Перевод: с польского на русский

с русского на польский

czapka

  • 1 czapka

    сущ.
    • кепка
    • фуражка
    • чепец
    • чепчик
    • шапочка
    * * *
    czap|ka
    ♀, мн. Р.\czapkaek шапка;

    ● \czapka niewidka шапка-невидимка

    * * *
    ж, мн P czapek
    ша́пка

    Słownik polsko-rosyjski > czapka

  • 2 czapka na bakier

    ша́пка набекре́нь

    Słownik polsko-rosyjski > czapka na bakier

  • 3 czapka niewidka

    ша́пка-невиди́мка

    Słownik polsko-rosyjski > czapka niewidka

  • 4 czapka z uszami

    уша́нка

    Słownik polsko-rosyjski > czapka z uszami

  • 5 frygijski

    frygijsk|i
    фригийский;

    czapka \frygijskia фригийский колпак

    * * *
    фриги́йский

    czapka frygijska — фриги́йский колпа́к

    Słownik polsko-rosyjski > frygijski

  • 6 futrzany

    прил.
    • меховой
    • пушистый
    • пушной
    * * *
    futrzan|y
    меховой;

    czapka \futrzanya меховая шапка

    * * *
    мехово́й

    czapka futrzana — мехова́я ша́пка

    Słownik polsko-rosyjski > futrzany

  • 7 kołpak

    сущ.
    • колпак
    * * *
    1), kłobuk колпак (головной убор: клобук)
    2) techn. kołpak (osłona felgi) техн. колпак (прикрытие центра колеса)
    3) techn. kołpak, czapka, kaptur, powietrznik техн. колпак (другие виды)
    szlafmyca колпак (головной убор: ночной)
    fez колпак (головной убор: феска)
    czapka колпак (головной убор: другие разновидности)
    klosz колпак (покрышка)
    bot. zasłonak kołpakowaty бот. колпак (кольчатый)
    bot. łysiczka lancetowata бот. колпак (свободы)
    przen. klosz перен. колпак
    pot. głąb, tuman разг. колпак (тупой человек)
    techn. okap техн. колпак (вытяжной, дымоотводной)
    techn. zbieralnik pary техн. колпак (сухопарный)
    techn. wojsk. kopuła (pancerna) техн. воен. колпак (броневой)
    * * *
    колпак
    * * *
    м
    колпа́к

    Słownik polsko-rosyjski > kołpak

  • 8 niewidka

    niewid|ka
    ♀, мн. Р. \niewidkaek:

    czapka \niewidka шапка-невидимка

    * * *
    ж, мн Р niewidek

    Słownik polsko-rosyjski > niewidka

  • 9 ucho

    сущ.
    • ручка
    • слух
    • ухо
    • ушко
    * * *
    1) (uchwyt) ручка
    2) ucho, słuch (królika, zająca) ухо (зайца, кролика)
    3) anat. ucho анат. ухо
    4) techn. ucho техн. ухо, болт, кольцо, очко, приух, проушина, серёжка, серьга, ушко
    bot. dziewanna drobnokwiatowa бот. ухо (медвежье)
    * * *
    uch|o
    ☼ 1. мн. И. uszy, Р. uszu ухо;
    strzyc uszami стричь (прясть, прядать) ушами;

    nadstawić \uchoa (uszu) навострить (насторожить) уши; dzwoni, szumi w \uchou (w uszach) в ухе (в ушах) звенит, шумит;

    2. мн. И. \uchoa/uszy, Р. uch/uszu а) ушко;

    \ucho igły (igielne) игольное ушко;

    б) ручка ž;

    \uchoa kotła ручки котла; \ucho dzbana ручка кувшина;

    ● czapka z uszami ушанка;

    usta (gęba прост.) od \uchoa do \uchoa рот до ушей; (ciepło) jak w \uchou тепло как на печи;

    natrzeć komuś uszu вымыть (намылить) голову кому-л., распечь кого-л.;
    puszczać mimo uszu пропускать мимо ушей; rżnąć od \uchoa do \uchoa лихо играть; наяривать posp.; stawać na uszach из кожи вон лезть; położyć uszy po sobie поджать хвост;

    słuchać jednym \uchoem (półuchem) слушать краем уха (в пол-уха); dostać (zobaczyć) \ucho od śledzia разг. остаться с носом;

    ściany mają uszy погов. (и|y стен есть уши
    * * *
    c
    1) мн, И uszy, Р uszu у́хо

    strzyc uszamiстричь (прясть, пря́дать) уша́ми

    nadstawić ucha (uszu) — навостри́ть (насторожи́ть) у́ши

    dzwoni, szumi w uchu (w uszach) — в у́хе (в уша́х) звени́т, шуми́т

    2) мн, И ucha / uszy, Р uch / uszu
    а) ушко́

    ucho igły (igielne) — иго́льное ушко́

    б) ру́чка ż

    ucha kotła — ру́чки котла́

    ucho dzbana — ру́чка кувши́на

    - usta od ucha do ucha
    - gęba od ucha do ucha
    - jak w uchu
    - ciepło jak w uchu
    - natrzeć komuś uszu
    - puszczać mimo uszu
    - rżnąć od ucha do ucha
    - stawać na uszach
    - położyć uszy po sobie
    - słuchać jednym uchem
    - słuchać jednym półuchem
    - dostać ucho od śledzia
    - zobaczyć ucho od śledzia
    - ściany mają uszy

    Słownik polsko-rosyjski > ucho

  • 10 zjechać

    глаг.
    • съехать
    • съехаться
    * * *
    1) (przyjechać) наехать, приехать
    2) pot. zjechać (zbesztać) разругать
    3) zjechać (w dół, w bok) съехать (спуститься, свернуть)
    wyprowadzić się съехать (переселиться)
    * * *
    zjecha|ć
    zjadę, zjedzie, \zjechaćł, \zjechaćny сов. 1. съехать;

