-
1 emendatio
ēmendātio, ōnis, f. (emendo), die Verbesserung, Nachbesserung, Vervollkommnung, a) in intellektueller Hinsicht, absol., emendatio pars studiorum utilissima, Quint.: m. Genet., em. libri, Plin. ep.: sacrificiorum, Macr.: disciplinae publicae (Staatsverfassung), ICt.: correctio philosophiae veteris et emendatio, Cic. – b) in ethischer Hinsicht, α) übh.: optima est emendatio verecundiae fiducia, das beste Gegenmittel gegen Sch. ist S., Quint. 12, 5, 4: si malorum causa bellum est, erit emendatio pax, wird der Fr. deren Heilung bringen, Quint. 5, 10, 73. – β) die Besserung der Sitten od. einer Pers., em. morum, Mamert. grat. act. Iulian. 4, 3: quam (rem publicam) vult emendatione constare, Apul. doctr. Plat. 2, 27: einer Pers., Val. Max. 9, 1 pr. Sen. de ira 3, 19, 2: eo maiore animo ad emendationem nostri debemus accedere, Sen. ep. 50, 8. – dah. Strafe, Züchtigung, Tert. apol. 46; de spect. 19.
-
2 emendatio
ēmendātio, ōnis, f. (emendo), die Verbesserung, Nachbesserung, Vervollkommnung, a) in intellektueller Hinsicht, absol., emendatio pars studiorum utilissima, Quint.: m. Genet., em. libri, Plin. ep.: sacrificiorum, Macr.: disciplinae publicae (Staatsverfassung), ICt.: correctio philosophiae veteris et emendatio, Cic. – b) in ethischer Hinsicht, α) übh.: optima est emendatio verecundiae fiducia, das beste Gegenmittel gegen Sch. ist S., Quint. 12, 5, 4: si malorum causa bellum est, erit emendatio pax, wird der Fr. deren Heilung bringen, Quint. 5, 10, 73. – β) die Besserung der Sitten od. einer Pers., em. morum, Mamert. grat. act. Iulian. 4, 3: quam (rem publicam) vult emendatione constare, Apul. doctr. Plat. 2, 27: einer Pers., Val. Max. 9, 1 pr. Sen. de ira 3, 19, 2: eo maiore animo ad emendationem nostri debemus accedere, Sen. ep. 50, 8. – dah. Strafe, Züchtigung, Tert. apol. 46; de spect. 19.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > emendatio
-
3 emendatio
ēmendātĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] action de corriger, correction. [st2]2 [-] correction (fig. de rhét.). [st2]3 [-] réprimande.* * *ēmendātĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] action de corriger, correction. [st2]2 [-] correction (fig. de rhét.). [st2]3 [-] réprimande.* * *Emendatio, Aliud verbale. Cic. Correction, Radoubement, Emendation. -
4 emendatio
ēmendātio, ōnis f. [ emendo ]1) исправление, улучшение, усовершенствование ( philosophiae vetĕris C)2) способ исправления, целительное средствоsi malorum causa bellum est, erit e. pax Q — если война — причина зол, то мир будет их исцелением3) исправительная мера, наказание, кара Tert -
5 ēmendātiō
ēmendātiō ōnis, f [emendo], a correction, amendment, improvement: philosophiae.* * *correction, removal of errors; amendment; criticism; improvement; amends -
6 emendatio
ēmendātĭo, ōnis, f. [emendo], a correction, amendment, emendation, Cic. Fin. 4, 9 (with correctio); Quint. 1, 5, 34; 2, 4, 10; 13; Plin. 8, 51, 78, § 210; Dig. 48, 19, 16, § 2 et saep. -
7 emendatio
- onis s f 3o1correction, amendement -
8 Поправка
- emendatio; correctio; -
9 Reformation
Reformation, I) Verbesserung übh.: correctio et emendatio alcis rei. – II) Kirchenverbesserung: *correctio disciplinae Christianae et emendatio;*sacra in melius restituta.
