Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

crine

  • 41 конский

    Большой итальяно-русский словарь > конский

  • 42 crino

    crino I m v. crine crino II 1) v. stia 2) rom детские ходул(ьк)и <манеж> ( из ивовых прутьев) crino III m bot кринум

    Большой итальяно-русский словарь > crino

  • 43 crinis

    crīnis, is m. [одного корня с cresco ]
    1) волосяной покров, волосы (преим. на голове), тж. (отдельный) волос
    c. canus (или crines cani) Ctlседые волосы
    crines passi L (sparsi, resoluti L, soluti Tib) — распущенные (разметавшиеся, развевающиеся) волосы
    3) лучи или языки ( ignis VF)

    Латинско-русский словарь > crinis

  • 44 nudo

    nūdo, āvī, ātum, āre [ nudus ]
    1) обнажать (corpus O, L; caput crine Pt; gladium L); раздевать ( aliquem C); вскрывать ( viscĕra V); скалить ( dentes Lcr)
    3) опустошать ( agros populando L); разграблять, расхищать ( omnia C); грабить, обирать ( provinciam C); разорять, доводить до нищеты ( alea nudavit aliquem H)
    6) обнаруживать, выявлять, открывать (ingenium alicujus H; consilia QC; voluntates hominum L)
    7) воен. оставлять незащищённым, оголять (H tora, castra Cs); очищать ( murum defensoribus Cs)
    8) лишать, отнимать (aliquem aliquā re C, Su); смещать с должности, лишать звания ( aliquem Eutr)

    Латинско-русский словарь > nudo

  • 45 retu(n)sus

    1. retū(n)sus, a, um
    part. pf. к retundo
    2. adj.
    тупой (ferrum V; novacula Pt); притуплённый ( ingenium C); ослабевший ( fervor belli Sil); потускневший ( stella crine non retuso Cld)

    Латинско-русский словарь > retu(n)sus

  • 46 retu(n)sus

    1. retū(n)sus, a, um
    part. pf. к retundo
    2. adj.
    тупой (ferrum V; novacula Pt); притуплённый ( ingenium C); ослабевший ( fervor belli Sil); потускневший ( stella crine non retuso Cld)

    Латинско-русский словарь > retu(n)sus

  • 47 ruber

    bra, brum [одного корня с rutilus, rufus ]
    красный (sanguis H; flamma O; homo crine r. M)
    mare (или aequor) Rubrum C, L, Sen, T — Красное море, но чаще QC etc. Персидский залив и Индийский океан

