-
1 eurus
eurus ī, m, εὖροσ, the southeast wind, H.— Plur., V., O.— The east wind: Eurus ad Auroram recessit, O. — Wind: Rhipaeus, V.* * *east (or south east) wind; the east -
2 eurus
eurus, ī, m. (εὖρος), I) der Südostwind od. genauer Südost-Drittel-Südwind (rein lat. vulturnus), bei Dichtern auch übh. Ostwind, Vitr. 1, 6, 5. Sall. hist. fr. 2, 83 (81). Liv. 25, 27, 11. Sen. nat. qu. 5, 16, 4. Plin. 2, 119 sqq. Veget. mil. 4, 38. p. 154, 10 L. Verg. georg. 2, 107: aquosus, Hor. epod. 16, 54: praeceps, Ov. met. 11, 481: trux, ibid. 15, 603. – im Plur., Verg. georg. 2, 339 u. 441. Ov. met. 2, 160. – bei Dichtern, namentl. in Verbindung mit notus (w. s.), oft zur Bezeichnung eines heftigen Sturms im Mittelmeere, Hor. epod. 10, 5. Verg. Aen. 1, 110. Stat. Theb. 6, 310; vgl. Thiel Verg. Aen. 1, 108 sqq. p. 32 sq. – II) meton. = Morgenland, Orient, Val. Flacc. 1, 639. Claud. laud. Stil. 2, 417.
-
3 eurus
eurus, ī, m. (εὖρος), I) der Südostwind od. genauer Südost-Drittel-Südwind (rein lat. vulturnus), bei Dichtern auch übh. Ostwind, Vitr. 1, 6, 5. Sall. hist. fr. 2, 83 (81). Liv. 25, 27, 11. Sen. nat. qu. 5, 16, 4. Plin. 2, 119 sqq. Veget. mil. 4, 38. p. 154, 10 L. Verg. georg. 2, 107: aquosus, Hor. epod. 16, 54: praeceps, Ov. met. 11, 481: trux, ibid. 15, 603. – im Plur., Verg. georg. 2, 339 u. 441. Ov. met. 2, 160. – bei Dichtern, namentl. in Verbindung mit notus (w. s.), oft zur Bezeichnung eines heftigen Sturms im Mittelmeere, Hor. epod. 10, 5. Verg. Aen. 1, 110. Stat. Theb. 6, 310; vgl. Thiel Verg. Aen. 1, 108 sqq. p. 32 sq. – II) meton. = Morgenland, Orient, Val. Flacc. 1, 639. Claud. laud. Stil. 2, 417. -
4 Eurus
-
5 eurus
eurus, i, m., = euros, the southeast wind (pure Lat. Vulturnus), Col. 11, 2, 65; 5, 5, 15; Sen. Q. N. 5, 16; Plin. 2, 47, 46, § 119; Gell. 2, 22, 7 sq.; Vitr. 1, 6; Hor. C [p. 665] 1, 28, 25; 2, 16, 24 al.—In plur., Verg. G. 2, 339; 441; Ov. H. 11, 9 al.—II.Transf.A.The east wind, Ov. Tr. 1, 2, 27 (opp. Zephyrus); id. M. 1, 61; Manil. 4, 589.— Hence,2.Poet., the east, Val. Fl. 1, 539; Claud. Laud. Stil. 2, 417.—B.Wind, in gen., Verg. G. 3, 382. -
6 eurus
-
7 Eurus
◙ n. איאורוס, רוח מזרחית; (במיתולוגיה היוונית) אל הרוח המזרחית או הדרום-מזרחית* * *◙ תיחרזמ-םורדה וא תיחרזמה חורה לא (תינוויה היגולותימב) ;תיחרזמ חור,סורואיא◄ -
8 Eurus
subst. \/ˈjʊərəs\/( poetisk) østavind (personifisert) -
9 Eurus
Eu.rus[j'u2r2s] n euro: 1 Hist deus do vento oriental. 2 vento de leste. -
10 eurus
بادخاور،بادشرقي -
11 eurus
s.euro, viento o aire solano. -
12 eürus
heureux -
13 flo
flo, āvī, ātum, āre (ahd. blāsan), blasen, I) intr. v. Winde, blasen, wehen, qui ventus in his locis flare consuevit, Caes.: neque ullus flare ventus poterat, Caes.: cum contrarii venti flare coepissent, Ps. Quint. decl.: subito fluctibus inhorruit mare ac discordes in perniciem nostram flavere venti, Sen. rhet.: si flabat aquilo aut auster, Turpil. fr.: flabat adhuc eurus, Ov.: auster, qui per biduum flaverat, in Africum se vertit, Caes.: eurus, qui multos dies continenter flabat, Auct. b. Alex.: ita belle nobis ab Epiro flavit Onchesmites, Cic.: dum flavit velis aura secunda meis, Ov. – v. Pers., mit dem Munde, simul flare sorbereque haud factu facilest, sprichw. v. etwas Unmöglichem, Plaut. most. 791: mit dem Blasebalg, scin tillam levem ignis inditam plumae folle fabrili ad caput fistulae imposito flando accenderunt, Liv. 38, 7, 12: follibus lapidem Phrygium dum rufescat, anblasen, anfachen, Plin. 36, 143. – v. der Flöte, protinus inflexo Berecyntia tibia cornu flabit, Ov. fast. 4, 182. – II) tr. blasen, A) im allg.: 1) eig.: a) aufwehen, v. Winde, pulvis vento flatus, Auct. b. Afr. 52, 4. – b) aus dem Munde blasen, herausblasen, ore foras acrem de corpore flammam (v. der Chimära), Lucr. 5, 903: anima, quae flatur, der Hauch, der aus dem Munde geht, Varro LL. 6, 9. – c) ein Instrument blasen, furiosa tibia flatur, Ov. fast. 4, 341. – poet., vom heroischen Dichter, rauco flare praeconia classica cornu, Prop. 3, 3, 41: Pieria proelia flare tubā, Mart. 11, 3, 8. – 2) übtr.: omisso magna semper flandi tumore, den aufgeblasenen Schwulst hochtönender Sprache, Quint. 