Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

dīvortium

  • 1 divortium

    dīvortium, iī, n. (diverto od. divorto), das Sich-Scheiden nach zwei verschiedenen Richtungen hin, I) lebl. Ggstde.: A) v. Örtl.: 1) der Punkt, wo ein Weg od. Fluß in zwei verschiedene Richtungen sich teilt, die Wegscheide, Flußscheide, Wasserscheide, divortia nota, Verg.: itinerum, Liv.: aquarum, Lucil. fr., Cic. u.a.: alta divortia riparum, Amm.: im Bilde, haec, ut ex Apennino fluminum, sic ex communi sapientium iugo sunt doctrinarum facta divortia, Cic. de or. 3, 69. – 2) der Punkt, wo sich zwei Erdteile, zwei Länder trennen, die Grenzscheide, artissimum inter Europam Asiamque divortium, vom Hellespont, Tac. ann. 12, 63. – übtr., veris et hiemis, die Zeit um Frühlingsanfang, Col. 4, 27 in. – B) v. Abstr., die Scheidung, Trennung, tanto rerum divortio, Apul. de mund. 19: anima... nullum init cum sua unitate divortium, Macr. somn. Scip. 1, 6, 9. – II) v. Pers.: 1) das Sich-Scheiden ehelich Verbundener, die Ehescheidung, Scheidung, subitum, Cic.: Octaviae, Suet.: div. suum cum uxore, Suet.: divortium facere, Komik., Cato fr. u. Cic.: divortium facere cum alqa, sich scheiden von usw., Cic.: ab alqo per divortium discedere, Iustin. – 2) der Bruch, die Trennung eng Verbundener übh., wie eines Liebhabers von der Geliebten, Plaut. u. Cic.: Verwandter untereinander, Cic. – / divertium geschr. Corp. inscr. Lat. 6, 1527, 41 (wo Plur. divertia); auch Plaut. aul. 233 cod. B. Cic. ep. 2, 10, 2 u. ad Att. 5, 20, 3 M.

    lateinisch-deutsches > divortium

  • 2 divortium

    dīvortium, iī, n. (diverto od. divorto), das Sich- Scheiden nach zwei verschiedenen Richtungen hin, I) lebl. Ggstde.: A) v. Örtl.: 1) der Punkt, wo ein Weg od. Fluß in zwei verschiedene Richtungen sich teilt, die Wegscheide, Flußscheide, Wasserscheide, divortia nota, Verg.: itinerum, Liv.: aquarum, Lucil. fr., Cic. u.a.: alta divortia riparum, Amm.: im Bilde, haec, ut ex Apennino fluminum, sic ex communi sapientium iugo sunt doctrinarum facta divortia, Cic. de or. 3, 69. – 2) der Punkt, wo sich zwei Erdteile, zwei Länder trennen, die Grenzscheide, artissimum inter Europam Asiamque divortium, vom Hellespont, Tac. ann. 12, 63. – übtr., veris et hiemis, die Zeit um Frühlingsanfang, Col. 4, 27 in. – B) v. Abstr., die Scheidung, Trennung, tanto rerum divortio, Apul. de mund. 19: anima... nullum init cum sua unitate divortium, Macr. somn. Scip. 1, 6, 9. – II) v. Pers.: 1) das Sich-Scheiden ehelich Verbundener, die Ehescheidung, Scheidung, subitum, Cic.: Octaviae, Suet.: div. suum cum uxore, Suet.: divortium facere, Komik., Cato fr. u. Cic.: divortium facere cum alqa, sich scheiden von usw., Cic.: ab alqo per divortium discedere, Iustin. – 2) der Bruch, die Trennung eng Verbundener übh., wie eines Liebhabers von der Geliebten, Plaut. u. Cic.: Verwandter untereinander, Cic. – divertium geschr. Corp. inscr. Lat. 6, 1527,
    ————
    41 (wo Plur. divertia); auch Plaut. aul. 233 cod. B. Cic. ep. 2, 10, 2 u. ad Att. 5, 20, 3 M.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > divortium

