-
1 ducat
[dyka] nom masculin -
2 ducat
-
3 херпогски
ducat -
4 червонец
-
5 дукат
-
6 дукат
ducat* * *дука̀т,м., -и, (два) дука̀та истор. ducat.* * *ducat* * *ducat -
7 dukat
ducat, gold coin* * *• ducat -
8 дукат
-
9 дукат
-
10 херцогски
ducat* * *херцо̀гски,прил., -а, -о, -и ducal.* * *ducal -
11 ducado
• ducat• duchy• dukedom -
12 dukaatti
ducat (noun) -
13 ducado
m.1 duchy (tierras).2 ducat (moneda).* * *1 dukedom, duchy2 (antigua moneda) ducat* * *SM1) (=territorio) duchy, dukedom2) (Econ) ducat* * *a) ( título) dukedom; ( territorio) duchy, dukedomb) ( moneda) ducat* * *= duchy.Ex. This book relies on official records, in the absence of independent Jewish testimony, to reconstruct Jewish life within the borders of the medieval duchy of Brunswick.----* gran ducado = grand-duchy.* * *a) ( título) dukedom; ( territorio) duchy, dukedomb) ( moneda) ducat* * *= duchy.Ex: This book relies on official records, in the absence of independent Jewish testimony, to reconstruct Jewish life within the borders of the medieval duchy of Brunswick.
* gran ducado = grand-duchy.* * *A1 (título) dukedom2 (territorio) duchy, dukedomB (moneda) ducat* * *
ducado sustantivo masculino ( título) dukedom;
( territorio) duchy, dukedom
ducado sustantivo masculino
1 (moneda) ducat
2 (título o tierras de un duque) dukedom, duchy
' ducado' also found in these entries:
English:
duchy
* * *ducado nm1. [tierras] duchy2. [título] dukedom3. [moneda] ducat* * *m dukedom -
14 Dukaten
-
15 ducato
m ( territorio) duchy* * *ducato1 s.m.1 ( titolo) dukedom* * *I [du'kato] sm(titolo) dukedom, (territorio) duchy, dukedomII [du'kato] sm(moneta) ducat* * *I [du'kato] II [du'kato]sostantivo maschile numism. ducat* * *ducato1/du'kato/sostantivo m.(titolo) dukedom; (territorio) dukedom, duchy.————————ducato2/du'kato/sostantivo m.numism. ducat. -
16 spiritus
spīrĭtus, ūs (scanned spĭrĭtus, Sedul. Hymn. 1 fin.; dat. SPIRITO, Inscr. Orell. 3030; gen., dat., and abl. plur. only eccl. and late Lat., e. g. spirituum, Vulg. Marc. 6, 7:I.spiritibus,
Aug. Serm. 216, 11 fin.; Vulg. Luc. 8, 2), m. [spiro], a breathing or gentle blowing of air, a breath, breeze (syn.: aura, flatus).Lit.A.In gen.:B.spiritum a vento modus separat: vehementior enim spiritus ventus est, invicem spiritus leviter fluens aër,
Sen. Q. N. 5, 13, 4; cf. Plin. Ep. 5, 6, 5: spiritus Austri Imbricitor, Enn. ap. Macr. S. 6, 2 (Ann. v. 423 Vahl.), Cic. poët. N. D. 2, 44, 114:Boreae,
Verg. A. 12, 365:quo spiritus non pervenit,
Varr. R. R. 1, 57, 2; cf.:silentis vel placidi spiritus dies,
Col. 3, 19 fin.:alvus cum multo spiritu redditur,
Cels. 2, 7 med. —In partic.1.The air: imber et ignis, spiritus et gravis terra, Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 37 Müll. (Ann. v. 511 Vahl.):2.proximum (igni) spiritus, quem Graeci nostrique eodem vocabulo aëra appellant,
Plin. 2, 5, 4, § 10:quid tam est commune quam spiritus vivis?
