Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

crŏcum

  • 1 crocum

    crocum, i, n. c. crocus.
    * * *
    crocum, i, n. c. crocus.
    * * *
        Crocum, vel Crocus, croci. Plin. Safran.

    Dictionarium latinogallicum > crocum

  • 2 crocum

    crŏcum, i, n., and crŏcus, i, m. ( fem., App. M. 10, p. 255, 30), = krokos, saffron: Crocus sativus, Linn.; masc. usu. of the plant, neutr. of the essence, etc., but the distinction is not closely observed.
    (α).
    Crocus, Verg. G. 4, 182; id. Cul. 399; plur. nom. croci, Ov. M. 4, 393; acc. crocos, Prop. 4 (5), 1, 16; Ov. F. 4, 442; Juv. 7, 208.—
    (β).
    Crocum, Sall. H. 1, 80 Dietsch; Cels. 5, 11; Plin. 21, 6, 17, § 31 sq.—
    (γ).
    Gen. incert., Lucr. 2, 416; Ov. F. 1, 342; 5, 318; Sall. H. 2, 23, 2 Dietsch; Col. 9, 4, 4 al.—Frequently employed among the ancients, not only for the seasoning of food and in medicine, but transformed, by means of water and wine, to an essence, for the diffusion of a fragrant odor in theatres and other places;

    for anointing the hair, etc.,

    Plin. 21, 6, 17, § 33; Sen. Ep. 90, 15; Lucr. 2, 416; Prop. 4 (5), 1, 16; Mart. 5, 25 al.; cf. Cilix and Cilissa, under Cilicia. II. a.—Hence, poet.:

    recte necne crocum floresque perambulet Attae Fabula si dubitem,

    over fragrant floors, Hor. Ep. 2, 1, 79.— Crŏcus or Crŏcŏs, i, m., a youth who was metamorphosed into a saffron-flower, Ov. M. 4. 283; id. F. 5, 227; Plin. 16, 35, 63, § 154.—
    II.
    Meton.
    A.
    Saffron-color:

    picta croco et fulgenti murice vestis,

    Verg. A. 9, 614; cf. Lucr. 6, 1188. —
    B.
    The yellow stamens in many flowers, Plin. 21, 5, 11, §§ 23 and 24.

    Lewis & Short latin dictionary > crocum

  • 3 crocum

    crocum, ī, n. u. crocus, ī, m. (κρόκον u. κρόκος), I) der Safran(Crocus sativus, L.), Sall. hist. fr. 1, 80 (80). Cels. 3, 21; 4, 5. Plin. 21, 31 sqq. Curt. 3, 4 (10), 10: crocus, Ps. Verg. cir. 97. Ps. Verg. cul. 401: Plur. croci, Prop. 4, 1, 16. Ov. met. 4, 393. Iuven. 7, 208. Arnob. 1, 59. – Der Safran wurde bei den Alten nicht bloß zum Würzen der Speisen u. in der Medizin angewandt, sondern man löste ihn auch in Wasser od. Wein auf u. bereitete daraus eine wohlriechende Essenz, mit der nicht nur Salben angemacht, sondern auch die Triklinia der Vornehmen, zuweilen auch die Straßen, bes. aber die Schaubühnen besprengt wurden, Lucr. 2, 416. Sall. hist. fr. 2, 23 (29), 2. Sen. ep. 90, 15. Spart. Hadr. 19, 5: dah. poet., crocum floresque perambulet Attae fabula, über die von Blumen u. Safranessenz duftende Bühne wandeln dürfe, Hor. ep. 2, 1, 79. – Crocus u. Crocos, ī, m., personifiziert, der in eine Safranstaude verwandelte Jüngling, Plin. 16, 154 (Genet. Croci). Ov. met. 4, 283 u. fast. 5, 227 (Akk. Crocon). – II) meton.: A) die Safranfarbe, vestis picta croco, Verg. Aen. 9, 614. – B) Plur. croci = die gelblichen Staubfäden in verschiedenen Blumen, Plin. 21, 24. – / crocus, gen. fem., Apul. met. 10, 34.

    lateinisch-deutsches > crocum

  • 4 crocum

    crocum, ī, n. u. crocus, ī, m. (κρόκον u. κρόκος), I) der Safran(Crocus sativus, L.), Sall. hist. fr. 1, 80 (80). Cels. 3, 21; 4, 5. Plin. 21, 31 sqq. Curt. 3, 4 (10), 10: crocus, Ps. Verg. cir. 97. Ps. Verg. cul. 401: Plur. croci, Prop. 4, 1, 16. Ov. met. 4, 393. Iuven. 7, 208. Arnob. 1, 59. – Der Safran wurde bei den Alten nicht bloß zum Würzen der Speisen u. in der Medizin angewandt, sondern man löste ihn auch in Wasser od. Wein auf u. bereitete daraus eine wohlriechende Essenz, mit der nicht nur Salben angemacht, sondern auch die Triklinia der Vornehmen, zuweilen auch die Straßen, bes. aber die Schaubühnen besprengt wurden, Lucr. 2, 416. Sall. hist. fr. 2, 23 (29), 2. Sen. ep. 90, 15. Spart. Hadr. 19, 5: dah. poet., crocum floresque perambulet Attae fabula, über die von Blumen u. Safranessenz duftende Bühne wandeln dürfe, Hor. ep. 2, 1, 79. – Crocus u. Crocos, ī, m., personifiziert, der in eine Safranstaude verwandelte Jüngling, Plin. 16, 154 (Genet. Croci). Ov. met. 4, 283 u. fast. 5, 227 (Akk. Crocon). – II) meton.: A) die Safranfarbe, vestis picta croco, Verg. Aen. 9, 614. – B) Plur. croci = die gelblichen Staubfäden in verschiedenen Blumen, Plin. 21, 24. – crocus, gen. fem., Apul. met. 10, 34.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > crocum

