Перевод: со всех языков на латинский

с латинского на все языки

era

  • 1 ERA

    [N]
    TEMPUS (-ORIS) (N)
    AETAS (-ATIS) (F)
    SAECULUM (-I) (N)
    SAECLUM (-I) (N)
    SECULUM (-I) (N)
    AERA (-AE) (F)
    AEVITAS (-ATIS) (F)

    English-Latin dictionary > ERA

  • 2 asper

    , era, erum
    шероховатый, неровный, бугристый

    Латинский для медиков > asper

  • 3 lacer

    ,era,erilm
    разорванный, рваный

    Латинский для медиков > lacer

  • 4 tener

    ,era,erum
    нежный

    Латинский для медиков > tener

  • 5 покрытый

    tectus [a, um]; velatus [a, um]; obsitus [a, um]

    • покрытый виноградниками vitifer [era, um]

    • покрытый кровью sanguinolentus [a, um]; cruentus [a, um]

    • покрытый листвой frondifer [era, um]

    • покрытый мраком involutus [a, um]

    • покрытый росой roscidus [a, um]

    • покрытый снегом nivalis [e]; niveus [a, um]

    • покрытый терновым кустарником dumosus [a, um]

    • покрытый цветами floreus [a, um]

    • покрытый шкурой pellitus [a, um]

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > покрытый

  • 6 BRIDLE-BEARING

    [A]
    FRENIGER (-ERA -ERUM)
    FRAENIGER (-ERA -ERUM)

    English-Latin dictionary > BRIDLE-BEARING

  • 7 Frau

    Frau, I) Weib übh., s. Frauenzimmer no. II. – II) in engerer Bed.: a) = Ehefrau: mulier nupta (verheiratete Frau, Ggstz. virgo). – marita (Frauensperson, die einen Mann hat, Ggstz. vidua [ledige Person od. Witwe]). – coniunx (die Gattin, als Ehegenossin). – uxor (die unter den üblichen Zeremonien anvermählte Frau, die Gemahlin). – die junge Fr., nova nupta: die Fr. eines andern, aliena uxor: die letzte Fr. des Königs Özalkes, quae proxime Oezalci regi nupta fuerat: Tanaquil, eine Fr. von hohem Stande. Tanaquil summo loco nata. – eine Fr. nehmen, alqam in matrimonium ducere; alqam ducere uxorem: auch bl. alqam ducere: sichzwei Frauen nehmen, duas od. (von mehreren) binas uxores sibi adiungere. – eine, keine Fr. haben, uxorem habere, non habere: zwei Frauen haben, duas simul od. (von mehreren) binas uxores habere: eine zur Fr. haben, alqam uxorem habere: alqam in matrimonio habere: jmdm. eine zur Fr. gehen. alqam alci uxorem oder nuptum dare; alqam alci in matrimonium dare oder collocare; alqam alci in matrimonio od. nuptum collocare: jmds. Fr. werden, nubere alci. – b) = Hausfrau: materfamilias (im Gegensatz zu der concubina). – era (im Gegensatz zur Dienerschaft, die Frau vom Hause). – matrona (die Frau in Rücksicht auf ihre Ehrwürdigkeit als Familienmutter, dah. bes. von Frauen von Stand). – domina (die Gebieterin, sowohl vom Gemahl als der Dienerschaft aus Ehrerb ietung so genannt).

    deutsch-lateinisches > Frau

  • 8 Hausfrau

    Hausfrau, mater familias (in Beziehung auf die Familie). – era (in Beziehung auf die Sklaven).

    deutsch-lateinisches > Hausfrau

  • 9 Herrin

    Herrin, domina (Gebieterin, auch als Ehrentitel). – era (in bezug auf das Gesinde).

