Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

envy

  • 1 Caeca invidia est

    Envy is blind. (Livy)

    Latin Quotes (Latin to English) > Caeca invidia est

  • 2 invidia

    envy, jealousy, hatred / censure

    Latin-English dictionary of medieval > invidia

  • 3 invidia

        invidia ae, f    [invidus], envy, grudge, jealousy, ill-will, prejudice: invidiā abducti, Cs.: invidiam sequi, S.: virtus imitatione digna, non invidiā: Sine invidiā laudem invenire, ungrudgingly, T.: invidiā ducum perfidiāque militum Antigono est deditus, N.: nobilium, L.: invidia atque obtrectatio laudis suae, Cs.—Person., Envy, O.—Envy, ill-will, odium, unpopularity: gloriā invidiam vicisti, S.: ullā esse invidiā, to incur: mortis illius: res in invidiā erat, S.: habere, to be hated: in summam invidiam adducere: in eum... invidia quaesita est: Non erit invidiae victoria nostra ferendae, i. e. will bring me intolerable hate, O.: venire in invidiam, N.: cumulare invidiam, L.: invidiae nobis esse: pati, O.: intacta invidiā media sunt, L.: Ciceronis invidiam leniri, unpopularity, S.: absit invidia verbo, be it said without boasting, L.: vita remota a procellis invidiarum. —Fig., envy, an envious man: Invidia infelix metuet, etc., V.: invita fatebitur usque Invidia, etc., will reluctantly confess, H.— A cause of envy: aut invidiae aut pestilentiae possessores, i. e. of lands whether desirable or pestilential: summa invidiae eius, L.: Quae tandem Teucros considere... Invidiae est? i. e. why is it odious, etc., V.
    * * *
    hate/hatred/dislike; envy/jealousy/spite/ill will; use of words/acts to arouse

    Latin-English dictionary > invidia

  • 4 invidia

    invĭdĭa, ae, f. [invidus], envy, grudge, jealousy, act. and pass.; cf.:

    ut effugiamus ambiguum nomen invidiae,

    Cic. Tusc. 3, 9, 20:

    quoniam invidia non in eo qui invidet solum dicitur, sed etiam in eo cui invidetur,

    id. ib. 4, 7, 16; Quint. 6, 2, 21 (whereas invidentia is only act.; class.).
    I.
    Act., envy jealousy, ill-will. —With gen. of person envying:

    invidiā ducum perfidiāque militum Antigono est deditus,

    Nep. Eum. 10:

    nobilium,

    Liv. 9, 46.—With gen. of obj.:

    invidia atque obtrectatio laudis suae,

    Caes. B. G. 1, 7:

    divitiarum,

    Liv. 10, 3. More freq. absol.:

    invidia adducti,

    Caes. B. G. 7, 77:

    invidiam sequi,

    Sall. J. 55, 3:

    virtus digna imitatione, non invidiā,

    Cic. Phil. 14, 6:

    invidia Siculi non invenere tyranni majus tormentum,

    Hor. Ep. 1, 2, 58; Verg. G. 3, 38; Liv. 9, 46. —
    B.
    Esp., in phrases: sine invidia, without ill-will, ungrudgingly:

    laudem invenire,

    Ter. And. 1, 1, 39:

    dare oscula,

    willingly, with pleasure, Mart. 3, 65, 10.—
    C.
    Transf., an object of envy or illwill:

    invidiae fucinus,

    Prop. 1, 12, 9.—
    II.
    Pass., envy, ill-will, odium, unpopularity:

    ne quae me illius temporis invidia attingeret,

    Cic. Fam. 3, 10, 10:

    in invidia esse,

    id. Div. in Caecil. 14; Sall. J. 25, 5:

    in invidiam invidia magna esse,

    Plin. 18, 6, 8, § 41:

    habere,

    to be hated, Cic. de Or. 2, 70, 283:

    reformidare,

    id. Rab. Post. 17, 48:

    in summam invidiam adducere,

    id. Fam. 1, 1, 4:

    extinguere,

    id. Balb. 6, 16:

    in eum... invidia quaesita est,

    id. Rab. Post. 17, 46:

    invidiam placare paras, virtute relictā,

    Hor. S. 2, 3, 13: non erit invidiae victoria nostra ferendae, not sufficient to endure, i. e. not so great as to justify so odious a result, Ov. M. 10, 628; cf. id. Am. 3, 6, 21:

    venire in invidiam,

    Nep. Epam. 7, 3:

    invidiā onerare quemquam,

    Suet. Tib. 8:

    cumulare alicui invidiam,

    id. Ner. 34:

    conflare,

    Liv. 3, 12:

    invidiae alicui esse,

    Cic. Cat. 1, 9:

    invidiam a se removere,

    Ov. M. 12, 626:

    sedare,

    Cic. Clu. 33:

    lenire,

    Sall. C. 22:

    pati,

    Ov. H. 20, 67: intacta invidiā media sunt: ad summa [p. 996] ferme tendit, Liv. 45, 35, 5:

    Ciceronis,

    the unpopularity of, Sall. C. 22, 3:

    Caesaris,

    Hirt. B. G. 8, 53; Suet. Rhet. 6:

    fraterna,

    Sall. J. 39, 5:

    Decemviralis,

    Liv. 3, 43.—

    Esp., in phrase: absit invidia verbo,

    to be said without boasting, Liv. 9, 19, 15; 36, 7, 7.— Plur.:

    vita remota a procellis invidiarum,

    Cic. Clu, 56, 153; Amm. 17, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > invidia

