Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

dē-vorō

  • 1 vorō

        vorō āvī, ātus, āre    [* vorus; GVOR-], to swallow whole, swallow up, eat greedily, devour: animalium alia vorant, alia mandunt.—To swallow up, overwhelm, destroy: vorat haec (Charybdis) carinas, O.: (navem) rapidus vorat aequore vertex, V.—Fig., to devour, pursue passionately, study eagerly: litteras cum homine mirifico: viam, i. e. hasten, Ct.— To practice unnatural lust, Ct.
    * * *
    vorare, voravi, voratus V
    swallow, devour

    Latin-English dictionary > vorō

  • 2 voro

    vŏro, āvi, ātum, 1, v. a. and n. [Sanscr. root gar-, to swallow; Gr. root bor- in bibrôskô, to devour; cf. also gramen], to swallow whole, swallow up, eat greedily, devour (cf. absorbeo).
    I.
    Lit.:

    animalium alia vorant, alia mandunt,

    Cic. N. D. 2, 47, 122; Plin. 10, 71, 91, § 196:

    vitulum (balaena),

    Plaut. Rud. 2, 6, 61:

    edim atque ambabus malis expletis vorem,

    id. Trin. 2, 4, 73:

    mella avide (apes),

    Plin. 11, 19, 21, § 67:

    Lucrina (ostrea),

    Mart. 6, 11, 5: resinam ex melle Aegyptiam vorato, salvum feceris, swallow or gulp down, take, as medicine, Plaut. Merc. 1, 2, 31;

    so of medicine,

    Mart. 1, 88, 2; Cael. Aur. Acut. 2, 24.—Prov.:

    meus hic est: hamum vorat,

    swallows, takes, Plaut. Curc. 3, 61; id. Truc. 1, 1, 21; cf.: hamum voras, Ambros. Tob. n. 7.—
    II.
    Transf.
    1.
    Of things, to devour, swallow up, overwhelm, destroy, etc.:

    vorat haec (Charybdis) raptas revomitque carinas,

    Ov. M. 13, 731:

    navem (rapidus vortex),

    Verg. A. 1, 117; cf. poet.:

    agmina (vortex pugnae),

    Sil. 4, 230:

    corpus (ulcus),

    Cels. 5, 28, 3: viam, to finish or perform quickly, Cat. 35, 7:

    Thracia quinque vadis Istrum vorat Amphitrite,

    takes in, swallows up, Claud. B. Get. 337.—
    2.
    Of property, to use up, consume, squander:

    idem in reliquis generis ejus (murrhinorum vasorum) quantum voraverit, licet existimare,

    Plin. 37, 2, 7, § 19.—
    III.
    Trop., to devour, i. e. to acquire with eagerness, pursue passionately (rare but class.):

    litteras,

    Cic. Att. 4, 11, 2. —In mal. part., Cat. 80, 6; Mart. 2, 51, 6; 7, 67, 15.—
    B.
    To consume, waste:

    amor vorat tectas penitus medullas,

    Sen. Hippol. 282; 642.

    Lewis & Short latin dictionary > voro

  • 3 voro

    to eat greedily, swallow up, consume, gorge oneself.

    Latin-English dictionary of medieval > voro

  • 4 dē-vorō

        dē-vorō āvī, ātus, āre,    to swallow, gulp down, devour, consume: id quod devoratur: Pro epulis auras, O.—To swallow up, ingulf, absorb: devorer telluris hiatu, O.: vel me Charybdis devoret, O.— To seize greedily, swallow eagerly, devour: spe praedam: spe devoratum lucrum.—To repress, suppress, check: lacrimas, O.—To consume, waste: pecuniam: beneficia Caesaris.—Fig., to swallow, bear patiently, endure: hominum ineptias: molestiam.—To accept eagerly, enjoy: illos libros: verbum (voluptatis): eius oratio a multitudine devorabatur.