-
10 Verbesserung
Verbesserung, correctio (Berichtigung im ganzen). – emendatio (Befreiung von Fehlern); auch verb. correctio et emendatio. – V. der Vermögensumstände, amplificatio rei familiaris: etwas mit Verbesserungen versehen, alqd emendare: viele Verbesserungen in der Taktik machen oder einführen, multa in re militari meliora facere.
-
11 emendare
1) поправлять, исправлять = corrigere s. 1., emend. vestus ius (pr. J. 3, 9); (1. 10 § 1 D. 10, 3);emend. errorem (1. 21 D. 40, 4. 1. 35 D. 48, 5), moram (1. 91 § 3 D. 45, 1), actionem (1. 3 C. 2, 1);
emendatus, беспорочный, homo vitae emendatioris (1. 11 § 1 D. 4, 3);
2) наказывать (1. 9 § 3 D. 1, 16. 1. 7 § 2 D. 47, 10). Emendatio, наказание: ius domesticae emendat. (1. un. C. 9, 15); (1. 20, D. 48, 19).emendatio, исправление, улучшение: disciplinae publicae (1. 1 pr. D. 1, 11).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > emendare
-
12 correctio
corrēctio, ōnis, f. (corrigo), die Berichtigung, a) lebl. Ggstde. = die Verbesserung, c. veteris Academiae, Cic.: c. philosophiae veteris et emendatio, Cic.: correctione quādam adhibitā, mit einiger Berichtigung, Cic. – in moral. Beziehung, c. morum, Suet. – u. als rhet. Fig., die Berichtigung des vorher Gesagten durch etwas Passenderes od. Stärkeres (griech. επανόρθωσις), s. Cornif. rhet. 4, 36. Cic. de or. 3, 203. Quint. 9, 1, 30. – b) einer Pers. = die Zurechtweisung, delicto dolere, correctione gaudere, Cic. de amic. 90.
-
13 verecundia
verēcundia, ae, f. (verecundus), das Gefühl dessen, der sich vor etwas scheut, die Scheu, die Zurückhaltung, Schüchternheit, Blödigkeit, I) im allg.: A) eig.: a) übh.: α) absol.: meam stultam verecundiam! Cic.: omissā in id verecundiā, Liv. – homo timidus, virginali verecundiā, Quint.: nova nupta verecundiā notabilis, Plin. – β) mit subj. Genet.: Tironis, Cic.: oris, schüchterne, blöde Miene, Suet.: quo minor sit inter nos huius sermonis verecundia, damit bei dieser U. zwischen uns weniger Zurückhaltung herrsche, Liv. – γ) m. obj. Genet.: turpitudinis (vor der Schande), Cic.: negandi, Cic.: respondendi, Quint.: quos praetereundi verecundiam crederent fore, die zu übergehen man sich scheuen würde, Liv. – verecundiam habere = vereri, Liv. 8, 34, 8. – b) die Scheu vor Verletzung des Anstandes und der Sitte, das Zartgefühl, die Sittsamkeit, Zurückhaltung, die zarte Achtung, harum rerum commemorationem verecundia saepe impedivit utriusque nostrûm, Cic.: ut ne auctorem ponam, verecundia ipsius facit, Quint.: obstat verecundia, quo minus percenseamus, quo etc., Plin. pan.: fuit sponsa apud me eādem, quā apud parentes suos, verecundiā, Liv.: rex verecundiā victus, von einem Gefühle der Achtung beherrscht, Liv. – c) die Scheu vor der Verletzung der Heiligkeit, der Würde, die heilige Scheu, die Ehrfurcht, Achtung, Rücksicht, m. obj. Genet.: deorum, Liv.: regis, Curt.: legum, Liv.: rei publicae, Liv.: maiestatis magistratuum, Liv.: aetatis, Liv.: absentes (principes) fortiter increpant; praesentium verecundiam habent, vor den gegenw. haben sie eine gewisse Scheu, Liv.: adventum eius et maiestatem ad verecundiam faciendam (einzuflößen) Romanis vim maiorem habituram quam arma, Liv. – d) die Scheu vor Tadel oder Schande, die Scham, das Schamgefühl, si nomen hoc saltem ruborem incutere et verecundiam aliquam imperatoris violandi afferre (einflößen) possit, Liv.: verecundia inde imposita est senatui ex patribus