Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

digitus

  • 1 digitus

    digitus, ī, m. (wohl aus dicitus zu dīco), »der Zeiger« = der Finger an der Hand, die Zehe am Fuße, I) eig.: A) der Finger, digitus pollex, der Daumen, Caes.: d. index, Hor., od. d. gustator, Hieron., od. salutaris, Suet., der Zeigefinger: medius, Quint., od. medianus, Veget. mul., od. infamis, Pers., od. famosus, Schol. Cruq. Hor., od. impudicus, Mart. u. Isid., der Mittelfinger: medicus, Schol. Cruq. Hor., Marc. Emp. u. Isid., od. anularis, Isid., der Goldfinger (an dem man den Ring trägt); u. ders., digitus minimo proximus, Macr.: digitus minimo vicinus, quem et medicinalem vocant, Macr.: dig. minimus, der kleine Finger, Gell.; ders. auch auricularis, weil man mit ihm das Ohr reinigte, Isid.: u. ders. brevissimus dextrae manus digitus, Macr.: digitus minimus, sequens (Goldfinger), summus (Mittelfinger), Inscr. – digitus crepans, Mart.: crepitus digitorum, Mart.: digitorum nervos incīdere, Lampr. – comprimere duos digitos utrimque, Cels.: digitos comprimere pugnumque facere (Ggstz. digitos extendere, digitos diducere et manum dilatare), Cic. – digitum exserere (ausstrecken), Quint. (vgl. unten »sprichw.«): u. so digitos extendere, Cic.: alqd digitis od. tribus digitis comprehendere (fassen), Min. Fel. u. Lact. – concrepare digitis, Plaut. u. Cic., od. digitos, Petron. (s. con-crepo). – caput scalpere digito uno, sich nur mit einem F. in den Haaren krauen (um sich die Frisur nicht zu verderben), Asin. Poll. fr. u.a. – alqd digito attingere, nur leicht berühren, Porc. Licin. fr. (vgl. unten »sprichw.«): digito se caelum attigisse putare, fast im Himmel zu sein glauben (= heidenfroh, heilfroh sein), Cic.: digitum intendere ad etc., mit dem Finger zeigen, Cic.: ardenti lucernae digitum admovere, Val. Max.: digitum tollere, den Finger aufheben (beim Bieten in der Auktion, beim Stimmen), Cic. II. Verr. 1, 141 (aber = sich für besiegt erklären, Sidon. epist. 5, 7, 3): digito (mit Fingeraufheben) liceri, Cic.: pugnare ad digitum, d.i. bis einer von den Fechtern den Finger erhebt u. sich für überwunden hält, Quint. – computare digitis, an den Fingern abzählen, berechnen, Plaut. u. Plin.: numerare per digitos, Ov.: dah. venire ad digitos, ausgerechnet werden, Plin.: novi tuos digitos, deine Geschicklichkeit im Rechnen, Cic.: argumenta digerere in digitos, an den Fingern herzählen, Quint. – digitis loqui, die Fingersprache reden, Ps. Cypr. de spect. 7: digitis nutuque loqui, Ov. trist. 2, 453: nil opus est digitis, per quos arcana loquaris, Ov. art. am. 1, 137. – digito orbem temperare, mit dem Finger der Handpauke harmonische Töne entlocken, oder (wie es dort das Volk nimmt) mit dem Finger, d.i. leicht, ohne Mühe den Erdkreis beherrschen, Suet. Aug. 68. – digito monstrare, demonstrare, s. mōnstro, dē-mōnstro: vos cunctorum digiti notabant, Hieron. epist. 117, 6. – Sprichw., si scis tute, quot hodie habeas digitos in manu (= auch das Geringste weißt), egon dem pignus tecum? Plaut. Pers. 187. – in digitis hodie percoquam quod ceperit = ich halte es für unmöglich, Plaut. rud. 902. – quā digitum proferat non habet, wie sie auch nur einen F. rühren (= das Geringste unternehmen soll), Cic. Caecin. 71. – ne digitum quidem alcis rei causā porrigere, um etwas nicht einmal den Finger ausstrecken (griech. ουδὲ δάκτυλον προτειναι χάριν τινός), Cic. de fin. 3, 57; vgl. Casaub. Pers. 5, 119 (wo digitum exsere [tue das Unbedeutendste], peccas). – alqm digito uno attingere, nur mit einem Finger berühren (= sich im geringsten vergreifen), Plaut. Pers. 793. Ter. eun. 740: u. so bl. digito alqm attingere, Cic. Tusc. 5, 55: u. digito alqm contingere, Cato oratt. 68. fr. 1 ( bei Gell. 10, 23, 5): alqm vel digito contingere, Apul. met. 4, 21: alqm digito tenus contingere, ibid. 9, 17: u. alqm digito tangere, Plaut. rud. 810. – primoribus labris gustasse hoc genus vitae et extremis, ut dicitur, digitis attigisse = sich nur im geringsten befaßt haben, Cic. Cael. 28. – B) die Fußzehe, die Zehe, 1) eig.: a) am Menschen, maior digitus, die große F., Cass. Fel. de medic. 52. p. 136, 1 Rose: insistere digitis, auf die Z. treten, Ov.: insistere summis digitis, auf die Fußspitzen treten, Cels. u. Sen.: erigi in digitos, auf die Zehen treten, Quint.: summis ambulare digitis, auf den Fußspitzen gehen, Sen.: constitit in digitos arrectus, trat auf die Zehen, Verg.: digitos pedum detundere ad lapides, Apul. – D) am Vogel, die Kralle, Varro u.a. – c) am Krebs, die Schere, ut in litore cancri digitis primoribus stare, Varro sat. Men. 42. – 2) übtr., im Plur. digiti, die kleinen Zweige der Äste usw., Plin. – II) meton.: A) als Maß, die Fingerbreite, der Finger, der Zoll ( nach Frontin. aqu. § 24 der 16. Teil eines röm. Fußes), d. transversus, Querfingerbreite, Querfinger, Cato (s. unten »sprichw.«): digitum pollicem latus, Cato: digitum pollicem (daumenbreit) laxamenti facito, Cato: digiti pollicis crassitudine, Caes.: quattuor patens digitos, Caes.: late digitos primores quattuor, alte digitos primores tres, Vorderfinger, Cato. – als Wassergemäß bei der Verteilung des Wassers aus den Wasserleitungen, s. Frontin. aqu. 24 sqq.: u. so ut aquae digitus in domo eius flueret, Corp. inscr. Lat. 10, 4760. – Sprichw., si hercle ex isto loco digitum transvorsum aut unguem latum excesseris, Plaut. aul. 56 sq.: ab hac (regula) mihi non licet transversum, ut aiunt, digitum discedere, Cic. Acad. 2, 58. – B) als nom. propr., Digiti Idaei (Übersetzung von Δάκτυλοι Ἰδαιοι), Priester der Cybele (s. dactylusno. VII), Cic. de nat. deor. 3, 42; vgl. Arnob. 3, 41, u. 43. – / Genet. Plur. synk. digitûm, Varro de vit. pop. Rom. 1. fr. 1 ( bei Charis. 126, 26). Vitr. 7, 1, 6: arch. Abl. Plur. digiteis, Corp. inscr. Lat. 1, 198, 52. – Varro sat. Men. 42 ( bei Non. 427, 30) lesen Quicherat, Bücheler und Riese digitis statt digitibus.

