Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

disquieted

  • 1 conturbātus

        conturbātus adj. with comp.    [P. of conturbo], distracted, disordered, confused, disquieted: oculus: homo: discedit, in confusion: in scribendo conturbatior.
    * * *
    conturbata -um, conturbatior -or -us, conturbatissimus -a -um ADJ
    disturbed, perplexed, disquieted, confused; disordered, diseased (L+S)

    Latin-English dictionary > conturbātus

  • 2 labefaciō

        labefaciō fēcī, factus, ere; pass. labefīō, factus, fierī    [labo+facio], to cause to totter, shake, loosen, make ready to fall: dentīs mihi, T.: partem muri, Cs.: Charta a vinclis non labefacta suis, opened, O.: labefacta iugera, i. e. deeply ploughed, V.: calor labefacta per ossa cucurrit, relaxed, V.—Fig., to cause to waver, shake: alquem: animus vario labefactus volnere, O.: primores, to shake in allegiance, Ta.: magno animum labefactus amore, disquieted, V.— To shake, weaken, overthrow, ruin, destroy: (res p.) labefacta: quo iura plebis labefacta essent, L.
    * * *
    labefacere, labefeci, labefactus V
    make unsteady/totter, loosen, shake; subvert power/authority; weaken resolve

    Latin-English dictionary > labefaciō

  • 3 sollicitus

        sollicitus adj. with comp.    [sollus- (3 SAL-)+ citus], thoroughly moved, agitated, disturbed: mare, V.: Utile sollicitae sidus rati, tossed (by a storm), O.: Omnīs sollicitos habui, kept stirring, T.—Fig., of the mind, troubled, disturbed, afflicted, grieved, disquieted: ne sollicitus sis, lest you be troubled by cares: anxio animo aut sollicito fuisse, afflicted by remorse: sollicitae nuntius hospitae, H.: animum sollicitum efficere, uneasy, L.: de P. Sullae morte: morte Tigelli, H.—Of things, solicitous, full of care, anxious, restless, disturbed: scio quam sollicita sit cupiditas consulatūs: ut sit non sollicita rei cuiusque custodia, i. e. not full of apprehension: sollicito carcere dignus eras, carefully guarded, O.: frons, H.: vita, H.: senecta, O.: sedes, O.: terrae, O.— Causing distress, painful, disquieting: quid magis sollicitum dici potest, what more distressing fact?: in quā (tyrannorum) vitā, omnia semper suspecta atque sollicita, alarming: Sollicitumque aliquid laetis intervenit, O.: opes, H.: dolor, O.—Of animals, watchful, uneasy, restless: animal ad nocturnos strepitūs, L.: equi, O.: lepus, timid, O.— Full of anxiety, agitated, alarmed, apprehensive, solicitous, anxious: animus: sollicitum te habebat cogitatio periculi mei: senatus sollicitus petendum esse auxilium arbitrabatur: res, quae... sollicitam Italiam habebant, Cs.: solliciti et incerti rerum suarum, L.: civitas, L.: mentes, O.: civitas suspitione: de meo periculo: pro pluribus: pro vobis sollicitior, Ta.: propter iniquitatem locorum, L.: et propter itineris difficultatem et eorum vicem, for their fate, L.: vicem imperatoris milites, L.: (turba) ex temerariā regis fiduciā, Cu.: (mater) sollicita est ne eundem conspiciat, etc.: legati solliciti, ne avertissent, etc., apprehensive, L.: solliciti erant quo evasura esset res, L.: quam sum sollicitus, quidnam futurum sit.
    * * *
    sollicita, sollicitum ADJ
    concerned, worried; upset, troubled, disturbed, anxious, apprehensive