    deutsch-lateinisches > Herrin

  • 10 Herrschaft

    Herrschaft, I) eig., Macht, Gewalt über andere: imperium (über jmd., in alqm oder durch objekt. Genet.). – potestas (rechtliche u. gesetzliche Gewalt, Landeshoheit, unter die jmd. kommt od. unter der man steht). – dicio (Botmäßigkeit, Unterwürfigkeit, unter die ein Volk, Land gebracht wird od. ist). – dominatio. dominatus (unumschränkte Gewalt, das Herrentum, auch bildl., z.B. dominatio rationis in libidinem: u. dominatus cupiditatum: u. fortuna magnam in nos habet [übt auf uns aus] dominationem). – regnum (unumschränkte Gewalt, Alleinherrschaft der Könige; nach Vertreibung der Könige auch von einer despotischen Herrschaft). – tyrannis (die in einem vorher freien Staate gegründete Herrschaft eines einzelnen, der sich eigenmächtig zum Herrscher aufgeworfen hat); vgl. »Alleinherrschaft, Aristokratie, Demokratie, Herrschen (das)«. – die oberste H., summum imperium; summa imperii; omnium summa potestas; omnium rerum potestas. – die H. über jmd. haben, führen, imperium in alqm tenere; dominationem in alqm habere; alqm in sua potestate (dicione) od. in sua potestate et dicione tenere (dieses bes. über ein Volk): die H. im Staate haben, rerum potiri. summam imperii tenere od. obtinere. summae imperii praeesse. principatum obtinere. rei publicae praeesse (in einem freien Staate die oberste Stelle bekleiden); civitatem regere. regnare (übh., bes. aber in einem König-, Kaiserreich): nach der Herrschaft streben, imperium od. regnum appetere od. affectare: sich der H. bemächtigen, sich die H. anmaßen, imperium od. regnum od. dominatum od. tyrannidem occupare. – jmdm. die H. übertragen, alci regnum od. regnum ac diadema deferre: die H. (Regierung) übernehmen, antreten, diadema accipere; imperium inire; imperare oder regnare coepisse; regnum auspicari (feierlich, unter Beobachtung der üblichen Zeremonien, z.B. coram legionibus): die H. erlangen, an die H. (Regierung) kommen, zur H. (Regierung) gelangen, contingit regnum alci (auch bildl., z.B. numquam hoc regnum continget malis moribus); venit imperium od. regnum ad alqm; defertur ad alqm summa rerum; defertur alci regnum od. regnum ac diadema: jmdm. in der H. (Regierung) folgen, regno succedere alci od. in alcis locum; auch bl. excipere alqm: jmd. der H. (Regierung) entsetzen, s. »vom Throne stoßen« unter »Thron«: die H. (Regierung) niederlegen, imperium deponere; imperio cedere. – unter jmds. H. (Botmäßigkeit) stehen, kommen, unter seine H. (Botm.) bringen, s. Botmäßigkeit: unter einer gerechten u. milden H. (Regierung) stehen, iusto et miti imperio regi: unter jmds. H. (Regierung), alqo rerum potiente; alqo imperante od. regnante; alqo imperatore od. rege; auch bl. sub alqo. – die H. (das Regiment) im Hause, imperium domesticum; disciplina [1281] domestica (Hauszucht): eine strenge H. (ein strenges Regiment) im Hause führen, disciplinam domesticam severe regere: H. über sich selbst, s. Selbstbeherrschung: H. über sich od. über seine Begierden haben, s. beherrschen (sich selbst od. seine Begierden). – II) übtr.: 1) Distrikt: ager (Gebiet). – regio (Landstrich). – fines (Grenzen). – 2) Gebieter etc.: dominus. – erus (s. »Herr« den Untersch.). – dominus et domina (Gebieter und Gebieterin, auch vom Fürstenpaar). – erus et era (Herr u. Frau des Hauses). – princeps (der Fürst, Kaiszt.). – principes (die ganze fürstliche Familie).

