-
1 tripudiō
tripudiō —, —, āre [tripudium], to beat the ground with the feet, leap, jump, dance exultingly: more suo, L.: in funeribus rei p.* * *tripudiare, tripudiavi, tripudiatus V INTRANSdance; perform ritual dance (in triple time in honor of Mars) -
2 glorianter
glōrĭor, ātus, 1, v. dep. a. and n. [id.], to glory, boast, vaunt, to brag of any thing, pride one's self on any thing (class.); constr. with acc., or an object - or relativeclause, with abl., de, in aliqua re, or absol.(α).With acc. of pron. ( cognate acc.):(β).vellem equidem idem posse gloriari quod Cyrus,
Cic. de Sen. 10, 32:ut de me ipso aliquid more senum glorier,
id. ib. 23, 82:in eum haec gloriantem impetum facit,
Liv. 1, 12, 9.—With direct object (post-class. and rare; cf. Weissenb. ad Liv. 27, 17, 10;Krebs, Antibarb. p. 502): rem ineptam,
Vop. Procul. 12, 8: victorem Pacorum. Just. 42, 4, 11.— Hence also in the gerundive:beata vita glorianda et praedicanda et prae se ferenda est,
Cic. Tusc. 5, 17, 50; cf.: est in aliqua vita praedicabile aliquid et gloriandum ac prae se ferendum, ib. § 49.—With an object - or relative-clause:(γ).gloriare evenisse ex sententia?
Ter. Heaut. 4, 5, 18:is mihi etiam gloriabitur, se omnes magistratus sine repulsa assecutum?
Cic. Pis. 1, 2:omnes provincias se peragrasse,
id. de Or. 2, 64, 258:in eo multum gloriari, se, etc.,
id. Rep. 1, 6:seque alterum fore Sullam, inter suos gloriatur,
Caes. B. C. 1, 4, 3: se tenebras offudisse judicibus gloriatus est, Quint. 2, 17, 21; Hor. Epod. 11, 23.—With a rel.clause:gloriatus est expergefactae somno Caesoniae, quantum egisset, dum ca meridiaret,
Suet. Calig. 38.—With abl.:(δ).nominibus veterum gloriantur,
Cic. Or. 50, 169:quibus rebus gloriemini in vobis,
id. Lig. 7, 20:quod sua victoria tam insolenter gloriarentur,
Caes. B. G. 1, 14, 4:hic etiam gloriatus sit occiso malo cive,
Quint. 3, 6, 93; 11, 2, 22:ut nulla re magis gloriarentur quam decepto per indutias rege,
Liv. 42, 47, 1.—With abl. and clause:(ε).secundis rebus nostris, duos consules ab nobis sub jugum missos,
Liv. 23, 42, 7.— With two ablat.:socero illo,
in him as father-in-law, Ov. M. 6, 176.—With de:(ζ).de tuis divitiis intolerantissime gloriaris,
Cic. Vat. 12, 29:de misera vita gloriari,
id. Fin. 3, 8, 28:de M. Catone, de Ti. Corunciano, etc.,
id. Planc. 8, 20.—With in:(η).non pudet philosophum in eo gloriari, quod, etc.,
Cic. Tusc. 1, 21, 48: nobis quoque licet in hoc quodammodo gloriari (shortly before with an object-clause), id. Off. 2, 17, 59:in virtute recte gloriamur,
id. N. D. 3, 36, 87.—With adversus:(θ).sed ne adversus te quidem ego gloriabor,
Liv. 22, 39, 16.—Absol.:licet mihi, Marce fili, apud te gloriari, ad quem et hereditas hujus gloriae pertinet,
Cic. Off. 1, 22, 78:tu ipse mihi gloriari videbare,
id. Fin. 2, 16, 51:ut jure quisquam glorietur,
id. ib. 4, 18, 50:dicitur eo tempore glorians apud suos Pompeius dixisse, etc.,
Caes. B. C. 3, 45, 6:defendendi haec causa, non gloriandi loquor,
Cic. Cael. 19, 45:ait ipse de se, nec mentitur in gloriando,
id. Brut. 18, 71:(Domitia) haud negatura immo etiam gloriatura,
Suet. Tit. 10 fin.—P. a.: glōriātus, a, um, boastful; comp.:gloriatior,
Jul. Val. Rer. Gest. Alex. 2, 16.— Adv.: glōrian-ter, exultingly (late Lat.): duci ad carcerem, Ps.-Aug. ad Fratr. Erem. 4. -
3 gloriatus
glōrĭor, ātus, 1, v. dep. a. and n. [id.], to glory, boast, vaunt, to brag of any thing, pride one's self on any thing (class.); constr. with acc., or an object - or relativeclause, with abl., de, in aliqua re, or absol.(α).With acc. of pron. ( cognate acc.):(β).vellem equidem idem posse gloriari quod Cyrus,
Cic. de Sen. 10, 32:ut de me ipso aliquid more senum glorier,
id. ib. 23, 82:in eum haec gloriantem impetum facit,
Liv. 1, 12, 9.—With direct object (post-class. and rare; cf. Weissenb. ad Liv. 27, 17, 10;Krebs, Antibarb. p. 502): rem ineptam,
Vop. Procul. 12, 8: victorem Pacorum. Just. 42, 4, 11.— Hence also in the gerundive:beata vita glorianda et praedicanda et prae se ferenda est,
Cic. Tusc. 5, 17, 50; cf.: est in aliqua vita praedicabile aliquid et gloriandum ac prae se ferendum, ib. § 49.—With an object - or relative-clause:(γ).gloriare evenisse ex sententia?
