-
1 dicacitas
-
2 dicacitas
dĭcācĭtas, ātis, f. [id.], biting wit, raillery, banter (for syn. cf.: sal, facetiae, cavillatio, lepos, urbanitas): dicacitas sine dubio a dicendo, quod est omni generi commune, ducta est;proprie tamen significat sermonem cum risu aliquos incessentem,
Quint. 6, 3, 21; cf. Cic. de Or. 2, 54, 218; 2, 60, 244; id. Or. 26; Quint. 6, 3, 29 al. -
3 dicacitas
dicācitās, ātis f. [ dicax ]колкость, остроумие, язвительность C, Q, Su, Ap -
4 dicacitas
dicācitās, ātis, f. (dicax), der beißende satirische Witz (als Eigenschaft), im üblen Sinne das Witzeln, die Witzelei, Stichelrede, Cic. u.a.
-
5 dicacitas
dicācitās, ātis, f. (dicax), der beißende satirische Witz (als Eigenschaft), im üblen Sinne das Witzeln, die Witzelei, Stichelrede, Cic. u.a.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > dicacitas
-
6 dicācitās
-
7 facetia
I.Sing. (ante- and post-class.): haec facetiast, amare inter se rivalis duos, Plaut. Stich. 5, 4, 47:II.jocularis,
Cael. Aur. Tard. 1, 1, 21:facetia sermonis Plauto congruentis,
Gell. 3, 3, 3:facetiae habere, res divinas deridere,
App. Mag. 56, p. 310, 27. —Plur.: făcētĭae, ārum.A.A witty or clever thing in action or behavior (Plautin.):B.mulier, quoi facetiarum cor corpusque sit plenum et doli,
Plaut. Mil. 3, 1, 186:fecisti, here, facetias, quom, etc.,
id. Stich. 5, 2, 7.—Wit, witty sayings, witticisms, pleasantry, drollery, humor, facetiousness (class.;syn.: sal, dicacitas, cavillatio, lepos, urbanitas, comitas): (sales), quorum duo genera sunt, unum facetiarum, alterum dicacitatis,
Cic. Or. 26, 87:cum duo genera sint facetiarum... illa a veteribus superior cavillatio, haec altera dicacitas nominata est,
id. de Or. 2, 54, 218:facetiis autem maxime homines delectari, si quando risus conjuncte, re verboque moveatur,
id. ib. 2, 61, 248:P. Scipio omnes sale facetiisque superabat,
id. Brut. 34, 128:festivitate et facetiis C. Julius et superioribus et aequalibus suis omnibus praestitit,
id. ib. 48, 177:sale tuo et lepore et politissimis facetiis pellexisti,
id. de Or. 1, 57, 243:accedat oportet lepos quidam facetiaeque,
id. ib. 1, 5, 17; cf.:dulces Latini leporis facetiae,
Vell. 1, 17, 1:facetiarum quidam lepos,
Cic. de Or. 1, 34, 159:facie magis quam facetiis ridiculus,
id. Att 1, 13, 2:ego mirifice capior facetiis, maxime nostratibus (corresp. to sales),
id. Fam. 9, 15, 2:asperis facetiis illusus,
sarcasms, Tac. A. 15, 68; cf.acerbae,
id. ib. 5, 2:per facetias incusare aliquem,
id. ib. 14, 1. -
8 facetiae
I.Sing. (ante- and post-class.): haec facetiast, amare inter se rivalis duos, Plaut. Stich. 5, 4, 47:II.jocularis,
Cael. Aur. Tard. 1, 1, 21:facetia sermonis Plauto congruentis,
Gell. 3, 3, 3:facetiae habere, res divinas deridere,
App. Mag. 56, p. 310, 27. —Plur.: făcētĭae, ārum.A.A witty or clever thing in action or behavior (Plautin.):B.mulier, quoi facetiarum cor corpusque sit plenum et doli,
Plaut. Mil. 3, 1, 186:fecisti, here, facetias, quom, etc.,
id. Stich. 5, 2, 7.—Wit, witty sayings, witticisms, pleasantry, drollery, humor, facetiousness (class.;syn.: sal, dicacitas, cavillatio, lepos, urbanitas, comitas): (sales), quorum duo genera sunt, unum facetiarum, alterum dicacitatis,
Cic. Or. 26, 87:cum duo genera sint facetiarum... illa a veteribus superior cavillatio, haec altera dicacitas nominata est,
id. de Or. 2, 54, 218:facetiis autem maxime homines delectari, si quando risus conjuncte, re verboque moveatur,
id. ib. 2, 61, 248:P. Scipio omnes sale facetiisque superabat,
id. Brut. 34, 128:festivitate et facetiis C. Julius et superioribus et aequalibus suis omnibus praestitit,
id. ib. 48, 177:sale tuo et lepore et politissimis facetiis pellexisti,
id. de Or. 1, 57, 243:accedat oportet lepos quidam facetiaeque,
id. ib. 1, 5, 17; cf.:dulces Latini leporis facetiae,
Vell. 1, 17, 1:facetiarum quidam lepos,
Cic. de Or. 1, 34, 159:facie magis quam facetiis ridiculus,
id. Att 1, 13, 2:ego mirifice capior facetiis, maxime nostratibus (corresp. to sales),
id. Fam. 9, 15, 2:asperis facetiis illusus,
sarcasms, Tac. A. 15, 68; cf.acerbae,
id. ib. 5, 2:per facetias incusare aliquem,
id. ib. 14, 1. -
9 amarulentus
amārulentus, a, um [ amarus ]исполненный горечи, едкий (Timon AG; dicacitas Macr) -
10 amarulentus
amārulentus, a, um (amarus), bitter, voll Bitterkeit in der Rede, Timon, Gell. 3, 17, 4: dicacitas, Macr. sat. 1, 7, 2.