12, 6, 5: has ille inanes glorias cum flaret, sich mit solch eitlem Geprahle unaufhörlich breit machte, Gell. 1, 2, 6. – poet., rosas, gleichs. fortblasen = verschmähen, Prud. perist. 3, 21. – B) prägn., Geld aus Metall gießen, aes antiquissimum, quod est flatum, pecore est notatum, Varro r. r. 2, 1, 9: non rude aes argentumque, sed flata signataque pecunia, gegossenes u. gestempeltes, Gell. 2, 10, 3: u. so fl. pecuniam (Ggstz. conflare, einschmelzen), Cic. Sest. 66: nummum argenteum, Varro fr. b. Charis. 105, 6: nummos, Ulp. dig. 48, 10, 9 pr.: dah. III VIRI A. A. A. F. F., d.i. triumviri aere argento auro flando feriundo, Corp. inscr. Lat. 12. p. 200. elog. XXXII (IX).
-
14 ilicet
īlĭcet, adv. [i(re) + licet] [st2]1 [-] retirez-vous, partez (pour congédier une assemblée). [st2]2 [-] c'est fini, c'est réglé, c'en est fait, adieu. [st2]3 [-] aussitôt, sur-le-champ, voilà que. - ilicet parasiticae arti maxumam malam crucem, Plaut. Capt.: la peste soit du métier de parasite! - ilicet: quid hic conterimus operam frustra? Ter. Phorm.: c'est réglé: pourquoi perdre notre temps ici? - actum'st, illicet; me infelicem! Plaut. Cist.: c'est fini, adieu; pauvre de moi! - ilicet, mandata heri perierunt una et Sosia, Plaut. Am.: c'en est fait de Sosie et du message de mon maître. - fugit ilicet ocior Euro, Virg. En. 8: il s'enfuit aussitôt, plus rapide que l'Eurus.* * *īlĭcet, adv. [i(re) + licet] [st2]1 [-] retirez-vous, partez (pour congédier une assemblée). [st2]2 [-] c'est fini, c'est réglé, c'en est fait, adieu. [st2]3 [-] aussitôt, sur-le-champ, voilà que. - ilicet parasiticae arti maxumam malam crucem, Plaut. Capt.: la peste soit du métier de parasite! - ilicet: quid hic conterimus operam frustra? Ter. Phorm.: c'est réglé: pourquoi perdre notre temps ici? - actum'st, illicet; me infelicem! Plaut. Cist.: c'est fini, adieu; pauvre de moi! - ilicet, mandata heri perierunt una et Sosia, Plaut. Am.: c'en est fait de Sosie et du message de mon maître. - fugit ilicet ocior Euro, Virg. En. 8: il s'enfuit aussitôt, plus rapide que l'Eurus.* * *Ilicet, pe. cor. per syncopam dictum, quasi ire licet. Terent. On s'en peult bien aller, C'est faict, C'en est faict.\Ilicet, pro Statim, Confestim. Plaut. Incontinent, Soubdain. -
15 flo
flo, āvī, ātum, āre (ahd. blāsan), blasen, I) intr. v. Winde, blasen, wehen, qui ventus in his locis flare consuevit, Caes.: neque ullus flare ventus poterat, Caes.: cum contrarii venti flare coepissent, Ps. Quint. decl.: subito fluctibus inhorruit mare ac discordes in perniciem nostram flavere venti, Sen. rhet.: si flabat aquilo aut auster, Turpil. fr.: flabat adhuc eurus, Ov.: auster, qui per biduum flaverat, in Africum se vertit, Caes.: eurus, qui multos dies continenter flabat, Auct. b. Alex.: ita belle nobis ab Epiro flavit Onchesmites, Cic.: dum flavit velis aura secunda meis, Ov. – v. Pers., mit dem Munde, simul flare sorbereque haud factu facilest, sprichw. v. etwas Unmöglichem, Plaut. most. 791: mit dem Blasebalg, scin tillam levem ignis inditam plumae folle fabrili ad caput fistulae imposito flando accenderunt, Liv. 38, 7, 12: follibus lapidem Phrygium dum rufescat, anblasen, anfachen, Plin. 36, 143. – v. der Flöte, protinus inflexo Berecyntia tibia cornu flabit, Ov. fast. 4, 182. – II) tr. blasen, A) im