Перевод: со всех языков на английский

с английского на все языки

dominans

  • 1 domināns

        domināns antis, adj.    [P. of dominor], ruling, bearing sway ; hence, nomina, used in a literal sense, H.—As subst m., a ruler: cum dominante sermones, Ta.: avaritia dominantium, Ta.

    Latin-English dictionary > domināns

  • 2 dominans

    dŏmĭnans, antis, v. dominor, P. a.

    Lewis & Short latin dictionary > dominans

  • 3 dominans

    dominance, domination

    Danish-English dictionary > dominans

  • 4 dominans

    subst. dominance

    Norsk-engelsk ordbok > dominans

  • 5 domináns

    dominant

    Magyar-ingilizce szótár > domináns

  • 6 domináns rezgésmód

    mode

    Magyar-ingilizce szótár > domináns rezgésmód

  • 7 dominante

    dŏmĭnor, ātus (ante-class. inf domina rier, Verg. A. 7, 70), 1, v. dep. n. [dominus], to be lord and master, to have dominion, bear rule domineer (freq. and class.; for syn. cf.: regno, impero, jubeo, praesum).
    I.
    Prop., absol.:

    imperare quam plurimis, pollere, regnare, dominari,

    Cic. Rep. 3, 12;

    so,

    absol., id. 1, 33; id. Rab. Post. 14, 39; Sall. C. 2, 2; Liv. 33, 46; Tac. A. 4, 7; id. H. 1, 21; Verg. A. 2, 363 et saep.—With in and abl.:

    in capite fortunisque hominum,

    Cic. Quint. 30, 94; so,

    in aliqua re,

    id. ib. 31, 98; id. Div. in Caecil. 7 fin.; id. Verr. 2, 1, 51 fin.; Liv. 8, 31; Verg. A. 2, 327; Ov. F. 3, 315 al.— With inter or in: inter aliquos, * Caes. B. G. 2, 31 fin.; so Ov. Am. 3, 6, 63:

    dominari in cetera (animalia),

    id. M. 1, 77:

    in adversarios,

    Liv. 3, 53.—With abl.:

    summā dominarier arce,

    Verg. A. 7, 70.—With the abl. only, Verg. A. 6, 766; 1, 285; 3, 97.— With dat.:

    toti dominabere mundo,

    Claud. in Ruf. 1, 143.—With gen.:

    omnium rerum,

    Lact. Ira, 14, 3; Tert. Hab. Mul. 1 al. in late Lat.—
    II.
    Transf., to rule, reign, govern, etc., of inanimate and abstract subjects:

    Cleanthes solem dominari putat,

    Cic. Ac. 2, 41:

    mare,

    Tac. Agr. 10 fin.:

    pestis in magnae dominatur moenibus urbis,

    Ov. M. 7, 553:

    inter nitentia culta Infelix lolium et steriles dominantur avenae,

    Verg. G. 1, 154: ubi libido dominatur, Crassus ap. Cic. Or. 65, 219; so,

    consilium,

    Cic. Rep. 1, 38:

    potestas (sc. censura) longinquitate,

    Liv. 9, 33:

    oratio,

    Quint. 8, 3, 62:

    fortuna,

    Cic. Q. Fr. 1, 1, 1, § 4:

    usus dicendi in libera civitate,

    id. de Or. 2, 8, 33; id. Caecin. 25, 71: actio in dicendo, id. ap. Quint. 11, 3, 7:

    effectus maxime in ingressu ac fine (causae),

    Quint. 8 prooem. §

    7 et saep.: senectus si usque ad ultimum spiritum dominatur in suos,

    Cic. de Sen. 9, 38.—Hence, dŏmĭnans, antis, P. a., ruling, bearing sway. — Lit.:

    a gentibus dominantibus premi,

    Lact. 7, 15, 5. — Trop.:

    animus dominantior ad vitam,

    Lucr. 3, 397; id. 6, 238: dominantia nomina = vulgaria, communia, the Gr. kuria, proper, without metaphor, Hor. A. P. 234. —As subst.: dŏmĭnans, antis, m., an absolute ruler:

    cum dominante sermones,

    Tac. A. 14, 56; id. H. 4, 74.— Plur., Vulg. Jer. 50, 21; id. Apoc. 19, 16.— Adv.: dŏmĭnante, in the manner of a ruler, Dracont. Hexaem. 1, 331.
    dŏmĭnor, āri, pass., to be ruled: o domus antiqua, heu, quam dispari Dominare domino! Poëta ap. Cic. Off. 1, 39, 139; Nigid. ap. Prisc. p. 793; Lact. Mort. Pers. 16, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > dominante