    deutsch-lateinisches > Herrschaft

  • 11 liber

    1),bri m
    книга
    2),era, erum
    свободный, вольный

    Латинский для медиков > liber

  • 12 рваный

    laceratus, a, um; lacer, era, erum

    Латинский для медиков > рваный

  • 13 свободный

    liber, era, erum

    Латинский для медиков > свободный

  • 14 шероховатый

    asper, era, erum

    Латинский для медиков > шероховатый

  • 15 нежный

    tener era, erum

    Русско-латинский медицинско-фармацевтический словарь > нежный

  • 16 рваный

    laceratus a, um lacer era, erum

    Русско-латинский медицинско-фармацевтический словарь > рваный

  • 17 Бедный

    egens, entis (locupletes ex egentibus facere); egenus, a, um; exiguus, a, um; pauper, eris; inops, inopis; miser, era, erum; infelix, icis; misellus, a, um; miserabilis, e; miserandus, a, um; mendicus, a, um; penuriosus, a, um; inanis, e (homo); vacuus, a, um (viator); tenuis, e (victus; mensa);

    • бедная растительность - vegetatio pauper;

    • останься с собой наедине, и ты увидишь, как беден ты духом - tecum habita, et noris, quam sit tibi curta supellex;

    • оставаться по-прежнему бедным - inter priorem paupertatem subsistere;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Бедный

  • 18 Бедственный

    miser, era, um; misellus, a, um; miserabilis, e; miserandus, a, um; tristis, e; acerbus, a, um; luctuosus, a, um;

    • бедственное положение - res miserae; calamitas;

    • быть в бедственном положении - afflicta condicione esse; in malis versari;

    • бедственные времена - tempora misera, dura, iniqua; acerbitas temporis;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Бедственный

  • 19 Внешний

    1. (ср. также наружный) - externus. a, um adj.; exterior, ius adj.; exter. era, erum adj. extraneus (res; causa); (реже);extrarius. a. um adj. (реже); adventicius; 2. (габитуальный) - habitualis, e adj.;

    • внешний вид - habitus, us m; aspectus; forma;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Внешний

  • 20 Госпожа

    - domina; (h)era;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Госпожа

См. также в других словарях:

  • ERA — may refer to:* Era, a long period of history * Era (musical project), a French New Age band founded by Eric Lévi in 1997 ** Era (album), the first album of Era * Era (2007 album), a music album made by In the Nursery * Era (telecommunications),… …   Wikipedia

  • Era — Saltar a navegación, búsqueda Era o ERA puede hacer referencia a: Era (cronología): En cronología, cómputo de los años a partir de un acontecimiento importante para una civilización, o periodo histórico marcado por un personaje o hecho. Era… …   Wikipedia Español

  • ERA B — Категория Формула 1 …   Википедия

  • ERA E — Категория Формула 1 …   Википедия

  • ERA — Cette page d’homonymie répertorie les différents sujets et articles partageant un même nom. {{{image}}}   Sigles d une seule lettre   Sigles de deux lettres > Sigles de trois lettres …   Wikipédia en Français

  • Era II — Студийный альбом Era Дата выпуска 2000 Записан 2000 Жанр Нью эйдж Длительность 43:59 Продюсер …   Википедия

  • era — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. erze {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} kategoria związana z rachubą czasu: lata, liczone od jakiegoś ważnego wydarzenia w przeszłości, przyjętego za początek i punkt odniesienia …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • Era — E ra, n.; pl. {Eras}. [LL. aera an era, in earlier usage, the items of an account, counters, pl. of aes, aeris, brass, money. See {Ore}.] 1. A fixed point of time, usually an epoch, from which a series of years is reckoned. [1913 Webster] The… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • eră — ÉRĂ, ere, s.f. 1. Perioadă istorică ce începe cu data unui anumit eveniment sau fapt, real sau legendar, de la care se porneşte numărătoarea anilor. 2. Epocă (1). 3. Cea mai mare subdiviziune a timpului geologic. – Din fr. ère, lat. aera. Trimis… …   Dicționar Român

  • era — sustantivo femenino 1. Periodo de tiempo que se calcula a partir de un hecho importante o de una fecha determinada: La era cristiana empieza con el nacimiento de Cristo. La geología distingue cinco eras en la formación de la Tierra. 2. Extenso… …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • Đerađ — Ђерађ Administration Pays  Serbie …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»