Cic. Rosc. Am. 26, 72; cf. Quint. 12, 11, 13:potestne tibi haec lux, Catilina, aut hujus caeli spiritus esse jucundus?
Cic. Cat. 1, 6, 15.—An exhalation, smell, odor:3.spiritus unguenti suavis,
Lucr. 3, 222:foedi odoris,
Cels. 5, 26, 31 fin.:florum,
Gell. 9, 4, 10:sulfuris,
Pall. Aug. 9, 1; cf. Hor. C. 3, 11, 19.—Breathed air, a breath:C.quojus tu legiones difflavisti spiritu,
Plaut. Mil. 1, 1, 17.— Absol.: (equus) saepe jubam quassit simul altam: Spiritus ex animā calida spumas agit albas, Enn. ap. Macr. S. 6, 3 (Ann. v. 507 Vahl.):creber spiritus,
Lucr. 6, 1186:ardentes oculi atque attractus ab alto Spiritus,
Verg. G. 3, 505:petitus imo spiritus,
Hor. Epod. 11, 10:in pulmonibus inest raritas... ad hauriendum spiritum aptissima,
Cic. N. D. 2, 55, 136:diffunditur spiritus per arterias,
id. ib. 2, 55, 138:animantium vita tenetur, cibo, potione, spiritu,
id. ib. 2, 54, 134:si spiritum ducit, vivit,
id. Inv. 1, 46, 86:tranquillum atque otiosum spiritum ducere,
id. Arch. 12, 30:longissima est complexio verborum, quae volvi uno spiritu potest,
id. de Or. 3, 47, 182:versus multos uno spiritu pronuntiare,
id. ib. 1, 61, 261:spiritus nec crebro receptus concidat sententiam, nec eo usque trahatur, donec deficiat,
Quint. 11, 3, 53:lusit vir egregius (Socrates) extremo spiritu,
Cic. Tusc. 1, 40, 96; cf. id. Sest. 37, 79: quorum usque ad extremum spiritum est provecta prudentia, id. Sen. 9, 27:quos idem Deus de suis spiritibus figuravit,
Lact. Epit. 42, 3.—With gen.:ut filiorum suorum postremum spiritum ore excipere liceret,
Cic. Verr. 2, 5, 45, § 118; Cels. 4, 4; 3, 27; Col. 6, 9, 3; Quint. 9, 4, 68; 11, 3, 32; 11, 3, 53 sq.—Transf.1.In abstr., a breathing:2.aspera arteria excipiat animam eam, quae ducta sit spiritu,
Cic. N. D. 2, 54, 136; cf. id. ib. 2, 55, 138:aër spiritu ductus alit et sustentat animantes,
id. ib. 2, 39, 101:crevit onus neque habet quas ducat spiritus auras,
Ov. M. 12, 517.—Esp.: spiritum intercludere (includere), to stop the breath, suffocate, choke, etc.:lacrimae spiritum et vocem intercluserunt,
Liv. 40, 16, 1; 40, 24, 7; so,includere,
id. 21, 58, 4.—The breath of a god, inspiration:3.haec fieri non possent, nisi ea uno divino et continuato spiritu continerentur,
by a divine inspiration, Cic. N. D. 2, 7, 19; 3, 11, 28; cf.:poëtam quasi divino quodam spiritu inflari,
id. Arch. 8, 18.—The breath of life, life:4.eum spiritum, quem naturae debeat, patriae reddere,
Cic. Phil. 10, 10, 20:vos vero qui extremum spiritum in victoriā effudistis,
id. ib. 14, 12, 32:dum spiritus hos regit artus,
Verg. A. 4, 336; cf. Hor. C. 4, 8, 14:ne cum sensu doloris aliquo spiritus auferatur,
Cic. Verr. 2, 5, 45, § 118:aliquem spiritu privare,
Vell. 2, 87, 2:merula spiritum reddidit,
to expire, die, id. 2, 22, 2:spiritus tenues vanescat in auras,
Ov. H. 12, 85:non effundere mihi spiritum videbar, sed tradere,
Sen. Ep. 78, 4:novissimum spiritum per ludibrium effundere,
Tac. H. 3, 66 fin.; cf. supra, I. B.—Poet.,= suspirium, a sigh, Prop. 1, 16, 32; 2, 29 (3, 27), 38.—5.In gram., a breathing or aspiration (asper and lenis), Prisc. p. 572 P.; Aus. Idyll. 12 de Monos. Graec. et Lat. 19. —6.The hiss of a snake, Verg. Cul. 180.—II.Trop.A.(Class.) A haughty spirit, haughtiness, pride, arrogance; also, spirit, high spirit, energy, courage (esp. freq. in the plur.; syn. animi).(α).Sing. (in the best prose only in gen. and abl., which are wanting in plur.):(β).regio spiritu,
Cic. Agr. 2, 34, 93:quem hominem! quā irā! quo spiritu!