    Latin-English dictionary > dē-vorō

  • 5 vorāgō

        vorāgō inis, f    [voro], an abyss, gulf, whirlpool, depth, chasm: submersus equus voraginibus: vastāque voragine gurges Aestuat, V.: neque eam voraginem coniectu terrae expleri potuisse, L.: ventris, O.—Fig.: vos geminae voragines scopulique rei p.: patrimoni, spendthrift: vitiorum, abyss.
    * * *
    deep hole, chasm, watery hollow

    Latin-English dictionary > vorāgō

  • 6 brocchus

    1.
    brŏchus, brocchus, broccus, or broncus, a, um, adj. [root bor-; cf. voro] (ante - class. and rare).
    I.
    Lit., of the teeth of animals, projecting:

    dentes,

    Varr. R. R. 2, 7, 3 Schneid.; 2, 9, 3.—
    II.
    Transf., of animals, with projecting teeth, Lucil. ap. Non. p. 25, 27 sq.; Plaut. Fragm. ap. Fest. s. v. valgos, p. 375 Müll.
    2.
    Brŏchus, i, m., a Roman cognomen:

    Brochus (Brocchus),

    Cic. Lig. 4, 11; 11, 32 sq.

    Lewis & Short latin dictionary > brocchus

  • 7 broccus

    1.
    brŏchus, brocchus, broccus, or broncus, a, um, adj. [root bor-; cf. voro] (ante - class. and rare).
    I.
    Lit., of the teeth of animals, projecting:

    dentes,

    Varr. R. R. 2, 7, 3 Schneid.; 2, 9, 3.—
    II.
    Transf., of animals, with projecting teeth, Lucil. ap. Non. p. 25, 27 sq.; Plaut. Fragm. ap. Fest. s. v. valgos, p. 375 Müll.
    2.
    Brŏchus, i, m., a Roman cognomen:

    Brochus (Brocchus),

    Cic. Lig. 4, 11; 11, 32 sq.

    Lewis & Short latin dictionary > broccus

  • 8 Brochus

    1.
    brŏchus, brocchus, broccus, or broncus, a, um, adj. [root bor-; cf. voro] (ante - class. and rare).
    I.
    Lit., of the teeth of animals, projecting:

    dentes,

    Varr. R. R. 2, 7, 3 Schneid.; 2, 9, 3.—
    II.
    Transf., of animals, with projecting teeth, Lucil. ap. Non. p. 25, 27 sq.; Plaut. Fragm. ap. Fest. s. v. valgos, p. 375 Müll.
    2.
    Brŏchus, i, m., a Roman cognomen:

    Brochus (Brocchus),

    Cic. Lig. 4, 11; 11, 32 sq.

    Lewis & Short latin dictionary > Brochus

  • 9 brochus

    1.
    brŏchus, brocchus, broccus, or broncus, a, um, adj. [root bor-; cf. voro] (ante - class. and rare).
    I.
    Lit., of the teeth of animals, projecting:

    dentes,

    Varr. R. R. 2, 7, 3 Schneid.; 2, 9, 3.—
    II.
    Transf., of animals, with projecting teeth, Lucil. ap. Non. p. 25, 27 sq.; Plaut. Fragm. ap. Fest. s. v. valgos, p. 375 Müll.
    2.
    Brŏchus, i, m., a Roman cognomen:

    Brochus (Brocchus),

    Cic. Lig. 4, 11; 11, 32 sq.

    Lewis & Short latin dictionary > brochus

  • 10 carnivorus

    carnĭvŏrus, a, um, adj. [2. caro-voro]; of animals, feeding on flesh, carnivorous. [p. 294] perh. only Plin. 9, 24, 40, § 78; 10, 73, 93, § 199.