Ter. Heaut. 4, 5, 18:is mihi etiam gloriabitur, se omnes magistratus sine repulsa assecutum?
Cic. Pis. 1, 2:omnes provincias se peragrasse,
id. de Or. 2, 64, 258:in eo multum gloriari, se, etc.,
id. Rep. 1, 6:seque alterum fore Sullam, inter suos gloriatur,
Caes. B. C. 1, 4, 3: se tenebras offudisse judicibus gloriatus est, Quint. 2, 17, 21; Hor. Epod. 11, 23.—With a rel.clause:gloriatus est expergefactae somno Caesoniae, quantum egisset, dum ca meridiaret,
Suet. Calig. 38.—With abl.:(δ).nominibus veterum gloriantur,
Cic. Or. 50, 169:quibus rebus gloriemini in vobis,
id. Lig. 7, 20:quod sua victoria tam insolenter gloriarentur,
Caes. B. G. 1, 14, 4:hic etiam gloriatus sit occiso malo cive,
Quint. 3, 6, 93; 11, 2, 22:ut nulla re magis gloriarentur quam decepto per indutias rege,
Liv. 42, 47, 1.—With abl. and clause:(ε).secundis rebus nostris, duos consules ab nobis sub jugum missos,
Liv. 23, 42, 7.— With two ablat.:socero illo,
in him as father-in-law, Ov. M. 6, 176.—With de:(ζ).de tuis divitiis intolerantissime gloriaris,
Cic. Vat. 12, 29:de misera vita gloriari,
id. Fin. 3, 8, 28:de M. Catone, de Ti. Corunciano, etc.,
id. Planc. 8, 20.—With in:(η).non pudet philosophum in eo gloriari, quod, etc.,
Cic. Tusc. 1, 21, 48: nobis quoque licet in hoc quodammodo gloriari (shortly before with an object-clause), id. Off. 2, 17, 59:in virtute recte gloriamur,
id. N. D. 3, 36, 87.—With adversus:(θ).sed ne adversus te quidem ego gloriabor,
Liv. 22, 39, 16.—Absol.:licet mihi, Marce fili, apud te gloriari, ad quem et hereditas hujus gloriae pertinet,
Cic. Off. 1, 22, 78:tu ipse mihi gloriari videbare,
id. Fin. 2, 16, 51:ut jure quisquam glorietur,
id. ib. 4, 18, 50:dicitur eo tempore glorians apud suos Pompeius dixisse, etc.,
Caes. B. C. 3, 45, 6:defendendi haec causa, non gloriandi loquor,
Cic. Cael. 19, 45:ait ipse de se, nec mentitur in gloriando,
id. Brut. 18, 71:(Domitia) haud negatura immo etiam gloriatura,
Suet. Tit. 10 fin.—P. a.: glōriātus, a, um, boastful; comp.:gloriatior,
Jul. Val. Rer. Gest. Alex. 2, 16.— Adv.: glōrian-ter, exultingly (late Lat.): duci ad carcerem, Ps.-Aug. ad Fratr. Erem. 4. -
4 glorior
glōrĭor, ātus, 1, v. dep. a. and n. [id.], to glory, boast, vaunt, to brag of any thing, pride one's self on any thing (class.); constr. with acc., or an object - or relativeclause, with abl., de, in aliqua re, or absol.(α).With acc. of pron. ( cognate acc.):(β).vellem equidem idem posse gloriari quod Cyrus,
Cic. de Sen. 10, 32:ut de me ipso aliquid more senum glorier,
id. ib. 23, 82:in eum haec gloriantem impetum facit,
Liv. 1, 12, 9.—With direct object (post-class. and rare; cf. Weissenb. ad Liv. 27, 17, 10;Krebs, Antibarb. p. 502): rem ineptam,
Vop. Procul. 12, 8: victorem Pacorum. Just. 42, 4, 11.— Hence also in the gerundive:beata vita glorianda et praedicanda et prae se ferenda est,
Cic. Tusc. 5, 17, 50; cf.: est in aliqua vita praedicabile aliquid et gloriandum ac prae se ferendum, ib. § 49.—With an object - or relative-clause:(γ).gloriare evenisse ex sententia?
