Перевод: с латинского на немецкий

с немецкого на латинский

cremo

  • 1 cremo

    cremo, āvī, ātum, āre (viell. zu carbo), verbrennen, oft m. Abl. igni, incendio, flammis u. dgl., a) übh.: α) v. Feuer, cremantia fulmina, Plin. – u. teils m. sächl. Objj., ut (wie) rapax ignis innumeras trabes cremat, Ov., ignis ubi ingentes silvas ardore cremarat montibus in altis, Lucr.: im Passiv, omnem ornatum flammā crepitante cremari, Verg.: quae (spinosae herbae) leni tepore cremantur, Ov.: ardenti lucernae admotum digitum cremandum praebuit, Val. Max. – teils m. pers. Objj., num incensa cremavit Troia viros? Verg.: incensa super (über ihnen) villa omnes cremavit, Tac. – β) v. Menschen, teils m. sächl. Objj., cr. vetera arma, Curt.: frontem positasque faenilibus herbas, Ov.: libellos, Suet.: Graecos libros, Val. Max.: libros in comitio igne facto in conspectu populi, Liv.: naves, quae inutiles videntur, Curt.: purgamenta ceparum in cinerem, Plin.: robur (zB. cremati roboris cinis), Plin.: devecta sarmenta, Verg.: spolia de hostibus incendio, Curt.: tabulam (ein Gemälde), Plin.: interiorem tunicam, Val. Max. – teils mit pers. Objj., se ac liberos coniugesque incendio cr., Curt.: cremati cimices (als Heilmittel), Plin. – mit Prädik.-Acc., cr. alqm vivum, Curt. u. Val. Max.: vivos se cremari iubent, Curt.: Alcibiades vivus in cubiculo, in quo dormiebat, crematus est, Iustin.: cochleae vivae crematae, Plin.

    b) v. Niederbrennen eines Gebäudes, einer Stadt usw., in Brand stecken, verbrennen, einäschern, cr. templum, Plin.: caelestia tecta, terras (v. Phaëthon), Ov.: urbem cr. et diruere, Liv.: cremata patria (v. Troja), Liv.: cremata Ilios, Hor. – facibus cr. regalia tecta, Ov.: Neronis principis incendia, quibus urbem cremaverat, Plin.: equites praemisit, ut... ignem, quo barbari cremaverant vicos, exstinguerent, Curt.

    c) vom Verbrennen als Todesstrafe, damnatum poenam sequi oportebat, ut igni cremaretur, Caes.: m. ob u. Akk., Atellanae poëtam ob ambigui ioci versiculum mediā Amphitheatri arenā igni cremavit, Suet.

    d) v. Verbrennen der Leiche u. anderer Gegenstände bei der Leichenfeier, α) v. Feuer: rogus iste cremet mea viscera, Ov.: des tua succensae membra cremanda pyrae, Ov.: qui scimus, an hāc flammā Cn. Pompeius cremetur? Val. Max.: alii ut eodem rogo cremarentur manserunt, Liv.: se super corpus fratris prostratum communibus flammis (rogi) cremandum tradidit, Val. Max. – β) v. Menschen: corpus alcis, Cic. u.a.: cadaver alcis, Suet.: mortuos cremare aut fodere, Mela: corpora condere (potius) quam cremare e more Aegyptio, Tac.: mortuorum corpora cremare potius quam terrā obruere, Iustin.: servos et clientes iustis funeribus confectis unā cr., Caes.: vestem, odores aliaque funerum sollemnia, Tac. – m. Ang. wo? lectum defuncti in Capitolini Iovis cella, Suet.: corpus interfectoris super reliquias mariti, Iustin. – m. Ang.womit? wodurch? aedificii incendio mortuum (Alcibiadem), Nep.: Sulla primus e patriciis Corneliis igni voluit cremari, Cic.: cr. caput (occisi Cn. Pompeii) plurimis et pretiosissimis odoribus, Val. Max.: corpora clarorum virorum certis lignis, Tac.: iuxta rogum sarmentis aliis nudus crematus est, Plin. – m. Ang. wie? zB. cr. alqm haud pretiose, Curt.: alqm honorate (zB. quo honoratius cremaretur, inici ei suum paludamentum iussit), Val. Max.: cr. corpus alcis publico funere, Suet.: alqm humili sepulturā, Cic.: cetera (corpora) nec numero nec honore, ungezählt und ohne Ehre, Verg. – m. Ang. mit wem? cum mortuis cremare ac defodere apta viventibus, Mela: cremari cum coniuge (Gatten), Val. Max.: unā cum liberis, coniugibus cunctāque gazā regiā cremari, Auct. b. Afr.

