-
1 dissideo
dis-sideo, sēdī, ēre (dis u. sedeo), eig. »voneinander sitzen«; dah. I) sich auseinander gezogen haben, si toga dissidet impar, wenn die T. sich schief gezogen hat, Hor.: inaequalia dissident supercilia, Quint.: u. so supercilia dissidentia (Ggstz. constricta), Quint. – II) entfernt-, getrennt sein od. liegen, A) eig., v. Örtl., Verg. Aen. 7, 369. Claud. b. Gild. 158; ep. 2, 56: quantum Hypanis Veneto dissidet Eridano, Prop. 1, 12, 4. – B) übtr., nicht übereinstimmen, a) v. leb. Subjj., α) übh. in Gesinnung od. Neigung nicht übereinstimmen, im Widerspruch stehen, anders denken (Ggstz. congruere), inter se, Cic.: ab alqo, Cic.: ab alqo animo et voluntate, Cic.: cum alqo, Cic.: m. Dat., dissidens plebi Virtus, Hor.: diss. de alqa, Cic.: diss. re, non verbis, Cic. – β) im feindl. Sinne, von jmd. sich entfernt od. getrennt halten, mit jmd. uneinig (uneins), zerfallen sein, in Disharmonie (Uneinigkeit, Feindschaft, Zwiespalt) leben, absol., Hor., Phaedr., Tac. u.a.: inter se, Cic.: ab alqo, Cic.: a se, Cic.: cum alqo, Cic.: dissidere hostem in Arminium ac Segestem, sei in die Partei des A. u. in die des S. zerfallen, Tac.: unpers., histriones, propter quos dissidebatur, Suet. Tib. 37, 2. – b) v. Lebl., α) übh. mit etw. nicht übereinstimmen, nicht im Einklang stehen, im Widerspruch stehen, zu etw. nicht passen, dissidet et variat sententia, Ov.: voluntas scriptoris cum scripto dissidet, Cornif. rhet.: scriptum a sententia dissidet, Cic.: non dissidet a voce gestus, Quint.: cum corporis partes inter se dissident, Cic. – β) im feindl. Sinne, uneinig (uneins) –, in Disharmonie sein, widerstreben, widerspenstig sein, sensus (Gesinnungen) dissidentes, Nep.: ambitio dissidens, Phaedr.: cupiditates inter se dissident et discordant, Cic.: iracundia dissidens a ratione, Cic.
-
2 dissideo
dis-sideo, sēdī, ēre (dis u. sedeo), eig. »voneinander sitzen«; dah. I) sich auseinander gezogen haben, si toga dissidet impar, wenn die T. sich schief gezogen hat, Hor.: inaequalia dissident supercilia, Quint.: u. so supercilia dissidentia (Ggstz. constricta), Quint. – II) entfernt-, getrennt sein od. liegen, A) eig., v. Örtl., Verg. Aen. 7, 369. Claud. b. Gild. 158; ep. 2, 56: quantum Hypanis Veneto dissidet Eridano, Prop. 1, 12, 4. – B) übtr., nicht übereinstimmen, a) v. leb. Subjj., α) übh. in Gesinnung od. Neigung nicht übereinstimmen, im Widerspruch stehen, anders denken (Ggstz. congruere), inter se, Cic.: ab alqo, Cic.: ab alqo animo et voluntate, Cic.: cum alqo, Cic.: m. Dat., dissidens plebi Virtus, Hor.: diss. de alqa, Cic.: diss. re, non verbis, Cic. – β) im feindl. Sinne, von jmd. sich entfernt od. getrennt halten, mit jmd. uneinig (uneins), zerfallen sein, in Disharmonie (Uneinigkeit, Feindschaft, Zwiespalt) leben, absol., Hor., Phaedr., Tac. u.a.: inter se, Cic.: ab alqo, Cic.: a se, Cic.: cum alqo, Cic.: dissidere hostem in Arminium ac Segestem, sei in die Partei des A. u. in die des S. zerfallen, Tac.: unpers., histriones, propter quos dissidebatur, Suet. Tib. 37, 2. – b) v. Lebl., α) übh. mit etw. nicht übereinstimmen, nicht im Einklang stehen, im Widerspruch stehen, zu etw. nicht passen, dissidet et variat sententia, Ov.: voluntas————scriptoris cum scripto dissidet, Cornif. rhet.: scriptum a sententia dissidet, Cic.: non dissidet a voce gestus, Quint.: cum corporis partes inter se dissident, Cic. – β) im feindl. Sinne, uneinig (uneins) –, in Disharmonie sein, widerstreben, widerspenstig sein, sensus (Gesinnungen) dissidentes, Nep.: ambitio dissidens, Phaedr.: cupiditates inter se dissident et discordant, Cic.: iracundia dissidens a ratione, Cic.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > dissideo
-
3 dissideo