iubendi aediles curules creari, Liv.: ita enim illis violandi supplices verecundiam se imposituros, Liv.: verecundia tandem Romanos cepit Saguntum oppidum octavum iam annum sub hostium potestate esse, Liv. – verecundiae est m. folg. Acc. u. Infin., man scheut sich, nimmt Anstand, verecundiae erat equitem suo alienoque Marte pugnare, Liv.: privatis dictatorem poscere reum verecundiae non fuit, Liv.: prandere et cenare in publico verecundiae non erat, Val. Max.: quae verecundia est m. folg. Acc. u. Infin., was für eine Art von Sch. ist es = ist es nicht unverschämt von euch, Liv. 21, 19, 9: m. Genet. Gerund., Claudium interpellandi verecundia fuit, Liv. 3, 40, 5. – B) meton., die Achtung, in der jmd. bei anderen steht, das Ansehen, esse notae verecundiae, Quint. 6, 3, 33. – II) insbes., mit tadelndem Nbbgr., die allzugroße Scheu, die Schüchternheit, Ängstlichkeit, optima est autem emendatio verecundiae fiducia, Quint.: patronus timet cognoscentis verecundiam, Quint.: vox in metu et verecundia contracta, Quint.
-
14 Abgewöhnung
Abgewöhnung, einer Unart, emendatio consuetuo nis vitiosae.
-
15 Berichtigung
Berichtigung, I) Verbesserung: correctio; emendatio. – II) Bezahlung: solutio.
-
16 Besserung
Besserung, I) tr. = Verbesserung, Ausbesserung, w. s. – ein Haus in Bau u. B. erhalten, sarta tecta aedium tueri. – II) intr. das Besserwerden, a) eines Kranken: salubris mutatio (heilsame Änderung des Krankheitszustandes). – es tritt bei jmd. B. ein, alqs melior fit; alqs meliusculus esse coepit: der Kranke befindet sich auf dem Wege der B., inclinata iam in melius aegri valetudo est; aegrotus convalescit. – b) der Umstände: *melior rerum condicio. – c) in moralischer Hinsicht: in melius translatus animus. – emendatio sui (Entfernung der Fehler an sich selbst). – salus (Heil, Rettung aus moral. Verfall). – mores emendatiores (bessere Sitten). – vita emendatior (besserer Lebenswandel). – an seine B. gehen, ad emendationem sui accedere: der B. fähig sein, ad innocentiam reverti posse.
-
17 Buße
Buße, satisfactio (Genugtuung für zugefügten Schaden, für Totschlag etc.). – multa od. mulcta (Strafe an Vermögen, die jmdm. auferlegt wird). – poena (übh. Strafe, die jmd. gibt). – piaculum (in Religionssachen). – paenitentia (Reue, innere B.). – supplicium paenitentiae (Strafe der Reue). – morum (vitae) mutatio od. emendatio (Besserung des Lebenswandels). – Besserung ist die beste B., optimus est portus paenitenti mutatio consilii: jmdm. eine B. auflegen, multam imponere in alqm (z. B. multam quingenûm milium aeris in singulas civitates). – B. tun, paenitentiam agere (absol. od. wegen etw., alcis rei); ist es = sich bessern, s. d. – büßen, etwas, für etwas, plecti alqā re; alqd luere, expiare; poenas alcis rei dare, pendere, dependĕre, expendĕre, solvere: sehr schwer, maximas alcis rei poenas pendĕre: mit dem Tode, mit dem Leben b., luere morte, capite. – ich muß dafür (für meinen Fehltritt) b., peccati mei luo poenas: ich muß für meine Torheit b., ego pretium ob stultitiam fero: (für) einen Irrtum schwer b., errorem magnis detrimentis expiare: ich habe schwer für meinen Irrtum b. müssen, data est merces erroris mei magna: er soll mir dafür b., haud sic auferet: inultum numquam id auferet. – bußfertig, paenitens (bereuend). – paeniturus (bereuen wollend). – confitens. confessus (seiner Schuld geständig). – Bußpre diger, paenitentiae praeco (Eccl.).
