-
1 ascensus
ascēnsus, ūs, m. (ascendo), das Hinaufsteigen, Besteigen, I) eig. u. übtr.: 1) eig. (Ggstz. descensus): sui tergoris, Col.: in Capitolium, Cic.: Gallorum in Capitolium, Plin.: in caelum (Ggstz. descensus de caelo), Himmelfahrt (Christi), Eccl.: quorum (Alpium) mihi citus et facilis ascensus, Sidon.: alqm ascensu prohibere, Caes.: alqm ab eius templi aditu atque ascensu repellere, Cic.: alci aditum ascensumque difficilem praebere, Liv.: ascensum dare Gallis, die Möglichkeit des Erklimmens verschaffen, Caes.: mollioris ascensus viam invenire, Liv.: in ascensum arduos colles emunire, Sen.: ascensu summi fastigia tecti superare, emporsteigen zu usw., Verg.: aber ascensu vincere montes, übersteigen, Claud.: Plur., scalis ascensus tentare, Liv. 36, 24, 4. – von Gestirnen, der Aufgang, siderum, Plin.: scorpionis, Vulg. – 2) übtr., das Auf-, Emporsteigen = Gelangen zu etw., primus ad amplioris honoris gradum, Cic.: ad victoriam facilis ascensus, Nazar. pan.: hic ei gradus ad rem publicam, hic primus est aditus et ascensus ad popularem iactationem, Cic. – II) meton.: A) der Ort, auf dem man wohin steigt, der Zugang, Aufgang, die Anhöhe, der Abhang (sofern man ihn ersteigt), difficilis atque arduus, Cic., arduus ac difficilis, Liv.: minime arduus ad munitiones, Caes.: alio ascensu Aequos mittit, Caes.: tanto collis ascensu, bei der so starken Steigung des Hügels, Caes.: animadverso ad saxum ascensu aequo, Liv.: aedes tribunal habent et ascensum, einen Aufgang, eine Treppe, Vitr.: so ascensus valli duplices, Hyg. – im Bilde, in virtute multi ascensus, viele Stufen, Cic. Planc. 60. – B) eine Maschine, die emporgehoben wurde, um die Angreifenden auf gleiche Höhe mit der Mauer zu bringen, die Hebemaschine, Vitr. 10, 13 (19), 8 (ibid. § 3 ascendens machina). – C) als rhet. u. gramm. t. t., a) = κλιμαξ, die Steigerung, Klimax, Aquil. Rom. § 40. Mart. Cap. 5. § 536. – b) die Steigerung der Vergleichungsgrade, ascensus quidam ad amplificandam significationem gradus sunt dicti, Cledon. 37, 30 K. – D) personif., Ascēnsus, ī, m., der Gott der Aufgänge u. Abhänge, Tert. ad nat. 2, 15.
-
2 ascensus
ascēnsus, ūs, m. (ascendo), das Hinaufsteigen, Besteigen, I) eig. u. übtr.: 1) eig. (Ggstz. descensus): sui tergoris, Col.: in Capitolium, Cic.: Gallorum in Capitolium, Plin.: in caelum (Ggstz. descensus de caelo), Himmelfahrt (Christi), Eccl.: quorum (Alpium) mihi citus et facilis ascensus, Sidon.: alqm ascensu prohibere, Caes.: alqm ab eius templi aditu atque ascensu repellere, Cic.: alci aditum ascensumque difficilem praebere, Liv.: ascensum dare Gallis, die Möglichkeit des Erklimmens verschaffen, Caes.: mollioris ascensus viam invenire, Liv.: in ascensum arduos colles emunire, Sen.: ascensu summi fastigia tecti superare, emporsteigen zu usw., Verg.: aber ascensu vincere montes, übersteigen, Claud.: Plur., scalis ascensus tentare, Liv. 36, 24, 4. – von Gestirnen, der Aufgang, siderum, Plin.: scorpionis, Vulg. – 2) übtr., das Auf-, Emporsteigen = Gelangen zu etw., primus ad amplioris honoris gradum, Cic.: ad victoriam facilis ascensus, Nazar. pan.: hic ei gradus ad rem publicam, hic primus est