    Латинско-русский словарь > ruber

  • 48 deformis

    dēfōrmis, is, Adi. m. Compar. u. Superl. (de u. forma), I) = δύσμορφος, mißförmig, mißgestaltet, entstellt, u. in diesem Sinne = häßlich, garstig, von dem, was durch Mangel an gehöriger Form, Beschaffenheit u. dgl. das ästhetische oder moralische Gefühl beleidigt, A) eig. (Ggstz. formosus, pulcher, nitens), a) von leb. Wesen, deren Körper und Körperteilen usw.: longus an brevis, formosus an deformis, Cic.: puer def. (Ggstz. formosus), Varro LL.: filius, Sen.: filia, Phaedr.: femina deformissima, grundhäßliche (Ggstz. fem. pulcherrima), Gell.: anus deformes (Ggstz. pulchrae puellae), Treb. Poll.: iumenta parva atque deformia, Caes.: phocae, Ov.: deformem natum esse, Cic.: deformem esse (Ggstz. aliquid formae habere), Cic.: per senectutem deformis efficitur, Hieron. – corpus def., Sen. poët.: corpusculum def. (Ggstz. formosus animus et magnus), Sen.: capillus, Sen. rhet. – subst. deformes (sc. puellae), Ggstz. pulchrae, Donat. zu Ter. Andr. 1, 5, 10. – m. Abl. (wodurch?), deformis calvitio, Suet.: def. habitu, vultu, Iustin.: veste sordidus, crine deformis, Sulp. Sev.: def. ora cicatricibus, Curt.: hic corpore deformis est, aspectu foedus, Sen. – os (Numidae) naribus et auribus corrosis deforme reddidit, Val. Max.: laudata quondam ora Iovi lato fieri deformia rictu, Ov.: personae distortis oribus deformes, *Varro LL. 7, 64 (nach Madvigs Verbesserung). – b) v. sächl. Objj.: α) von körperl. Ggstdn.: nitentia arma ante rem, deformia inter sanguinem et vulnera, Liv.: arundo def., Verg.: aqua def. illa et turbida, Frontin. aqu.: campus def., Cic.: campi def., Ov.: Euxini def. litora, Ov.: interdum ab altera parte cutis haud omnino adducta deformem quem reliquit locum reddit, Cels.: foeda omnia ac deformia visa, für lauter greuliche Mißgestalten gehalten, Liv. – m. Abl. (wodurch?), domus aliquando pulchra, nunc deformis ruinis, Plin. ep.: publico privatoque luctu deformis laurea, Liv.: deformis urbs veteribus incendiis ac ruinā erat, Suet. – poet. mit Genet., def. leti, infolge des T., Sil. 1, 166. – m. 2. Supin., dictu deformia, Quint.: erunt deformia visu, Ov.: maesti loci visuque ac memoriā deformes, Tac. – m. ad oder in u. Akk. (für = in betreff), os nec ad spem deforme neque etc., Val. Max. 1, 8. ext. 12: hoc in speciem varietatemque opus deforme non est alternis trabibus ac saxis, Caes. b. G. 7, 23, 5. – β) v. phys. Zuständen: aspectus def., Val. Max.; verb. aspectus def. atque turpis (Ggstz. honesta species), Cic.: motus statusve def., Cic.: aegrimonia, Hor.: deformis ipse cursus (equorum) rigidā cervice et extento capite currentium, Liv.: saeva ac def. totā urbe facies, wild und gräßlich sah es in der g. St. aus, Tac.: def. spectaculum semirutae ac fumantis sociae urbis, Liv.: def. hiems, Sen. poët. apoc. 2, 1. v. 4. – γ) v. Ton u. Rede: deformis est consumpti illius (spiritus) sonus, Quint.: hoc (dadurch) orationem magis deformem fore, Quint. – B) übtr.: a) v. Pers.u. persönl. Ggstdn., bald = ungeschlacht (roh, gemein), bald = entehrt, geschändet, mit Schmach bedeckt, def. turba velut lixarum calonumque, Liv.: def. et incondita turba (senatorum), Suet.: def. agmen, Liv.: nec eam (patriam) diligere minus debes, quod deformior est, Cic. – m. Abl. (wodurch?), patriae solum def. belli malis, Liv.: ne ubique deformis militiae damnis haberetur, Iustin. – b) v. Zuständen usw., moralisch häßlich = unanständig, widerlich, scheußlich, greulich, schmachvoll, erniedrigend, entehrend, schimpflich, beschimpfend (Ggstz. pulcher, honorificus, honestus), blanditiae, Quint.: convicia, Quint.: ira, def. malum, Ov.: lucra, Suet.: nomen, Ov. u. Quint.: obsequium, erniedrigende Hingebung, Servilismus (Ggstz. abrupta contumacia, schroffer Eigensinn, Radikalismus), Tac.: turpiculae et quasi deformes res (Ggstz. honestae res), Cic.: nec ulla deformior est species civitatis, quam etc., Cic. – m. Dat. (für wen?), haec consternatio muliebris nescio vobis, tribuni, an consulibus magis sit deformis, Liv.: aliam orationem non tam honorificam audientibus quam sibi deformem habuisse, Liv. – deforme est mit folg. Infin., deforme etiam est de se ipsum praedicare, Cic.: deforme atque servile est caedi discentes, Quint.: u. (im Komparat.) cum sit alioqui multo deformius amittere quam non assequi laudem, Plin. ep. – m. Dat. (für wen?), ut sub rostris reum stare (Scipionem) et praebere aures adulescentium conviciis populo Romano magis deforme quam ipsi sit, Liv. – u. oft deforme (quo deformius) arbitror, deforme mihi existimo, puto, duco mit folg. Infin., Plin. ep. 1, 23, 2; 3, 4, 5. Val. Max. 3, 2, 6; 3, 6, 3. Iustin. 38, 6, 4; ebenso deforme habetur mit folg. Infin. (Ggstz. pulchrum et gloriosum habetur), Tac. dial. 36 extr. – subst., dēformia, ium, n., schandbare Dinge, deformia meditari, Tac. ann. 14, 15. – II) formlos, gestaltlos, deformes animae, vulgus inane, Ov. fast. 2, 554.

