Vop. Procul. 12, 8: victorem Pacorum. Just. 42, 4, 11.— Hence also in the gerundive:

    beata vita glorianda et praedicanda et prae se ferenda est,

    Cic. Tusc. 5, 17, 50; cf.: est in aliqua vita praedicabile aliquid et gloriandum ac prae se ferendum, ib. § 49.—
    (β).
    With an object - or relative-clause:

    gloriare evenisse ex sententia?

    Ter. Heaut. 4, 5, 18:

    is mihi etiam gloriabitur, se omnes magistratus sine repulsa assecutum?

    Cic. Pis. 1, 2:

    omnes provincias se peragrasse,

    id. de Or. 2, 64, 258:

    in eo multum gloriari, se, etc.,

    id. Rep. 1, 6:

    seque alterum fore Sullam, inter suos gloriatur,

    Caes. B. C. 1, 4, 3: se tenebras offudisse judicibus gloriatus est, Quint. 2, 17, 21; Hor. Epod. 11, 23.—With a rel.clause:

    gloriatus est expergefactae somno Caesoniae, quantum egisset, dum ca meridiaret,

    Suet. Calig. 38.—
    (γ).
    With abl.:

    nominibus veterum gloriantur,

    Cic. Or. 50, 169:

    quibus rebus gloriemini in vobis,

    id. Lig. 7, 20:

    quod sua victoria tam insolenter gloriarentur,

    Caes. B. G. 1, 14, 4:

    hic etiam gloriatus sit occiso malo cive,

    Quint. 3, 6, 93; 11, 2, 22:

    ut nulla re magis gloriarentur quam decepto per indutias rege,

    Liv. 42, 47, 1.—
    (δ).
    With abl. and clause:

    secundis rebus nostris, duos consules ab nobis sub jugum missos,

    Liv. 23, 42, 7.— With two ablat.:

    socero illo,

    in him as father-in-law, Ov. M. 6, 176.—
    (ε).
    With de:

    de tuis divitiis intolerantissime gloriaris,

    Cic. Vat. 12, 29:

    de misera vita gloriari,

    id. Fin. 3, 8, 28:

    de M. Catone, de Ti. Corunciano, etc.,

    id. Planc. 8, 20.—
    (ζ).
    With in:

    non pudet philosophum in eo gloriari, quod, etc.,

    Cic. Tusc. 1, 21, 48: nobis quoque licet in hoc quodammodo gloriari (shortly before with an object-clause), id. Off. 2, 17, 59:

    in virtute recte gloriamur,

    id. N. D. 3, 36, 87.—
    (η).
    With adversus:

    sed ne adversus te quidem ego gloriabor,

    Liv. 22, 39, 16.—
    (θ).
    Absol.:

    licet mihi, Marce fili, apud te gloriari, ad quem et hereditas hujus gloriae pertinet,

    Cic. Off. 1, 22, 78:

    tu ipse mihi gloriari videbare,

    id. Fin. 2, 16, 51:

    ut jure quisquam glorietur,

    id. ib. 4, 18, 50:

    dicitur eo tempore glorians apud suos Pompeius dixisse, etc.,

    Caes. B. C. 3, 45, 6:

    defendendi haec causa, non gloriandi loquor,

    Cic. Cael. 19, 45:

    ait ipse de se, nec mentitur in gloriando,

    id. Brut. 18, 71:

    (Domitia) haud negatura immo etiam gloriatura,

    Suet. Tit. 10 fin.—P. a.: glōriātus, a, um, boastful; comp.:

    gloriatior,

    Jul. Val. Rer. Gest. Alex. 2, 16.— Adv.: glōrian-ter, exultingly (late Lat.): duci ad carcerem, Ps.-Aug. ad Fratr. Erem. 4.

    Lewis & Short latin dictionary > gloriatus

  • 4 glorior

    glōrĭor, ātus, 1, v. dep. a. and n. [id.], to glory, boast, vaunt, to brag of any thing, pride one's self on any thing (class.); constr. with acc., or an object - or relativeclause, with abl., de, in aliqua re, or absol.
    (α).
    With acc. of pron. ( cognate acc.):

    vellem equidem idem posse gloriari quod Cyrus,

    Cic. de Sen. 10, 32:

    ut de me ipso aliquid more senum glorier,

    id. ib. 23, 82:

    in eum haec gloriantem impetum facit,

    Liv. 1, 12, 9.—With direct object (post-class. and rare; cf. Weissenb. ad Liv. 27, 17, 10;

    Krebs, Antibarb. p. 502): rem ineptam,

    Vop. Procul. 12, 8: victorem Pacorum. Just. 42, 4, 11.— Hence also in the gerundive:

    beata vita glorianda et praedicanda et prae se ferenda est,

    Cic. Tusc. 5, 17, 50; cf.: est in aliqua vita praedicabile aliquid et gloriandum ac prae se ferendum, ib. § 49.—
    (β).
    With an object - or relative-clause:

    gloriare evenisse ex sententia?

