Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

ex-structus

  • 1 strūctus

        strūctus    P. of struo.

    Latin-English dictionary > strūctus

  • 2 structus

    1.
    structus, a, um, Part., v. struo.
    2.
    structus, ūs, m. [struo], a heap, pile:

    lignorum structibus incensis,

    Arn. 7, 15 Hildeb.

    Lewis & Short latin dictionary > structus

  • 3 struō

        struō strūxī, strūctus, ere    [STRV-], to place together, heap up, pile, arrange: quasi structa et nexa verbis, etc.: lateres, qui super musculo struantur, Cs.: ad sidera montīs, O.: ordine longam penum, V.: altaria donis, to load, V.: acervum, to pile up, H.— To make by joining together, build, erect, fabricate, make, form, construct: per speluncas saxis structas: Templa saxo structa vetusto, V.: domos, H.— To set in order, arrange, draw up: copias ante frontem castrorum, Cs.: omnīs armatos in campo, L.—Fig., to prepare, cause, occasion, devise, contrive, instigate: aliquid calamitatis: insidias: recuperandi regni consilia, L.: Quid struit? V.— To order, arrange, dispose, regulate: verba: bene structa conlocatio.
    * * *
    struere, struxi, structus V
    build, construct

    Latin-English dictionary > struō

  • 4 cōn-struō

        cōn-struō strūxī, strūctus, ere,    to heap together, pile up, accumulate: acervos nummorum apud istum: omnibus rebus pecuniam: divitias, H.: mella, V.: dentes in ore constructi, arranged: constructae sunt dape mensae, heaped, Ct. — To make, erect, build: mundum: aedificium: sepulcrum saxo, L.: nidum sibi, O.

    Latin-English dictionary > cōn-struō

  • 5 ōrdinātim

        ōrdinātim adv.    [ordinatus], in order, in succession, in good order: honores petere in re p., Serv. ap. C.—Regularly, properly: musculus ordinatim structus, Cs.
    * * *
    in order/succession/sequence/good order; regularly, properly; symmetrically

    Latin-English dictionary > ōrdinātim

  • 6 sub-struō

        sub-struō —, strūctus, ere,    to build beneath, underbuild, lay: Capitolium saxo quadrato substructum est, i. e. has foundations of, L.: viae glareā substruendae, i. e. to be paved, L.

    Latin-English dictionary > sub-struō

  • 7 exstruo

    ex-strŭo ( extr-), xi, ctum, 3, v. a., to pile or heap up (class.; syn.: struo, aedifico, condo, fundo).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    magnum acervum (librorum),

    Cic. Att. 2, 2, 2; cf.:

    stramenta in acervum exstrui debent,

    to be heaped up, Col. 6, 3, 1:

    mensae conquisitissimis epulis exstruebantur,

    heaped, bountifully furnished, Cic. Tusc. 5, 21, 62:

    mensas,

    Plaut. Men. 1, 1, 25:

    caret exstructis mensis,

    Cic. de Sen. 13, 44; id. Pis. 27, 67; Ov. M. 11, 120; cf.

    canistros,

    to heap full, Hor. S. 2, 6, 105:

    focum lignis,

    id. Epod. 2, 43:

    exstructis in altum divitiis,

    id. C. 2, 3, 19:

    divitias,

    Petr. 84.—
    B.
    In partic. (acc. to struo, I. B. 1.), to build up, raise, rear, erect, construct:

    exstrui vetat (Plato) sepulcrum altius quam quod, etc.,

    Cic. Leg. 2, 27, 68:

    aedificium in alieno,

    id. Mil. 27, 74:

    monumentum, molem opere magnifico,

    id. Phil. 14, 12, 33:

    theatrum,

    Tac. A. 3, 72:

    tumulos,

    Caes. B. G. 6, 17, 4:

    aggerem in altitudinem pedum octoginta,

    id. B. C. 2, 1 fin.; id. B. G. 2, 30, 3; 7, 24, 1:

    turres,

    id. B. C. 3, 54, 1; 3, 112, 1; Sall. J. 23, 1:

    rogum,

    Cic. Fin. 3, 22, 76; Ov. F. 3, 546:

    quas (divitias) profundant in exstruendo mari et montibus coaequandis,

    to build up, fill with buildings, Sall. C. 20, 11:

    aream sibi sumpsit, in qua civitatem exstrueret arbitratu suo,

    Cic. Rep. 2, 11.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen.:

    verba sint ad poëticum quendam numerum exstructa,

    put together, constructed, Auct. Her. 4, 32, 44:

    poëma,

    Petr. 118:

    crimen unum vocibus multis,

    to exaggerate, magnify, Gell. 13, 24, 12.—
    B.
    In partic. (acc. to I. B.):

    exstrue animo altitudinem excellentiamque virtutum,

    build up, Cic. Fin. 5, 24, 71; cf.:

    non modo fundata sed etiam exstructa disciplina,

    id. ib. 4, 1, 1.—Hence, * ex-structus ( extr-), a, um, P. a., highbuilt, lofty:

    exstructissimae species aedificiorum,

    App. de Deo Socr. p. 54, 20.