    lateinisch-deutsches > deformis

  • 49 lucesco

    lūcēsco u. lūcīsco, lūxī, ere (Inchoat. v. luceo), anfangen zu leuchten, I) eig.: a) pers.: novus sol lucescit, Verg. ecl. 6, 37. – quorum caput flavo capillorum crine lucescat, Firm. math. 4, 13. – vom Tageslicht = anbrechen, cras lucescere Nonas, Ov. fast. 5, 417. – b) impers., lucescit, es wird (heller) Tag, luciscit hoc iam, da (am Himmel) wird's schon Tag, Plaut.: et iam luciscebat, Liv.: cum lucisceret, Cic.: ubi luxit, Caes. – II) übtr.: luciscens amor, wiederstrahlend, leuchtend, Fronto ad Anton. imp. 1, 5. p. 103, 17 N.

    lateinisch-deutsches > lucesco

  • 50 niger [1]

    1. niger, gra, grum, schwarz, schwärzlich, dunkelfarbig, düster (Ggstz. albus, candidus), I) eig. u. übtr.: A) eig.: 1) v. Lebl.: color niger (Ggstz. marmoreus candor), Lucr.: color obsoletior et nigro propior, Colum.: nigrae lanae, Plin.: crinis, Hor.: capillus, capilli, Hor. u. Vulg.: oculi, Plaut., Varro u.a.: sanguis, Cels. u. Ov.: terra, Verg.: nubes, Ov.: Galaesus, dunkelblau (wegen seiner Tiefe), Verg.: nox, Ov.: umbra, Lucr.: caligo, Verg.: myrtus, dunkelgrün, Ov.: u. so hederae, Verg.: silvae, dunkel, düster (Ggstz. virides), Hor.: so auch nemus, Verg.: colles, Hor. – sal, aus Holzasche ausgelaugtes scharfes Salz, Plin. u. Hor.: cur sal aliud perlucidum, aliud inquinatum aut nigrum, Fabian. fr.: frigus facit cutem nigram, Cels.: donec locus earum (der Haarwurzeln) niger fiat, Scrib. Larg. – turba (calculorum) nigrior (Ggstz. candida), Mart.: nigrior aspectus, Plin.: caelum pice nigrius, Ov.: uvae nigerrimae, Catull.: cerasorum Aproniana maxime rubent, nigerrima sunt Lutatia, Plin. – subst., a) nigrum, ī, n., α) übh. das Schwarze, a nigro album etiam nullo monente distinguet, Sen. ep. 94, 19: im Sprichw., facere candida de nigris od. nigrum in candida vertere, aus schwarz weiß od. aus weiß schwarz machen, von bösen u. ränkevollen Leuten, Ov. met. 11, 314. Iuven. 3, 30. – β) etwas Schwarzes, ein schwarzer Fleck, Ov. art. am. 1, 291. – als mediz. t. t., nigrum oculi, die schwarzen Partien des Auges, si de nigro aliquid albidum factum est, Cels. 6, 6, 1. p. 226, 3 D.; insbes. der äußere Hornhautrand, Cels. 7, 7, 14. p. 280, 33 D. – γ) (sc. vinum) dunkelroter Wein, v. Falerner, Apic. 3, 63. – b) nigrae, ārum, f. (sc. vestes), schwarze Kleider = Trauerkleider, Commodian. instr. 2, 31, 2. – 2) v. leb. Wesen: α) v. Menschen in bezug auf die Hautfarbe (den Teint), niger tamquam corvus, Petron. 43, 7: crine ruber, niger ore (von Gesicht), Mart. 12, 54, 1: auxiliares, qui nigerrimi erant, Frontin. 1, 11, 18: nigros efferre mortuos, schwarz vom Gift, Iuven. 1, 72. – β) v. Tieren, barrus, Hor. epod. 12, 1: canis, Sen. apoc. 13, 3: equi, Vulg. Zach. 6, 2 u. 6: ovis, Verg. georg. 4, 546. – B) übtr., aktiv = schwarz machend, verfinsternd, verdunkelnd, ventus, Hor.: turbo, Verg.: auster, regnerisch, Wolken bildend, Verg.: imber nigerrimus, Verg. – II) bildl., A) v. Äußeren: a) vom Tode, finster, düster, ianua, Pforte des Todes, Unterwelt, Prop.: Iuppiter niger = Pluto, Sen. poët.: hora, Todesstunde, Tibull.: dies, Todestag, Prop.: ignes, Scheiterhaufen, Hor. – b) in Trauer versetzt, trauernd, domus, Stat. – B) vom Inneren: a) v. Lebl.: α) schwarz, finster, unheilvoll, unglücklich, unglückbringend, pocula, vergiftete, Prop.: huncine solem tam nigrum surrexe mihi! daß dieser Tag mir so schwarz aufgehen mußte, Hor.: avis, Prop. – β) scharf, beißend, sal (Witz), Hor. ep. 2, 2, 60 (vgl. oben no. I, A, 1). – b) v. Menschen, schwarz = böse, boshaft, hic niger est, Hor. sat. 1, 4, 85 (vgl. 91): nec minus niger quam Terentianus ille Phormio, Cic. Cael. 27.