    Lewis & Short latin dictionary > carnivorus

  • 11 convoro

    con-vŏro, āre, v. a., to eat up, devour:

    cadavera,

    Tert. adv. Marc. 1, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > convoro

  • 12 devoro

    dē-vŏro, āvi, ātum, 1, v. a., to swallow, swallow down, gulp down, devour (class.; esp. freq. in transf. signif.—for syn. cf.: edo, comedo, vescor, pascor, mando).
    I.
    Lit., of the physical act:

    id quod devoratur,

    Cic. N. D. 2, 54, 135:

    ovum gallinaceum integrum,

    Cato R. R. 71: laseris paululum, [p. 567] Cels. 4, 4, 4:

    salivam suam,

    id. 2, 6, 98;

    lapides,

    Plin. 8, 10, 10, § 29:

    succum,

    id. 20, 23, 98, § 260:

    fumum,

    id. 26, 6, 16, § 30 et saep.—
    II.
    Transf.
    A.
    Of inanimate subjects, to swallow up, ingulf, absorb:

    devorer telluris hiatu,

    Ov. H. 3, 63:

    terra devoravit montem,

    Plin. 2, 91, 93, § 205:

    vel me Charybdis devoret,

    Ov. Tr. 5, 2, 74:

    terras devorant aquae,

    Plin. 31, 1, 1, § 2:

    sol aquas devorans,

    id. 20 prooem. §

    1: ne rotae devorarentur (viarum mollitudine),

    Vitr. 10, 6.—
    B.
    To seize upon greedily or hastily, to swallow eagerly, to devour: meretricem ego item esse reor, mare ut est;

    quod des, devorat,

    Plaut. Truc. 2, 7, 16:

    spe et opinione praedam,

    Cic. Verr. 2, 1, 51; cf.:

    spe devoratum lucrum,

    id. Fl. 24; and:

    regis hereditatem spe,

    id. Att. 1, 16, 10:

    aliquid oculis,

    Just. 21, 5, 6; cf.:

    spectat oculis devorantibus draucos,

    Mart. 1, 97; cf. infra III. B.—
    C.
    To swallow down, repress, suppress, check: verborum pars devorari solet, to be swallowed, i. e. only half pronounced, Quint. 11, 3, 33; so, verba, Sen. de Ira, 3, 14 fin.; cf.

    lacrimas,

    i. e. to repress, Ov. F. 4, 845; id. M. 13, 540:

    gemitus,

    Sen. Ep. 66 med.
    D.
    Of property, to consume, to waste, = exhaurire:

    omnem pecuniam publicam,

    Cic. Verr. 2, 3, 76; id. Phil. 13, 2, 3; id. Pis. 21.—And with a pers. object: Si. Jamne illum comesurus es? Ba. Dum recens est, Dum datur, dum calet, devorari decet, Plaut. Ps. 4, 7, 26; id. As. 2, 2, 71; cf.: ut hominem devorari, cujus patrimonium consumitur, Quint. 8, 6, 25.—
    2.
    Trop., to consume, destroy:

    devorent vos arma vestra,

    Just. 14, 4, 14; cf.:

    aquilarum pinnae reliquarum alitum pinnas devorant,

    Plin. 10, 3, 4, § 15:

    vox devoratur,

    i. e. is swallowed up, lost, id. 11, 51, 112, § 270: devoravi nomen imprudens, swallowed, i. e. I have lost, utterly forgotten, Plaut. Trin. 4, 2, 63: devorato pudore, Ap. M. 9, p. 225.—
    III.
    Trop.
    A.
    To swallow any thing unpleasant, i. e to bear patiently, to endure:

    hominum ineptias ac stultitias,

    Cic. Brut. 67, 236; so,

    molestiam paucorum dierum,

    id. Phil. 6, 6, 17:

    taedium illud,

    Quint. 11, 2, 41: bilem et dolorem, Tert. Res. carn. 54.—
    B.
    To accept eagerly, enjoy:

    quid tibi faciam qui illos libros devorasti,

    Cic. Att. 7, 3, 2:

    os impiorum devorat iniquitatem,

    Vulg. Prov. 19, 28:

    auscultate et mea dicta devorate,

    Plaut. As. 3, 3, 59; cf.:

    orationem dulcem (aures),

    id. Poen. 5, 2, 9:

    verbum ipsum (voluptatis),

    id. Sest. 10, 23.—
    C.
    ejus oratio, nimia religione attenuata, a multitudine et a foro devorabatur, qs. swallowed but not digested (i. e. heard without being understood), Cic. Brut. 82, 283.