  • 8 dominor

    dŏmĭnor, ātus (ante-class. inf domina rier, Verg. A. 7, 70), 1, v. dep. n. [dominus], to be lord and master, to have dominion, bear rule domineer (freq. and class.; for syn. cf.: regno, impero, jubeo, praesum).
    I.
    Prop., absol.:

    imperare quam plurimis, pollere, regnare, dominari,

    Cic. Rep. 3, 12;

    so,

    absol., id. 1, 33; id. Rab. Post. 14, 39; Sall. C. 2, 2; Liv. 33, 46; Tac. A. 4, 7; id. H. 1, 21; Verg. A. 2, 363 et saep.—With in and abl.:

    in capite fortunisque hominum,

    Cic. Quint. 30, 94; so,

    in aliqua re,

    id. ib. 31, 98; id. Div. in Caecil. 7 fin.; id. Verr. 2, 1, 51 fin.; Liv. 8, 31; Verg. A. 2, 327; Ov. F. 3, 315 al.— With inter or in: inter aliquos, * Caes. B. G. 2, 31 fin.; so Ov. Am. 3, 6, 63:

    dominari in cetera (animalia),

    id. M. 1, 77:

    in adversarios,

    Liv. 3, 53.—With abl.:

    summā dominarier arce,

    Verg. A. 7, 70.—With the abl. only, Verg. A. 6, 766; 1, 285; 3, 97.— With dat.:

    toti dominabere mundo,

    Claud. in Ruf. 1, 143.—With gen.:

    omnium rerum,

    Lact. Ira, 14, 3; Tert. Hab. Mul. 1 al. in late Lat.—
    II.
    Transf., to rule, reign, govern, etc., of inanimate and abstract subjects:

    Cleanthes solem dominari putat,

    Cic. Ac. 2, 41:

    mare,

    Tac. Agr. 10 fin.:

    pestis in magnae dominatur moenibus urbis,

    Ov. M. 7, 553:

    inter nitentia culta Infelix lolium et steriles dominantur avenae,

    Verg. G. 1, 154: ubi libido dominatur, Crassus ap. Cic. Or. 65, 219; so,

    consilium,

    Cic. Rep. 1, 38:

    potestas (sc. censura) longinquitate,

    Liv. 9, 33:

    oratio,

    Quint. 8, 3, 62:

    fortuna,

    Cic. Q. Fr. 1, 1, 1, § 4:

    usus dicendi in libera civitate,

    id. de Or. 2, 8, 33; id. Caecin. 25, 71: actio in dicendo, id. ap. Quint. 11, 3, 7:

    effectus maxime in ingressu ac fine (causae),

    Quint. 8 prooem. §

    7 et saep.: senectus si usque ad ultimum spiritum dominatur in suos,

    Cic. de Sen. 9, 38.—Hence, dŏmĭnans, antis, P. a., ruling, bearing sway. — Lit.:

    a gentibus dominantibus premi,

    Lact. 7, 15, 5. — Trop.:

    animus dominantior ad vitam,

    Lucr. 3, 397; id. 6, 238: dominantia nomina = vulgaria, communia, the Gr. kuria, proper, without metaphor, Hor. A. P. 234. —As subst.: dŏmĭnans, antis, m., an absolute ruler:

    cum dominante sermones,

    Tac. A. 14, 56; id. H. 4, 74.— Plur., Vulg. Jer. 50, 21; id. Apoc. 19, 16.— Adv.: dŏmĭnante, in the manner of a ruler, Dracont. Hexaem. 1, 331.
    dŏmĭnor, āri, pass., to be ruled: o domus antiqua, heu, quam dispari Dominare domino! Poëta ap. Cic. Off. 1, 39, 139; Nigid. ap. Prisc. p. 793; Lact. Mort. Pers. 16, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > dominor