  • 3 divortium

    dīvortĭum (‡

    divertium,

    Inscr. Orell. 4859), ii, n. [diverto], a separation.
    I.
    In gen.:

    ubi illud quod volo habebo ab illo, facile invenio, quomodo divortium et discordiam inter nos parem,

    Plaut. Truc. 2, 4, 66 sq. (with a play on II. 1 infra):

    neutrubi habebo stabile stabulum, siquid divorti fuat,

    id. Aul. 2, 2, 56.—
    II.
    Esp.
    1.
    A divorce, dissolution of marriage (by consent; opp. repudium, compulsory divorce by either party; cf. Dig. 24, 2, 2, § 1);

    orig. used only of the wife: uxori sit reddunda dos divortio,

    Plaut. Stich. 2, 1, 48; Cic. de Or. 3, 40; id. Clu. 5, 14; Plaut. Mil. 4, 4, 31; Cael. ap. Cic. Fam. 8, 7;

    but afterwards in gen.,

    Cic. Att. 12, 52, 2:

    et Lentulum cum Metella certe fecisse divortium,

    id. ib. 13, 7, 1; id. Phil. 2, 28, 69; id. de Or. 1, 40, 183; id. Top. 4, 19; id. Clu. 67; Quint. 7, 4, 11; Suet. Caes. 6 et saep.—
    2.
    Concr., a point of separation, place where a road divides, a fork in a road, Verg. A. 9, 379; cf.

    itinerum,

    Liv. 44, 2, 7:

    artissimo inter Europam Asiamque divortio Byzantium posuere Graeci,

    Tac. A. 12, 63.—So, aquarum, i. e. a summit whence the streams run different ways, a water-shed, Cic. Att. 5, 20, 3; id. Fam. 2, 10, 2; Liv. 38, 45, 3.—
    III.
    Trop.
    1.
    Ex communi sapientium jugo sunt doctrinarum facta divortia, etc., divisions, varieties, Cic. de Or. 3, 19, 69.—
    2.
    Veris et hiemis, the time at which winter ends and spring begins, Col. 4, 27, 1.—
    3.
    Alta divortia riparum, lofty opposite banks, Amm. 15, 4, 3. —
    4.
    Tanto rerum divortio, opposition, inconsistency, Ap. de Mundo, p. 66, 9:

    anima nullum init cum sua unitate divortium,

    Macr. Somn. Scip. 1, 6, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > divortium

  • 4 divortium

    divortium divortium, ii n развод

    Латинско-русский словарь > divortium

  • 5 divortium

    1) точка расхождения, раздвоения (aquarum LM, C etc.); распутье (d. itinerum L)
    2) разногласие (d. doctrinarum C)
    3) граница, рубеж (d. inter Europam et Asiam T)
    veris et hiemis d. Col — переход от зимы к весне, предвесенняя пора
    4) расторжение, разрыв ( rerum Ap); расторжение брака, развод ( cum uxore Su)
    d. facere cum aliquā Cразвестись с кем-л

    Латинско-русский словарь > divortium

  • 6 Divortium

    Divortium n -s, ..tien геол. водоразде́л

    Allgemeines Lexikon > Divortium

  • 7 Divortium

    n -s,..tien геол.

    БНРС > Divortium

  • 8 Divortium

    сущ.

    Универсальный немецко-русский словарь > Divortium

  • 9 Divortium

    водораздел

    Deutsch-Russische Geologie und Mineralogie Wörterbuch > Divortium

  • 10 Divortium

    Deutsch-Russische Wörterbuch polytechnischen > Divortium

  • 11 divortium

    см. divertere.