  • 5 invidiōsus

        invidiōsus adj. with comp. and sup.    [invidia], full of envy, invidious: vetustas, O.— Plur m. as subst: omnium invidiosorum animos frangere. —Exciting envy, enviable, envied, causing odium: possessiones: nec caris erat (Pactolus) invidiosus harenis, envied for, O.: invidiosior mors, O.: spes procorum, longed for, O.: solacia, Iu.—Exciting hatred, hated, hateful, odious: damnatio: lex: nomina, L.: laudatrix Venus mihi, O.: neque id dico, ut invidiosum sit in eos, etc., to excite prejudice against: quod fuit in iudicio invidiosissimum.
    * * *
    invidiosa -um, invidiosior -or -us, invidiosissimus -a -um ADJ
    arousing hatred/odium/envy; odious, invidious; envible; envious, jealous

    Latin-English dictionary > invidiōsus

  • 6 invidendus

    1.
    in-vĭdĕo, vīdi, vīsum, 2, v. a.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen., i. q. baskainein (fascinare), to look askance at, to look maliciously or spitefully at, to cast an evil eye upon (only anteclass.).—With acc.: ut est in Menalippo: quisnam florem liberūm invidit meūm? Male Latine videtur; sed praeclare Attius; ut enim videre, sic invidere florem rectius, quam flori. Nos consuetudine prohibemur;

    poëta jus suum tenuit et dixit audacius,

    Cic. Tusc. 3, 9, 20.— Absol.:

    ne quis malus invidere possit,

    produce misfortune by his evil eye, Cat. 5, 12 sq. —
    B.
    Trop., to be prejudiced against one, to be influenced by prejudice:

    semper dignitatis iniquus judex est, qui aut invidet aut favet,

    Cic. Planc. 3, 7; cf.:

    cui nisi invidisset is, etc.,

    id. Fam. 5, 21, 2.—
    II.
    Transf.
    A.
    (I. q. phthonein tini tinos.) To envy or grudge one any thing.
    (α).
    With dat. of the person or thing exciting the feeling:

    malim mihi inimicos invidere quam inimicis me meis,

    Plaut. Truc. 4, 2, 30:

    invident homines maxime paribus aut inferioribus,

    Cic. de Or. 2, 52, 209; id. Ac. 2, 2, 7:

    probus invidet nemini,

    id. Univ. 3:

    bonis,

    Sall. C. 51, 38:

    invidet ipsa sibi,

    Ov. F. 2, 591:

    Troasin,

    id. H. 13, 137.— Pass. impers.:

    sibi ne invideatur,

    Plaut. Bacch. 3, 6, 15:

    illi, quibus invidetur,

    id. Truc. 4, 2, 32:

    invidia dicitur... etiam in eo cui invidetur,

    Cic. Tusc. 4, 7, 16:

    si is cui invidetur, et invidet,

    Sen. Ep. 84, 11. — Of the thing:

    eorum commodis,

    Plaut. Most. 1, 3, 149:

    honori,

    Verg. A. 5, 541; Cic. Agr. 2 fin.:

    virtuti,

    id. Balb. 6, 15; id. de Or. 2, 51, 208:

    virtuti vestrae,

    Sall. C. 58, 21:

    omnia tunc quibus invideas si lividulus sis,

    Juv. 11, 110.—
    (β).
    Alicui in aliqua re:

    in qua (purpura) tibi invideo, quod, etc.,

    Cic. Fl. 29, 70:

    in hoc Crasso,

    id. de Or. 2, 56, 228.—
    (γ).
    Alicui with gen. of the thing ( poet.):

    neque ille Sepositi ciceris nec longae invidit avenae,

    Hor. S. 2, 6, 84.—
    (δ).
    Alicui aliqua re:

    non inviderunt laude sua mulieribus viri Romani,

    Liv. 2, 40, 11:

    nobis voluptate,

    Plin. Ep. 2, 10, 2; so with abl. alone:

    ne hostes quidem sepulturā invident,

    Tac. A. 1, 22; id. Germ. 33:

    nec invidebo vobis hac arte,

    Sen. Q. N. 4 praef. §

    7: qua (ratione) nulli mortalium invideo,

    id. de Vit. Beat. 24, 6; cf.:

    si anticum sermonem nostro comparemus, paene jam quidquid loquimur figura est, ut hac re invidere, non ut omnes veteres et Cicero praecipue, hanc rem,

    Quint. 9, 3, 11. —
    (ε).
    With ob: ob secundas res malorum hominum, Sen. de Ira, 1, 16, 5. —
    (ζ).
    Absol.:

    qui invident, eorum, etc.,

    of envious men, Plaut. Most. 1, 3, 149; Cic. Tusc. 4, 8, 17:

    qui invidet minor est,

    Plin. Ep. 6, 17, 4; Cic. Brut. 50, 188:

    non equidem invideo,

    Verg. E. 1, 11; Ov. Tr. 1, 1, 1; id. P. 1, 8, 8:

    invidit Clytie,

    id. M. 4, 234.—
    (η).
    Alicui aliquid (mostly post-class.; not in Cic.; cf.

