Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

crine

  • 61 endocrine gland

    en.do.crine gland
    ['endoukrain glænd] n glândula endócrina.

    English-Portuguese dictionary > endocrine gland

  • 62 endocrine

    en.do.crine
    ['endoukrain] n glândula endócrina, secreção dessas glândulas. • adj endócrino.

    English-Portuguese dictionary > endocrine

  • 63 exocrine

    ex.o.crine
    ['eks2krain] adj Anat, Physiol exócrino, relativo à secreção externa. exocrine gland / glândula exócrina.

    English-Portuguese dictionary > exocrine

  • 64 holocrine

    hol.o.crine
    [h'ɔləkrin] adj Path holócrino: que produz secreção cujas células se desintegram.

    English-Portuguese dictionary > holocrine

  • 65 бортовка

    ж. текст.
    tessuto m di crine, teletta f

    Dictionnaire technique russo-italien > бортовка

  • 66 волос

    Dictionnaire technique russo-italien > волос

  • 67 волосяная щётка

    Dictionnaire technique russo-italien > волосяная щётка

  • 68 ткань из конского волоса

    Dictionnaire technique russo-italien > ткань из конского волоса

  • 69 бортовка

    ж. текст.
    tessuto m di crine, teletta
    * * *
    n

    Universale dizionario russo-italiano > бортовка

  • 70 волосы

    n
    1) gener. chioma, cuticagna (на голове), capellatura, capigliatura, pelo
    2) poet. crine

    Universale dizionario russo-italiano > волосы

  • 71 гребень

    м.
    2) (птицы, волны́, горы) cresta f
    3) текст. pettine, cardo
    ••

    на гре́бне волны — sulla cresta dell'onda

    * * *
    n
    1) gener. cresta (горы, волны), crinale, crinale (для волос), crine (èîðè), ciglio, ciglione, cresta, crina (èîðû), pettine
    3) textile. dirizzatoio

    Universale dizionario russo-italiano > гребень

  • 72 грива

    1) ( у животных) criniera ж.
    2) ( у человека) zazzera ж.
    * * *
    ж.
    ( у животных) criniera (тж. перен. - о густых и длинных волосах человека)
    * * *
    n
    gener. cesarie, chioma (коня, льва), crina, crine, chioma, criniera

    Universale dizionario russo-italiano > грива

  • 73 конский

    di cavallo, equino
    * * *
    прил.
    di cavallo, equino

    ко́нский волос — crine, crino

    ко́нское поголовье — (capi) equini

    ко́нские состязания — corse di cavalli

    * * *
    adj
    gener. equino, ippico

    Universale dizionario russo-italiano > конский

  • 74 конский волос

    adj
    gener. crino, crine

    Universale dizionario russo-italiano > конский волос

  • 75 растительное волокно

    adj
    gener. crine vegetale, crino vegetale

    Universale dizionario russo-italiano > растительное волокно

  • 76 шевелюра

    * * *
    ж.
    (folta / ricca) capigliatura / chioma; zazzera ( длинная)
    * * *
    n
    1) gener. capellatura, capigliatura, capigliature, chioma
    2) poet. crine