aditus et ascensus ad popularem iactationem, Cic. – II) meton.: A) der Ort, auf dem man wohin steigt, der Zugang, Aufgang, die Anhöhe, der Abhang (sofern man ihn ersteigt), difficilis atque arduus, Cic., arduus ac difficilis, Liv.: minime arduus ad munitiones, Caes.: alio ascensu Aequos mittit, Caes.: tanto collis ascensu, bei der so————starken Steigung des Hügels, Caes.: animadverso ad saxum ascensu aequo, Liv.: aedes tribunal habent et ascensum, einen Aufgang, eine Treppe, Vitr.: so ascensus valli duplices, Hyg. – im Bilde, in virtute multi ascensus, viele Stufen, Cic. Planc. 60. – B) eine Maschine, die emporgehoben wurde, um die Angreifenden auf gleiche Höhe mit der Mauer zu bringen, die Hebemaschine, Vitr. 10, 13 (19), 8 (ibid. § 3 ascendens machina). – C) als rhet. u. gramm. t. t., a) = κλιμαξ, die Steigerung, Klimax, Aquil. Rom. § 40. Mart. Cap. 5. § 536. – b) die Steigerung der Vergleichungsgrade, ascensus quidam ad amplificandam significationem gradus sunt dicti, Cledon. 37, 30 K. – D) personif., Ascēnsus, ī, m., der Gott der Aufgänge u. Abhänge, Tert. ad nat. 2, 15.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > ascensus
-
3 ascensus
Ascensus, huius ascensus, Verbale. Montee.\Primos prohibere ascensu. Caes. Garder les premiers de monter.\Iniquus ascensus. Liu. Difficile, Mal aisé.\Ascensu superare fastigia. Virg. Monter par dessus.\Mollis ascensus. Liuius. Aisé, Facile. -
4 ascensus
ascensus ascensus, us m подъём -
5 ascensus
ascent; act of scaling (walls); approach; a stage/step in advancement; height -
6 ascensus
1. 2. I.A.. Lit.:B.primos prohibere ascensu coeperunt,
Caes. B. G. 5, 32:homines audaces ab ejus templi aditu atque ascensu repulisti,
Cic. Dom. 21:quod hosti aditum ascensum ve difficilem praeberet,
Liv. 25, 36 summi fastigia tecti Ascensu supero, Verg. A. 2, 303 ascensus muri, Vulg. 2 Esdr. 12, 36. ascensus altaris, ib. Eccli. 50, 12. adscensus siderum, a rising of the stars to our hemisphere, Plin. 29, 4, 15, § 59:ascensus aurorae,
Vulg. 2 Esdr. 4, 21; ib. Jon. 4, 7.—Also in plur: hostes partim scalis ascensus tentant, Liv 36, 24.—Trop.:II.ollisque ad honoris amplioris gradum is primus ascensus esto,
Cic. Leg. 3, 3;olla propter quae datur homini ascensus in caelum,
id. ib. 2, 8.—Meton. (abstr. for concr., cf.. aditus, accessus, etc.), a place by which one ascends, an approach, ascent:inambulans atque ascensu ingrediens arduo,
Cic. de Or 1, 61, 261 difficilis atque arduus, id. Verr 2, 4, 23:riget arduus alto Tmolus in ascensu,
Ov. M. 11, 151:quae aedes tribunal habent et ascensum,
a flight of stairs, ascent, Vitr. 4, 7, p. 93 Rode; so id. 5, 6, p. 111 Rode.—In plur ut obtinerent ascensus montium, Vulg. Judith, 2, 6; ib. 1 Reg. 14, 4.— Trop.. in virtute multi ascensus many degrees, Cic. Planc. 25 Wund. -
7 ascensus
I ascēnsus, a, um part. pf. к ascendo II ascēnsus, ūs m. [ ascendo ]1) восхождение, подъём (a. Gallorum in Capitolium PM)ascensum alicui dare Cs — дать кому-л. возможность подняться (взобраться)ascensu aliquem prohibere Cs — мешать кому-л. подняться2) доступ, подъём, подступ (difficilis L; arduus Cs)3) лестница, ступень ( aedes ascensum habent Vr)5) грам. изменение по степеням сравнения -
