Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

extraneus

  • 1 extraneus

    extraneus, a, um extérieur, du dehors, étranger.    - extraneus, i, m.: un étranger.    - extraneus alicui rei: étranger à qqch.
    * * *
    extraneus, a, um extérieur, du dehors, étranger.    - extraneus, i, m.: un étranger.    - extraneus alicui rei: étranger à qqch.
    * * *
        Extraneus, Adiectiuum. Suet. Estrangier, Forain.
    \
        Res extraneae. Author ad Heren. Qui ne sont ne du corps, ne de l'ame, Choses temporelles.

    Dictionarium latinogallicum > extraneus

  • 2 extraneus

    extrāneus, a, um (extra), I) nicht zum Wesen einer Sache gehörig, äußerer, äußerlich, außerhalb liegend (Ggstz. proprius), res extraneae (Ggstz. corpus, animus), Cornif. rhet. 4, 42. Cic. de or. 2, 46. Apul. apol. 20 extr.: sive propria verba sive extranea (uneigentliche), Cornif. rhet. 4, 11: ornamenta, Cic. de inv. 1, 32: propter extraneam causam (Ggstz. propter se), Cornif. rhet. 3, 2: impulsu et instinctu extraneo, Gell. 1, 11, 14. – II) nicht in Beziehung zum Hause od. zur Familie, zu unserer Person, zu unserem Lande stehend, auswärtig, fremd, a) nicht in Beziehung zum Hause od. zur Familie (dah. auch nicht zur Ehe) stehend, fremd, fernerstehend, heres (Ggstz. domesticus, suus, der nächste), Plin. pan. 37, 1. Paul. dig. 29, 5, 6. § 1: mulieres (Ggstz. matres, filiae et germanae), Cod. Iust. 1, 3, 19: medicus (Ggstz. medicus amicus), Cels. 1. prooem. p. 12, 31 D.: coloni (im Ggstz. zur familia rustica), Scaevol. dig. 33, 7, 20. § 1: exercitatio forensis et extranea (Ggstz. domestica diligentia), Cic. oecon. fr. 5. p. 51, 19 K. (bei Col. 12. pr. § 4): stratum, fremdes Lager (im Ggstz. zum Ehebette), Publ. Syr. bei Petron. 55, 6. v. 11: voluptates, außerhalb des Hauses, außereheliche, Spart. Hel. Ver. 5, 11. – subst., extraneus, ein Fremder, Ggstz. domesticorum aliquis, Suet. Claud. 9, 1. Plin. 28, 39; Ggstz. familia Cyri, Iustin. 1, 10, 14; Ggstz. pater, Cod. Iust. 6, 42, 32; Ggstz. patronus, Paul. dig. 26, 3, 4: Plur. extranei, Fremde, Fernerstehende, Ggstz. liberi, Gell. 5, 19, 1. Suet. Claud. 4, 7; Ggstz. liberi ac parentes, Plin. pan. 37, 7; Ggstz. unicus filius, Tac. ann. 4, 11; Ggstz. amici, Tac. Agr. 43; Ggstz. domestici, Suet. Aug. 64, 2. – b) nicht in Beziehung zu unserer Person stehend, fremd, eines andern (Ggstz. meus, tuus, suus, proprius), servus, Paul. dig. 9, 4, 4. §. 1: fides (Zuverlässigkeit), Ggstz. propria, Cod. Iust. 6, 42, 32: cognomen (Ggstz. nomen suum), Cornif. rhet. 4, 42. – lac, Ggstz. maternum, Soran. Lat. p. 31, 5. – subst., extrāneī, ōrum, m., Fremde, andere, in extraneos casti, in vosmet ipsos incesti, Tert. ad nat. 2, 20. – c) nicht in Beziehung zu unserem Staate stehend, fremd, auswärtig (Ggstz. domesticus), bellum (Ggstz. bellum civile), Acro Hor. de art. poët. 212: homines, Ausländer, Paul. dig. 1, 18, 3: milites, Iustin. 5, 9, 12: si extraneus deest, domi hostem quaerunt, Liv. 44, 2, 2. – subst., extrāneus, ī, m., der Ausländer, Ggstz. Romanus, Liv. epit. 57: Plur. (Ggstz. domestici), Ps. Cic. priusqu. in exs. ir. 9. – d) übtr., ein Fremdling in, fremd, m. Genet., quis tam extraneus est humanitatis, ut etc., Hieron. epist.: so auch Tert. de cult. fem. 2. – / vulg. extrānius, Corp. inscr. Lat. 14, 667.