    Krebs, Antibarb. p. 624 sq.): fama fuit Monuni Dardanorum principis filiam pacto fratri eum invidisse,

    Liv. 44, 30, 4 Weissenb.:

    sibi laudem,

    Curt. 9, 4, 21:

    nobis caeli te regia, Caesar, invidet,

    Verg. G. 1, 504:

    mihi senectus invidet imperium,

    id. A. 8, 509; cf.:

    Liber pampineas invidit collibus umbras,

    i. e. deprives of, id. E. 7, 58 Forbig. ad loc.; cf. D. infra; Ov. F. 4, 86:

    homini misero medicinam,

    Petr. 129:

    sibi voluptatem,

    Spart. Hadr. 20 init.; Val. Max. 4, 3, ext. 1. —
    (θ).
    Alicui with object-clause:

    invidere alii bene esse, tibi male esse, miseriast,

    Plaut. Truc. 4, 2, 31:

    nullus est cui non invideant rem secundam optingere,

    id. Bacch. 3, 6, 14.—
    (ι).
    Aliquid alone, to envy the possession of, envy one on account of:

    oro vos id mihi dare quod multi invideant, plures concupiscant,

    Nep. Thras. 4, 2:

    nam quis invideat mala,

    Sen. Herc. Oet. 36; cf.: haec qui gaudent, gaudeant perpetuo suo bono;

    qui invident, etc.,

    Plaut. Most. 1, 3, 49. — Pass.: ego cur, acquirere pauca Si possum, invideor? (for cur mihi invidetur) am I envied? Hor. A. P. 56.— Impers.:

    invidetur enim commodis hominum ipsorum,

    Cic. de Or. 2, 51:

    non dixi invidiam, quae tum est, cum invidetur,

    id. Tusc. 3, 9, 20.— Hence, P. a., invĭdendus, a, um, enviable:

    aula,

    Hor. C. 2, 10, 7:

    postis,

    id. ib. 3, 1, 45; Sen. Const. Sap. 13, 3. —
    B.
    To be loath, be unwilling; with a foll. inf. ( poet.):

    invidens deduci triumpho,

    Hor. C. 1, 37, 30. —With abl.: invidere igne rogi miseris, to grudge, i. e. not grant a burning and burial, Luc. 7, 798.—With inf.:

    his te quoque jungere, Caesar, Invideo,

    am not willing, Luc. 2, 550.—
    C.
    To emulate, aspire to rival:

    Caesar et se illius gloriae invidere, et illum suae invidisse dixit,

    Val. Max. 5, 1, 10.—
    D.
    To hinder, prevent; to refuse, deny:

    plurima, quae invideant pure apparere tibi rem,

    Hor. S. 1, 2, 100:

    invidisse deos, ut Conjugium optatum viderem,

    Verg. A. 11, 269; cf.:

    tene invidit fortuna mihi, ne, etc.,

    id. ib. 11, 43:

    Cereri totum natura concessit, oleum ac vinum non invidit tautum,

    Plin. 15, 2, 3, § 8:

    nobis invidit inutile ferrum,

    Ov. P. 2, 8, 59: nec famam invidit Apollo, Sil. 4, 400.—With dat. and abl.:

    tibi laude, nobis voluptate,

    Plin. Ep. 2, 10, 2.— With abl. alone:

    ne hostes quidem sepulturā invident,

    Tac. A. 1, 22:

    exemplo,

    id. ib. 15, 63:

    spectaculo proelii,

    id. G. 33:

    bona morte,

    Plin. Ep. 2, 20, 8.—Hence,
    1.
    invĭdens, entis, P. a., envious:

    nocere invidenti,

    Cic. Tusc. 4, 8, 17; Hor. C. 1, 37, 30; Vell. 2, 73, 1:

    sive apud cupidos sive apud invidentes dicendum habuerit orator,

    Tac. Dial. 31 med.
    2.
    invīsus, a, um, P. a.
    a.
    Hated, hateful, detested (class.).
    (α).
    Of persons, animals, etc.:

    persona lutulenta, impura, invisa,

    Cic. Rosc. Com. 7, 20:

    Cato,

    id. Dom. 25, 65:

    suspectos alios invisosque efficere,

    Liv. 41, 24, 18:

    me invisum meo patri esse intellego,

    Plaut. Merc. 1, 1, 79:

    invisos nos esse illos,

    Ter. Hec. 3, 1, 48:

    deo,

    Cic. N. D. 2, 66, 167:

    caelestibus,

    Verg. A. 1, 387:

    divis,

    id. ib. 2, 647:

    Minervae,

    id. G. 4, 246; Ov. Am. 2, 6, 34:

    dominae deae,

    id. ib. 3, 13, 18:

    infamem invisumque plebei Claudium facere,

    Liv. 27, 20, 11:

    ne invisi apud incolas forent, caverunt,

    Just. 36, 2, 15; Quint. 3, 7, 19; 5, 13, 38:

    (Helena) abdiderat sese atque aris invisa sedebat,

    Verg. A. 2, 574 Forbig. ed. 4 ad loc.; cf.:

    Tyndaridis facies invisa,

    id. ib. 2, 601. — Comp.:

    quo quis versutior et callidior est, hoc invisior et suspectior,

    Cic. Off. 2, 9.— Sup.:

    ipsi invisissimus fuerat,

    Plin. Ep. 2, 20.—
    (β).
    Of inanim. and abstr. things:

    cupressus,

    Hor. C. 2, 14, 23:

    negotia,

    id. Ep. 1, 14, 17:

    dis inmortalibus oratio nostra,

    Cic. de Imp. Pomp. 16, 47:

    regna dis invisa,

    Verg. A. 8, 245:

    Troja jacet Danais invisa puellis,

    Ov. H. 1, 3:

    improbitas judici,

    Quint. 6, 4, 15:

    potestatem invisam facere,

    Liv. 3, 9, 10:

    nomen Romanum ad aliquem,

    id. 24, 32, 2:

    omnia invisa efficere,

    id. 42, 42, 5:

    lux,

    Verg. A. 4, 631:

    facies,

    id. ib. 9, 734:

    vita,

    id. ib. 11, 177:

    lumina,

    id. ib. 12, 62:

    aurum,

    Prop. 3, 5, 3:

    locus,

    Ov. P. 2, 8, 64:

    liberalitas,

    Curt. 8, 8, 9:

    Macedonum nomen,

    id. 10, 1, 4.—
    b.
    In act. sense = inimicus, hostile, malicious (rare and poet.):

    invisum quem tu tibi fingis,

    Verg. A. 11, 364; cf.:

    quae tanta licentia ferri, Gentibus invisis Latium praebere cruorem,

    Luc. 1, 9:

    invisa belli consulibus fugiens mandat decreta senatus,

    id. 1, 488.
    2.
    in-vĭdĕo, false reading for non vidit, App. Mag. p. 391 Oud.

    Lewis & Short latin dictionary > invidendus

  • 7 invideo

    1.
    in-vĭdĕo, vīdi, vīsum, 2, v. a.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen., i. q. baskainein (fascinare), to look askance at, to look maliciously or spitefully at, to cast an evil eye upon (only anteclass.).—With acc.: ut est in Menalippo: quisnam florem liberūm invidit meūm? Male Latine videtur; sed praeclare Attius; ut enim videre, sic invidere florem rectius, quam flori. Nos consuetudine prohibemur;

    poëta jus suum tenuit et dixit audacius,

    Cic. Tusc. 3, 9, 20.— Absol.:

    ne quis malus invidere possit,

    produce misfortune by his evil eye, Cat. 5, 12 sq. —
    B.
    Trop., to be prejudiced against one, to be influenced by prejudice:

    semper dignitatis iniquus judex est, qui aut invidet aut favet,

    Cic. Planc. 3, 7; cf.:

    cui nisi invidisset is, etc.,

    id. Fam. 5, 21, 2.—
    II.
    Transf.
    A.
    (I. q. phthonein tini tinos.) To envy or grudge one any thing.
    (α).
    With dat. of the person or thing exciting the feeling:

    malim mihi inimicos invidere quam inimicis me meis,

    Plaut. Truc. 4, 2, 30:

    invident homines maxime paribus aut inferioribus,

    Cic. de Or. 2, 52, 209; id. Ac. 2, 2, 7:

    probus invidet nemini,

    id. Univ. 3:

    bonis,

    Sall. C. 51, 38:

    invidet ipsa sibi,

    Ov. F. 2, 591:

    Troasin,

    id. H. 13, 137.— Pass. impers.:

    sibi ne invideatur,

    Plaut. Bacch. 3, 6, 15:

    illi, quibus invidetur,

    id. Truc. 4, 2, 32:

    invidia dicitur... etiam in eo cui invidetur,

    Cic. Tusc. 4, 7, 16:

    si is cui invidetur, et invidet,

    Sen. Ep. 84, 11. — Of the thing:

    eorum commodis,

    Plaut. Most. 1, 3, 149:

    honori,

    Verg. A. 5, 541; Cic. Agr. 2 fin.:

    virtuti,

    id. Balb. 6, 15; id. de Or. 2, 51, 208:

    virtuti vestrae,

    Sall. C. 58, 21:

    omnia tunc quibus invideas si lividulus sis,

    Juv. 11, 110.—
    (β).
    Alicui in aliqua re:

    in qua (purpura) tibi invideo, quod, etc.,

    Cic. Fl. 29, 70:

    in hoc Crasso,

    id. de Or. 2, 56, 228.—
    (γ).
    Alicui with gen. of the thing ( poet.):

    neque ille Sepositi ciceris nec longae invidit avenae,

    Hor. S. 2, 6, 84.—
    (δ).
    Alicui aliqua re:

    non inviderunt laude sua mulieribus viri Romani,

    Liv. 2, 40, 11:

    nobis voluptate,

    Plin. Ep. 2, 10, 2; so with abl. alone:

    ne hostes quidem sepulturā invident,

    Tac. A. 1, 22; id. Germ. 33:

    nec invidebo vobis hac arte,

    Sen. Q. N. 4 praef. §

    7: qua (ratione) nulli mortalium invideo,

    id. de Vit. Beat. 24, 6; cf.:

    si anticum sermonem nostro comparemus, paene jam quidquid loquimur figura est, ut hac re invidere, non ut omnes veteres et Cicero praecipue, hanc rem,

    Quint. 9, 3, 11. —
    (ε).
    With ob: ob secundas res malorum hominum, Sen. de Ira, 1, 16, 5. —
    (ζ).
    Absol.:

    qui invident, eorum, etc.,

    of envious men, Plaut. Most. 1, 3, 149; Cic. Tusc. 4, 8, 17:

    qui invidet minor est,

    Plin. Ep. 6, 17, 4; Cic. Brut. 50, 188:

    non equidem invideo,

    Verg. E. 1, 11; Ov. Tr. 1, 1, 1; id. P. 1, 8, 8:

    invidit Clytie,

    id. M. 4, 234.—
    (η).
    Alicui aliquid (mostly post-class.; not in Cic.; cf.