8 ascensus
, us mподъём -
9 ascēnsus (adsc-)
ascēnsus (adsc-) ūs, m [ascendo], a climbing, ascent: primos prohibere ascensu, Cs.: difficilis, L.: mollioris ascensūs via, L.: fastigia Ascensu supero, V.—Fig., a rising: ad civitatem, to citizenship.—A way up, approach, ascent: agger ascensum dat Gallis, Cs.: arduus: in circuitu, i. e. winding, Cs.: riget Tmolus in ascensu, O.—Fig.: in virtute multi sunt ascensūs. -
10 ascēnsus (adsc-)
ascēnsus (adsc-) P. of ascendo. -
11 ascensus (adscensus)
[st1]1 [-] ascensus, a, um: part. passé de ascendo. [st1]2 [-] ascensŭs, ūs, m.: montée, escalade, ascension. - ascensus mollis, Caes.: pente aisée. - ascensu prohibere, Caes.: empêcher de monter. -
12 In virtute sunt multi ascensus
• There are many degrees in excellence. (Cicero)Latin Quotes (Latin to English) > In virtute sunt multi ascensus
-
13 adscensus
1. 2. I.A.. Lit.:B.primos prohibere ascensu coeperunt,
Caes. B. G. 5, 32:homines audaces ab ejus templi aditu atque ascensu repulisti,
Cic. Dom. 21:quod hosti aditum ascensum ve difficilem praeberet,
Liv. 25, 36 summi fastigia tecti Ascensu supero, Verg. A. 2, 303 ascensus muri, Vulg. 2 Esdr. 12, 36. ascensus altaris, ib. Eccli. 50, 12. adscensus siderum, a rising of the stars to our hemisphere, Plin. 29, 4, 15, § 59:ascensus aurorae,
Vulg. 2 Esdr. 4, 21; ib. Jon. 4, 7.—Also in plur: hostes partim scalis ascensus tentant, Liv 36, 24.—Trop.:II.ollisque ad honoris amplioris gradum is primus ascensus esto,
Cic. Leg. 3, 3;olla propter quae datur homini ascensus in caelum,
id. ib. 2, 8.—Meton. (abstr. for concr., cf.. aditus, accessus, etc.), a place by which one ascends, an approach, ascent:inambulans atque ascensu ingrediens arduo,
Cic. de Or 1, 61, 261 difficilis atque arduus, id. Verr 2, 4, 23:riget arduus alto Tmolus in ascensu,
Ov. M. 11, 151:quae aedes tribunal habent et ascensum,
a flight of stairs, ascent, Vitr. 4, 7, p. 93 Rode; so id. 5, 6, p. 111 Rode.—In plur ut obtinerent ascensus montium, Vulg. Judith, 2, 6; ib. 1 Reg. 14, 4.— Trop.. in virtute multi ascensus many degrees, Cic. Planc. 25 Wund. -
14 descensus
dēscēnsus, ūs, m. (descendo), das Herabsteigen, I) eig., v. Herabsteigen des Zuchtstieres von der Kuh nach der Begattung, Varro r. r. 2, 5, 13. – v. Herabsteigen, -ziehen von einer Höhe, desc. facilis (Ggstz. in ulteriorem ripam minime iniquus ascensus), Liv.: desc. difficilis et artae viae (auf einem usw.), Liv.: quā illi descensus erat, wo jener hinabziehen mußte, Sall.: desc. dei de caelo (Ggstz. ascensus in caelum), Lact.: placidus eius desc. de caelo in carnem, Tert.: poet. m. Dat. (in), facilis desc. Averno, Verg. Aen. 6, 126. – v. Herabsteigen, -sinken lebl. Ggstde. (Ggstz. ascensus), cum levibus semper ascensus et gravibus descensus sit, Macr. somn. Scip. 2, 14, 13. – II) meton., der abwärts führende Weg, gew. m. Ang. wohin? durch Adv. od. durch in m. Akk., erat oppidanis difficilis et praeruptus eo descensus, Hirt. b. G.: descensus ripae utriusque in alveum trecentorum ferme passuum, der abw. führende Weg an beiden U., Liv.: labyrinthus unum in se descensum habet, Mela.