  • 5 crocum

    ī n. и crocus, ī m., f. (греч.)
    1) крокус, шафран (Crocus sativus, L) V O

    Латинско-русский словарь > crocum

  • 6 Crocum

    ,i n
    крокус, шафран

    Латинский для медиков > Crocum

  • 7 crocum

    saffron color/dye/oil/perfume (theater); crocus/saffron (Crocus sativus); filament of stamen; yellow anther (stamen part containing pollen/medicinal)

    Latin-English dictionary > crocum

  • 8 Crocum

    ,i n
    крокус, шафран

    Latin-Russian dictionary > Crocum

  • 9 Crocos

    crŏcum, i, n., and crŏcus, i, m. ( fem., App. M. 10, p. 255, 30), = krokos, saffron: Crocus sativus, Linn.; masc. usu. of the plant, neutr. of the essence, etc., but the distinction is not closely observed.
    (α).
    Crocus, Verg. G. 4, 182; id. Cul. 399; plur. nom. croci, Ov. M. 4, 393; acc. crocos, Prop. 4 (5), 1, 16; Ov. F. 4, 442; Juv. 7, 208.—
    (β).
    Crocum, Sall. H. 1, 80 Dietsch; Cels. 5, 11; Plin. 21, 6, 17, § 31 sq.—
    (γ).
    Gen. incert., Lucr. 2, 416; Ov. F. 1, 342; 5, 318; Sall. H. 2, 23, 2 Dietsch; Col. 9, 4, 4 al.—Frequently employed among the ancients, not only for the seasoning of food and in medicine, but transformed, by means of water and wine, to an essence, for the diffusion of a fragrant odor in theatres and other places;

    for anointing the hair, etc.,

    Plin. 21, 6, 17, § 33; Sen. Ep. 90, 15; Lucr. 2, 416; Prop. 4 (5), 1, 16; Mart. 5, 25 al.; cf. Cilix and Cilissa, under Cilicia. II. a.—Hence, poet.:

    recte necne crocum floresque perambulet Attae Fabula si dubitem,

    over fragrant floors, Hor. Ep. 2, 1, 79.— Crŏcus or Crŏcŏs, i, m., a youth who was metamorphosed into a saffron-flower, Ov. M. 4. 283; id. F. 5, 227; Plin. 16, 35, 63, § 154.—
    II.
    Meton.
    A.
    Saffron-color:

    picta croco et fulgenti murice vestis,

    Verg. A. 9, 614; cf. Lucr. 6, 1188. —
    B.
    The yellow stamens in many flowers, Plin. 21, 5, 11, §§ 23 and 24.

    Lewis & Short latin dictionary > Crocos

  • 10 Crocus

    crŏcum, i, n., and crŏcus, i, m. ( fem., App. M. 10, p. 255, 30), = krokos, saffron: Crocus sativus, Linn.; masc. usu. of the plant, neutr. of the essence, etc., but the distinction is not closely observed.
    (α).
    Crocus, Verg. G. 4, 182; id. Cul. 399; plur. nom. croci, Ov. M. 4, 393; acc. crocos, Prop. 4 (5), 1, 16; Ov. F. 4, 442; Juv. 7, 208.—
    (β).
    Crocum, Sall. H. 1, 80 Dietsch; Cels. 5, 11; Plin. 21, 6, 17, § 31 sq.—
    (γ).
    Gen. incert., Lucr. 2, 416; Ov. F. 1, 342; 5, 318; Sall. H. 2, 23, 2 Dietsch; Col. 9, 4, 4 al.—Frequently employed among the ancients, not only for the seasoning of food and in medicine, but transformed, by means of water and wine, to an essence, for the diffusion of a fragrant odor in theatres and other places;

    for anointing the hair, etc.,

    Plin. 21, 6, 17, § 33; Sen. Ep. 90, 15; Lucr. 2, 416; Prop. 4 (5), 1, 16; Mart. 5, 25 al.; cf. Cilix and Cilissa, under Cilicia. II. a.—Hence, poet.:

    recte necne crocum floresque perambulet Attae Fabula si dubitem,

    over fragrant floors, Hor. Ep. 2, 1, 79.— Crŏcus or Crŏcŏs, i, m., a youth who was metamorphosed into a saffron-flower, Ov. M. 4. 283; id. F. 5, 227; Plin. 16, 35, 63, § 154.—
    II.
    Meton.
    A.
    Saffron-color:

    picta croco et fulgenti murice vestis,

    Verg. A. 9, 614; cf. Lucr. 6, 1188. —
    B.
    The yellow stamens in many flowers, Plin. 21, 5, 11, §§ 23 and 24.