    Latin-English dictionary > sollicitus

  • 4 conturbo

    con-turbo, āvi, ātum, 1, v. a., to throw into disorder or confusion, to confuse, derange, disorder, confound (rare, but class. in prose and poetry; most freq. in Lucr. and Cic.; not in Verg., Hor., or Quint.).
    I.
    In gen.
    A.
    Lit.:

    posituras principiorum corporis atque animi,

    Lucr. 4, 943; cf. id. 4, 958; 3, 483 al.:

    ordines Romanorum (militum),

    Sall. J. 50, 4; cf. id. ib. 98, 4:

    equites tormentis,

    Curt. 7, 2, 4:

    rempublicam,

    Sall. C. 37, 10; 48, 8; cf.

    rem,

    id. J. 79, 7: annus neglegentiā conturbatus atque confusus, * Suet. Aug. 31:

    vocem,

    Lucr. 4, 559:

    prima vulnera novis plagis,

    id. 4, 1070: basia, i. e. to exchange in confused multitudes, * Cat. 5, 11.—In mal. part.:

    pedes, i. e. implicare,

    Plaut. Cas. 2, 8, 24.—
    B.
    Trop., to disturb, disquiet in mind or feeling:

    valetudo tua me valde conturbat,

    Cic. Att. 7, 2, 2:

    quid est? num conturbo te?

    id. Phil. 2, 13, 32:

    incidunt multae causae, quae conturbent animos utilitatis specie,

    id. Off. 3, 10, 40; cf.:

    vemens violentia vini Conturbare animum consuevit,

    Lucr. 3, 483.— Absol.:

    haec sunt, quae conturbent in deliberatione non numquam, etc.,

    Cic. Off. 3, 20, 81.—
    II.
    In partic., t. t. in the lang. of business: conturbare rationes or rationem, or absol. conturbare, to bring one's pecuniary affairs into disorder, to become bankrupt.
    A.
    Lit.:

    rationem sibi commissam,

    Dig. 11, 3, 1 fin.:

    nihil esse, quod posthac arcae nostrae fiducia conturbaret,

    bring into pecuniary embarrassment, Cic. Q. Fr. 2, 10 (12), 5:

    fac me multis debere, et in his Plancio: utrum igitur me conturbare oportet?

    id. Planc. 28, 68:

    homo Graecus, qui conturbat et idem putat sibi licere quod equitibus Romanis,

    id. Att. 4, 7, 1; Dig. 14, 3, 5, § 9; 15, 3, 16; cf. ib. 11, 3, 1, § 5; Juv. 7, 129 al.—
    B.
    Trop.:

    neque edepol quid nunc consili capiam scio De virgine istac: ita conturbasti mihi Rationes omnes,

    you have so disturbed all my plans, Ter. Eun. 5, 2, 29.—Hence, contur-bātus, a, um, P a. (acc. to I. B.), distracted, disturbed, confused, disquieted (very rare):

    oculus,

    diseased, disordered, Cic. Tusc. 3, 7, 15:

    homo tristis et conturbatus,

    id. Verr. 2, 4, 14, § 32:

    eram in scribendo conturbatior,

    id. Att. 1, 12, 4:

    animus,

    id. Tusc. 3, 7, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > conturbo

  • 5 exercito

    exercĭto, āvi, ātum, 1, v. freq. a. [exerceo, II.], to exercise diligently or frequently, practise (in the verb. finit. rare, but very freq. and class. as P. a.):

    Achilles ibi se ac suos cursu exercitavisse memoratur,

    Mel. 2, 1, 5:

    corpus atque ingenium patriae,

    Sall. Or. de Rep. Ordin. 18:

    quamlibet per alia in scholis exercitati sumus,

    Quint. 2, 10, 9.—
    II.
    Pregn., to vex, agitate, disturb. disquiet.—Pass. in mid. force:

    exercitabar,

    Vulg. Psa. 76, 6; cf. v. 3.—Hence, exer-cĭtātus, a, um, P. a.
    A.
    Well exercised, practised, versed, trained:

    in aliqua re versatus exercitatusque,

    Cic. Ac. 2, 34, 110; cf.:

    homo et in aliis causis exercitatus et in hac multum et saepe versatus,

    id. Quint. 1, 3:

    homo in arithmeticis satis exercitatus,

    id. Att. 14, 12 fin.:

    homines in armis,

    Caes. B. C. 1, 57:

    in re militari,

    Cic. Font. 14, 31:

    in illo genere,

    id. Rep. 1, 6:

    in propagandis, in regendis finibus,

    id. Mur. 9, 22:

    in uxoribus necandis,

    id. Clu. 19, 52:

    curis agitatus et exercitatus animus,

    id. Rep. 6, 26:

    milites superioribus proeliis exercitati,

    Caes. B. G. 2, 20, 3:

    glaebis subigendis exercitati,

    Cic. Agr. 2, 31, 84:

    animi studio exercitata velocitas,

    Quint. 5, 10, 123.— Comp.:

    paratiores erunt et tamquam exercitatiores ad bene de multis promerendum,

    Cic. Off. 2, 15, 53:

    (an sum) rudis in re publica? quis exercitatior?

    id. Phil. 6, 6, 17.— Sup.:

    in maritimis rebus exercitatissimi paratissimique,

    Cic. de Imp. Pomp. 18, 55:

    in armis,

    Caes. B. G. 1, 36 fin.:

    ad aliquam rem,

    Cic. Verr. 2, 5, 54, § 142:

    Etrusci ostentorum exercitatissimi interpretes,

    id. Div. 1, 42, 93:

    scripturarum,

    Tert. adv. Haer. 17.—
    B.
    (Acc. to exerceo, II. C.) Greatly vexed, tossed, agitated (very rare):

    Syrtes exercitatae Noto,

    Hor. Epod. 9, 31:

    senex exercitati vultus,

    disquieted, troubled, Petr. 83; cf. Vulg. Psa. 76, 3.— Comp.:

    non sane alias exercitatior magisque in ambiguo Britannia fuit,

    Tac. Agr. 5.— Adv.: exercĭtāte (acc. to A.), with practice, in a practised manner:

    exercitatius,

    Sen. Ep. 90 med.:

    exercitatissime,

    Arn. 3, 113.

    Lewis & Short latin dictionary > exercito

  • 6 labefacio

    lăbĕfăcĭo, fēci, factum (labefactarier, Ter. Eun. 3, 3, 5), 3, v. a.; pass.: lăbĕfīo, factus, fieri [labo-facio], to cause to totter, to shake, loosen, to make ready to fall (Cic. uses only labefactus).
    I.
    Lit.:

    dentes alicui,

    Ter. Ad. 2, 2, 36:

    partem muri,

    Caes. B. C. 2, 22:

    labefactae aedes,

    Tac. A. 1, 75:

    labefacta ictibus arbor Corruit,

    Ov. M. 8, 776; id. ib. 3, 69:

    charta (i. e. epistola) a vinclis non labefacta suis,

    loosened, opened, id. P. 3, 7, 6:

    munimenta incussu arietis labefieri,

    Sen. Const. Sap. 6.— Poet.:

    ignes labefacti aëre multo,

    weakened, Lucr. 5, 653:

    membra voluptatis dum vi labefacta liquescunt,

    id. 4, 1108:

    calor labefacta per ossa cucurrit,

    Verg. A. 8, 390.—
    II.
    Trop.
    A.
    To cause to waver, to shake a person in his mind, principles, or fidelity: aliquem, Laber. ap. Macr. S. 2, 7:

    quem nulla umquam vis, nullae minae, nulla invidia labefecit,

    Cic. Sest. 47, 101. primores classiariorum, to shake their fidelity, excite them to mutiny, Tac. A. 15, 51:

    sic animus vario labefactus vulnere nutat,

    Ov. M. 10, 375; cf.

    in Greek construction: magno animum labefactus amore,

    shaken, disquieted, Verg. A. 4, 395. —
    B.
    To shake, weaken; to overthrow, ruin, destroy:

    haec (res publica) jam labefacta,

    Cic. Har. Resp. 27, 60:

    quo, per contumeliam consulum, jura plebis labefacta essent,

    Liv. 3, 64:

    nihil hunc amicitia Sejani, sed labefacit haud minus ad exitia Macronis odium,

    Tac. A. 6, 29 (35):

    si priorem aetate et jam labefactum demovisset,

    id. ib. 4, 60:

    ne quis contagione ceteros labefaciat,

    Col. 6, 5, 1; cf. Tac. H. 2, 93: fidem, to shake or weaken one's credit, Suet. Vesp. 4.