  • 9 dominor

        dominor ātus, ārī, dep.    [dominus], to be lord, be in power, have dominion, bear rule, domineer: Alexandriae: lubido dominandi, S.: iudicum ordo dominabatur, L.: Urbs multos dominata per annos, V.: femina dominatur, Ta.: in fortunis hominum: in exercitu, L.: in adversarios, L.: inter quos, etc., Cs.: summā dominarier arce, V.— To rule, be supreme, prevail, extend: Pestis in moenibus urbis, O.: inter nitentia culta avenae, V.: nusquam latius mare, Ta. — Fig., to rule, be supreme, reign, govern: longinquitate potestas (sc. censura) dominans, L.: senectus si dominatur in suos.
    * * *
    dominari, dominatus sum V DEP
    be master/despot/in control, rule over, exercise sovereignity; rule/dominate

    Latin-English dictionary > dominor

  • 10 апикальное доминирование

    [лат. apex — верхушка, маковка; лат. dominans — господствующий, властвующий]
    преимущественное развитие верхушечной почки, замедляющей рост боковых почек и растущей быстрее, чем последние.

    Толковый биотехнологический словарь. Русско-английский. > апикальное доминирование

  • 11 доминантное наследование

    [лат. dominans — господствующий, властвующий]
    наследование признака, контролируемого доминантным аллелем локуса.

    Толковый биотехнологический словарь. Русско-английский. > доминантное наследование

  • 12 доминантный ген

    [лат. dominans — господствующий, властвующий; греч. genos — род, происхождение]
    один из пары аллельных генов, выражающийся в фенотипе и подавляющий в гетерозиготном состоянии проявление другого (рецессивного) гена (А > а).

    Толковый биотехнологический словарь. Русско-английский. > доминантный ген

  • 13 доминантный селективный маркер

    [лат. dominans — господствующий, властвующий; лат. selectio — выбор, отбор; франц. marquer — отмечать]
    ген, который позволяет клеткам хозяина выживать в условиях, при которых погибают другие клетки.

    Толковый биотехнологический словарь. Русско-английский. > доминантный селективный маркер

  • 14 доминантный эпистаз

    [лат. dominans — господствующий, властвующий; греч. epistasis — остановка, препятствие]
    форма эпистаза (см. эпистаз), выражающаяся в подавлении доминантным аллелем одного (эпистатического) гена действие аллельной пары другого (гипостатического) гена; классический пример Д.э. — взаимодействие генов оперения кур С (гипостатический) и I (эпистатический).

    Толковый биотехнологический словарь. Русско-английский. > доминантный эпистаз

  • 15 селекция доминантного маркера

    [лат. selectio — выбор, отбор; лат. dominans — господствующий, властвующий; франц. marquer — отмечать]
    отбор (см. селекция) клеток с помощью гена, кодирующего продукт, который избирательно позволяет выживать только тем клеткам, в которых он синтезируется (см. доминантный селективный маркер); напр., внесение в клетки экспрессирующегося гена neo r обеспечивает выживание этих клеток на среде с неомицином (см. неомицин), тогда как клетки без этого гена в данных условиях погибают.

    Толковый биотехнологический словарь. Русско-английский. > селекция доминантного маркера

  • 16 экологическое доминирование

    [греч. oikos — дом, жилище, место обитания и logos — слово, учение; лат. dominans — господствующий, властвующий]
    взаимоотношение в сообществе организмов, при котором один или более видов оказывают существенное влияние на развитие и распространение других видов.

    Толковый биотехнологический словарь. Русско-английский. > экологическое доминирование

  • 17 demigro

    dē-mī̆gro, āvi, ātum, 1, v. n., to migrate from, to emigrate; to depart, remove from or to a place (class.).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    de oppidis,

    Caes. B. G. 4, 19:

    ex his aedificiis,

    id. ib. 4, 4:

    ex agris,

    Liv. 38, 18 fin.; cf.:

    ex agris in urbem,

    id. 2, 10:

    loco,

    Plaut. Am. 1, 1, 85; cf.