    Lewis & Short latin dictionary > exstruo

  • 8 ordinatim

    ordĭnātim, adv. [ordinatus], in order or succession; in good order.
    I.
    Lit.: honores ordinatim petere in re publicā, Sulp. ap. Cic. Fam. 4, 5, 3: ille iit passim, ego ordinatim, in good order, with unbroken ranks, Brut. ap. Cic. Fam. 11, 13, 2.—
    II.
    Transf., regularly, properly:

    musculus ordinatim structus,

    Caes. B. C. 2, 10, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > ordinatim

  • 9 struo

    strŭo, xi, ctum, 3, v. a. [root stor; Gr. strônnumi, to spread; cf. Sanscr. upa-star, to make ready; and v. sterno], to place by or upon each other; to pile up, arrange, etc.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen. (rare but class.; cf.

    condo, compono): quasi structa et nexa verbis, etc.,

    Cic. Or. 41, 140:

    lateres, qui super musculo struantur,

    Caes. B. C. 2, 10:

    altaque congestos struxisse ad sidera montes,

    Ov. M. 1, 153:

    arbores in pyram,

    id. ib. 9, 231:

    frugem ordine,

    Cic. Sen. 15, 51:

    avenas,

    Ov. M. 1, 677:

    ordine longo penum,

    Verg. A. 1, 704; Sil. 11, 279; hence, poet., transf.:

    altaria donis,

    Verg. A. 5, 54:

    acervum,

    Hor. S. 1, 1, 35:

    congeriem armorum,

    Tac. A. 2, 22:

    opes, rem,

    to heap up, accumulate, Petr. 120, 85; Pers. 2, 44: PEDEM, to heap up steps, i. e. to flee: SI CALVITVR PEDEMVE STRVIT MANVM ENDOIACITO, Fragm. XII. Tab. ap. Fest. 313 Müll.— Absol.: aliae (apes) struunt, aliae poliunt, aliae suggerunt, pile up (the comb), Plin. 11, 10, 10, § 22. —
    B.
    In partic.
    1.
    To make by joining together; to build, erect, fabricate, make, form, construct (syn. aedifico):

    fornacem bene struito... lateribus summam (fornacem) struito,

    Cato, R. R. 38, 1 and 3: per speluncas saxis structas, Poët. ap. Cic. Tusc. 1, 16, 37 (Trag. Rel. p. 208 Rib.); imitated by Lucr. 6, 195; cf.:

    templa saxo structa vetusto,

    Verg. A. 3, 84:

    moenia saxo,

    Ov. M. 6, 573:

    moenia,

    Verg. A. 5, 811:

    domos,

    Hor. C. 2, 18, 19:

    pyras,

    Verg. A. 11, 204:

    ingentem pyram,

    id. ib. 6, 215; Luc. 3, 240:

    navem,

    Val. Fl. 5, 295:

    tubas,

    to make, Prop. 4 (5), 3, 20:

    cubilia,

    Luc. 9, 841:

    convivia,

    to get ready, prepare, Tac. A. 15, 37 et saep.— Absol.:

    reticulata structura, quā frequentissime Romae struunt,

    Plin. 36, 22, 51, § 172. — Part. perf., subst.:

    saxorum structa,

    masonry, Lucr. 4, 361.—
    2.
    With the idea of order predominating, to set in order, arrange:

    copias ante frontem castrorum struit,

    arranges, draws up in rank and file, Caes. B. C. 3, 37; so,

    aciem,

    Liv. 9, 31; 8, 8; Verg. A. 9, 42: omnes armatos in campo, Liv 42, 51.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to join together, compound, compose:

    ex praepositione et duobus vocabulis dure videtur struxisse Pacuvius, Nerei repandirostrum,

    Quint. 1, 5, 67.—
    B.
    In partic.
    1.
    To prepare something detrimental; to cause, occasion; to devise, contrive, instigate, etc. (very freq., esp. in Cic.):

    struunt sorores Atticae dirum nefas, Poët. ap. Mar. Vict. p. 2596 P. (Trag. Rel. p. 272 Rib.): aliquid calamitatis struere et moliri,

    Cic. Clu. 64, 178:

    sycophantias,

    Plaut. As. 1, 1, 57:

    num me fefellit hosce id struere?

    Ter. Heaut. 3, 2, 3:

    sollicitudinem sibi,

    Cic. Att. 5, 21, 3:

    odium in alios,

    id. de Or. 2, 51, 208:

    insidias alicui,

    Liv. 23, 17:

    consilia recuperandi regni,

    id. 2, 3; Tac. A. 2, 65 fin.; Ov. M. 1, 198: periculum ruinae, Caecin. ap. Cic. Fam. 6, 7, 3:

    pericula alicui,

    Sen. Ep. 10, 2:

    mortem alicui,

    Tac. A. 4, 10 fin.:

    crimina et accusatores,

    id. ib. 11, 12; cf.: ultroque struebantur qui monerent perfugere ad Germaniae exercilus, [p. 1768] id. ib. 4, 67:

    controversiam de nomine,

    Auct. Her. 2, 28, 45:

    causas,

    Tac. A. 2, 42:

    quid struit?

