-
1 facilis
e [ facio ]1) лёгкий, нетрудный (iter, ascensus Cs; defensio C); лёгкий, нетяжёлый ( lorīca T); легко переносимый ( jactura V); легко добываемый, простой (cibus H, PJ — ср. 2.; victus V— ср. 7.); легко действующий, нежный ( remedium Nep); легко приобретаемый, доступный ( favor L)f. ad exardescendum C — легко воспламеняющийсяfrugum f. Lcn — хлебородныйf. factu Ter, Sl etc. — легко исполнимыйin (ex) facili L, Sen, PM, O, VM etc. — легко2)а) удобныйf. divisui L — удобный для разделенияterra f. pecori V — земля, удобная под пастбищаб) удобоваримый ( cibus C — ср. 1.)3) мягкий, податливый (lutum Tib; humus QC; fagus PM)non f. corrumpi T — не поддающийся соблазнам4) благосклонный, благожелательный, благоприятный (dominus Su; deus Sen)5)а) готовый, сговорчивый, склонный, охотно соглашающийся, расположенный (bello T; commercio L)morti f. Lcn — не боящийся смертиf. ad credendum C — внушающий доверие, правдоподобный, но тж. T доверчивыйf. ad concedendum C — уступчивый6) снисходительный, обходительный, ласковый (homo, mores C; benignus et f. C)7) гибкий, ловкий, проворный, искусный (canes Nem; manu facili poma serere Tib; f. ad dicendum C)f. sermone Graeco Su — свободно говорящий по-гречески, ноf. sermone T (как и f. alloquii VF) — охотно выслушивающий, доступный (для просителей)f. victu V — легко добывающий себе пропитание (ср. 1.)8) легковесный, пустой ( versus T) -
2 fuga
fuga, ae, f. (φυγή), das Fliehen, die Flucht, das Entweichen, I) im engern Sinne: A) eig.: 1) im allg.: fuga praeceps (wilde), Liv.: fuga trepida (hastige), Liv.: fuga timoris calliditatisque plena, eine höchst feige u. schlaue Fl., Hirt. b. G.: equi fuga, Iustin.: fuga Antonii a Mutina, Vell.: fuga ab urbe turpissima, Cic.: fuga ab Thermopylis, Liv.: Sertori per montes fuga, Sall. fr.: si hoc profectio et non fuga est, Liv.: fugā salutem petere, Nep.: ex fuga (von der Flucht aus, auf der Flucht) in templum Minervae se conicere (sich flüchten), Nep.: se fugā recipere ad alqm, Caes.: alqm ex fuga retrahere, Sall.: esse in fuga, Cic.: hostes in fugam convertere od. dare od. conicere, Caes., od. avertere, Liv., vertere, Liv., od. agere, Iustin.: fugam capere od. petere, Caes., od. in fugam se dare, se conferre, se conicere, Cic., od. fugae se mandare, Caes., od. se dare, Cic.: se in fugam effundere u. effundi in fugam, Liv. – fugam dare, fliehen, Verg.; od. entfliehen lassen, Gelegenheit zur Flucht geben, Verg., Hor. u. Hyg. – fugam facere, die Flucht ergreifen, fliehen, Sall. u. Liv.; u. in die Flucht schlagen, Cic. u. Liv. – immittere fugam, Begierde, zu entfliehen, Verg.: claudere fugam, Mittel, Gelegenheit zur Flucht, Liv.: u. so fugam explicare, Liv., reperire, Verg.: fugam inire, Val. Max. – fugam sistere, Liv. u. Val. Max.: foedam fugam sistere, Liv.: ni mature subveniretur, non posse sisti fugam, Curt. – fuga passim fieri coepta est, die Fl. wurde allgemein, Liv. – Plur., fugae servorum, Hor. ep. 2, 1, 121: fugae celeres, flüchtige Eilmärsche, Hor. carm. 4, 8, 15: quantae in periculis fugae proximorum, Cic. Mil. 69. – u. Plur. meton. = Flüchtlinge, signa fugarum, Col. poët. 10, 125: plane fugae merae, wahre Hasenfüße, die feigsten Memmen, Petron. 