    lateinisch-deutsches > niger [1]

  • 51 retorqueo

    re-torqueo, torsī, tortum, ēre, I) rückwärts- od. zurückdrehen, -wenden, -kehren, -beugen, 1) eig.: aquiliferum in contrariam partem, Val. Max.: agmen ad dextram, Caes.: oculos saepe ad hanc urbem, Cic. ( aber sacra retorserunt oculos, die Bilder wandten ab den Blick, Ov.): caput in sua terga, Ov.: ora ad os Phoebi, hindrehen, Ov.: currum, Verg.: gubernacula, nach dem Ufer zurücksteuern, umkehren, Plin. pan.: hastam, zurückschleudern, Sil.: crinem, kräuseln, crine retorto, gekräuselt, Mart.: manibus retortis, auf den Rücken gebunden, Hor. – pantherae tergum, zurück-, umschlagen, umwerfen, Verg.: u. so amictum, Verg. – retortae litore violenter undae, zurückgedrängt, Hor.: Rhoetum leonis unguibus, zurücktreiben, Hor. – viam, zurückgehen, Claud. – 2) übtr.: a) übh.: animum ad praeterita, Sen.: argumentum, den Beweis auf die Gegenpartei zurückwenden, Apul.: so auch crimen in alqm, ICt.: scelus in auctorem, das Verbrechen (den uns zugedachten Tod) den Urheber treffen lassen, Iustin. – b) prägn., umändern, mentem, Verg. Aen. 12, 841. – II) verdrehen, verkrüppeln, gibbi retorti, Lampr. Commod. 11, 2: übtr., sermones gibberosi retorti (verzwickte), Fronto de eloqu. 1. p. 148, 8 N.