    Verg. A. 4, 235:

    quid struis?

    id. ib. 4, 271; Hor. Ep. 1, 3, 6.—
    2.
    To order, arrange, dispose, regulate:

    rem domi,

    Plaut. Aul. 3, 6, 8:

    verba,

    Cic. de Or. 3, 43, 171:

    bene structa collocatio,

    id. Or. 70, 232:

    orationem,

    Quint. 7, 10, 7: orationem solutam, Prob. ap. Gell. 13, 20, 1:

    dum proxima dicimus, struere ulteriora possimus,

    Quint. 10, 7, 8:

    quid parum structum (in oratione),

    Sen. Ep. 100, 5:

    cum varios struerem per saecula reges,

    ordained, Val. Fl. 1, 535.—
    3.
    To fit out, provide with (late Lat.):

    quot steriles utriusque naturae infructuosis genitalibus structi,

    Tert. Res. Carn. 61:

    sermo autem spiritu structus est,

    id. adv. Prax. 8; id. Verg. Vel. 9.—Hence, structē, adv., orderly, regularly, methodically (very rare):

    historiam scripsere Sallustius structe, Pictor incondite,

    Front. Ep. ad Ver. 1:

    quae nobis causa est structius prodeundi?

    with more embellishment, more ornately, Tert. Cult. Fem. 11.

    Lewis & Short latin dictionary > struo

См. также в других словарях:

  • Structus — Structus, s. Priscus 3) …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Quintus Servilius Structus Priscus Fidenas — Pour les articles homonymes, voir Servilius Priscus Structus. Quintus Servilius Structus Priscus Fidenas est un homme politique romain du Ve siècle av. J.‑C., fils de Publius Servilius Priscus Structus (consul en 463 av. J. C.) et père… …   Wikipédia en Français

  • Publius Servilius Priscus Structus — Pour les articles homonymes, voir Servilius Priscus Structus. Publius Servilius Priscus Structus est un homme politique romain du Ve siècle av. J.‑C.. Il est le premier de sa gens avoir atteint le consulat. Il est le fils de Publius… …   Wikipédia en Français

  • Spurius Servilius Priscus Structus — Pour les articles homonymes, voir Servilius Priscus Structus. Spurius Servilius Priscus Structus est un homme politique romain du Ve siècle av. J.‑C., fils de Publius Servilius Priscus Structus (consul en 495 av. J. C.) et le père de… …   Wikipédia en Français

  • Gaius Servilius Structus Ahala (tribun consulaire en -408) — Caius Servilius Structus Ahala (tribun consulaire en 408) Pour les articles homonymes, voir Caius Servilius Structus Ahala. Caius Servilius Structus Ahala est un homme politique de la République romaine. En 408, 407 et 402 av. J. C., il est… …   Wikipédia en Français

  • Caius Servilius Structus Ahala (tribun consulaire en -408) — Pour les articles homonymes, voir Caius Servilius Structus Ahala. Caius Servilius Structus Ahala est un homme politique de la République romaine. En 408, 407 et 402 av. J. C., il est tribun militaire à pouvoir consulaire. Sous le dictateur… …   Wikipédia en Français

  • Servilius Priscus Structus —  Cette page d’homonymie répertorie les différentes personnes de la Rome antique partageant un même nom. Article détaillé : Servilii. Les Servilii Prisci Structi sont des patriciens romains membres d une branche de la gens des Servilii.… …   Wikipédia en Français

  • Caius Servilius Structus Ahala —  Cette page d’homonymie répertorie les différentes personnes de la Rome antique partageant un même nom. Caius Servilius Structus Ahala désigne plusieurs personnalités de la Rome antique : Caius Servilius Structus Ahala, consul en 478 av …   Wikipédia en Français

  • Caius Servilius Structus Ahala (consul en -478) — Pour les articles homonymes, voir Caius Servilius Structus Ahala. Caius Servilius Structus Ahala est un homme politique romain du Ve siècle av. J.‑C. Il est consul en 478 av. J. C. avec Lucius Aemilius Mamercinus. Les Fabii ont quitté… …   Wikipédia en Français

  • Spurius Servilius Structus —  Cette page d’homonymie répertorie les différentes personnes de la Rome antique partageant un même nom. Spurius Servilius Structus désigne plusieurs personnalités de la Rome antique : Spurius Servilius Structus, consul en 477 av. J.… …   Wikipédia en Français

  • Publius Servilius Priscus Structus — ist eine Gestalt der frühen Römischen Republik. Er war der erste Konsul aus der gens Servilia. Er amtierte 495 v. Chr. mit Appius Claudius Sabinus Inregillensis als Kollegen. Seine Cognomina werden einhellig, aber auch teilweise unvollständig… …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»