Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

dēlĭcĭum

  • 1 dēlicium

        dēlicium ī, n    [de + 1 LAC-], a sweetheart, Ph.
    * * *
    darling, person one is fond of; pet (animal); delight, source/thing of joy

    Latin-English dictionary > dēlicium

  • 2 delicium

    dēlĭcĭum, ii, n., v. deliciae init.

    Lewis & Short latin dictionary > delicium

  • 3 deliciae

    dēlĭcĭae, ārum, f. (sing. dēlĭcĭa, ae, f.;

    ante-and post-class.,

    Plaut. Truc. 5, 29; id. Rud. 2, 4, 13; id. Poen. 1, 2, 152; Inscr. Grut. 1014, 5: dēlĭcĭum, ii, n., Phaedr. 4, 1, 8; Verg. Copa, 26; Mart. 7, 50, 2; 13, 98, 1; Inscr. Orell. 680; 1724; 2679 sq.; 4394; 4958. And dēlĭcĭus, ii, m., Inscr. Don. cl. 1, 132, and ap. Gorium Columb. Liv. p. 73, no. 4) [delicio; that which allures, flatters the senses], delight, pleasure, charm, allurement; deliciousness, luxuriousness, voluptuousness, curiosities of art; sport, frolics, etc. (freq. and class.; for syn. cf.: voluptas, libido, delectatio, oblectatio, delectamentum, oblectamentum).
    I.
    Prop.:

    cogitatio amoenitatum ad delectationem, aut supellectilis ad delicias, aut epularum ad voluptates,

    Cic. Par. 1, 2; cf. Hor. Od. 4, 8, 10 et saep.:

    deliciarum causa et voluptatis cives Romanos cum mitella saepe vidimus,

    Cic. Rab. Post. 10:

    multarum deliciarum comes est extrema saltatio,

    id. Mur. 6:

    deliciis diffluentes,

    id. Lael. 15; id. Verr. 2, 4, 57; Sall. C. 31, 3; Hor. Ep. 1, 6, 31 et saep.:

    Herodotus Thucydidesque longissime a talibus deliciis vel potius ineptiis afuerunt,

    Cic. Or. 12 fin.; cf. Quint. 1, 11, 6; 12, 8, 4: delicias facere, to play tricks, to joke, to make sport of one, Plaut. Men. 2, 3, 30; id. Poen. 1, 2, 68; 83; on the contrary, to sport as lovers, Catull. 45, 24;

    72, 2: amores et hae deliciae quae vocantur,

    Cic. Cael. 19:

    votorum,

    a dallying with, fondly prolonging, Juv. 10, 291: ecce aliae deliciae ( pretensions) equitum vix ferendae, Cic. Att. 1, 17, 9:

    esse in deliciis alicui,

    to be any one's favorite, Cic. Verr. 2, 4, 1 fin.; so id. Vatin. 8 fin.; Lucr. 4, 1152:

    aliquid in deliciis habere,

    Cic. Div. 1, 34 fin.:

    habere aliquem in deliciis,

    Suet. Vit. 12:

    in deliciis vivere,

    Vulg. Apoc. 18, 9. —
    II.
    Transf., of living beings: delight, darling, sweetheart, beloved:

    tu urbanus scurra, deliciae popli,

    Plaut. Most. 1, 1, 14:

    mea voluptas, meae deliciae, mea vita, mea amoenitas,

    id. Poen. 1, 2, 152:

    amores ac deliciae tuae Roscius,

    Cic. Div. 1, 36, 79; cf. id. Att. 16, 6 fin.; id. Phil. 6, 5;

    and the well-known appellation of Titus: amor ac deliciae generis humani,

    Suet. Tit. 1: C. Sempronium Rufum mel ac delicias tuas, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 8:

    Corydon ardebat Alexim, Delicias domini,

    Verg. E. 2, 2; cf. id. ib. 9, 22, Cat. 6, 1:

    verba ne Alexandrinis quidem permittenda deliciis,

    favorite slaves, Quint. 1, 2, 7:

    aegrae solaque libidine fortes Deliciae,

    a voluptuary, minion, Juv. 4, 4; Petr. 67; Stat. Silv. 5, 5, 67; cf.