45, 13. – 2) insbes. die Flucht aus dem Vaterlande, die Landesflucht, die Verbannung, das Exil, fuga Metelli, Cic.: Themistoclis fuga reditusque, Cic.: patuit quibusdam volentibus fuga (das freiwillige Exil) aut in exilium acti sunt, Liv.: semperne in sanguine, ferro, fuga versabimur? Sall.: ultima sed iustae nox erat illa fugae, Ov.: latā fugā damnari, nach einem bestimmten Verbannungsort verwiesen werden, Amm. 19, 12, 9: Plur., Tac. ann. 14, 64; hist. 5, 24; Agr. 45 (verb. exsilia et fugae). – meton. = der Verbannungsort, Zufluchtsort, Ov. her. 6, 158; ex Pont. 1, 2, 130. – B) übtr., die Scheu vor usw., Abneigung gegen usw., laboris, bellandi, Cic.: fugā litterae vastioris, Cic.: culpae, Hor. – II) im weitern Sinne, das Fliehen = das schnelle Dahineilen, der schnelle Lauf, Verg. – die rasche (Schiff-) Fahrt, Verg.: facilem fugam exspectare, Verg. – übtr., fuga temporum, die Eile, Hor. – / arch. Genet. fugai, Lucr. 1, 1047.
-
3 fuga
fuga, ae, f. (φυγή), das Fliehen, die Flucht, das Entweichen, I) im engern Sinne: A) eig.: 1) im allg.: fuga praeceps (wilde), Liv.: fuga trepida (hastige), Liv.: fuga timoris calliditatisque plena, eine höchst feige u. schlaue Fl., Hirt. b. G.: equi fuga, Iustin.: fuga Antonii a Mutina, Vell.: fuga ab urbe turpissima, Cic.: fuga ab Thermopylis, Liv.: Sertori per montes fuga, Sall. fr.: si hoc profectio et non fuga est, Liv.: fugā salutem petere, Nep.: ex fuga (von der Flucht aus, auf der Flucht) in templum Minervae se conicere (sich flüchten), Nep.: se fugā recipere ad alqm, Caes.: alqm ex fuga retrahere, Sall.: esse in fuga, Cic.: hostes in fugam convertere od. dare od. conicere, Caes., od. avertere, Liv., vertere, Liv., od. agere, Iustin.: fugam capere od. petere, Caes., od. in fugam se dare, se conferre, se conicere, Cic., od. fugae se mandare, Caes., od. se dare, Cic.: se in fugam effundere u. effundi in fugam, Liv. – fugam dare, fliehen, Verg.; od. entfliehen lassen, Gelegenheit zur Flucht geben, Verg., Hor. u. Hyg. – fugam facere, die Flucht ergreifen, fliehen, Sall. u. Liv.; u. in die Flucht schlagen, Cic. u. Liv. – immittere fugam, Begierde, zu entfliehen, Verg.: claudere fugam, Mittel, Gelegenheit zur Flucht, Liv.: u. so fugam explicare, Liv., reperire, Verg.: fugam inire, Val. Max. – fugam sistere, Liv. u. Val. Max.: foedam fugam sistere, Liv.: ni mature sub-————veniretur, non posse sisti fugam, Curt. – fuga passim fieri coepta est, die Fl. wurde allgemein, Liv. – Plur., fugae servorum, Hor. ep. 2, 1, 121: fugae celeres, flüchtige Eilmärsche, Hor. carm. 4, 8, 15: quantae in periculis fugae proximorum, Cic. Mil. 69. – u. Plur. meton. = Flüchtlinge, signa fugarum, Col. poët. 10, 125: plane fugae merae, wahre Hasenfüße, die feigsten Memmen, Petron. 