-
18 Reform
Reform, einer Sache, correctio et emendatio alcis rei (z.B. philosophiae veteris: u. disciplinae militaris). – die Provinz hatte eine starke R. nötig, multa in ea provincia emendanda erant: eine R. mit etwas vornehmen, alqd corrigere et emendare.
-
19 Sprachreichtum
Sprachreichtum,*copia od. ubertas alcis linguae. – Sprachreiniger, emendator sermonis usitati. – Sprachreinigung,* emendatio sermonis usitati. – eine Sp. vornehmen, sermonem usitatum emendare.
-
20 Vervollkommner
Vervollkommner, emendator (Verbesserer, z.B. [2549] sermonis usitati). – Vervollkommnung, emendatio (Verbesserung, z.B. disciplinae publicae). – an seiner sittlichen V. arbeiten, emendare vitia.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
emendatio — index amendment (correction), correction (change), reform, revision (corrected version) Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton … Law dictionary
emendatio — e·men·dà·tio s.f.inv., lat. TS filol. correzione congetturale di un testo per rendere la lezione più accettabile o più vicina al supposto Sinonimi: emendamento. {{line}} {{/line}} ETIMO: lat. emendatio … Dizionario italiano
emendatio — /emandeysh(iy)ow/ In old English law, amendment, or correction. The power of amending and correcting abuses, according to certain rules and measures. In Saxon law, a pecuniary satisfaction for an injury; the same as emenda (q.v.) … Black's law dictionary
emendatio — /emandeysh(iy)ow/ In old English law, amendment, or correction. The power of amending and correcting abuses, according to certain rules and measures. In Saxon law, a pecuniary satisfaction for an injury; the same as emenda (q.v.) … Black's law dictionary
emendatio — An amendment; a rectification; a correction; amends; compensation for injury … Ballentine's law dictionary
emendatio panis et cerevisias — /emandeysh(iy)ow pabnas et S3raviz(h)iyiy/ In old English law, the power of supervising and correcting the weights and measures of bread and ale (assising bread and beer) … Black's law dictionary
emendatio panis et cerevisias — /emandeysh(iy)ow pabnas et S3raviz(h)iyiy/ In old English law, the power of supervising and correcting the weights and measures of bread and ale (assising bread and beer) … Black's law dictionary
Textual criticism — Carmina Cantabrigiensia, Manuscript C, folio 436v, 11th century Textual criticism (or lower criticism) is a branch of literary criticism that is concerned with the identification and removal of transcription errors in the texts of manuscripts.… … Wikipedia
Critique Textuelle — La critique textuelle est une science, à l’intersection de l’histoire, de la critique et de la littérature, qui étudie la rédaction et les circonstances de rédaction, ainsi que la tradition de textes anciens jusqu’à nous. Egalement appelée… … Wikipédia en Français
Critique exégétique — Critique textuelle La critique textuelle est une science, à l’intersection de l’histoire, de la critique et de la littérature, qui étudie la rédaction et les circonstances de rédaction, ainsi que la tradition de textes anciens jusqu’à nous.… … Wikipédia en Français
Critique textuelle — La critique textuelle est une science, à l’intersection de l’histoire, de la critique et de la littérature, qui étudie la rédaction et les circonstances de rédaction, ainsi que la tradition de textes anciens jusqu’à nous. Egalement appelée… … Wikipédia en Français