    lateinisch-deutsches > digitus

  • 2 digitus

    digitus, ī, m. (wohl aus dicitus zu dīco), »der Zeiger« = der Finger an der Hand, die Zehe am Fuße, I) eig.: A) der Finger, digitus pollex, der Daumen, Caes.: d. index, Hor., od. d. gustator, Hieron., od. salutaris, Suet., der Zeigefinger: medius, Quint., od. medianus, Veget. mul., od. infamis, Pers., od. famosus, Schol. Cruq. Hor., od. impudicus, Mart. u. Isid., der Mittelfinger: medicus, Schol. Cruq. Hor., Marc. Emp. u. Isid., od. anularis, Isid., der Goldfinger (an dem man den Ring trägt); u. ders., digitus minimo proximus, Macr.: digitus minimo vicinus, quem et medicinalem vocant, Macr.: dig. minimus, der kleine Finger, Gell.; ders. auch auricularis, weil man mit ihm das Ohr reinigte, Isid.: u. ders. brevissimus dextrae manus digitus, Macr.: digitus minimus, sequens (Goldfinger), summus (Mittelfinger), Inscr. – digitus crepans, Mart.: crepitus digitorum, Mart.: digitorum nervos incīdere, Lampr. – comprimere duos digitos utrimque, Cels.: digitos comprimere pugnumque facere (Ggstz. digitos extendere, digitos diducere et manum dilatare), Cic. – digitum exserere (ausstrecken), Quint. (vgl. unten »sprichw.«): u. so digitos extendere, Cic.: alqd digitis od. tribus digitis comprehendere (fassen), Min. Fel. u. Lact. – concrepare digitis, Plaut. u. Cic., od. digitos, Petron. (s. concrepo). – caput scalpere digito uno, sich nur mit einem F. in
    ————
    den Haaren krauen (um sich die Frisur nicht zu verderben), Asin. Poll. fr. u.a. – alqd digito attingere, nur leicht berühren, Porc. Licin. fr. (vgl. unten »sprichw.«): digito se caelum attigisse putare, fast im Himmel zu sein glauben (= heidenfroh, heilfroh sein), Cic.: digitum intendere ad etc., mit dem Finger zeigen, Cic.: ardenti lucernae digitum admovere, Val. Max.: digitum tollere, den Finger aufheben (beim Bieten in der Auktion, beim Stimmen), Cic. II. Verr. 1, 141 (aber = sich für besiegt erklären, Sidon. epist. 5, 7, 3): digito (mit Fingeraufheben) liceri, Cic.: pugnare ad digitum, d.i. bis einer von den Fechtern den Finger erhebt u. sich für überwunden hält, Quint. – computare digitis, an den Fingern abzählen, berechnen, Plaut. u. Plin.: numerare per digitos, Ov.: dah. venire ad digitos, ausgerechnet werden, Plin.: novi tuos digitos, deine Geschicklichkeit im Rechnen, Cic.: argumenta digerere in digitos, an den Fingern herzählen, Quint. – digitis loqui, die Fingersprache reden, Ps. Cypr. de spect. 7: digitis nutuque loqui, Ov. trist. 2, 453: nil opus est digitis, per quos arcana loquaris, Ov. art. am. 1, 137. – digito orbem temperare, mit dem Finger der Handpauke harmonische Töne entlocken, oder (wie es dort das Volk nimmt) mit dem Finger, d.i. leicht, ohne Mühe den Erdkreis beherrschen, Suet. Aug. 68. – digito monstrare, demonstrare, s. monstro, demonstro: vos cunc-
    ————