45, 13. – 2) insbes. die Flucht aus dem Vaterlande, die Landesflucht, die Verbannung, das Exil, fuga Metelli, Cic.: Themistoclis fuga reditusque, Cic.: patuit quibusdam volentibus fuga (das freiwillige Exil) aut in exilium acti sunt, Liv.: semperne in sanguine, ferro, fuga versabimur? Sall.: ultima sed iustae nox erat illa fugae, Ov.: latā fugā damnari, nach einem bestimmten Verbannungsort verwiesen werden, Amm. 19, 12, 9: Plur., Tac. ann. 14, 64; hist. 5, 24; Agr. 45 (verb. exsilia et fugae). – meton. = der Verbannungsort, Zufluchtsort, Ov. her. 6, 158; ex Pont. 1, 2, 130. – B) übtr., die Scheu vor usw., Abneigung gegen usw., laboris, bellandi, Cic.: fugā litterae vastioris, Cic.: culpae, Hor. – II) im weitern Sinne, das Fliehen = das schnelle Dahineilen, der schnelle Lauf, Verg. – die rasche (Schiff-) Fahrt, Verg.: facilem fugam exspectare, Verg. – übtr., fuga temporum, die Eile, Hor. – ⇒ arch. Genet. fugai, Lucr. 1, 1047. -
4 exitus
1.exĭtus, a, um, Part., from exeo, II.2. I.Lit.:B.reditum mihi gloriosum injuria tua dedit, non exitum calamitosum,
Cic. Par. 4, 29:omni exitu et pabulatione interclusi,
Caes. B. G. 7, 44 fin.:exitum sibi parere,
id. B. C. 3, 69, 3.—In plur.:singulorum hominum occultos exitus asservare,
Caes. B. C. 1, 21, 4; 1, 25, 4. —Of things:introitusque elementis redditus exstat,
Lucr. 6, 494:exitus ut classi felix faustusque daretur,
a setting sail, departure, id. 1, 100:amnis,
a flowing out, discharge, id. 6, 727: animaï (i. e. venti), a bursting or rushing out, id. 6, 586; cf. Quint. 1, 11, 7.—Transf., concr., way of egress, outlet, passage:II.exitum non habent, ac pervium non est,
Varr. L. L. 5, § 145 Müll.:cum angusto portarum exitu se ipsi premerent,
Caes. B. G. 7, 28, 3:in exitu paludis,
mouth, Plin. 2, 103, 106, § 226:cibi,
vent, id. 11, 34, 40, § 116 et saep.:si de multis nullus placet exitus,
Juv. 6, 33.—In plur.:insula undique exitus maritimos habet,
Cic. Verr. 2, 2, 75, § 185:septem exitus e domo fecerat,
Liv. 39, 51, 5; Col. 6, 30, 8:alvorum,
Plin. 21, 14, 48, § 82 et saep.Trop.A. 1.In gen.:2.hujus orationis difficilius est exitum quam principium invenire,
end, close, Cic. de Imp. Pomp. 1, 3; cf.: quemadmodum expediam exitum hujus institutae orationis, non reperio, id. Fam. 3, 12, 2:exitus fuit orationis,
Caes. B. G. 4, 8, 1:ut tragici poëtae, cum explicare argumenti exitum non potestis, confugitis ad deum,
Cic. N. D. 1, 20, 53:adducta ad exitum quaestio est,
id. Tusc. 5, 6, 15; cf.:ad exitum pervenire,
id. Fam. 10, 22, 2; id. Or. 33, 116:ita magnarum initia rerum celerem et facilem exitum habuerunt,
Caes. B. C. 3, 22 fin.:verba quae casus habent in exitu similes,
at the end, Cic. Or. 49, 164; cf.in the foll.: fugam quaerebamus omnes, quae ipsa exitum non habebat,