id. Q. Fr. 1, 2, 2, § 6:illos ejus spiritus Siciliensis,
id. Verr. 2, 3, 9, § 22:tantum fiduciae ac spiritūs,
Caes. B. C. 3, 72:filia Hieronis, inflata adhuc regiis animis ac muliebri spiritu,
Liv. 24, 22:patricii spiritūs animus,
id. 4, 42, 5:ex magnitudine rerum spiritum ducat,
Quint. 1, 8, 5:corpore majorem rides Turbonis in armis Spiritum et incessum,
Hor. S. 2, 3, 311:cecidit spiritus ille tuus,
Prop. 2, 3, 2:spiritu divino tactus,
Liv. 5, 22, 5:non negaverim fuisse alti spiritūs viros,
Sen. Ep. 90, 14.—Plur.:B. (α).res gestae, credo, meae me nimis extulerunt ac mihi nescio quos spiritus attulerunt,
Cic. Sull. 9, 27:noratis animos ejus ac spiritus tribunicios, etc.,
id. Clu. 39, 109; cf.:unius tribuni militum animos ac spiritus,
id. Imp. Pomp. 22, 66:tantos sibi spiritus, sumpserat, ut ferendus non videretur,
Caes. B. G. 1, 33 fin. in re militari sumere, id. ib. 2, 4:nam Dion regios spiritus repressit,
Nep. Dion, 5, 5:cum spiritus plebes sumpsisset,
Liv. 4, 54:si cui honores subdere spiritus potuerunt,
id. 7, 40:remittant spiritus, comprimant animos suos, sedent arrogantiam, etc.,
Cic. Fl. 22, 53:spiritus feroces,
Liv. 1, 31:quorum se vim ac spiritus fregisse,
id. 26, 24:cohibuit spiritus ejus Thrasea,
Tac. A. 16, 26:Antipater, qui probe nosset spiritus ejus,
Curt. 6, 1, 19.—Sing.:(β).quoslibet occupat artus Spiritus,
Ov. M. 15, 167; Tac. A. 16, 34: spiritum Phoebus mihi, Phoebus artem Carminis dedit, poetic spirit or inspiration, Hor. C. 4, 6, 29; cf.:mihi Spiritum Graiae tenuem Camenae Parca non mendax dedit,
id. ib. 2, 16, 38:qualis Pindarico spiritus ore tonat,
Prop. 3, 17 (4, 16), 40:imperator generosi spiritŭs,
Plin. 8, 40, 61, § 149: avidus (i. e. to epithumêtikon, the desiring, coveting soul), Hor. C. 2, 2, 10:quidam comoedia necne poëma Esset, quaesivere: quod acer spiritus ac vis Nec verbis nec rebus inest,
Hor. S. 1, 4, 46:majoris operis ac spiritūs,
Quint. 1, 9, 15:alti spiritūs plena,
id. 10, 1, 44:virtus magni spiritus est et recti,
Sen. Ep. 74, 29:qui spiritus illi, Quis vultus vocisque sonus,
Verg. A. 5, 648.—Plur.: Coriolanus hostiles jam tum spiritus gerens, Liv. 2, 35; Curt. 5, 8, 17.—* b. 2.Spiritus, personified, a spirit (late Lat.); so,esp., Spiritus Sanctus or simply Spiritus,
the Holy Ghost, Holy Spirit, Cod. Just. 1, 1, 1; Aus. Ephem. 2, 18:jurare per Deum et per Christum et per Spiritum Sanctum,
Veg. 2, 5:nocens ille Spiritus,
an evil spirit, Lact. 4, 27, 12:Spiritus nigri,
evil spirits, Sedul. Carm. 3, 41. -
17 билет
1) General subject: bill, card, note, seat, ticket, ticket (один из объектов, подлежащих регистрации в качестве товарных знаков)2) American: ducat (входной), transportation (железнодорожный, трамвайный и т. п.)3) Engineering: permit4) Chemistry: pass7) Jargon: ducket, wilson (I want to go to New Yourk, but I can't afford the wilsons.), bat (I've got a bat for tonight's train.), in8) Security: ticket (на доступ) -