    Lewis & Short latin dictionary > labefacio

  • 7 praetrepidus

    prae-trĕpĭdus, a, um, adj., trembling very much (post-Aug.).
    I.
    Lit.:

    cor,

    palpitating, throbbing, Pers. 2, 52.—
    II.
    Transf., trembling greatly, very anxious, disquieted:

    praetrepidus vixit,

    Suet. Tib. 63:

    Romam praetrepidus rediit,

    id. Ner. 41.

    Lewis & Short latin dictionary > praetrepidus

См. также в других словарях:

  • Disquieted — Disquiet Dis*qui et, v. t. [imp. & p. p. {Disquieted}; p. pr. & vb. n. {Disquieting}.] To render unquiet; to deprive of peace, rest, or tranquility; to make uneasy or restless; to disturb. [1913 Webster] Why art thou cast down, O my soul, and why …   The Collaborative International Dictionary of English

  • disquieted — adjective afflicted with or marked by anxious uneasiness or trouble or grief too upset to say anything spent many disquieted moments distressed about her son s leaving home lapsed into disturbed sleep worried parents a worried frown one last… …   Useful english dictionary

  • disquieted — Synonyms and related words: abashed, afflicted, affrighted, agitated, alarmed, all overish, anxious, anxioused up, apprehensive, beset, bothered, cast down, chagrined, chapfallen, concerned, confused, consternated, daunted, discomfited,… …   Moby Thesaurus

  • disquieted — dis·qui·et || dɪs kwaɪət n. anxiety, worry, uneasiness, agitation v. cause worry, make uneasy, disturb …   English contemporary dictionary

  • disquieted — adjective make anxious. → disquiet …   English new terms dictionary

  • Disquiet — Dis*qui et, v. t. [imp. & p. p. {Disquieted}; p. pr. & vb. n. {Disquieting}.] To render unquiet; to deprive of peace, rest, or tranquility; to make uneasy or restless; to disturb. [1913 Webster] Why art thou cast down, O my soul, and why art thou …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Disquieting — Disquiet Dis*qui et, v. t. [imp. & p. p. {Disquieted}; p. pr. & vb. n. {Disquieting}.] To render unquiet; to deprive of peace, rest, or tranquility; to make uneasy or restless; to disturb. [1913 Webster] Why art thou cast down, O my soul, and why …   The Collaborative International Dictionary of English

  • care — I. noun Etymology: Middle English, from Old English caru; akin to Old High German kara lament, Old Irish gairm call, cry, Latin garrire to chatter Date: before 12th century 1. suffering of mind ; grief 2. a. a disquieted state of mixed… …   New Collegiate Dictionary

  • disquiet — disquietedly, adv. disquietedness, n. disquietly, adv. /dis kwuy it/, n. 1. lack of calm, peace, or ease; anxiety; uneasiness. v.t. 2. to deprive of calmness, equanimity, or peace; disturb; make uneasy: The news disquieted him. adj. 3. Archaic.… …   Universalium

  • Germany — /jerr meuh nee/, n. a republic in central Europe: after World War II divided into four zones, British, French, U.S., and Soviet, and in 1949 into East Germany and West Germany; East and West Germany were reunited in 1990. 84,068,216; 137,852 sq.… …   Universalium

  • Psalms 42 — 1 As the hart panteth after the water brooks, so panteth my soul after thee, O God. 2 My soul thirsteth for God, for the living God: when shall I come and appear before God? 3 My tears have been my meat day and night, while they continually say… …   The King James version of the Bible

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»