    Krebs, Antibarb. p. 624 sq.): fama fuit Monuni Dardanorum principis filiam pacto fratri eum invidisse,

    Liv. 44, 30, 4 Weissenb.:

    sibi laudem,

    Curt. 9, 4, 21:

    nobis caeli te regia, Caesar, invidet,

    Verg. G. 1, 504:

    mihi senectus invidet imperium,

    id. A. 8, 509; cf.:

    Liber pampineas invidit collibus umbras,

    i. e. deprives of, id. E. 7, 58 Forbig. ad loc.; cf. D. infra; Ov. F. 4, 86:

    homini misero medicinam,

    Petr. 129:

    sibi voluptatem,

    Spart. Hadr. 20 init.; Val. Max. 4, 3, ext. 1. —
    (θ).
    Alicui with object-clause:

    invidere alii bene esse, tibi male esse, miseriast,

    Plaut. Truc. 4, 2, 31:

    nullus est cui non invideant rem secundam optingere,

    id. Bacch. 3, 6, 14.—
    (ι).
    Aliquid alone, to envy the possession of, envy one on account of:

    oro vos id mihi dare quod multi invideant, plures concupiscant,

    Nep. Thras. 4, 2:

    nam quis invideat mala,

    Sen. Herc. Oet. 36; cf.: haec qui gaudent, gaudeant perpetuo suo bono;

    qui invident, etc.,

    Plaut. Most. 1, 3, 49. — Pass.: ego cur, acquirere pauca Si possum, invideor? (for cur mihi invidetur) am I envied? Hor. A. P. 56.— Impers.:

    invidetur enim commodis hominum ipsorum,

    Cic. de Or. 2, 51:

    non dixi invidiam, quae tum est, cum invidetur,

    id. Tusc. 3, 9, 20.— Hence, P. a., invĭdendus, a, um, enviable:

    aula,

    Hor. C. 2, 10, 7:

    postis,

    id. ib. 3, 1, 45; Sen. Const. Sap. 13, 3. —
    B.
    To be loath, be unwilling; with a foll. inf. ( poet.):

    invidens deduci triumpho,

    Hor. C. 1, 37, 30. —With abl.: invidere igne rogi miseris, to grudge, i. e. not grant a burning and burial, Luc. 7, 798.—With inf.:

    his te quoque jungere, Caesar, Invideo,

    am not willing, Luc. 2, 550.—
    C.
    To emulate, aspire to rival:

    Caesar et se illius gloriae invidere, et illum suae invidisse dixit,

    Val. Max. 5, 1, 10.—
    D.
    To hinder, prevent; to refuse, deny:

    plurima, quae invideant pure apparere tibi rem,

    Hor. S. 1, 2, 100:

    invidisse deos, ut Conjugium optatum viderem,

    Verg. A. 11, 269; cf.:

    tene invidit fortuna mihi, ne, etc.,

    id. ib. 11, 43:

    Cereri totum natura concessit, oleum ac vinum non invidit tautum,

    Plin. 15, 2, 3, § 8:

    nobis invidit inutile ferrum,

    Ov. P. 2, 8, 59: nec famam invidit Apollo, Sil. 4, 400.—With dat. and abl.:

    tibi laude, nobis voluptate,

    Plin. Ep. 2, 10, 2.— With abl. alone:

    ne hostes quidem sepulturā invident,

    Tac. A. 1, 22:

    exemplo,

    id. ib. 15, 63:

    spectaculo proelii,

    id. G. 33:

    bona morte,

    Plin. Ep. 2, 20, 8.—Hence,
    1.
    invĭdens, entis, P. a., envious:

    nocere invidenti,

    Cic. Tusc. 4, 8, 17; Hor. C. 1, 37, 30; Vell. 2, 73, 1:

    sive apud cupidos sive apud invidentes dicendum habuerit orator,

    Tac. Dial. 31 med.
    2.
    invīsus, a, um, P. a.
    a.
    Hated, hateful, detested (class.).
    (α).
    Of persons, animals, etc.:

    persona lutulenta, impura, invisa,

    Cic. Rosc. Com. 7, 20:

    Cato,

    id. Dom. 25, 65:

    suspectos alios invisosque efficere,

    Liv. 41, 24, 18:

    me invisum meo patri esse intellego,

    Plaut. Merc. 1, 1, 79:

    invisos nos esse illos,

    Ter. Hec. 3, 1, 48:

    deo,

    Cic. N. D. 2, 66, 167:

    caelestibus,

    Verg. A. 1, 387:

    divis,

    id. ib. 2, 647:

    Minervae,

    id. G. 4, 246; Ov. Am. 2, 6, 34:

    dominae deae,

    id. ib. 3, 13, 18:

    infamem invisumque plebei Claudium facere,

    Liv. 27, 20, 11:

    ne invisi apud incolas forent, caverunt,

    Just. 36, 2, 15; Quint. 3, 7, 19; 5, 13, 38:

    (Helena) abdiderat sese atque aris invisa sedebat,

    Verg. A. 2, 574 Forbig. ed. 4 ad loc.; cf.:

    Tyndaridis facies invisa,

    id. ib. 2, 601. — Comp.:

    quo quis versutior et callidior est, hoc invisior et suspectior,

    Cic. Off. 2, 9.— Sup.:

    ipsi invisissimus fuerat,

    Plin. Ep. 2, 20.—
    (β).
    Of inanim. and abstr. things:

    cupressus,

    Hor. C. 2, 14, 23:

    negotia,

    id. Ep. 1, 14, 17:

    dis inmortalibus oratio nostra,

    Cic. de Imp. Pomp. 16, 47:

    regna dis invisa,

    Verg. A. 8, 245:

    Troja jacet Danais invisa puellis,

    Ov. H. 1, 3:

    improbitas judici,

    Quint. 6, 4, 15:

    potestatem invisam facere,

    Liv. 3, 9, 10:

    nomen Romanum ad aliquem,

    id. 24, 32, 2:

    omnia invisa efficere,

    id. 42, 42, 5:

    lux,

    Verg. A. 4, 631:

    facies,

    id. ib. 9, 734:

    vita,

    id. ib. 11, 177:

    lumina,

    id. ib. 12, 62:

    aurum,

    Prop. 3, 5, 3:

    locus,

    Ov. P. 2, 8, 64:

    liberalitas,

    Curt. 8, 8, 9:

    Macedonum nomen,

    id. 10, 1, 4.—
    b.
    In act. sense = inimicus, hostile, malicious (rare and poet.):

    invisum quem tu tibi fingis,

    Verg. A. 11, 364; cf.:

    quae tanta licentia ferri, Gentibus invisis Latium praebere cruorem,

    Luc. 1, 9:

    invisa belli consulibus fugiens mandat decreta senatus,

    id. 1, 488.
    2.
    in-vĭdĕo, false reading for non vidit, App. Mag. p. 391 Oud.

    Lewis & Short latin dictionary > invideo

  • 8 aerūgō

        aerūgō inis, f    [aes], rust of copper, verdigris, C.— Rusty gold, Iu.—Poet., a corroding passion: mera, envy, H.: animos aerugo Cum imbuerit, avarice, H.
    * * *
    rust of copper, verdigris; canker of the mind, envy, ill-will, avarice

    Latin-English dictionary > aerūgō

  • 9 invidentia

        invidentia ae, f    [invideo], envy, jealousy.
    * * *
    jealousy, envy

    Latin-English dictionary > invidentia

  • 10 in-videō

        in-videō vīdī, vīsus, ēre,    to look askance at, cast an evil eye upon: florem liberūm meūm? Att. ap. C.—Fig., to be prejudiced against, be influenced by prejudice: iudex, qui invidet: cui nisi invidisset is, etc.—To envy, grudge: mihi: Non equidem invideo, V.: invidit Clytie, O.: Caesari: bonis, S.: invidet ipsa sibi, O.: suae virtuti, Cs.: huic meae gloriae: Arabum Gazis, H.: honori, V.: Omnia tunc quibus invideas si lividulus sis, Iu.: in quā (purpurā) tibi invideo, quod, etc.: neque ille Sepositi ciceris invidit, H.: non inviderunt laude suā mulieribus viri Romani, L.: spectaculo proelii, Ta.: id quod multi invideant: usum lignorum tibi, H.: filiam fratri, L.: mihi senectus Invidet imperium, V.: id quod multi invideant, feel envy on account of, N.: Liber invidit collibus umbras, is niggardly of, V.: ego cur, acquirere pauca Si possum, invideor? (i. e. cur mihi invidetur), am I envied? H.: in eo, cui invidetur: Liburnis (navibus) invidens deduci triumpho, refusing with disdain, H.—To hinder, prevent, refuse, deny: Plurima, quae invideant pure apparere tibi rem, H.: tene invidit fortuna mihi, ne, etc., V.

    Latin-English dictionary > in-videō

  • 11 līvor

        līvor ōris, m    [LIV-], a bluish color, black and blue spot, bruise: Uva livorem ducit ab uvā, a taint, Iu.—Fig., envy, spite, malice, ill-will: summotum patriā proscindere, Livor, Desine, O.: cupidus, Pr.: obtrectatio et livor, Ta.—Person., O.
    * * *
    bluish discoloration (produced by bruising, etc); envy, spite

    Latin-English dictionary > līvor

  • 12 invideo

    invidere, invidi, invIsus V
    envy, regard with envy/ill will; be jealous of; begrudge, refuse

    Latin-English dictionary > invideo

  • 13 invideo

    to envy, be jealous of, look upon with envy.

    Latin-English dictionary of medieval > invideo

  • 14 dens

    dens, dentis ( gen. plur. usually dentium, but dentum is approved by Varr. L. L. 7, 38, 67), m. [root in Sanscr. dantas, Gr. odous, Goth. tunthus, Germ. Zahn, and Engl. tooth; cf. edo, Engl. eat], a tooth.
    I.
    Prop.: cui auro dentes juncti escunt, XII. Tab. 10, 9; Plin. 11, 37, 61, § 160 sq.; Cels. 8, 1; Cic. N. D. 2, 54; Isid. 11, 1, 52:

    primores,

    the front teeth, Plin. 7, 16, 15, § 68;

    also called adversi acuti,

    Cic. N. D. 2, 54:

    praecisores,

    Isid. 11, 1, 52;

    and in beasts: rapaces,

    Veg. Vet. 6, 1, 1:

    canini,

    the canine teeth, eye-teeth, Varr. R. R. 2, 7, 3; Cels. 8, 1; Plin. 11, 37, 61, § 160;

    in horses: columellares,

    Varr. R. R. 2, 7, 2; Plin. 11, 37, 61, § 160:

    maxillares,

    the jaw-teeth, grinders, Cels. 8, 1; called also genuini, Cic. l. l.;

    and molares, Isid. l. l. et saep.: dentes scalpere,

    Plin. 30, 4, 9, § 27:

    fricare,

    id. ib.:

    scariphare,

    id. 28, 11, 49, § 179; cf. id. 30, 3, 8, § 21:

    mobiles confirmare,

    id. 28, 11, 49, § 178; cf.:

    mobiles stabilire,

    id. 32, 7, 26, § 80:

    eximere,

    to extract, Cels. 6, 9; so,

    evellere,

    Plin. 30, 3, 8, § 25:

    extrahere,

    id. 32, 7, 26, § 79:

    excutere,

    Juv. 16, 10 et saep.:

    dens Indus,

    i. e. the elephant's, Ov. M. 8, 288; hence for ivory, id. ib. 11, 167;

    also called dens Libycus,

    Prop. 2, 31, 12 (3, 29, 12 M.):

