-
1 dīviduus
-
2 divisibilis
divisibilis, divisibile ADJ -
3 partibilis
partibilis, partibile ADJ -
4 tripartitus
tripartita, tripartitum ADJthree-fold; divisible into three -
5 dispartibilis
dispartĭbĭlis, e, adj. [dispartio], divisible; coupled with demutabilis (late Lat.), Tert. adv. Hermog. 39. -
6 dividuus
dīvĭdŭus, a, um, adj. [id.].I.Divisible:II.omne animal et dissolubile et dividuum sit necesse est,
Cic. N. D. 3, 12, 29; id. Univ. 7, 19; Col. 12, praef. 8.—Divided, separated (mostly poet. and in postAug. prose):B.dividuom talentum faciam,
Plaut. Rud. 5, 3, 53; cf. Ter. Ad. 2, 2, 33: munere, * Hor. Ep. 1, 17, 49:coma,
Ov. Am. 1, 5, 10:aqua,
id. F. 1, 292:equi amne,
id. Am. 2, 488:luna,
i. e. a half-moon, Plin. 2, 97, 99, § 215:arbores,
with a parted trunk, id. 16, 30, 53, § 122:labor apium,
Sen. Ep. 121 fin.:dividuum (me) tenent alter et alter amor,
Ov. Am. 2, 10, 10.— -
7 divisibilis
dīvīsĭbĭlis, e, adj. [divido], divisible:anima (with dissolubilis),
Tert. Anim. 14: non enim divisibilis et comprehensibilis est Deus, Hilar. in Matt. 9, 7. -
8 partibilis
partĭbĭlis, e, adj. [id.], divisible (postclass.):anima,
Claud. Mam. Stat. Anim. 1, 18 (al. partilis). -
9 partilis
partĭlis, e, adj. [pars], divisible, single (post-class.):corporeum omne, quod partile,
Aug. Trin. 12, 9; Cael. Aur. Tard. 2, 1, 44:Nemesis partilibus praesidens fatis,
i. e. over the fate of individuals, Amm. 14, 11, 25.— Adv.: partĭlĭter, partially, in part:cum ea, quae fiant, non partiliter fiant, sed ad census summam redeant,
not in favor of a part, Arn. 1, 8; 6, 192. -
10 partiliter
partĭlis, e, adj. [pars], divisible, single (post-class.):corporeum omne, quod partile,
Aug. Trin. 12, 9; Cael. Aur. Tard. 2, 1, 44:Nemesis partilibus praesidens fatis,
i. e. over the fate of individuals, Amm. 14, 11, 25.— Adv.: partĭlĭter, partially, in part:cum ea, quae fiant, non partiliter fiant, sed ad census summam redeant,
not in favor of a part, Arn. 1, 8; 6, 192. -
11 trepartitus
trĭpartītus or - pertītus, a, um, Part. [ter-partior], divided or divisible into three parts, threefold, tripartite (rare, but good prose):1.ea causa tripertita erit in accusatione,
Cic. Verr. 2, 3, 5, § 12:qui tripertitas orbis terrarum oras atque regiones notavit,
id. Sest. 61, 129:tripartita ab iis inducitur ratio bonorum,
id. Ac. 1, 5, 21:divisio tripartita (al. tripertita),
id. Off. 3, 2, 9:exercitus,
Tac. A. 2, 74:jus privatum, quod tripartitum est,
Just. Inst. 1, 1, 4.— SubsttTrĭpertīta, ōrum, n., the title of a treatise by Sex. Aelius:2.exstat illius (Sex. Aelii) liber, qui inscribitur Tripertita,
Dig. 1, 2, 2, § 38.—Trĭpertīta, ae, f., the title of a comedy by Novius, Non. 218, 15.— Adv.: trĭpartītō ( - pertītō), in or into three parts:qui bona dividit tripertito,
Cic. Tusc. 5, 13, 40:tripartito divisus equitatus,
Caes. B. G. 7, 67; Hirt. B. G. 8, 33:Caesar partitis copiis... adit tripartito,
Caes. B. G. 6, 6:aggreditur urbem,
Liv. 21, 7. -
12 tripartitus
trĭpartītus or - pertītus, a, um, Part. [ter-partior], divided or divisible into three parts, threefold, tripartite (rare, but good prose):1.ea causa tripertita erit in accusatione,
Cic. Verr. 2, 3, 5, § 12:qui tripertitas orbis terrarum oras atque regiones notavit,
id. Sest. 61, 129:tripartita ab iis inducitur ratio bonorum,
id. Ac. 1, 5, 21:divisio tripartita (al. tripertita),
id. Off. 3, 2, 9:exercitus,
Tac. A. 2, 74:jus privatum, quod tripartitum est,
Just. Inst. 1, 1, 4.— SubsttTrĭpertīta, ōrum, n., the title of a treatise by Sex. Aelius:2.exstat illius (Sex. Aelii) liber, qui inscribitur Tripertita,