    e) v. Verbrennen des Opfers, cr. igni vitulos, Ov.: caesarum boum fibras de more cr., Ov.: congesta cr. turea dona, dapes, fuso crateres olivo, Verg. – m. Dat. (wem? = wem zu Ehren?), spolia hostium coniecta in acervum Iovi Victori cremavit, Liv.: postero die arma lecta conici in acervum iussit, sacrumque id Vulcano cremavit, Liv. – / Parag. Infin. cremarier, *Enn. scen. 291 Bothe (Vahlen2 cremitari).

    lateinisch-deutsches > cremo

  • 2 cremo

    cremo, āvī, ātum, āre (viell. zu carbo), verbrennen, oft m. Abl. igni, incendio, flammis u. dgl., a) übh.: α) v. Feuer, cremantia fulmina, Plin. – u. teils m. sächl. Objj., ut (wie) rapax ignis innumeras trabes cremat, Ov., ignis ubi ingentes silvas ardore cremarat montibus in altis, Lucr.: im Passiv, omnem ornatum flammā crepitante cremari, Verg.: quae (spinosae herbae) leni tepore cremantur, Ov.: ardenti lucernae admotum digitum cremandum praebuit, Val. Max. – teils m. pers. Objj., num incensa cremavit Troia viros? Verg.: incensa super (über ihnen) villa omnes cremavit, Tac. – β) v. Menschen, teils m. sächl. Objj., cr. vetera arma, Curt.: frontem positasque faenilibus herbas, Ov.: libellos, Suet.: Graecos libros, Val. Max.: libros in comitio igne facto in conspectu populi, Liv.: naves, quae inutiles videntur, Curt.: purgamenta ceparum in cinerem, Plin.: robur (zB. cremati roboris cinis), Plin.: devecta sarmenta, Verg.: spolia de hostibus incendio, Curt.: tabulam (ein Gemälde), Plin.: interiorem tunicam, Val. Max. – teils mit pers. Objj., se ac liberos coniugesque incendio cr., Curt.: cremati cimices (als Heilmittel), Plin. – mit Prädik.-Acc., cr. alqm vivum, Curt. u. Val. Max.: vivos se cremari iubent, Curt.: Alcibiades vivus in cubiculo, in quo dormiebat, crematus est, Iustin.: cochleae vivae crematae, Plin.
    b) v. Niederbrennen eines Gebäudes, einer Stadt
    ————
    usw., in Brand stecken, verbrennen, einäschern, cr. templum, Plin.: caelestia tecta, terras (v. Phaëthon), Ov.: urbem cr. et diruere, Liv.: cremata patria (v. Troja), Liv.: cremata Ilios, Hor. – facibus cr. regalia tecta, Ov.: Neronis principis incendia, quibus urbem cremaverat, Plin.: equites praemisit, ut... ignem, quo barbari cremaverant vicos, exstinguerent, Curt.
    c) vom Verbrennen als Todesstrafe, damnatum poenam sequi oportebat, ut igni cremaretur, Caes.: m. ob u. Akk., Atellanae poëtam ob ambigui ioci versiculum mediā Amphitheatri arenā igni cremavit, Suet.
    d) v. Verbrennen der Leiche u. anderer Gegenstände bei der Leichenfeier, α) v. Feuer: rogus iste cremet mea viscera, Ov.: des tua succensae membra cremanda pyrae, Ov.: qui scimus, an hāc flammā Cn. Pompeius cremetur? Val. Max.: alii ut eodem rogo cremarentur manserunt, Liv.: se super corpus fratris prostratum communibus flammis (rogi) cremandum tradidit, Val. Max. – β) v. Menschen: corpus alcis, Cic. u.a.: cadaver alcis, Suet.: mortuos cremare aut fodere, Mela: corpora condere (potius) quam cremare e more Aegyptio, Tac.: mortuorum corpora cremare potius quam terrā obruere, Iustin.: servos et clientes iustis funeribus confectis unā cr., Caes.: vestem, odores aliaque funerum sollemnia, Tac. – m. Ang. wo? lectum defuncti in Capitolini Iovis cella, Suet.: corpus interfectoris super reliquias mariti, Iustin. – m. Ang.
    ————
    womit? wodurch? aedificii incendio mortuum (Alcibiadem), Nep.: Sulla primus e patriciis Corneliis igni voluit cremari, Cic.: cr. caput (occisi Cn. Pompeii) plurimis et pretiosissimis odoribus, Val. Max.: corpora clarorum virorum certis lignis, Tac.: iuxta rogum sarmentis aliis nudus crematus est, Plin. – m. Ang. wie? zB. cr. alqm haud pretiose, Curt.: alqm honorate (zB. quo honoratius cremaretur, inici ei suum paludamentum iussit), Val. Max.: cr. corpus alcis publico funere, Suet.: alqm humili sepulturā, Cic.: cetera (corpora) nec numero nec honore, ungezählt und ohne Ehre, Verg. – m. Ang. mit wem? cum mortuis cremare ac defodere apta viventibus, Mela: cremari cum coniuge (Gatten), Val. Max.: unā cum liberis, coniugibus cunctāque gazā regiā cremari, Auct. b. Afr.
    e) v. Verbrennen des Opfers, cr. igni vitulos, Ov.: caesarum boum fibras de more cr., Ov.: congesta cr. turea dona, dapes, fuso crateres olivo, Verg. – m. Dat. (wem? = wem zu Ehren?), spolia hostium coniecta in acervum Iovi Victori cremavit, Liv.: postero die arma lecta conici in acervum iussit, sacrumque id Vulcano cremavit, Liv. – Parag. Infin. cremarier, *Enn. scen. 291 Bothe (Vahlen2 cremitari).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > cremo