-
15 descensus
dēscēnsus, ūs, m. (descendo), das Herabsteigen, I) eig., v. Herabsteigen des Zuchtstieres von der Kuh nach der Begattung, Varro r. r. 2, 5, 13. – v. Herabsteigen, -ziehen von einer Höhe, desc. facilis (Ggstz. in ulteriorem ripam minime iniquus ascensus), Liv.: desc. difficilis et artae viae (auf einem usw.), Liv.: quā illi descensus erat, wo jener hinabziehen mußte, Sall.: desc. dei de caelo (Ggstz. ascensus in caelum), Lact.: placidus eius desc. de caelo in carnem, Tert.: poet. m. Dat. (in), facilis desc. Averno, Verg. Aen. 6, 126. – v. Herabsteigen, -sinken lebl. Ggstde. (Ggstz. ascensus), cum levibus semper ascensus et gravibus descensus sit, Macr. somn. Scip. 2, 14, 13. – II) meton., der abwärts führende Weg, gew. m. Ang. wohin? durch Adv. od. durch in m. Akk., erat oppidanis difficilis et praeruptus eo descensus, Hirt. b. G.: descensus ripae utriusque in alveum trecentorum ferme passuum, der abw. führende Weg an beiden U., Liv.: labyrinthus unum in se descensum habet, Mela.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > descensus
-
16 arduus
arduus, a, um, Adi. m. Compar. u. Superl. (ὀρθός), steil, I) eig.: a) v. Örtl. (Ggstz. planus, pronus): collis, Liv.: semita, Liv.: ascensus difficilis atque arduus, Cic., arduus ac difficilis, Liv.: ascensus minime arduus, Caes.: arduius iter, Cato fr. inc. 2. p. 85, 6 (bei Prisc. 3, 8): arduissimo aditu, Cato orat. 4 ( bei Prisc. 3, 8). – m. Abl., ager confragosus atque arduus clivis, Varr.: collis aditu arduus, Liv. – m. in u. Akk., in ascensum ardui colles, Sen.: clivus arduus in valles, Ov. – subst., arduum, ī, n., ein steiler Ort od. Punkt, eine steile Anhöhe, im Sing. (nur m. Praepos.), per arduum ducuntur, Liv.: im Plur., ardua et rectae prope rupes (Ggstz. placide acclives ad quendam finem colles), Liv.: decem milites delectos secum per ardua ac prope invia in arcem ducere, Liv.: per ardua niti, Curt.: in ardua evadere, Liv.: an plana ex arduis facere potui? Liv. – m. Genet., ardua terrarum et campi, Verg.: ardua montis, castellorum, Tac. – b) (poet.) von andern Ggstdn.: aether, von schwindelnder Höhe, Ov.: so nubes, Hor.: cedrus, hoch in die Lüfte ragende, Ov.: supercilia, stolz erhobene (eines Pedanten), Gell.: v. Pers., arduus hastā, hochragend, hervorragend, Verg.: sese arduus infert (Turnus), mit hochgetragenem Nacken, Verg.: arduus insurgens, hoch sich bäumend (v. der Schlange), Verg. – II) übtr., schwer zu unternehmen, zu erreichen, zu bewältigen, zu ertragen, überaus od. allzu schwierig, höchst mühevoll, höchst beschwerlich, höchst lästig, unübersteiglich, magnum opus et arduum, Cic.: res arduae, Hor.: res arduae ac difficiles, Cic.: magna atque ardua cogitatio, Cic.: arduum regendi cuncta opus, Tac. – m. Abl., id solum ubicumque arduum opere, difficile cultu, Plin. 17, 28. – m. 2. Supin., quia id arduum factu erat, Liv. 8, 16, 8: quae factu ardua, Aur. Vict. Caes. 20, 20: opera ardua imitatu, Val. Max. 4, 6 in. – arduum videtur od. est m. Infin., Sall. Cat. 3, 2 (vgl. Gell. 4, 15, 6). Liv. 37, 54, 16 u. (difficile atque arduum est) 24, 22, 9. Sen. nat. qu. 6, 20, 5. Plin. ep. 4, 28, 3. Curt. 6, 6 (23), 27; 9, 2 (7), 9. Amm. 29, 1, 40: u. quod certamen mutuae benevolentiae arduum dinosci facit, utrum... an etc., Val. Max. 6, 8, 5. – arduum est m. Acc. u. Infin., Tac. ann. 4, 4. – absol., parenthet., est enim arduum (denn es ist eine überaus schwierige Aufgabe), Cic. Tusc. 1, 26. – subst., arduum, ī, n., das überaus Schwierige, die große Schwierigkeit, nil mortalibus ardui est, nichts ist Sterblichen allzu hoch, Hor. carm. 1, 3, 37: nec (iis) fuit in arduo societas, Tac. ann. 12, 15 extr. – Plur., ardua molimur (haben ein überaus schwieriges Werk vor), sed nulla nisi ardua virtus, Ov. art. am. 2, 537: m. folg. 2. Supin., tam ardua inventu, so schwierige Aufgaben für die Erfindung, Plin. 2, 117. – / Arch. Nomin. arduos, Verg. Aen. 10, 102: Akk. arduom, Corp. inscr. Lat. 1, 199, 33.