    Lewis & Short latin dictionary > devoro

  • 13 gula

    gŭla, ae, f. [root gar, to swallow; Sanscr. gir-āmi; Gr. bor- in bora, bibrôskô; cf.: voro, gurges, glutio, v. Curt. Gr. Etym. p. 470], the gullet, weasand, throat (cf.: faux, guttur, jugulum).
    I.
    Lit.:

    gula nervo et carne constat,

    Plin. 11, 37, 66, § 176; 11, 37, 79, § 201; 24, 15, 80, § 130:

    cum it dormitum, follem sibi obstringit ob gulam, ne quid animae forte amittat dormiens,

    Plaut. Aul. 2, 4, 23:

    illi jam interstringam gulam,

    id. ib. 4, 4, 32:

    quem obtorta gula de convivio in vincula abripi jussit,

    Cic. Verr. 2, 4, 10, § 24:

    laqueo gulam fregere,

    the neck, Sall. C. 55, 5.—
    II.
    Transf., the palate, i. e. gluttony, gormandizing, appetite:

    o gulam insulsam,

    Cic. Att. 13, 31, 4:

    Numidae neque salem neque alia irritamenta gulae quaerebant,

    Sall. J. 89, 7:

    nil servile gulae parens habet,

    a belly-god, Hor. S. 2, 7, 111; so,

    profundam gulam alicujus explere,

    Suet. Vit. 7:

    temperare gulae,

    Plin. Ep. 2, 6, 5:

    intempestivae ac sordidae gulae homo,

    Suet. Vit. 13:

    ingenua gula,

    i. e. palate, taste, Mart. 6, 11, 6:

    quanta est gula, quae sibi totos Ponit apros!

    Juv. 1, 140:

    mimus quis melior plorante gula,

    id. 5, 158.— Plur.:

    proceres gulae narrant,

    gourmands, epicures, Plin. 9, 17, 30, § 66.

    Lewis & Short latin dictionary > gula

  • 14 multivorantia

    multĭ-vŏrantĭa, ae, f. [multus-voro], gluttony (eccl. Lat.):

    multivorantiae pronus,

    Tert. adv. Psych. 1.

    Lewis & Short latin dictionary > multivorantia

  • 15 omnivorus

    omnĭvŏrus, a, um, adj. [omnis-voro], all-devouring, omnivorous:

    boves,

    Plin. 25, 8, 53, § 94.

    Lewis & Short latin dictionary > omnivorus

  • 16 transvoro

    trans-vŏro, āvi, 1, v. a., to gulp down, swallow down, devour (post-class.), Cael. Aur. Acut. 1, 3, 36; Arn. 1, 40:

    universas opes,

    i. e. to consume, squander, App. Mag. p. 333, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > transvoro

  • 17 tuburcinatus

    tuburcĭnor, ātus, 1, v. dep. a., to eat greedily, gobble up, devour (syn. voro):

    raptim manducare,

    Non. 179, 21 (ante- and postclass.):

    de suo,

    Plaut. Pers. 1, 3, 42; Titin. and Turp. ap. Non. 1. 1.
    tuburcĭnātus, a, um, in a pass. signif.:

    prandio raptim tuburcinato,

    App. M. 6, p. 183, 30.

    Lewis & Short latin dictionary > tuburcinatus

  • 18 tuburcinor

    tuburcĭnor, ātus, 1, v. dep. a., to eat greedily, gobble up, devour (syn. voro):

    raptim manducare,

    Non. 179, 21 (ante- and postclass.):

    de suo,

    Plaut. Pers. 1, 3, 42; Titin. and Turp. ap. Non. 1. 1.
    tuburcĭnātus, a, um, in a pass. signif.:

    prandio raptim tuburcinato,

    App. M. 6, p. 183, 30.