    Plutarch, Anton. 59: delicias hominis,

    a precious fellow! Juv. 6, 47.

    Lewis & Short latin dictionary > deliciae

  • 4 delicius

    dēlĭcĭae, ārum, f. (sing. dēlĭcĭa, ae, f.;

    ante-and post-class.,

    Plaut. Truc. 5, 29; id. Rud. 2, 4, 13; id. Poen. 1, 2, 152; Inscr. Grut. 1014, 5: dēlĭcĭum, ii, n., Phaedr. 4, 1, 8; Verg. Copa, 26; Mart. 7, 50, 2; 13, 98, 1; Inscr. Orell. 680; 1724; 2679 sq.; 4394; 4958. And dēlĭcĭus, ii, m., Inscr. Don. cl. 1, 132, and ap. Gorium Columb. Liv. p. 73, no. 4) [delicio; that which allures, flatters the senses], delight, pleasure, charm, allurement; deliciousness, luxuriousness, voluptuousness, curiosities of art; sport, frolics, etc. (freq. and class.; for syn. cf.: voluptas, libido, delectatio, oblectatio, delectamentum, oblectamentum).
    I.
    Prop.:

    cogitatio amoenitatum ad delectationem, aut supellectilis ad delicias, aut epularum ad voluptates,

    Cic. Par. 1, 2; cf. Hor. Od. 4, 8, 10 et saep.:

    deliciarum causa et voluptatis cives Romanos cum mitella saepe vidimus,

    Cic. Rab. Post. 10:

    multarum deliciarum comes est extrema saltatio,

    id. Mur. 6:

    deliciis diffluentes,

    id. Lael. 15; id. Verr. 2, 4, 57; Sall. C. 31, 3; Hor. Ep. 1, 6, 31 et saep.:

    Herodotus Thucydidesque longissime a talibus deliciis vel potius ineptiis afuerunt,

    Cic. Or. 12 fin.; cf. Quint. 1, 11, 6; 12, 8, 4: delicias facere, to play tricks, to joke, to make sport of one, Plaut. Men. 2, 3, 30; id. Poen. 1, 2, 68; 83; on the contrary, to sport as lovers, Catull. 45, 24;

    72, 2: amores et hae deliciae quae vocantur,

    Cic. Cael. 19:

    votorum,

    a dallying with, fondly prolonging, Juv. 10, 291: ecce aliae deliciae ( pretensions) equitum vix ferendae, Cic. Att. 1, 17, 9:

    esse in deliciis alicui,

    to be any one's favorite, Cic. Verr. 2, 4, 1 fin.; so id. Vatin. 8 fin.; Lucr. 4, 1152:

    aliquid in deliciis habere,

    Cic. Div. 1, 34 fin.:

    habere aliquem in deliciis,

    Suet. Vit. 12:

    in deliciis vivere,

    Vulg. Apoc. 18, 9. —
    II.
    Transf., of living beings: delight, darling, sweetheart, beloved:

    tu urbanus scurra, deliciae popli,

    Plaut. Most. 1, 1, 14:

    mea voluptas, meae deliciae, mea vita, mea amoenitas,

    id. Poen. 1, 2, 152:

    amores ac deliciae tuae Roscius,

    Cic. Div. 1, 36, 79; cf. id. Att. 16, 6 fin.; id. Phil. 6, 5;

    and the well-known appellation of Titus: amor ac deliciae generis humani,

    Suet. Tit. 1: C. Sempronium Rufum mel ac delicias tuas, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 8:

    Corydon ardebat Alexim, Delicias domini,

    Verg. E. 2, 2; cf. id. ib. 9, 22, Cat. 6, 1:

    verba ne Alexandrinis quidem permittenda deliciis,

    favorite slaves, Quint. 1, 2, 7:

    aegrae solaque libidine fortes Deliciae,

    a voluptuary, minion, Juv. 4, 4; Petr. 67; Stat. Silv. 5, 5, 67; cf.