Ter. Heaut. 4, 5, 18:is mihi etiam gloriabitur, se omnes magistratus sine repulsa assecutum?
Cic. Pis. 1, 2:omnes provincias se peragrasse,
id. de Or. 2, 64, 258:in eo multum gloriari, se, etc.,
id. Rep. 1, 6:seque alterum fore Sullam, inter suos gloriatur,
Caes. B. C. 1, 4, 3: se tenebras offudisse judicibus gloriatus est, Quint. 2, 17, 21; Hor. Epod. 11, 23.—With a rel.clause:gloriatus est expergefactae somno Caesoniae, quantum egisset, dum ca meridiaret,
Suet. Calig. 38.—With abl.:(δ).nominibus veterum gloriantur,
Cic. Or. 50, 169:quibus rebus gloriemini in vobis,
id. Lig. 7, 20:quod sua victoria tam insolenter gloriarentur,
Caes. B. G. 1, 14, 4:hic etiam gloriatus sit occiso malo cive,
Quint. 3, 6, 93; 11, 2, 22:ut nulla re magis gloriarentur quam decepto per indutias rege,
Liv. 42, 47, 1.—With abl. and clause:(ε).secundis rebus nostris, duos consules ab nobis sub jugum missos,
Liv. 23, 42, 7.— With two ablat.:socero illo,
in him as father-in-law, Ov. M. 6, 176.—With de:(ζ).de tuis divitiis intolerantissime gloriaris,
Cic. Vat. 12, 29:de misera vita gloriari,
id. Fin. 3, 8, 28:de M. Catone, de Ti. Corunciano, etc.,
id. Planc. 8, 20.—With in:(η).non pudet philosophum in eo gloriari, quod, etc.,
Cic. Tusc. 1, 21, 48: nobis quoque licet in hoc quodammodo gloriari (shortly before with an object-clause), id. Off. 2, 17, 59:in virtute recte gloriamur,
id. N. D. 3, 36, 87.—With adversus:(θ).sed ne adversus te quidem ego gloriabor,
Liv. 22, 39, 16.—Absol.:licet mihi, Marce fili, apud te gloriari, ad quem et hereditas hujus gloriae pertinet,
Cic. Off. 1, 22, 78:tu ipse mihi gloriari videbare,
id. Fin. 2, 16, 51:ut jure quisquam glorietur,
id. ib. 4, 18, 50:dicitur eo tempore glorians apud suos Pompeius dixisse, etc.,
Caes. B. C. 3, 45, 6:defendendi haec causa, non gloriandi loquor,
Cic. Cael. 19, 45:ait ipse de se, nec mentitur in gloriando,
id. Brut. 18, 71:(Domitia) haud negatura immo etiam gloriatura,
Suet. Tit. 10 fin.—P. a.: glōriātus, a, um, boastful; comp.:gloriatior,
Jul. Val. Rer. Gest. Alex. 2, 16.— Adv.: glōrian-ter, exultingly (late Lat.): duci ad carcerem, Ps.-Aug. ad Fratr. Erem. 4. -
5 ovans
ŏvo, ātum ( first pers. pres. indic. and perf. forms not in use:I.ovet,
Stat. Sil. 4, 1, 8:ovaret,
id. Th. 1, 153:ovandi,
Suet. Claud. 1; Gell. 5, 6:ovaturus,
Sol. 45), 1, v. defect. n. [cf. Sanscr. root u-, avate, to roar; Gr. auô, aWuô, to shout], to exult, rejoice.In gen. (mostly poet.):II.ovantes Horatium accipiunt,
Liv. 1, 25:laetus ovat nunc laude virum,
Val. Fl. 4, 342.—Of inanim. subjects:currus ovantes,
Prop. 3, 7 (4, 8), 53:ovat Africus,
rages, Val. Fl. 2, 506.—In partic., to celebrate or keep an ovation, to triumph in an ovation (v. ovatio;freq. and class.): ovantem in Capitolium ascendere,
Cic. de Or. 2, 47, 195:ovans urbem ingrederetur,
Liv. 5, 31:ovans triumphavit,
made his triumphal entry on foot, Vell. 2, 96, 3; Suet. Tib. 9:ovatum aurum,
brought in in triumph, taken as spoil, Pers. 2, 55. —Hence, P. a.: ŏvans, antis, exulting, joyful, triumphant:socii comitentur ovantes,
Verg. G. 1, 346; cf.:ovantes gutture corvi,