    lateinisch-deutsches > extraneus

  • 3 extraneus

    extrāneus, a, um (extra), I) nicht zum Wesen einer Sache gehörig, äußerer, äußerlich, außerhalb liegend (Ggstz. proprius), res extraneae (Ggstz. corpus, animus), Cornif. rhet. 4, 42. Cic. de or. 2, 46. Apul. apol. 20 extr.: sive propria verba sive extranea (uneigentliche), Cornif. rhet. 4, 11: ornamenta, Cic. de inv. 1, 32: propter extraneam causam (Ggstz. propter se), Cornif. rhet. 3, 2: impulsu et instinctu extraneo, Gell. 1, 11, 14. – II) nicht in Beziehung zum Hause od. zur Familie, zu unserer Person, zu unserem Lande stehend, auswärtig, fremd, a) nicht in Beziehung zum Hause od. zur Familie (dah. auch nicht zur Ehe) stehend, fremd, fernerstehend, heres (Ggstz. domesticus, suus, der nächste), Plin. pan. 37, 1. Paul. dig. 29, 5, 6. § 1: mulieres (Ggstz. matres, filiae et germanae), Cod. Iust. 1, 3, 19: medicus (Ggstz. medicus amicus), Cels. 1. prooem. p. 12, 31 D.: coloni (im Ggstz. zur familia rustica), Scaevol. dig. 33, 7, 20. § 1: exercitatio forensis et extranea (Ggstz. domestica diligentia), Cic. oecon. fr. 5. p. 51, 19 K. (bei Col. 12. pr. § 4): stratum, fremdes Lager (im Ggstz. zum Ehebette), Publ. Syr. bei Petron. 55, 6. v. 11: voluptates, außerhalb des Hauses, außereheliche, Spart. Hel. Ver. 5, 11. – subst., extraneus, ein Fremder, Ggstz. domesticorum aliquis, Suet. Claud. 9, 1. Plin. 28, 39; Ggstz. familia Cyri, Iustin. 1, 10, 14;
    ————
    Ggstz. pater, Cod. Iust. 6, 42, 32; Ggstz. patronus, Paul. dig. 26, 3, 4: Plur. extranei, Fremde, Fernerstehende, Ggstz. liberi, Gell. 5, 19, 1. Suet. Claud. 4, 7; Ggstz. liberi ac parentes, Plin. pan. 37, 7; Ggstz. unicus filius, Tac. ann. 4, 11; Ggstz. amici, Tac. Agr. 43; Ggstz. domestici, Suet. Aug. 64, 2. – b) nicht in Beziehung zu unserer Person stehend, fremd, eines andern (Ggstz. meus, tuus, suus, proprius), servus, Paul. dig. 9, 4, 4. §. 1: fides (Zuverlässigkeit), Ggstz. propria, Cod. Iust. 6, 42, 32: cognomen (Ggstz. nomen suum), Cornif. rhet. 4, 42. – lac, Ggstz. maternum, Soran. Lat. p. 31, 5. – subst., extrāneī, ōrum, m., Fremde, andere, in extraneos casti, in vosmet ipsos incesti, Tert. ad nat. 2, 20. – c) nicht in Beziehung zu unserem Staate stehend, fremd, auswärtig (Ggstz. domesticus), bellum (Ggstz. bellum civile), Acro Hor. de art. poët. 212: homines, Ausländer, Paul. dig. 1, 18, 3: milites, Iustin. 5, 9, 12: si extraneus deest, domi hostem quaerunt, Liv. 44, 2, 2. – subst., extrāneus, ī, m., der Ausländer, Ggstz. Romanus, Liv. epit. 57: Plur. (Ggstz. domestici), Ps. Cic. priusqu. in exs. ir. 9. – d) übtr., ein Fremdling in, fremd, m. Genet., quis tam extraneus est humanitatis, ut etc., Hieron. epist.: so auch Tert. de cult. fem. 2. – vulg. extrānius, Corp. inscr. Lat. 14, 667.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > extraneus

  • 4 extraneus

    extraneus extraneus, a, um посторонний

    Латинско-русский словарь > extraneus

  • 5 extraneus

    extrānĕus, a, um, adj. [extra], that is without, external, extraneous, strange, foreign (mostly post-Aug.; syn.: peregrinus, alienus, adventicius, externus).
    I.
    In gen.:

    causa,

    Auct. Her. 3, 2, 2:

    cognomen,

    id. ib. 4, 31, 42.—
    II.
    In partic., with respect to one's family, strange, not related, foreign. —Esp.
    A.
    Leg. t. t.: heredes extranei, not of one's blood or household:

    ceteri, qui testatoris juri subjecti non sunt, extranei heredes appellantur,

    Gai. Inst. 2, 161; Dig. 45, 3, 11 et saep.—
    B.
    Subst.: extrānĕus, i, m., a stranger:

    ut non tam in extraneum translatum quam in familiam reversum videretur,

    Just. 1, 10:

    filiam extraneorum coetu prohibere,

    Suet. Aug. 69; id. Claud. 4 fin.:

    finis vitae ejus nobis luctuosus, amicis tristis, extraneis etiam ignotisque non sine cura fuit,

    Tac. Agr. 43; id. A. 4, 11; Plin. 28, 4, 7, § 39; Vulg. Psa. 68, 9 al.—Hence, adv.: extrā-nĕe, strangely, impertinently: definire, Boëth. Arist. Top. 1, 14.