  • 3 concremo

    con-cremo, āvī, ātum, āre, niederbrennen, durch Brand vernichten, völlig verbrennen (b. Cic. comburere), omnia tecta, Liv.: urbes, Sen. ep.: commentarios, epistulas, Suet.: domos super se ipsos, Liv.: arma hostilia subdito igne, Liv.: eos vivos igni, Liv. – im Passiv = niederbrennen (intr.), völlig verbrennen (intr.), Puteolis duas naves fulminis ictu concrematas esse, Liv.: Volsinii oppidum Tuscorum opulentissimum totum concrematum est igne, Plin.

    lateinisch-deutsches > concremo

  • 4 crematio

    cremātio, ōnis, f. (cremo), das Verbrennen, die Verbrennung, Plin. 23, 64. Prud. perist. 6, 88.

    lateinisch-deutsches > crematio

  • 5 cremator

    cremātor, ōris, m. (cremo), der Verbrenner, Tert. adv. Marc. 5, 16.

    lateinisch-deutsches > cremator

  • 6 cremia

    cremia, iōrum, n. (cremo), dürres, zerkleinertes Brennholz, Reisholz, Reisig, Col. 12, 19, 3. Ulp. dig. 32, 55, 4 (wo Mommsen gremia): cremia lignorum, Gromat. vet. p. 55, 4 u. 86, 4. – Sing. cremium, iī, n., Gromat. vet. p. 131, 2. Vulg. psalm. 102, 4.

    lateinisch-deutsches > cremia

  • 7 decremo

    dē-cremo, āre, gänzlich verbrennen, Ps. Tert. poët. adv. Marc. 2, 101.

    lateinisch-deutsches > decremo

  • 8 excremo

    ex-cremo, āre, verbrennen, Tert. ad nat. 1, 10; de cult. fem. 2, 6.

    lateinisch-deutsches > excremo

  • 9 flammicremus

    flammicremus, a, um (flamma u. cremo), vom Feuer verbrannt, ruinae, Ven. Fort. 1, 15, 47.

    lateinisch-deutsches > flammicremus

  • 10 recremo

    re-cremo, āre, wieder verbrennen, in einem Wortspiele, nec recremanda focis, sed recreanda polis, Ven. Fort. carm. 9, 2, 114.

    lateinisch-deutsches > recremo

  • 11 semicrematus

    sēmicremātus, a, um (semi u. cremo), halbverbrannt, membra, Ov. Ib. 632: tura, Mart. 11, 54, 2.

    lateinisch-deutsches > semicrematus

  • 12 semicremus

    sēmicremus, a, um (semi u. cremo), halbverbrannt, stipes, Ov. met. 12, 287.