-
11 scurrilis
scurrīlis, e (scurra), I) possenreißermäßig, übertrieben im Scherzen, iocus, Cic.: dicacitas, Cic. – II) lustig, schäkerhaft, strepitus (Klang = Gesang der Vögel), Anthol. Lat. 762, 34 (233, 34).
-
12 beißen
beißen, mordere (im allg.). – dente laedere. morsu violare (durch Biß verletzen). – pungere (stechen, v. Insekten etc.; uneig. = das Gemüt unangenehm berühren). – in od. auf etw. b., dentes od. inorsum imprimere alci rei (die Zähne in etw. drücken); dente mordere u. bl. mordere alqd (etw. beißen übh.); admordere alqd (etwas anbeißen); mordicus apprehendere alqd (mit den Zähnen ergreifen); morsu od. mordicus arripere, corripere alqd (beißend mit den Zähnen rasch ergreifen, packen); morsibus et ore tentare alqd (etwas zu zerbeißen suchen, z. B. catenas [v. Gefangenen]); morsu premere alqd (sich fest einbeißen in etw.); gustare alqd (etwas kosten). – nach etw. od. jmd. b., morsu (od. mordicus) petere od. appetere alqd od. alqm: blutig b., morsu cruentare (z. B. collum): tot b., morsu necare; mordicus interficere; sich auf die Lippen b., labra mordere (eig.); risum continere (uneig., das Lachen unterdrücken): eine Schlange, die sich in den Schwanz beißt, draco caudam suam devoraus (als Bildwerk): von einem Hunde gebissen werden, canis dente laedi. – Sprichw., ich habe nichts zu b. und zu brechen od. zu brocken od. zu nagen (d. i. nichts zu essen), in summa inopia [391] vivo (ich lebe in der größten Armut); mihi neque res neque spes bona ulla (mir bietet die Gegenwart kein Gut, die Zukunft keine erfreulichere Hoffnung). – Beißen, das, morsus. – beißend, mordens. mordax (eig. u. uneig.). – acidus (scharf von Geschmack, wie Essig etc.). – amarus (durch seine Bitterkeit beißend, v. Pfeffer; übtr. vom Redner). – aculeatus (uneig., spitzig, kränkend). – acerbus (uneig., bitter; beide von Worten u. dgl.). – dicax (beißend, witzig, v. Pers.). – b. Worte, verborum aculei: b. Witz, asperiores facetiae; dicacitas (als Eigenschaft einer Pers.): ein b. Scherz, iocus mordens: auf eine b. Art witzig, cum aculeo aliquo facetus. – das Beißende des Witzes, acerbitas salis. – Adv.acerbe (uneig., bitter, z. B. dicere).
-
13 Witz
Witz, ingenii acumen, auch bl. acumen (natürlicher Scharfsinn). – facetiae (seine, launige, witzig drollige [humoristische] Einfälle). – dicacitas (der beißende Scherz, die Stachelrede, der Spottwitz). – sal, auch im Plur. sales (das Feine, Pikante, Beißende im Scherzen, im Witze, seiner Spott); verb. sal et facetiae. – facete dictum (ein launiger Einfall, im Plur. auch bl. dicta). – breviter et commode dictum (ein kurzer und treffender Einfall, ein Bonmot; gew. im Plur.). – dicterium (ein drolliger, kurzer u. scharfsinniger Einfall, pikanter Witz). – ein seiner W., sal urbanus: geistreiche Witze, belle et litterate dicta: fade Witze, facetiae scurriles: beißende Witze, facetiae acerbae; sales acerbi: ein gesuchter [2722] W., arcessitum dictum. – einen guten W. machen, alqd facete et commode dicere: seinen W. spielen lassen, ingenium venditare: Witze auf jmd. machen, dicta od. dicteria dicere in alqm: einen W. aus etwas machen, alqd transferre ad sales: nicht ohne W., haud infacetus( Adv. haud infacete oder haud irridicule, z.B. dicere).