    torum digiti notabant, Hieron. epist. 117, 6. – Sprichw., si scis tute, quot hodie habeas digitos in manu (= auch das Geringste weißt), egon dem pignus tecum? Plaut. Pers. 187. – in digitis hodie percoquam quod ceperit = ich halte es für unmöglich, Plaut. rud. 902. – quā digitum proferat non habet, wie sie auch nur einen F. rühren (= das Geringste unternehmen soll), Cic. Caecin. 71. – ne digitum quidem alcis rei causā porrigere, um etwas nicht einmal den Finger ausstrecken (griech. ουδὲ δάκτυλον προτειναι χάριν τινός), Cic. de fin. 3, 57; vgl. Casaub. Pers. 5, 119 (wo digitum exsere [tue das Unbedeutendste], peccas). – alqm digito uno attingere, nur mit einem Finger berühren (= sich im geringsten vergreifen), Plaut. Pers. 793. Ter. eun. 740: u. so bl. digito alqm attingere, Cic. Tusc. 5, 55: u. digito alqm contingere, Cato oratt. 68. fr. 1 ( bei Gell. 10, 23, 5): alqm vel digito contingere, Apul. met. 4, 21: alqm digito tenus contingere, ibid. 9, 17: u. alqm digito tangere, Plaut. rud. 810. – primoribus labris gustasse hoc genus vitae et extremis, ut dicitur, digitis attigisse = sich nur im geringsten befaßt haben, Cic. Cael. 28. – B) die Fußzehe, die Zehe, 1) eig.: a) am Menschen, maior digitus, die große F., Cass. Fel. de medic. 52. p. 136, 1 Rose: insistere digitis, auf die Z. treten, Ov.: insistere summis digitis, auf die Fußspitzen treten, Cels. u. Sen.: erigi in digitos, auf die Zehen tre-
    ————
    ten, Quint.: summis ambulare digitis, auf den Fußspitzen gehen, Sen.: constitit in digitos arrectus, trat auf die Zehen, Verg.: digitos pedum detundere ad lapides, Apul. – D) am Vogel, die Kralle, Varro u.a. – c) am Krebs, die Schere, ut in litore cancri digitis primoribus stare, Varro sat. Men. 42. – 2) übtr., im Plur. digiti, die kleinen Zweige der Äste usw., Plin. – II) meton.: A) als Maß, die Fingerbreite, der Finger, der Zoll ( nach Frontin. aqu. § 24 der 16. Teil eines röm. Fußes), d. transversus, Querfingerbreite, Querfinger, Cato (s. unten »sprichw.«): digitum pollicem latus, Cato: digitum pollicem (daumenbreit) laxamenti facito, Cato: digiti pollicis crassitudine, Caes.: quattuor patens digitos, Caes.: late digitos primores quattuor, alte digitos primores tres, Vorderfinger, Cato. – als Wassergemäß bei der Verteilung des Wassers aus den Wasserleitungen, s. Frontin. aqu. 24 sqq.: u. so ut aquae digitus in domo eius flueret, Corp. inscr. Lat. 10, 4760. – Sprichw., si hercle ex isto loco digitum transvorsum aut unguem latum excesseris, Plaut. aul. 56 sq.: ab hac (regula) mihi non licet transversum, ut aiunt, digitum discedere, Cic. Acad. 2, 58. – B) als nom. propr., Digiti Idaei (Übersetzung von Δάκτυλοι Ἰδαιοι), Priester der Cybele (s. dactylus no. VII), Cic. de nat. deor. 3, 42; vgl. Arnob. 3, 41, u. 43. – Genet. Plur. synk. digitûm, Varro de vit. pop. Rom. 1. fr. 1 ( bei Charis.
    ————
    126, 26). Vitr. 7, 1, 6: arch. Abl. Plur. digiteis, Corp. inscr. Lat. 1, 198, 52. – Varro sat. Men. 42 ( bei Non. 427, 30) lesen Quicherat, Bücheler und Riese digitis statt digitibus.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > digitus