-
17 minime
mĭnĭmē (mĭnŭmē), adv. superl. de parum [st1]1 [-] [sens relatif] le moins. - [avec des verbes] minime displicebat, Cic. Br. 207: il déplaisait le moins. --- cf. Nat. 1, 16 ; Or. 222. - quod ad te minime omnium pertinebat, Cic. Amer. 96: ce qui te regardait moins que personne. - [avec des adj.] in hac quadriremi minime multi remiges deerant, Cic. Verr. 5, 88: c'est dans cette quadrirème qu'il manquait le moins de rameurs. --- cf. Fam. 14, 13. - quā minime arduus ad nostras munitiones ascensus videbatur, Caes. BG. 2, 33: du côté où la montée vers nos retranchements paraissait le moins rude. [st1]2 [-] [sens absolu] très peu, nullement. - scis me minime esse blandum, Cic. Att. 12, 5 c: tu sais que je ne suis pas du tout complimenteur. - illud minime verendum est ne laborem studiorum pueri difficilius tolerent, Quint, Inst. Or, 1, 12: il ne faut pas craindre du tout que les enfants supportent trop difficilement la fatigue des études. - homo minime malus, Cic. Tusc. 2, 44: [Épicure] homme sans la moindre malice. --- cf. Nat. 1, 85. - [avec adv., rare] Caes. BG. 1. 1, 3 ; quam minime indecore, Cic. Off. 1, 14: avec le moins d'inconvenance possible. - [dans le dial.] minime et minime vero: non, pas du tout. --- Cic. R. Post. 16 ; Br. 232. - minime vero assentior iis qui... Cic. Off. 3, 2, 9: je ne me range pas du tout à l'avis de ceux qui... - minime gentium, Ter. Phorm. 1033: pas le moins du monde --- cf. 342; Eun. 625 ; Plaut. Poen. 689. [st1]3 [-] au moins, à tout le moins, pour le moins. - minime tribus pedibus, Cic.: au moins de trois pieds. - sed id minime bis anno arari debet, Col. 5, 9, 12: mais on doit le labourer au moins deux fois par an. - pedes decem vel minime novem, Col. 1, 6, 6: dix pieds ou au moins neuf. --- Cels. 2, 8.* * *mĭnĭmē (mĭnŭmē), adv. superl. de parum [st1]1 [-] [sens relatif] le moins. - [avec des verbes] minime displicebat, Cic. Br. 207: il déplaisait le moins. --- cf. Nat. 1, 16 ; Or. 222. - quod ad te minime omnium pertinebat, Cic. Amer. 96: ce qui te regardait moins que personne. - [avec des adj.] in hac quadriremi minime multi remiges deerant, Cic. Verr. 5, 88: c'est dans cette quadrirème qu'il manquait le moins de rameurs. --- cf. Fam. 14, 13. - quā minime arduus ad nostras munitiones ascensus videbatur, Caes. BG. 2, 33: du côté où la montée vers nos retranchements paraissait le moins rude. [st1]2 [-] [sens absolu] très peu, nullement. - scis me minime esse blandum, Cic. Att. 12, 5 c: tu sais que je ne suis pas du tout complimenteur. - illud minime verendum est ne laborem studiorum pueri difficilius tolerent, Quint, Inst. Or, 1, 12: il ne faut pas craindre du tout que les enfants supportent trop difficilement la fatigue des études. - homo minime malus, Cic. Tusc. 2, 44: [Épicure] homme sans la moindre malice. --- cf. Nat. 1, 85. - [avec adv., rare] Caes. BG. 1. 1, 3 ; quam minime indecore, Cic. Off. 1, 14: avec le moins d'inconvenance possible. - [dans le dial.] minime et minime vero: non, pas du tout. --- Cic. R. Post. 16 ; Br. 232. - minime vero assentior iis qui... Cic. Off. 3, 2, 9: je ne me range pas du tout à l'avis de ceux qui... - minime gentium, Ter. Phorm. 