    Helicone (deae),

    Stat. S. 1, 2, 4:

    in illa loca,

    Cic. Agr. 2, 16, 42:

    in hortos,

    Suet. Tib. 35:

    Pydnam,

    Liv. 44, 6:

    ad virum optimum,

    Cic. Cat. 1, 8 et saep.— Absol.:

    demigrandi causa,

    Caes. B. G. 5, 43, 4; so Liv. 38, 23.— Transf., to have recourse to:

    ad deos et ad sidera,

    Treb. Pol. Claud. 12.—
    B.
    Pregn., to depart this life (perh. only in Cic.):

    vetat dominans ille in nobis deus, injussu hinc nos suo demigrare,

    Cic. Tusc. 1, 30, 74; cf.: ex hominum vita ad deorum religionem, id. Rab. perd. 10, 30; and:

    ab improbis,

    id. Par. 2, 18.—
    II.
    Trop. (only in Cic.):

    multa mihi dant solatia, nec tamen ego de meo statu demigro,

    Cic. Att. 4, 16, 10:

    strumae ab ore improbo demigrarunt,

    id. Vatin. 16 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > demigro

  • 18 strictly dominated estimator

    French\ \ estimateur strictement dominé
    German\ \ streng dominierter Schätzer
    Dutch\ \ in strenge zin gedomineerde schatter
    Italian\ \ strettamente dominata stimatore
    Spanish\ \ estrictamente dominada estimador
    Catalan\ \ estiimador estrictament dominat
    Portuguese\ \ estimador estritamente dominado
    Romanian\ \ -
    Danish\ \ -
    Norwegian\ \ -
    Swedish\ \ strikt dominerad estimator; strängt dominerad estimator
    Greek\ \ αυστηρά κυριαρχείται εκτιμητής
    Finnish\ \ vahvasti dominoitu estimaattori
    Hungarian\ \ szigorúan domináns
    Turkish\ \ tamamen baskın tahminleyici
    Estonian\ \ rangelt domineeritud
    Lithuanian\ \ griežtai dominuotas įvertinys
    Slovenian\ \ -
    Polish\ \ ściśle zdominowany
    Ukrainian\ \ -
    Serbian\ \ -
    Icelandic\ \ einungis ráða metilsins
    Euskara\ \ -
    Farsi\ \ -
    Persian-Farsi\ \ -
    Arabic\ \ مقدر تام الهيمنة
    Afrikaans\ \ streng gedomineerde beramer
    Chinese\ \ 严 格 受 控 制 ( 支 配 ) 的
    Korean\ \ 순지배 추정량

    Statistical terms > strictly dominated estimator

См. также в других словарях:

  • Dominans — (lat.), der Berechtigte, Herrschende, daher Fundus d., das Grundstück, welchem eine Servitut zusteht; dagegen heißt dasjenige, welches die Servitut trägt, F. sorviens …   Pierer's Universal-Lexikon

  • dominans — • dominans, övertag, övervikt, herravälde, makt …   Svensk synonymlexikon

  • dominans — dominuojantysis statusas T sritis gyvūnų raida, augimas, ontogenezė, embriologija atitikmenys: lot. dominans ryšiai: platesnis terminas – lytinis genas …   Veterinarinės anatomijos, histologijos ir embriologijos terminai

  • dominans — vyraujantysis statusas T sritis embriologija atitikmenys: lot. dominans ryšiai: platesnis terminas – lytinis genas …   Medicininės histologijos ir embriologijos vardynas

  • dominans — (лат.) господствующий, доминант …   Словарь ботанических терминов

  • dominans — do|mi|nans sb., en, er, erne …   Dansk ordbog

  • dominans — s ( en) övertag, med mest inflytande, inom genetik: genomslagskraft …   Clue 9 Svensk Ordbok

  • praedium dominans — /priydiyam domanaenz/ In the civil law, the name given to an estate to which a servitude is due; the dominant tenement …   Black's law dictionary

  • praedium dominans — The dominant tenement of an easement. Morgan v Mason, 20 Ohio 401 …   Ballentine's law dictionary

  • praedium dominans — ˈdäməˌnanz noun Etymology: Latin, dominant praedium : a dominant tenement, estate, or tract of land having the benefit of an easement or servitude exercisable against and affecting another tenement or tract …   Useful english dictionary

  • res dominans — (ˈ)rāsˈdȯməˌnän(t)s, (ˈ)rēzˈdäməˌnanz noun Etymology: New Latin : the dominant property or tenement entitled to enjoy a servitude …   Useful english dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»