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > divortium

  • 12 divortium

    separation; divorce; point of separation; watershed

    Latin-English dictionary > divortium

  • 13 Divortium

    n
    водораздел

    Deutsch-Russische Geologie und Mineralogie Wörterbuch > Divortium

  • 14 dīvortium (dīver-)

        dīvortium (dīver-) ī, n    [dis- + VERT-], a parting, point of separation, fork: ad divortia nota, V.: itinerum, L.: aquarum, a water-shed: inter Europam Asiamque (i. e. the Hellespont), Ta.— A divorce, dissolution of marriage (by agreement): subitum: cum mimā.—Fig., a division, difference: doctrinarum divortia.

    Latin-English dictionary > dīvortium (dīver-)

  • 15 водораздел

    Russian-german polytechnic dictionary > водораздел

  • 16 Водораздел

    - divortium (aquarum, fluminum);

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Водораздел

  • 17 Развод

    - divortium; abruptio (conjugii); conjugis discidium; repudiatio;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Развод

  • 18 repudium

    rĕ-pŭdĭum, ii, n. [pudet], t. t., of married or betrothed parties, a casting off, putting away of the opposite party; a dissolution of the marriage contract, a separation, divorce, repudiation:

    inter divortium et repudium hoc interest, quod repudiari etiam futurum matrimonium potest, non recte autem sponsa divertisse dicitur, quando divortium ex eo dictum est, quod in diversas partes eunt, qui discedunt,

    Dig. 50, 16, 191; cf.:

    divortium inter virum et uxorem fieri dicitur, repudium vero sponsae remitti videtur, quod et in uxoris personam non absurde cadit,

    ib. 50, 16, 101 (Cic. uses only divortium, v. h. v.):

    renuntiare repudium sponsae,

    Plaut. Aul. 4, 10, 53 sq.; so,

    renuntiare,

    Ter. Phorm. 4, 3, 72: repudium (sponsae) remittere, Lucil. ap. Non. 383, 20; so,

    remittere,

    Plaut. Aul. 4, 10, 69; Ter. Phorm. 5, 7, 35; cf.:

    remittere uxori,

    Suet. Tib. 11:

    mittere mulieribus absentium maritorum nomine,

    id. Calig. 36; cf.:

    Maevia repudium misit,

    Dig. 24, 3, 38:

    dicere,

    Tac. A. 3, 22:

    scribere,

    Tert. Apol. 6:

    M. Lepidus Appuleiae uxoris caritate post repudium obiit,

    Plin. 7, 36, 36, § 122:

    repudio dimittere uxorem,

    Just. 11, 11, 5; 9, 7, 1:

    causam repudii dare,

    Dig. 24, 3, 39:

    repudium inter uxorem et virum nullum intercessit,

    Val. Max. 2, 1, 4:

    libellum repudii,

    Vulg. Matt. 5, 31 al.; cf. Dig. 24, tit. 2: De divortiis et repudiis.—
    II.
    Trop. (late Lat.):

    amphitheatri,

    Tert. Spect. 19:

    spectaculorum,

    id. ib. 24.

    Lewis & Short latin dictionary > repudium

  • 19 scheiden

    scheiden, I) v. tr. a) im allg, s. trennen, unterscheiden. – b) insbes., sich scheiden = die eheliche Verbindung auflösen, α) sich vom Manne scheiden (lassen), divortium facere cum marito; repudium remittere viro; repudiare virum; discedere a viro. – β) sich von der Frau scheiden (lassen), divortium facere cum uxore; repudium remittere uxori; uxorem e matrimonio dimittere od. (gewaltsam) expellere. – wir sind geschiedene Leute, res tuas tibi habeto; tuas res tibi agito (beide auch als Ehescheidungsformel). – II) v. intr.discedere. decedere. abire (weggehen). – discedere inter se (voneinander gehen nach verschiedenen Seiten hin, von zweien etc.). – von jmd. sch., discedere od. abire ab alqo: von oder aus einem Orte sch., (ex) alqo loco discedere od. excedere od. abire: aus dem Leben sch., s. hinscheiden.