    Lewis & Short latin dictionary > extraneus

  • 6 extrāneus

        extrāneus adj.    [exter], from without, strange: nullum extraneum malum est: ornamenta.—As subst m., a stranger, L.—Plur., Ta.
    * * *
    I
    extranea, extraneum ADJ
    external, extraneous, foreign; not belonging to one's family or household
    II

    Latin-English dictionary > extrāneus

  • 7 extraneus

    external candidate/student

    Van Dale Handwoordenboek Nederlands-Engels > extraneus

  • 8 extraneus

    чужой, а) внешний, посторонний, находящийся вне правоотношения: а) относительно родственных, семейных связей, post emancipationem extraneus intelligor (1. 55 § 1 D. 23, 2);

    legatum adscribere extraneo (l. 10 § 1 D. 48, 10);

    extranei противоп. necessariae personae, necessitudines (1. 6 D. 40. 12. 1. 28 § 8 D. 48, 19. 1. 30 C. 9, 9. cf. 1. 4. 13. § 4 D. 48, 5); противоп. cognati (1. 31 pr. C. 5, 12. 1. 19 C. 6, 30); прот. pater или parens: si patronus vel quivis extraneus impuberi tutorem dederit (1. 4 D. 26, 3);

    si extraneus sit, qui dotem promisit (1. 33. 84. D. 23, 3. 1. un. § 13 C. 5, 13);

    extran. mulieres прот. matres, filiae atque germanae (1. 19. C. 1, 3);

    inter extraneos s. extraneas personas (прот. inter virum et ux.) facta donatio (1. 24. 25. 32. § 27. 1. 44 D. 24, 1);

    extran. heres, противоп. тому, qui ex numero liberorum est (1. 14 D. 50, и2), или тем, qui de familia sunt (1. 38 § 3 D. 32);

    heres titoris extr. прот. сыновьям опекуна (1. 64 § 1 D. 23, 2); в тесном смысле extr. heres прот. suus heres (§ 2. 3 J. 2, 19. 1 6 § 1 D. 29, 5): extr. postunus, родившийся после смерти завещателя, не бывший suus heres при совершении завещания (§ 26 J. 2, 20);

    b) когда дело касается и других отношений, напр. противоп. собственнику раба: quod servo debetur ab extraneis (1. 41. 51. D. 15, 1. 1. 31 § 1 D. 2, 1. 1. 16 § 3 D. 48, 19);

    extr. creditor прот. господину, как верителю (1. 1 pr. D. 14, 4): extr. coloni, прот. рабам, которые управляют имением (1. 20 § 1 D. 33, 7);

    extr. homo, прот. libertus (1. 8 D. 37, 15); также прот. proprictarius (1. 13 pr. D. 43, 24. § 3 J. 2, 4), прот. socius (1. 9 pr. D. 11, 3. 1. 3 C. 3, 27), прот. coheres (1. 1 § 3 D. 5, 4^, прот. creditor (l. 55 D. 9,2. 1. 10 D. 20, 1), прот. venditor servitutis (1. 10 D. 8, 4), или tutor (1. 54 D. 26, 7. 1. 6 D. 26, 8);

    extr. emtor, прот. fideiussor, qui emit (1. 59 § 1 D. 17, 1);

    si ext defensor exsistat, прот. si ex fideiussoribus exsistat def. (1. 5 § 4. D. 46, 7);

    b) чужой, extr. servus (1. 4 § 1 D. 9, 4. 1. 10 § 4 D. D. 26, 2. 1. 1 pr. D. 29, 5. 1. 27 § 11. 14 D. 48, 5);

    extr. fides (1. 32 C. 6, 42);

    c) иностранец, imperium adversus extran. homines (1. 3D. 1, 18).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > extraneus

  • 9 extraneus

    I extrāneus, a, um [ extra ]
    1) внешний, посторонний, приходящий извне (res rhH., C etc.; causa rhH.); наружный ( ornamenta C)
    2) чужой (heres PJ, Dig)
    3) чужеземный, иностранный ( medicus CC)
    II extrāneus, ī m.
    1) чужестранец, иноземец L, Dig
    2) чужак, посторонний Su, PM

    Латинско-русский словарь > extraneus

  • 10 Extraneus

    сущ.

    Универсальный немецко-русский словарь > Extraneus

  • 11 extraneus

    n. external student

    Holandés-inglés dicionario > extraneus

  • 12 extraneus

    outside, exraneous/ foreign, strange/ a foreigner, stranger.