  • 3 digitus

    dĭgĭtus, i, m. [st2]1 [-] doigt de la main, doigt du pied; doigt des animaux. [st2]2 [-] Plin. rameau, petite branche. [st2]3 [-] le doigt (mesure qui valait la 16 ème partie du pied romain).    - extremis digitis attingere: toucher du bout des doigts, effleurer.    - discedere transversum digitum ab re: ne pas s’écarter de qqch d’un doigt mis en travers, d’un travers de doigt.    - ne digitum quidem porrigere: ne rien faire pour qqch.
    * * *
    dĭgĭtus, i, m. [st2]1 [-] doigt de la main, doigt du pied; doigt des animaux. [st2]2 [-] Plin. rameau, petite branche. [st2]3 [-] le doigt (mesure qui valait la 16 ème partie du pied romain).    - extremis digitis attingere: toucher du bout des doigts, effleurer.    - discedere transversum digitum ab re: ne pas s’écarter de qqch d’un doigt mis en travers, d’un travers de doigt.    - ne digitum quidem porrigere: ne rien faire pour qqch.
    * * *
        Digitus, digiti, pen. corr. Un doigt.
    \
        Digito vno ne me attigeris. Terent. Garde toy de me toucher du bout du doigt, ou tant soit peu.
    \
        Infamis digitus. Persius. Le doigt du milieu, Le doigt moyen.
    \
        Medium digitum alicui porrigere. Mart. Le mespriser, et n'en tenir compte, Luy faire la figue.
    \
        Nudum digitum vocat Iuuenalis. Qui n'est point garni d'anneaux.
    \
        Primores. Plaut. Le bout des doigts.
    \
        Digitum transuersum non excedere. Ne point eschapper ou sortir d'un lieu le travers d'un doigt, ou la largeur d'un doigt. Plaut. - si hercle tu ex isthoc loco Digitum transuorsum excesseris. Si tu bouges tant soit peu.
    \
        Digitiis extremis attingere aliquod genus vitae. Id est, breuiter siue leuiter attingere. quod alias A limine salutare dicitur. Cice. N'y toucher que du bout du doigt, Ne faire que passer par dessus, et legierement.
    \
        Coeunt digiti. Ouid. S'assemblent.
    \
        Condere digitos in oculos alicuius. Ouid. Fourrer ses doigts dedens les yeulx d'aucun.
    \
        Digitum contrahere, aut Remittere, contraria. Plin. Serrer ou courber, et puis apres le lascher et estendre, Clorre et ouvrir.
    \
        Digitum ab aliqua re non discedere. Cic. Ne s'en point esloingner tant soit peu.
    \
        Digitum nusquam a sententia. Cice. Ne se departir nullement de son opinion, Tenir ferme.
    \
        Digitos incidere. Ouid. Couper.
    \
        Digitum tollere. Cic. Les anciens souloyent és baulx à ferme, ou és ventes qui se faisoyent publiquement lever le doigt pour monstrer qu'ils y vouloyent mettre leur denier.
    \
        Digitum tollere, est etiam Fauere. Horat. Favoriser.
    \
        Digitus, Modulus aquarius. Iulius Frontinus. Certaine mesure d'eaue.

    Dictionarium latinogallicum > digitus

  • 4 digitus

    digitus digitus, i m палец

    Латинско-русский словарь > digitus

  • 5 digitus

        digitus ī, m    [DIC-], a finger: de digito anulum detraho, T.: digitos impellere, ut Scriberent: Indice monstrare digito, H.: illam digito uno attingere, to touch gently, T.: alqd extremis digitis attingere, to touch lightly: attingere caelum digito, to be exceedingly happy: digiti, per quos numerare solemus, O.: in digitis suis singulas partīs causae constituere: si tuos digitos novi, skill in reckoning: si digitis concrepuerit, by a snap of the finger: digitum ad fontīs intendere, to point: qui digito sit licitus, bid at an auction: digitis nutuque loqui, by signs, O.: digito compesce labellum. hold your tongue, Iu.: monstror digito praetereuntium fidicen, H.: demonstravi digito Gallum.— Prov.: ne digitum quidem porrigere, not to move a finger.—A toe: constitit in digitos adrectus, V. — A finger's breadth, inch (the sixteenth part of a pes), Cs.: clavi digiti pollicis crassitudine, Cs.— Prov.: digitum transversum non discedere, swerve a finger's breadth: ab argento digitum discedere: digitis a morte remotus Quattuor, Iu.
    * * *
    finger; toe; a finger's breath

    Latin-English dictionary > digitus

  • 6 Digitus

    Digitus (лат.) m =, ..ti па́лец (на руке́ и ноге́)

    Allgemeines Lexikon > Digitus

  • 7 digitus

    digitus, i, m., finger, Mk. 7:33; J. 8:6.