dis-sideo, sēdī, (sessum), ēre [ sedeo ]1) быть вдали, отстоять, находиться далеко (ab omni turbā Sen; Eridăno Prp — dat.)2) не согласоваться, быть несогласным, расходиться (inter se, cum и ab aliquo C; alicui H; verbis, non re C)d. in Arminium et Segestem T — распасться на группировки Арминия и Сегестаhumiles laborant, ubi potentes dissĭdent Ph — плохо приходится простому народу, когда сильные заспорят между собою3) отличаться ( nostra non dissident a Peripateticis C); противоречить (scriptum dissĭdet a sententia C; sensus dissidentes Nep)4) восставать, бунтовать ( dissidet miles T) -
4 dissideo
I.Lit. (only poet. and very rare):II.quantum Hypanis dissidet Eridano,
Prop. 1, 12, 4: sceptris nostris, *Verg. A. 7, 370:ab omni dissidet turba procul Laïus,
Sen. Oed. 618; Sil. 7, 736.—Far more freq. and class.,Trop., to be at variance, to disagree, to think differently. —Constr. with ab, cum, inter se, or absol.(α).With ab:(β).nullam esse gentem tam dissidentem a populo Romano odio quodam atque discidio,
Cic. Balb. 13, 30; cf. id. Verr. 2, 5, 71; id. Lael. 1, 2:a senatu,
id. Brut. 62, 223:a tribuno plebis (consules),
id. Sest. 19, 44:a Pompeio in tantis rebus,
id. Att. 7, 6, 2:a nobis (altera pars senatus),
id. Rep. 1, 19 et saep.:non verbis Stoicos a Peripateticis, sed universa re et tota sententia dissidere,
id. Fin. 4, 1, 2; cf. id. ib. 4, 2, 3:animus a se ipse dissidens secumque discordans,
id. ib. 1, 18, 58:Archytas iracundiam, videlicet dissidentem a ratione, seditionem quandam animi vere dicebat,
id. Rep. 1, 38; cf. id. Off. 2, 2, 8:ab ingenio matris,
Ov. H. 7, 36 et saep.—With inter se:(γ).leviter inter se dissident,
Cic. Att. 1, 13, 2:cupiditates in animis inclusae inter se dissident atque discordant,
id. Fin. 1, 13, 44; cf. id. N. D. 1, 2 fin. —With cum:* (δ).cum Cleanthe, doctore suo, quam multis rebus Chrysippus dissidet,
Cic. Ac. 2, 47, 143; cf.:non cum homine, sed cum causa,
id. Phil. 11, 6, 15.—With dat.:(ε).virtus dissidens plebi,
Hor. C. 2, 2, 18.—With abl. manner:(ζ).ex quo facile intellectu est verbis eos, non re dissidere,
Cic. Fat. 19, 44:capitali odio,
id. Lael. 1, 2.—Absol.:B.de qua (definitione summi boni) qui dissident, de omni vitae ratione dissident,
Cic. Ac. 2, 43, 132; id. Leg. 1, 20, 53 (opp. congruae):cum Julia primo concorditer et amore mutuo vixit, mox dissedit,
he fell out with her, Suet. Tib. 7:Medus dissidet armis,
Hor. C. 3, 8, 20; cf.:dissidet miles,
Tac. A. 1, 46:dissident olores et aquilae,
live at enmity, Plin. 10, 74, 95, § 203 et saep.:spes incesserat dissidere hostem in Arminium ac Segestem,
i. e. were divided into two factions, that of Arminius and Segestes, Tac. A. 1, 55.— Pass. impers.:histriones, propter quos dissidebatur,
Suet. Tib. 37.—Of inanimate and abstract subjects in gen., to be unlike, dissimilar, different, various; to differ, disagree.(α).With a:(β).nostra non multum a Peripateticis dissidentia,
Cic. Off. 1, 1, 2; cf.: scriptum a sententia, id. de Or. 1, 31, 140:gestus a voce,
Quint. 11, 3, 165 al. —With cum:(γ).voluntas scriptoris cum scripto,
Auct. Her. 2, 9, 1:verba cum sententia scriptoris,
Cic. Inv. 1, 13 init. —Absol.:si inaequalitate dissident (supercilia),
Quint. 11, 3, 79:supercilia dissidentia (opp. constricta),
id. 1, 11, 10; cf.:si toga dissidet impar,
i. e. sits uneven, one-sided, Hor. Ep. 1, 1, 96 (cf. the opp. aequaliter sedet, Quint. 11, 3, 141):si duo haec verba idem significant, neque ulla re aliqua dissident,
Gell. 13, 24, 4.
См. также в других словарях:
List of Latin words with English derivatives — This is a list of Latin words with derivatives in English (and other modern languages). Ancient orthography did not distinguish between i and j or between u and v. Many modern works distinguish u from v but not i from j. In this article both… … Wikipedia