    Lewis & Short latin dictionary > Crocus

  • 11 crocus

    crŏcum, i, n., and crŏcus, i, m. ( fem., App. M. 10, p. 255, 30), = krokos, saffron: Crocus sativus, Linn.; masc. usu. of the plant, neutr. of the essence, etc., but the distinction is not closely observed.
    (α).
    Crocus, Verg. G. 4, 182; id. Cul. 399; plur. nom. croci, Ov. M. 4, 393; acc. crocos, Prop. 4 (5), 1, 16; Ov. F. 4, 442; Juv. 7, 208.—
    (β).
    Crocum, Sall. H. 1, 80 Dietsch; Cels. 5, 11; Plin. 21, 6, 17, § 31 sq.—
    (γ).
    Gen. incert., Lucr. 2, 416; Ov. F. 1, 342; 5, 318; Sall. H. 2, 23, 2 Dietsch; Col. 9, 4, 4 al.—Frequently employed among the ancients, not only for the seasoning of food and in medicine, but transformed, by means of water and wine, to an essence, for the diffusion of a fragrant odor in theatres and other places;

    for anointing the hair, etc.,

    Plin. 21, 6, 17, § 33; Sen. Ep. 90, 15; Lucr. 2, 416; Prop. 4 (5), 1, 16; Mart. 5, 25 al.; cf. Cilix and Cilissa, under Cilicia. II. a.—Hence, poet.:

    recte necne crocum floresque perambulet Attae Fabula si dubitem,

    over fragrant floors, Hor. Ep. 2, 1, 79.— Crŏcus or Crŏcŏs, i, m., a youth who was metamorphosed into a saffron-flower, Ov. M. 4. 283; id. F. 5, 227; Plin. 16, 35, 63, § 154.—
    II.
    Meton.
    A.
    Saffron-color:

    picta croco et fulgenti murice vestis,

    Verg. A. 9, 614; cf. Lucr. 6, 1188. —
    B.
    The yellow stamens in many flowers, Plin. 21, 5, 11, §§ 23 and 24.

    Lewis & Short latin dictionary > crocus

  • 12 sapio

    săpĭo, ĕre, săpĭi - tr. et intr. -    - formes du parf.: sapisti Mart. 3, 2, 6, etc. ; sapisset Plaut. Rud. 899 ; sapivi Nov. Atell. 95 ; sapui Hier. Ep. 3, 1; Aug. Civ. 1, 10, etc., cf. Prisc. 10, 7. - intr. - avec parfois acc. de relation. [st1]1 [-] avoir du goût.    - oleum male sapit, Cato, Agr. 66, 1: l'huile a un mauvais goût.    - mella herbam eam sapiunt, Plin. 11, 18: le miel a le goût de cette plante. --- cf. Sen. Nat. 3, 18, 2. [st1]2 [-] sentir, exhaler une odeur.    - sapere crocum, Cic. de Or. 3, 99 (d'après Plin. 17, 38 ; 13, 21): sentir le safran. [st1]3 [-] avoir du goût, sentir par le sens du goût.    - non sequitur ut, cui cor sapiat, ei non sapiat palatus, Cic. Fin. 2, 24: le (goût) le discernement de l'esprit n'exclut pas forcément le discernement du palais. [st1]4 [-] fig. avoir de l'intelligence, du jugement.    - Cic. Rep. 1, 65 ; Off. 2, 48.    - pectus quoi sapit, Plaut. Bac. 659: celui dont l'intelligence est avisée.    - ad omnia alia aetate sapimus rectius, Ter. Ad. 832: pour tout le reste, avec l'âge nous avons des vues plus justes.    - hi sapient, Caes. BG. 5, 30, 2: ceux-ci sauront apprécier.    - nihil sapere, Cic. Phil. 2, 8: être sans intelligence, être niais.    - si sapis, Ter. Eun. 76: si tu es sage, avisé.    - sapere recta, Cic. Att. 14, 5, 1: avoir des vues justes, juger sainement.    - sero sapiunt Phryges, Fest: les Troyens se ravisent quand c'est trop tard.    - qui (puer) cum primum sapere coepit, Cic. Fam. 14, 1, 1: dès qu'il commence à raisonner. - tr. - [st1]5 [-] se connaître en qqch, connaître, comprendre, savoir.    - meam rem sapio, Plaut. Ps. 496: je connais mon affaire.    - nullam rem sapis, Plaut. Most. 1094: tu n'y entends rien.    - qui sibi semitam non sapiunt, Enn. d. Cic. Div. 1, 132: ceux qui ne connaissent pas leur sentier.    - quantum ego sapio, Plin. Ep. 3, 6, 1: autant que je m'y connais.
    * * *
    săpĭo, ĕre, săpĭi - tr. et intr. -    - formes du parf.: sapisti Mart. 3, 2, 6, etc. ; sapisset Plaut. Rud. 899 ; sapivi Nov. Atell. 95 ; sapui Hier. Ep. 3, 1; Aug. Civ. 1, 10, etc., cf. Prisc. 10, 7. - intr. - avec parfois acc. de relation. [st1]1 [-] avoir du goût.    - oleum male sapit, Cato, Agr. 66, 1: l'huile a un mauvais goût.    - mella herbam eam sapiunt, Plin. 11, 18: le miel a le goût de cette plante. --- cf. Sen. Nat. 3, 18, 2. [st1]2 [-] sentir, exhaler une odeur.    - sapere crocum, Cic. de Or. 3, 99 (d'après Plin. 17, 38 ; 13, 21): sentir le safran. [st1]3 [-] avoir du goût, sentir par le sens du goût.    - non sequitur ut, cui cor sapiat, ei non sapiat palatus, Cic. Fin. 2, 24: le (goût) le discernement de l'esprit n'exclut pas forcément le discernement du palais. [st1]4 [-] fig. avoir de l'intelligence, du jugement.    - Cic. Rep. 1, 65 ; Off. 2, 48.    - pectus quoi sapit, Plaut. Bac. 659: celui dont l'intelligence est avisée.    - ad omnia alia aetate sapimus rectius, Ter. Ad. 832: pour tout le reste, avec l'âge nous avons des vues plus justes.    - hi sapient, Caes. BG. 5, 30, 2: ceux-ci sauront apprécier.    - nihil sapere, Cic. Phil. 2, 8: être sans intelligence, être niais.    - si sapis, Ter. Eun. 76: si tu es sage, avisé.    - sapere recta, Cic. Att. 14, 5, 1: avoir des vues justes, juger sainement.    - sero sapiunt Phryges, Fest: les Troyens se ravisent quand c'est trop tard.    - qui (puer) cum primum sapere coepit, Cic. Fam. 14, 1, 1: dès qu'il commence à raisonner. - tr. - [st1]5 [-] se connaître en qqch, connaître, comprendre, savoir.    - meam rem sapio, Plaut. Ps. 496: je connais mon affaire.    - nullam rem sapis, Plaut. Most. 1094: tu n'y entends rien.    - qui sibi semitam non sapiunt, Enn. d. Cic. Div. 1, 132: ceux qui ne connaissent pas leur sentier.    - quantum ego sapio, Plin. Ep. 3, 6, 1: autant que je m'y connais.
    * * *
        Sapio, sapis, sapiui vel sapii, sapitum, pen. prod. vel sapui, sapitum, pen. cor. sapere. Iuuen. Sentir, Avoir saveur, ou goust Savourer.
    \
        Iucundissime sapit. Colu. Il a fort bonne saveur, ou fort bon goust.
    \
        Mare sapit. Plin. Il sent la mer, Il ha un goust marin.
    \
        Palatus sapit ei. Cic. Sont palez juge bien du goust et saveur d'une viande.
    \
        Sapere, ad animum transfertur. Plaut. Estre sage, congnoissant et entendu, soit en choses divines, ou humaines.
    \
        Sapit ille puer. Cic. Cest enfant là est bien advisé.
    \
        Nemo mortalium sapit omnibus horis. Plin. On n'est pas tousjours bien advisé.
    \
        Recte ego meam rem sapio. Plau. Je scay bien que je doy faire.
    \
        Qui sibi semitam non sapiunt, alteri monstrant viam. Cic. Qui ne scavent pas quel chemin ils doibvent aller.
    \
        Plus sapitis. Plaut. Vous estes les plus sages.
    \
        Sat sapio. Plaut. Je suis assez sage.
    \
        Si recta saperet. Cic. S'il estoit bien sage.
    \
        Sapis multum ad genium. Plau. Tu scais moult bien te traicter et donner du bon temps.
    \
        Quis, qui aliquid sapiat, nunc esse beatus potest? Cic. Qui soit quelque peu sage.
    \
        Hic plane nihil sapit. Cic. Il n'est nullement sage.