1033: pas le moins du monde --- cf. 342; Eun. 625 ; Plaut. Poen. 689. [st1]3 [-] au moins, à tout le moins, pour le moins. - minime tribus pedibus, Cic.: au moins de trois pieds. - sed id minime bis anno arari debet, Col. 5, 9, 12: mais on doit le labourer au moins deux fois par an. - pedes decem vel minime novem, Col. 1, 6, 6: dix pieds ou au moins neuf. --- Cels. 2, 8.* * *Minime, pen. corr. Aduerbium negandi. Cicero, Turpis enim excusatio est, et minime accipienda. Non recevable, Qu'on ne doibt point recevoir.\Minime feceris, Prohibendi particula, pro Ne feceris. Plau. Ne le fay point.\Minime gratum spectaculum. Liu. Point aggreable.\Minime mirum, adeo impeditae sunt. Terent. Ce n'est point de merveille.\Minime, pro Minimum, seu quod dicunt, Ad minus. Columella, Ea extet minime tribus pedibus. Pour le moins, Tout au moins.\Minime gentium. Terent. Nullement.\- heus puer, Pamphilam Accerse, vt delectet hic nos. illa exclamat, minime gentium. Terent. Je n'en feray rien.\Minime omnium. Cic. Nullement.\Minime male cogitantes sunt, qui in eo studio occupati sunt. Cato. Gents addonnez à cest estat n'ont point accoustumé de mal penser, ne de mal faire.\Minime multi remiges et milites deerant. Cic. Il ne s'en falloit pas beaucoup, Il s'en falloit fort peu que tout n'y fut.\Minime multa habet stipendia. Liuius. Il n'ha pas beaucoup de gages.\Minime volo. Cic. Je ne le veuls nullement.\Homo minime ambitiosus, minime in rogando molestus. Cic. L'homme du monde le moins chargeant autruy, et le moins fascheux.\Minime, in responsione negatiua. Sallustius, Placet igitur eos dimitti, et augeri exercitum Catilinae? Minime. Nullement. -
18 arduus
arduus, a, um, Adi. m. Compar. u. Superl. (ὀρθός), steil, I) eig.: a) v. Örtl. (Ggstz. planus, pronus): collis, Liv.: semita, Liv.: ascensus difficilis atque arduus, Cic., arduus ac difficilis, Liv.: ascensus minime arduus, Caes.: arduius iter, Cato fr. inc. 2. p. 85, 6 (bei Prisc. 3, 8): arduissimo aditu, Cato orat. 4 ( bei Prisc. 3, 8). – m. Abl., ager confragosus atque arduus clivis, Varr.: collis aditu arduus, Liv. – m. in u. Akk., in ascensum ardui colles, Sen.: clivus arduus in valles, Ov. – subst., arduum, ī, n., ein steiler Ort od. Punkt, eine steile Anhöhe, im Sing. (nur m. Praepos.), per arduum ducuntur, Liv.: im Plur., ardua et rectae prope rupes (Ggstz. placide acclives ad quendam finem colles), Liv.: decem milites delectos secum per ardua ac prope invia in arcem ducere, Liv.: per ardua niti, Curt.: in ardua evadere, Liv.: an plana ex arduis facere potui? Liv. – m. Genet., ardua terrarum et campi, Verg.: ardua montis, castellorum, Tac. – b) (poet.) von andern Ggstdn.: aether, von schwindelnder Höhe, Ov.: so nubes, Hor.: cedrus, hoch in die Lüfte ragende, Ov.: supercilia, stolz erhobene (eines Pedanten), Gell.: v. Pers., arduus hastā, hochragend, hervorragend, Verg.: sese arduus infert (Turnus), mit hochgetragenem Nacken, Verg.: arduus insurgens, hoch sich bäumend (v. der Schlange), Verg. – II) übtr., schwer zu unternehmen, zu erreichen, zu be-————wältigen, zu ertragen, überaus od. allzu schwierig, höchst mühevoll, höchst