    \zjechać na nartach спуститься на лыжах; \zjechać z szosy съехать (свернуть) с шоссе; czapka \zjechaćła na tył głowy шапка съехала на затылок; \zjechać windą, schodami ruchomymi спуститься на лифте, на эскалаторе;

    2. приехать;

    \zjechaćło wiele osób приехало много людей;

    3. объехать, изъездить;

    \zjechać całą Europę объехать всю Европу;

    4. (wrócić do zajezdni, bazy itp.) вернуться (в депо, на базу etc.);
    5. разг. обругать; разругать; раскритиковать; \zjechać artykuł обругать (раскритиковать) статью
    +

    4. objechać, zbesztać, zwymyślać

    * * *
    zjadę, zjedzie, zjechał, zjechany сов.
    1) съе́хать

    zjechać na nartach — спусти́ться на лы́жах

    zjechać z szosy — съе́хать (сверну́ть) с шоссе́

    czapka zjechała na tył głowy — ша́пка съе́хала на заты́лок

    zjechać windą, schodami ruchomymi — спусти́ться на ли́фте, на эскала́торе

    2) прие́хать

    zjechało wiele osób — прие́хало мно́го люде́й

    3) объе́хать, изъе́здить

    zjechać całą Europę — объе́хать всю Евро́пу

    4) (wrócić do zajezdni, bazy itp.) верну́ться (в депо, на базу и т. п.)
    5) разг. обруга́ть; разруга́ть; раскритикова́ть

    zjechać artykuł — обруга́ть (раскритикова́ть) статью́

    Syn:

    Słownik polsko-rosyjski > zjechać

  • 11 bakier

    Słownik polsko-rosyjski > bakier

  • 12 kukła

    сущ.
    • кукла
    • манекен
    • марионетка
    • чучело
    * * *
    1) (manekin) чучело
    2) przest. kukla (czapka błazeńska) шутовской колпак
    3) przen. kukła (o człowieku: marionetka) перен. кукла (о человеке)
    lalka кукла (игрушка)
    paczka pociętego papieru wręczana zamiast pieniędzy сл. кукла (пачка нарезанной бумаги, даваемая вместо денег)
    teatr. lalka, kukiełka театр. кукла
    pejor. o kobiecie унич. кукла (о женщине)
    * * *
    kuk|ła
    ♀, мп Р. \kukłaieł кукла
    * * *
    ж, мн Р kukieł
    ку́кла

    Słownik polsko-rosyjski > kukła

  • 13 narciarka

    narciar|ka
    ♀, мн. Р. \narciarkaek 1. лыжница;
    2. разг. (czap/га) шапочка лыжника; 3. \narciarkaki мн. разг. лыжные ботинки
    +

    3. buty narciarskie

    * * *
    ж, мн Р narciarek
    1) лы́жница
    2) разг. ( czapka) ша́почка лы́жника
    3) narciarki мн, разг. лы́жные боти́нки
    Syn:

    Słownik polsko-rosyjski > narciarka

  • 14 bakier:

    na \bakier: набекрень;

    czapka na \bakier: шапка набекрень;

    być z kimś, czymś na \bakier: быть не в ладах с кем-л., чём-л.

    Słownik polsko-rosyjski > bakier:

См. также в других словарях:

  • Czapka — of the officer of 3rd Uhlan Regiment 1815 1831 Czapka (Polish pronunciation: [ˈt͡ʂapka], plural: czapki) is a Polish and Belorussian generic word for a cap. However, it is perhaps best known to English speakers as a word …   Wikipedia

  • czapka — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. czapkapce; lm D. czapkapek {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} miękkie nakrycie głowy, bez ronda, z daszkiem lub bez : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wełniana czapka z pomponem. Czapka… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • Czapka — Czapka, die viereckige Kopfbedeckung der polnischen Uhlanen, u. nach derselben für diese Truppengattung allenthalben angenommen …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Czapka — Czapka, s. Tschapka …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Czapka — (poln., spr. tscha ), s. Tschapka …   Kleines Konversations-Lexikon

  • Czapka — (Tschapka), poln., die Ulanenmütze …   Herders Conversations-Lexikon

  • Czapka — C est un nom polonais ayant le sens de bonnet, toque, surnom probable pour un porteur de cette coiffure. Dérivé : Czapski …   Noms de famille

  • czapka — ż III, CMs. czapkapce; lm D. czapkapek «nakrycie głowy bez ronda, często z daszkiem» Barania, futrzana, sukienna czapka. Czapka z nausznikami. Włożyć, zdjąć czapkę. Ukłonić się czapką. ∆ Czapka niewidka «w bajkach: czapka czyniąca człowieka… …   Słownik języka polskiego

  • Czapka — Die Bezeichnung Czapka steht für: die militärische Kopfbedeckung, siehe Tschapka den Familiennamen von Ignaz Czapka, ehemaliger Bürgermeister von Wien Diese Seite ist eine Begriffsklärung zur Unterscheidung mehrerer mit demselben W …   Deutsch Wikipedia

  • Czapka — Übername zu poln. czapka »Mütze« …   Wörterbuch der deutschen familiennamen

  • czapka uszanka — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż odm. oba człony: czapka ż Ib, CMc. czapka uszankapce; lm D. czapka uszankapek; uszanka ż Ib, CMc. czapka uszankance; lm D. czapka uszankanek, {{/stl 8}}{{stl 7}}to samo co czapka uszatka. {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»