    Universale dizionario russo-italiano > шевелюра

  • 77 deformis

    dēfōrmis, is, Adi. m. Compar. u. Superl. (de u. forma), I) = δύσμορφος, mißförmig, mißgestaltet, entstellt, u. in diesem Sinne = häßlich, garstig, von dem, was durch Mangel an gehöriger Form, Beschaffenheit u. dgl. das ästhetische oder moralische Gefühl beleidigt, A) eig. (Ggstz. formosus, pulcher, nitens), a) von leb. Wesen, deren Körper und Körperteilen usw.: longus an brevis, formosus an deformis, Cic.: puer def. (Ggstz. formosus), Varro LL.: filius, Sen.: filia, Phaedr.: femina deformissima, grundhäßliche (Ggstz. fem. pulcherrima), Gell.: anus deformes (Ggstz. pulchrae puellae), Treb. Poll.: iumenta parva atque deformia, Caes.: phocae, Ov.: deformem natum esse, Cic.: deformem esse (Ggstz. aliquid formae habere), Cic.: per senectutem deformis efficitur, Hieron. – corpus def., Sen. poët.: corpusculum def. (Ggstz. formosus animus et magnus), Sen.: capillus, Sen. rhet. – subst. deformes (sc. puellae), Ggstz. pulchrae, Donat. zu Ter. Andr. 1, 5, 10. – m. Abl. (wodurch?), deformis calvitio, Suet.: def. habitu, vultu, Iustin.: veste sordidus, crine deformis, Sulp. Sev.: def. ora cicatricibus, Curt.: hic corpore deformis est, aspectu foedus, Sen. – os (Numidae) naribus et auribus corrosis deforme reddidit, Val. Max.: laudata quondam ora Iovi lato fieri deformia rictu, Ov.: personae distortis oribus deformes, *Varro LL. 7, 64 (nach
    ————
    Madvigs Verbesserung). – b) v. sächl. Objj.: α) von körperl. Ggstdn.: nitentia arma ante rem, deformia inter sanguinem et vulnera, Liv.: arundo def., Verg.: aqua def. illa et turbida, Frontin. aqu.: campus def., Cic.: campi def., Ov.: Euxini def. litora, Ov.: interdum ab altera parte cutis haud omnino adducta deformem quem reliquit locum reddit, Cels.: foeda omnia ac deformia visa, für lauter greuliche Mißgestalten gehalten, Liv. – m. Abl. (wodurch?), domus aliquando pulchra, nunc deformis ruinis, Plin. ep.: publico privatoque luctu deformis laurea, Liv.: deformis urbs veteribus incendiis ac ruinā erat, Suet. – poet. mit Genet., def. leti, infolge des T., Sil. 1, 166. – m. 2. Supin., dictu deformia, Quint.: erunt deformia visu, Ov.: maesti loci visuque ac memoriā deformes, Tac. – m. ad oder in u. Akk. (für = in betreff), os nec ad spem deforme neque etc., Val. Max. 1, 8. ext. 12: hoc in speciem varietatemque opus deforme non est alternis trabibus ac saxis, Caes. b. G. 7, 23, 5. – β) v. phys. Zuständen: aspectus def., Val. Max.; verb. aspectus def. atque turpis (Ggstz. honesta species), Cic.: motus statusve def., Cic.: aegrimonia, Hor.: deformis ipse cursus (equorum) rigidā cervice et extento capite currentium, Liv.: saeva ac def. totā urbe facies, wild und gräßlich sah es in der g. St. aus, Tac.: def. spectaculum semirutae ac fumantis sociae urbis, Liv.: def. hiems, Sen. poët. apoc. 2, 1. v. 4. – γ) v. Ton u.
    ————
    Rede: deformis est consumpti illius (spiritus) sonus, Quint.: hoc (dadurch) orationem magis deformem fore, Quint. – B) übtr.: a) v. Pers.u. persönl. Ggstdn., bald = ungeschlacht (roh, gemein), bald = entehrt, geschändet, mit Schmach bedeckt, def. turba velut lixarum calonumque, Liv.: def. et incondita turba (senatorum), Suet.: def. agmen, Liv.: nec eam (patriam) diligere minus debes, quod deformior est, Cic. – m. Abl. (wodurch?), patriae solum def. belli malis, Liv.: ne ubique deformis militiae damnis haberetur, Iustin. – b) v. Zuständen usw., moralisch häßlich = unanständig, widerlich, scheußlich, greulich, schmachvoll, erniedrigend, entehrend, schimpflich, beschimpfend (Ggstz. pulcher, honorificus, honestus), blanditiae, Quint.: convicia, Quint.: ira, def. malum, Ov.: lucra, Suet.: nomen, Ov. u. Quint.: obsequium, erniedrigende Hingebung, Servilismus (Ggstz. abrupta contumacia, schroffer Eigensinn, Radikalismus), Tac.: turpiculae et quasi deformes res (Ggstz. honestae res), Cic.: nec ulla deformior est species civitatis, quam etc., Cic. – m. Dat. (für wen?), haec consternatio muliebris nescio vobis, tribuni, an consulibus magis sit deformis, Liv.: aliam orationem non tam honorificam audientibus quam sibi deformem habuisse, Liv. – deforme est mit folg. Infin., deforme etiam est de se ipsum praedicare, Cic.: deforme atque servile est caedi discentes, Quint.: u.
    ————
    (im Komparat.) cum sit alioqui multo deformius amittere quam non assequi laudem, Plin. ep. – m. Dat. (für wen?), ut sub rostris reum stare (Scipionem) et praebere aures adulescentium conviciis populo Romano magis deforme quam ipsi sit, Liv. – u. oft deforme (quo deformius) arbitror, deforme mihi existimo, puto, duco mit folg. Infin., Plin. ep. 1, 23, 2; 3, 4, 5. Val. Max. 3, 2, 6; 3, 6, 3. Iustin. 38, 6, 4; ebenso deforme habetur mit folg. Infin. (Ggstz. pulchrum et gloriosum habetur), Tac. dial. 36 extr. – subst., dēformia, ium, n., schandbare Dinge, deformia meditari, Tac. ann. 14, 15. – II) formlos, gestaltlos, deformes animae, vulgus inane, Ov. fast. 2, 554.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > deformis