    lateinisch-deutsches > retorqueo

  • 52 retusus

    retūsus (retūnsus), a, um, PAdi (retundo), abgestumpft, stumpf, I) eig.: securis, Plaut.: ferrum, Verg. – II) übtr., abgestumpft, abgeschwächt, a) v. Lichte, dunkel, stella crine retuso, Claud. IV. cons. Hon. 185. – b) v. geistigen usw. Zuständen: ingenium, Cic.: fervor belli, gebrochen, Sil.: res (Plur.) geschwächt, getrübt, Sil. – cor retusum, gefühlloses, Claud. Eutr. 2, 47 (vgl. retundo a. E.).

    lateinisch-deutsches > retusus

  • 53 ruber

    ruber, bra, brum (altind. rudhirás, griech. ε-ρυθμός vgl. rūfus), rot, gerötet, rot gefärbt, rot glühend, I) im allg.: flamma, Ov.: sanguis, Hor.: sal, Plin.: crine ruber (homo), Mart.: canicula, brennend, hitzig, Hor.: equi (Aurorae), Tibull.: color ex rubro subniger, schwärzlich mit Rot vermischt, schwärzlichrot, Cels.: rubrior pilus, Plin.: ruberrimum nitrum, Cels.: uva Aminea est ruberrima, Scrib.: aequor rubrum oceani, durch den Untergang der Sonne gerötet, Verg. georg. 3, 359: rubrae leges, mit roter Aufschrift, Iuven. 14, 192. – II) als Adi. propr.: A) rubrum mare, das Rote Meer, der Arabische u. Persische Meerbusen, Cic. de nat. deor. 1, 97. Tibull. 2, 4, 30. Nep. Hann. 2, 1. Liv. 42, 52, 14 u.a. Mela 1, 10, 3 sqq. (1. § 61; 3, 71. 72. 81). Sen. nat. qu. 3. praef. § 10; 3, 29, 8 (wo Caspium et rubrum mare). Tac. ann. 2, 61. Plin. 6, 106 u. 115 163. Solin. 33, 2 u. 55, 1. Curt. 3, 2 (4), 9: mare rubrum, Liv. 36, 17, 15. Sen. de ben. 7, 2, 5. Tac. ann. 14, 25. Augustin. de civ. dei 18, 52, 1 u.a. Eutr. 8, 3: mare, quod Rubrum dixere nostri, Plin. 6, 107: poet., rubra aequora, Prop. 1, 14, 12: u. subst. bl. rubrum, Flor. 3, 5, 31. – B) Saxa rubra, ein Flecken in Etrurien, nicht weit vom Flusse Kremera, mit Steinbrüchen, Cic. Phil. 2, 77. Liv. 2, 49, 12. Tac. hist. 3, 79: dass. breves Rubrae, Mart. 4, 64, 15. – / Nbf. rubrus, Solin. 40, 23. Isid. orig. 19, 10, 3: robrus, Oribas. 2, 28 Hagen.

    lateinisch-deutsches > ruber

  • 54 haarlos

    haarlos, a) von Natur od. durch Alter: sine pilo od. sine pilis. pilo carens (übh. ohne Haar). – calvus. nudus capillo. vacuus capillis. sine crine (ohne Kopfhaar, calv. von Pers., die übrigen v. Kopfe). – calvatus (ohne Kopfhaar durch das Ausfallen der Haare). – imberbis (bartlos) – h. sein, pilo carere (v. [1191] Natur). – calvēre (am Kopfe kahl sein, auch durch Alter; von Natur, naturaliter): h. (am Kopfe) werden, calvescere. – b) durch künstliche Mittel: depilatus (übh. enthaart, bes. von Teilen des Körpers). – rasus (mit dem Schermesser rasiert). – tonsus (mit der Schere geschoren). – glaber (von Natur oder durch Schur glatt, ohne Haare).

    deutsch-lateinisches > haarlos

  • 55 skalpieren

    skalpieren, jmd., alci verticem cum crine abscindere.