    Plutarch, Anton. 59: delicias hominis,

    a precious fellow! Juv. 6, 47.

    Lewis & Short latin dictionary > delicius

См. также в других словарях:

  • deliciu — DELÍCIU, delicii, s.n. Plăcere deosebit de mare; desfătare. ♦ fig. (fam.) Lucru, fiinţă încântătoare. – Din lat. delicium, fr. délice. Trimis de LauraGellner, 09.07.2004. Sursa: DEX 98  Deliciu ≠ aversiune, oroare, repulsie, scârbă Trimis de… …   Dicționar Român

  • délice — [ delis ] n. m. (au plur. n. f. ) • 1120; lat. delicium I ♦ N. f. pl. (lat. deliciæ) DÉLICESLittér. Plaisir qui ravit, transporte. ⇒ blandice, 2. charme, jouissance, 1. plaisir. Les délices de l amour, de la campagne. Lieu de délices. ⇒ éden,… …   Encyclopédie Universelle

  • DELICATI — Latinis dicebantur, qui Graecis τὰ παιδικὰ seu ἐρώμενοι, quos et delicias dixit Cic. pro Caelio. Ael. Spartian. in Hadr. Corrupisse eum Traiani libertos, curasse delicatos, eosdemque sqepe levisse per illa tempora opinio multa firmavit. Sed et… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • delicio — (del lat. «delicĭum»; ant.) m. Delicia o diversión. * * * delicio. (Del lat. delicĭum). m. desus. Delicia, diversión …   Enciclopedia Universal

  • délice — (dé li s )    Au singulier ce mot est masculin, au pluriel il est féminin, étant de ces noms qu on nomme hétéroclites et qui changent de genre en changeant de nombre. 1°   S. m. sing. •   C est un grand délice que de boire frais, Acad. Observ.… …   Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré

  • деликатес! — (о вкусном, лакомом) наслаждение! Ср. Сливяночки не прикажете ли, али вот поляниковки! Деликатес, могу доложить! П.И. Мельников. Именинный пирог. Ср. Повар... работает фензерв какой нибудь эдакой, котлетки с трюфелями, словом рассупеделикатес …   Большой толково-фразеологический словарь Михельсона

  • Деликатес! — Деликатесъ! (о вкусномъ, лакомомъ) наслажденіе! Ср. Сливяночки не прикажете ли, али вотъ поляниковки! Деликатесъ, могу доложить! П. И. Мельниковъ. Именинный пирогъ. Ср. Поваръ... работаетъ фензервъ какой нибудь эдакой, котлетки съ трюфелями,… …   Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)

  • Sibylle de Conversano — Sibylle de Conversano[1] (Conversano, Apulie, vers 1080 Rouen, Normandie, 1102 ou 1103), est une noble normande d Italie de la fin du XIe siècle qui devint l épouse du duc de Normandie Robert Courteheuse. Sommaire 1 …   Wikipédia en Français

  • Sybille de Conversano — Sibylle de Conversano Sibylle de Conversano[1] (Conversano, Apulie, vers 1080 Rouen, Normandie, 1102 ou 1103), est une noble normande d Italie de la fin du XIe siècle qui devint l épouse du duc de Normandie Robert Courteheuse. Sommaire …   Wikipédia en Français

  • Sybille de conversano — Sibylle de Conversano Sibylle de Conversano[1] (Conversano, Apulie, vers 1080 Rouen, Normandie, 1102 ou 1103), est une noble normande d Italie de la fin du XIe siècle qui devint l épouse du duc de Normandie Robert Courteheuse. Sommaire …   Wikipédia en Français

  • Johann Paul Schorn — (* 28. Juni 1682 in Salzburg Mülln; † 26. Oktober 1758 in Salzburg) war ein österreichischer Geigenbauer, Komponist und Violinist. Leben Er war der Sohn des Hof Lauten und Geigenbauers Johann Schorn und dessen erster Ehefrau. Er gehörte als… …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»