    English-Latin new dictionary > digitus

  • 8 Digitus

    1.
    dĭgĭtus, i, m. [Gr. daktulos; cf. Germ. Zehe, Eng. toe; from root dek(dechomai), to grasp, receive; cf.

    Germ. Finger, from fangen,

    Curt. Gr. Etym. 133. Corssen, however, still refers digitus to root dik-, dico, deiknumi, as the pointer, indicator, Ausspr. 1, 380; cf. dico], a finger.
    I.
    Prop.:

    tot (cyathos bibimus), quot digiti sunt tibi in manu,

    Plaut. Stich. 5, 4, 24; id. Most. 5, 1, 69; id. Mil. 2, 2, 47; 4, 2, 57 et saep.—The special designations: pollex, the thumb; index or salutaris, the forefinger; medius, also infamis and impudicus, the middle finger; minimo proximus or medicinalis, the ring-finger; minimus, the little finger, v. under those words.—
    B.
    Special connections:

    attingere aliquem digito (uno),

    to touch one lightly, gently, Plaut. Pers. 5, 2, 15; Ter. Eun. 4, 6, 2 Ruhnk.; Licinius ap. Gell. 19, 9, 13; Cic. Tusc. 5, 19, 55; cf.

    with tangere,

    Plaut. Rud. 3, 5, 30; id. Poen. 5, 5, 29:

    attingere aliquid extremis digitis (with primoribus labris gustare),

    to touch lightly, to enjoy slightly, Cic. Cael. 12:

    attingere caelum digito,

    to be exceedingly happy, id. Att. 2, 1, 7: colere summis digitis, to adore (to touch the offering or consecrated gift) with the tips of the fingers, Lact. 1, 20; 5, 19 fin.; cf. Ov. F. 2, 573:

    computare digitis,

    to count on the fingers, to reckon up, Plaut. Mil. 2, 2, 51; Plin. 34, 8, 19, no. 29, § 88; cf.:

    numerare per digitos,

    Ov. F. 3, 123:

    in digitis suis singulas partis causae constituere,

    Cic. Div. in Caec. 14, 45.—Hence, venire ad digitos, to be reckoned, Plin. 2, 23, 21, § 87; and:

    si tuos digitos novi,

    thy skill in reckoning, Cic. Att. 5, 21, 13; cf.

    also: digerere argumenta in digitos,

    to count on the fingers, Quint. 11, 3, 114: concrepare digitos or digitis, to snap the fingers, as a signal of command, Petr. 27, 5; Plaut. Mil. 2, 2, 53; Cic. Off. 3, 19; v. concrepo; cf.

    also: digitus crepans,

    Mart. 3, 82, 15:

    digitorum crepitus,

    id. 14, 119:

    digitorum percussio,

    Cic. Off. 3, 19, 78:

    intendere digitum ad aliquid,

    to point the finger at any thing, Cic. de Or. 1, 46 fin.:

    liceri digito,

    to hold up the finger in bidding at an auction, Cic. Verr. 2, 3, 11;

    for which also: tollere digitum,

    id. ib. 2, 1, 54. The latter phrase also signifies, to raise the finger in token of submission, said of a combatant, Sid. Ep. 5, 7; cf. Mart. Spect. 29, 5;

    and Schol,

    Pers. 5, 119:

    loqui digitis nutuque,

    to talk by signs, Ov. Tr. 2, 453;

    different is: postquam fuerant digiti cum voce locuti,

    i. e. playing as an accompaniment to singing, Tib. 3, 4, 41; cf.:

    ad digiti sonum,

    id. 1, 2, 31; cf. also Lucr. 4, 587; 5, 1384:

    digito compesce labellum,

    hold your tongue, Juv. 1, 160.—For the various modes of employing the fingers in oratorical delivery, cf. Quint. 1, 10, 35; 11, 3, 92 sq.; 103; 120 al.: monstrari digito, i. e. to be pointed out, to become distinguished, famous, Hor. C. 4, 3, 22; Pers. 1, 28;

    for which: demonstrari digito,

    Tac. Or. 7 fin.; Cic. de Or. 2, 66, 266; id. Rep. 6, 24; Nep. Datam. 11, 5; Suet. Aug. 45.—Prov. phrases:

    nescit, quot digitos habeat in manu, of one who knows nothing at all,

    Plaut. Pers. 2, 2, 5:

    in digitis hodie percoquam quod ceperit,

    i. e. he has caught nothing, id. Rud. 4, 1, 11: ne digitum quidem porrigere, not to stretch out a finger, like the Gr. daktulon mê proteinai, ekteinai, for not to give one's self the least trouble, Cic. Fin. 3, 17, 57; cf.:

    exserere digitum,

    Pers. 5, 119 Scal.;

    and in like manner: proferre digitum,

    to move a finger, to make any exertion, Cic. Caecin. 25, 71:

    scalpere caput digito, of effeminate men fearful of disarranging their hair,

    Juv. 9, 133; cf. Sen. Ep. 52 fin.; a habit of Pompey's, acc. to Calvus ap. Schol. Luc. 7, 726, and Sen. Contr. 3, 19; Amm. 17, 11. (Cf. Echtermeyer's Ueber Namen und symbolische Bedeutung der Finger bei den Griechen und Römern, Progr. d. Hall. Pädagogiums, v. 1835.)
    II.
    Transf.
    A.
    A toe (cf. Heb., Gr. daktulos, Fr. doigt), Lucr. 3, 527; Verg. A. 5, 426; Petr. 132, 14; Sen. Ep. 111; Quint. 2, 3, 8 et saep.; also of the toes of animals, Varr. R. R. 3, 9, 4; Col. 8, 2, 8; Plin. 10, 42, 59, § 119 al.—
    B.
    A small bough, a twig, Plin. 14, 1, 3, § 12; 17, 24, 37, § 224.—
    C.
    As a measure of length, an inch, the sixteenth part of a Roman foot (pes), Front. Aquaed. 24 sq.; Caes. B. G. 7, 73, 6; id. B. C. 2, 10, 4; Juv. 12, 59 al.: digiti primores, finger-ends, as a measure, Cato R. R. 21, 2;

    digitus transversus,

    a fingerbreadth, id. ib. 45 fin.;

    48, 2.—Prov.: digitum transversum non discedere ab aliqua re,

    not to swerve a finger's breadth, Cic. Ac. 2, 18, 58; cf.

    without transversum: nusquam ab argento digitum discedere,

    id. Verr. 2, 4, 15;

    and ellipt.: ab honestissima sententia digitum nusquam,

    id. Att. 7, 3, 11.
    2.
    Dĭgĭtus, i, m., a proper name; in plur.: Digiti Idaei = Daktuloi Idaioi, the priests of Cybele, Cic. N. D. 3, 16, 42; cf. Arn. 3, 41 and 43, and v. Dactylus.

    Lewis & Short latin dictionary > Digitus

  • 9 digitus

    1.
    dĭgĭtus, i, m. [Gr. daktulos; cf. Germ. Zehe, Eng. toe; from root dek(dechomai), to grasp, receive; cf.

    Germ. Finger, from fangen,

    Curt. Gr. Etym. 133. Corssen, however, still refers digitus to root dik-, dico, deiknumi, as the pointer, indicator, Ausspr. 1, 380; cf. dico], a finger.
    I.
    Prop.:

    tot (cyathos bibimus), quot digiti sunt tibi in manu,

    Plaut. Stich. 5, 4, 24; id. Most. 5, 1, 69; id. Mil. 2, 2, 47; 4, 2, 57 et saep.—The special designations: pollex, the thumb; index or salutaris, the forefinger; medius, also infamis and impudicus, the middle finger; minimo proximus or medicinalis, the ring-finger; minimus, the little finger, v. under those words.—
    B.
    Special connections:

    attingere aliquem digito (uno),

    to touch one lightly, gently, Plaut. Pers. 5, 2, 15; Ter. Eun. 4, 6, 2 Ruhnk.; Licinius ap. Gell. 19, 9, 13; Cic. Tusc. 5, 19, 55; cf.

    with tangere,

    Plaut. Rud. 3, 5, 30; id. Poen. 5, 5, 29:

    attingere aliquid extremis digitis (with primoribus labris gustare),

    to touch lightly, to enjoy slightly, Cic. Cael. 12:

    attingere caelum digito,

    to be exceedingly happy, id. Att. 2, 1, 7: colere summis digitis, to adore (to touch the offering or consecrated gift) with the tips of the fingers, Lact. 1, 20; 5, 19 fin.; cf. Ov. F. 2, 573:

    computare digitis,

    to count on the fingers, to reckon up, Plaut. Mil. 2, 2, 51; Plin. 34, 8, 19, no. 29, § 88; cf.:

    numerare per digitos,

    Ov. F. 3, 123:

    in digitis suis singulas partis causae constituere,

    Cic. Div. in Caec. 14, 45.—Hence, venire ad digitos, to be reckoned, Plin. 2, 23, 21, § 87; and:

    si tuos digitos novi,

    thy skill in reckoning, Cic. Att. 5, 21, 13; cf.

    also: digerere argumenta in digitos,

    to count on the fingers, Quint. 11, 3, 114: concrepare digitos or digitis, to snap the fingers, as a signal of command, Petr. 27, 5; Plaut. Mil. 2, 2, 53; Cic. Off. 3, 19; v. concrepo; cf.

