Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

dulciter

  • 1 dulciter

    dulciter dulciter сладко, сладостно, приятно

    Латинско-русский словарь > dulciter

  • 2 dulciter

    dulciter, Adv. m. Compar. dulcius, Superl. dulcissime (dulcis), süß, angenehm, lieblich, Cic. u.a.: dulciter dictum, Quint.

    lateinisch-deutsches > dulciter

  • 3 dulciter

    dulciter, Adv. m. Compar. dulcius, Superl. dulcissime (dulcis), süß, angenehm, lieblich, Cic. u.a.: dulciter dictum, Quint.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > dulciter

  • 4 dulciter

        dulciter adv.    [dulcis], agreeably, sweetly, pleasantly: sensus movetur.
    * * *
    dulcius, dulcissime ADV

    Latin-English dictionary > dulciter

  • 5 dulciter

    dulcĭter, adv., v. dulcis, fin. (α).

    Lewis & Short latin dictionary > dulciter

  • 6 dulciter

    [ dulcis ]
    сладко, сладостно, приятно C, Q etc.

    Латинско-русский словарь > dulciter

  • 7 Сладко

    - dulciter;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Сладко

  • 8 anziehend

    anziehend, aptus ad allicieudos hominum animos (geeignet, die Teilnahme der Menschen zu erregen). – aptus ad delectandos homines (geeignet, die Menschen für sich einzunehmen, zu ergötzen; beide v. Pers. u. Lebl.). – iucundus suavis. dulcis (angenehm auf die Sinne, auf Geist u. Gemüt wirkend, von Pers. u. Lebl., z. B. homo, sermo, spectaculum). – aptus ad allicieudos legentium od. audientium animos (geeignet, die Teilnahme der Leser od. Zuhörer zu erregen). – aptus ad delectandos lectores od. auditores u. eos, qui legunt od. audiunt (geeignet, die Leser oder Zuhörer zu ergötzen; von Schriften und Schriftstellern). – iucundus et delectationi natus (angenehm u. zur Ergötzung, Unterhaltung wie geschaffen, v. Schriftsteller). – sehr, höchst a., delectationis plenus (v. Schriften, Gesprächen etc.); novitate rerum laetissimus (durch Neuheit der Angaben etc. höchst erfreulich, z. B. omnia): gar nicht a., sine ulla delectatione (z. B. lectio). – a. sein, delectationem habere: sehr a. sein. habere multum delectationis od. magnam delectationem. – das Anziehende einer Sache, alcis rei iucunditas od. suavitas od. dulcedo; auch alcis rei gratia (Anmut). – Adv.iucunde; suaviter; dulciter; verb. iucunde et dulciter.

    deutsch-lateinisches > anziehend

  • 9 dulce

    I is n. [ dulcis ]
    сладкое (блюдо, преим. вино) Pl, O, PM
    II dulcē Ctl, Tib, H adv. = dulciter

    Латинско-русский словарь > dulce

  • 10 dulce

    dulce, Adv. (dulcis), süß, angenehm, d. sonare, Tibull.: d. canere, Hor.: d. loqui, Hor.: Compar. u. Superl., s. dulciter.

    lateinisch-deutsches > dulce

  • 11 modulate

    modulātē, Adv. m. Compar. (modulatus), abgemessen, nach dem Maße, -Takte, taktmäßig, melodisch, mod. canentes tibiae, Cic. de nat. deor. 2, 22: haec tu quam perite et concinne, quam modulate et dulciter enuntiasti, Auson. ep. 19. p. 180, 14 Schenkl: modulatius incedere per pyrrhicham, Amm. 16, 5, 10: in eius (C. Grachi) orationis principio collocata verba sunt accuratius modulatiusque, quam veterum oratorum consuetudo fert, Gell. 11, 13, 2.

    lateinisch-deutsches > modulate

  • 12 sorbilo [1]