    Latin-English dictionary of medieval > extraneus

  • 13 extraneus

    Dutch-russian dictionary > extraneus

  • 14 extranee

    extrānĕus, a, um, adj. [extra], that is without, external, extraneous, strange, foreign (mostly post-Aug.; syn.: peregrinus, alienus, adventicius, externus).
    I.
    In gen.:

    causa,

    Auct. Her. 3, 2, 2:

    cognomen,

    id. ib. 4, 31, 42.—
    II.
    In partic., with respect to one's family, strange, not related, foreign. —Esp.
    A.
    Leg. t. t.: heredes extranei, not of one's blood or household:

    ceteri, qui testatoris juri subjecti non sunt, extranei heredes appellantur,

    Gai. Inst. 2, 161; Dig. 45, 3, 11 et saep.—
    B.
    Subst.: extrānĕus, i, m., a stranger:

    ut non tam in extraneum translatum quam in familiam reversum videretur,

    Just. 1, 10:

    filiam extraneorum coetu prohibere,

    Suet. Aug. 69; id. Claud. 4 fin.:

    finis vitae ejus nobis luctuosus, amicis tristis, extraneis etiam ignotisque non sine cura fuit,

    Tac. Agr. 43; id. A. 4, 11; Plin. 28, 4, 7, § 39; Vulg. Psa. 68, 9 al.—Hence, adv.: extrā-nĕe, strangely, impertinently: definire, Boëth. Arist. Top. 1, 14.

    Lewis & Short latin dictionary > extranee

  • 15 extrarius

    = extraneus s. s. напр. heres. extrar. (1. 28 § 1 D. 27. 1. 1. 78 § 3 D. 31. 1. 36 D. 38, 2);

    adulterii crimen ab extrario прот. супругу) poterit inferri (1. 39 § 1 D. 48, 5. cf. 1. 17 pr. p. 48, 18).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > extrarius

  • 16 Внесемейный

    - extraneus (voluptates);

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Внесемейный

  • 17 Зарубежный

    - extraneus; forensis; foraneus; exterminus;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Зарубежный

  • 18 Иноземный

    - extraneus; externus; exoticus (vinum; unguentum; vestis; vestimentum); alienigenus; peregrinus; hosticus;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Иноземный

  • 19 Иностранный

    - extraneus (medicus); externus; peregrinus; alienigenus; adventicius; advenarius;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Иностранный

  • 20 Посторонний

    - extraneus (res); externus; alienus;

    • постороние обстоятельства - res adjunctae;

    • постороние доходы - pecunia extraordinaria;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Посторонний

См. также в других словарях:

  • Extranĕus — (lat.), 1) Fremder; 2) (Extraneer), in manchen Anstalten ein Zögling, der nicht in dem Schulhaus wohnt u., wie z.B. in Fürstenschulen, nicht an alle Einschränkungen gebunden ist; vgl. Externist …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Extranĕus — (lat.), auswärtig, fremd; in der Rechtssprache eine einer Familie fremde, nicht verwandte Person. Extranĕer, auch Oppidani (Stadtschüler), die nicht in der Anstalt selbst wohnenden Schüler (s. Alumnus); auch Auswärtige, welche die Reifeprüfung (s …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • extraneus — index extraneous Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • Extraneus — Ex|tra|ne|er, der; s, , Ex|tra|ne|us [...neʊs], der; , ...neer [lat. extraneus = Fremder] (bildungsspr.): externer Schüler, Prüfling …   Universal-Lexikon

  • extraneus — ex·tra·ne·us …   English syllables

  • extraneus — /akstreyniyas/ In old English law, one foreign born; a foreigner. In Roman law, an heir not born in the family of the testator. Those of a foreign state. The same as alienus …   Black's law dictionary

  • extraneus — /akstreyniyas/ In old English law, one foreign born; a foreigner. In Roman law, an heir not born in the family of the testator. Those of a foreign state. The same as alienus …   Black's law dictionary

  • extraneus — An alien; a foreigner; a stranger …   Ballentine's law dictionary

  • extraneus est subditus qui extra terrain, i.e., potestatem regis natus est — /akstreyniyas est sabdatas kway ekstra tehram, id est, powtasteytam riyjas neytas est/ A foreigner is a subject who is born out of the territory, i.e., government of the king …   Black's law dictionary

  • extraneus est subditus qui extra terrain, i.e., potestatem regis natus est — /akstreyniyas est sabdatas kway ekstra tehram, id est, powtasteytam riyjas neytas est/ A foreigner is a subject who is born out of the territory, i.e., government of the king …   Black's law dictionary

  • Extraneus est subditus qui extra terram, i. e., potestatem regis natus est — An alien or foreigner is a subject born outside the land; that is, outside the power of the king …   Ballentine's law dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»