-
1 dowodzić
I 1. (-odzę, -odzisz); imp -ódź; dowieść; vt dowodzić czegoś — ( udowadniać) to prove sth; ( ukazywać) to show; ( być dowodem) to prove2. viII (-odzę, -odzisz); imp - ódź; vidowieść, że... — to prove that...
dowodzić ((+instr)) — to command, to be in command (of)* * *ipf.- ódź1. (= przekonywać) argue (że... that...).2. (= dawać dowody czegoś) prove; to niczego nie dowodzi this doesn't prove anything; to zostało naukowo dowiedzione it's been scientifically proven.3. tylko ipf. (= przewodzić komuś) command ( czymś sth) be in command ( czymś of sth); dowodzić pułkiem command a regiment, be in command of a regiment; kompania dowodzona przez doświadczonego oficera a company commanded by an experienced officer.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > dowodzić
-
2 dowodzić
1. vt\dowodzić czegoś ( udowadniać) etw beweisen, etw nachweisen; ( ukazywać) etw aufzeigen; ( być dowodem) etw beweisen2. vi\dowodzić czymś ( sprawować dowództwo) etw anführen, etw befehligen; ( przewodniczyć) etw leiten, etw führen -
3 dowodzić
глаг.• аргументировать• вести• водить• демонстрировать• доводить• доказать• доказывать• казать• командовать• направлять• отвести• отводить• повелевать• повелеть• подтверждать• показывать• привести• приводить• приказывать• пробовать• проводить• проявлять• пытаться• руководить• спорить• удостоверять• указывать• управлять• устремлять* * *, udowadniać доказыватьdoprowadzać доводить* * *dowodz|ić\dowodzićę, \dowodzićony несов. 1. czego доказывать что;2. czego свидетельствовать о чём; 3. командовать; \dowodzić kompanią командовать ротой+1. udowadniać, uzasadniać 2. świadczyć 3. komenderować
* * *dowodzę, dowodzony несов.1) czego дока́зывать что2) czego свиде́тельствовать о чём3) кома́ндоватьdowodzić kompanią — кома́ндовать ро́той
Syn: -
4 dowodzić
-
5 dowodzić
1. argumenter2. commander3. démontrer4. indiquer5. prouver -
6 dowodzić
1 cinntigh 2 cruthaigh 3 dearbhaigh 4 luaidhe 5 ordú 6 tosach 7 áitigh -
7 dowodzić
komandojprovoj -
8 dowodzić
emretmek; kanıtlamak -
9 dowodzić
[доводжічь]v.ndk -
10 dowodzić
vadovauti -
11 dowodzić
1. доводити;2. командувати -
12 dowodzić
1 magbigay2 magmatwid3 magpakilala4 magpakita5 magpaliwanag6 makipagmatwiranan -
13 dowodzić
çekeleşmek; dawalaşmak; jedelleşmek; jetleşmek -
14 dowodzić
comando -
15 dowodzić
1) αποδεικνύω2) επιχειρηματολογώ -
16 dowodzić
امركردن ; سركردگي ; فرمان ; فرماندهي ; فرمايشواژه نامه لهستانی فارسی (Dictionary Farsi-Polish) > dowodzić
-
17 dowodzić dow·odzić
-
18 godzien dowodzić
достойного командоватьOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > godzien dowodzić
-
19 доводить
-
20 komandoj
dowodzićkazaćkomenderowaćnakazaćrozkazywaćzamawiaćShqiptaro-polak fjalor (Albanian-Polish dictionary) > komandoj
См. также в других словарях:
dowodzić — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIa, dowodzićdzę, dowodzićdzi, dowodzićwódź, dowodzićdzony {{/stl 8}}– dowieść {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Vc, dowodzićwiodę, dowodzićwiedzie, dowodzićwiedź, dowodzićwiódł, dowodzićwiodła, dowodzićwiedli,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dowodzić — ndk VIa, dowodzićdzę, dowodzićdzisz, dowodzićwódź, dowodzićdził, dowodzićdzony 1. forma ndk czas. dowieść (p.) 2. «kierować kimś albo czymś; stać na czele» a) «w wojsku: być zwierzchnikiem jednostki wojskowej, kierować akcją wojenną;… … Słownik języka polskiego
dowieść — dk XI, dowieśćwiodę, dowieśćwiedziesz, dowieśćwiedź, dowieśćwiódł, dowieśćwiodła, dowieśćwiedli, dowieśćwiedziony, dowieśćwiedzeni dowodzić ndk VIa, dowieśćdzę, dowieśćdzisz, dowieśćwódź, dowieśćdził, dowieśćdzony 1. «wykazać prawdziwość czegoś,… … Słownik języka polskiego
drzwi — 1. Chodzić od drzwi do drzwi «żebrać»: Skarżyć się Bogu na głód będziemy mieć prawo dopiero wtedy, gdy wszyscy zaczniemy chodzić od drzwi do drzwi, prosząc o chleb (...). Z. Kossak, Pożoga. 2. Drzwi się gdzieś nie zamykają «gdzieś jest duży ruch … Słownik frazeologiczny
znak — 1. Coś jest, stoi, stanęło, znajduje się pod znakiem zapytania «coś jest niepewne lub kwestionowane»: (...) wykształcenie dzisiejszych urzędników stoi pod wielkim znakiem zapytania (...). L. Tyrmand, Dziennik. 2. Coś upływa, przebiega itp. pod… … Słownik frazeologiczny
dedukować — ndk IV, dedukowaćkuję, dedukowaćkujesz, dedukowaćkuj, dedukowaćował, dedukowaćowany «wyprowadzać logiczne wnioski z przesłanek; dowodzić metodą dedukcji» Dedukować szczegółowe wnioski z ogólnych przesłanek. Dedukował, że eksperyment się uda. ‹łac … Słownik języka polskiego
dowodzenie — n I 1. rzecz. od dowodzić Dowodzenie swych racji, słuszności. Dowodzenie armią. 2. log. «rozumowanie uzasadniające dane twierdzenie przez wnioskowanie na podstawie twierdzeń już dowiedzionych» Błędy w dowodzeniu … Słownik języka polskiego
drzwi — blp, D. drzwi «ruchome zamknięcie otworu wejściowego do budynku lub jakiegoś wnętrza; sam ten otwór» Drzwi boczne, główne. Drzwi wejściowe, kuchenne. Drzwi do pokoju, do holu, do gabinetu. Drzwi od szafy, od kuchni, od pokoju. Drzwi na schody, na … Słownik języka polskiego
komenda — ż IV, CMs. komendandzie; lm D. komendaend 1. «rozkaz podjęcia lub zaprzestania jakiejś czynności wydawany przez dowódcę w wojsku, zwierzchnika w harcerstwie itp.» Słowa komendy. Wydać komendę. Na ramię broń! pada komenda. ◊ Jak na komendę… … Słownik języka polskiego
komenderować — ndk IV, komenderowaćruję, komenderowaćrujesz, komenderowaćruj, komenderowaćował 1. «dawać komendę; rozkazywać; być dowódcą, dowodzić» Komenderować oddziałem. Ognia! komenderuje dowódca. 2. pot. «przewodzić komuś, narzucać komuś swoją wolę,… … Słownik języka polskiego
legitymować — ndk IV, legitymowaćmuję, legitymowaćmujesz, legitymowaćmuj, legitymowaćował, legitymowaćowany 1. «sprawdzać urzędowo czyjś dowód osobisty, legitymację lub inny dokument w celu stwierdzenia tożsamości lub odpowiednich uprawnień» Policjant… … Słownik języka polskiego