Dig. 1, 2, 2, § 38.—Trĭpertīta, ae, f., the title of a comedy by Novius, Non. 218, 15.— Adv.: trĭpartītō ( - pertītō), in or into three parts:qui bona dividit tripertito,
Cic. Tusc. 5, 13, 40:tripartito divisus equitatus,
Caes. B. G. 7, 67; Hirt. B. G. 8, 33:Caesar partitis copiis... adit tripartito,
Caes. B. G. 6, 6:aggreditur urbem,
Liv. 21, 7. -
13 Tripertita
trĭpartītus or - pertītus, a, um, Part. [ter-partior], divided or divisible into three parts, threefold, tripartite (rare, but good prose):1.ea causa tripertita erit in accusatione,
Cic. Verr. 2, 3, 5, § 12:qui tripertitas orbis terrarum oras atque regiones notavit,
id. Sest. 61, 129:tripartita ab iis inducitur ratio bonorum,
id. Ac. 1, 5, 21:divisio tripartita (al. tripertita),
id. Off. 3, 2, 9:exercitus,
Tac. A. 2, 74:jus privatum, quod tripartitum est,
Just. Inst. 1, 1, 4.— SubsttTrĭpertīta, ōrum, n., the title of a treatise by Sex. Aelius:2.exstat illius (Sex. Aelii) liber, qui inscribitur Tripertita,
Dig. 1, 2, 2, § 38.—Trĭpertīta, ae, f., the title of a comedy by Novius, Non. 218, 15.— Adv.: trĭpartītō ( - pertītō), in or into three parts:qui bona dividit tripertito,
Cic. Tusc. 5, 13, 40:tripartito divisus equitatus,
Caes. B. G. 7, 67; Hirt. B. G. 8, 33:Caesar partitis copiis... adit tripartito,
Caes. B. G. 6, 6:aggreditur urbem,
Liv. 21, 7.
См. также в других словарях:
divisible — [ divizibl ] adj. • 1361; bas lat. divisibilis ♦ Qui peut être divisé. Pour Descartes, la matière est divisible à l infini. Math. Nombre divisible par un autre, dont la division par cet autre nombre est un nombre entier. Les nombres pairs sont… … Encyclopédie Universelle
divisible — di·vis·i·ble /də vi zə bəl/ adj: capable of being divided esp. into independent parts (as promises or interests) a divisible contract compare entire di·vis·i·bil·i·ty /də ˌvi zə bi lə tē/ n Merriam Webster’s Dictionary of Law … Law dictionary
Divisible — Di*vis i*ble, a. [L. divisibilis, fr. dividere: cf. F. divisible. See {Divide}.] Capable of being divided or separated. [1913 Webster] Extended substance . . . is divisible into parts. Sir W. Hamilton. [1913 Webster] {Divisible contract} (Law), a … The Collaborative International Dictionary of English
Divisible — Di*vis i*ble, n. A divisible substance. Glanvill. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
divisible — DIVISIBLE. adj. des 2 genr. Qui se peut diviser. Plusieurs Philosophes disent que la matière est divisible à l infini … Dictionnaire de l'Académie Française 1798
divisible — Cuando significa, referido a un número entero, ‘que puede dividirse por otro dando como cociente una cantidad entera’, el divisor suele ir introducido con la preposición por: «Serán bisiestos los años cuyo número sea divisible por 4» (Maza… … Diccionario panhispánico de dudas
divisible — adjetivo 1. Área: matemáticas [Número entero] que puede dividirse por otro entero y da un cociente entero: Los números pares son divisibles por dos. Antónimo: indivisible. 2. Que puede dividirse o compartirse … Diccionario Salamanca de la Lengua Española
divisible — Divisible. adj. de tout genre. Qui se peut diviser. Les Philosophes disent que la quantité est divisible à l infini … Dictionnaire de l'Académie française
divisible — early 15c., from O.Fr. divisibile, from L.L. divisibilis, from divis , pp. stem of L. dividere (see DIVIDE (Cf. divide)) … Etymology dictionary
divisible — is the current word meaning ‘able to be divided’, not normally dividable … Modern English usage
divisible — (Del lat. divisibĭlis). 1. adj. Que puede dividirse. 2. Mat. Dicho de una cantidad: Que, dividida por otra, da por cociente una cantidad entera … Diccionario de la lengua española