    also: digitus crepans,

    Mart. 3, 82, 15:

    digitorum crepitus,

    id. 14, 119:

    digitorum percussio,

    Cic. Off. 3, 19, 78:

    intendere digitum ad aliquid,

    to point the finger at any thing, Cic. de Or. 1, 46 fin.:

    liceri digito,

    to hold up the finger in bidding at an auction, Cic. Verr. 2, 3, 11;

    for which also: tollere digitum,

    id. ib. 2, 1, 54. The latter phrase also signifies, to raise the finger in token of submission, said of a combatant, Sid. Ep. 5, 7; cf. Mart. Spect. 29, 5;

    and Schol,

    Pers. 5, 119:

    loqui digitis nutuque,

    to talk by signs, Ov. Tr. 2, 453;

    different is: postquam fuerant digiti cum voce locuti,

    i. e. playing as an accompaniment to singing, Tib. 3, 4, 41; cf.:

    ad digiti sonum,

    id. 1, 2, 31; cf. also Lucr. 4, 587; 5, 1384:

    digito compesce labellum,

    hold your tongue, Juv. 1, 160.—For the various modes of employing the fingers in oratorical delivery, cf. Quint. 1, 10, 35; 11, 3, 92 sq.; 103; 120 al.: monstrari digito, i. e. to be pointed out, to become distinguished, famous, Hor. C. 4, 3, 22; Pers. 1, 28;

    for which: demonstrari digito,

    Tac. Or. 7 fin.; Cic. de Or. 2, 66, 266; id. Rep. 6, 24; Nep. Datam. 11, 5; Suet. Aug. 45.—Prov. phrases:

    nescit, quot digitos habeat in manu, of one who knows nothing at all,

    Plaut. Pers. 2, 2, 5:

    in digitis hodie percoquam quod ceperit,

    i. e. he has caught nothing, id. Rud. 4, 1, 11: ne digitum quidem porrigere, not to stretch out a finger, like the Gr. daktulon mê proteinai, ekteinai, for not to give one's self the least trouble, Cic. Fin. 3, 17, 57; cf.:

    exserere digitum,

    Pers. 5, 119 Scal.;

    and in like manner: proferre digitum,

    to move a finger, to make any exertion, Cic. Caecin. 25, 71:

    scalpere caput digito, of effeminate men fearful of disarranging their hair,

    Juv. 9, 133; cf. Sen. Ep. 52 fin.; a habit of Pompey's, acc. to Calvus ap. Schol. Luc. 7, 726, and Sen. Contr. 3, 19; Amm. 17, 11. (Cf. Echtermeyer's Ueber Namen und symbolische Bedeutung der Finger bei den Griechen und Römern, Progr. d. Hall. Pädagogiums, v. 1835.)
    II.
    Transf.
    A.
    A toe (cf. Heb., Gr. daktulos, Fr. doigt), Lucr. 3, 527; Verg. A. 5, 426; Petr. 132, 14; Sen. Ep. 111; Quint. 2, 3, 8 et saep.; also of the toes of animals, Varr. R. R. 3, 9, 4; Col. 8, 2, 8; Plin. 10, 42, 59, § 119 al.—
    B.
    A small bough, a twig, Plin. 14, 1, 3, § 12; 17, 24, 37, § 224.—
    C.
    As a measure of length, an inch, the sixteenth part of a Roman foot (pes), Front. Aquaed. 24 sq.; Caes. B. G. 7, 73, 6; id. B. C. 2, 10, 4; Juv. 12, 59 al.: digiti primores, finger-ends, as a measure, Cato R. R. 21, 2;

    digitus transversus,

    a fingerbreadth, id. ib. 45 fin.;

    48, 2.—Prov.: digitum transversum non discedere ab aliqua re,

    not to swerve a finger's breadth, Cic. Ac. 2, 18, 58; cf.

    without transversum: nusquam ab argento digitum discedere,

    id. Verr. 2, 4, 15;

    and ellipt.: ab honestissima sententia digitum nusquam,

    id. Att. 7, 3, 11.
    2.
    Dĭgĭtus, i, m., a proper name; in plur.: Digiti Idaei = Daktuloi Idaioi, the priests of Cybele, Cic. N. D. 3, 16, 42; cf. Arn. 3, 41 and 43, and v. Dactylus.

    Lewis & Short latin dictionary > digitus

  • 10 digitus

    s.
    digitus.