beschwerlich, höchst lästig, unübersteiglich, magnum opus et arduum, Cic.: res arduae, Hor.: res arduae ac difficiles, Cic.: magna atque ardua cogitatio, Cic.: arduum regendi cuncta opus, Tac. – m. Abl., id solum ubicumque arduum opere, difficile cultu, Plin. 17, 28. – m. 2. Supin., quia id arduum factu erat, Liv. 8, 16, 8: quae factu ardua, Aur. Vict. Caes. 20, 20: opera ardua imitatu, Val. Max. 4, 6 in. – arduum videtur od. est m. Infin., Sall. Cat. 3, 2 (vgl. Gell. 4, 15, 6). Liv. 37, 54, 16 u. (difficile atque arduum est) 24, 22, 9. Sen. nat. qu. 6, 20, 5. Plin. ep. 4, 28, 3. Curt. 6, 6 (23), 27; 9, 2 (7), 9. Amm. 29, 1, 40: u. quod certamen mutuae benevolentiae arduum dinosci facit, utrum... an etc., Val. Max. 6, 8, 5. – arduum est m. Acc. u. Infin., Tac. ann. 4, 4. – absol., parenthet., est enim arduum (denn es ist eine überaus schwierige Aufgabe), Cic. Tusc. 1, 26. – subst., arduum, ī, n., das überaus Schwierige, die große Schwierigkeit, nil mortalibus ardui est, nichts ist Sterblichen allzu hoch, Hor. carm. 1, 3, 37: nec (iis) fuit in arduo societas, Tac. ann. 12, 15 extr. – Plur., ardua molimur (haben ein überaus schwieriges Werk vor), sed nulla nisi ardua virtus, Ov. art. am. 2, 537: m. folg. 2. Supin., tam ardua inventu, so schwierige Aufgaben für die Erfindung, Plin. 2, 117. – ⇒ Arch. Nomin. arduos, Verg. Aen.————10, 102: Akk. arduom, Corp. inscr. Lat. 1, 199, 33. -
19 Scansus
Scānsus, eine Gottheit = Ascensus (s. ascensus a. E.), Cypr. de idol. van. 2. -
20 arduum
arduus, a, um, adj. [akin to ARDÔ, arsô = to water, to cherish; aldainô = to make grow; aldêeis = growing; alo, altus, q. v.; 1. ad-oleo, ad-olesco; related to arbor, arbutus as eruthros, Germ. roth, Engl. red, is related to ruber; Ardea was perh. so called from its lofty situation; cf. Arduenna], high, elevated, lofty, steep (syn.: altus, celsus, sublimis).I.Lit.: Pergama ardua, Enn. ap. Macr. S. 6, 2:II.aether,
Ov. M. 1, 151:sidera,
id. ib. 1, 730:cedrus,
id. Am. 1, 14, 12:cervix equi,
Hor. S. 1, 2, 89:et campo sese arduus infert (Turnus),
Verg. A. 9, 53.—Also in prose in Gell.:supercilia,
i. e. proudly elevated, Gell. 4, 1, 1:confragosus atque arduus clivis,
steep, Varr. R. R. 1, 18, 4:ascensus,
Cic. Verr. 2, 4, 23:arduus ac difficilis ascensus,
Liv. 25, 13:ardua et aspera et confragosa via,
id. 44. 3: via alta atque ardua, Enn. ap. Cic. Tusc. 1, 16, 37:mons,
Ov. M. 1, 316:Tmolus,
id. ib. 11, 150 al.—Hence, subst.: arduum, i, n., a steep place, a steep:Ardua dum metuunt, amittunt vera viaï,
Lucr. 1, 659:in ardua montis Ite,
Ov. M. 8, 692:ardua terrarum,
Verg. A. 5, 695:per arduum scandere,
Hor. C. 2, 19, 21:in arduo,
Tac. A. 2, 47:in arduis ponet nidum suum,
Vulg. Job, 39, 27:ardua Alpium,
Tac. H. 4, 70:castellorum,
id. A. 11, 9:ingressi sunt ardua,
Vulg. Jer. 4, 29. —Trop.A.That is difficult to reach or attain, difficult, laborious, hard, arduous:B.magnum opus omnino et arduum conamur,
Cic. Or. 10, 33:rerum arduarum ac difficilium perpessio,
id. Inv. 2, 54; so id. Leg. 1, 13:id arduum factu erat,
Liv. 8, 16; Tac. A. 4, 4:victoria,
Ov. M. 14, 453:virtus,
Hor. C. 3, 24, 44:nil mortalibus arduum est,