    Ter. Heaut. 4, 5, 18:

    is mihi etiam gloriabitur, se omnes magistratus sine repulsa assecutum?

    Cic. Pis. 1, 2:

    omnes provincias se peragrasse,

    id. de Or. 2, 64, 258:

    in eo multum gloriari, se, etc.,

    id. Rep. 1, 6:

    seque alterum fore Sullam, inter suos gloriatur,

    Caes. B. C. 1, 4, 3: se tenebras offudisse judicibus gloriatus est, Quint. 2, 17, 21; Hor. Epod. 11, 23.—With a rel.clause:

    gloriatus est expergefactae somno Caesoniae, quantum egisset, dum ca meridiaret,

    Suet. Calig. 38.—
    (γ).
    With abl.:

    nominibus veterum gloriantur,

    Cic. Or. 50, 169:

    quibus rebus gloriemini in vobis,

    id. Lig. 7, 20:

    quod sua victoria tam insolenter gloriarentur,

    Caes. B. G. 1, 14, 4:

    hic etiam gloriatus sit occiso malo cive,

    Quint. 3, 6, 93; 11, 2, 22:

    ut nulla re magis gloriarentur quam decepto per indutias rege,

    Liv. 42, 47, 1.—
    (δ).
    With abl. and clause:

    secundis rebus nostris, duos consules ab nobis sub jugum missos,

    Liv. 23, 42, 7.— With two ablat.:

    socero illo,

    in him as father-in-law, Ov. M. 6, 176.—
    (ε).
    With de:

    de tuis divitiis intolerantissime gloriaris,

    Cic. Vat. 12, 29:

    de misera vita gloriari,

    id. Fin. 3, 8, 28:

    de M. Catone, de Ti. Corunciano, etc.,

    id. Planc. 8, 20.—
    (ζ).
    With in:

    non pudet philosophum in eo gloriari, quod, etc.,

    Cic. Tusc. 1, 21, 48: nobis quoque licet in hoc quodammodo gloriari (shortly before with an object-clause), id. Off. 2, 17, 59:

    in virtute recte gloriamur,

    id. N. D. 3, 36, 87.—
    (η).
    With adversus:

    sed ne adversus te quidem ego gloriabor,

    Liv. 22, 39, 16.—
    (θ).
    Absol.:

    licet mihi, Marce fili, apud te gloriari, ad quem et hereditas hujus gloriae pertinet,

    Cic. Off. 1, 22, 78:

    tu ipse mihi gloriari videbare,

    id. Fin. 2, 16, 51:

    ut jure quisquam glorietur,

    id. ib. 4, 18, 50:

    dicitur eo tempore glorians apud suos Pompeius dixisse, etc.,

    Caes. B. C. 3, 45, 6:

    defendendi haec causa, non gloriandi loquor,

    Cic. Cael. 19, 45:

    ait ipse de se, nec mentitur in gloriando,

    id. Brut. 18, 71:

    (Domitia) haud negatura immo etiam gloriatura,

    Suet. Tit. 10 fin.—P. a.: glōriātus, a, um, boastful; comp.:

    gloriatior,

    Jul. Val. Rer. Gest. Alex. 2, 16.— Adv.: glōrian-ter, exultingly (late Lat.): duci ad carcerem, Ps.-Aug. ad Fratr. Erem. 4.

    Lewis & Short latin dictionary > glorior

  • 5 ovans

    ŏvo, ātum ( first pers. pres. indic. and perf. forms not in use:

    ovet,

    Stat. Sil. 4, 1, 8:

    ovaret,

    id. Th. 1, 153:

    ovandi,

    Suet. Claud. 1; Gell. 5, 6:

    ovaturus,

    Sol. 45), 1, v. defect. n. [cf. Sanscr. root u-, avate, to roar; Gr. auô, aWuô, to shout], to exult, rejoice.
    I.
    In gen. (mostly poet.):

    ovantes Horatium accipiunt,

    Liv. 1, 25:

    laetus ovat nunc laude virum,

    Val. Fl. 4, 342.—Of inanim. subjects:

    currus ovantes,

    Prop. 3, 7 (4, 8), 53:

    ovat Africus,

    rages, Val. Fl. 2, 506.—
    II.
    In partic., to celebrate or keep an ovation, to triumph in an ovation (v. ovatio;

    freq. and class.): ovantem in Capitolium ascendere,

    Cic. de Or. 2, 47, 195:

    ovans urbem ingrederetur,

    Liv. 5, 31:

    ovans triumphavit,

    made his triumphal entry on foot, Vell. 2, 96, 3; Suet. Tib. 9:

    ovatum aurum,

    brought in in triumph, taken as spoil, Pers. 2, 55. —Hence, P. a.: ŏvans, antis, exulting, joyful, triumphant:

    socii comitentur ovantes,

    Verg. G. 1, 346; cf.:

    ovantes gutture corvi,

    i. e. singing, uttering exultant cries, id. ib. 1, 423; id. A. 3, 189; 4, 543.— Transf., of things:

    prosequar et currus utroque ab litore ovantes,

    Prop. 3, 9 (4, 8), 53:

    lyra,

    Stat. S. 1, 2, 249:

    patria,

    Juv. 8, 28.—Hence, [p. 1286] ŏvanter, adv., exultingly (post-class.):

    ovanter accurrit,

    Tert. adv. Val. 28.

    Lewis & Short latin dictionary > ovans

  • 6 ovo

    ŏvo, ātum ( first pers. pres. indic. and perf. forms not in use:

    ovet,

    Stat. Sil. 4, 1, 8:

    ovaret,

    id. Th. 1, 153:

    ovandi,

    Suet. Claud. 1; Gell. 5, 6:

    ovaturus,

    Sol. 45), 1, v. defect. n. [cf. Sanscr. root u-, avate, to roar; Gr. auô, aWuô, to shout], to exult, rejoice.
    I.
    In gen. (mostly poet.):

    ovantes Horatium accipiunt,

    Liv. 1, 25:

    laetus ovat nunc laude virum,

    Val. Fl. 4, 342.—Of inanim. subjects:

    currus ovantes,

    Prop. 3, 7 (4, 8), 53:

    ovat Africus,

    rages, Val. Fl. 2, 506.—
    II.
    In partic., to celebrate or keep an ovation, to triumph in an ovation (v. ovatio;

    freq. and class.): ovantem in Capitolium ascendere,

    Cic. de Or. 2, 47, 195:

    ovans urbem ingrederetur,

    Liv. 5, 31:

    ovans triumphavit,

    made his triumphal entry on foot, Vell. 2, 96, 3; Suet. Tib. 9:

    ovatum aurum,

    brought in in triumph, taken as spoil, Pers. 2, 55. —Hence, P. a.: ŏvans, antis, exulting, joyful, triumphant:

    socii comitentur ovantes,

    Verg. G. 1, 346; cf.:

    ovantes gutture corvi,

    i. e. singing, uttering exultant cries, id. ib. 1, 423; id. A. 3, 189; 4, 543.— Transf., of things:

    prosequar et currus utroque ab litore ovantes,

    Prop. 3, 9 (4, 8), 53:

    lyra,

    Stat. S. 1, 2, 249:

    patria,

    Juv. 8, 28.—Hence, [p. 1286] ŏvanter, adv., exultingly (post-class.):

    ovanter accurrit,

    Tert. adv. Val. 28.

    Lewis & Short latin dictionary > ovo

См. также в других словарях:

  • exultingly — adverb in an exultant manner it was exultingly easy • Syn: ↑exultantly • Derived from adjective: ↑exulting, ↑exultant (for: ↑exultantly) * * * adverb …   Useful english dictionary

  • Exultingly — Exulting Ex*ult ing, a. Rejoicing triumphantly or exceedingly; exultant. {Ex*ult ing*ly}, adv. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • exultingly — adverb see exult …   New Collegiate Dictionary

  • exultingly — See exultance. * * * …   Universalium

  • exultingly — adverb In an exulting manner; with exultation …   Wiktionary

  • exultingly — adv. joyously, gaily, rejoicingly …   English contemporary dictionary

  • exultingly — ex·ult·ing·ly …   English syllables

  • exult — exultingly, adv. /ig zult /, v.i. 1. to show or feel a lively or triumphant joy; rejoice exceedingly; be highly elated or jubilant: They exulted over their victory. 2. Obs. to leap, esp. for joy. [1560 70; < L ex(s)ultare to leap up, equiv. to ex …   Universalium

  • χλαρά — χλᾱρά , χλαρός exultingly neut nom/voc/acc pl χλᾱρά̱ , χλαρός exultingly fem nom/voc/acc dual χλᾱρά̱ , χλαρός exultingly fem nom/voc sg (attic doric aeolic) …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • exultantly — adverb in an exultant manner (Freq. 1) it was exultingly easy • Syn: ↑exultingly • Derived from adjective: ↑exulting (for: ↑exultingly), ↑exultant …   Useful english dictionary

  • χλαρόν — χλᾱρόν , χλαρός exultingly masc acc sg χλᾱρόν , χλαρός exultingly neut nom/voc/acc sg …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»