-
1 disputator
disputātŏr, ōris, m. [st2]1 [-] Cic. argumentateur, dialecticien. [st2]2 [-] V. -Max. celui qui raisonne (sur qqch, alicujus rei).* * *disputātŏr, ōris, m. [st2]1 [-] Cic. argumentateur, dialecticien. [st2]2 [-] V. -Max. celui qui raisonne (sur qqch, alicujus rei).* * *Disputator, pen. prod. Aliud verbale: vt Disputator subtilis. Cic. Disputateur subtil et ingenieux. -
2 disputator
disputātor, ōris m. [ disputo ]участник обсуждения, исследователь Csuae artis d. VM — защитник своей теории -
3 disputator
disputātor, ōris, m. (disputo), der Disputierer, Denker (sofern er seine Gedanken ausspricht u. mit Gründen unterstützt), Cic. de off. 1, 3. Cassiod. var. 2, 3, 4: dah. der Verfechter einer Meinung (Sache) mit Gründen, Val. Max. 8, 12 in. – Ggstz. dictor (der Redner), Augustin. c. Crescon. Donat. 1. § 20.
-
4 disputator
disputātor, ōris, m. (disputo), der Disputierer, Denker (sofern er seine Gedanken ausspricht u. mit Gründen unterstützt), Cic. de off. 1, 3. Cassiod. var. 2, 3, 4: dah. der Verfechter einer Meinung (Sache) mit Gründen, Val. Max. 8, 12 in. – Ggstz. dictor (der Redner), Augustin. c. Crescon. Donat. 1. § 20.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > disputator
-
5 disputātor
disputātor ōris, m [disputo], a disputer, disputant: subtilis. -
6 disputator
dispŭtātor, ōris, m. [id.], a disputer, disputant (rare): subtilis, * Cic. Off. 1, 1, 3:suae artis unumquemque et auctorem et disputatorem optimum esse,
Val. Max. 8, 12 init. -
7 Disputator
Disputator m -s, ..toren см. Disputant -
8 Disputator
m -s,..torenсм. Disputant -
9 Disputator
сущ.общ. диспутант, спорщик, участник диспута -
10 disputator
subst. disputant -
11 collator
collātor, ōris m. [ confero ]1) пайщик, участник складчины ( symbolarum collatores Pl)2) (налого)плательщик CTh3) участник собеседования, оратор (c. et disputator Aug) -
12 disputatrix
-
13 collator
collātor, ōris, m. (confero), a) der Beitragszahler, Beisteuerer (zu einem Essen), symbolarum conlatores, Plaut. Curc. 474. – insbes., der zu Geldbeiträgen Verpflichtete, der Steuerpflichtige, ICt. – b) der Mitteiler, α) der Verleiher, vitae aeternae, Greg. lib. sacr. 22 extr. – β) der Vortragende, der Redner, c. et disputator, Augustin. epist. 33, 3.
-
14 discretor
discrētor, ōris, m. (discerno), der Absonderer, Unterscheider, disputator, id est veritatis a falsitate discretor, Augustin. c. Cresc. Donat. 1. § 19: iudicialis discr. credentium et non credentium, Interpr. Iren. 5, 27, 1: est enim sermo dei discr. (der Prüfstein) cogitationum et intentionum cordis, Vulg. Hebr. 4, 12: absol., der Absonderer der Guten u. Bösen, Augustin. in psalm. 73, 11.
-
15 disputatrix
disputātrīx, trīcis, f. (Femin. zu disputator), im Disputieren bestehend, Quint. 2, 20, 7. – subst., als Übersetzung von διαλεκτική (τέχνη), die Disputierkunst, Dialektik, Quint. 12, 2, 13.
-
16 dissertor
-
17 Denker
Denker, intellegendi auctor od. magister od. auctor et magister. – qui totum se in cognitione et scientia collocat od. collocavit. qui in rerum contemplatione studia ponit od. posuit (prägn., der denkende Forscher). – ein gründlicher D., subtilis disputator: ein tiefer D., altā et divinā quādam mente praeditus: ein scharfsinniger D., homo acutus ad excogitandum.
-
18 диспутант
ngener. Disputant, Disputator -
19 спорщик
n1) gener. Disputant, Disputator, Disputierer, Haderer, Haderkatze, Hadrer, Händelmacher, Händelstifter, Händelsucher, Händling, Polemiker, Reehthaber, Zankteufel, Rechthaber, Streithahn, Disputiergeist, Plänkler, Streiter2) colloq. Krakeeler, Widerspruchsgeist -
20 участник диспута
ngener. Disputant, Disputator
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Disputator — Dis|pu|ta|tor, der; s, ...oren [lat. disputator]: jmd., der an einer Disputation teilnimmt: der Gesprächsleiter versuchte vergeblich den Streit zwischen den en zu schlichten … Universal-Lexikon
Disputator — Dis|pu|ta|tor der; s, ...oren <aus lat. disputator »Teilnehmer an einem Disput; wissenschaftlicher Forscher od. Denker«> svw. ↑Disputant … Das große Fremdwörterbuch
disputator — … Useful english dictionary
disputador — (Del lat. disputator.) ► adjetivo/ sustantivo Que disputa o gusta de disputar. * * * disputador, a adj. y n. Que disputa. * * * disputador, ra. (Del lat. disputātor, ōris). adj. Que disputa. U. t. c. s. || 2. Que tiene el vicio de disputar. U. t … Enciclopedia Universal
Gregor Breitkopf — (* um 1472 in Konitz in Polnisch Preußen; † 20. Januar 1529[1] in Leipzig, auch Bredekoph, Brethekopf, Gregorius Bredekopf, Gregorius Laticephalus (de Konitz) und Gregorius Prutenus genannt, war ein deutscher Humanist. Breitkopf besuchte seit… … Deutsch Wikipedia
Disputatorin — Dis|pu|ta|to|rin, die; , nen: w. Form zu ↑Disputator … Universal-Lexikon
LOGOTHETA — Graece Λογοθέτης, in Gloss. Gr. Lat. Ratiocinator, discussor, disputator, qui rationes accepti et depensi expendit ac discutit; dictus est apud Procop. de Bello Goth. l. 3. c. 1. et 21. magistratus Aulae CPolitanae non unius generis. Duplices… … Hofmann J. Lexicon universale
PIERIUS — I. PIERIUS Presbyter Alexandrinus, sub Diocletiano Imperatore et Theone Episcopo floruit. Eloquens disputator, contionator insignis, propterea parvus Origenes dictus. Scripsit 12. libros de Ecclesiae priscis ceremoniis, sed Spiritum Sanctum,… … Hofmann J. Lexicon universale
SANDERSON Robertus — Anglus, acer et solidus disputator, Episcopus Lincolniensis a Carolo II. Rege post reditum, ob fidem eius inconcussam, creatus est, postquam in Academia Oxoniensi Theologicâ Professione aliquamdiu defunctus, sed a Parlamentariis illâ exutus… … Hofmann J. Lexicon universale
VITAKERUS Guilielmus — Theologus Anglus eloquen tissimus et longe doctissimus, in Academia Cantabrigiensi Professor. Acutissimus contra Latinos disputator suô tempore habitus, refutavit vustum Bellarmini opus, antequam id totum in lucem prodiisset: graviter in vectus… … Hofmann J. Lexicon universale
диспутатор — (лат. disputator) човек што диспутира, што расправа, што се препира за нешто … Macedonian dictionary