    Dictionarium latinogallicum > sapio

  • 13 sapio

    săpĭo, īvi or ĭi (sapui, Aug. Civ. Dei, 1, 10; id. Ep. 102, 10; but sapivi, Nov. ap. Prisc. p. 879 P.; id. ap. Non. 508, 21:

    saPisti,

    Mart. 9, 6, 7:

    sapisset,

    Plaut. Rud. 4, 1, 8), 3, v. n. and a. [kindr. with opos, saphês, and sophos], to taste, savor; to taste, smack, or savor of, to have a taste or flavor of a thing (cf. gusto).
    I.
    Lit. (so only in a few examples).
    1.
    Of things eaten or drunk:

    oleum male sapiet,

    Cato, R. R. 66, 1:

    occisam saepe sapere plus multo suem,

    Plaut. Mil. 2, 6, 104:

    quin caseus jucundissime sapiat,

    Col. 7, 8, 2:

    nil rhombus nil dama sapit,

    Juv. 11, 121.—With an acc. of that of or like which a thing tastes:

    quis (piscis) saperet ipsum mare,

    Sen. Q. N. 3, 18, 2:

    cum in Hispaniā multa mella herbam eam sapiunt,

    Plin. 11, 8, 8, § 18:

    ipsum aprum (ursina),

    Petr. 66, 6.— Poet.: anas plebeium sapit, has a vulgar taste, Petr. poët. 93, 2:

    quaesivit quidnam saperet simius,

    Phaedr. 3, 4, 3.—
    * 2.
    Of that which tastes, to have a taste or a sense of taste (perh. so used for the sake of the play upon signif. II.):

    nec sequitur, ut, cui cor sapiat, ei non sapiat palatus,

    Cic. Fin. 2, 8, 24.—
    3.
    Transf., of smell, to smell of or like a thing (syn.: oleo, redoleo; very rare): Cicero, Meliora, inquit, unguenta sunt, quae terram quam crocum sapiunt. Hoc enim maluit dixisse quam redolent. Ita est profecto;

    illa erit optima, quae unguenta sapiat,

    Plin. 17, 5, 3, § 38:

    invenitur unguenta gratiosiora esse, quae terram, quam quae crocum sapiunt,

    id. 13, 3, 4, § 21.—In a lusus verbb. with signif. II.: istic servus quid sapit? Ch. Hircum ab alis, Plaut. Ps. 2, 4, 47.—
    II.
    Trop.
    1. a.
    To resemble (late Lat.):

    patruos,

    Pers. 1, 11.—
    b.
    To suggest, be inspired by:

    quia non sapis ea quae Dei sunt,

    Vulg. Matt. 16, 23; id. Marc. 8, 33.—
    c.
    Altum or alta sapere, to be high-minded or proud:

    noli altum sapere,

    Vulg. Rom. 11, 20:

    non alta sapientes,

    id. ib. 12, 16.—
    2.
    To have good taste, i.e. to have sense or discernment; to be sensible, discreet, prudent, wise, etc. (the predominant signif. in prose and poetry; most freq. in the P. a.).
    (α).
    Neutr., Plaut. Ps. 2, 3, 14:

    si aequum siet Me plus sapere quam vos, dederim vobis consilium catum, etc.,

    id. Ep. 2, 2, 73 sq.:

    jam diu edepol sapientiam tuam abusa est haec quidem. Nunc hinc sapit, hinc sentit,

    id. Poen. 5, 4, 30; cf.:

    populus est moderatior, quoad sentit et sapit tuerique vult per se constitutam rem publicam,