id. ib. 1, 3, 37.— Subst.:nec fuit in arduo societas,
Tac. A. 12, 15.—Troublesome, unpleasant:C.in primis arduum videtur res gestas scribere,
Sall. C. 3, 2, upon which Gellius remarks: Arduum Sallustius non pro difficili tantum, sed pro eo quoque ponit, quod Graeci chalepon appellant:quod est cum difficile tum molestum quoque et incommodum et intractabile,
Gell. 4, 15:quam arduum onus,
Tac. A. 1, 11.—Of fortune, difficult, adverse, inauspicious:aequam memento rebus in arduis Servare mentem,
in adversity, Hor. C. 2, 3, 1.► Comp. arduior: iter longius arduiusque erat, Cato ap. Prisc. p. 600 P.— Sup. arduissimus: asperrimo atque arduissimo aditu, Cato ap. Prisc. p. 600 P.; cf.: assiduus, egregius, industrius, perpetuus, and Rudd. I. p. 180, n. 58.— Adv. not used.
См. также в других словарях:
Ascensus utĕri — (lat.), so v.w. Aufsteigung der Gebärmutter … Pierer's Universal-Lexikon
Ascensus medullae spinalis — aukštoji nugaros smegenų padėtis statusas T sritis gyvūnų raida, augimas, ontogenezė, embriologija atitikmenys: lot. Ascensus medullae spinalis ryšiai: platesnis terminas – nugaros smegenys … Veterinarinės anatomijos, histologijos ir embriologijos terminai
ascensus — A moving upward; having an abnormally high position. [L. ascent] … Medical dictionary
ascensus — (s.m.) Lo stesso che gradatio, climax … Dizionario di retorica par stefano arduini & matteo damiani
Zeacolpus ascensus — Taxobox name = Zeacolpus ascensus status = regnum = Animalia phylum = Mollusa classis = Gastropoda infraclassis = Apogastropoda superordo = Caenogastropoda ordo = Sorbeoconcha subordo = Cerithiimorpha superfamilia = Cerithioidea familia =… … Wikipedia
Zeacolpus ascensus — Zeacolpus ascensus Clasificación científica Reino … Wikipedia Español
Anterolaterales Bahnsystem — Lage des unteren Rückenmarks im Spinalkanal Das Rückenmark (lat. Medulla spinalis, griech. μύελος – myelos) ist der Teil des zentralen Nervensystems (ZNS) der Wirbeltiere, der innerhalb des Wirbelkanals verläuft. Als Teil des ZNS ist das… … Deutsch Wikipedia
Anterolaterales System — Lage des unteren Rückenmarks im Spinalkanal Das Rückenmark (lat. Medulla spinalis, griech. μύελος – myelos) ist der Teil des zentralen Nervensystems (ZNS) der Wirbeltiere, der innerhalb des Wirbelkanals verläuft. Als Teil des ZNS ist das… … Deutsch Wikipedia
Kleinhirnseitenstrangbahn — Lage des unteren Rückenmarks im Spinalkanal Das Rückenmark (lat. Medulla spinalis, griech. μύελος – myelos) ist der Teil des zentralen Nervensystems (ZNS) der Wirbeltiere, der innerhalb des Wirbelkanals verläuft. Als Teil des ZNS ist das… … Deutsch Wikipedia
Medulla spinalis — Lage des unteren Rückenmarks im Spinalkanal Das Rückenmark (lat. Medulla spinalis, griech. μύελος – myelos) ist der Teil des zentralen Nervensystems (ZNS) der Wirbeltiere, der innerhalb des Wirbelkanals verläuft. Als Teil des ZNS ist das… … Deutsch Wikipedia
Myelon — Lage des unteren Rückenmarks im Spinalkanal Das Rückenmark (lat. Medulla spinalis, griech. μύελος – myelos) ist der Teil des zentralen Nervensystems (ZNS) der Wirbeltiere, der innerhalb des Wirbelkanals verläuft. Als Teil des ZNS ist das… … Deutsch Wikipedia