-
14 Witzbold
-
15 witzeln
-
16 scenicus
scaenicus (scenicus), a, um de la scène, de théâtre, scénique, théâtral. - scenici ludi, Liv.: représentations théâtrales. - scenica adulteria, Ov.: adultères représentés sur la scène. - scenicus rex, Flor.: véritable roi de théâtre (qui étale une vaine pompe). - scenicus, i, m.: acteur, comédien. - scenica, ae, f.: actrice, comédienne.* * *scaenicus (scenicus), a, um de la scène, de théâtre, scénique, théâtral. - scenici ludi, Liv.: représentations théâtrales. - scenica adulteria, Ov.: adultères représentés sur la scène. - scenicus rex, Flor.: véritable roi de théâtre (qui étale une vaine pompe). - scenicus, i, m.: acteur, comédien. - scenica, ae, f.: actrice, comédienne.* * *Scenicus, pen. corr. Aliud adiectiuum. Cic. Joueur de comedies et tragedies.\Decor scenicus. Quintil. D'eschafault.\Dicacitas scenica. Quintil. Dont on use és jeux publique sur l'eschafault. -
17 amarulentus
amārulentus, a, um (amarus), bitter, voll Bitterkeit in der Rede, Timon, Gell. 3, 17, 4: dicacitas, Macr. sat. 1, 7, 2.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > amarulentus
-
18 scurrilis
scurrīlis, e (scurra), I) possenreißermäßig, übertrieben im Scherzen, iocus, Cic.: dicacitas, Cic. – II) lustig, schäkerhaft, strepitus (Klang = Gesang der Vögel), Anthol. Lat. 762, 34 (233, 34).Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > scurrilis
-
19 scurrīlis
scurrīlis e, adj. [scurra], buffoon-like, jeering, scurrilous: iocus: dicacitas. -
20 Ирония
- ironia, dissimulatio, dissimulantia; dicacitas; иронический - ironicus, dicaculus;
- 1
- 2
См. также в других словарях:
dicacidad — (Del lat. dicacitas, atis.) ► sustantivo femenino culto Mordacidad ingeniosa, agudeza. * * * dicacidad (del lat. «dicacĭtas», ātis) f. Mordacidad. * * * dicacidad. (Del lat. dicacĭtas, ātis). f. Agudeza y gracia en zaherir con palabras,… … Enciclopedia Universal
Dicacity — Di*cac i*ty, n. [L. dicacitas: cf. F. dicacit[ e]. See {Dicacious}.] Pertness; sauciness. [Obs.] [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
dicacité — ⇒DICACITÉ, subst. fém. Rare. Penchant à dire des mots piquants. (Quasi )synon. causticité. Un monsieur dont la dicacité s illumine en un malin sourire (F. FÉNÉON, Art. mod., 1887 ds PLOWERT 1888). Rem. Noté comme inus. par Lar. 19e et Nouv. Lar.… … Encyclopédie Universelle
dicacité — (di ka si té) s. f. Latinisme qui se trouve dans quelques auteurs. Penchant à dire des mots piquants, ou les mots piquants eux mêmes. • Il sentait mieux que personne les ridicules, ce qui donnait matière à ses dicacités, DESFONTAINES dans le… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
VERNA — servus dominatus, an a Vere, quod optimum feturae tempus. Fest. Adamanitius Martyrius apud Cassiodorum, Si enim Verna domi genitum significet, id est οἰκογευὴς. A qua voce Vernaculi, quibus infensus fuit Vitellius Imperator apud Sueton. c. 14.… … Hofmann J. Lexicon universale
propos — Propos, Vient du Latin, Propono, et signifie ores conference de paroles entre deux ou plusieurs, Sermo, Oratio, Conlocutio, comme, Ils ont propos ensemble de mes affaires, Sermonem habent de rebus meis. Par son propos j ay entendu, Ex eius… … Thresor de la langue françoyse
dicacidad — (Del lat. dicacĭtas, ātis). f. Agudeza y gracia en zaherir con palabras, mordacidad ingeniosa … Diccionario de la lengua española
dicacity — dīˈkasəd.ē noun ( es) Etymology: Latin dicacitas, from dicac , dicax satirical, sarcastic, witty (from dicere to say) + itas ity more at diction archaic : raillery : biting wi … Useful english dictionary