    Cic. Rep. 1, 42, 65;

    so (with sentire),

    Plaut. Am. 1, 1, 292; id. Bacch. 4, 7, 19; id. Merc. 2, 2, 24; id. Trin. 3, 2, 10 sq.; cf.:

    qui sapere et fari possit quae sentiat,

    Hor. Ep. 1, 4, 9; Plaut. Bacch. 1, 2, 14:

    magna est admiratio copiose sapienterque dicentis, quem qui audiunt intellegere etiam et sapere plus quam ceteros arbitrantur,

    Cic. Off. 2, 14, 48:

    veluti mater Plus quam se sapere Vult (filium),

    Hor. Ep. 1, 18, 27:

    qui (puer) cum primum sapere coepit,

    Cic. Fam. 14, 1, 1; Poët. ap. Cic. Fam. 7, 16, 1:

    malo, si sapis, cavebis,

    if you are prudent, wise, Plaut. Cas. 4, 4, 17; so,

    si sapis,

    id. Eun. 1, 1, 31; id. Men. 1, 2, 13; id. Am. 1, 1, 155; id. Aul. 2, 9, 5; id. Curc. 1, 1, 28 et saep.; Ter. Eun. 4, 4, 53; id. Heaut. 2, 3, 138:

    si sapias,

    Plaut. Merc. 2, 3, 39; 4, 4, 61; id. Poen. 1, 2, 138; Ter. Heaut. 3, 3, 33; Ov. H. 5, 99; 20, 174:

    si sapies,

    Plaut. Bacch. 4, 9, 78; id. Rud. 5, 3, 35; Ter. Heaut. 4, 4, 26; Ov. M. 14, 675:

    si sapiam,

    Plaut. Men. 4, 2, 38; id. Rud. 1, 2, 8:

    si sapiet,

    id. Bacch. 4, 9, 74:

    si saperet,

    Cic. Quint. 4, 16: hi sapient, * Caes. B. G. 5, 30: Ph. Ibo. Pl. Sapis, you show your good sense, Plaut. Mil. 4, 8, 9; id. Merc. 5, 2, 40:

    hic homo sapienter sapit,

    id. Poen. 3, 2, 26:

    quae (meretrix) sapit in vino ad rem suam,

    id. Truc. 4, 4, 1; cf. id. Pers. 1, 3, 28:

    ad omnia alia aetate sapimus rectius,

    Ter. Ad. 5, 3, 46:

    haud stulte sapis,

    id. Heaut. 2, 3, 82:

    te aliis consilium dare, Foris sapere,

    id. ib. 5, 1, 50:

    pectus quoi sapit,

    Plaut. Bacch. 4, 4, 12; id. Mil. 3, 1, 191; id. Trin. 1, 2, 53; cf.:

    cui cor sapiat,

    Cic. Fin. 2, 8, 24:

    id (sc. animus mensque) sibi solum per se sapit, id sibi gaudet,

    Lucr. 3, 145.—
    (β).
    Act., to know, understand a thing (in good prose usually only with general objects):

    recte ego rem meam sapio,

    Plaut. Ps. 1, 5, 81:

    nullam rem,

    id. Most. 5, 1, 45: qui sibi semitam non sapiunt, alteri monstrant viam, Poët. ap. Cic. Div. 1, 58, 132; Cic. Att. 14, 5, 1; Plaut. Mil. 2, 3, 65; cf.:

    quamquam quis, qui aliquid sapiat, nunc esse beatus potest?

    Cic. Fam. 7, 28, 1:

    quantum ego sapio,

    Plin. Ep. 3, 6, 1:

    jam nihil sapit nec sentit,

    Plaut. Bacch. 4, 7, 22:

    nihil,

    Cic. Tusc. 2, 19, 45:

    plane nihil,

    id. Div. in Caecil. 17, 55: nihil parvum, i. e. to occupy one ' s mind with nothing trivial (with sublimia cures), Hor. Ep. 1, 12, 15; cf.: cum sapimus patruos, i.e. resemble them, imitate them in severity, Pers. 1, 11. —
    3.
    Prov.: sero sapiunt Phryges, are wise behind the time; or, as the Engl. saying is, are troubled with afterwit:

    sero sapiunt Phryges proverbium est natum a Trojanis, qui decimo denique anno velle coeperant Helenam quaeque cum eā erant rapta reddere Achivis,

    Fest. p. 343 Müll.:

    in Equo Trojano (a tragedy of Livius Andronicus or of Naevius) scis esse in extremo, Sero sapiunt. Tu tamen, mi vetule, non sero,

    Cic. Fam. 7, 16, 1.—Hence, să-pĭens, entis ( abl. sing. sapiente, Ov. M. 10, 622; gen. plur. sapientum, Lucr. 2, 8; Hor. S. 2, 3, 296;

    but sapientium,

    id. C. 3, 21, 14), P. a. (acc. to II.), wise, knowing, sensible, well-advised, discreet, judicious (cf. prudens).
    A.
    In gen.:

    ut quisque maxime perspicit, quid in re quāque verissimum sit, quique acutissime et celerrime potest et videre et explicare rationem, is prudentissimus et sapientissimus rite haberi solet,