    1. sorbilo (sorbillo), āre (Demin. v. sorbeo), schlürfen, cyathos, Ter. adelph. 591: vinum dulciter, Apul. met. 2, 16: übtr., sorbilantibus saviis, Apul. met 3, 14. – / sorbilo scheint die urspr., sorbillo die spätere Form zu sein; vgl. auch Cledon. 54, 32 K. Pompeii comment. 221, 1 K.

    lateinisch-deutsches > sorbilo [1]

  • 13 lieblich

    lieblich, dulcis. suavis (dulc. zunächst dem Geschmack nach und von diesem selbst, Ggstz. amarus; suav. dem Geruch nach und von diesem selbst; dann beide übh. von allem, was sowohl die Sinne als das Herz etc. angenehm berührt). – iucundus (erfreulich sowohl für die Sinne als für das Herz). – amoenus (anmutig, heiter, bes. von Orten u. ihrer Lage, lieblich anzuschauen). – venustus (liebreizend). – sehr l., auch summae suavitatis (z.B. odor). – das Liebliche, lieblich Schöne, venustas.Adv.dulce od. dulciter; suaviter; iucunde; venuste. Lieblichkeit, dulcēdo; suavitas; iucunditas; venustas. Vgl. »Liebreiz«.

    deutsch-lateinisches > lieblich

  • 14 süß

    süß, dulcis (eig. süß von Geschmack, dann übh. die Sinne angenehm berührend, z.B. aqua, ficus: u. sonus, vox: u. somnus, sopor: u. nomen libertatis). – suavis (eig. lieblich von Geruch; dann übh. = die Sinne angenehm berührend, z.B. panis: und vox). – iucundus (angenehm, z.B. somnium: u. conspectus); verb. dulcis et iucundus; suavis et iucundus. – blandus (liebkosend, schmeichelnd, z.B. verba, oratio). – dulcis auditu (angenehm zu hören, z.B. libertatis restitutae dulce auditu nomen). – etwas s., subdulcis; dulciculus: sehr s., perdulcis; persuavis; melleus (süß wie Honig): widrig s., praedulcis. – eine s. Quelle, fons dulcis aquae: das wahrhaft s. Gefühl des Ruhms, dulcedo quaedam gloriae: Rache ist s., pulchrum est ulcisci inim icos. Adv.dulciter; suaviter (lieblich); iu cunde (angenehm); blande (schmeichlerisch). [2257] s. schmecken, dulci oder suavi esse sapore: s. werden, dulcescere.

    deutsch-lateinisches > süß

  • 15 dulce

    dulce, Adv. (dulcis), süß, angenehm, d. sonare, Tibull.: d. canere, Hor.: d. loqui, Hor.: Compar. u. Superl., s. dulciter.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > dulce

  • 16 modulate

    modulātē, Adv. m. Compar. (modulatus), abgemessen, nach dem Maße, -Takte, taktmäßig, melodisch, mod. canentes tibiae, Cic. de nat. deor. 2, 22: haec tu quam perite et concinne, quam modulate et dulciter enuntiasti, Auson. ep. 19. p. 180, 14 Schenkl: modulatius incedere per pyrrhicham, Amm. 16, 5, 10: in eius (C. Grachi) orationis principio collocata verba sunt accuratius modulatiusque, quam veterum oratorum consuetudo fert, Gell. 11, 13, 2.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > modulate

  • 17 sorbilo

    1. sorbilo (sorbillo), āre (Demin. v. sorbeo), schlürfen, cyathos, Ter. adelph. 591: vinum dulciter, Apul. met. 2, 16: übtr., sorbilantibus saviis, Apul. met 3, 14. – sorbilo scheint die urspr., sorbillo die spätere Form zu sein; vgl. auch Cledon. 54, 32 K. Pompeii comment. 221, 1 K.
    ————————
    2. sorbilō, Adv, (sorbeo), schlürfweise, übtr. = tropfen-, bissenweise, victitandum sorbilo, wie ein armer Schlucker, Caecil. com. 73. Plaut. Poen. 397.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > sorbilo

  • 18 Приятно

    - volup, volupe; suaviter; dulciter; jucunde; amoene;

    • желаю вам приятно провести время - facite vostro animo volup;