    Numida,

    Ov. P. 4, 9, 28;

    and Erythraeus,

    Mart. 13, 100.—
    2.
    Prov.
    a.
    Albis dentibus deridere aliquem, i. e. to laugh heartily at a person (so as to show one's teeth), Plaut. Ep. 3, 3, 48.—
    b.
    Venire sub dentem, to fall into the jaws, under the clutches of, Petr. 58, 6.—
    c.
    Dentem pro dente, tooth for tooth, Vulg. Matt. 5, 38.—
    B.
    Meton. of things resembling a tooth, a tooth, point, spike, prong, tine, fluke, etc.:

    aratri,

    Col. 2, 4, 6; Verg. G. 2, 423 al.; cf. Varr. L. L. 5, § 135 Müll.: (irpicis) acc. to id. ib.:

    pectinis,

    id. ib.; Tib. 1, 9, 68: (clavi) id. 1, 2, 18:

    serrae,

    Plin. 16, 43, 83, § 227; Vitr. 1, 5; cf. Ov. M. 8, 246, and 6, 58;

    hence, in architecture, the walls indentated like the teeth of a saw, which connected the two main walls,

    Vitr. 6, 11:

    forcipis,

    id. 10, 2: (ancorae) Verg. A. 6, 3;

    for falx (vinitorum),

    the pruning-hook, id. G. 2, 406 et saep.—
    II.
    Trop., the tooth of envy, envy, ill-will:

    more hominum invident, in conviviis rodunt, in circulis vellicant: non illo inimico sed hoc maledico dente carpunt,

    Cic. Balb. 26:

    invidus,

    Hor. Od. 4, 3, 16:

    ater,

    id. Epod. 6, 15.—
    B.
    Of a destroying power:

    leti sub dentibus ipsis,

    Lucr. 1, 852; cf.

    of time: vitiataque dentibus aevi consumere omnia,

    Ov. M. 15, 235;

    and of water: aqua dentes habet,

    Petr. 42;

    of malice: malignitatis dentes vitare,

    Val. Max. 4, 7, extr. 2.

    Lewis & Short latin dictionary > dens

  • 15 invidiosus

    invĭdĭōsus, a, um, adj. [invidia].
    I.
    Full of envy, envious, invidious, hostile (i. q. invidus;

    class.): illa peraeque Prae se formosis invidiosa dea est,

    Prop. 2, 28, 10 (3, 24, 10):

    vetustas,

    Ov. M. 15, 234.—
    II.
    Enviable:

    possessiones,

    Cic. Agr. 2, 26 init.; cf. id. Font. 5, 9:

    pecunia,

    id. Balb. 25, 66; so,

    nec curis erat (Pactolus) invidiosus harenis,

    by reason of, Ov. M. 11, 88; cf.:

    invidiosior mors,

    id. ib. 7, 603;

    and in a good sense,

    Prop. 2, 1, 73:

    spes procorum,

    desired, longed for, Ov. M. 4, 794; 9, 10:

    praemia,

    id. ib. 13, 414:

    solacia,

    Juv. 13, 179.—
    III.
    Exciting envy or hatred, envied, hated, hateful, odious (i. q. invisus):

    etiam si is invidiosus ac multis offensus esse videatur,

    Cic. Clu. 58:

    damnatio,

    id. Verr. 2, 2, 17, § 42:

    triumphum accipere, invidiosum ad bonos,

    id. Att. 8, 3, 6:

    in eos,

    id. Cael. 9:

    invidiosis nominibus utebatur consul,

    Liv. 34, 7:

    invidiosa oratione multitudo credula accenditur,

    Just. 2, 8, 9:

    laudatrix Venus mihi,

    Ov. H. 17, 126. — Sup.:

    invidiosissimus,

    Cic. Font. 5; id. Clu. 37, 103; Sen. Contr. 31 fin. — Hence, invĭdĭōsē, adv., enviously, invidiously; hatefully, odiously (class.):

    dicere,

    Cic. Ac. 2, 47; id. Mil. 5; Sen. Ep. 87; Auct. Her. 4, 20, 28.— Comp.:

    expulsus,

    Vell. 2, 45.

    Lewis & Short latin dictionary > invidiosus

  • 16 liveo

    līvĕo, ēre, v. n. [for pliveo; Gr. pelios, pellos, dark-blue; cf.: pullus, pallidus], to be of a bluish color, black and blue, livid:

    livent rubigine dentes,

    Ov. M. 2, 776:

    livere catenis,

    Prop. 4 (5), 7, 65.—
    II.
    Trop., to be envious, to envy (mostly poet. for invideo).
    (α).
    Absol.:

    livet Carinus, rumpitur, furit, plorat,

    Mart. 8, 61, 1; Stat. Th. 11, 211.—
    (β).
    With dat., to envy:

    livere iis, qui eloquentiam exercent,

    Tac. A. 13, 42:

    qui mihi livet,

    Mart. 6, 86, 6; 11, 94, 1.—Hence, lī-vens, entis, P. a.
    A.
    Bluish, lead-colored, black and blue, livid:

    plumbum,

    Verg. A. 7, 687:

    pruna,

    Ov. M. 13, 817:

    crura compedibus,

    id. Am. 2, 2, 47:

    oculi in morte,

    Stat. Th. 1, 617:

    venenum,

    Sil. 2, 707.—
    B.
    Envious:

    quid imprecabor, o Severe, liventi?