    Cic. Off. 1, 5, 16; cf.:

    sapientissimum esse dicunt eum, cui quod opus sit ipsi veniat in mentem: proxume acceder illum, qui alterius bene inventis obtemperet,

    id. Clu. 31, 84:

    M. Bucculeius, homo neque meo judicio stultus et suo valde sapiens,

    id. de Or. 1, 39, 179:

    rex aequus ac sapiens,

    id. Rep. 1, 26, 42; cf.:

    Cyrus justissimus sapientissimusque rex,

    id. ib. 1, 27, 43:

    bonus et sapiens et peritus utilitatis civilis,

    id. ib. 2, 29, 52:

    o, Neptune lepide, salve, Neque te aleator ullus est sapientior,

    Plaut. Rud. 2, 3, 29:

    quae tibi mulier videtur multo sapientissima?

    id. Stich. 1, 2, 66:

    (Aurora) ibat ad hunc (Cephalum) sapiens a sene diva viro,

    wise, discreet, Ov. H. 4, 96 Ruhnk.; so,

    puella,

    id. M. 10, 622:

    mus pusillus quam sit sapiens bestia,

    Plaut. Truc. 4, 4, 15; id. As. 3, 3, 114 et saep.—With gen. (analogous to gnarus, peritus, etc.):

    qui sapiens rerum esse humanarum velit,

    Gell. 13, 8, 2.— Subst.: săpĭens, entis, m., a sensible, shrewd, knowing, discreet, or judicious person:

    semper cavere hoc sapientes aequissimumst,

    Plaut. Rud. 4, 7, 20; cf.:

    omnes sapientes suom officium aequom est colere et facere,

    id. Stich. 1, 1, 38; id. Trin. 2, 2, 84:

    dictum sapienti sat est,

    id. Pers. 4, 7, 19; Ter. Phorm. 3, 3, 8; Plaut. Rud. 2, 4, 15 sq.:

    insani sapiens nomen ferat, aequus iniqui,

    Hor. Ep. 1, 6, 15:

    sapiens causas reddet,

    id. S. 1, 4, 115:

    quali victu sapiens utetur,

    id. ib. 2, 2, 63; 1, 3, 132.—In a lusus verbb. with the signif. of sapio, I., a person of nice taste:

    qui utuntur vino vetere sapientes puto Et qui libenter veteres spectant fabulas,

    good judges, connoisseurs, Plaut. Cas. prol. 5: fecundae [p. 1630] leporis sapiens sectabitur armos, Hor. S. 2, 4, 44.—As a surname of the jurists Atilius, C. Fabricius, M'. Curius, Ti. Coruncanius, Cato al., v. under B. fin.
    b.
    Of abstract things:

    opera,

    Plaut. Pers. 4, 5, 2:

    excusatio,

    Cic. Att. 8, 12, 2:

    modica et sapiens temperatio,

    id. Leg. 3, 7, 17:

    mores,

    Plaut. Rud. 4, 7, 25:

    verba,

    Ter. Ad. 5, 1, 7:

    consilium,

    Ov. M. 13, 433:

    Ulixes, vir sapienti facundiā praeditus,

    Gell. 1, 15, 3:

    morus, quae novissima urbanarum germinat, nec nisi exacto frigore, ob id dicta sapientissima arborum,

    Plin. 16, 25, 41, § 102.—
    B.
    After the predominance of Grecian civilization and literature, particularly of the Grecian philosophy, like sophos, well acquainted with the true value of things, wise; and subst., a wise man, a sage (in Cic. saepiss.): ergo hic, quisquis est, qui moderatione et constantiā quietus animo est sibique ipse placatus ut nec tabescat molestiis nec frangatur timore nec sitienter quid expetens ardeat desiderio nec alacritate futili gestiens deliquescat;

    is est sapiens quem quaerimus, is est beatus,

    Cic. Tusc. 4, 17, 37:

    sapientium praecepta,

    id. Rep. 3, 4, 7:

    si quod raro fit, id portentum putandum est: sapientem esse portentum est. Saepius enim mulam peperisse arbitror, quam sapientem fuisse,

    id. Div. 2, 28, 61:

    statuere quid sit sapiens, vel maxime videtur esse sapientis,

    id. Ac. 2, 3, 9; cf. id. Rep. 1, 29, 45.—So esp. of the seven wise men of Greece:

    ut ad Graecos referam orationem... septem fuisse dicuntur uno tempore, qui sapientes et haberentur et vocarentur,

    Cic. de Or. 3, 34, 137:

    eos vero septem quos Graeci sapientes nominaverunt,

    id. Rep. 1, 7, 12:

    sapienti assentiri... se sapientem profiteri,

    id. Fin. 2,3, 7.—Ironically:

    sapientum octavus,

    Hor. S. 2, 3, 296.—With the Romans, an appellation of Lœlius: te, Laeli, sapientem et appellant et existimant. Tribuebatur hoc modo M. Catoni: scimus L. Atilium apud patres nostros appellatum esse sapientem, sed uterque alio quodam modo: Atilius, qui prudens esse in jure civili putabatur;

    Cato quia multarum rerum usum habebat... propterea quasi cognomen jam habebat in senectute sapientis... Athenis unum accepimus et eum quidem etiam Apollinis oraculo sapientissimum judicatum,