  • 78 lucesco

    lūcēsco u. lūcīsco, lūxī, ere (Inchoat. v. luceo), anfangen zu leuchten, I) eig.: a) pers.: novus sol lucescit, Verg. ecl. 6, 37. – quorum caput flavo capillorum crine lucescat, Firm. math. 4, 13. – vom Tageslicht = anbrechen, cras lucescere Nonas, Ov. fast. 5, 417. – b) impers., lucescit, es wird (heller) Tag, luciscit hoc iam, da (am Himmel) wird's schon Tag, Plaut.: et iam luciscebat, Liv.: cum lucisceret, Cic.: ubi luxit, Caes. – II) übtr.: luciscens amor, wiederstrahlend, leuchtend, Fronto ad Anton. imp. 1, 5. p. 103, 17 N.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > lucesco

  • 79 niger

    1. niger, gra, grum, schwarz, schwärzlich, dunkelfarbig, düster (Ggstz. albus, candidus), I) eig. u. übtr.: A) eig.: 1) v. Lebl.: color niger (Ggstz. marmoreus candor), Lucr.: color obsoletior et nigro propior, Colum.: nigrae lanae, Plin.: crinis, Hor.: capillus, capilli, Hor. u. Vulg.: oculi, Plaut., Varro u.a.: sanguis, Cels. u. Ov.: terra, Verg.: nubes, Ov.: Galaesus, dunkelblau (wegen seiner Tiefe), Verg.: nox, Ov.: umbra, Lucr.: caligo, Verg.: myrtus, dunkelgrün, Ov.: u. so hederae, Verg.: silvae, dunkel, düster (Ggstz. virides), Hor.: so auch nemus, Verg.: colles, Hor. – sal, aus Holzasche ausgelaugtes scharfes Salz, Plin. u. Hor.: cur sal aliud perlucidum, aliud inquinatum aut nigrum, Fabian. fr.: frigus facit cutem nigram, Cels.: donec locus earum (der Haarwurzeln) niger fiat, Scrib. Larg. – turba (calculorum) nigrior (Ggstz. candida), Mart.: nigrior aspectus, Plin.: caelum pice nigrius, Ov.: uvae nigerrimae, Catull.: cerasorum Aproniana maxime rubent, nigerrima sunt Lutatia, Plin. – subst., a) nigrum, ī, n., α) übh. das Schwarze, a nigro album etiam nullo monente distinguet, Sen. ep. 94, 19: im Sprichw., facere candida de nigris od. nigrum in candida vertere, aus schwarz weiß od. aus weiß schwarz machen, von bösen u. ränkevollen Leuten, Ov. met. 11, 314. Iuven. 3, 30. – β) etwas Schwarzes, ein schwarzer Fleck, Ov. art. am. 1,
    ————
    291. – als mediz. t. t., nigrum oculi, die schwarzen Partien des Auges, si de nigro aliquid albidum factum est, Cels. 6, 6, 1. p. 226, 3 D.; insbes. der äußere Hornhautrand, Cels. 7, 7, 14. p. 280, 33 D. – γ) (sc. vinum) dunkelroter Wein, v. Falerner, Apic. 3, 63. – b) nigrae, ārum, f. (sc. vestes), schwarze Kleider = Trauerkleider, Commodian. instr. 2, 31, 2. – 2) v. leb. Wesen: α) v. Menschen in bezug auf die Hautfarbe (den Teint), niger tamquam corvus, Petron. 43, 7: crine ruber, niger ore (von Gesicht), Mart. 12, 54, 1: auxiliares, qui nigerrimi erant, Frontin. 1, 11, 18: nigros efferre mortuos, schwarz vom Gift, Iuven. 1, 72. – β) v. Tieren, barrus, Hor. epod. 12, 1: canis, Sen. apoc. 13, 3: equi, Vulg. Zach. 6, 2 u. 6: ovis, Verg. georg. 4, 546. – B) übtr., aktiv = schwarz machend, verfinsternd, verdunkelnd, ventus, Hor.: turbo, Verg.: auster, regnerisch, Wolken bildend, Verg.: imber nigerrimus, Verg. – II) bildl., A) v. Äußeren: a) vom Tode, finster, düster, ianua, Pforte des Todes, Unterwelt, Prop.: Iuppiter niger = Pluto, Sen. poët.: hora, Todesstunde, Tibull.: dies, Todestag, Prop.: ignes, Scheiterhaufen, Hor. – b) in Trauer versetzt, trauernd, domus, Stat. – B) vom Inneren: a) v. Lebl.: α) schwarz, finster, unheilvoll, unglücklich, unglückbringend, pocula, vergiftete, Prop.: huncine solem tam nigrum surrexe mihi! daß dieser Tag mir so schwarz aufgehen mußte, Hor.: avis,
    ————
    Prop. – β) scharf, beißend, sal (Witz), Hor. ep. 2, 2, 60 (vgl. oben no. I, A, 1). – b) v. Menschen, schwarz = böse, boshaft, hic niger est, Hor. sat. 1, 4, 85 (vgl. 91): nec minus niger quam Terentianus ille Phormio, Cic. Cael. 27.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > niger