    lateinisch-deutsches > semicremus

  • 13 turicremus

    tūricremus (thūricremus), a, um (tus u. cremo), von Weihrauch brennend, arae, Verg.: foci, Ov.

    lateinisch-deutsches > turicremus

  • 14 urbicremus

    urbicremus, a, um (urbs u. cremo), Städte verbrennend, nubes, Prud. ham. 726.

    lateinisch-deutsches > urbicremus

  • 15 concremo

    con-cremo, āvī, ātum, āre, niederbrennen, durch Brand vernichten, völlig verbrennen (b. Cic. comburere), omnia tecta, Liv.: urbes, Sen. ep.: commentarios, epistulas, Suet.: domos super se ipsos, Liv.: arma hostilia subdito igne, Liv.: eos vivos igni, Liv. – im Passiv = niederbrennen (intr.), völlig verbrennen (intr.), Puteolis duas naves fulminis ictu concrematas esse, Liv.: Volsinii oppidum Tuscorum opulentissimum totum concrematum est igne, Plin.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > concremo

  • 16 crematio

    cremātio, ōnis, f. (cremo), das Verbrennen, die Verbrennung, Plin. 23, 64. Prud. perist. 6, 88.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > crematio

  • 17 cremator

    cremātor, ōris, m. (cremo), der Verbrenner, Tert. adv. Marc. 5, 16.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > cremator

  • 18 cremia

    cremia, iōrum, n. (cremo), dürres, zerkleinertes Brennholz, Reisholz, Reisig, Col. 12, 19, 3. Ulp. dig. 32, 55, 4 (wo Mommsen gremia): cremia lignorum, Gromat. vet. p. 55, 4 u. 86, 4. – Sing. cremium, iī, n., Gromat. vet. p. 131, 2. Vulg. psalm. 102, 4.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > cremia

  • 19 decremo

    dē-cremo, āre, gänzlich verbrennen, Ps. Tert. poët. adv. Marc. 2, 101.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > decremo

  • 20 excremo

    ex-cremo, āre, verbrennen, Tert. ad nat. 1, 10; de cult. fem. 2, 6.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > excremo

См. также в других словарях:

  • Cremo — S.A. Rechtsform Aktiengesellschaft Gründung 1927 Sitz Villars sur Glâne, Schweiz Leitung Paul Albert Nobs (CEO) Alexis Gobet ( …   Deutsch Wikipedia

  • Cremo — Logo de Cremo Forme juridique Société anonyme Siège social Villars sur Glâne …   Wikipédia en Français

  • Michael Cremo — Michael A. Cremo Michael A. Cremo Born July 15, 1948 (1948 07 15) (age 63) Schenectady, New York Residence Los Angeles, CA …   Wikipedia

  • Angelo Cremo — Angelo Gremo Angelo Gremo (né le 3 décembre 1887 à Turin et mort dans cette ville le 4 septembre 1940) était un coureur cycliste italien du début du XXe siècle. Biographie Cette section est vide, pas assez détaillée ou… …   Wikipédia en Français

  • crèma — crèmo f. crème. Crèma batuda : crème battue ; fig. Es la crèma dei gènts : c est la crème des hommes. voir liquor …   Diccionari Personau e Evolutiu

  • Кремо, Майкл — Майкл Кремо Michael A. Cremo Майкл Кремо даёт лекцию в Юго западном университете в городе Благоевграде, Болгария (2003 год). Род деятельности …   Википедия

  • Кремо — Кремо, Майкл Майкл Кремо Michael A. Cremo Майкл Кремо даёт лекцию в Юго западном университете в городе Благоевграде, Болгария, 2003 год …   Википедия

  • Томпсон, Ричард — В Википедии есть статьи о других людях с такой фамилией, см. Томпсон. Ричард Л. Томпсон Richard L. Thompson …   Википедия

  • Друтакарма Даса — Майкл Кремо Michael A. Cremo Майкл Кремо даёт лекцию в Юго западном университете в городе Благоевграде, Болгария, 2003 год. Род деятельности …   Википедия

  • Майкл Кремо — Michael A. Cremo Майкл Кремо даёт лекцию в Юго западном университете в городе Благоевграде, Болгария, 2003 год. Род деятельности …   Википедия

  • Hindu views on evolution — include a range of viewpoints in regards to evolution, creationism, and the origin of life within the diverse traditions of Hinduism. The accounts of the emergence of life within the universe vary in description, but classically the deity called… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»