    Nuevo Diccionario Inglés-Español > digitus

  • 11 Digitus

    БНРС > Digitus

  • 12 digitus

    ī m.
    d. pollex Csбольшой палец
    d. index H (salutaris Su, gustator Hier) — указательный палец
    d. medius Q (medianus Veg, infamis Pers, impudīcus M, Is) — средний палец
    d. anularis Is (medicus Is, medicinalis и minimo vicinus и proxĭmus Macr) — безымянный палец
    d. minimus AG (auricularis Is, brevissimus Macr) — мизинец
    digito se caelum attingere putare погов. C — быть на седьмом небе, блаженствовать
    digitum tollere Cподнимать палец (на торгах, при голосовании)
    computare digitis Pl, PM (numerare per digitos O) — считать по пальцам
    novi digitos tuos C — знаю, что ты мастер считать
    proferre digitum C — пошевеливаться, приступать к делу
    pugnare (concurrere M) ad digitum Q — бороться до тех пор, пока одна из сторон не поднимет пальца (т. е. не признает себя побеждённой)
    3) ( у птиц) коготь Vr etc.
    5) палец, перст, мера длины = 18,5 мм (римский дюйм)

    Латинско-русский словарь > digitus

  • 13 digitus

    Медицина: палец

    Универсальный англо-русский словарь > digitus

  • 14 Digitus

    Универсальный немецко-русский словарь > Digitus

  • 15 digitus

    мед.сущ. палец

    Англо-русский медицинский словарь > digitus

  • 16 digitus

    , i m
    палец

    Латинский для медиков > digitus

  • 17 digitus

    палец (1. 10 D. 21, 1. 1. 6 C. 12, 1. Gai. III. 98).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > digitus

  • 18 digitus

    Латинско-русский медицинско-фармацевтический словарь > digitus

  • 19 digitus

    , i m
    палец

    Latin-Russian dictionary > digitus

  • 20 digitus

    , i m
      палец

    Dictionary Latin-Russian new > digitus

См. также в других словарях:

  • Digitus —   [lateinisch] der, /...ti,    1) Anatomie: Finger, Zehe.    2) kleinstes Längenmaß im antiken Rom, die Fingerbreite; bei den Griechen der Daktylos. 1 Digitus (= 1,85 cm) = ¼ Handbreit =1/16 Fuß =1/24 Elle.   * * * Di|gi|tus …   Universal-Lexikon

  • DIGITUS — an ex digerendo an ex Graeco δεικνύειν? Primore digito in erectum pollicem residente, Deos olim a Gentibus salutatos docet Appul. Metam. l; 4. Et admoventes oribus suis dexteram, primore digito in erectum pollicem residente: ut ipsam prorsus Deam …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Digĭtus — (lat.), 1) Finger, s.d.; 2) römisches Maß 1/16 Fuß od. 1 Zoll …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Digĭtus — (lat.), Finger; röm. Maß, einen Finger breit, = 1/16 röm. Fuß = 0,0185 m …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Digitus — Digĭtus (lat.), Finger; auch röm. Maß = 2 2,6 cm. D. hippocratĭcus, kolbige Verdickung der Fingernagelglieder mit Krümmung der Nägel bei Herzklappenfehlern, auch bei chronischer Lungenschwindsucht …   Kleines Konversations-Lexikon

  • Digitus — Ein Digitus ist eine Art kleiner Zeigestab für das Messbuch, der in der römischen Liturgie bis zur Konzilsreform in den 1960er Jahren verwendet wurde. Inhaltsverzeichnis 1 Aussehen 2 Verwendung 3 Siehe auch 4 …   Deutsch Wikipedia

  • digitus — n.; pl. ti [L. digitus, finger] 1. A digit. 2. (ARTHROPODA: Insecta) a. The dactylus. b. In Hymenoptera genitalia, a curved or hooked, strongly muscled process projecting from the vosellar plate, movably opposed to the cuspis …   Dictionary of invertebrate zoology

  • Digitus — Di̱gitus [aus gleichbed. lat. digitus, Gen.: digiti] m; , ...ti: Finger; Zehe; vgl. auch: Index (1), Pollex u. Hallux. Di̱gitus anula̱ris: “Ringfinger“. Di̱giti hippo|cra̱tici Mehrz.: Trommelschlegelfinger, Finger mit aufgetriebenen Endgliedern… …   Das Wörterbuch medizinischer Fachausdrücke

  • Digitus — Di|gi|tus der; , ...ti <aus gleichbed. lat. digitus>: 1. Finger (Med.). 2. Zehe (Med.). 3. Fingerbreite, altröm. Längeneinheit (etwa 1,85 cm) …   Das große Fremdwörterbuch

  • Digitus I — pirmasis pirštas statusas T sritis gyvūnų anatomija, gyvūnų morfologija atitikmenys: lot. Digitus I; Hallux ryšiai: platesnis terminas – slėsna …   Veterinarinės anatomijos, histologijos ir embriologijos terminai

  • Digitus I — pirmasis pirštas statusas T sritis gyvūnų anatomija, gyvūnų morfologija atitikmenys: lot. Digitus I; Pollex ryšiai: platesnis terminas – priekinės kojos pirštai …   Veterinarinės anatomijos, histologijos ir embriologijos terminai

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»