-
1 dokazywać
глаг.• резвиться* * *1) (dokonywać) совершать, творить, добиваться2) (szaleć) баловаться, шалитьdowodzić, udowadniać доказывать* * *несов. 1. совершить, творить;\dokazywać cudów творить чудеса; \dokazywać cudów zręczności проявлять чудеса ловкости;
2. проказничать, шалить+1. dokonywać, dopinać 2. swawolić, zbytkować
* * *несов.1) соверши́ть, твори́тьdokazywać cudów — твори́ть чудеса́
dokazywać cudów zręczności — проявля́ть чудеса́ ло́вкости
2) прока́зничать, шали́тьSyn: -
2 доказывать
-
3 baraszkować
глаг.• бездельничать• резвиться* * *несов. шалить, проказничать, баловаться; возиться+dokazywać, zbytkować, swawolić
* * *несов.шали́ть, прока́зничать, балова́ться; вози́тьсяSyn: -
4 brykać
глаг.• брыкать• перейти* * *несов. 1. брыкать(ся);2. шалить, баловаться; резвиться; 3. разг. удирать, убегать+2. dokazywać 3. wiać, zwiewać, czmychać
* * *несов.1) брыка́ть(ся)2) шали́ть, балова́ться; резви́ться3) разг. удира́ть, убега́тьSyn: -
5 figlować
глаг.• шутить* * *несов. шалить, проказничать, озорничать+dokazywać, swawolić, zbytkować
* * *несов.шали́ть, прока́зничать, озорнича́тьSyn: -
6 harcować
глаг.• гарцевать• прыгать* * *несов. 1. резвиться, шалить;2. (па koniu) гарцевать+1. dokazywać, swawolić
* * *несов.1) резви́ться, шали́ть2) ( na koniu) гарцева́тьSyn: -
7 swawolić
глаг.• баловать• баловаться• проказничать• резвиться• самовольничать* * *несов. проказить, проказничать, шалить, озорничать+dokazywać, figlować, psocić, zbytkować
* * *несов.прока́зить, прока́зничать, шали́ть, озорнича́тьSyn: -
8 zbytkować
глаг.• баловать• баловаться* * *несов. проказничать, шалить+broić, dokazywać, psocić
* * *несов.прока́зничать, шали́тьSyn: -
9 ausgelassen
ausgelassen sein swawolić, dokazywać -
10 herumtollen
herumtollen vi (sn) swawolić, dokazywać -
11 toben
vor Wut toben szaleć z wściekłości; Kampf wrzeć; Kinder dokazywać, swawolić ( durch den Garten w ogrodzie; am Strand na plaży)
См. также в других словарях:
dokazywać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ib, dokazywaćzuję, dokazywaćzuje {{/stl 8}}– dokazać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIa, dokazywaćkażę, dokazywaćkaże {{/stl 8}}{{stl 7}} osiągać upragniony cel; dokonywać czegoś zamierzonego, realizować coś : {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dokazywać — ndk VIIIa, dokazywaćzuję, dokazywaćzujesz, dokazywaćzuj, dokazywaćywał 1. forma ndk czas. dokazać (p.) 2. «bawić się wesoło, zachowywać się zbyt swobodnie, płatać figle; swawolić, zbytkować, szaleć» Dokazywać wesoło, ochoczo. Dokazywali jak małe… … Słownik języka polskiego
dokazywać — Dokazać cudu (cudów) zob. cud 6. Dokazać swego zob. swój 1 … Słownik frazeologiczny
dokonywać [dokazywać] cudów — {{/stl 13}}{{stl 7}} robić wszystko, co da się zrobić, dla osiągnięcia celu : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zawodnicy polscy dokonywali cudów na boisku. Dokazywał cudów, aby zdobyć pracę. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
Мазовецкий диалект — на карте диалектов польского языка, составленной на основе работ С. Урбанчика … Википедия
dokazać — dk IX, dokazaćkażę, dokazaćkażesz, dokazaćkaż, dokazaćał dokazywać ndk VIIIa, dokazaćzuję, dokazaćzujesz, dokazaćzuj, dokazaćywał 1. «osiągnąć zamierzony cel; dokonać, dopiąć czegoś» Pragnąć dokazać czegoś. Z trudem czegoś dokazać. ◊ Dokazać cudu … Słownik języka polskiego
Мазовецкий диалект польского языка — Мазовецкий диалект на карте диалектов польского языка, составленной на основе карты С. Урбаньчика[1][2] … Википедия
stanąć — 1. Każdy kęs staje komuś kością w gardle «ktoś nie może nic przełknąć»: (...) każdy kęs stawał mi kością w gardle (...) wiedziałam, że częstują mnie z łaski. Roz tel 1996. 2. Noga, stopa ludzka (nigdy) gdzieś nie stanęła «w jakimś miejscu (nigdy) … Słownik frazeologiczny
stawać — 1. Każdy kęs staje komuś kością w gardle «ktoś nie może nic przełknąć»: (...) każdy kęs stawał mi kością w gardle (...) wiedziałam, że częstują mnie z łaski. Roz tel 1996. 2. Noga, stopa ludzka (nigdy) gdzieś nie stanęła «w jakimś miejscu (nigdy) … Słownik frazeologiczny
bohaterstwo — n III, Ms. bohaterstwowie, blm «czyn lub postawa właściwe bohaterowi; męstwo, dzielność» Bohaterstwo walczących żołnierzy. Okazać bohaterstwo. Dokazywać cudów bohaterstwa … Słownik języka polskiego
broić — ndk VIa, broję, broisz, brój, broił «płatać figle; dokazywać, swawolić, psocić; dawniej też: czynić coś złego, dopuszczać się wybryków» Dzieci broiły na podwórku. Bezkarnie broić … Słownik języka polskiego