18 дукат
-
19 у нищих-табличка или записка с просьбой о подаянии
General subject: ducatУниверсальный русско-английский словарь > у нищих-табличка или записка с просьбой о подаянии
-
20 Dukatengold
См. также в других словарях:
ducat — ducat … Dictionnaire des rimes
ducat — [ dyka ] n. m. • 1275; it. ducato « monnaie à l effigie d un duc » ♦ Ancienne monnaie d or des ducs ou doges de Venise. ● ducat nom masculin (italien ducato) Monnaie frappée par des ducs, en particulier monnaie d or des doges de Venise, de 1284 à … Encyclopédie Universelle
ducat — DUCÁT, (1) ducate, s.n., (2) ducaţi, s.m. 1. s.n. Provincie, teritoriu, stat de sub stăpânirea unui duce2 sau unei ducese. 2. s.m. Monedă de aur sau de argint (la origine italiană) care a circulat în mai multe ţări din Europa, printre care şi în… … Dicționar Român
Ducat — Duc at, n. [F. ducat, It. ducato, LL. ducatus, fr. dux leader or commander. See {Duke}.] A coin, either of gold or silver, of several countries in Europe; originally, one struck in the dominions of a duke. [1913 Webster] Note: The gold ducat is… … The Collaborative International Dictionary of English
ducat — DUCAT. s. m. Pièce d or fin, dont la valeur est différente suivant les différens Pays. Il y a aussi des ducats d argent. Il avoit mille ducats depension. On appelle Or ducat, L or qui est au titre du Ducat … Dictionnaire de l'Académie Française 1798
ducat — late 14c., from O.Fr. ducat (late 14c.), from It. ducato (12c.), from M.L. ducatus coin, originally duchy, from dux (gen. ducis) duke (see DUKE (Cf. duke) (n.)). So called for the name or effigy of Roger II of Sicily, Duke of Apulia, which first… … Etymology dictionary
ducat — Ducat. s. m. Piece d or fin qui pese un peu plus qu un escu sol. Il y a aussi des ducats d argent. Or ducat … Dictionnaire de l'Académie française
ducat — [duk′ət] n. [ME & OFr < It ducato, ducat, coin bearing image of a duke < LL ducatus: see DUCHY] 1. any of several gold or silver coins formerly used in some European countries 2. Slang a piece of money 3. Slang a ticket, esp. an admission… … English World dictionary
ducat — Ducat, ou Duché, voyez Acarnanie … Thresor de la langue françoyse
ducat — ► NOUN 1) a gold coin formerly current in most European countries. 2) (ducats) informal money. ORIGIN Italian ducato, originally referring to a silver coin minted by the Duke of Apulia in 1190 … English terms dictionary
Ducat — Austrian Gold Dukaten depicting Kaiser Franz Josef, c. 1910 The ducat (pronounced /ˈd … Wikipedia