    Mart. 8, 61, 8.— Adv.: līventer, lividly, Paul. Petr. 4, 192.

    Lewis & Short latin dictionary > liveo

  • 17 cunctabundus

    contăbundus (cunctăbundus), a, um qui hésite.
    * * *
    contăbundus (cunctăbundus), a, um qui hésite.
    * * *
        Cunctabundus. Liu. Qui fait le long, et va comme envy à quelque affaire.

    Dictionarium latinogallicum > cunctabundus

  • 18 aemulātus

        aemulātus ūs, m    rivalry, jealousy, Ta. — Plur., Ta.
    * * *
    emulation, envy, rivalry

    Latin-English dictionary > aemulātus

  • 19 aemulor

        aemulor ātus, ārī    [aemulus], to rival, vie with, emulate, strive to excel: eius instituta: Agamemnonem, N.: studia, L.: virtutes, Ta.—To envy, be jealous of: iis qui, etc.: mecum, L.: inter se, Ta.
    * * *
    aemulari, aemulatus sum V DEP
    ape, imitate, emulate; be envious, jealous of, vie with a rival; copy (book)

    Latin-English dictionary > aemulor

  • 20 dēns

        dēns dentis, m    [ED-], a tooth: dentibus in ore constructis: eorum adversi acuti... intimi, qui genuini vocantur, the front teeth... grinders: puer, nondum omni dente renato, Iu.: dentīs exacuit sus, tusks, V.: viperei, O.: eburnei, elephants': Indi, the elephant's, O.: gemmae et dentes Indi, ivory, O.: Libycus, ivory, Pr.— A tooth, point, spike, prong, tine, fluke: aratri, V.: perpetui (serrae), O.: insecti pectine dentes (i. e. insectus dentibus pecten), O.: tenax (ancorae), V.: curvus Saturni, the pruning-hook, V.—Fig., a tooth: maligno dente carpunt, of hatred: invidus, H.: ater, H.: Theoninus, i. e. slanderous tongue, H.: tangere singula dente superbo, aristocratic daintiness, H.: dentes aevi, O.
    * * *
    tooth; tusk; ivory; tooth-like thing, spike; distructive power, envy, ill will

    Latin-English dictionary > dēns

См. также в других словарях:

  • Envy — Saltar a navegación, búsqueda Envy エンヴィー (Envī) Sexo Masculino Primera aparición Capítulo 6 (manga) Episodio 2(anime) Fullmetal Alchemist (manga) …   Wikipedia Español

  • Envy — (also called invidiousness) may be defined as an emotion that occurs when a person lacks another’s superior quality, achievement, or possession and either desires it or wishes that the other lacked it …   Wikipedia

  • Envy — Жанры Скримо Хардкор Пост рок Пост хардкор Годы с 1992 …   Википедия

  • ....Envy — Genre Documentary Created by Twofour Broadcast Presented by Various Country of origin United Kingdom Language(s) …   Wikipedia

  • Envy — En vy, n.; pl. {Envies}. [F. envie, L. invidia envious; akin to invidere to look askance at, to look with enmity; in against + videre to see. See {Vision}.] 1. Malice; ill will; spite. [Obs.] [1913 Webster] If he evade us there, Enforce him with… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Envy — ist der Name eines Dorfes in der Schweiz, siehe Envy VD der Name einer Screamo Band aus Japan, siehe Envy (Band) der Originialtitel einer US amerikanischen Komödie von 2004, siehe Neid (Film) der Name eines Smalltalk Frameworks, ursprünglich von… …   Deutsch Wikipedia

  • envy — (n.) late 13c., from O.Fr. envie envy, jealousy, rivalry (10c.), from L. invidia envy, jealousy, from invidus envious, from invidere envy, earlier look at (with malice), cast an evil eye upon, from in upon (see IN (Cf. in ) (2)) + videre …   Etymology dictionary

  • Envy — En vy, v. t. [imp. & p. p. {Envied}; p. pr. & vb. n. {Envying}.] [F. envier.] 1. To feel envy at or towards; to be envious of; to have a feeling of uneasiness or mortification in regard to (any one), arising from the sight of another s excellence …   The Collaborative International Dictionary of English

  • envy — [en′vē] n. pl. envies [ME & OFr envie < L invidia < invidus, having hatred or ill will < invidere, to look askance at < in , in, upon + videre, to look: see WISE2] 1. a feeling of discontent and ill will because of another s… …   English World dictionary

  • envy — ► NOUN (pl. envies) 1) discontented or resentful longing aroused by another s possessions, qualities, or luck. 2) (the envy of) a person or thing that inspires such a feeling. ► VERB (envies, envied) ▪ feel envy of …   English terms dictionary

  • Envy — En vy, v. i. 1. To be filled with envious feelings; to regard anything with grudging and longing eyes; used especially with at. [1913 Webster] Who would envy at the prosperity of the wicked? Jer. Taylor. [1913 Webster] 2. To show malice or ill… …   The Collaborative International Dictionary of English

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»