    • мне было приятно, что в нашем государстве есть такой превосходный муж - voluptatem cepi tam ornatum virum fuisse in nostra re publica;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Приятно

  • 19 blandum

    blandus, a, um, adj. [for mlandus; akin to meilichos, mollis, mulier; Goth. milds; Engl. mild], of a smooth tongue, flattering, fawning, caressing (class and very freq.).
    I.
    Lit.:

    blanda es parum,

    Plaut. Cas. 3, 3, 21:

    nemini credo qui large blandu'st dives pauperi,

    id. Aul. 2, 2, 19:

    ut unus omnium homo te vivat numquam quisquam blandior,

    Ter. Hec. 5, 4, 21:

    scis me minime esse blandum,

    Cic. Att. 12, 5, 4:

    unum te puto minus blandum esse quam me,

    id. ib. 12, 3, 1:

    blandum amicum a vero secernere,

    id. Lael. 25, 95:

    (Alcibiades) affabilis, blandus, temporibus callidissime inserviens,

    Nep. Alcib. 1, 3:

    an blandiores (mulieres) in publico quam in privato et alienis quam vestris estis?

    Liv. 34, 2, 10:

    tum neque subjectus solito nec blandior esto,

    Ov. A. A. 2, 411:

    canes,

    Verg. G. 3, 496:

    catulorum blanda propago,

    Lucr. 4, 999; Nemes. Cyneg. 215; 230:

    columba,

    Ov. Am. 2, 6, 56:

    tigres,

    Claud. IV. Cons. Hon. 604; Quint. 9, 4, 133; 11, 1, 30; 11, 3, 72 al.—
    b.
    Poet. constr.
    (α).
    With gen.:

    precum,

    Stat. Achill. 2, 237.—
    (β).
    With acc.:

    genas vocemque,

    Stat. Th. 9, 155.—
    (γ).
    With inf.:

    blandum et auritas fidibus canoris Ducere quercus,

    Hor. C. 1, 12, 11; Stat. Th. 5, 456. —
    (δ).
    With abl.:

    chorus implorat..doctā prece blandus ( = blande supplicans dis carmine quod poëta eum docuit. Orell. ad loc.),

    Hor. Ep. 2, 1, 135.—
    II.
    Trop. (mostly of things).
    A.
    Flattering, pleasant, agreeable, enticing, alluring, charming, seductive (cf. blandior, II. B.; blanditia, II.): blandā voce vocare, Enn. ap. Cic. Div. 1, 20, 40 (Ann. v. 51 Vahl.):

    ne blandā aut supplici oratione fallamur,

    Cic. Phil. 7, 9, 26; Lucr. 6, 1245:

    voces,

    Verg. A. 1, 670; Cat. 64, 139:

    preces,

    Tib. 3, 6, 46; Hor. C. 4, 1, 8; id. A. P. 395; Ov. M. 10, 642:

    querelae,

    Tib. 3, 4, 75:

    laudes,

    Verg. G. 3, 185:

    verba,

    Ov. M. 2, 575; 6, 360:

    dicta,

    id. ib. 3, 375;

    9, 156: os,

    id. ib. 13, 555: pectus, Afran. ap. Non. p. 515.—So, voluptas, Lucr. 2, 966; 4, 1081; 4, 1259; 5, 179; Cic. Tusc. 4, 3, 6:

    amor,

    Lucr. 1, 20; Ov. Tr. 1, 3, 49:

    Veneris blandis sub armis,

    Prop. 4 (5), 1, 137:

    amaracini liquor,

    Lucr. 2, 847:

    tura,

    Tib. 3, 3, 2:

    manus,

    Hor. C. 3, 23, 18; cf. Ov. M. 2, 691:

    aquae,

    id. ib. 4, 344:

    caudae,

    id. ib. 14, 258 al.:

    otium consuetudine in dies blandius,

    Liv. 23, 18, 12:

    blandiores suci,

    Plin. 12, 1, 2, § 4; Suet. Tib. 27:

    blandissima litora, Baiae,

    Stat. S. 3, 5, 96; Plin. 9, 8, 9, § 32:

    actio,

    Quint. 7, 4, 27: ministerium, Cod. Th. 10, 10, 12, § 1.— With dat.:

    et blandae superūm mortalibus irae,

    Stat. Th. 10, 836:

    neque admittunt orationes sermonesve... jucunda dictu aut legentibus blanda,

    Plin. 1, prooem. § 12.—
    2.
    Of persons:

    filiolus,

    Quint. 6, prooem. § 8; cf.: nam et voluptates, blandissimae dominae ( the most alluring mistresses), majores partes animi a virtute detorquent, Cic. Off. 2, 10, 37.—
    B.
    Persuading by caressing, persuasive:

    nunc experiemur, nostrum uter sit blandior,

    Plaut. Cas. 2, 3, 56. —Hence, adv., in three forms, soothingly, flatteringly, courteously, etc.
    a.
    Anteclass. form blandĭter, Plaut. As. 1, 3, 69; id. Ps. 5, 2, 3; Titin. ap. Non. p. 210, 6 (also id. ib. p. 256, 15), and ap. Prisc. p. 1010 P.—
    b.
    Class. form blandē, Plaut. Am. 1, 3, 9:

    compellare hominem,

    id. Poen. 3, 3, 72:

    me adpellare,

    id. Truc. 1, 2, 61:

    adloqui,

    Ter. Phorm. 2, 1, 22:

    dicere,

    id. Ad. 5, 4, 24; cf.:

    blande, leniter, dulciter dicere,

    Quint. 12, 10, 71;

    and blande ac benedice,

    Plaut. As. 1, 3, 54:

    rogare,

    Cic. Rosc. Com. 16, 49:

    excepti hospitio ab Tullo blande ac benigne,

    Liv. 1, 22, 5:

    quaerere,

    Suet. Calig. 32:

    linguā lambere,

    Lucr. 5, 1066:

    et satiati agni ludunt blandeque coruscant,

    id. 2, 320:

    colere fructus,

    to treat carefully, gently, id. 5, 1368 (cf. blandimentum, II. B.):

    flectere cardinem sonantem,

    softly, carefully, Quint. Decl. 1, 13 al. — Comp.:

    blandius petere,

    Cic. de Or. 1, 24, 112: ad aurem invocabat, Cael. ap. Quint. 4, 2, 124:

    moderere fidem,

    Hor. C. 1, 24, 13 al. — Sup.:

    blandissime appellat hominem,

    Cic. Clu. 26, 72.—
    * c.
    blandum = blande:

    ridere,

    Petr. 127, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > blandum

  • 20 blandus

    blandus, a, um, adj. [for mlandus; akin to meilichos, mollis, mulier; Goth. milds; Engl. mild], of a smooth tongue, flattering, fawning, caressing (class and very freq.).
    I.
    Lit.:

    blanda es parum,

    Plaut. Cas. 3, 3, 21:

    nemini credo qui large blandu'st dives pauperi,

    id. Aul. 2, 2, 19:

    ut unus omnium homo te vivat numquam quisquam blandior,

    Ter. Hec. 5, 4, 21:

    scis me minime esse blandum,

    Cic. Att. 12, 5, 4:

    unum te puto minus blandum esse quam me,

    id. ib. 12, 3, 1:

    blandum amicum a vero secernere,

    id. Lael. 25, 95:

    (Alcibiades) affabilis, blandus, temporibus callidissime inserviens,

    Nep. Alcib. 1, 3:

    an blandiores (mulieres) in publico quam in privato et alienis quam vestris estis?