end, aim, id. Phil. 5, 16, 42:hinc omne principium, huc refer exitum,
Hor. C. 3, 6, 6 et saep.:in exitu est meus consulatus,
Cic. Mur. 37, 80; cf.: in exitu jam annus erat Liv. 35, 10, 1:superioris anni,
id. 30, 26, 2:veris,
Plin. 17, 22, 35, § 170:oppugnationis,
Caes. B. C. 3, 9, 8:mimi, fabulae,
the catastrophe, conclusion, Cic. Cael. 27, 65:vitae,
end of life, latter end, Nep. Eum. 13; cf.:vitae mortisque,
Vell. 2, 7, 1.—In plur.:tristes exitus habuit consulatus,
Cic. Brut. 34, 128: eae causae sunt plenissimae, quae plurimos exitus dant ad ejusmodi degressionem, outlets, i. e. opportunities, id. de Or. 2, 77, 312: habent exitus aut in a aut in e, etc., Varr. L. L. 10, § 62 Müll.—In partic., end of life, end, death:3.natura ad humanum exitum (Romulum) abripuit,
Cic. Rep. 1, 16 fin.:duravere usque ad Sejani exitum,
Plin. 8, 58, 74, § 197; Amm. 14, 11:exitus in dubio est,
Ov. M. 12, 522:Thrasymachi,
Juv. 7, 204:saevus et illum exitus eripuit,
id. 10, 127; 271.—In plur.:nonnumquam bonos exitus habent boni,
Cic. N. D. 3, 37, 89:non igitur fatales exitus habuerunt,
id. Div. 2, 9, 24.—A means, method, way, device, solution of a difficulty:B.cum autem exitus ab utroque datur conturbato errantique regi,
Cic. Fin. 5, 22, 63:non solum viam quaestus invenerunt, verum etiam exitum ac rationem defensionis,
id. Verr. 2, 3, 82, § 190:jam nullum fortunis communibus exitum reperietis,
id. Dom. 47, 123.—Issue, result, event, i. q. eventus:si mihi alterutrum de eventu atque exitu rerum promittendum est,
Cic. Fam. 6, 1, 5:in unum exitum spectare,
id. de Or. 1, 20, 92:videtur ad exitum venisse quaestio,
id. Tusc. 5, 7, 18; id. Fin. 2, 1, 3:neque exitum legis esse in meretrice publicanda,
i. e. the law would be without proper effect, id. Inv. 2, 40, 118, v. the context:de exitu rerum sentire,
Caes. B. G. 7, 52 fin.:incerto etiam nunc exitu victoriae,
id. ib. 7, 62, 6:de exitu fortunarum suarum consultabant,
id. ib. 7, 77, 1; cf. id. ib. 3, 8, 3; and:prudens futuri temporis exitum Caliginosa nocte premit deus,
events, Hor. C. 3, 29, 29: ut quae rei publicae polliceremur, exitu praestaremus, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 8, 3:exitum rei imponere,
Liv. 37, 19, 1:quaestiones ad exitum perductae,
id. 40, 19, 10:ad exitum spei pervenire,
accomplishment, id. 5, 12, 4; so,serae exitum spei exspectare,
id. 5, 6, 2:sine exitu esse,
without result, id. 32, 40, 3.—In plur.:fortasse haec omnia meliores habebunt exitus,
Cic. Fam. 2, 16, 6:quae (responsa haruspicum) aut nullos habuerint exitus aut contrarios,
id. Div. 2, 24, 52:Liber vota bonos ducit ad exitus,
Hor. C. 4, 8, 34; cf.:(fortuna) Belli secundos reddidit exitus,
id. ib. 4, 14, 38.—Prov.:exitus acta probat,
the event justifies the deed, Ov. H. 2, 85.
Перевод: с латинского на все языки
со всех языков на латинский- Со всех языков на:
- Латинский
- С латинского на:
- Все языки
- Английский
- Немецкий
- Русский