    deutsch-lateinisches > scheiden

  • 20 jurgium

    jurgĭum, i, n. [jurgo], a quarrel, strife, dispute, altercation, contention (class.):

    jurgio tandem uxorem abegi ab janua,

    Plaut. Men. 1, 2, 18; 5, 2, 21:

    jam jurgio enicabit, si intro rediero,

    id. Merc. 3, 2, 14:

    benevolorum concertatio, non lis inimicorum, jurgium dicitur,

    Cic. Rep. 4, 8, 8 (ap. Non. p. 430):

    in jurgio respondere,

    Cic. de Sen. 3, 8:

    optimum quemque jurgio lacessere,

    Tac. A. 14, 40:

    quempiam jurgio invadere,

    id. H. 2, 53:

    petulantibus jurgiis illudere,

    id. ib. 3, 32:

    jurgia jactare,

    to quarrel, Verg. A. 10, 95:

    tecum jurgia nectere,

    engage in mutual strife, Ov. Am. 2, 2, 35:

    per jurgia dicere aliquid,

    in the heat of a dispute, id. Tr. 5, 11, 1:

    jurgia prima sonare incipiunt,

    Juv. 15, 51:

    alterna jurgia,

    id. 6, 268:

    facere,

    Plin. 16, 44, 89, § 239:

    erumpere in jurgia,

    to break out into railing, Just. 10, 2, 5:

    jurgio aliquem corripere,

    Suet. Galb. 5:

    inter Helvidium et Eprium acre jurgium,

    Tac. H. 4, 6:

    vixit cum uxore sine jurgio,

    without a quarrel, Plin. Ep. 8, 5, 1.—
    II.
    Law t. t. A legal dispute, a separation between husband and wife (cf. divortium):

    quod si non divortium sed jurgium fuit, dos ejusdem matrimonii manebit,

    Dig. 23, 3, 31.

    Lewis & Short latin dictionary > jurgium

См. также в других словарях:

  • Divortĭum — (lat.), Ehescheidung, s.u. Ehe; daher Divortiren, sich trennen …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Divortium — Divortium, lat., Ehescheidung, im alten röm. Recht keinen gesetzlichen Beschränkungen unterworfen; im canonischen Recht, das bloß eine factische Trennung durch Richterspruch kennt, ausgeschlossen; im protestant. Kirchenrecht auf Grundlage der… …   Herders Conversations-Lexikon

  • divortium — index divorce Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • Divortium — Di|vor|ti|um [...v...] das; s, ...ien [...i̯ən] <aus gleichbed. lat. divortium zu divertere, vgl. ↑divertieren> Ehescheidung (im röm. Recht) …   Das große Fremdwörterbuch

  • Divortium aquarum — Saltar a navegación, búsqueda Divortium aquarum es una expresión latina que significa Divisoria de aguas. Dícese de la línea imaginaria que traza la separación entre dos vertientes o cuencas fluviales limítrofes. En el derecho internacional se… …   Wikipedia Español

  • Divortium aquarum — es una expresión latina que significa Divisoria de aguas. Dícese de la línea imaginaria que traza la separación entre dos vertientes o cuencas fluviales limitrofes. En el derecho internacional se recurre con frecuencia a las divisorias de aguas… …   Enciclopedia Universal

  • Divortium — Divọrtium   [lateinisch] das, s/...ti|en, römisches Recht: Ehescheidung …   Universal-Lexikon

  • divortium — Divorce …   Ballentine's law dictionary

  • divortium acuarium — Línea divisoria de aguas que limita una cuenca hidrográfica …   Diccionario ecologico

  • divortium dicitur a divertendo, quia vir divertitur ab uxore — /davorsh(iy)am disatar ey dayvartendow, kwaya var davartatar ebb aksoriy/ Divorce is called from divertendo, because a man is diverted from his wife …   Black's law dictionary

  • divortium dicitur a divertendo, quia vir divertitur ab uxore — /davorsh(iy)am disatar ey dayvartendow, kwaya var davartatar ebb aksoriy/ Divorce is called from divertendo, because a man is diverted from his wife …   Black's law dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»