  • 80 retorqueo

    re-torqueo, torsī, tortum, ēre, I) rückwärts- od. zurückdrehen, -wenden, -kehren, -beugen, 1) eig.: aquiliferum in contrariam partem, Val. Max.: agmen ad dextram, Caes.: oculos saepe ad hanc urbem, Cic. ( aber sacra retorserunt oculos, die Bilder wandten ab den Blick, Ov.): caput in sua terga, Ov.: ora ad os Phoebi, hindrehen, Ov.: currum, Verg.: gubernacula, nach dem Ufer zurücksteuern, umkehren, Plin. pan.: hastam, zurückschleudern, Sil.: crinem, kräuseln, crine retorto, gekräuselt, Mart.: manibus retortis, auf den Rücken gebunden, Hor. – pantherae tergum, zurück-, umschlagen, umwerfen, Verg.: u. so amictum, Verg. – retortae litore violenter undae, zurückgedrängt, Hor.: Rhoetum leonis unguibus, zurücktreiben, Hor. – viam, zurückgehen, Claud. – 2) übtr.: a) übh.: animum ad praeterita, Sen.: argumentum, den Beweis auf die Gegenpartei zurückwenden, Apul.: so auch crimen in alqm, ICt.: scelus in auctorem, das Verbrechen (den uns zugedachten Tod) den Urheber treffen lassen, Iustin. – b) prägn., umändern, mentem, Verg. Aen. 12, 841. – II) verdrehen, verkrüppeln, gibbi retorti, Lampr. Commod. 11, 2: übtr., sermones gibberosi retorti (verzwickte), Fronto de eloqu. 1. p. 148, 8 N.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > retorqueo

См. также в других словарях:

  • crine — s.m. [lat. crĭnis crine, capello, chioma ]. 1. (zool.) [appendice filiforme della criniera o della coda del cavallo e di altri mammiferi] ▶◀ ⇑ pelo. 2. (poet.) [l insieme dei capelli: E ruota il capo, e sparge all aria il c. (L. Ariosto)]… …   Enciclopedia Italiana

  • crine — c.1500, to shrink, shrivel, from Scottish English, from Gael. crion to whither …   Etymology dictionary

  • crine — am·a·crine; ap·o·crine; crine; ec·crine; ex·o·crine; het·er·o·crine; hol·o·crine; mep·a·crine; mer·o·crine; neu·ro·crine; quin·a·crine; rha·gio·crine; vol·u·crine; au·to·crine; ec·to·crine; para·crine; en·do·crine; …   English syllables

  • crine — crì·ne s.m. CO 1. pelo della criniera o della coda del cavallo o di altri animali, di struttura affine a quella del capello umano, utilizzato anche nella fabbricazione di imbottiture, di spazzole e pennelli 2. tessuto rigido di crine utilizzato… …   Dizionario italiano

  • crine — {{hw}}{{crine}}{{/hw}}s. m. 1 Pelo della criniera e della coda di vari animali, spec. del cavallo. 2 Crine vegetale, fibra fornita dalle foglie di alcune piante. 3 Materia formata da crini animali o vegetali, usata per imbottiture. 4 (lett.,… …   Enciclopedia di italiano

  • Crine ruber, niger ore, brevis pede, lumine laesus:… — См. Зоил. Crine ruber, niger ore, brevis pede, lumine laesus:… См. Рыжий да красный, человек опасный …   Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)

  • crine — crinal, adj. /kruyn/, n. hair; head of hair. [1605 15; < L crinis hair] * * * …   Universalium

  • crine — chloropicrine encrine endocrine exocrine pentacrine …   Dictionnaire des rimes

  • crine — North Country (Newcastle) Words to pine, to shrink, to shrivel …   English dialects glossary

  • crine — pl.m. crini …   Dizionario dei sinonimi e contrari

  • crine — s. m. 1. (di animale) pelo 2. (lett., poet.) chioma, capigliatura, capelli …   Sinonimi e Contrari. Terza edizione

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»