    Cic. Lael. 2, 6; cf.:

    numquam ego dicam C. Fabricium, M'. Curium, Ti. Coruncanium, quos sapientes nostri majores judicabant, ad istorum normam fuisse sapientes,

    id. ib. 5, 18:

    ii, qui sapientes sunt habiti, M. Cato et C. Laelius,

    id. Off. 3, 4, 16; Val. Max. 4, 1, ext. 7; Lact. 4, 1.—Hence, adv.: săpĭen-ter, sensibly, discreetly, prudently, judiciously, wisely:

    recte et sapienter facere,

    Plaut. Am. 1, 1, 133; id. Mil. 3, 3, 34:

    consulere,

    id. ib. 3, 1, 90:

    insipienter factum sapienter ferre,

    id. Truc. 4, 3, 33:

    factum,

    id. Aul. 3, 5, 3:

    dicta,

    id. Rud. 4, 7, 24:

    quam sapienter jam reges hoc nostri viderint,

    Cic. Rep. 2, 17, 31:

    provisa,

    id. ib. 4, 3, 3:

    a majoribus prodita fama,

    id. ib. 2, 2, 4:

    considerate etiam sapienterque fecerunt,

    id. Phil. 4, 2, 6; 13, 6, 13:

    vives sapienter,

    Hor. Ep. 1, 10, 44:

    agendum,

    Ov. M. 13, 377:

    temporibus uti,

    Nep. Epam. 3, 1; Hor. C. 4, 9, 48.— Comp.:

    facis sapientius Quam pars latronum, etc.,

    Plaut. Curc. 4, 3, 15; id. Poen. prol. 7:

    nemo est, qui tibi sapientius suadere possit te ipso,

    Cic. Fam. 2, 7, 1:

    sapientius fecisse,

    id. Brut. 42, 155.— Sup.:

    quod majores nostros et probavisse maxime et retinuisse sapientissime judico,

    Cic. Rep. 2, 37, 63.

    Lewis & Short latin dictionary > sapio

  • 14 Corycius

    Cōrycius, a, um
    1) корикийский, т. е. относящийся к Kōrykion dntron, пещере, находившейся к сев. от Дельф, на южн. склоне Парнасса и посвященной нимфам и Пану (nymphae O; nemus, umbra St)
    2) [Corycus] корикский ( crocum H); тж. киликийский ( senex V)

    Латинско-русский словарь > Corycius

  • 15 crocus

    I ī m., f. v. l. = crocum II Crocus (-os), ī m.
    Крок, юноша, превращённый в шафрановый куст O

    Латинско-русский словарь > crocus

  • 16 perambulo

    per-ambulo, āvī, ātum, āre
    1)
    а) проходить, проезжать, объезжать ( rura H)
    fugā p. V — пробегать, проноситься
    crocum floresque p. погов. H — проходить по дороге, устланной шафраном и цветами, т.e. иметь шумный успех
    б) о врачебных визитах обходить, посещать (sc. aegros Sen)
    2) проникать, пронизывать ( frigus perambulat artūs O)

    Латинско-русский словарь > perambulo

  • 17 sapio

    iī (īvī, uī), —, ere
    1) ( о вещах) иметь вкус или запах (caseus jucunde sapit Col)
    s. aliquid Ptиметь вкус или запах чего-л., пахнуть (отдавать) чём-л. (s. picem PM; s. crocum C)
    s. aliquem Pers — быть как кто-л., подражать кому-либо
    3)
    а) быть рассудительным, быть разумным (si sapis, cavebis Pl)
    sapias H — будь, благоразумен
    nemo solus satis sapit Pl — в одиночестве никто, не может быть по-настоящему умён
    nihil s. C — ничего не понимать, быть глупым
    haud stulte s. Terбыть неглупым
    sapienter s. Cбыть хитрым

    Латинско-русский словарь > sapio

  • 18 commisceo

    com-misceo, miscuī, mixtum u. mīstum, ēre, zusammenmischen, vermischen, vermengen, I) im allg.: a) eig.: mulsum, Plaut.: in patina scarorum iocinora, phasianorum et pavonum cerebella, Suet. – u. corpora, fleischlich vermischen, Cic.: dah. Passiv commisceri = sich fleischlich vereinigen, spät. ICt. – m. Ang. womit? durch cum m. Abl. od. durch inter se, ignem Vestae cum communi urbis incendio, Cic.: servos cum ingenuis, Suet.: ventus commiscet se cum igne, Lucr.: inter se omnia pariter, Cato: plura inter se, Lucr. – od. durch bl. Abl., bes. beim Passiv, (crocum, commis) aquā pluviali commiscentur, Scrib.: commixtae salivae melle, Suet.: commixta frusta mero cruento, Verg. – m. Ang. wohin? wozu? durch in m. Akk., multa in unum, Scrib.: fumus commixtus in auras, Verg.: Chio conmixta nota Falerni, Hor. – b) übtr., vermengen = ineinander auf- od. übergehen lassen, ius accusatoris cum iure testimonii, Cornif. rhet.: temeritatem cum sapientia, Cic.: gemitu commixta querela, Lucr.: c. utrasque partes in computatione, ICt.: commixtus clamor, verworrenes, Verg. – II) prägn.: 1) vermischend beifügen, beimischen, mit Ang. wem? durch Dat., reliquias (Phyllidis) cineribus Iuliae, Suet.: libellum libellis ceteris, unterstecken unter usw., Suet. – 2) commixtus ex alqa re od. bl. alqā re, aus od. durch Vermischung hervorge gangen, materiae ex utroque commixtae, Quint.: Silvius Italo commixtus sanguine, Verg. – / Formen nach der 3. Konj., commiscis, Apic. 4, 181: Futur. commisces, Veget. mul. 1, 34, 5.

