Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

disquieting

  • 1 in-requiētus (irr-)

        in-requiētus (irr-) adj.,    unquiet, restless, without repose: Enipeus, O.: Charybdis, O.—Disquieting, causing unrest: sors mea, O.: bella, O.

    Latin-English dictionary > in-requiētus (irr-)

  • 2 sollicitus

        sollicitus adj. with comp.    [sollus- (3 SAL-)+ citus], thoroughly moved, agitated, disturbed: mare, V.: Utile sollicitae sidus rati, tossed (by a storm), O.: Omnīs sollicitos habui, kept stirring, T.—Fig., of the mind, troubled, disturbed, afflicted, grieved, disquieted: ne sollicitus sis, lest you be troubled by cares: anxio animo aut sollicito fuisse, afflicted by remorse: sollicitae nuntius hospitae, H.: animum sollicitum efficere, uneasy, L.: de P. Sullae morte: morte Tigelli, H.—Of things, solicitous, full of care, anxious, restless, disturbed: scio quam sollicita sit cupiditas consulatūs: ut sit non sollicita rei cuiusque custodia, i. e. not full of apprehension: sollicito carcere dignus eras, carefully guarded, O.: frons, H.: vita, H.: senecta, O.: sedes, O.: terrae, O.— Causing distress, painful, disquieting: quid magis sollicitum dici potest, what more distressing fact?: in quā (tyrannorum) vitā, omnia semper suspecta atque sollicita, alarming: Sollicitumque aliquid laetis intervenit, O.: opes, H.: dolor, O.—Of animals, watchful, uneasy, restless: animal ad nocturnos strepitūs, L.: equi, O.: lepus, timid, O.— Full of anxiety, agitated, alarmed, apprehensive, solicitous, anxious: animus: sollicitum te habebat cogitatio periculi mei: senatus sollicitus petendum esse auxilium arbitrabatur: res, quae... sollicitam Italiam habebant, Cs.: solliciti et incerti rerum suarum, L.: civitas, L.: mentes, O.: civitas suspitione: de meo periculo: pro pluribus: pro vobis sollicitior, Ta.: propter iniquitatem locorum, L.: et propter itineris difficultatem et eorum vicem, for their fate, L.: vicem imperatoris milites, L.: (turba) ex temerariā regis fiduciā, Cu.: (mater) sollicita est ne eundem conspiciat, etc.: legati solliciti, ne avertissent, etc., apprehensive, L.: solliciti erant quo evasura esset res, L.: quam sum sollicitus, quidnam futurum sit.
    * * *
    sollicita, sollicitum ADJ
    concerned, worried; upset, troubled, disturbed, anxious, apprehensive

    Latin-English dictionary > sollicitus

  • 3 irrequietus

    irrequieta, irrequietum ADJ
    unquiet; restless; disquieting

    Latin-English dictionary > irrequietus

  • 4 consterno

    1.
    con-sterno, strāvi, strātum, 3, v. a.
    I.
    To strew over, cover by strewing, bestrew, to thatch, floor, pave, spread, cover (class. in prose and poetry).
    (α).
    With abl.:

    tabernacula caespitibus,

    Caes. B. C. 3, 96:

    cubilia gallinarum paleis,

    Col. 8, 5, 3:

    stabula culmis,

    id. 7, 3, 8:

    aream silice,

    id. 1, 6, 23:

    specus molli fronde,

    Plin. 8, 36, 54, § 127:

    nidum mollibus plumis,

    id. 10, 33, 49, § 92:

    contabulationem summam lateribus lutoque,

    Caes. B. C. 2, 9:

    haec longuriis cratibusque,

    id. B. G. 4, 17:

    mare classibus,

    Liv. 35, 49, 5; Curt. 9, 6, 7:

    amnis constratus navigiis,

    id. 9, 8, 5:

    cubile purpureā veste,

    Cat. 64, 163:

    ossaeis aethera saxis,

    Verg. Cir. 33:

    omnia constrata telis, armis, cadaveribus,

    Sall. J. 101, 11:

    campos milite,

    Sil. 1, 125:

    forum corporibus civium caede nocturnā,

    Cic. Sest. 39, 85:

    late terram tergo,

    Verg. A. 12, 543; cf.: terram gravi casu, * Lucr. 5, 1332; and:

    terram gravi corpore,

    Cic. Arat. 433:

    paludem pontibus,

    Hirt. B. G. 8, 14.—
    (β).
    Without abl.:

    frumentum vias omnes constraveras,

    Cic. Div. 1, 32, 69:

    terram frondes altae,

    Verg. A. 4, 444:

    triclinium,

    Varr. L. L. 9, § 9 Müll.; cf.:

    lectum,

    App. M. 9, p. 218, 13:

    ratem pontis in modum humo injecta,

    Liv. 21, 28, 7.—Hence, constrata navis, covered, having a deck, Cic. Verr. 2, 5, 40, § 104; Caes. B. C. 3, 27; Auct. B. Alex. 11; Liv. 35, 46, 3; cf.

    vehicula,

    Curt. 9, 10, 25.—Hence,
    2.
    constrā-tum, i, n. subst.,
    a.
    A covering:

    pontium,

    Liv. 30, 10, 14.—
    b.
    A deck:

    puppis,

    Petr. 100, 3:

    navis,

    id. ib. § 6.—
    II.
    To throw down, prostrate, level (very rare).
    * A.
    Lit.:

    tempestas in Capitolio aliquot signa constravit,

    Liv. 40, 45, 3; cf.:

    culcitae humi constratae, Jul. Epit. Nov. c. 4, § 15: montes erigat, campos tendat, maria consternat,

    levels, Lact. 3, 24, 8:

    Ephesus et Nicomedia constratae terrae motu,

    Aur. Vict. Caes. 16, 12.—
    B.
    Trop.: constrata ira, moderated, subdued (the figure taken from animals conquered in combat), Stat. S. 2, 5, 1.
    2.
    consterno, āvi, ātum, 1, v. a. [strengthened collat. form of 1. consterno, acc. to II.].
    I.
    To stretch upon the ground, to overcome:

    pecorum in modum consternatos (Gallos) caedunt fugantque,

    Liv. 38, 17, 7.—Far more freq., esp. after the Aug. per. (not in Cic., Hor., or Quint.),
    II.
    To bring into confusion, to perplex; to terrify, alarm, affright, dismay, overwhelm with terror, etc.
    A.
    In gen.:

    sic sunt animo consternati ut, etc.,

    Caes. B. G. 7, 30 fin.;

    without animo,

    Hirt. B. G. 8, 19; Liv. 6, 2, 11; 8, 9, 12; 21, 11, 13; Suet. Aug. 23, 90 al.:

    vana Laetitia est, consternatique Timores,

    Ov. M. 12, 60: in fugam, to put to flight by disquieting or alarming, Liv. 10, 43, 13; 38, 46, 5; cf.:

    foedā fugā,

    Tac. H. 3, 79 fin.:

    Coriolanus prope ut amens consternatus ab sede suo,

    Liv. 2, 40, 5.—
    2.
    Transf., of animals, to make afraid, to frighten, startle; and pass.: consternari, to be frightened, to become shy:

    consternantur equi,

    Sall. H. 1, 96 Dietsch; Ov. M. 2, 314; id. F. 5, 310:

    equos,

    Liv. 37, 41, 10:

    equo ex odore cadaveris consternato,

    Suet. Ner. 48:

    taurus securis ictu consternatus,

    id. Galb. 18.—
    B.
    In partic., to excite to sedition or revolt:

    eam multitudinem conjuratorum ad arma consternatam esse,

    Liv. 7, 42, 3 Weissenb. ad loc.:

    ad arma,

    id. 21, 24, 2; 34, 3, 6 al.

    Lewis & Short latin dictionary > consterno

  • 5 inrequietus

    irrĕquĭētus ( inr-), a, um, adj. [2. inrequietus], unquiet, restless ( poet. and in post-Aug. prose):

    Enipeus,

    Ov. M. 1, 579:

    illa,

    id. ib. 5, 443:

    Charybdis,

    id. ib. 13, 730:

    agitatio,

    Sen. Brev. Vit. 10, 6:

    circuitus mundi,

    Plin. 2, 5, 4, § 11; cf.:

    ambitus (mundi),

    id. 2, 3, 3, § 6.—
    II.
    Transf., disquieting, causing unrest:

    sors mea,

    Ov. M. 2, 386:

    bella,

    id. Tr. 2, 236.

    Lewis & Short latin dictionary > inrequietus

  • 6 irrequietus

    irrĕquĭētus ( inr-), a, um, adj. [2. inrequietus], unquiet, restless ( poet. and in post-Aug. prose):

    Enipeus,

    Ov. M. 1, 579:

    illa,

    id. ib. 5, 443:

    Charybdis,

    id. ib. 13, 730:

    agitatio,

    Sen. Brev. Vit. 10, 6:

    circuitus mundi,

    Plin. 2, 5, 4, § 11; cf.:

    ambitus (mundi),

    id. 2, 3, 3, § 6.—
    II.
    Transf., disquieting, causing unrest:

    sors mea,

    Ov. M. 2, 386:

    bella,

    id. Tr. 2, 236.

    Lewis & Short latin dictionary > irrequietus

См. также в других словарях:

  • disquieting — index ominous, sinister, unsatisfactory Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • disquieting — [adj] upsetting annoying, bothersome, disconcerting, distressing, disturbing, irritating, perplexing, perturbing, troublesome, troubling, unnerving, unsettling, vexing, worrying; concept 529 Ant. calming, pleasing, settling, soothing …   New thesaurus

  • Disquieting — Disquiet Dis*qui et, v. t. [imp. & p. p. {Disquieted}; p. pr. & vb. n. {Disquieting}.] To render unquiet; to deprive of peace, rest, or tranquility; to make uneasy or restless; to disturb. [1913 Webster] Why art thou cast down, O my soul, and why …   The Collaborative International Dictionary of English

  • disquieting — disquietingly, adv. /dis kwuy i ting/, adj. causing anxiety or uneasiness; disturbing: disquieting news. [1570 80; DISQUIET + ING2] * * * …   Universalium

  • disquieting — dis|qui|et|ing [dısˈkwaıətıŋ] adj formal causing anxiety ▪ He found Jean s manner disquieting …   Dictionary of contemporary English

  • disquieting — disquiet ► NOUN ▪ a feeling of anxiety. ► VERB ▪ make anxious. DERIVATIVES disquieting adjective disquietude noun …   English terms dictionary

  • disquieting — adjective causing mental discomfort the disquieting sounds of nearby gunfire • Similar to: ↑uncomfortable …   Useful english dictionary

  • disquieting — adjective see disquiet I …   New Collegiate Dictionary

  • disquieting — adjective causing mental trouble or anguish; upsetting …   Wiktionary

  • disquieting — Synonyms and related words: agitating, alarming, annoying, awing, bothersome, breathtaking, chafing, charged, chilling, cliff hanging, daunting, deterrent, deterring, disconcerting, discouraging, disheartening, dismaying, distracting, distressful …   Moby Thesaurus

  • disquieting — I (Roget s IV) modif. Syn. disturbing, troubling, disconcerting; see disturbing . II (Roget s Thesaurus II) adjective Troubling to the mind or emotions: disruptive, distressful, distressing, disturbing, intrusive, perturbing, troublesome,… …   English dictionary for students

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»