    Lewis & Short latin dictionary > tuburcinor

  • 19 vorago

    vŏrāgo, ĭnis, f. [voro], an abyss, gulf, whirlpool, depth, chasm.
    I.
    Lit., of watery depths:

    summersus equus voraginibus,

    Cic. Div. 1, 33, 73:

    vastāque voragine gurges Aestuat,

    Verg. A. 6, 296; Cat. 17, 26; Curt. 8, 14, 8:

    explicet se Cotta, si potest, ex hac voragine,

    Lact. 2, 8, 55.—Of a gulf or chasm in the earth, Liv. 7, 6, 1; Curt. 8, 14, 2.— Poet., of a devouring maw or stomach:

    ventris,

    Ov. M. 8, 843.—
    II.
    Transf.:

    vos geminae voragines scopulique rei publicae,

    i. e. gulfs, Cic. Pis. 18, 41:

    gurges et vorago patrimonii,

    devourer, squanderer, spendthrift, id. Sest. 52, 111:

    vorago aut gurges vitiorum,

    abyss, id. Verr. 2, 3, 9, § 23:

    avaritia, manifestae praedae avidissima vorago,

    abyss, gulf, Val. Max. 9, 4 init.

    Lewis & Short latin dictionary > vorago

См. также в других словарях:

  • Voro — Võro (Võro kiiĺ) Gesprochen in Estland Sprecher 70.000 (Muttersprachler) Linguistische Klassifikation Uralisch Finno Ugrisch Finno Permisch Finno Samisch Ostseefinnisch Võro …   Deutsch Wikipedia

  • Võro Sprache — Võro (Võro kiiĺ) Gesprochen in Estland Sprecher 70.000 (Muttersprachler) Linguistische Klassifikation Uralisch Finno Ugrisch Finno Permisch Finno Samisch Ostseefinnisch Võro …   Deutsch Wikipedia

  • Vöro — Võro (Võro kiiĺ) Gesprochen in Estland Sprecher 70.000 (Muttersprachler) Linguistische Klassifikation Uralisch Finno Ugrisch Finno Permisch Finno Samisch Ostseefinnisch Võro …   Deutsch Wikipedia

  • Võro — (võro kiiĺ) Gesprochen in Estland Sprecher 70.000 (Muttersprachler) Linguistische Klassifikation Uralisch Finno Ugrisch Finno Permisch Finno Samisch Ostseefinnisch …   Deutsch Wikipedia

  • VoRo — (auteur) Pour les articles homonymes, voir Voro. Vincent Rioux …   Wikipédia en Français

  • Võro — may refer to: * Võro language, a language belonging to the Baltic Finnic branch of the Finno Ugric languages of Estonia * Võro people, an ethnic group of Estonia. * Võro Institute, the governing organization of the Võro language …   Wikipedia

  • -voro — elem. de comp. Exprime a noção de comer, devorar (ex.: detritívoro).   ‣ Etimologia: latim voro, are, devorar …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • ‒voro — ‒voro, ra. (Del lat. vŏrus). elem. compos. Significa devorador , que come . Insectívoro, fumívoro …   Enciclopedia Universal

  • -voro — {{hw}}{{ voro}}{{/hw}} secondo elemento: in parole composte significa ‘che mangia’, ‘che si nutre di’, oppure ‘che consuma’, ‘che assorbe’: carnivoro, erbivoro, insettivoro, onnivoro, idrovoro …   Enciclopedia di italiano

  • ‒voro — ‒voro, ra (Del lat. vŏrus). elem. compos. Significa devorador , que come . Insectívoro, fumívoro …   Diccionario de la lengua española

  • Võro language — language name=Võro nativename= võro kiil states=Estonia region=Southern Estonia speakers=70,000 familycolor=Uralic fam2=Finno Ugric fam3=Finno Lappic fam4=Baltic Finnic fam5=South Estonian agency=Võro Institute (semi official) iso2=fiu… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»