    lateinisch-deutsches > commisceo

  • 19 Corycos

    Cōrycos od. -us, ī (Κώρυκος), I) f., Hafenstadt in Cilicien, zwischen den Mündungen des Lamus u. Kalykadnus, in deren Nähe ein gleichn. Vorgebirge u. ein tiefes, von schauerlichen Felsen umschlossenes Tal (specus Corycius), wo der beste Safran wuchs, mit einer Felsenhöhle (antrum Corycium), die im Mythus des Typhon eine Rolle spielt, j. Kurku od. Korghos, Cic. ep. 12, 13, 3. Liv. 33, 20, 4: Corycus mons, Sen. nat. quaest. 3, 11, 2: über das Tal bes. Mela 1, 13, 2 (1. § 71) sqq. Vgl. Mützell Curt. 3, 4 (10), 10. Voß Verg. georg. 4, 127. p. 773 sqq. – Dav. Cōrycius, a, um (Κωρύκιος), koryzisch, specus, Mela: Typhonis specus et C. nemus, Curt.: antra, Plin.: crocum, Hor.: u. so nimbus, Safran, Mart. – poet. = cilicisch, senex, Verg.: puppis, Iuven.: olus, Vet. Poët. – II) m., hohes Vorgebirge der Küste Joniens, an der südwestlichen Spitze der erythräischen Halbinsel, noch jetzt Kóraka od. Kurko, auch Corycum od. Coryceon promunturium gen., Liv. 37, 12, 10. Plin. 5, 116, am Fuße mit einem gleichnamigen Hafen (Corycus), Liv. 36, 43, 13; 37, 8, 1; 37, 13, 5. – III) f., Stadt in Pamphylien, nicht weit von Phaselis u. dem Berge Olympus, Eutr. 6, 31. Ps. Ascon. Cic. II. Verr. 1, 56. p. 173, 27 B. – / Cōrȳcus gemessen bei Prisc. perieg. 805.

    lateinisch-deutsches > Corycos

  • 20 Crocos

    Crocos, s. crocum no. I.

    lateinisch-deutsches > Crocos

См. также в других словарях:

  • CROCUM seu CROCUS — CROCUM, seu CROCUS inter praecipua horrorum pratorumque decora, παρὰ τὸ εν κρύει θάλλειν, quod in frigores floreat, nomen nonnullis invenit. Floret enim sub Pleiade et paucos dies, Theophrast. de Plantis, l. 6. c. 6. Virgilio vero flos vernus est …   Hofmann J. Lexicon universale

  • CENTURIPE — ager Siciliae, a quo Centuripinum crocum hodie Centorui Fazello. Centuripae Pomponio Sabino, et Ptolemaeo αἱ Κεντούριπαι, reliquis Graecis auctoribus neutrô genere τὰ Κεντόριπα. Quin et apud Cicer. Orat. 2. et 3. Verr. Plin. Solin. Centuripis… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • CROCINUM Unguentum — memoratum Plinio, l. 33. c. 1. Crocinum in Solis Ciliciae diu laudatum, mox Rhodi: etiam Romanis inter luxuriae fuit delitias, nec proin medelis aptum modo, ut quidam volunt, sed etiam naribus gratum. Propert. l. 3. Eleg. 9. v. 21. Sit mensae… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • TMOLUS — I. TMOLUS Lydiae amnis, in quo coticula seu lapis, quô aurum et argentum probatur, Lydius inde dictus, primum repertus est, Plin. l. 33. c. 8. Vide Salmas. ad Solin. p. 1103. Idem cum fluvio memorato, in voce Tmolus. II. TMOLUS Lydorum Rex, ex… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • De Plantis — Libri XVI ist der Titel eines Werkes von Andrea Cesalpino in dem zum ersten Mal ein Klassifizierungssystem der Pflanzen aufgestellt wurde. Inhaltsverzeichnis 1 Werk 1.1 Einführung 1.2 Systematik 1.3 Gliederung …   Deutsch Wikipedia

  • De Plantis Libri XVI — ist der Titel eines Werkes von Andrea Cesalpino in dem zum ersten Mal ein Klassifizierungssystem der Pflanzen aufgestellt wurde. Inhaltsverzeichnis 1 Werk 1.1 Einführung 1.2 Systematik …   Deutsch Wikipedia

  • Crocus sativus — Saltar a navegación, búsqueda ?         Azafrán Flor de Crocus sativus con estigmas rojos …   Wikipedia Español

  • Hutten zum Stolzenberg — Hutten zum Stolzenberg, ein altes fränkisches Adelsgeschlecht, welches 1818 in Baiern bei der Freiherrnklasse immatriculirt wurde. 1) Simon, wurde 1308 zum Fürstabt von Hersfeld erwählt. 2) Ulrich v. H., geb. 20. (22.) April 1488 auf dem Schlosse …   Pierer's Universal-Lexikon

  • F [2] — F, in der Musik Buchstabenname eines der sieben Stammtöne unsers Musiksystems (vgl. A), zugleich der älteste, der als Schlüssel (clavis signata) vor eine Notenlinie gesetzt wurde (der Baßschlüssel, ursprünglich ein wirkliches F). Das Schlüssel F… …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • corocha — ► sustantivo femenino ZOOLOGÍA Larva del escarabajuelo de la vid, de color negro verdoso, que vive en esta planta y devora los pámpanos y otras partes tiernas. (Haltica ampelophaga.) * * * corocha1 f. Cierta *vestidura antigua, larga y hueca. ⇒… …   Enciclopedia Universal

  • croco — (Del lat. crocum < gr. krokos, azafrán.) ► sustantivo masculino BOTÁNICA Azafrán, planta y estigma de la flor. * * * croco (del lat. «crocus», del gr. «krókos») m. *Azafrán (planta iridácea). * * * croco. (Del lat. crocus, y este del gr.… …   Enciclopedia Universal

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»