allg.: 1) eig.: a) aufwehen, v. Winde, pulvis vento flatus, Auct. b. Afr. 52, 4. – b) aus dem Munde blasen, herausblasen, ore foras acrem de corpore flammam (v. der Chimära), Lucr. 5, 903: anima, quae flatur, der Hauch, der aus dem Munde geht, Varro LL. 6, 9. – c) ein Instrument blasen, furiosa tibia flatur, Ov. fast. 4, 341. – poet., vom heroischen————Dichter, rauco flare praeconia classica cornu, Prop. 3, 3, 41: Pieria proelia flare tubā, Mart. 11, 3, 8. – 2) übtr.: omisso magna semper flandi tumore, den aufgeblasenen Schwulst hochtönender Sprache, Quint. 12, 6, 5: has ille inanes glorias cum flaret, sich mit solch eitlem Geprahle unaufhörlich breit machte, Gell. 1, 2, 6. – poet., rosas, gleichs. fortblasen = verschmähen, Prud. perist. 3, 21. – B) prägn., Geld aus Metall gießen, aes antiquissimum, quod est flatum, pecore est notatum, Varro r. r. 2, 1, 9: non rude aes argentumque, sed flata signataque pecunia, gegossenes u. gestempeltes, Gell. 2, 10, 3: u. so fl. pecuniam (Ggstz. conflare, einschmelzen), Cic. Sest. 66: nummum argenteum, Varro fr. b. Charis. 105, 6: nummos, Ulp. dig. 48, 10, 9 pr.: dah. III VIRI A. A. A. F. F., d.i. triumviri aere argento auro flando feriundo, Corp. inscr. Lat. 12. p. 200. elog. XXXII (IX). -
16 animosus
animōsus, a, um [ animus ]1)а) мужественный, смелый, отважный (vir C; Hector H)frigus animosum St — страх, пробуждающий мужествоб) бодрый, сильный духом ( senectus C); полный жизни ( signa Prp)3) поэт. гордыйparens vobis animosa creatis O — мать, гордая тем, что вас родила4) сильный, резкий, бурный (ventus O; Eurus V)5) неутомимый, усердный, упорный ( corruptor T) -
17 equito
āvī, ātum, āre [ eques ]1) ездить верхом ( equitandi perītus Su); скакатьe. in arundine longā H — скакать на длинной тросточке верхом, т. е. играть в лошадки -
18 euroaquilo
euro-aquilo, ōnis m. [ eurus ] -
19 eurous
-
20 insibilo
īn-sībilo, —, —, āre1) свистеть ( Eurus insibĭlat pinetis O); гудеть, шуметь ( membris insibilat ignis Sil)2) вдувать, вдыхать ( Erinnys insibilat atros tumores Sil)
См. также в других словарях:
EURUS — ventus spirans ab Ortu brumali. Plin. l. 2. c. 47. Ab Oriente aequinoctiali Subsolanus, ab Oriente brumali Vulturnus: illum Apelioten, hunc Graeci Eurum appellant. Ovid. Met. l. 1. v. 61. Eurus ad auror am Nabataeaque regna recessit, Persidaque… … Hofmann J. Lexicon universale
Eurus — Eu rus, n. [L., gr. ?.] The east wind. [1913 Webster] || … The Collaborative International Dictionary of English
Eurus — Eurus, 1) bei den alten Griechen der Ost Süd Ostwind; 2) dann überhaupt der Ostwind … Pierer's Universal-Lexikon
Eurus — [yo͞o′rəs] n. [ME < L < Gr euros, prob. ult. < IE base * eus , to burn > L urere, to burn] Gr. Myth. the god of the east wind or southeast wind … English World dictionary
Eurus — Euros Pour les articles homonymes, voir Euro (homonymie). Dans la mythologie grecque, Eurus ou Euros (en grec ancien Εὖρος / Eũros) est la personnification du vent de l Est (ou plus précisément celui du Sud Est, ou encore de l Est Sud Est), l un… … Wikipédia en Français
Eurus — /yoor euhs, yerr /, n. the ancient Greek personification of the east wind. Cf. Volturnus. * * * … Universalium
Eurus — noun a) The god of the East Wind. b) The east wind personified … Wiktionary
EURUS — the god of the withering east wind … The Nuttall Encyclopaedia
Eurus — n. east wind; (Greek Mythology) god of the east or southeast wind … English contemporary dictionary
Eurus — From Greek mythology, he is the East Wind … The writer's dictionary of science fiction, fantasy, horror and mythology
Eurus — /yoor euhs, yerr /, n. the ancient Greek personification of the east wind. Cf. Volturnus … Useful english dictionary