    Liv. 34, 2, 10:

    tum neque subjectus solito nec blandior esto,

    Ov. A. A. 2, 411:

    canes,

    Verg. G. 3, 496:

    catulorum blanda propago,

    Lucr. 4, 999; Nemes. Cyneg. 215; 230:

    columba,

    Ov. Am. 2, 6, 56:

    tigres,

    Claud. IV. Cons. Hon. 604; Quint. 9, 4, 133; 11, 1, 30; 11, 3, 72 al.—
    b.
    Poet. constr.
    (α).
    With gen.:

    precum,

    Stat. Achill. 2, 237.—
    (β).
    With acc.:

    genas vocemque,

    Stat. Th. 9, 155.—
    (γ).
    With inf.:

    blandum et auritas fidibus canoris Ducere quercus,

    Hor. C. 1, 12, 11; Stat. Th. 5, 456. —
    (δ).
    With abl.:

    chorus implorat..doctā prece blandus ( = blande supplicans dis carmine quod poëta eum docuit. Orell. ad loc.),

    Hor. Ep. 2, 1, 135.—
    II.
    Trop. (mostly of things).
    A.
    Flattering, pleasant, agreeable, enticing, alluring, charming, seductive (cf. blandior, II. B.; blanditia, II.): blandā voce vocare, Enn. ap. Cic. Div. 1, 20, 40 (Ann. v. 51 Vahl.):

    ne blandā aut supplici oratione fallamur,

    Cic. Phil. 7, 9, 26; Lucr. 6, 1245:

    voces,

    Verg. A. 1, 670; Cat. 64, 139:

    preces,

    Tib. 3, 6, 46; Hor. C. 4, 1, 8; id. A. P. 395; Ov. M. 10, 642:

    querelae,

    Tib. 3, 4, 75:

    laudes,

    Verg. G. 3, 185:

    verba,

    Ov. M. 2, 575; 6, 360:

    dicta,

    id. ib. 3, 375;

    9, 156: os,

    id. ib. 13, 555: pectus, Afran. ap. Non. p. 515.—So, voluptas, Lucr. 2, 966; 4, 1081; 4, 1259; 5, 179; Cic. Tusc. 4, 3, 6:

    amor,

    Lucr. 1, 20; Ov. Tr. 1, 3, 49:

    Veneris blandis sub armis,

    Prop. 4 (5), 1, 137:

    amaracini liquor,

    Lucr. 2, 847:

    tura,

    Tib. 3, 3, 2:

    manus,

    Hor. C. 3, 23, 18; cf. Ov. M. 2, 691:

    aquae,

    id. ib. 4, 344:

    caudae,

    id. ib. 14, 258 al.:

    otium consuetudine in dies blandius,

    Liv. 23, 18, 12:

    blandiores suci,

    Plin. 12, 1, 2, § 4; Suet. Tib. 27:

    blandissima litora, Baiae,

    Stat. S. 3, 5, 96; Plin. 9, 8, 9, § 32:

    actio,

    Quint. 7, 4, 27: ministerium, Cod. Th. 10, 10, 12, § 1.— With dat.:

    et blandae superūm mortalibus irae,

    Stat. Th. 10, 836:

    neque admittunt orationes sermonesve... jucunda dictu aut legentibus blanda,

    Plin. 1, prooem. § 12.—
    2.
    Of persons:

    filiolus,

    Quint. 6, prooem. § 8; cf.: nam et voluptates, blandissimae dominae ( the most alluring mistresses), majores partes animi a virtute detorquent, Cic. Off. 2, 10, 37.—
    B.
    Persuading by caressing, persuasive:

    nunc experiemur, nostrum uter sit blandior,

    Plaut. Cas. 2, 3, 56. —Hence, adv., in three forms, soothingly, flatteringly, courteously, etc.
    a.
    Anteclass. form blandĭter, Plaut. As. 1, 3, 69; id. Ps. 5, 2, 3; Titin. ap. Non. p. 210, 6 (also id. ib. p. 256, 15), and ap. Prisc. p. 1010 P.—
    b.
    Class. form blandē, Plaut. Am. 1, 3, 9:

    compellare hominem,

    id. Poen. 3, 3, 72:

    me adpellare,

    id. Truc. 1, 2, 61:

    adloqui,

    Ter. Phorm. 2, 1, 22:

    dicere,

    id. Ad. 5, 4, 24; cf.:

    blande, leniter, dulciter dicere,

    Quint. 12, 10, 71;

    and blande ac benedice,

    Plaut. As. 1, 3, 54:

    rogare,

    Cic. Rosc. Com. 16, 49:

    excepti hospitio ab Tullo blande ac benigne,

    Liv. 1, 22, 5:

    quaerere,

    Suet. Calig. 32:

    linguā lambere,

    Lucr. 5, 1066:

    et satiati agni ludunt blandeque coruscant,

    id. 2, 320:

    colere fructus,

    to treat carefully, gently, id. 5, 1368 (cf. blandimentum, II. B.):

    flectere cardinem sonantem,

    softly, carefully, Quint. Decl. 1, 13 al. — Comp.:

    blandius petere,

    Cic. de Or. 1, 24, 112: ad aurem invocabat, Cael. ap. Quint. 4, 2, 124:

    moderere fidem,

    Hor. C. 1, 24, 13 al. — Sup.:

    blandissime appellat hominem,

    Cic. Clu. 26, 72.—
    * c.
    blandum = blande:

    ridere,

    Petr. 127, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > blandus

См. также в других словарях:

  • dulciter — (dul si tèr) adv. latin qui signifie doucement, et qui est pris avec ce sens dans le style badin et moqueur. •   Dulciter, papa, chacun son affaire, BEAUMARCH. Barbier de Séville, II, 14 …   Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré

  • Adrianus Petit Coclico — (auch: Coclicus) (* 1499 in Flandern; † um 1562 oder 1563 in Kopenhagen) war ein niederländischer Musiktheoretiker, Sänger und Komponist. Leben Über sein Leben vor 1545 ist wenig bekannt, er selbst hat behauptet, er sei Schüler Josquins gewesen.… …   Deutsch Wikipedia

  • Coclico — Adrianus Petit Coclico (auch: Coclicus) (* 1499 in Flandern; † um 1562 oder 1563 in Kopenhagen) war ein niederländischer Musiktheoretiker, Sänger und Komponist. Leben Über sein Leben vor 1545 ist wenig bekannt, er selbst hat behauptet, er sei… …   Deutsch Wikipedia

  • prosody — prosodic /preuh sod ik/, prosodical, adj. /pros euh dee/, n. 1. the science or study of poetic meters and versification. 2. a particular or distinctive system of metrics and versification: Milton s prosody. 3. Ling. the stress and intonation… …   Universalium

  • Dum Diane vitrea — Dum Diane vitrea, also known as Nocturne, is a Medieval Latin song known only from the Carmina Burana, a twelfth century collection of poems and songs. Like most of the material in the Carmina, it is an anonymous piece, though some translators… …   Wikipedia

  • CAMOENAE — Musae, Iovis et Mnemosynes filiae, a cantûs amoenitate (ut quidam volune) ita appellatae. Varro tamen auctor est ab antiquis Carmoenas, et Casmoenas dictas fuisse, quae postea abiector vel s, Camenae dicebantur. Virg. Eclog. 3. v. 59. Alternis… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • CANTOR — I. CANTOR Graece Α᾿ιδὸς apud Homer. Od. γ. v. 265. Η῞δ᾿ ἤτοι το πρὶν μὲν ἀναίνετο ἔργον ἀεικὲς Δῖα Κλυταιμνήςτρη, φρεσὶ γὰρ κέχρητ᾿ ἀγαθῇτι, Παῤ γὰρ ἔην καὶ Αὀιδὸς ἀνὴρ, ᾧ πόλλ῾ ἐπέτελλεν Α᾿τρείδης, Τροὶηνδε κιὼν; εἴρυςθαι ἄκοιτιν, Α᾿λλ᾿ ὅτε δή… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • INFANTES Monasterii — iidem qui vulgo Oblati: in Capituis Theodori Cantuar. c. 34. Infantes Monasterii 14. Annis carnem manducant. Apud Eund. c. 115. Pueri Monasterii dicuntur, ubi etiam vetantur ante 25. Annos ordinari. Eorum modestiam in Eccles. sic describit… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»