    deutsch-lateinisches > skalpieren

  • 56 сжиматься

    1) General subject: become clenched, boil down, collapse, contract, contractor, cower (от страха, холода), cringe (от страха), huddle, scringe (от страха), shrink, shrink away, shrink up, tighten, gather up, shrink at a touch, hunch
    2) Biology: coarct (ся)
    3) Medicine: coarctate
    4) Colloquial: curl (от ужаса)
    5) Engineering: constrict
    6) Automobile industry: draw
    7) Scottish language: crine
    8) Information technology: condense

    Универсальный русско-английский словарь > сжиматься

  • 57 endocrine

    [en·do·crine || 'endəʊkraɪn]
    n. אנדוקרין, הפרשה הורמונלית פנימית
    * * *
    תימינפ תילנומרוה השרפה,ןירקודנא

    English-Hebrew dictionary > endocrine

  • 58 exocrine

    [ex·o·crine || 'eksəʊkraɪn]
    n. הפרשה הורמונלית חיצונית
    * * *
    תינוציח תילנומרוה השרפה

    English-Hebrew dictionary > exocrine

  • 59 endocrine

    endo·crine
    [ˈendə(ʊ)kraɪn, AM -dəkrɪn]
    adj MED endokrin fachspr
    \endocrine gland endokrine Drüse
    * * *
    ['endəUkraIn]
    adj
    endokrin
    * * *
    endocrine [ˈendəʊkraın; -krın] PHYSIOL
    A adj endokrin (mit innerer Sekretion):
    B s
    1. innere Sekretion
    2. endokrine Drüse

    English-german dictionary > endocrine

  • 60 ruber

        Ruber, Adiectiuum. Martial. Rouge, Vermeil.
    \
        Ruber crine. Martial. Rousseau.

    Dictionarium latinogallicum > ruber

См. также в других словарях:

  • crine — s.m. [lat. crĭnis crine, capello, chioma ]. 1. (zool.) [appendice filiforme della criniera o della coda del cavallo e di altri mammiferi] ▶◀ ⇑ pelo. 2. (poet.) [l insieme dei capelli: E ruota il capo, e sparge all aria il c. (L. Ariosto)]… …   Enciclopedia Italiana

  • crine — c.1500, to shrink, shrivel, from Scottish English, from Gael. crion to whither …   Etymology dictionary

  • crine — am·a·crine; ap·o·crine; crine; ec·crine; ex·o·crine; het·er·o·crine; hol·o·crine; mep·a·crine; mer·o·crine; neu·ro·crine; quin·a·crine; rha·gio·crine; vol·u·crine; au·to·crine; ec·to·crine; para·crine; en·do·crine; …   English syllables

  • crine — crì·ne s.m. CO 1. pelo della criniera o della coda del cavallo o di altri animali, di struttura affine a quella del capello umano, utilizzato anche nella fabbricazione di imbottiture, di spazzole e pennelli 2. tessuto rigido di crine utilizzato… …   Dizionario italiano

  • crine — {{hw}}{{crine}}{{/hw}}s. m. 1 Pelo della criniera e della coda di vari animali, spec. del cavallo. 2 Crine vegetale, fibra fornita dalle foglie di alcune piante. 3 Materia formata da crini animali o vegetali, usata per imbottiture. 4 (lett.,… …   Enciclopedia di italiano

  • Crine ruber, niger ore, brevis pede, lumine laesus:… — См. Зоил. Crine ruber, niger ore, brevis pede, lumine laesus:… См. Рыжий да красный, человек опасный …   Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)

  • crine — crinal, adj. /kruyn/, n. hair; head of hair. [1605 15; < L crinis hair] * * * …   Universalium

  • crine — chloropicrine encrine endocrine exocrine pentacrine …   Dictionnaire des rimes

  • crine — North Country (Newcastle) Words to pine, to shrink, to shrivel …   English dialects glossary

  • crine — pl.m. crini …   Dizionario dei sinonimi e contrari

  • crine — s. m. 1. (di animale) pelo 2. (lett., poet.) chioma, capigliatura, capelli …   Sinonimi e Contrari. Terza edizione

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»