i. e. singing, uttering exultant cries, id. ib. 1, 423; id. A. 3, 189; 4, 543.— Transf., of things:prosequar et currus utroque ab litore ovantes,
Prop. 3, 9 (4, 8), 53:lyra,
Stat. S. 1, 2, 249:patria,
Juv. 8, 28.—Hence, [p. 1286] ŏvanter, adv., exultingly (post-class.):ovanter accurrit,
Tert. adv. Val. 28. -
6 ovo
ŏvo, ātum ( first pers. pres. indic. and perf. forms not in use:I.ovet,
Stat. Sil. 4, 1, 8:ovaret,
id. Th. 1, 153:ovandi,
Suet. Claud. 1; Gell. 5, 6:ovaturus,
Sol. 45), 1, v. defect. n. [cf. Sanscr. root u-, avate, to roar; Gr. auô, aWuô, to shout], to exult, rejoice.In gen. (mostly poet.):II.ovantes Horatium accipiunt,
Liv. 1, 25:laetus ovat nunc laude virum,
Val. Fl. 4, 342.—Of inanim. subjects:currus ovantes,
Prop. 3, 7 (4, 8), 53:ovat Africus,
rages, Val. Fl. 2, 506.—In partic., to celebrate or keep an ovation, to triumph in an ovation (v. ovatio;freq. and class.): ovantem in Capitolium ascendere,
Cic. de Or. 2, 47, 195:ovans urbem ingrederetur,
Liv. 5, 31:ovans triumphavit,
made his triumphal entry on foot, Vell. 2, 96, 3; Suet. Tib. 9:ovatum aurum,
brought in in triumph, taken as spoil, Pers. 2, 55. —Hence, P. a.: ŏvans, antis, exulting, joyful, triumphant:socii comitentur ovantes,
Verg. G. 1, 346; cf.:ovantes gutture corvi,
i. e. singing, uttering exultant cries, id. ib. 1, 423; id. A. 3, 189; 4, 543.— Transf., of things:prosequar et currus utroque ab litore ovantes,
Prop. 3, 9 (4, 8), 53:lyra,
Stat. S. 1, 2, 249:patria,
Juv. 8, 28.—Hence, [p. 1286] ŏvanter, adv., exultingly (post-class.):ovanter accurrit,
Tert. adv. Val. 28.
См. также в других словарях:
exultingly — adverb in an exultant manner it was exultingly easy • Syn: ↑exultantly • Derived from adjective: ↑exulting, ↑exultant (for: ↑exultantly) * * * adverb … Useful english dictionary
Exultingly — Exulting Ex*ult ing, a. Rejoicing triumphantly or exceedingly; exultant. {Ex*ult ing*ly}, adv. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
exultingly — adverb see exult … New Collegiate Dictionary
exultingly — See exultance. * * * … Universalium
exultingly — adverb In an exulting manner; with exultation … Wiktionary
exultingly — adv. joyously, gaily, rejoicingly … English contemporary dictionary
exultingly — ex·ult·ing·ly … English syllables
exult — exultingly, adv. /ig zult /, v.i. 1. to show or feel a lively or triumphant joy; rejoice exceedingly; be highly elated or jubilant: They exulted over their victory. 2. Obs. to leap, esp. for joy. [1560 70; < L ex(s)ultare to leap up, equiv. to ex … Universalium
χλαρά — χλᾱρά , χλαρός exultingly neut nom/voc/acc pl χλᾱρά̱ , χλαρός exultingly fem nom/voc/acc dual χλᾱρά̱ , χλαρός exultingly fem nom/voc sg (attic doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
exultantly — adverb in an exultant manner (Freq. 1) it was exultingly easy • Syn: ↑exultingly • Derived from adjective: ↑exulting (for: ↑exultingly), ↑exultant … Useful english dictionary
χλαρόν — χλᾱρόν , χλαρός exultingly masc acc sg χλᾱρόν , χλαρός exultingly neut nom/voc/acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)